G.H. Martel Champagne Cuvée Victoire / Celebration Brut Vintage 2012

Deze Champagne had ik op vakantie in Frankrijk met voorbedachte rade gekocht om open te trekken op een zondag dat Max Verstappen weer eens een keer een overwinning op zijn naam zou schrijven. Dat heb ik in totaal tien keer kunnen doen in 2021. Ik was dit exemplaar echter een beetje vergeten nadat ik de officiele "bubbelwijn" Ferrari al had geopend bij zijn laatste overwinning waar Max maar meteen de wereldtitel pakte. Alhoewel ik altijd propageer dat je Champagne niet moet bewaren tot oud en nieuw, ga ik hem toch op de laatste dag van het jaar 2021 openen. Maar niet bij oliebollen of appelbeignets, daar is-ie te droog voor. Sushi en andere kleine hartige hapjes. En niet pas om middernacht maar aan het begin van een lange avond. Een blend van 50% pinot noir, 40% chardonnay en 10% pinot meunier, alcohol is 12%, geen hout. Bij het inschenken een vrij grove mousse die snel verdwijnt, kettingen van kleine bubbels blijven achter in het glas. Licht aromatisch, gistcellen, wit brood, gele appel, citroen. In de mond droog, strak, scherpe zuren, klein bittertje, korte afdronk. Gemiddelde smaakintensiteit, citroen, limoen, gele appel, ananas, heel licht aards in de finale. Niet te koud schenken. Gezien de prijs van net iets meer dan 27 euro, wat niet duur is voor een vintage Champagne, is het precies wat je ervan kunt verwachten. Wat oppervlakkig, geen diepgang. Ik heb veel betere exemplaren uit het uitstekende oogstjaar 2012 geproefd. Kan zeker nog een aantal jaar in de kelder blijven liggen.

Nicolas Vellas Gros Manseng Orange Wine

"Orange wine for the curious" lees ik op het etiket van dit exemplaar dat op de schappen van de Franse Intermarché staat. Voor een schappelijk prijsje ook nog eens. De oranje wijnen die ik tot nu toe heb gekocht zaten allemaal zo rond de zeventien euro, deze doet het voor de helft. Is het om de consument over de streep te trekken? Hij die de klok heeft horen luiden maar het niet heeft aangedurft om die "hippe" oranje wijn een kans te geven voor die hoge prijs? Ik werd er in ieder geval door getriggerd, mede door de afsluiting met een laagje wax en het hippe etiket en inmiddels weet ik ook wat ik kan verwachten bij oranje wijn. Eens kijken of het "concept" oranje wijn met voeten getreden wordt of dat ze echt hun best hebben gedaan. Met de kleur hebben ze zich in ieder geval ingehouden: die is eerder intens geel dan oranje. Wel helder. Ook geen uitgesproken funky aroma's, iets floraal, kamille, honing, mango. In de mond heel droog, nauwelijks een spoortje restzoet te bespeuren, voldoende zuren, licht drogend, lange afdronk. Lage smaakintensiteit, gedroogde abrikoos, mango, kamille, honing, kruidig. Alsof je koude thee met alcohol drinkt. Ik vind dat ze in ieder geval met de smaak de essentie van oranje wijn goed hebben weten te vangen. Of het voldoende is om de twijfelaar over de streep te trekken waag ik te betwijfelen, daar is deze oranje wijn dan net weer iets te oranje voor... als je begrijpt wat ik bedoel. Heel interessant vind ik dat ze de druif gros manseng hiervoor hebben gebruikt. Doorgaans maakt men daar zoete wijnen van. Ik heb het idee dat de eigenschappen van de druif in deze wijn zeer goed zijn gevangen. Geen terroir-expressie maar druif-expressie. Dat lijkt ook logisch gezien er veel langer "skin-contact" heeft plaatsgevonden dan bij "gewone" witte wijn van deze druif. Voor die prijs zeker eens het proberen waard, of je het "lekker" gaat vinden is puur persoonlijk. Ikzelf vind het heel prettig om de essentie van gros manseng te proeven. Maar ja, niet iedereen is een "grape-geek" zoals ik. Alcohol is 12%, geen hout, non-vintage, biologisch, vegan, geen toegevoegd sulfiet, vin de France.

Domaine Lacroix-Vanel AOP Languedoc Pézenas 'Fine Amor' 2016

De druiven grenache noir (60%), syrah (20%) en cinsault (20%) bij elkaar in de mix, als ik dit trio zie staan moet ik onwillekeurig aan roséwijn denken. Vooral de druif cinsault roept dat bij me op maar ik heb vandaag rood in m'n glas. Biologisch rood ook nog eens een keer, de conversie naar biodynamisch is door wijnboer Marc-Olivier Bertrand in gang gezet. Met toegevoegd sulfiet wordt zuinig omgesprongen. Geen opvoeding in hout maar in tanks bekleed met epoxyhars, alcohol is 14%. De filosofie van de wijnmaker is om vooral de terroir-expressie in de fles te vangen. Oude stokken met lage rendementen, grind- en basaltbodems omgeven door bomen en struiken, mediterraans klimaat. In het glas licht nevelig, rood tot magenta van kleur. Flink boers op de stille spiegel, animaal, leer, na flink walsen komt daar vooral rood fruit bij, bessen, frambozen, iets floraal. In de mond droog, stevige zuren, klein bittertje, strak, iets drogende tannines (3 uit 5), middellange afdronk. De smaakconcentratie is hoog, rode bessen, zure kersen, rode grapefruit, leer, floraal. Hele zuivere, pure en eerlijke wijn. Het relatief hoge alcoholpercentage stoort niet. Elegante en strakke stijl wijn met een mooi boers tintje. Behoorlijk complex voor een fruitgedreven wijn. Spannend en een hoge doordrinkfactor. Iets erbij eten zal het genot versterken. Verkrijgbaar bij Brederode Wijnkopers.

Les Vignerons du Narbonnais IGP Pays d'Oc Grange de Malivet Wooded Chardonnay 2019

Zeg maar chardonnee, want dan krijg je d'r twee! Toevallig! Een woordgrapje op de bekende slogan in een commercial voor het chocoladekoekje "Bichoc" destijds met Bart de Graaff. Wanneer je bij Les Vignerons du Narbonnais om Chardonnay vraagt dan kun je een hele hoop kanten op, meer dan twee in ieder geval. Bij deze coöperatie staan dan ook vele wijnboeren in de rij om hun druiven af te leveren. Om voor elke wijnimporteur een bepaalde mate van exclusiviteit te garanderen, is hun Chardonnay met heel veel verschillende etiketten te verkrijgen. De inhoud lijkt echter vaak hetzelfde. Het exemplaar van vandaag is wel heel erg op de Engelstalige markt geörienteerd getuige het "Wooded Chardonnay". Hij zit in het assortiment van de Albert Heijn maar in mijn lokale vestiging had ik hem nog nooit eerder gezien tot vandaag. In de bonus ook nog 'ns een keer. "Wooded" letterlijk vertaald komt neer op "gehout". Zou de wijn in eikenhouten vaten gerijpt zijn dan zou er "matured in oak" of iets dergelijks op het etiket hebben gestaan. In dit geval betekent het dus de toevoeging van chips of houten balken tijdens de vergisting en/of rijping in roestvrij staal. Niks mis mee, geen oordeel vellend. Je weet, ik ben destijds als een (houten) blok gevallen voor de Chardonnay van Napa Cellars alleen maar vanwege dat hout. En als je van hout houdt, dan zit je met deze Grange de Malivet gebeiteld. Aroma en smaak komen gelukkig weer eens helemaal overeen. Rijp tropisch fruit, mango, lychee, perzik, Werthers Echte, karamel, kokos, vanillemerg. Een aangenaam fruitig zoetje, gematigde zuren, klein bittertje, lang aanhoudende afdronk. Alcohol is 13,5%. Ik heb het vermoeden dat het hier een restpartij betreft getuige de bonusaanbieding alsmede het oogstjaar 2019 want ik weet dat Les Vignerons du Narbonnais inmiddels het oogstjaar 2021 uitlevert. Desalniettemin is deze mooi gerijpt en goed op dronk. Je moet er van houden want hij is wel een beetje "in your face".

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg 3 Deugden

Behalve de "Zeven Zonden" heeft Wijngaard St. Martinus ook nog de "Drie Deugden" in het assortiment. Toevallig bestaand uit drie verschillende druivenrassen maar daarom heet-ie niet zo. De drie deugden zijn Geloof, Hoop en Liefde. De gebruikte druivenrassen zijn auxerrois, chardonnay en souvignier gris. Op mijn exemplaar staat geen oogstjaar vermeld, wel een lotnummer dat eindigt op 2019. Ik ga er derhalve maar even van uit dat het ook oogstjaar 2019 betreft. Oogstjaar 2020 zag ik trouwens onlangs in de webshop en die bevat nog maar twee druivenrassen. Deze non-vintage dus drie waarvan alleen de souvignier gris een lichte houtrijping heeft ondergaan. Het percentage alcohol is 13%. In het glas helder, heel licht goudgeel van kleur. Gematigd aromatisch, licht kruidig, hooi, anijs, gele appel, floraal. In de mond een klein fruitig zoetje gevolgd door hoge zuren, strak, trekt wat rond de tong, iets drogend, middellange afdronk. Redelijk hoge smaakintensiteit en concentratie, mineraal, ziltig, hooi, floraal, gele appel, kruidig, witte peper. Hele strakke en interessante witte wijn die als sprankelwijn ook niet misstaan zou hebben. Mag best een paar jaartjes in de kelder vertoeven.

Ferrari Fratelli Lunelli DOC Trentodoc Ferrari Brut

12-12-2021... Nederlandse autosporthistorie wordt vandaag geschreven. Max Verstappen is de eerste Nederlander ooit die het Formule 1 wereldkampioenschap op zijn naam weet te schrijven. En hoe! In een seizoen dat bol staat van controversie, aanvaringen, zowel fysieke als psychologische, protesten, discutabele uitspraken en beslissingen van de overkoepelende autosportfederatie FIA en de stewards van de wedstrijd. Maar laten we niet vergeten dat het vooral ging om twee strijders: Max Verstappen en Lewis Hamilton. Zij zijn aan elkaar gewaagd en duwen elkaar tot uitersten. Het was lang geleden dat Lewis Hamilton zo hard heeft moeten knokken alleen om te concluderen dat de oranje leeuw hem dit jaar heeft verslagen. Nota Bene in de laatste ronde van de laatste wedstrijd waar ze samen ingingen met een gelijk puntenaantal. Deze twee titanen zaten het hele jaar in een eigen klasse, a league of their own. Mercedes had dit jaar de betere auto, Red Bull had de betere coureur en vaak de betere tactiek in de race. Max Verstappen is dit jaar verdiend wereldkampioen. Voorheen werd daar op het podium een fles Champagne op leeggespoten, vanaf dit jaar is dat een "sprankelwijn" geworden met de veelzeggende naam "Ferrari". Heeft verder niets met het automerk te maken maar is een plezierige bijkomstigheid voor de bekendheid van zowel het automerk als de bubbelwijn. Dat veel mensen het dan nog steeds hebben over "het spuiten der Champagne" is voor mij een ergernis maar begrijpelijk omdat voor een leek "Champagne" het equivalent is van bubbelwijn. De Trentinodoc sprankelwijn van Ferrari wordt in ieder geval op dezelfde manier gemaakt als Champagne, tweede gisting op fles dus. De speciale F1 editie is een "blanc de blancs", een monocépage van chardonnaydruiven. Meer dan 55 maanden sur lies in de kelder alvorens het moment van dégorgement. Alcohol is 12,5%, verkrijgbaar bij de wijnhandel en slijterij. Bij het inschenken een heftige mousse die redelijk lang stand houdt, parelkettingen van kleine bubbeltjes houden lang aan. Licht aromatisch, heel fris in de neus, groene appel, citroen, limoen. In de mond strak, hoge zuren, vriendelijke mousse. Geconcentreerde smaak, citroen, groene appel, limoen, rode appel, al opwarmend komt er een lichte toon van witbrood bij. Het mag dan geen Champagne heten maar dit is een hele acceptabele "bubbel".

Mas Amiel AOC Maury Quarante Ans d'Âge Vin Doux Naturel

Bewaard op een constante temperatuur van veertien graden in m'n klimaatkast. Bij het dessert met een mooi blauwschimmelkaasje vond ik het nodig om hem te openen. Een versterkte zoete wijn die veertig jaar heeft mogen rijpen. Negenendertig daarvan in groot hout van 350 hectoliter maar het eerste jaar in grote glazen bonbonnes in de buitenlucht in de volle zon. Een mengeling van 90% grenache noir, 5% carignan en nog eens 5% van de witte druif macabeo, die in Rioja viura heet. Maar we zitten niet in Rioja, we zitten in de Languedoc-Roussillon bij Mas Amiel. Het alcoholpercentage is op 16,5% gebracht. In het glas heel licht nevelig, licht getaand, roodbruin van kleur, intensiteit 2 uit 5. Enorm aromatisch, vooral vijgen maar ook boerenjongens, krenten, borstplaat, kruidig, speculaas, amandelspijs, notig. Als het al niet december was dan zou je het in dit glas kunnen ruiken. Een kakofonie van zoete Sinterklaastraktaties. In de mond niet eens zo heel plakkerig zoet, behoorlijk wat aanwezige zuren, ellenlange afdronk. Hoge smaakintensiteit, vijgen, krenten, notig, kruidig, sinaasappelzest, gekonfijt citrusfruit. Alweer zo'n heerlijke "mijmerwijn". Een perfecte combi met de blauwschimmelkaas, de contrasterende smaken versterken elkaar. Dit exemplaar kwam bij het wijnhuis zelf vandaan.

Vinarska Vizba Tikveš Smederevka Belo 2019

Wijn van de druif dimyat heb ik een keer eerder als monocépage gehad, uit Bulgarije. Nu heb ik een wijn uit Noord-Macedonië in m'n glas, hier heet die druif smederevka. Dit is echter geen monocépage, er zit 10% riesling bij. Alcohol is 12%, geen hout. Helder, heel licht goudgeel met een groene gloed. Mild aromatisch, citroen, gistcellen, zonnebloemolie, hooi. In de mond droog, hoge speekselopwekkende zuren, licht ziltig, korte afdronk. Best hoge smaakintensiteit, goede concentratie ook, citroen, limoen, floraal, mineraal, hooi. Simpele wijn voor alledag, geen WoW!-factor. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Vinoking Wines DOC Dão 'Terra Magna' Reserva 2014

Dit is weer typisch zo'n wijn die je even moet laten ademen. In eerste instantie komt-ie wat "tertiair" en stroef over totdat je twee uur later nog eens proeft. In het glas een diepe paarse kleur, licht nevelig. Op de stille spiegel best aromatisch; teer, sigarenkistje, kruidig, leer. Dan even walsen met het glas en er komt rood fruit bij, rijpe kersen, zwarte pruim. In de mond een klein zoetje, hoge zuren, iets drogende tannines (2 uit 5), klein bittertje, middellange afdronk. Intense smaak, rijpe rode en zwarte kersen, zwarte pruim, bramen, kruidig, leer, houttoon. Een blend van vier verschillende druiven: touriga nacional, alfrocheiro, tinta roriz (tempranillo) en jaen (mencía). Alcohol is 13,5%, vergisting en twee jaar rijping in roestvrij staal, daarna nog eens zes maanden opvoeding in barriques van Frans Allier eikenhout, als laatste nog de flesrijping. Dit is een echte eetwijn. Gooi hem twee uur van tevoren over in een brede karaf en schenk hem vanaf grote hoogte in je glas. Flink wat lucht moet-ie hebben. Pas dan komt het volop aanwezige fruit goed los. Eenmaal de smaak te pakken blijkt het een lekkere doordrinker met toch ook nog een zekere mate van complexiteit. In Nederland exclusief verkrijgbaar bij Brederode Wijnkopers. Lekker opvallend en makkelijk te herkennen etiket ook.

Bodegas Ximénez-Spínola Pedro Ximénez 2016

Twee jaar heb ik me al zitten verheugen op het moment van openen van dit exemplaar. Niet alleen van het wijnhuis maar ook van de wijn heb ik hoge verwachtingen. De witte wijn is gemaakt van 100% pedro ximénez druiven. De meesten kennen die onder de populaire afkorting 'PX'. Waarschijnlijk heb je wel eens een Sherry hiervan gedronken. Dik stroperig zoet bij een chocoladedessert. PX wordt daar inderdaad veel voor gebruikt, Sherry. Het exemplaar van vandaag is echter wit en droog. Uit de hals komt een enorm lange kurk. In het glas is-ie intens donkergeel, bijna licht oranje, helder. Redelijk aromatisch, heel licht oxidatief, bruine appel, boenwas, gekonfijte abrikoos, gepekelde haring, notig, mango, kruidig. In de mond droog, net niet beendroog, enorm hoge speekselopwekkende zuren, balancerend tussen strak en filmend, licht ziltig, lange afdronk. Ingetogen smaakintensiteit, bruine appel, gedroogde abrikoos, citroen, notig, licht kruidig. Zet deze tijdens een proeverij als vreemde eend tussen een aantal droge Sherry's en hij zal wat wenkbrauwen doen fronsen. Hij is volledig in de stijl van Sherry met als grootste verschil het alcoholpercentage en uiteraard de opvoeding. Voor een witte wijn is het percentage aan alcohol nog best hoog, 14%, maar hij komt niet alcoholisch over. De overrijpe pedro ximénez druiven zijn met de hand geplukt, langzaam vergist en gerijpt sur lies in Frans eikenhout gedurende zes maanden met regelmatige bâtonnage. Het resulteert in deze schitterende "mijmerwijn". Daarvan drink je niet, je nipt 'm. Zorg dat je meerdere flessen in huis haalt want deze wijn trek je open in het bijzijn van vrienden om een hele lange avond van te genieten onder begeleiding van heerlijke tapas. Vergeet vooral niet om daar vette haring (zonder uitjes!) bij te serveren. Olijven, Ibericoham, middelharde gerijpte kazen, manchego, fuet. Alle ingrediënten voor een heerlijk Spaans avondje. Deze loeizware fles met prachtig etiket is in genummerde en beperkte oplage verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak. Te bewaren tot zeker vijftien jaar na de oogst.

Eiken Rust WO Stellenbosch Reserve Chenin Blanc 2020

Of deze "Eiken Rust" ook echt heeft gerust in eiken heb ik niet kunnen ontdekken maar een beetje hout heeft hij in ieder geval wel gezien. Of dat de binnenkant van een vat of de toevoeging van balken tijdens de vergisting en/of de rijping is geweest laat ik in het midden. Ik wil wel alvast verklappen dat het bijzonder goed in balans is. Een welkome aanvulling in plaats van een dominante factor. Het werd weer eens tijd voor chenin blanc. Dit exemplaar staat op de schappen van de ALDI voor €5,99, alcohol is 13%. In het glas mooi helder, licht goudgeel van kleur. Mild aromatisch, vanille, kokos, katoen, licht floraal, kamille, vrij typerend aroma voor chenin blanc. In de mond droog, hoge zuren, strak, speekselopwekkend, tikje ziltig, middellange afdronk, goede balans. Vrij hoge smaakintensiteit, citroen, katoen, kokos, lychee, mineraal, wat notig, zelfs iets aards in de finale. Vooral niet te koud schenken. Ik ben blij verrast met dit exemplaar in deze prijsklasse uit bovengenoemde supermarkt. Hij is op alle fronten zeer typerend voor het druivenras. Tevens is de stijl niet zo "in your face" zoals bij veel wijnen uit de nieuwe wereld. Hij is subtiel, elegant en heeft voldoende van alles.

Terre dei Pallavicini IGT Lazio Principe Pallavicini Cesanese Rubillo 2018

Het druivenras cesanese komt uit de Italiaanse regio Lazio. De naam is afgeleid van Cesano, een dorp in de buurt van Rome. In de druifbijbel Wine Grapes staat slechts één exemplaar beschreven die simpelweg 'cesanese' wordt genoemd maar in feite zijn er drie verschillende varianten. De cesanese comune, de cesanese di affile en de cesanese dei castelli romani. De auteurs van Wine Grapes gooien ze op één hoop maar ze beschrijven de cesanese dei castelli romani. De druif rijpt extreem laat en komt soms zelfs niet eens tot volledige fenolische rijpheid. In het glas helder, fel scharlakenrood, intensiteit 1 uit 5, heel licht dus. Gematigd aromatisch, rood fruit, bessen, kersen, floraal. In de mond een klein zoetje, hoge zuren, speekselopwekkend, meer strak dan filmend, tannines nauwelijks aanwezig, middellange afdronk. Hoge concentratie, gemiddelde smaakintensiteit, rode bessen, kersen. Geen complexe wijn, makkelijk. Alcohol is 13%, geen hout, verkrijgbaar bij de gespecialiseerde wijnwinkel.

Vendôme Mademoiselle Fines Bulles Classic Alcohol Free

Alcoholvrije wijn is nog steeds niet zo ver dat de smaak overeenkomt met die van wijn met alcohol. Zoet en zuren overheersen doorgaans, de smaak is uitgehold, het mondgevoel is anders en er is uiteraard het gemis van warmte in je slokpijp. Bij alcoholvrije wijn met een bubbeltje is er iets anders aan de hand. Het koolzuurgas prikt in de mond en maskeert een aantal tekortkomingen. Ook goed koud serveren maskeert een hoop. De alcoholvrije bubbel die ik nu in m'n glas heb is eerst wijn met alcohol geweest, biologisch geteelde airén druiven uit het Spaanse La Mancha zijn ervoor gebruikt, in Duitsland is de alcohol verwijderd. Bij het inschenken een heftige mousse, grote bubbels blijven over in het glas. De eerste geur die meteen opvalt is die van latex, een wat synthetisch aroma. Daarna volgt de geur van witte druiven, rozenwater en gele appel. In de mond een fris zoetje gevolgd door hoge zuren, korte afdronk. De smaak is beter dan de geur, witte druiven, citroen, gele appel, ananas, perzik. Gelukkig is de smaak ook iets complexer dan die van een pak wit druivensap maar het klokt even zo makkelijk weg. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Ogier Clos de l'Oratoire des Papes AOC Châteauneuf-du-Pape Blanc 2016

Wanneer ik m'n neus in het glas steek is m'n eerste reactie hardop: "Tjeezus man, die kan nog zeker vijf jaar blijven liggen!". Bijna elke andere witte wijn uit 2016 zou de tand des tijds niet hebben doorstaan, eentje van dit kaliber wel. Kindermoord. Veel te fris nog. Heel licht pétillant in het glas, helder, fonkelend goudgeel. Geuren van citrus, hooi, gistcellen, zonnebloemolie, mineralig. In de mond droog, hoge zuren, kleine tongtinteling, bittertje, lange en warme afdronk. Hoge smaakconcentratie en -intensiteit, citroen, mineralig, ziltig, hooi, katoen, wit pepertje, floraal, droppig in de finale. Toch geen spijt van het openmoment maar serveer hem vooral niet te koud. Hij geeft zoveel meer prijs wanneer hij opwarmt in je glas. Witte Châteauneuf-du-Pape is niet heel zeldzaam maar wel minder bekend dan de rode. Net als bij de rode hangt er een stevig prijskaartje aan. Het exemplaar van vandaag is zeker niet verkeerd maar ik heb veel betere geproefd. Wanneer ik deze blind zou hebben geproefd zou ik de druif grenache blanc er wel hebben uitgehaald maar de associatie met witte Châteauneuf-du-Pape zou ik nooit hebben gemaakt. Sorry dat ik het zeg maar daar is-ie net iets te "gewoontjes" voor. Dat gezegd hebbende haal ik veel plezier uit het drinken van dit glas wijn. Hij is rijk, gul en heel smakelijk. Alcohol is 13,5%, druivenrassen roussanne 30%, grenache blanc 30%, clairette 30% en bourboulenc 10%, de roussanne heeft vier maanden sur lie op groot hout gerijpt, de rest ging in roestvrij staal. Mijn exemplaar kwam uit de Franse supermarkt Intermarché vandaan.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Cuvée Cabernet 2016

Op 2 september van dit jaar was het internationale #CabernetDay... helemaal langs me heen gegaan. Ik werd er aan herinnerd toen ik het exemplaar van vandaag uit de kelder pakte. Cuvée Cabernet. Bestaande uit de druivenrassen cabernet cantor, cabernet cortis en cabernet franc. De cabernet cantor staat (nog) niet beschreven in Wine Grapes, de andere twee wel. De cabernet cantor heeft als weinig romantische werknaam "FR 523-89R" meegekregen. Het is een schimmelresistent ras en werd in 1989 door Dr. Norbert Becker te Freiburg vervaardigd door het kruisen van de druiven Chancellor (Seibel 7053) × (Merzling × (Zarya Severa × Muskat-Ottonel)). Ik hoop er ooit nog eens een monocépage van te kunnen bemachtigen. Voorlopig doe ik het even met deze blend, precieze mengverhoudingen niet bekend. Het alcoholpercentage is 14,5% maar liefst, mooi dat zulke percentages tegenwoordig in ons eigen land gehaald kunnen worden. Een rijpingsperiode van achttien maanden in nieuw Frans eikenhout. In het glas dieprood uitwaaierend naar baksteenrood, licht nevelig, kleurintensiteit 2 uit 5. Licht aromatisch, op de stille spiegel hout, grafiet, potloodslijpsel en iets licht aards. Na tien minuten open en even gewalst te hebben met het glas komt daar het aroma van zondoorstoofd rijp zwart fruit bij en integreert de houttoon in de wijn. Vanuit de koele kelder komt de wijn op ongeveer 15°C in m'n glas. Net iets te koud, dus ik laat hem gestaag even opwarmen. Een heel klein fruitig zoetje, verder droog, hoge zuren, iets drogende tannines (3 uit 5), klein bittertje, fris, meer strak dan filmend, middellange afdronk, goede balans. Smaakintensiteit en concentratie zijn best hoog, rokerig, potloodslijpsel, groene paprika, leer, kruidig, zongedroogde zwarte pruim, zwarte bessen, pure chocolade, heel sappig. Absoluut een complex glas wijn. Geschikt voor de lange opleg naar mijn mening. Heel benieuwd hoe dit over een jaar of twintig zal smaken. Ondanks de totaal vreemde mix van druiven lijkt deze wijn nog het meest op de stijl van een Bordeaux. Knap gemaakt.

#Carmenereday Viña Luis Felipe Edwards DO Valle de Colchagua Favoritos Reserva Carmenère 2018

De 24ste november is het internationale #Carmenereday. In 1994 ontdekte men in Chileense wijngaarden dat de aangeplante druiven helemaal geen merlotdruiven waren. DNA-onderzoek werd er op losgelaten en het bleek om de carmenère te gaan. De Bordeaux-druif van origine die in Frankrijk in de vergetelheid is geraakt maar in Chili furore maakt en beschouwd mag worden als USP, Unique Selling Point. Zeg je carmenère dan zeg je Chili. De twee gaan hand in hand. Favoritos is één van de vele merken van het grote Chileense wijnhuis Luis Felipe Edwards. Deze serie wijnen is onder meer te vinden bij de leden die zijn aangesloten bij de Superunie. En dat zijn er best veel. Met zo'n 1700 verschillende winkels zijn ze goed voor ongeveer 30% marktaandeel in Nederland. Dirk van den Broek, Plus, Deen, Hoogvliet, Vomar, Jan Linders, Boon's Markt... om maar enkele namen te noemen waar je deze wijn kunt vinden. De serie Favoritos kent twee kwaliteiten: classic en reserva. Het verschil zit 'm voornamelijk in de ligging van de wijngaarden. De Favoritos Carmenère van vandaag is van reserva kwaliteit en heeft een kurk als afsluiter. In het glas helder, dieprood gekleurd, intensiteit 3 uit 5. Behoorlijk aromatisch, tomatenblad, rozenbottel, zure kers, eucalyptus. In de aanzet een aangenaam fruitig zoetje, hoge zuren, speekselopwekkend, tannines 1 uit 5, klein bittertje in de finale, lange afdronk. Hoge smaakintensiteit, rijp zwart fruit, zongedroogde zwarte pruim, krenten, rijpe zwarte kersen, eucalyptus. Het woord reserva betekent niet automatisch dat er houtopvoeding heeft plaatsgevonden, bij dit exemplaar vermoed ik zelfs van niet. Hij is echt op het fruit gemaakt, ik krijg geen indicatie dat er rijping in hout is geweest. Het alcoholpercentage is 14% maar hij komt geenszins alcoholisch, zwaar of log over. Hij zal een heel groot publiek aanspreken. Toch is hij niet "makkelijk" of een crowd-pleaser persé. Er zit een redelijke mate van complexiteit in, de stijl is elegant en strak en wat commercieel gezien heel belangrijk is: hij drinkt zo lekker door. Met een prijs van net geen zes euro is dit belachelijk veel waar voor je geld en daarom komt ook deze weer bij mijn aanraders.

Quinta da Plansel Vinho Regional Alentejano Homenagem ao Thomas Trincadeira 2017

Portugal heeft enorm veel inheemse druivenrassen waarvan het merendeel "in de blend" gaat. Naar monocépage-wijnen is het goed zoeken. Vandaag heb ik er één van het druivenras trincadeira in het glas. Een moeilijk te cultiveren druif met veel verschillende benamingen in Portugal. 'Tinta amarela' is er één van. In het glas een dieprode tot magenta kleur, intensiteit 3 uit 5, helder. Gemiddeld aromatisch, boers, animaal, kruidig, leer, zwart fruit. In de mond een klein fruitig zoetje, hoge zuren, nauwelijks tannines, klein bittertje, middellange afdronk, goede balans. Intense smaak, zongedroogde zwarte pruimen, rijpe zwarte kersen, tutti-frutti, krenten. Op het zoetgehalte en alcoholpercentage na lijkt het qua smaak warempel wel een beetje op een Ruby Port. Alcohol is 14,5%, 30% van de wijn mocht acht maanden lang in barriques van Frans eikenhout vertoeven. Dit laatste is mooi geïntegreerd in de wijn, nauwelijks waarneembaar. De stijl van de wijn is elegant, complex, strak, vol. Uitstekend inzetbaar bij een mooi wildvleesgerecht. Verkrijgbaar bij De Proeftafel te Zeist.

Gentle Hills Pfalz Pinot Noir 2019

Eigenlijk weet ik op voorhand al dat ik er niet teveel van moet verwachten, toch schaf ik dit exemplaar aan voor het schrikbarend lage bedrag van €3,74 bij de ALDI. Wanneer ik de fles in de winkel tegen het licht hou, zie ik al hoe licht gekleurd de wijn is. Geen naam van een wijnhuis op het etiket, alleen een of andere code waar hij is gebotteld. Tegen beter weten in hoop ik blij verrast te zullen worden. Schroefdop, alcohol is 13%, geen hout. Kleurintensiteit 1 uit 5 in m'n glas, helder, scharlakenrood. Gemiddelde geurintensiteit, een snoeperig aroma, frambozen, aardbeien, perendrups. Beetje Beaujolais Nouveau-achtig. In de mond een behoorlijk aanwezig maar fruitig zoetje, hoge zuren, klein bittertje, geen tannines, korte afdronk. Lage concentratie en smaakintensiteit, hij is wat aan de dunne kant, beetje chemisch ook. Aardbei, framboos, rode grapefruit, perendrups. Ondanks alles is hij wel typerend voor het druivenras pinot noir, hij zit alleen aan de verkeerde kant van de scheidslijn wanneer we het hebben over kwaliteitswijn. Dit is met recht een 'slobber'. Ik denk dat je er nog het beste sangria mee kan maken. Aangezien we daarvoor in het verkeerde seizoen zitten zou ik dat nu even veranderen in glühwein.

Domaine Marc-Olivier Bertrand AOP Languedoc Le Vent se Lève Blanc 2019

"De wind steekt op" is de vertaling van de naam van deze biologische wijn: Le Vent se Lève. Vrij toepasselijk in de herfstperiode waar de wind regelmatig voor gure omstandigheden zorgt. Thuis dan lekker voor de open haard kruipen met een glas heerlijke volle wijn. Bij volle wijn denk je al gauw aan rood maar ook een witte wijn kan dat zijn, ook zonder houtopvoeding. De gebruikte druivenrassen en de vinificatie doen een hoop. In dit geval gaat het om 80% grenache blanc en 20% roussanne. Handmatige oogst van complete druiventrossen in kleine kratjes, malolactische fermentatie, traditionele vergisting met regelmatige bâttonage in INOX, rijping sur lies. De wijnen van grenache blanc die ik tot nu toe heb beschreven op Wijn-Blog hebben allemaal houtopvoeding gehad, deze niet. Het leidt ook enigszins af wanneer je tot de kern van de druif wil doordringen. Oké, dit exemplaar is geen monocépage maar die 80% maakt de druif vrij dominant alhoewel je de rol van de roussanne zeker niet mag onderschatten. Laat ik alvast verklappen dat deze wijn vol is en je de gure herfstwind kan doen vergeten. Gelijk na het inschenken moet je deze wijn even laten ademen. Wanneer je meteen je neus in het glas steekt ruik je Velpon, een reductieve toon. Tien minuten tot een kwartier later is dat weg. Dan heb je minerale tonen in je neus, zoute popcorn, een lichte kruidigheid, aards zelfs, asperges, notig, knoflook, rokerig, heel complex. Ik krijg associaties met een witte Châteauneuf-du-Pape. In de mond een fraai fruitig zoetje, precieze zuren, meer filmend dan strak, lange afdronk. De smaakintensiteit is subtiel intens... hoe leg ik dat nu weer uit? Hij is heel smaakvol, vol van smaak dus maar verdeeld in de breedte over je gehele mond, niet geconcentreerd op één punt. Hij lijkt dus niet vol maar is dat wel. Maar omdat het complete spectrum van je mond bediend wordt, valt het niet op als zodanig. Het is een wolf in schaapskleren. Het alcoholpercentage van slechts 12,5% lijkt niet veel maar licht is hij niet. Als er 14% op het etiket zou hebben gestaan dan had ik dat ook zo geloofd. Het fruit lijkt wat achterwege te blijven ten faveure van de kruidigheid en mineraliteit. Zoute popcorn, laospoeder, knoflook, rokerig, gistcellen, maïs, asperges, aards, notig. Wat een heerlijk complex glas is dit zonder nou echt moeilijk te doen. Hij lijkt nog het meest op een hele volle Pinot Grigio. Dus als je daarvan houdt dan vind je deze ook lekker. Helaas exclusief gereserveerd voor de Horeca en Retail maar daar valt vast wel een mouw aan te passen. Verkoopprijs voor particulieren €14,50 per fles, en dat is-ie dubbel en dwars waard. Exclusief verkrijgbaar bij Brederode Wijnkopers.

Domaine des Nugues Gilles Gelin AOC Beaujolais-Villages "Les Peloux" 2015

Geen Beaujolais Nouveau voor mij op de derde donderdag in november maar wel een Beaujolais-Villages. Ik kon er op het etiket en via internet weinig over vinden totdat de kurk uit de fles kwam en daar de domeinnaam op stond. Domaine des Nugues, daarvan heb ik er in de afgelopen jaren al een aantal geproefd. De top van de fles heeft een wax-laagje. Een van de redenen dat-ie mijn aandacht trok op de schappen van de Intermarché tijdens de "Foire aux Vins" dit jaar. Dat, plus het feit dat het oogstjaar 2015 betreft. Een uitstekend oogstjaar in de Beaujolais. Alcohol is 14,5% maar liefst, gedeeltelijke houtopvoeding, 30% van de wijn mocht twaalf maanden in Frans eikenhout. In het glas een diepe magenta tot paarse kleur, intensiteit 2 uit 5, licht nevelig. Mild aromatisch, een beetje boers, animaal, kruidig, hintje vanille, rijp vers rood fruit, zwart fruit, kersen, rozenbottel. Een fluweelzacht mondgevoel, droog, verfijnde precieze zuren, tannines 2 uit 5, iets drogend, bittertje, lange en warme afdronk, zeer goede balans. Behoorlijke smaakintensiteit, enorm sappig, animaal, boers, rijpe zwarte kersen, zwarte bramen, kruidig, pepertje, iets droppig. Wat een fantastische wijn is dit en wat ben ik blij met het moment van openen. Naar mijn gevoel zit-ie vlak voor het kantelpunt van fruit naar tertiair. Precies à point dus, zoals ze dat in Frankrijk zo mooi weten te zeggen. Niet vermoeien met een ingewikkeld gerecht, kippetje van het spit erbij, een bordje charcuterie of gewoon zo drinken, zonder iets.

Tushpa Winery Ararat Valley Haghtanak Reserve 2014

Uit de Ararat-vallei in Armenië komen de akhtanak druiven voor deze reservewijn van wijnmakerij Tushpa. In Armenië zelf wordt de druif haghtanak genoemd maar ik hou de benaming van Wine Grapes aan. De druif wordt gebruikt voor het maken van droge, zoete, versterkte en sprankelende wijn. En ook nog als tafeldruif. Vandaag heb ik een droge wijn ervan in m'n glas, spontane vergisting, veertien maanden rijping in Kaukasisch eikenhout, alcohol is 13%. Dieprood tot paars in het glas, licht nevelig, kleurintensiteit 4 uit 5. Da's lang geleden dat ik weer eens zo'n diepgekleurde tint gezien heb. Behoorlijk aromatisch, ook op de stille spiegel, flink wat houttonen, eucalyptus, teer, rokerig. Na het walsen komt het fruit erbij, rijpe kersen, zwart fruit, bramen, pruim. In de mond droog, hoge zuren, drogende tannines (4 uit 5), warm maar niet alcoholisch, afdronk valt wat weg. Gemiddelde smaakintensiteit, zwarte pruim, zure kersen, cederhout, leer, teer. Best een krachtige wijn op een niet bombastische manier. Oogstjaar 2014 is nog wat jong voor deze wijn om nu al te drinken. Naarmate de fles langer open staat komt er ook steeds meer fruitigheid in maar het lijkt alsof hij nog in een ontwikkelingsfase zit. Hij is nog niet 'af'. Er is nog wat onbalans waarvan ik vermoed dat die verdwijnt na nog een jaar of vijf flesrijping. Ik proef de potentie terwijl ik ook gefascineerd ben met wat ik nu al ervaar. Verkrijgbaar bij de gespecialiseerde wijnwinkel.

Domaine des Côteaux d'Engraviès IGP Ariège Fleur de Cailloux 2018

Biologisch geteelde druiven uit het departement en gelijknamige IGP Ariège. Alhoewel er in deze regio al heel lang wijn gemaakt wordt, veel voor eigen gebruik, zijn ze vrij onbekend bij de wijnliefhebber. Regelmatig proef ik er lokale wijnen want ik ga er graag op vakantie. Van het kleine wijnhuis Domaine d'Engraviès mocht ik een aantal flessen ontvangen. Acht hectare aan druivenstokken staan er op zo'n 450 meter hoogte in het hart van de Pyreneeën. Eigenaar is Thomas Piquemal, geen onbekende in het meer naar het oosten gelegen wijngebied Roussillon. Momenteel heb ik de 'Fleur de Cailloux' in m'n glas, een monocépage van syrah. Mooi diep magenta tot paars gekleurd. Aromatisch, animaal, leer, boers, zwart fruit. In de mond droog, hoge zuren, tannines 1 uit 5, klein kruidig bittertje, middellange afdronk. Gemiddelde smaakintensiteit, op dag één iets te fruitig naar mijn persoonlijke smaak, op dag twee is daar gelukkig een boers en animaal toontje dat me beter bevalt, tevens zwart fruit, wat florale tonen en kruidigheid. Flink beluchten is dus het devies. Tenminste, voor iemand met mijn smaakprofiel. Geen 'wow-factor', gedegen, goed in balans, een beetje braaf. Alcohol is 12%, geen hout, geen Nederlandse importeur.

Asconi Winery Uneori Sometimes Merlot 2016

"To face your demons" in mijn geval betekent meer wijnen drinken van de druif sauvignon blanc en van de druif merlot. Ik overdrijf een beetje voor het dramatisch effect maar een kern van waarheid zit er wel in. Als monocépage behoren die twee tot mijn minst geliefde druivenrassen. Vandaag zit er weer merlot in mijn glas, uit Moldavië dit keer. Ik dronk hem in Restaurant Eeterie 03402 te Vreeswijk in het wijnarrangement tijdens het "Wild Weekend". Een vijf-gangen menu met wild vlees. Wilde eend, fazantenpaté, hazenpeperkroket, wild zwijn-stoof en reebiefstuk passeerden de revue. Je moest geen vegetariër zijn want van alleen de garnituren zou je met honger het pand weer hebben verlaten. Bij een van de gerechten werd deze Merlot geschonken. Helder, dieprood in het glas, intensiteit 2 uit 5. Licht aromatisch, rood fruit, bessen, kersen, licht boerse tonen. In de aanzet een klein fruitig zoetje, hoge zuren, licht drogende tannines 2 uit 5, klein bittertje, lange en warme afdronk. Gemiddelde smaakintensiteit, rode bessen, rijpe zure kersen, rode grapefruit, licht aardse tonen in de finale. Dit oogstjaar is nu prima op dronk en wederom een Merlot die me weet te bekoren. Alcohol is 13,5%, geen hout, in deze uitvoering inmiddels niet meer verkrijgbaar.

Vinkara Doruk Kalecik Karasi 2019

Het is weer tijd voor een nieuwe druif, de kalecik karasi. Het begint bijna een standaard riedeltje te worden: bijna uitgestorven maar gered van de ondergang door een wijnmaker die zich het lot van de vergeten druif aantrok. In dit geval was het producent Kavaklidere die deze lokale Turkse druif heeft gered. De wijn in m'n glas is echter van producent Vinkara. In Wine Grapes beschreven als de pinot noir en ook gamay van Turkije. Daar kan ik voor wat betreft dit exemplaar zeker in meegaan. Voor beide druiven zijn wel overeenkomsten te vinden in deze wijn. De kleur is licht, helder Ferrarirood, intensiteit 2 uit 5. Gemiddeld aromatisch, bloedsinaasappel, rode grapefruit, zure kersen, rode bessen, vergelijkbaar met Ahr lieblich Spätburgunder. In de mond een heel aangenaam fruitig zoetje, lichte tongtinteling, fraaie hoge zuren, speekselopwekkend, heel sappig, mini-bittertje, best nog lange afdronk, goede balans. Intense smaak, fris, rood fruit, zure kers, rozenbottel, bloedsinaasappel, rode grapefruit. Dan vind ik 'm eerder naar pinot noir neigen dan naar gamay en dan ook nog de Duitse stijl achterna. Ondanks het redelijk hoge alcoholpercentage van maar liefst 14,5%, komt hij niet alcoholisch over, de balans is uitstekend. De doordrinkfactor is ook hoog, voldoende spanning. Geen houtopvoeding, verkrijgbaar bij de gespecialiseerde wijnwinkel.

Weingut Fogt Rheinhessen Blanc de Noir Spätburgunder 2018

De gouden medaille voor de meest licht getinte roséwijn heeft-ie alvast te pakken... maar het is geen rosé, het is een blanc de noir, een witte wijn gemaakt van blauwe druiven. Kennelijk hebben de schilletjes van de Spätburgunder-druiven voldoende kleur afgegeven om de "witte" wijn een roze tintje mee te geven. Zelfs op de website van Weingut Fogt is deze wijn te vinden onder het "kopje" rosé wijnen, vandaar dat ik hem ook maar als zodanig heb gerubriceerd. Alcohol is 13%, geen hout. Bij het inschenken plakken er wat koolzuurbubbeltjes aan de rand van het glas, licht pétillant zoals ze dat in Frankrijk zo mooi weten te zeggen. De wijn komt echter uit Duitsland waar de pinot noir Spätburgunder heet. Helder, heel licht zalmroze van kleur. In de neus citrusfruit, rood fruit, licht kruidig. In de mond een vrij aanwezig fruitig zoetje, zeker niet plakkerig, slechts 5,8 gram suiker per liter. Mooie precieze en hoge zuren, speekselopwekkend, meer strak dan filmend, lange afdronk. Intense smaak, aardbei, citroen, limoen, ananas, licht kruidig, ziltig, mineralig. Het mag dan een blanc de noir heten maar rosé dekt inderdaad de lading beter. Voor oogstjaar 2018 is hij nog heel erg fris en fruitig. Zeer makkelijke doordrinker maar zeker geen "snoepjes"-rosé. Exclusief verkrijgbaar bij Brederode Wijnkopers. Tijdelijk zes flessen voor de prijs van vijf.

La Famille Meiland IGP Pays d'Oc Merlot 2019

De Meilandjes... als die naam geen belletje doet rinkelen dan heb je waarschijnlijk enkele jaren onder een steen geleefd. Ze mogen zichzelf inmiddels "bekende Nederlanders" noemen. Het eerste seizoen dat ze op de nationale televisie te zien waren was het nog "camp" om ernaar te kijken. Nieuwe kijkers haakten het tweede seizoen aan maar net zo snel haakten er ook weer kijkers af, mijzelf incluis. Inmiddels zes seizoenen verder wordt met name Martien Meiland verguist door het grote publiek. Eén ding moet ik ze nageven: ze hebben verstand van geld verdienen. Een gevleugelde uitspraak is hun "wijnen, wijnen, wijnen!" geworden. Dat kon niet zonder gevolg blijven en inderdaad: er kwam een lijn wijnen met hun naam op het etiket. Gebotteld net ten oosten van de middeleeuwse Franse vestingstad Carcassonne, hoogst aannemelijk dat er druiven in zitten uit het Minervois-gebied. Vandaag waag ik me aan "hun" Merlot. Niet dat ze ook maar iets met de selectie of productie van deze wijn te maken hebben, gelukkig maar. De wijnen zijn te koop bij Wijnvoordeel, ik kreeg een set wit, rosé en rood als verjaardagscadeau. Ik zal tijdens het proeven een hoop vooroordelen opzij moeten zetten om tot een objectief oordeel te komen. Wanneer ik de wijn opzoek op de site van Wijnvoordeel, ben ik in ieder geval blij verrast met de prijs. Die is niet laag. Dit kan betekenen dat een groot deel ervan ten goede komt aan de wijn zelf en dat is altijd een pluspunt. Ik schenk in. Donkerrood tot paars van kleur, intensiteit 3 uit 5. Licht aromatisch, rode appel, walnoot, zwart fruit, krenten... niet verkeerd. In de mond droog met een micro-zoetje, precieze zuren, micro-bittertje, afdronk iets langer dan gemiddeld. Smaakintensiteit iets hoger dan gemiddeld, rijp zwart fruit, krenten, zongedroogde zwarte pruim, licht aards. Potverdorie! Zelfs de merlotdruif weet me te bekoren in deze wijn uit de Languedoc. De wijn is toegankelijk zonder makkelijk te zijn, hij zit precies te wankelen op het randje naar hoekig toe. Aan de ene kant ben ik blij, aan de andere kant haat ik het wanneer ik mijn vooroordelen moet bijstellen. "Dit is warempel weer eens een lekkere Merlot!" (zei de Pinot Noir liefhebber). Ik kan niet proeven of er houtopvoeding is geweest, ik vermoed van niet en als het wel zo is dan is het goed verweven in de wijn. Het zou dan groot en/of gebruikt hout geweest kunnen zijn, alcoholpercentage is 13,5%. Ik maak er echter geen "aanrader" van. Dit is puur omdat de "gunfactor" ontbreekt, niet omdat de wijn slecht zou zijn. De wijn zelf is juist erg smakelijk en spannend. Heerlijk bij boerenkoolstamppot met rookworst.

Cave d'Embres-et-Castelmaure L'Extrême de Castelmaure AOP Corbières 2017

Van dit wijnhuis heb ik met de bespreking van vandaag meegerekend, alledrie de versies van hun rode Corbières geproefd. De "gewone" instap Castelmaure Corbières, de "Les Hauts de Castelmaure" en vandaag zit de "l'Extrême de Castelmaure" in m'n glas. De eerste zag geen hout, de tweede mocht elf maanden in Frans eikenhout en de laatste twaalf maanden en de handmatige druivenselectie was iets strenger. De eerste twee bestempelde ik als "allemansvrienden", eens proeven of deze wat extremer is. In het glas een diepe, donkerrode tot paarse kleur, intensiteit 3 uit 5. Gemiddeld aromatisch, rijp rood en zwart fruit, licht kruidig, leer. In de mond droog, zacht mondgevoel, hoge zuren, een bittertje, alcoholische en warme afdronk. De smaakintensiteit is niet heel hoog, het lijkt alsof ze deze wijn een iets elegantere stijl hebben willen meegeven. Rijp rood en zwart fruit voert de boventoon, een lichte kruidigheid, leer. Het houtgebruik is niet terug te proeven, wellicht dat met wat jaren opleg dit duidelijker naar voren komt. Na een paar uur lucht wordt de wijn iets minder hoekig, iets ronder en op dag twee is de balans ook verbeterd. Dit is geen allemansvriend zoals de andere twee leden van de familie en in mijn woordenboek betekent dat iets positiefs. De derde dag werd niet eens gehaald. Alcohol is 14,5%, druivenrassen carignan en grenache noir, deze kwam van de schappen van de Franse Super-U vandaan.

Lyrarakis Wines PGI Crete Psarades Vineyard Dafni 2019

Lyrarakis Wines maakt veel monocépages van vergeten lokale druivenrassen. Vandaag heb ik een wijn in m'n glas gemaakt van de druif dafni. Oorspronkelijk van het eiland Kreta maar andere producenten proberen hem ook elders in Griekenland te cultiveren. Helder, licht strogeel. Flink aromatisch, heel fris, munttandpasta, eucalyptus, laurier, gember. In de mond ook fris, strakke zuren, speekselopwekkend, middellange afdronk. Intense smaak, munt, gember, ananas, eucalyptus, laurier. Hij is meer vegetaal dan fruitig maar op een niet-groene wijze, als je begrijpt wat ik bedoel. Alcohol is 12%, geen hout, verkrijgbaar bij de gespecialiseerde wijnwinkel.

Domaine de Pellehaut IGP Côtes de Gascogne Famille Béraut L'Été Gascon 2019

Zo laat je de ene keer een wijn van een zeldzame druif speciaal naar je toesturen vanuit Frankrijk, en zo zie je van hetzelfde huis een andere wijn gewoon op de schappen van de Leclerc staan wanneer je zelf in Frankrijk op vakantie bent. Ik kon het dan ook niet laten om dit exemplaar mee terug naar Nederland te nemen. Een assemblage van hoofdzakelijk gros manseng (80%) aangevuld met chardonnay en diverse lokale druiven, geen houtopvoeding, alcohol is 11%. Gematigd aromatisch, hooi, honing, maïs, ananas. Dan een slok: oei! Die zag ik toch niet aankomen: zoet! Behoorlijk zoet. Niet plakkerig gelukkig, heel fris met fijne hoge zuren voor het evenwicht, heel klein bittertje. Hoge smaakintensiteit en concentratie, vooral ananas proef ik, beetje lychee. Echt koud serveren dan valt het zoetgehalte nog wel mee. Bij een frisse fruitsalade of een fruitdessert bijvoorbeeld. Naast foie gras is-ie net iets te fris, niet rijk en complex genoeg.

Viña Luis Felipe Edwards DO Valle de Leyda Marea Pinot Noir 2019

Wanneer je vandaag in het Excel-sheet kijkt waar m'n gehele voorraad aan flessen wijn is ingevuld, dan bestaat een groot gedeelte uit wijnen van onbekende druivenrassen en tevens een groot gedeelte uit wijnen gemaakt van het druivenras pinot noir. Uit alle windstreken: Duitsland, Nieuw-Zeeland, Argentinië, Tsjechië, Servië, Nederland, België, uiteraard Frankrijk en ook één uit Chili. Die laatste trek ik nu open. Een zware, dikke fles met een diepe 'ziel'. Het alcoholpercentage is 14%, tien maanden rijping in Frans eikenhout en hij is verkrijgbaar bij onder meer de Sligro. In het glas vrij licht van kleur, zoals het heurt dus, intensiteit 1 op een schaal van 5, helder. Licht aromatisch, rood fruit, bessen, aardbei, rozenbottel, likje vanille maar ook een beetje kaneel! Zacht mondgevoel, droog, hoge zuren, speekselopwekkend, warm, lange afdronk. Enorm sappig, hoge smaakintensiteit en concentratie, aardbei, rode bessen, kers, aards ook. Schoolvoorbeeld van een Pinot Noir. Blind geproefd zou ik zomaar gegokt hebben dat dit uit de Bourgogne komt. Ook het hoge alcoholpercentage valt niet eens op en het hout is perfect in de wijn verweven. Elegant en strak maar zeer geconcentreerd. Hele hoge doordrinkfactor. Valle de Leyda heeft een koel zeeklimaat, het grenst aan de Stille Oceaan, Grote Oceaan, Pacifische Oceaan, Stille Zuidzee of Pacifico. Kies je favoriete benaming. Het zorgt in ieder geval voor gematigde zomers, alhoewel de temperaturen nog altijd hoger uitvallen dan de zomers bij ons, en dito winters. 's Nachts koelt het flink af en overdag kan het behoorlijk waaien. Ideale omstandigheden om ziektes buiten de wijngaard te houden en optimale smaak in de druif te krijgen. Dat laatste uit zich ook in de wijn. Voor deze kwaliteit zou je in de Bourgogne het dubbele betalen, zoniet het drievoudige. Dit exemplaar komt dan ook bij mijn aanraders.

Vigneti Massa Piccolo Derthona 2019

Gesitueerd in de Colli Tortonesi produceert Vigneti Massa deze 'Piccolo Derthona' buiten de regels van de DOC om waardoor er simpelweg alleen maar Vino Bianco op het etiket staat. Walter Massa gebruikt hiervoor het 'vergeten' druivenras timorasso. Zeldzaam en bijna uitgestorven maar bezig aan een wederopstanding. Voor mij een nieuwe druif, unieke monocépage nummer 259 alweer. Ik proef deze 'Piccolo Derthona', het kleine broertje van de 'Derthona'. In kwaliteit het verschil tussen een Chablis en een Petit Chablis schat ik zo in. Vrij intens strogeel van kleur, helder. Licht aromatisch, hooi, zonnebloemolie, mineralig, iets floraal. In de mond fris, klein zoetje, voldoende zuren, rond, meer filmend dan strak, mini-bittertje, middellange afdronk. Smaakintensiteit gemiddeld, mineralig, hooi, citroen, boterbloem, licht ziltig, gistcellen, kruidig, iets vegetaal. Vooral niet te koud drinken, de smaak intensiveert naarmate het glas opwarmt. Alcohol is slechts 12,5%, geen hout, verkrijgbaar bij de betere wijnspeciaalzaak.

Antica Enotria IGT Puglia Nero di Troia 2015

M'n tweede wijn van de druif nero di troia. Bij het eerste exemplaar was het laatste glas het lekkerst, eens kijken of dat een trend is. In het glas helder, Ferrarirood, baksteenrood in de rand, intensiteit 2 uit 5. Behoorlijk aromatisch, iets floraal, viooltjes, hout, aards, animaal, rood fruit, bessen, rozenbottel, bloedsinaasappel, rode grapefruit. Fraai bouquet. In de mond droog, hoge zuren, drogende tannines (3 uit 5), speekselopwekkend, bittertje. Wat rijpingstonen, twaalf maanden houtopvoeding in enorme vaten van 30 hectoliter maar toch heeft dat nog redelijk veel smaak afgegeven. Heel erg sappig, rood fruit, bessen vooral, rozenbottel, bloedsinaasappel, animaal, aards. Elegante stijl. Niet zomaar een "borrelwijn", hier eet je bij. Iets met aardse ingrediënten zoals gele biet, pastinaak of risotto met truffel. Helaas is de wijn op dag twee al over z'n top heen. Alcoholpercentage is 13,5%, verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Vinovalie AOP Fronton Comte de Negret Cuvée Grande Réserve 2018

Wijnen die nog jong zijn en "gemaakt op het fruit" kunnen zeer gebaat zijn met wat lucht. Vandaag zit er één in m'n glas uit 2018. Je zou denken dat die twee à drie jaar flesrijping voldoende moeten zijn maar op de eerste dag proef ik zoveel aardbeitjes, framboosjes en perendrups dat ik denk een Beaujolais Nouveau in het glas te hebben. Daarop besluit ik de geopende fles een etmaal te laten staan. Dat scheelt enorm. Sterker nog: pas na twee etmalen vind ik 'm zoals-ie zou moeten zijn. In de neus rode bessen, zure kersen, leer, beetje koffie. In de mond droog, hoge zuren, iets ruwe en drogende tannines (2 uit 5), speekselopwekkend, sappig, klein bittertje, warme en lange afdronk. Redelijk intense smaken, "true to the nose" oftewel: hij smaakt zoals hij ruikt. Rode bessen, zuren kersen, leer, beetje koffie, als toevoeging is-ie ook nog licht aards in de finale. Een stuk beter naar mijn smaak dan vlak na het openen van de fles. Alcohol is 12,5%, druivenrassen négrette (minimaal 50% volgens de regels van de AOC Fronton), cabernet franc en syrah, geen hout. Ook deze staat bij de Super-U op de schappen.

Vinovalie Les Virtuoses de Raimbault AOP Gaillac Premières Côtes Mauzac 2015

Het is altijd goed om je opgedane kennis te toetsen, bij te schaven, te herzien soms. Ik dacht dat ik het druivenras mauzac blanc al minstens twee keer als monocépage had geproefd, in een Blanquette de Limoux wel te verstaan. Ergens was er in mijn hoofd geslopen dat deze sprankelwijn altijd voor de volle 100% van deze druif gemaakt moest zijn. Blijkt dat dit alleen geldt voor de AOC Blanquette de Limoux Méthode Ancestrale. Die toevoeging maakt het verschil. De "gewone" Blanquette de Limoux moet voor 90% uit de mauzac blanc bestaan aangevuld met 10% van de combinatie chardonnay en chenin blanc. Op vakantie in Frankrijk zag ik dit exemplaar van de wijncoöperatie Vinovalie staan, even googelen leert me dat deze wél voor de volle 100% uit mauzac of mauzac blanc bestaat. In de regel heeft men het over mauzac blanc wanneer alleen mauzac wordt genoemd. Er is ook nog mauzac rosé, een kleurmutatie van de mauzac blanc, en de mauzac noir die heel zeldzaam is en alleen nog in de Gaillac staat aangeplant. Het exemplaar van vandaag komt uit 2015, niet al te jong meer dus. Laat ik maar eens gaan proeven of het allemaal nog oké is. In het glas een lichte maar felle kleur citroengeel, helder. In de neus wat katoen, gistcellen, minerale tonen, hooi, ananas, citroen, gedroogde honing. Veel verschillende indrukken maar wel een mooi geheel. In de mond droog, hoge zuren, sappig, speekselopwekkend, klein kruidig bittertje, lange afdronk. Hoge smaakconcentratie, gemiddelde intensiteit, licht ziltig, hooi, mineraal, ananas, citroen. Heel fris, ik denk dat voornamelijk dankzij de hoge zuren deze wijn de tand des tijds goed heeft doorstaan. Het lijkt wel een beetje op chenin blanc meets riesling. Alcohol is 12,5%, geen hout, drie jaar flesrijping alvorens hij op de markt verschijnt, deze komt bij de Super-U vandaan.

Vinovalie IGP Comté Tolosan Terreo Rosé

Via de social media werd de vraag gesteld of er in Nederland degelijke dan wel goede rosé per Bag-in-Box van vijf liter te verkrijgen is. Ik volgde de reacties met interesse. De vraag werd gesteld door iemand die zijn sporen in de wijnwereld inmiddels wel heeft verdiend maar sommige reacties waren een beetje denigrerend en vooral grappig bedoeld. Gelukkig waren er ook serieuze reacties en kwamen er zelfs goede suggesties. Het "fenomeen" Bag-in-Box is echter in Nederland verre van ingeburgerd, in tegenstelling tot in Frankrijk (waar ik mij op dit moment bevind). Enerzijds zal dat liggen aan het beperkte aanbod in onze supermarkten, anderzijds is waarschijnlijk de algemene verwachting dat de inhoud wel "niet veel soeps" zal zijn. Smaken verschillen uiteraard maar uit mijn ervaring met de Terreo rosé van de Franse coöperatie Vinovalie durf ik te stellen dat het voor wat dat exemplaar betreft met de kwaliteit meer dan goed zit. De rosé wordt vervaardigd via een mix van directe persing en de méthode saignée, het laten "bloeden" van de druiven. Voor wat betreft de samenstelling van de gebruikte druivenrassen ben ik op internet niets wijzer geworden. De IGP Comté Tolosan bestrijkt een zeer groot gebied waarin een diversiteit aan druiven groeit. In principe behoren merlot, gamay, malbec, négrette, cabernet franc, cabernet sauvignon en duras tot de toegestane druiven voor rosé (en rood) uit de IGP. Het percentage alcohol is 11,5%, geen houtopvoeding en omgerekend zou je voor een fles slechts €2,22 betalen. Eenmaal geopend blijft de rosé nog zeker minimaal vier weken goed houdbaar in de koeling. Voor de regelmatige drinker dus geen probleem. Elke keer dat je "uit het vaatje tapt" trekt de geplastificeerde aluminium zak binnenin de doos vacuüm. Als nadeel van een vijf liter bag in box zou ik kunnen aanvoeren dat hij een redelijk grote plek in je koelkast inneemt. Ook een beetje nadruppelen vanuit het kraantje zou een mogelijk minpuntje kunnen vormen. Een kwestie van even goed "afslaan" kan een man als argument hier tegenin brengen. Tot zover het praktische gedeelte, uiteraard draait het om de inhoud. Deze rosé had ik al eerder gedronken bij vrienden die in Frankrijk wonen maar nog voor mijn ervaringen met verschillende toprosé's die ik in de tussentijd heb mogen proeven. Kortom, het wordt nu eens tijd voor een analyse. Heel licht pastel zalmroze van kleur. Het aroma een combinatie van rood fruit, citrusfruit, honingmeloen, sappige peer. Een heel klein fruitig zoetje, speekselopwekkende fraaie hoge zuren, meer strak dan filmend, elegante stijl, middellange afdronk, klein bittertje in de finale. Subtiele aardbeitjes, grapefruit, citroen, peer, watermeloen, heel sappig, licht kruidig. Ik kan eigenlijk maar weinig verschillen ontdekken met mijn benchmark, de "Whispering Angel". Alleen het droppige mis ik hier een beetje. Ik denk dat ik wat van die doosjes weer mee terug naar Nederland neem.

Lyrarakis Wines PGI Crete Kotsifali 2018

De druif kotsifali (nee, geen vies gezicht trekken nu) komt oorspronkelijk van Kreta. Het Griekse wijnhuis Lyrarakis gebruikt veelal lokale druiven en zorgt mede daardoor dat deze unieke rassen blijven bestaan. In het glas helder, lichtrood tot magenta, intensiteit 2 uit 5. Gemiddeld aromatisch, framboos, rozenbottel, leer, zwarte bessen, vanille, kruidig. In de mond droog, hoge zuren, tannines 1 uit 5, iets alcoholisch, lange afdronk. Volle smaak, heel geconcentreerd, rode bessen, zwarte bessen, rozenbottel, aards, leer. Het is geen zware wijn, strak qua mondgevoel maar wel vol van smaak. Mag best een beetje lucht hebben, bleef in ieder geval drie dagen in de fles vrijwel stabiel, op de derde dag komt hij nog hetzelfde over als vlak na het openen van de fles. Een paar jaar extra kelderen kan ook nog best. Alcohol is 13%, geen hout. Verkrijgbaar bij de gespecialiseerde wijnwinkel.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Funkelwien 2015

De witte druif johanniter wordt veel gebruikt door Nederlandse wijnboeren, hoofdzakelijk omdat hij goed resistent is tegen valse meeldauw. En in dit natte, kouwe kikkerlandje is dat een pré. Twee stille wijnen had ik er al van beschreven op Wijn-Blog, nu dus een sprankelende wijn of zoals ze in Limburg zeggen: funkelwien. In het glas helder, intense mousse bij het inschenken, middelgrote bubbels, koolzuur houdt aan, goudgeel gekleurd. Een heel fris aroma, munt, karwijzaad, gele appel, hintje tropisch fruit. In de aanzet een 'bruut' zoetje maar toch droog, fraaie zuren, speekselopwekkend, mini-bittertje, middellange afdronk. Redelijk intens van smaak, geconcentreerd ook, citroen, munt, gele appel, mango. Vooral niet te koud inschenken, anders lekker in je glas laten opwarmen, dan flink je mond ermee spoelen om alle smaken te beleven. Wijnmaker Stan Beurskens heeft er weer iets moois van gemaakt. Alcohol is 13%, geen hout, tweede gisting op fles, zesendertig maanden sur lies.

Damianitza PGI Trakiiska Nizina Uniqato Ruen 2013

Laat ik maar weer eens een 'nieuwe' druif proberen. De ruen, uit Bulgarije. Bijna uitgestorven maar gered van de ondergang en steeds populairder aan het worden. Het is een kruising tussen de shiroka melnishka en de cabernet sauvignon. Vervaardigd in 1951 en erkend in 1964. Vroeg bloeiend, laat rijpend. Volle trossen van grote druiven met een dikke schil, redelijk resistent tegen grijsrot. Dit exemplaar van Damianitza heeft een alcoholpercentage van 13,5%, acht maanden rijping in barriques van Frans eikenhout. Bloedrood in het glas, iets oranje in de rand. Behoorlijk aromatisch, hout, rood fruit, kers, teer, vanille, framboos, goed fris. In de mond een klein zoetje, hoge zuren, stevige en iets drogende tannines (3 uit 5), speekselopwekkend, heel sappig, klein bittertje, iets alcoholisch, lange en warme afdronk. Intense smaak, rijpe rode kersen, leer, zwarte pruim, zwarte bessen, teer, pure chocolade. Stevige wijn, krachtpatser, mooi op dronk nu. Verkrijgbaar bij de (online) wijnspeciaalzaak.

Bodegas Barbadillo DO Manzanilla - Sanlúcar de Barrameda Nave Trinidad En Rama

Het eerste woord dat in me opkomt: droog. Correctie: beendroog. Even een paar stapjes terug. Sherry in m'n glas, strogeel tot goudgeel. Die typische manzanilla sherrygeur die moeilijk te omschrijven is. Bruine gele appel, een gele appel die bruin is geworden dus, amandel, ossenstaartsoep, citroen maar niet op een fruitige manier, een stapel oud krantenpapier, een regenjas die twee dagen heeft hangen drogen. Je moet het zelf ervaren om je eigen omschrijving eraan te kunnen geven. Wellicht dat mijn omschrijving van de geur je afschrikt maar zo bedoel ik het niet. Nergens wil ik m'n neus zo snel mogelijk uit het glas halen, ik wil 'm er juist in houden. Het aroma fascineert me mede omdat ik het zo moeilijk vind om hem te beschrijven. In de mond droog, daar is-ie dan, beendroog dus. Geen spoortje restzoet, nakkes, nada. Ja, misschien na analyse in een laboratorium maar niet volgens mijn menselijke perceptie. Verfijnde zuren, mineralig, heel licht ziltig, elegant, verfijnd, zacht mondgevoel, slank, mooie afdronk. De smaak. Wederom zo'n complex dilemma. Amandel, hooi, citroen... verder kom ik niet. "Don't get me wrong"... ik hou hiervan! Alleen al vanwege dit glas Sherry zou ik naar Spanje willen reizen om te ervaren wat ze hierbij aan kleine hapjes serveren. Veel verder dan gefrituurde inktvisringen kom ik niet. Tuurlijk, in Nederland gaat dit perfect met haring maar ik wil meer combinaties proberen. Gedroogde Iberico ham, Serrano ham, ansjovis, gerookte makreel, gazpacho, olijven, oesters... mogelijkheden te over vermoed ik. Sherry is zo'n prachtig product. Het zou op elke wijnkaart van een restaurant moeten staan. Ik vind 'm prachtig! Alcohol is 15%, houtopvoeding volgens het solera-systeem, verkrijgbaar bij Granada Wijnen.

#PinotNoirDay Domaine Paul Thomas AOC Sancerre Chavignol Rosé 2020

Internationale #PinotNoirDay vandaag. Ik trek een Franse rosé open van deze druif, regio Loire, Sancerre. Alcohol is een behoorlijke 13,5%, geen hout. Een voor rosé gemiddelde kleurintensiteit, oranjezalm, helder. Ingetogen, weinig aromatisch, klein hintje rood fruit. In de mond droog, strak, hoge zuren, speekselopwekkend, klein bittertje, middellange afdronk. Qua smaak zit er gelukkig wat meer intensiteit in, citroen, rode grapefruit, limoen, framboos, rode bessen, aardbei. Dit is zeker geen "snoepjesrosé" maar je moet wel tegen een bittertje kunnen. Verre van commercieel en de doorsnee consument zal dit links laten liggen. De naam Sancerre is het USP (Unique Selling Point) van deze wijn maar naar mijn mening is de balans zoek bij dit exemplaar. Deze kwam bij Wine In Black vandaan.

Ardbeg Ten Years Old The Ultimate Islay Single Malt Scotch Whisky

Whisky. Da's geen wijn... jôh! Heel af en toe bespreek ik ook wel eens andere drank op Wijn-Blog. Daarvoor heb ik de rubriek 'alcohol anders' in het leven geroepen. Ik pretendeer geenszins er ook maar een spoortje verstand van te hebben, daarvoor zou ik de liquoristenopleiding op de Wijnacademie moeten hebben doorlopen. Ik ben niet eens een whiskyliefhebber, ik drink het zelden. Eigenlijk alleen in het gezelschap van anderen die er wel van houden. Bij een restaurantbezoek, als digestief bij de koffie neem ik wel regelmatig Armagnac. Het klinkt wellicht tegenstrijdig maar sterke drank moet voor mij zacht zijn. Echter sterk slaat op het alcoholpercentage en zacht slaat op het mondgevoel. Dat is met deze Ardbeg zeer goed gelukt. Tien jaar rijping in gebruikte houten vaten waar eerst 'bourbon' in mocht vertoeven, alcohol is maar liefst 46%. Vrij licht van kleur, goudgeel, het heeft iets weg van een fino Sherry. Het aroma is intens rokerig. Nou hadden we de barbecue aan maar deze rookgeur kwam daar bovenuit. In de mond begint het heel zacht, een gemaskeerd zoetje, fraaie zuren, een enorm alcoholische en hele lange warme afdronk. Hoe omschrijf ik vervolgens de smaak? Ik ken het jargon voor wijn maar niet voor whisky. Allereerst is uiteraard de rooktoon evident, daar ontkom je niet aan. Granig in plaats van fruitig, notig, koffie maar zonder het bittere element, chocola maar zonder het zoete element. Complex lijkt me hier wel een gepast woord. Dit is weer zo'n "mijmerdrank". Langzaam nippend aan het glas, starend in de vlammen van het knapperend haardvuurtje.

Château de Saint-Cosme AOP Gigondas 'Valbelle' 2013

Cadeautje voor m'n verjaardag dit jaar. Ik ga hem niet kelderen, ik trek hem open. Vooral veel tertiaire tonen in de neus; hout, leer, teer, chocolade, kruidig, zoethout, vanille. Aangenaam klein zoetje in de aanzet, iets drogende tannines, ruim voldoende zuren, sappig, lange afdronk, goede balans. Hoge smaakintensiteit, zondoorstoofd rijp zwart fruit, ingedroogd zwart fruit, chocolade, koffie, leer, teer, tijm, zoethout, rokerig. Opvallend dat op de derde dag na het openen de wijn nog zo fris is en nu zelfs meer tonen van fruit prijsgeeft doordat de tertiaire tonen wat naar de achtergrond gaan. Het is overigens een wijn die nu op dronk is, langer laten liggen gaat mijns inziens niet veel meer brengen tenzij je van echt oude wijnen houdt. Op dit moment is er een mooie balans tussen fruit en tertiaire tonen. Wel ruim van tevoren karafferen, een uur of vier, op achttien graden serveren. Alcohol is 14,5%, de blend van 90% grenache noir en 10% syrah ging twaalf maanden in Frans eikenhouten vaten, 25% nieuw, 40% tweedejaars en 35% derdejaars. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Vinicola Mediterranea IGP Salento Rosso da Uve Parzialmente Appassite Passo Appassimento 2021

De druif lambrusco tref je uiteraard aan als monocépage in de licht mousserende gelijknamige wijn, vandaag heb ik 'm in de blend met de druif negroamaro uit Salento, Apulië. Laat geoogste druiven, deels ingedroogd, geen houtopvoeding, alcohol is 14%. In het glas helder, fel magenta gekleurd, intensiteit 2 uit 5. Gemiddeld aromatisch, rood kersenfruit, beetje leer, lichte kruidigheid. In de mond behoorlijk wat restzoet, kennelijk zijn niet alle suikers omgezet naar alcohol, voldoende zuren, tannines niet aanwezig, enorm sappig, warme en iets alcoholische afdronk. Hoge smaakintensiteit, rijpe rode kersen, aardbei, jammy, puur fruit. Verkrijgbaar bij Brederode Wijnkopers.

Berberana Vino de la Tierra de Castilla Dragon Rosé 2020

De etiketten van Berberana veranderen wel eens door de jaren heen maar met jaargang 2020 is ook de vorm van de fles gewijzigd. De traditionele Bordeaux-fles heeft plaatsgemaakt voor de Bourgogne-fles. De grote draak is weer van het etiket verdwenen en de felle kleur rood is pastel roze geworden. Volgens mij is zelfs de kleur van inhoud iets lichter van tint. Nog steeds geen Provence-roze en dat hoeft van mij ook helemaal niet maar het is wel de trend van dit moment. Alcohol is 12%, geen hout. Intens oranje-zalm van kleur. In de neus aardbei, framboos, perendrups. In de mond een fruitig zoetje, hoge zuren, strak, iets drogend, bittertje, korte afdronk. Redelijk hoge smaakintensiteit, aardbei, framboos, perendrups, citroen, rode grapefruit. Aan de inhoud is dus niets veranderd. Typisch Berberana rosé, misschien zelfs typisch Spaanse rosado. Zoals deze heb ik ze in ieder geval vaker geproefd. Deze was, het zal eens niet, in de bonus bij de Albert Heijn.

Claude Vialade IGP Pays d'Oc Ciceron Coup de Gueule 2019

Een pact tussen de strakke, aromatische sauvignon blanc en de volle grenache blanc, verhouding niet bekend, alcohol is slechts 12%, geen hout, biologisch geteelde druiven. Heel licht pétillant in het glas, goudgeel met wat groene reflecties. Redelijk aromatisch, de sauvignon blanc komt er bovenuit. Kruisbes, buxus, munt, citroen, ananas, floraal, beetje hooi. In de mond een klein fruitig zoetje, strak, hoge zuren, fris, licht ziltig, speekselopwekkend. Intense smaken. Citroen, ananas, munt, mineraal, iets vlezig zelfs, gerookte ham. Zeer fraaie combi van deze druiven. Zeer verfrissende en dorstlessende witte wijn, als aperitief maar zeker ook in combinatie met delicate gerechten, scheermessen, kokkels, pasta naturel. Verkrijgbaar bij De Proeftafel te Zeist.

Viña del Pedregal Aves del Sur Sparkling Brut

Een zeer voordelige sprankelende wijn uit Chili, net geen zes euro. Ik zag 'm staan bij de ALDI en wilde hem voor dat geld wel eens proberen. Een mix van 20% pinot noir, wit gevinifieerd, en 80% chardonnay, geen hout, alcohol is 12%, méthode charmat voor wat betreft het koolzuur. In het glas een goudgele kleur met wat groene reflecties. Gematigd aromatisch, citroen, munt, hooi, fris. In de mond een heel klein zoetje, hoge zuren, mini-bittertje, korte afdronk. Hoge smaakintensiteit, citroen, limoen, munt, groene appel, gistcellen. Voor zijn prijs valt-ie absoluut niet tegen. Strakke stijl, aangenaam aperitief.