Lyrarakis Wines PGI Crete Plakoura Single Vineyard Mandilari 2017

Geloof het of niet maar precies een jaar geleden proefde ik m'n laatste voor mij nieuwe monocépage. Destijds was het de Griekse druif liatiko, vandaag weer eentje uit Griekenland: de mandilaria. Op het etiket staat mandilari. Hij heeft een hoop synoniemen die totaal van elkaar verschillen. Het zijn ook allemaal lokale Griekse benamingen want elders komt deze druif niet voor. Dit exemplaar kocht ik bij Andere Wijn, een wijnspeciaalzaak die zich heeft toegelegd op een assortiment dat je nergens anders vindt. Vooral obscure en vergeten druiven spelen hier een grote rol. De wijn van vandaag heeft twaalf maanden houtrijping mogen genieten, 47% Amerikaans en 53% Frans eikenhout, nieuw en gebruikt, het alcoholpercentage is 13,3%. In het glas dieprood, intensiteit 3 uit 5. Heerlijk boers en aards op de stille spiegel, een beetje hout, iets vanille, na het walsen komt er een animale leertoon bij, in een later stadium komt het fruit opzetten. Rode bessen, pruim, zwarte bramen. Fraai zacht mondgevoel maar daarna volgen de vrij straffe tannines, 3 uit 5, iets drogend op de tanden, hele hoge zuren, droog, strak, klein bittertje, wat rauw en groen, lange afdronk. Intense smaak, leer, boers, tabak, hout, zwarte bramen, pruim. Dit exemplaar is iets te strak en rauw naar mijn persoonlijke smaak, wellicht dat hij met een jaar of tien opleg wat beter in balans zal zijn.

Douloufakis Winery PDO Dafnes Dafnios Liatiko 2018

De Grieks inheemse druif liatiko had ik nog niet gehad, zijn oorsprong ligt op het eiland Kreta. De naam is afgeleid van het Griekse woord Iouliatiko dat synoniem staat voor de maand Juli. Dit vanwege het feit dat de druif vroeg rijp is. Alhoewel de namen op elkaar lijken is er geen relatie tot de Italiaanse druif aleatico. In het glas helder, licht scharlakenrood met een kleine hint van baksteenrood in de rand. Vrij aromatisch, vers rood fruit, rozenbottel, zure kersen, floraal, rozen, licht aards toontje. In de mond beendroog, drogende tannines (3 uit 5) op het tandvlees, wat vegetaal, beetje groen en rauw, flink stevige zuren, bittertje, middellange afdronk. Geen hoge smaakintensiteit, het aanwezige fruit in het aroma blijft in de smaak wat achterwege, rode bessen, limoenzest, rode grapefruit, over de hele linie komt-ie wat dunnetjes en ook wat gesloten over. Vroeg na het bottelen openen of juist nog even een aantal jaartjes laten rusten zoals ik het nu kan inschatten. Twee uur van tevoren openen en overklotsen in een karaf scheelt ook al een hoop. Hij heeft lucht nodig. Gelukkig zit er wel voldoende spanning in deze wijn dat ik 'm blijf inschenken en met elk half uur meer lucht wordt-ie steeds lekkerder. Alcoholpercentage is 13,44%, twaalf maanden rijping in grote Frans eikenhouten vaten van 1500 en 3000 liter, verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Lyrarakis Wines PGI Crete Psarades Vineyard Dafni 2019

Lyrarakis Wines maakt veel monocépages van vergeten lokale druivenrassen. Vandaag heb ik een wijn in m'n glas gemaakt van de druif dafni. Oorspronkelijk van het eiland Kreta maar andere producenten proberen hem ook elders in Griekenland te cultiveren. Helder, licht strogeel. Flink aromatisch, heel fris, munttandpasta, eucalyptus, laurier, gember. In de mond ook fris, strakke zuren, speekselopwekkend, middellange afdronk. Intense smaak, munt, gember, ananas, eucalyptus, laurier. Hij is meer vegetaal dan fruitig maar op een niet-groene wijze, als je begrijpt wat ik bedoel. Alcohol is 12%, geen hout, verkrijgbaar bij de gespecialiseerde wijnwinkel.

Lyrarakis Wines PGI Crete Kotsifali 2018

De druif kotsifali (nee, geen vies gezicht trekken nu) komt oorspronkelijk van Kreta. Het Griekse wijnhuis Lyrarakis gebruikt veelal lokale druiven en zorgt mede daardoor dat deze unieke rassen blijven bestaan. In het glas helder, lichtrood tot magenta, intensiteit 2 uit 5. Gemiddeld aromatisch, framboos, rozenbottel, leer, zwarte bessen, vanille, kruidig. In de mond droog, hoge zuren, tannines 1 uit 5, iets alcoholisch, lange afdronk. Volle smaak, heel geconcentreerd, rode bessen, zwarte bessen, rozenbottel, aards, leer. Het is geen zware wijn, strak qua mondgevoel maar wel vol van smaak. Mag best een beetje lucht hebben, bleef in ieder geval drie dagen in de fles vrijwel stabiel, op de derde dag komt hij nog hetzelfde over als vlak na het openen van de fles. Een paar jaar extra kelderen kan ook nog best. Alcohol is 13%, geen hout. Verkrijgbaar bij de gespecialiseerde wijnwinkel.

Lyrarakis Wines PGI Crete Gero-Deti Melissaki 2019

Wanneer ik deze wijn een oogstjaar eerder besteld zou hebben dan had ik hem kunnen rubriceren als "witte wijn". Sinds oogstjaar 2019 echter laat Lyrarakis Wines de schilletjes van de druiven meevergisten wat resulteert in een enorme kleurintensiteit dusdanig dat hij heden ten dage als "oranje wijn" door het leven mag gaan. Niet dat daar officiële regels voor zijn maar de specifieke vinificatiemethode alsmede de kleur die daaruit volgt zeggen eigenlijk al genoeg. Het zal wel iets psychisch zijn maar zowel vin naturel als orange wine hebben bij mij een streepje voor. Alsof de wijn puurder en eerlijker is en wellicht is dat ook wel zo. Het voelt in ieder geval zo. De druif melissaki is nu al de zoveelste die niet in de druifbijbel Wine Grapes staat. De hashtag #1368druivenrassen die ik hanteer zou eigenlijk in #1368plusdruivenrassen gewijzigd moeten worden want ik heb er nu al redelijk veel op Wijn-Blog besproken die nog niet door het schrijverstrio zijn beschreven en ongetwijfeld zullen er meer volgen. Gelukkig is daar ook nog het internet alwaar ik vind dat dit een voormalige tafeldruif is en er ook nog een blauwe variant bestaat wat betekent dat ik deze melissaki moet rubriceren als melissaki aspro waarbij aspro het Griekse woord is voor "wit". Alcohol is 13,2%, drie maanden houtrijping in een mix van nieuw Frans eiken en tweedejaars vaten van 400 liter inhoud. In het glas die duidelijke oranje kleur met een gouden gloed. Aromatisch, bruine appel, gedroogde abrikoos, likje vanille, kamillethee, kerriepoeder. In de mond droog, precieze zuren, iets drogend, mini-bittertje, lange en volle afdronk. Intense smaak, bruine appel, gedroogde abrikoos, citroen, grapefruit, iets notig, kerriepoeder, het hout niet waarneembaar, zeer fraai geïntegreerd. Ondanks dat dit op papier een "moeilijke" wijn lijkt te zijn is het van de oranje wijnen één van de meer toegankelijke wijnen. Zie het als een witte wijn met veel meer smaak en dat is mijns inziens dan ook gelijk het doel van oranje wijn. Ik vind het een heerlijk glas en ook deze komt weer bij mijn aanraders terecht. Verkrijgbaar bij Andere Wijn en wederom geldt: zolang de voorraad strekt.

Lyrarakis Wines PGI Crete Psarades Plyto 2019

Plyto. Een autochtoon Grieks druivenras van het eiland Kreta. Bijna uitgestorven totdat wijnhuis Lyrarakis er nieuw leven inblies en er deze single vineyard wijn van maakte. Helder, licht strogeel in het glas. Heel licht aromatisch, anijs, citroen, vuursteen, licht kruidig, floraal. In de mond droog, flinke zuren, ziltig, zuiver, mineralig, gemiddelde afdronk, goede balans. Alcohol is 13,1%, geen hout. Smaakintensiteit iets lager dan gemiddeld, vooral citroen, hintje tropisch fruit. Elegante en strakke stijl. Het ziltige aspect maakt dat-ie goed inzetbaar is bij verfijnde gerechtjes van alles wat uit de zee komt. Sushi, oesters, kreeft maar ook bij risotto bijvoorbeeld. Niet heel koud serveren. Delicate wijn, eentje die je doet verlangen naar een zonvakantie ergens aan de kust, verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Domaine Papagiannakos PGI Markopoulo Old Vines Savatiano 2018

De druif savatiano zal niet bij iedereen meteen een belletje doen rinkelen. Toch is het de meest aangeplante druif in Griekenland. En wat wordt hiervan gemaakt: Retsina! Voor velen toch geen onbekend drankje. Papagiannakos maakt van de druif een droge wijn en wordt hiermee zelfs vermeld in Wine Grapes als aanbevolen producent. Licht aromatisch, citroen, hooi, zonnebloemolie, floraal, honing. Droog, hoge zuren, speekselopwekkend, klein bittertje, lengte afdronk medium minus. Gemiddelde smaakintensiteit, vooral citroen, honingtoets, gele grapefruit, limoen. Verfrissende opkikker. Alcohol is slechts 12,5%, geen hout, verkrijgbaar bij onder meer De Proeftafel te Zeist.

Douloufakis Winery IGP Crete Aspros Lagos Vidiano 2018

Met het Griekse druivenras vidiano heb ik er voor mij een nieuwe monocépage bij, nummer 232 alweer. Ik ga er een aantal op rij proeven. De vidiano is een oud druivenras, bijna uitgestorven maar is aan een opleving bezig, vooral op het eiland Kreta. Producent Douloufakis is daar zeker debet aan. Oogstjaar 2018 lijkt zeker nog niet oud maar de intens strogele kleur doet toch anders vermoeden. De wijn heeft een houtopvoeding van slechts vijf maanden genoten, 40% in acaciahout, 60% in Frans eikenhout maar bij de eerste snuif is dat wel het eerste dat naar boven komt. Op een "Meursault-achtige" manier echter. Goed geïntegreerd in de wijn, niet dat het er los op ligt. Hout als ondersteuning van de wijn, in dienst van de wijn ten opzichte van wat vaak gedaan wordt: hout om het hout. Vanille, kokos, citroen, honing, floraal, "Haagse Hopjes", een vettig botertje. Als ik niet van tevoren wist wat ik had opengetrokken zou ik dit inderdaad als Meursault hebben bestempeld afgaand op het aroma. In de mond een micro-zoetje, voldoende zuren maar meer filmend dan strak, vettig, lange afdronk. Intense smaak, vooral de tonen van het hout, daarna citroen, een botertje, zonnebloemolie, boterbloem. Nog steeds zou ik blind voor Meursault gaan. Wat een prachtige wijn is dit. Niet zonder reden koos ik deze wijn uit. Een voorgerecht van coquilles en een hoofdgerecht van zalm met spinazie en pappardelle in een romige truffelsaus. Dat vraagt om stevig wit. En dat is deze. Alcohol is ook nog eens 14% maar er is nergens onbalans. De wijn is goed en past bij deze gerechten. Heerlijk. Verkrijgbaar bij de betere wijnspeciaalzaak.

Ktima Bairaktaris Monolithos Rosé 2018

Rosé is geen mix van rode en witte wijn, dat mag niet, Champagne uitgezonderd. Een mix van rode en witte druiven mag dan weer wel, mits ze maar samen vergist zijn. Deze Griekse rosé is gemaakt van de "rode" agiorgitiko, 80% en 20% van de "witte" assyrtiko, typisch inheemse druivenrassen. Geen hout en het alcoholpercentage bedraagt 12,5%. Licht oranje-rood in het glas, helder. Licht aromatisch, aardbei, framboos, meloen, peer, anijs. Droog, fraaie zuren, speekselopwekkend, klein bittertje. Smaken van vooral citrusfruit, citroen, rode grapefruit, limoen, iets heel licht aards in de finale. Volwassen rosé, deze klok je niet zomaar achteloos achterover. Hij heeft iets intrigerends, iets spannends. Combineren met een old skool garnalencocktail lijkt me heerlijk. Niet te scheutig met de whiskysaus, rode paprika à la brunoise, mootje citroen erover uitknijpen, krulpeterselie, peper en zout en dan dit glas erbij. Verkrijgbaar bij De Proeftafel te Zeist.

Ktima Bairaktaris DOP Nemea Monolithos Agiorgitiko 2015

Van de zevenenzeventig verschillende druivenrassen waarvan de oorsprong toebedeeld wordt aan Griekenland, heb ik er slechts zeven beschreven op Wijn-Blog. Nog een hoop te gaan dus. De druif van vandaag heb ik recentelijk zelfs al een keertje besproken, het toeval wil dat hij in de meest recente Quartaaldoos zat van De Proeftafel. Een kwartaal-abonnement waarbij je zes verschillende verrassingswijnen krijgt toegestuurd. Zestien maanden opvoeding in barriques van nieuw Frans eikenhout, daarvan proef je nauwelijks iets terug, 14% alcohol. Een zwoel en "warm" aroma, rijp zwart fruit. Zacht mondgevoel, klein rijp zoetje, drogende tannines (3 uit 5), warm, tikje alcoholisch, lange afdronk. De smaak is wat enkelvoudig, voornamelijk rijp zwart fruit, niet complex. Geen zomerwijn persé, lekker bewaren tot de herfst.

Ktima Kir-Yianni PGI Imathia 2016

Een tweede Griekse wijn op rij, dit keer een blend van de druivenrassen xinomavro 50%, merlot 30% en syrah 20%. Alcohol is 14%, tevens veertien maanden houtopvoeding in vaten van 225 en 500 liter. Mooi helder in het glas, kleurintensiteit 2 uit 5, felrood. Redelijk gesloten in de neus, hout, wat groen, rode bessen, rabarber, vanille. In de mond droog, hoge zuren, tannines 2 uit 5, iets drogend, tikje alcoholisch, gemiddelde afdronk. Geen hoge smaakintensiteit, het is vooral het alcoholgehalte dat de mond vult. Verder rode bessen, tuinbonen, teer, groene paprika. Een wat stroeve en straffe wijn, groen, hard. Op dag twee komt er gelukkig iets meer rood fruit bij en lijkt de balans zich te herstellen. Flink beluchten dus. Dit exemplaar kwam rechtstreeks uit Griekenland.

Monemvasia Winery Agiorgitiko 2008

Oh, wat een impact heeft de temperatuur van een wijn toch op de beleving ervan. De kamer waarin ik m'n blogjes schrijf is onverwarmd, dat wil zeggen de verwarming staat uit. Het grootste gedeelte van het jaar kan het er dus flink koud zijn. Ideaal om wijn in te bewaren maar wanneer het op drinken aankomt zijn er maar enkele rode wijnen die gebaat zijn bij een graadje of veertien. De wijn van vandaag wilde toch echt alleen gedijen in een omgeving van een graad of twintig. Pas toen kwam hij los, goed los. Aanvankelijk kon het koude rode vocht me niet bekoren maar eenmaal opgewarmd werd ook ik warm van binnen. Gelukkig maar want de eerste review van een voor mij nieuwe monocépage, namelijk die van de agiorgitiko, mag bij voorkeur een positieve zijn. De vierde op rij en tevens laatste in die reeks. Nu even geen opsplitsing in kleur, geur en smaak maar meer een totaalplaatje. Rode bessen, aards, droog, fijne zuren, beetje "groen", sappig, elegant, aangenaam bittertje, lange afdronk. De website van de producent verklaart dat de wijn twaalf maanden opvoeding in nieuw eiken heeft genoten maar daarvan heb ik niets maar dan ook niets kunnen bespeuren. En dat voor een wijn uit het oogstjaar 2008! Het is vooral fruit wat de klok slaat. Zeer fraai geproduceerd en perfect in balans. En gevaarlijk doordrinkbaar, zeker wanneer geschonken op de juiste temperatuur dus. Alcohol is 13%, dit exemplaar werd door een vriendin voor me meegenomen toen ze op vakantie in Griekenland was.

Seméli Feast IGP Peloponnese Moschofilero 2017

M'n eerste nieuwe druif in het nieuwe jaar, de moschofilero. Ook in 2019 ga ik uiteraard gestaag door met het proeven van, voor mij, nieuwe monocépages. De moschofilero is een van origine Griekse druif met een licht roze getinte schilkleur. Derhalve wordt er bijvoorbeeld rosé van gemaakt maar ook zoete wijn en tevens sprankelende wijn. Bij mij in het glas is-ie fonkelend licht goud-geel, micro-belletjes plakken aan de glaswand. Behoorlijk aromatisch, niet stuivend, fris, vooral floraal, rozenwater, anijs, peer, mango, hele aangename neus. In de mond een fruitig zoetje gevolgd door hoge en laat trekkende zuren, speekselopwekkend. Gemiddelde smaakintensiteit, rozenwater, citroen, ananas, mango. Uitstekende balans, fris, smaakvol, elegant, hoge doordrinkfactor. De Engelsen hebben er zo'n mooi woord voor: 'crisp'. De Nederlandse vertaling 'knapperig' dekt de lading absoluut niet, 'kraakhelder' komt in de buurt. In de zomer, op een terrasje, zonnetje op de bol, heerlijk. Zelfs op een grijze en grauwe dag in de winter roept deze wijn die associatie bij me op. Alcohol is 12%, geen hout, verkrijgbaar bij Grapedistrict.

Domaine Karanika IGP Florina 'Terra Levea' 2015

Griekse kwaliteitswijnen zijn een beetje onderbelicht op Wijn-Blog. Overwegend te vinden in de wijnspeciaalzaak of online, wellicht daarom wat moeilijker beschikbaar. Vandaag proef ik een biologische, ongefilterde rode wijn gemaakt door een Nederlands echtpaar in Griekenland. Alcohol is 12,5%, twaalf maanden rust in Frans eikenhout, interessante blend van de druivenrassen xinomavro, limniona en cabernet sauvignon. In het glas helder, felrood, kleurintensiteit 2 uit 5. Aangenaam in de neus, animaal, licht aards, rood fruit, zwoel aroma. In de mond droog, hoge zuren, speekselopwekkend, nauwelijks aanwezige tannines, klein bittertje. In de mond rood fruit, bessen, sappig, het hout is fijntjes verweven met de wijn, gemiddelde smaakintensiteit, heerlijke aardse toon in de iets langer dan gemiddelde afdronk. Elegante, slanke stijl, smaakvol, zuiver. Verkrijgbaar bij De Proeftafel.

Andreas Sokos IGP Kitheronas Malagousia 2016

De onbekende Griekse druif malagousia is nog niet zo lang geleden gered van de ondergang. Gelukkig maar, nu kan ik variëteit nummer 188 afvinken in mijn quest naar het proeven van zoveel mogelijk verschillende monocépages. In het glas een vrij intense goud-gele kleur, licht pétillant, kleine belletjes plakken tegen de glaswand. Gemiddeld aromatisch, fris, gele appel, peer, kleine hint anijs. In de mond mooie zuren, droog, heel licht tintelend op de tong, tikje ziltig, beetje vettig, meer rond dan strak, gemiddeld intense smaken van voornamelijk gele appel, klokhuis, peer. Alcohol is 12%, geen hout, verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Creta Olympias Winery AOC Samos

Na het lezen van het boekje 'Engeltjes op de tong' kreeg ik zin in iets zoets. Daar heb ik altijd wel wat van op voorraad, ik koos de Samos van gigant Creta Olympias Winery, eerder proefde ik al de Retsina van deze producent. Alhoewel de naam misschien anders doet vermoeden leveren ze wijnen uit meerdere delen van Griekenland. De wijn van vandaag is een versterkte wijn. Nog voordat de vergisting geheel is afgerond wordt er neutrale alcohol toegevoegd zodat de fermentatie stopt. Alle nog niet naar alcohol omgezette suikers blijven daardoor aanwezig. Het percentage hield men op 15%, de gebruikte druif wordt lokaal muscat de Samos genoemd, het is echter dezelfde als de muscat blanc à petit grains. In het glas diep donkergeel tot licht amber, dikke 'kerkramen'. Licht noterig aroma, mandarijn, sinaasappelschil, ook is er iets oxidatiefs aanwezig, niet storend, wel apart. Prikkelend bovenin de neus, bij het maken van zoete wijn is een hoger sulfietgebruik toegestaan. In de mond dik, stroperig, zoet, klein bittertje, lage zuren. Een volle smaak, noterig, perzik, mandarijn, beetje aards. Niet complex, eenvoudig, de drie jaartjes rust die ik de fles gunde na aanschaf hebben hem eigenlijk wel goed gedaan. Dat oxidatieve toontje maakt hem net iets spannender.

Creta Olympias Winery AOC Mavrodaphne of Patras

Alhoewel de appellation Mavrodaphne of Patras het gebruik toestaat van het druivenras korinthiaki, tot een maximum van 49%, rubriceer ik de wijn van vandaag toch als mono-cépage onder de Mavrodaphne. Het etiket geeft geen definitief uitsluitsel, maar er staat "gemaakt VAN de mavrodaphne" en niet "MET"... een kwestie van semantiek. Het is rood en zoet, de vergelijking met Port of Maury is gauw gemaakt. Eens proeven of dat terecht is. Alcohol is 15%. Dat is alvast een stuk lager dan bij Port. In het glas helderrood met een terra-cotta randje. Vrij hoge viscositeit, stroperigheid. Een mooie neus, een tikje belegen, rum-rozijnen, zondoorstoofde zwarte pruim, krenten, abrikozenconfituur. In de mond heel zacht, rond, zoet, laag in de tannines, ook nog veel zuren aanwezig, goed in balans allemaal. Alcoholisch qua smaak, hoestdrank, pruimen, krenten, rum-rozijnen en inderdaad, ook de abrikozenconfituur komt allemaal voor. De zoetheid is wat hoger dan bij Port of Maury maar blind geproefd zou je je absoluut kunnen vergissen. Ik vind hem in ieder geval minstens zo lekker en deze wijn wordt gewoon doorgeslikt.

Creta Olympias Winery Retsina Olympias

Vandaag het hoofdstuk Griekenland bestudeerd. Wanneer je Nederland zegt en aan klompen, tulpen en molens denkt dan denk je bij Griekenland aan ouzo en retsina. Ten onrechte want er komt tegenwoordig zeer veel kwaliteitswijn uit Griekenland. De typische harssmaak van retsina zou in een ver verleden zijn ontstaan doordat de amforen, waar men destijds de wijn in bewaarde, werden afgesloten met een soort zegel van hars die onbedoeld zijn smaak afgaf. Tegenwoordig wordt er bewust dennenhars toegevoegd aan de witte wijn. Die toevoeging zorgt ervoor dat dit officieel geen wijn mag heten, maar in de categorie vermouth valt, een gearomatiseerde wijn dus. Aan de basis van deze witte tafelwijn staat het druivenras savatiano, maar ook roditis en athiri worden ervoor gebruikt, althans, dat is wat mijn studieboek me vertelt. Wanneer ik google kom ik erachter dat de retsina van deze producent bestaat uit de druivenrassen vilana en thrapsathiri, allebei in grote hoeveelheden op het eiland Kreta aanwezig. Creta Olympias Winery is een grote producent die, ondanks dat de naam anders doet vermoeden, wijnen uit meerdere delen van Griekenland op de markt brengt. Mijn eerste en enige ervaring met retsina was tijdens de SWEN2 cursus. Het wordt niet meteen geassocieerd met kwaliteitswijn maar mag in mijn optiek niet ontbreken in mijn proefervaring en dus ook niet op Wijn-Blog. Alcohol is 12%. In het glas licht stro-geel met een gouden gloed. In de neus de geur van oordruppels, gember en inderdaad: hars. Gekoeld serveren. In de mond droog, fris, licht, mooie zuurgraad. Dan de smaak. Tja, wat kan ik ervan zeggen... inderdaad: hars. Niet heel overdreven echter. Verder proef ik nog wat gember en een beetje citroen. Het is vooral een zomers, fris drankje. In de setting van een zonnige vakantie in Griekenland is het plaatje helemaal compleet.

Domaine Zacharioudakis Kodix 2010

Weer eens een keer een Griekse wijn, en wederom een witte. Ditmaal geen mono-cépage, maar een blend van de druivenrassen malvasia di Candia 60% en vilana 40%. De malvasia di Candia is een kloon van de malvasia bianca en zou onderscheidende eigenschappen bezitten ten opzichte van zijn voorouder. De vilana is een typisch Griekse druif die veel op Kreta wordt geteeld, daar waar deze wijn ook vandaan komt. Alcohol is 14%. Een vrij intens stro-gele kleur, 3 uit 5 voor wat kleurdiepte betreft. Weinig aromatisch, lichte tonen van citroen en munt. In de mond vrij neutraal, geen overdadige zuren aanwezig, net voldoende eigenlijk. Licht tinteltje rond de tong. Smaken van gele appel en citroen. Hij is rijk en vol in de mond, filmend ook, beetje vettig, een botertje. Hij blijft redelijk lang in je keelholte hangen, misschien mede door het relatief hoge alcoholpercentage voor een witte wijn. Ver in de afdronk komt nog een mini-bittertje tevoorschijn. Geen makkelijk wijntje om achteloos weg te klokken. Met name die rijkheid maakt hem wel zeer geschikt voor bij een vismaaltijd bijvoorbeeld.

Ilios de Rhodes 2005 Αθήρι Ρόδου

Die Griekse woorden in de titel staan voor "athiri Rhodos". Athiri is een inheems druivenras op Rhodos. Oogstjaar 2005 voor een witte wijn lijkt best wel oud, maar ik heb bemerkt dat ik de smaak van de gisttonen die zich over de jaren ontwikkelen in witte wijn, best kan waarderen. Alcoholpercentage is 12,5%. In het glas een diep gele kleur, intensiteit 4 op een schaal van 5. Op de stille spiegel is hij koud vanuit de koelkast zowaar nog best fruitig: ananas en perzik. Qua smaak ontwikkelde hij zich erg snel in hetzelfde glas. In eerste instantie proefde ik champignons, later werd het iets subtieler: toast, beschuit. Vooral die laatste smaakjes bevallen me. Ook iets licht noterigs zit er in. Hij is behoorlijk droog en heeft een lange afdronk. Ik geef toe: hij mist wat frisheid en fruitigheid, maar ik hou er toch wel van. Als alle witte wijnen zich op deze manier ontwikkelen, dan heb ik er geen moeite mee om ze pas na zeven jaar opleg te openen.