Posts tonen met het label druif: moristel. Alle posts tonen
Posts tonen met het label druif: moristel. Alle posts tonen

23 mei 2021

Bodegas Langa DO Calatayud 3,1415 Pi Tinto 2018

Kent u 'm nog van de middelbare school? Pi, het getal, niet de letter uit het Griekse alfabet. Tot en met tien cijfers achter de komma moest ik 'm uit m'n hoofd leren en tot op de dag van vandaag zit-ie er nog steeds in. Niet zo moeilijk dat de fles met dit etiket mijn aandacht trok. Wat mij betreft een hele makkelijke top-tien notering in de categorie mooiste etiketten. Als de inhoud nou ook nog net zo mooi is dan is dat een bonus. In de nieuwsbrief van wijnspeciaalzaak Sauter stond dat hij is vervaardigd van het druivenras concejon. Die kende ik nog niet... dacht ik. In plaats van even verder te graven kocht ik een exemplaar om er thuis achter te komen dat de concejon precies hetzelfde is als de druif moristel. Daarvan had ik al een wijn besproken op Wijn-Blog. Niet getreurd, ook naar de inhoud was ik nieuwsgierig. Alcohol is maar liefst 15%, twaalf maanden rijping in een mix van Amerikaans, Frans en "Europees" hout. Waarom dat laatste er nou specifiek bij staat is mij een raadsel. Frankrijk is per slot van rekening ook Europees. Het zal hoogstwaarschijnlijk wel om Slavonisch eiken gaan. In het glas helder, dieprood tot magenta van kleur, intensiteit 3 uit 5. Zwak aromatisch op de stille spiegel, na het walsen komt er een mooi kruidig aroma opzetten, ik waan me meteen op vakantie in een warm Zuid-Europa. Verder een mix van rood en zwart fruit, zure kersen, rozenbottel, bessen. In de mond een zoetje, hoge zuren, klein bittertje, rauwe en iets drogende tannines (3 uit 5), alcoholisch, een vurig pepertje prikkelt m'n tong, warme en lange afdronk. Iets hoger dan gemiddelde smaakintensiteit, animaal, leer, zondoorstoofd zwart fruit, pruim, kersen, koffie, beetje aards. Ondanks de houtrijping ruik of proef ik dat nauwelijks. Het verraadt zichzelf vooral dankzij de drogende tannines. De wijn heeft nog een behoorlijke fris- en fruitigheid.

29 juli 2014

Bodegas Alodia DO Somontano Moristel 2009

In mijn 'quest for the holy grape' heb ik er weer een voor mij nieuwe mono-cépage bij, ditmaal van de moristel. Ik schrijf zelf altijd eerst m'n proefnotitie om vervolgens meer info via internet of uit de 'druifbijbel' Wine Grapes te halen. Dit om ervoor te zorgen dat ik niet van tevoren beïnvloed raak. Grappig om te lezen dat Jancis Robinson dezelfde mening heeft over houtgebruik bij deze druif. Alcohol is 14%, 'slechts' vier maandjes houtopvoeding in zowel Frans als Amerikaans eiken. In het glas dieprood van kleur, intensiteit 4 uit 5. In de neus gelijk het hout gevolgd door zwoel zwart fruit, licht prikkelend, beetje aards, tikje belegen, kers, champignon, stophoest... enige complexiteit alhier. In de mond hoge zuren, droog, beetje belegen, prikkelend op de tong, voornamelijk zwart fruit en vooral hout. Je zou zeggen dat die vier maanden nauwelijks zouden bijdragen maar het heeft eigenlijk de overhand. Hoe meer mono-cépages ik proef, des te moeilijker wordt het om typische karaktertrekken toe te wijzen aan een bepaalde druif, zeker wanneer je er nog maar één van hebt geproefd en dus geen vergelijkingsmateriaal hebt waardoor het benoemen van een gemene deler onmogelijk wordt. Wanneer het hout dan ook nog dominant aanwezig is ga ik me er niet eens aan wagen. Ik weet wel dat ik het een heerlijke wijn vind, ondanks het hout. Of dat dan aan de druif ligt of aan de wijnmaker maakt me dan ook niet meer uit. Gekocht bij Wijnen uit Spanje, hier de LINK naar de importeur.