Domaine Jean Féry & Fils AOP Savigny-les-Beaune 'Sous la Cabotte' 2018

Begin dit jaar overleed Gert Crum. Voor diegene die niet weet wie dat was heeft Perswijn, in de persoon van Frank Jacobs, een fraaie In Memoriam geschreven. Frank Jacobs was mijn vaste leraar tijdens de lessen aan de Wijnacademie® en Gert Crum was daar gastdocent. Hij kon zeer bevlogen vertellen en heeft veel indruk op mij gemaakt. Ooit bezocht ik Gert thuis om een aantal boeken die hij dubbel had in ontvangst te mogen nemen. Vandaag zou zijn 76e verjaardag zijn geweest. Ter ere van Gert trek ik vandaag een wijn open van de wijnboer waarmee het voor hem allemaal begon in de wijnwereld: Jean Féry. In het glas helder, fel scharlakenrood, intensiteit 1 uit 5. Op de stille spiegel hout, licht aards, walnoot, na walsen met het glas laat het fruit nog even op zich wachten en wordt de aardse toon zelfs sterker. Deze wijn heeft lucht nodig, dan volgt aardbei, rijpe maar ook zure kersen, rode grapefruit. In de aanzet een micro-zoetje gevolgd door hoge zuren, licht op de tanden drogende tannines (1 uit 5), strak, speekselopwekkend, klein bittertje, warme en lange afdronk. De wijn heeft houtrijping gehad op fûts de chêne, hoelang is mij niet bekend, wel dat het 20% nieuw hout betrof, het alcoholpercentage is 13%. Hoge concentratie in de smaak, ook de intensiteit is hoog, vooral aardse tonen, dan rijpe kersen, aardbei, hout, walnoot, leer, kruiden. Ongetwijfeld wil ik het te graag maar ik vind het ook een prachtige wijn. Onmiskenbaar Bourgogne, onmiskenbaar pinot noir. Cheers Gert!

Marillier Père & Fils AOC Bourgogne Pinot Noir 2020

Nog steeds kan ik gniffelen om mensen die mij een fles wijn cadeau "durven" te geven. Vooraf al verontschuldigend: "ik heb er geen verstand van" en "ik weet echt niet wat ik jou nog moet schenken". Vaak zeg ik dan dat een fles met een prijs vanaf een tientje meestal wel goed zal zijn en voor het overgroot gedeelte is dat ook inderdaad zo. Het exemplaar van vandaag komt bij de PLUS vandaan met een prijskaartje van net geen elf euro. Ook nog eens een Pinot Noir uit de Bourgogne dus wat mij betreft zou dat helemaal goed moeten komen. Alcohol is 13% en op het achteretiket staat dat er een "hint of oak" te bespeuren zou moeten zijn. Dat hoeft niet noodzakelijk rijping ín eikenhouten vaten te betekenen, het kan ook zijn dat er hout is "toegevoegd" tijdens het fermentatieproces of rijping in staal. In het glas helder, robijnrood, intensiteit 1 uit 5. Vrij aromatisch in de neus, perendrups en framboos. Geen stalletje, niks boers, geen poep, aardse tonen blijven achterwege. Blind geproefd zou ik denken dat ik hier een Beaujolais Nouveau aan het besnuffelen ben. Het is toch al een wijn uit 2020 dus zo vers is-ie nou ook al niet meer. Wellicht heeft-ie een paar uur zuurstof nodig. In de mond zijdezacht, een heel klein fruitig zoetje, net voldoende zuren, meer filmend dan strak, middellange afdronk. Intense smaak maar ook hier zijn het perendrups en frambozen die de overhand hebben. Dit is voor zowel het druivenras als de oorsprong heel a-typisch. Ik vermoed dat er hier een gistsoort is gebruikt die in de Beaujolais gemeengoed is. Voor wat betreft mijn stelling dat wijnen vanaf een tientje wel goed zullen zijn, is dit exemplaar weer eens de uitzondering op die regel. Natuurlijk is deze wijn helemaal correct, foutloos, een allemansvriend en goed drinkbaar maar wanneer er "Beaujolais" op het etiket gestaan zou hebben dan had ik dat geloofd. Dit een Bourgogne Pinot Noir noemen vind ik een belediging voor Bourgogne Pinot Noir.

Domaine Gérard Duplessis AOC Chablis 2019

De laatste in een serie van vijf monocépages van de druif chardonnay. Het standaard grapje wordt volgens mij nog steeds gebezigd: "Ik hou niet zo van chardonnay, doe mij maar een Chablis". De strekking hiervan is echter wel duidelijk. Chablis is over het algemeen veel strakker en minder bombastisch dan de Chardonnay's die met een flinke lik hout worden opgeleukt. Dit laatste exemplaar heeft dan ook als enige in de reeks inderdaad geen hout gezien. De druiven zijn op biodynamische wijze geteeld, alcohol is 13,5%. Zoals eerder vermeld trok ik de afgelopen dagen wijnen open op basis van mijn verwachtingspatroon waarbij ik de "lekkerste" of beste als laatste bewaarde. Laten we nu maar eens gaan proeven of dat is uitgekomen. De wijn zelf is dus biodynamisch maar ik trek 'm toch open op een biodynamisch ongunstige "worteldag". Een lange kurk komt uit de hals. In het glas helder, heel licht strogeel. Fris in de neus, ingetogen, fruitig, floraal, citroen, grassig, peer, gisttonen. In de mond droog met toch nog een piepklein fruitig zoetje, strak, hoge zuren, speekselopwekkend, licht drogend op de tanden, iets ziltig, klein bittertje, loepzuiver, hele lange afdronk, uitstekende balans. Intense smaak, geconcentreerd, citroen, lychee, passiefruit. Niet complex, ook niet zo mineralig als ik gehoopt of verwacht had, redelijk toegankelijk, meer een expressie van de biodynamische wijnbouw dan het terroir heb ik het idee. De karakteristieken van de druif chardonnay komen in deze wijn beter naar voren dan in de houtgerijpte wijnen en daarmee eigenlijk voorzichtig concluderend dat de chardonnay weinig prijsgeeft van zichzelf maar meer van het terroir, de manier van boeren en/of de vinificatie. De Elixir is voor mij qua drinkbaarheid de winnaar van de serie, qua kwaliteit en spanning is deze Chablis de nummer één. Zelfs op een biodynamisch onbestendige dag, ik proef 'm twee dagen op rij, overheerst met name de kwaliteit van dit laatste exemplaar.

Domaine Camus-Bruchon AOP Bourgogne Pinot Noir 2017

Buiten is het nat, koud en guur, op m'n kamer heb ik de verwarming niet aan. De Pinot Noir die ik opentrek is precies op de juiste temperatuur, iets gekoeld. Ik grijp weer eens terug naar m'n favoriete druif uit dito streek. Op het menu staat Chili sin carne, zonder vlees dus, behoorlijk wat gekarameliseerde prei er doorheen. Ik schenk in en schep op. In het glas helder en zo licht zoals alleen Pinot Noir kan zijn, intensiteit 1 uit 5 voor rood, Ferrari-rood in dit geval. Oogstjaar 2017 is nog lang niet oud, ik verwacht daarom ook nog niet zoveel aardse tonen en bijvoorbeeld truffel in geur en smaak. Licht aromatisch, vrij neutraal, rood fruit, aardbei, toch ook nog een klein boers tintje erbij. Beendroog in de mond, ook licht drogend op de tanden, tannines 2 uit 5, zeer precieze en fraaie zuren, speekselopwekkend, klein bittertje, lange afdronk. De smaakintensiteit is niet hoog, laag zelfs maar wel geconcentreerd. Aardbei, bessen, rode grapefruit, bloedsinaasappel, rozenbottel. Eén en al fruit terwijl deze wijn toch ruim een jaar in Frans eikenhout mocht vertoeven waarvan 30% ook nog eens nieuw. Op dit moment proef ik dat niet en ik mis het ook niet. In de finale komen er warempel toch weer die boerse en licht aardse tonen bij. Deze wijn is zeker nog in ontwikkeling en eigenlijk pleeg ik 'kindermoord' door 'm nu al te openen. Maar ik geniet van elke teug. In combinatie met de Chili sin carne eigenlijk helemaal nog niet verkeerd. Ze laten elkaar leven. Alcohol is 12,5%, verkrijgbaar bij de Bourgognespecialist.

Louis Jadot Domaine Gagey AOC Beaune Premier Cru Beaune Toussaints 2009

Ik moet me inhouden om niet iedere dag Pinot Noir te drinken, de voorraad groeit. M'n favoriete druif. Zoveel landen, zoveel wijnregio's met ieder z'n specifieke karakteristieken en ik kan ze allemaal waarderen. Vandaag heb ik weer een klassieker in m'n glas en dan bedoel ik natuurlijk uit de Bourgogne. Oogstjaar 2009 maakt 'm ook niet echt meer een jonkie en ik schenk 'm maar weer eens in een lekker groot glas zodat-ie de ruimte heeft en kan ademen. Een "worteldag" vandaag, uit biodynamisch oogpunt ongunstig om dan wijn te drinken. Toch trek ik 'm open. In het glas helder, rood van kleur met baksteenrood in de rand, intensiteit 2 uit 5. Zwak aromatisch, aards, rood fruit, aardbei, kreupelhout, kruidig, na drie uur open is het toch het fruit dat de overhand heeft. In de mond beendroog, hoge zuren, licht drogende tannines, meer strak dan filmend. Lage smaakintensiteit maar dat is bijna standaard bij Bourgogne Pinot Noir, bosaardbeitjes, een houttoets, aards. Helaas lijkt het of oogstjaar 2009 voor wat betreft dit exemplaar zijn beste tijd heeft gehad. Al heel snel komen er oxidatieve tonen, alsof de wijn te warm heeft gelegen. Dit is niet zomaar alleen ouderdom, dit riekt naar vermoeidheid. Een uitgebluste wijn. Ook de karakteristieken van zowel druif als regio zijn niet duidelijk aanwezig. Erg jammer. Alcohol is 13,5%, achttien maanden houtrijping, verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Roux Père & Fils AOC Vougeot Premier Cru 'Les Petits Vougeot' 2006

Tsja, wat kan ik ervan zeggen... I'm a sucker for Pinot Noir. Dus gaat er weer eentje open, uit de Bourgogne. Licht gekoeld, alcohol is 13,5%, vijftien tot achttien maanden rijping in Frans eikenhout waarvan 30% nieuw en de rest gebruikt. Oogstjaar 2006 is een "klassiek" jaar, wijnmakers moesten alle zeilen bijzetten om er iets van te maken, alhoewel dat natuurlijk verschilt per regio. Ik begin alvast met een conclusie: dit exemplaar is typerend voor zowel druivenras als herkomst maar daar is dan ook eigenlijk al het positieve gelijk wel mee gezegd. In het glas helder, kleurintensiteit 2 uit 5, scharlakenrood tot baksteen-oranje in de rand. Ingetogen aroma, aards, iets "groen". In de mond beendroog, hoge zuren, drogend, geen tannines. Smaakintensiteit lager dan gemiddeld, rode bessen, aardse tonen. Eigenlijk valt deze wijn nog het meest op door z'n gebrek aan smaak. Hij is flink belegen en heel terughoudend. Op dag twee ook al oxidatief. Ondanks z'n typiciteit geen genot om te drinken in 2021. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Marcelle de Changey AOP Meursault Les Narvaux 2016

Wanneer ik een houtgerijpte witte wijn beschrijf op Wijn-Blog, noem ik vaak de naam Meursault. Daarvan proefde ik wel al een aantal maar besproken heb ik 'm nog nooit hier. Daar komt vandaag verandering in. Ondanks dat het een icoon-wijn is, blijft het natuurlijk "gewoon" chardonnay met hout, alleen het terroir maakt 'm uniek. En laten we wel wezen, chardonnay met hout vind je ook voor zes euro in de supermarkt. Toevallig komt het exemplaar van vandaag ook uit de supermarkt, de Jumbo, maar wel met een prijskaartje van bijna veertig euro. Ik ben benieuwd of het opgeklopte onzin is, en of ik überhaupt in staat ben om dat te kunnen proeven, of dat de prijs daadwerkelijk is te rechtvaardigen. Het alcoholpercentage is 13,5%, hetzelfde als de Vino de Pago uit m'n vorige blogpost, oogstjaar is dus ook hetzelfde, alleen over de houtrijping heb ik niets kunnen vinden. Ik ga uit van rijping in hout maar niet noodzakelijk vergisting in hout. Bij het inschenken een intens gele kleur neigend naar heel licht oranje, helder. Ingetogen aroma, bloemenhoning, tropisch fruit, mango, abrikoos, lychee, koud in het glas is het hout niet te ruiken. In de aanzet een zoetje, fraaie zuren, klein kruidig bittertje, lange afdronk. Smaakintensiteit iets hoger dan gemiddeld, medium plus noemen we dat dan, honing, mango, ananas, lychee, abrikoos. Ook in de smaak kan ik nog geen hout ontwaren. Tevens vind ik 'm redelijk a-typisch, zowel voor de druif als voor Bourgogne in het algemeen, Meursault in het bijzonder. Hij heeft wat gewurztraminer-trekjes en teveel associatie met een zoete "dessertwijn". Dit is niet wat je verwacht wanneer je Meursault proeft. Ik ga 'm even in het glas flink laten opwarmen, wellicht kom ik dan tot andere inzichten. Wat ik al vreesde: het zoet wordt alleen nog maar meer geaccentueerd. Voordeel is dat ik nu ook kokos en karamel proef dus de eigenschappen van houtgerijpte Chardonnay zijn nu evidenter. Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat dit naar mijn smaak teveel naar de zoete kant neigt. Ik vind het geen exemplarische Meursault. De elegante stijl spreekt me dan weer wel aan.

Roux Père & Fils AOC Aloxe-Corton 2007

Surfend op de socials blijf ik even wat langer steken bij een aantal posts met Bourgogne wijnen. Spontaan krijg ik er zin in, een rode dan, oftewel pinot noir. Ik bestel wat online en realiseer me dat ik er nú zin in heb. Dus ik trek er ook gewoon maar eentje open. Maar goed dat ik wat heb besteld want ik breek m'n op één na laatste fles aan. Ik schenk een petieterig klein slokje in en meteen bij de eerste snuif weet ik ook alweer waarom Bourgogne pinot noir tot m'n favorieten behoort. Gelijk die aardsheid, het natte kreupelhout maar ook het delicate rode fruit, bosaardbeitjes, bessen, rozenbottel. Droog in de mond, precieze, verfijnde hoge zuren, best nog wat tannines (3 uit 5), licht drogend op de tanden, speekselopwekkend, sappig, lange afdronk. Subtiel hout, aardbei, rode bessen, rozenbottel, rode grapefruit, bloedsinaasappel. Hele goede balans en voor zover ik kan nagaan à point. Op het juiste moment geopend. Rijp en jong. Belegen en springlevend. Wat een heerlijkheid! Alcohol is 13,5%, klassiek houtgebruik, verkrijgbaar bij onder meer Wijnhandel van Ouwerkerk te Arkel.

Vincent Dauvissat AOC Chablis Grand Cru 'Les Clos' 2008

Nou. Ik neem m'n woorden terug voor wat betreft Chablis en houtgebruik. Van de drie Chablis' die ik achter elkaar heb geproefd hadden er maar liefst twee "hout gehad". Ik was altijd in de veronderstelling dat om de strakheid van de wijn te bewaren standaard INOX werd gebruikt. Niet dus. Ook het exemplaar van vandaag heeft houtrust genoten. Deels maar wel in nieuw hout. Na elf jaar flesrijping is dat toch het eerst wat opvalt. Alcohol is 13%. Redelijk intens citroengeel gekleurd in m'n glas. Tonen van gedroogde honing, lychee, citroen, vanille. In de mond beendroog, strakke en hoge zuren. Gemiddeld intense smaken. Citroen, honing, ananas, vanille, ziltig. Het lijkt wel of de wijnen subtieler en eleganter worden naarmate de klassering stijgt. Ik had voor de gelegenheid een dozijn Zeeuwse oesters erbij geprepareerd. Het zilte zeewater overstemde deze Chablis en ik vermoed dat ze bij de Louis Jadot beter matchen. Ik moet eerlijk zeggen dat die van de drie dan ook mijn voorkeur geniet, ook al is het een "gewone" Chablis. Zo zie je maar weer: prijs, klassering, naam en faam... alles staat of valt met de smaak van de proever. Hoewel deze Grand Cru van vandaag totaal geen fouten bevat, absoluut correct is, kwalitatief hoogwaardig, buitengewoon vief voor een witte wijn van alweer elf jaartjes "oud" en ook gewoon "lekker". Toch zal ik me een volgende keer nog eventjes achter de oren krabben voordat ik 90 euro voor een fles wijn zal neertellen. Op zich nog een "koopje" aangezien ik online prijzen van 140 euro zag langskomen. Ach ja, weer een ervaring rijker.

William Fevre AOC Chablis Premier Cru Montmains 2015

M'n tweede Chablis op rij. Schreef ik bij de vorige nog dat houtopvoeding not done is, moet ik mezelf gelijk alweer corrigeren. De Chablis van vandaag heeft wel degelijk houtopvoeding genoten zij het beperkt. Slechts de helft van de wijn ging maximaal een half jaar in eikenhouten vaten van gemiddeld zes jaar oud. Ik betwijfel of ik dat überhaupt ga kunnen terugproeven in de wijn. Het is een Premier Cru, dat is een stapje hoger dan een "gewone" Chablis. Hierboven zit nog de Grand Cru, die ga ik als laatste proeven in de hoop dat dat ook de beste en lekkerste zal zijn. Maar titels, medailles en klasseringen zijn geen aspecten van een wijn waar ik me blind op zal staren. De inhoud van de fles is alles dat er toe doet. In het glas helder, licht strogeel tot wit-goud. Een ingetogen neus, maïs, ziltig, zoute popcorn, zonnebloemolie, grassig, anijs, schitterend bouquet. In de mond strak, laat trekkende hoge zuren, speekselopwekkend, iets drogend op de tanden. Hele elegante stijl, minder bombastisch, voor zover je daarvan kunt spreken, dan de Louis Jadot in m'n vorige blogpost. Smaakvol maar subtiel, ziltig, citroen, anijs, maïs, hooi, zonnebloemolie, zoute popcorn, mineralig, grassig. Op z'n tijd kan ik enorm genieten van een vette, geëikte Chardonnay maar dan wordt de druif ondergeschikt gemaakt aan de stijl van de wijn. Nu proef ik de essentie van de druif en z'n terroir. Als een spons zuigt de chardonnay-druif de kenmerken op van het gebied waar hij wordt geteeld. Dit is zo strak dat het "vet" wordt en dan heb ik het over het "straattaal-vet". Een pleidooi naar alle wijndocenten op welk niveau dan ook: laat Chablis altijd een onderdeel van je opleiding zijn, het is nodig. Net als Pouilly-Fumé overigens maar dat is weer een ander verhaal. Chablis. Een iconische wijn. Wie dit niet kan waarderen heeft het niet begrepen. Alcohol is 13%, mijn exemplaar kwam bij de Franse Intermarché vandaan.

Louis Jadot AOC Chablis Cellier de la Sablière 2017

Oesterwater. Zo regelmatig eet ik geen oesters maar wanneer ik dat doe worden ze uiteraard begeleid door een wijn. Oesterwater heet dat dan. Wat is nou eigenlijk oesterwater? Het antwoord daarop is niet eensluidend. Meerdere wijnen hebben die "titel" geclaimed. Chablis, Picpoul de Pinet, Muscadet. Alledrie logische keuzes maar een definitieve "nummer 1" is er niet. Een formule wel: de wijn is wit, strak, mineralig en ziltig. Wat mij betreft zouden er best nog veel meer kandidaten toegevoegd kunnen worden aan die top drie. Wijnen van de druif sauvignon blanc bijvoorbeeld. Hoe dan ook, vandaag heb ik een Chablis in m'n glas. Geen twijfel over mogelijk: altijd 100 procent chardonnay. Houtrijping? Not done. Dat wil zeggen: geen hout om het hout. Voor de betere Chablis moet je wel even in de buidel tasten en je eerste indruk zal zijn: "Is dit chardonnay?". Ja dus. Strak als sauvignon blanc maar minder stuivend. Geen vettig botertje, geen Werther's Original, geen boterbabbelaar. Chardonnay waait met alle winden mee. De kameleon onder de druiven. Zuigt elk terroir op als een spons. In dit geval kalk, klei en fossiele schelpdieren. In het glas helder, fonkelend goud-geel. In de neus zoute popcorn, anijs, citroen, maïs, zonnebloemolie. In de mond strak, hoge zuren, speekselopwekkend, ziltig, behoorlijk ziltig, mondvullend, lange afdronk. Redelijk intense smaak, mineralig, ziltig, citroen, anijs, kruidig, hooi. Wat is dit heerlijk! Bijna Duitse precisie zou ik willen zeggen. Riesling maar dan Chardonnay. En ik hou zo van die zuurtjes! Vroeger, voordat ik aan wijncursussen begon en voordat mijn smaak zich begon te ontwikkelen in positieve zin, zou ik dit "zure meuk" gevonden hebben. Net zoals ik niet van bitters hield. Vandaag de dag omarm ik deze extremen. Vooral wanneer het allemaal in balans is. Ik ben zo blij dat ik een avontuurlijke wijndrinker ben in plaats van teruggrijpen naar het oude vertrouwde. Verras me, maak me blij! Deze wijn doet dat. Al ben ik me er zeer van bewust dat niet iedereen mijn mening zal delen. Maar dat is het mooie aan wijn, mensen en smaak. Diversiteit. De Louis Jadot van vandaag heeft 12,5% alcohol, geen hout, verkrijgbaar bij de betere wijnspeciaalzaak.

Domaine Bachey-Legros AOC Santenay 'Les Charmes' Vieilles Vignes 2015

Ik weet dat ik dit exemplaar uit topjaar 2015 heel lang kan bewaren maar ik doe het niet. Ik heb er nu zin in. Wel eerst even flink door de aerator schenken. Intense kleur voor rode Bourgogne, felrood tot magenta, intensiteit 2,5 uit 5. Op de stille spiegel een heerlijk boers en aards aroma, mooi verweven hout, beetje rokerig. Na het walsen komt er eerst een baklading vol rijp kersenfruit op me af. Subtiel gevolgd door rode grapefruit, rode bessen, zure kersen. Zacht in de mond, fraaie zuren, speekselopwekkend, heel sappig, klein bittertje, rijpe en afgeronde tannines, warme en lange afdronk. Vrij hoge smaakintensiteit, kersenfruit voorop, dan het hout en de rokerigheid, grapefruit, rode bessen, de smaak voldoet weer eens geheel aan de verwachting van het aroma. Een heerlijk aardse toon in de finale. Goed herkenbaar als pinot noir. Op dit moment nog niet zo heel complex, daarvoor moet je hem echt veel langer bewaren. Maar waarom zou je? Hij is nu al heerlijk. Lichtjes terugkoelen. Alcohol is 13,5%, rijping van twaalf tot vijftien maanden in Frans eikenhouten barriques waarvan 10% nieuw, verkrijgbaar bij onder meer Wijn Op Dronk.

Domaine Bersan AOC Saint-Bris Sauvignon 2014

Na de sprankelende Sauvignon Blanc in m'n vorige blog-post, ga ik vandaag voor een stille wijn van dezelfde druif. Uit Saint-Bris, de enige appellation in de Bourgogne waar de druif sauvignon blanc is toegestaan, komt dit redelijk oude exemplaar van oogstjaar 2014. Zou hij het kunnen hebben of heeft-ie z'n beste jaren achter zich? In het glas een prachtige, fonkelende intens goud-gele kleur, helder. In de neus wat ouderdomsgeurtjes, gedroogde honing, boenwas, kamille, hintje tropisch geel fruit, ananas, mango. Het aroma doet me een beetje denken aan een Riesling van een jaar of tien tot twintig oud. In de mond droog, hoge zuren, speekselopwekkend, licht ziltig, klein bittertje. Ingetogen smaken, gedroogde honing, ananas, limoen, vooral niet te koud drinken. De fris- en fruitigheid die er een aantal jaar terug ongetwijfeld heeft ingezeten, heeft plaatsgemaakt voor wat rijpere doch ingetogen tonen. Persoonlijk hou ik er wel van. Gastronomisch te paren met een verfijnd klein gerechtje met iets uit de zee. Witvis, garnaal, oesters, beetje zeekraal als garnering, ik zie het helemaal voor me. Alcohol is 12,5%, geen hout, verkrijgbaar bij Wijn Op Dronk.

Domaine de la Vougeraie AOC Vougeot Clos du Prieuré Monopole 2004

Deze stond al even op m'n wenslijst, eindelijk ga ik hem proeven. Biodynamisch geteelde pinot noir druiven. M'n grote vrees is of-ie nog wel zuiver is, geen kurk bijvoorbeeld. De eerste snuif in het glas stelt me gerust. Pfieuw... een pak van m'n hart. Het overkomt me nog wel eens dat lang gekoesterde wijn uit m'n eigen kelder niet zuiver meer is, deze gelukkig wel. In het glas licht nevelig, licht van kleur, baksteenrood in het puntje van de 'tong'. In de neus start het met een stalletje. Meer kan ik niet wensen. In mijn opinie hoort rode Bourgogne daarmee te beginnen. Er zit ook nog ruim voldoende rood fruit in het aroma, bessen, aardbeien, een delicate houttoon, hintje natte bosgrond en toch geeft-ie een frisse indruk, niet belegen. In de mond fraaie zuren, droog met een klein fruitig zoetje, sappig, mondvullend, lange afdronk, iets alcoholisch. Best nog een hoge smaakintensiteit, vooral rood fruit, aardbeien en bessen, licht floraal, viooltjes, hout mooi verweven met de wijn, salmiak, droppige finale. Qua smaak blijft het aardse iets achterwege, geen truffel, bosgrond of champignon dit keer maar ik mis het ook niet. Ik vind 'm erg mooi op smaak nu, à point zeggen de Fransen dat zo mooi en treffender kan ik het in het Nederlands niet formuleren. Alcohol is 13%, zestien maanden in Frans eikenhouten barriques van Allier waarvan 30% nieuw. Deze wijn vind je niet in de supermarkt, je moet hiervoor naar de wijnspeciaalzaak.

Domaine Jean Féry & Fils Marcelle de Changey AOC Chassagne-Montrachet 1er Cru Abbaye de Morgeot 2011

Eindelijk weer eens witte Bourgogne in het glas, van de druif chardonnay in dit geval. "Hûh, witte Bourgogne is toch altijd gemaakt van chardonnay?" hoor ik sommigen denken. Neen. Aligoté is die "andere" witte druif uit de regio en er is zelfs een enkele AOC, Saint-Bris, waar sauvignon blanc en sauvignon gris zijn toegestaan. Het exemplaar van vandaag werd opengetrokken tijdens het kerstdiner bij een van de voorgerechten, kastanje-champignon uit de oven gevuld met groene pesto, jonge geitenkaas, pijnboompitten, walnoot met een drupje honing erop. Licht aromatisch, citroen, beetje vanille. Fris in de mond, meer strak dan filmend, elegante stijl, lage smaakintensiteit, vanille van het hout, citroen. Ongelooflijk vief voor een witte wijn uit 2011. Kan nog gerust jaren in de kelder blijven liggen. Wel gehoopt maar toch nog onverwacht heel goed passend bij het gerecht. Alcohol is 12,5%, houtopvoeding, verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Domaine Roger Luquet AOP Pouilly-Fuissé Vieilles Vignes 2014

'Appelig' aroma. Gele appel, inclusief klokhuis. Verder nog een kleine hint zwart-witjes, anijs, heel fris. Zacht mondgevoel, hoge zuren, vol, vettig, kruidig bittertje. Smaken van het hout, goed gedoseerd, vijf maanden rijping in Frans Allier eiken variërend in leeftijd van nieuw tot vijfdejaars, kruidig, gele appel, botertje, iets notig, amandel, lange afdronk, alcohol is 13,5%, goede balans. Niet te koud drinken. Elegant en typerend voorbeeld van een witte Bourgogne.

Remoissenet Père & Fils AOC Givry 2010

Floraal in de neus, viooltjes, licht aards, rozenbottel. Intens spannend in de mond, intrigerend, mysterieus, aards, rauwe rode biet, truffeltje, hint van de klassieke houtopvoeding, rode bessen, aardbeien, frambozen. Lage smaakintensiteit maar dat is 't 'm juist: daar gaat het niet om bij rode Bourgogne. Rode Bourgogne, lees: Pinot Noir, gaat om subtiliteit, complexiteit, laagjes. Als je dit 'begrijpt' dan weet je wat schoonheid is en dat schoonheid heel dicht onder het oppervlak en soms er wat verder onder zit. Overigens is de afdronk wel superlang. Oogstjaar 2010 van deze wijn is nog een jonkie, hij mag en kan gerust nog tien jaar langer in de wijnklimaatkast of de kelder liggen. Niet dat je zolang hoeft te wachten met deze wijn, hij is nu al smakelijk en vooral spannend. Wat een spijt dat ik nooit meer dan één fles van dezelfde wijn koop anders had ik hiervan wel een stuk of twaalf willen opslaan. Iedere twee jaar eentje openen om de ontwikkeling te volgen. Maar ja, gedane zaken... Ik heb veel wijnen in m'n voorraad waarvan ik al na één glas genoeg heb maar deze fles gaat helemaal leeg. Alcohol is 13%, verkrijgbaar bij de Sligro.

Roux Père & Fils AOC Côte de Beaune-Villages 2009

Klassieke opvoeding, alcohol is 13%. Helder in het glas, lichtrood gekleurd, oranje in de rand. In de neus het hout, wat aards, rood fruit, aardbeitjes, pruim, floraal, kruidig. In de mond hoge zuren, tikje drogend, wat stroef op de tanden, bittertje, rood tot zwart fruit, sappig. Ik zou willen dat ik er iets meer over kon schrijven dan deze wat 'droge' opsomming van mijn sensorische perceptie van de wijn maar meer woorden heb ik er niet voor. Ik had er veel meer van verwacht, me verheugd op het open- en drinkmoment maar het resultaat bleek niet veel meer te zijn dan dat van menig ander doorsnee 'wijntje'. De fles ging echter op één avond leeg dus een tweede dag was de wijn niet gegund, wellicht lag het daar aan.

Château de la Maltroye AOC Chassagne-Montrachet Premier Cru Monopôle Clos du Château de la Maltroye 2008

De gouden medaille voor langste naam heeft-ie alvast binnen. Vorig jaar bij de Foire aux Vins van de Franse Carrefour gekocht voor bijna dertig euro. Dat lijkt wellicht stevig aan de prijs maar voor een goede Bourgogne is het 'peanuts'. Ik had er eigenlijk geen hoge verwachting van. Waarom toch gekocht? Tsja, voor hetzelfde geld heb je een juweeltje in handen en dan is die dertig euro goed besteed. Met Jan-Paul had ik onlangs nog een gesprek over Bordeaux en Bourgogne. Over het algemeen worden Bourgogne-wijnen als 'moeilijker' ervaren dan Bordeaux-wijnen. Ongetwijfeld door de lessen van Nicholas heb ik daar een andere kijk op. Nu pas begin ik de wijnen uit Bordeaux een beetje te 'begrijpen' maar Bourgogne geniet al jaren mijn voorkeur. Jan-Paul had het over het aardse karakter van Bourgogne en hoe hem dat al snel tegenstaat. Daar kon ik me niet in vinden. Juist het aardse, vaak truffel, met name in de afdronk, vind ik het meest lekkere van rode Bourgogne-wijnen. En nu naar dit exemplaar, 14 tot 18 maanden houtopvoeding, alcohol is 13%. In de neus aards, op dag twee al wat oxidatief. Ik bleef walsen, ik bleef m'n neus erin steken maar iets anders dan dat aardse bleef uit. Dan de smaak: aards en idem dito op dag twee ook alweer iets oxidatiefs. Fruit kwam er niet aan te pas. Ik kwam er zelfs niet meer aan toe om de overige factoren als zuurgraad, mondgevoel en smaakintensiteit op te schrijven. Bij zo'n exemplaar als dit kan ik me in de kritiek van Jan-Paul volledig vinden. Maar dit is niet zoals Bourgogne hoort te zijn en dus verre van exemplarisch. Overigens viel ik als een blok voor het heerlijk oubollige etiket.

Roux Père & Fils AOC Nuits-Saint-Georges 2007

Twee 'fruit'-etmalen achter elkaar. Voor wie er 'in gelooft' of het aanhangt: volgens de biodynamische kalender zijn fruitdagen de meest gunstige dagen om een mooie wijn te drinken. Dat het niet zonder meer voodoo is of geitenwollensokken-geleuter blijkt wel uit het feit dat supermarktgigant Tesco in het Verenigd Koninkrijk alleen nog wijnproeverijen organiseert op deze fruitdagen. Voor een alledaags wijntje check ik deze kalender niet maar op een fruitdag pak ik toch over het algemeen wel een wijn waar ik een wat hogere verwachting van heb. Vandaag wordt het een rode Bourgogne. Alcohol is 13%, "ja" ingevuld bij houtopvoeding, onbekend hoe lang en de grootte ervan. In het glas lichtrood, kleurintensiteit 1 uit 5, een oranje gloed. Op de stille spiegel het hout duidelijk waarneembaar, na het walsen gaat het de wijn in. Meteen komt dan een aardse toon naar boven, een beetje thee, iets floraals, hintje aardbei, tikje rokerig. In de mond scherpe, bijna agressieve zuren, beetje alcoholisch, tabak, sappig, afgeronde maar ietwat drogende tannines, het hout nu weer goed waarneembaar. Het fruit blijft wat achterwege. Het is er wel, het is rood maar de smaakintensiteit ervan is minimaal, de tertiaire tonen hebben de overhand. Helaas. Zelfs een fruitdag kan er niet iets uit halen dat er niet in zit. Zit deze fles toevallig dit weekend in de introverte fase van zijn leven of is hij al over de top? Het restant gaat bij de coq au vin.