Domaine de la Madone AOC Fleurie 2022

Ik doe weer eens een Beaujolais, een cru uiteraard, Fleurie. Een behoorlijk hoog percentage alcohol van 14,5%, geen hout. Licht nevelig in het glas, fel en diep magenta, intensiteit 2 uit 5. Aromatisch, perendrups, framboos, Wicky... de macération (semi-)carbonique methode is gehanteerd zo te ruiken. Een zacht mondgevoel, een zoetje, flink hoge zuren, tannines 1 uit 5, speekselopwekkend, sappig, middellange afdronk, warmte in de slokpijp. Intense smaak, rijpe rode kersen, framboos, perendrups... iets anders zit er niet in. Een vrij eenvoudige Cru Beaujolais, meer typerend voor de vinificatie dan voor de druif en/of het terroir. Voor een zacht prijsje bij de Intermarché.

Bodega Pago de Cirsus DO Navarra Vendimia Seleccionada Tinto 2017

Alhoewel de naam van het wijnhuis anders doet vermoeden is deze wijn géén Vino de Pago. Ze voldoen aan de eisen maar ja, het papierwerk is pas sinds 2022 verwerkt. Oogstjaar 2017 valt daar dus niet onder. Een blend van de druivenrassen syrah, merlot en tempranillo van een single vineyard. Alcoholpercentage van 14,5%, twaalf maanden rijping op Frans eikenhout. Dieprood tot paars in het glas, intensiteit 3 uit 5. Behoorlijk aromatisch, floraal, rijpe rode kersen, morellen, bloedsinaasappel, rozenbottel. Klein zoetje in de aanzet, zacht mondgevoel, op de tanden drogende maar afgeronde tannines (3 uit 5), hoge zuren, strak, sappig, microbittertje, lange afdronk. Hoge smaakintensiteit, rijpe rode kersen, morellen, rode grapefruit, bloedsinaasappel, rozenbottel, tikje animaal. Redelijk aanwezige complexiteit, mooie doordrinkfactor, balans.

Porto Quevedo Quinta Vale d'Agodinho Vintage 2013

Een echte kurk in de flessenhals, niet zo'n dopkurkje. Ik zie het wel vaker en dan met name bij vintage port. Port uit één specifiek oogstjaar, bedoeld om nog lang weg te kunnen leggen, vandaar de "echte" kurk. "Gebotteld in 2015" staat er op die kurk te lezen zodra ik 'm er uit heb getrokken, in het Engels dan wel te verstaan. Deze vintage komt dan ook nog eens van één enkele wijngaard, dat maakt 'm een single vineyard vintage port. Oogstjaar 2013 is geen algemeen gedeclareerd vintage-jaar, voor het hele gebied dus maar kan bij uitzonderlijke kwaliteit wel voor een enkele wijngaard worden uitgeroepen. Dat doet de wijnmaker niet zelf, dat wordt getoetst bij het Instituto dos Vinhos do Douro e Porto. Een onafhankelijk proef-panel bepaalt of de port goed genoeg is om vintage te mogen heten. De gebruikte druivenrassen zijn touriga nacional 25%, touriga franca 25%, tinta roriz 18%, tinta cao 8%, tinta barroca 8% en 16% "overig". Alcohol is 19,5% en er heeft houtrijping plaatsgevonden, niet heel lang, voornamelijk rijping op fles. Ooit proefde ik een Quinta do Noval vintage 2011 in z'n jonge jaren. Prachtig fruitig en overduidelijke tonen van eucalyptus. Sindsdien ligt er nog een flesje in m'n kelder geduldig op me te wachten om geopend te kunnen worden in 2033. Nog even geduld dus. De port van Quevedo heeft lang niet diezelfde reputatie maar wanneer je dit exemplaar gaat Googelen dan zul je nog verbaasd staan over wat zoiets moet kosten. De goedkoopste die ik tegenkwam was 64 euro. Laat ik nou mijn exemplaar gewoon bij de Jumbo hebben gekocht voor een derde van die prijs! Net geen twintig euro kostte deze fles me. Ik las zelfs dat iemand 'm in de uitverkoopmand zag liggen voor net geen vijftien euro. Als je dat ziet: meepakken die handel. Al is het niet voor jezelf dan om door te verkopen met flink wat winst. Ik zou het wel weten: ik zou ze allemaal voor mezelf houden. Af en toe een fles openen in gezelschap, na een lekker diner, bij een mooie kaasplank. Genoeg gemijmerd nu, er moet geanaliseerd worden. In het glas een diepe paarse kleur, intensiteit 4 uit 5. Licht aromatisch, rood fruit, zwart fruit, vijgen. In de mond niet eens zo heel erg plakkerig zoet, hoge zuren, strak, lange afdronk. Hele intense smaak, hoge concentratie, verre van log, fris, rijpe rode kersen, rijpe zwarte kersen, vijgen. Verre van complex, dit is relatief bekeken nog een vrij "simpele" vintage Port. Wellicht dat de druivenstokken nog niet zo heel erg lang in de grond staan. Voor de prijs die ik ervoor heb betaald een koopje!

Vignobles des 3 Châteaux IGP Pays d'Oc Pinot Noir 2022

Het etiket schreeuwt me toe vanaf de schappen bij de Franse Intermarché. "Hallo! Kijk naar mij, ik ben je favoriete druif!" Hij schreeuwt zo hard dat overige informatie zoals jaartal, herkomst en producent naar het achter-etiket verwezen zijn. Ook het percentage alcohol van 13% staat achterop vermeld. Informatie zoals eventuele houtrijping (not) moet ik van de website afhalen. Nou, laat ik 'm maar eens inschenken dan. In het glas helder, fel kersenrood, intensiteit 1 uit 5. Matig aromatisch, aardbei, heel licht aards. In de aanzet een klein zoetje, verfijnde zuren, licht op de tanden drogende tannines (1 uit 5), een bittertje, middellange afdronk. Lage smaakintensiteit, gemiddelde concentratie, rijpe rode kersen, aardbei, pruimen, iets droppig, licht aards in de finale. Pinot Noir van een voedingsrijke bodem. Je proeft dat-ie minder hard voor zijn smaak heeft moeten werken dan dezelfde druif in Bourgogne. Nog steeds blijft deze wijn overduidelijk herkenbaar als zijnde van de pinot noir maar het terroir is moeilijk te herleiden. Ach, voor het (kleine) prijskaartje dat er aan hangt hoef je dat ook niet te verwachten. De waarheid is dat dit veel Pinot Noir is voor je geld.

Nederburg Wines WO Western Cape The Winemasters Cabernet Sauvignon 2021

Ik drink niet meer zoveel als "vroeger". Het jaar 2012 was de top voor Wijn-Blog toen ik elke dag een blog plaatste. Toen kreeg ik ook nog veel wijnen gratis toegestuurd aangezien ik een beginnende "influencer" was. Dat nam sterk af op het moment dat ik over sommige wijnen iets te kritisch begon te schrijven. Dat was niet de bedoeling! "Je krijgt iets gratis dan verwachten we wel een mooi PR-praatje!" Zo steek ik niet in elkaar. Wanneer je om mijn mening vraagt dan moet je ook kritiek kunnen verdragen. Doordeweeks trek ik eigenlijk nauwelijks nog iets open aangezien mijn wekker 's ochtends alweer om 05:30 uur gaat. Tevens ben ik iets minder tolerant geworden voor wat betreft rode wijn. Ik word er steeds eerder moe van, na twee glazen val ik al zittend op de bank voor de TV in slaap. Met witte wijn heb ik dat minder, bovendien kan ik witte wijn steeds beter waarderen. Zeker wanneer deze op de correcte temperatuur in m'n glas komt en hij indien nodig mooi gerijpt is. Vaak is witte wijn ook veel beter inzetbaar in de gastronomie. Er was een tijd dat ik mijn blogs "live" publiceerde. Op het moment van openen zat ik achter m'n PC te typen en wanneer ik klaar was ging de post meteen online. Momenteel publiceer ik ze alleen nog in het weekend. Het komt voor dat ik de wijn die op dat moment online gaat al zes maanden eerder heb geproefd. Dat schept ook wat rust in mijn hoofd. Het "moet" nu niet meer, het mag, het kan. Ik probeer nog steeds mijn goedkope voorraad en de gekregen presentjes eerst op te maken zodat ik alleen nog maar met de mooiste "pareltjes" blijf zitten in m'n voorraad. Af en toe kijk ik al watertandend naar m'n collectie in Excel en hoop ik dat ik ooit aan de mooiste exemplaren toekom. Maar ja, sommige wijnen mogen echt niet geopend worden omdat het hun tijd nog niet is. Vandaag maar weer eens een presentje. Pontificaal "Cabernet Sauvignon" op het etiket, dat mag (in de "Nieuwe Wereld") wanneer de blend voor minimaal 85% uit één enkel druivenras bestaat. In dit geval zit de cabernet sauvignon er voor 93% in, aangevuld met 7% ongespecificeerde andere druivenrassen. Pinotage en cinsault zijn de meest logische kandidaten. Het merk Nederburg heb ik regelmatig zien staan op de schappen van de Albert Heijn. Het is nooit in me opgekomen om er eens een exemplaar van te kopen. Daarvoor heeft men dus "verjaardagen" in het leven geroepen. Het leuke daarvan is dat men mij wijnen schenkt die ze zelf goed kunnen waarderen. Ik respecteer dat maar weet ondertussen dat mijn smaak inmiddels wat geavanceerder is geworden. Geen snobisme, gewoon een constatering. Hoe bewuster je bent van wát je nou eigenlijk proeft, hoe kritischer je wordt. Tevens helpt de kennis van het wijnmaken zeker mee. Ik weet welke "truukjes" er kunnen worden toegepast om een wijn te laten smaken zoals hij smaakt. Zeker wanneer het een fles van slechts drie euro betreft. Een heel betoog om jullie te laten weten dat ik nog steeds veel plezier haal uit het drinken van wijn mits deze in balans en goed van kwaliteit is. Terug naar het exemplaar van "vandaag". In feite opende ik deze fles op 19 januari al. Dat was een zeer gunstige biodynamische "fruitdag". Het alcoholpercentage is 13,85%, twaalf tot vijftien maanden "contact" met hout. Letterlijk zo vermeld in de fact-sheet. Ik weet dan dat de wijn niet in eikenhouten vaten heeft gerijpt maar dat er houten balken in de tanks van roestvrij staal hebben gehangen, wellicht ook tijdens de fermentatie om de "houtsmaak" af te geven. Geen probleem, zolang ze er maar open en eerlijk over zijn. In dit geval moet je wel even tussen de regels door lezen maar een goed verstaander heeft slechts een half woord nodig. Het hout is overigens goed gedoseerd, mooi in balans met het fruit. In het glas helder, fel magenta tot licht paars van kleur, intensiteit 3 uit 5. Behoorlijk aromatisch, floraal, morellen... en dan houdt het op. Vrij enkelvoudig. In de mond (uiteraard) een zoetje, verfijnde zuren, speekselopwekkend, strak, sappig, lange afdronk. Intense smaak, rijpe rode kersen, een likje vanille en dan hebben we het alweer gehad. Geen complexiteit, goed doordrinkbaar, voldoende spanning dankzij de aanwezige zuren. De cabernet sauvignon haal ik er niet zo één-twee-drie uit, de herkomst (zijnde Zuid-Afrika) wel. Dat laatste eigenlijk alleen daar waar het supermarktwijn betreft. Het lijkt wel alsof er een bepaalde Coca-Cola-formule wordt gehanteerd voor Zuid Afrikaanse wijn en "houtgebruik". Dit is zeer vakkundig gemaakt, en dan bedoel ik ook letterlijk "gemaakt". Een allemansvriend die door niemand "vies" gevonden kan worden. Gezien z'n prijs en z'n enorme doordrinkfactor kun je je hier zeker geen buil aan vallen. Persoonlijk vind ik 'm echter zielloos en van het type dertien-in-een-dozijn.

Kapistoni Winery Tavkveri Qvevri 2019

De eerste nieuwe monocépage voor me in 2024. Een Georgische wijn van het inheemse druivenras tavkveri uit de regio Kartli. Weinig vermeld erover in de "druifbijbel" Wine Grapes. Er zijn dan ook niet veel wijnmakers die ermee werken. Kapistoni Winery is een producent die juist veel met onbekende druivenrassen werkt. Dat wil zeggen: voor "het Westen" onbekend want in Georgië zal dat een ander verhaal zijn. Een relatief laag alcoholpercentage van 12,2%, rijping vond plaats in zogenaamde "qvevri's", grote aardewerken amfora's, vaak in de grond ingegraven om de temperatuur laag te houden. In het glas een enorm diepe paarse kleur, 4 uit 5 voor wat betreft de intensiteit ervan. Gemiddeld aromatisch, heel floraal, rabarber, zure rode kersen, rode grapefruit, bloedsinaasappel. Beendroog in de mond, stevige zuren, een bittertje, vrij korte afdronk. Lage smaakintensiteit, hoge concentratie, het is vooral zuur fruit dat ik proef, zure rode kersen, bloedsinaasappel, rode grapefruit. In de zomer zal deze wijn het goed doen, zeker als je 'm licht koelt. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan iets minder zuren en een klein zoetje erbij. De wijn werd overigens iets toegankelijker op de derde dag na het openen van de fles. Afkomstig van Andere Wijn.

Fontaine du Sud IGP Pays d'Oc Merlot 2020

Onlangs de geweldige film "Sideways" weer eens bekeken. Wanneer ik bij m'n diner in een restaurant enkel de keuze zou hebben tussen merlot en chardonnay dan zou ik toch voor die laatste gaan, wat m'n gerecht ook is. Maar ja, als dat de enige keus in een restaurant zou zijn dan ben ik daar waarschijnlijk tegen mijn wil. Aannemelijker is het dat ik dan een pilsje neem. Net als de hoofdpersoon in de film ben ik geen fan van merlot. Uiteraard zijn er en heb ik inmiddels al vele uitzonderingen op mijn vooroordeel geproefd. Ik ben echter wat terughoudend met het aanschaffen van Merlot. Het exemplaar van vandaag was dan ook een "krijgertje". Even "googelen" leert me dat hij bij de Makro vandaan komt. Het domein kan ik op internet niet vinden, ongetwijfeld komt deze van een grote coöperatie en is het etiket aan de klant aangepast. Gebotteld bij GCF in Petersbach. GCF staat voor Grand Chais de France. Daar komt onder meer ook J.P. Chenet vandaan. Dat zeg ik... een grote coöperatie dus. Nou weet ik dat de kwaliteit van deze zogenaamde "bulkwijnen" uit de regio Languedoc-Roussillon met grote sprongen vooruit is gegaan dus laat ik nog even wachten met m'n eindoordeel voordat ik de wijn überhaupt geproefd heb. Alcohol is 13,5%, geen hout. In het glas helder, diep granaatrood, intensiteit 3 uit 5. Gematigd aromatisch, fruitig, floraal, licht kruidig, rijpe kersen, rozenbottel, framboos, perendrups, garrigue. In de aanzet een fruitig zoetje, fraaie hoge zuren, speekselopwekkend, strak, micro-bittertje, warm, lange afdronk. Hoge smaakintensiteit zonder log te zijn, rijpe rode kersen, frambozen, rozenbottel, zwarte pruimen, kruidig, specerijen, droppig en licht aards in de finale. Weer een Merlot die mijn vooroordeel durft te tarten. Gelukkig maar. Gewoon lekker en zeer goed doordrinkbaar.

Weingut Müller DAC Kremstal Ried Neuberg Grüner Veltliner 2019

M'n liefde voor wijn van de grüner veltliner is de laatste tijd weer aangewakkerd. Het gevolg van het proeven van een aantal uitstekende exemplaren op rij. Je kunt dan nog zo naarstig op zoek zijn naar allerlei monocépages van onbekende en bijna uitgestorven druivenrassen maar de klassiekers moet je niet vergeten. Het paradepaardje van Oostenrijk, de grüner veltliner, gruvee zoals hij ook wel liefkozend genoemd wordt door "hipsters". De druiven zijn afkomstig van Ried Neuberg, "Ried" is het equivalent voor "single vineyard", één enkele wijngaard dus. De bodem daarvan bestaat uit een laag löss bovenop verweerd kalkhoudend gesteente. Pas in oktober werden de druiven geoogst nadat volledige fenolische rijpheid was bereikt. De wijn heeft enkele maanden in roestvrij staal sur lies gerijpt. Geen hout, alcohol is 13%. In het glas helder, heel licht pétillant, fraai strogeel gekleurd. Redelijk aromatisch, floraal, gistcellen, citroen, groene appel, rijpe peer, honingmeloen. In de aanzet een heel aangenaam en welkom fruitig zoetje, heel licht tintelend rond de tong, hoge zuren, strak, microscopisch bittertje, lange afdronk. Voor een witte wijn een hoge smaakintensiteit, tropisch fruit, citrusfruit, floraal, citroen, mango, honingmeloen, rijpe witte peer, groene appel, lychee, gistcellen. Enorm rijke wijn, mineralig, fruitig, bij legio gerechten inzetbaar maar niet te moeilijk doen. Ook zonder spijs gewoon heerlijk om te drinken. Verkrijgbaar bij Op Dronk.

Domaine NJC Nicholas John Coates Vin de France Grenache 2019

Wanneer je voor de zomervakantie een paar weken een huisje in Frankrijk betrekt staat er bijna altijd wel een welkomstpakketje voor je klaar met lokale producten. Zo kom ik aan het exemplaar van vandaag. In plaats van 'm ter plekke te openen nam ik 'm mee terug naar huis. Een monocépage van de grenache noir, de garnacha, twee jaar rijping in barriques van Frans eikenhout, alcohol is 13,1%. In het glas helder, scharlakenrood, intensiteit 1 uit 5. Da's best wel licht van kleur voor een Grenache Noir, dit verwacht je eerder bij een Pinot Noir. Redelijk aromatisch, speculaaskruiden, rozenbottel, zure rode kersen, rode bessen, rode grapefruit, bloedsinaasappel, tikkie boers, iets aards. Zelfs het aroma doet me enigszins aan Pinot Noir denken. Beendroog in de mond, hele hoge en strakke zuren, op de tanden drogende tannines (3 uit 5), middellange afdronk. Lage smaakintensiteit, hoge concentratie, enorm sappig, speekselopwekkend, rode bessen, zure rode kersen, rode grapefruit, hout goed met de wijn verweven. Ondanks de twee jaar houtrijping is deze wijn op het fruit gemaakt en zeer a-typisch voor de garnacha. Meestal zijn dat dikke wijnen met zondoorstoofd zwart fruit maar niet in dit geval. Ondanks de hoge zuurgraad vermoed ik dat het met meerdere jaren opleg niet veel beter gaat worden. Daar vind ik 'm net te "dun" voor. Gekoeld in de zomer komt deze het best tot z'n recht.

Bodega y Viñedos Catena DO Mendoza Catena Alta Historic Rows Chardonnay 2020

Ik check nog even wat ik "allemaal" aan Argentijnse Chardonnay's heb geproefd maar het is bedroevend weinig. Slechts twee! Torrontés en Malbec komen het meest voor in mijn proefnotities. Vandaag komt daar dan eindelijk weer een Chardonnay bij. Alcohol is 13,6%, vergisting in houten vaten van 500 liter, veertien maanden rijping in Frans eikenhout, nieuw, tweedejaars en derdejaars. In het glas helder, behoorlijk intens strogeel met een lichte groene gloed. Ingetogen neus, ananas, honing. "Blind" afgaand op het aroma verwacht ik een Riesling. Al opwarmend komt daar de verlossing: een houttoon, vanille. In de aanzet een klein fruitig zoetje, beetje vettig, meer filmend dan strak, gemaskeerde zuren, klein bittertje, middellange afdronk. De herkenning van Chardonnay is wedergekeerd. Geconcentreerde smaak, redelijk intens, citroen, ananas, een vettig botertje, mango, vanille, kokos, limoen, lychee. Dit is zo'n typisch gemaakte Chardonnay, zo eentje die "de consument" meteen herkent. Niks mis mee op z'n tijd. Wel iets bij eten, een gerecht met vette vis, anders is de wijn een beetje saai. Zuiver, correct, goede kwaliteit maar niet heel erg spannend. Best een stevig prijskaartje, verkrijgbaar bij Gall & Gall.