Bogle Vineyards California Petite Sirah 2014

Eigenlijk denk ik vooraf al zo'n beetje te weten hoe deze wijn zal gaan smaken. Het kan aan mijn keuzes liggen van de wijnen die ik heb gedronken uit de Verenigde Staten maar tot nu toe zijn ze allemaal nog bombastisch geweest. Vol van smaak, redelijk hoog in de alcohol, meer in your face dan elegant, veel hout en een zoetje. Bij de eerste snuif krijg ik in ieder geval voor wat betreft het aroma al gelijk. Zondoorstoofd rijp zwart fruit, hout, kers, pruim. M'n tweede gelijk haal ik bij de eerste slok. Een zoetje, nochtans mooie zuren, intense smaken van zondoorstoofd rijp fruit, kers, pruim, jammy, malo. Alcoholisch valt het wel mee, 13,5% en goed in balans. Het vanille-zoete Amerikaanse hout proef je eigenlijk alleen in de medium lange afdronk waar het best op z'n plaats is. In totaal veertien maanden houtrijping. Ondanks dat-ie voldoet aan mijn wat stereotiepe beeld van het imago van Amerikaanse wijnen vind ik hem bijzonder lekker. Hij is zeker goed in balans, niet log of vermoeiend en de smaak is dik in orde. Oh ja, dat petite sirah dezelfde druif is als de durif hoef ik inmiddels toch niet meer uit te leggen hè? Verkrijgbaar bij Hosman Vins.

McManis Family Vineyards California Petite Sirah 2010

Winterse kost vraagt om een stevige wijn. Ik vermoed dat deze krachtpatser wel stevig genoeg zal zijn. Alcohol is 14,5%, slechts vier maanden houtopvoeding in een mix van oud en nieuw hout, zowel Frans als Amerikaans met verschillende gradaties van toasting. In het glas fel donkermagenta tot paars, kleurintensiteit 4 uit 5. Behoorlijk aromatisch; milky, jammy, klein beetje hout, zoete kers, zwart fruit, leer. Een zacht mondgevoel, milky, jammy, sappig. Gelukkig voldoende zuren, een tikje alcoholisch, kruidig. Hoge smaakintensiteit van voornamelijk zoete kers en een dot vanille van het hout. Restsuikergegevens zijn niet voorhanden maar ik vermoed toch wel een grammetje of zeven tot acht per liter. Hij past in ieder geval goed bij de tendens van de immer zoeter wordende gerechten uit de voedselindustrie. Niet echt subtiel of elegant, ook niet log. Wellicht typisch Amerikaans en zeker zeer smakelijk. Verkrijgbaar bij Henri Bloem.

Bush Creek Estate Reserve Petite Sirah 2010

#Twitterproeverij. Woensdag 23 november om 20:00 uur. Ik was eerst nog even uit eten, dus schroefde mijn fles pas om 23:00 uur open. Het thema was Australië, invulling daarvan was verder helemaal vrij. Ik koos er eentje die ik nog in mijn voorraad had liggen. Het volgende had ik erover te kwetteren:

#Zo, terug van het diner (met bier), nu mijn Australiër: Bush Creek Estate Reserve Petite Sirah 2010. #Druivenras petite sirah oftewel durif. Alcoholpercentage 13%, €5,49 bij de PLUS. Diep paars in het glas. #"Well integrated oak characters" staat er op het etiket. Dat kan maar één ding betekenen: houttoevoeging; chips, balken, poeder. #Het ruikt ook naar de voor mij zo bekende houttoevoeging. Ook een beetje potloodschaafsel. Geen fruit in het aroma. #Kruidig, laag in de tannines, overduidelijk rozemarijn; het lijkt wel een Languedoc-wijn, Australische garrigue in het glas. #Speekselklieren gaan vol aan de bak, vrij drogend in de mond, toch een hoge mate van sappigheid. #Er komt een frisheid bij: anijs, venkel, stophoest. Correctie op de tannines: in plaats van laag zijn ze gemiddeld. #Bittertje in de afdronk. Ondanks enkele typische Nieuwe Wereld trekjes is dit toch zeker geen allemansvriend. #Probeer nog iets van fruit te ontdekken, maar het zit er gewoon niet in! Alleen maar kruidigheid... apart. #Zit verder geen ontwikkeling in de wijn, oftewel niet complex, vrij éénzijdig zelfs. Jammer, heb mooiere wijnen geproefd van de durif. #Heb het wel gezien met deze wijn. 1/3 voor de spuugbak, 2/3 voor de gootsteen. #Twexit.