Bodegas Barbadillo DO Manzanilla - Sanlúcar de Barrameda Nave Trinidad En Rama

Het eerste woord dat in me opkomt: droog. Correctie: beendroog. Even een paar stapjes terug. Sherry in m'n glas, strogeel tot goudgeel. Die typische manzanilla sherrygeur die moeilijk te omschrijven is. Bruine gele appel, een gele appel die bruin is geworden dus, amandel, ossenstaartsoep, citroen maar niet op een fruitige manier, een stapel oud krantenpapier, een regenjas die twee dagen heeft hangen drogen. Je moet het zelf ervaren om je eigen omschrijving eraan te kunnen geven. Wellicht dat mijn omschrijving van de geur je afschrikt maar zo bedoel ik het niet. Nergens wil ik m'n neus zo snel mogelijk uit het glas halen, ik wil 'm er juist in houden. Het aroma fascineert me mede omdat ik het zo moeilijk vind om hem te beschrijven. In de mond droog, daar is-ie dan, beendroog dus. Geen spoortje restzoet, nakkes, nada. Ja, misschien na analyse in een laboratorium maar niet volgens mijn menselijke perceptie. Verfijnde zuren, mineralig, heel licht ziltig, elegant, verfijnd, zacht mondgevoel, slank, mooie afdronk. De smaak. Wederom zo'n complex dilemma. Amandel, hooi, citroen... verder kom ik niet. "Don't get me wrong"... ik hou hiervan! Alleen al vanwege dit glas Sherry zou ik naar Spanje willen reizen om te ervaren wat ze hierbij aan kleine hapjes serveren. Veel verder dan gefrituurde inktvisringen kom ik niet. Tuurlijk, in Nederland gaat dit perfect met haring maar ik wil meer combinaties proberen. Gedroogde Iberico ham, Serrano ham, ansjovis, gerookte makreel, gazpacho, olijven, oesters... mogelijkheden te over vermoed ik. Sherry is zo'n prachtig product. Het zou op elke wijnkaart van een restaurant moeten staan. Ik vind 'm prachtig! Alcohol is 15%, houtopvoeding volgens het solera-systeem, verkrijgbaar bij Granada Wijnen.