Librandi IGT Calabria 'Le Passule' Vino Passito 2022

Monocépage nummer 278. Zoveel verschillende wijnen gemaakt van één enkel druivenras heb ik inmiddels geproefd. Vandaag eentje van de mantonico bianco. Italiaanse druif, Italiaanse wijn, zoet. De druiven worden na de pluk twee weken weggelegd om "in te drogen" wat resulteert in een hoger alcoholpercentage. Vergisting én zes maanden rijping in Frans eikenhouten barriques van Allier, alcohol is maar liefst 15,5%. Intense oranje kleur, helder, mooie trage "kerkramen" vinden hun weg langs de glaswand. Intens aromatisch, mandarijn, perzik, abrikoos, nectarine, mango, ananas, honing. Heel zoet maar in toom gehouden door de stevige zuren, klein bittertje, ellenlange afdronk, zeer goed in balans. Enorm hoge smaakintensiteit, wat ik ruik proef ik aangevuld met een hint van vijgen. Zoete wijn met een bite, iets peperigs in de finale, lekker pittig. Als wijn-spijs combinatie zou ik het contrast opzoeken. Een ziltige blauwschimmelkaas werkt mijns inziens het best.

Porto Quevedo Quinta Vale d'Agodinho Vintage 2013

Een echte kurk in de flessenhals, niet zo'n dopkurkje. Ik zie het wel vaker en dan met name bij vintage port. Port uit één specifiek oogstjaar, bedoeld om nog lang weg te kunnen leggen, vandaar de "echte" kurk. "Gebotteld in 2015" staat er op die kurk te lezen zodra ik 'm er uit heb getrokken, in het Engels dan wel te verstaan. Deze vintage komt dan ook nog eens van één enkele wijngaard, dat maakt 'm een single vineyard vintage port. Oogstjaar 2013 is geen algemeen gedeclareerd vintage-jaar, voor het hele gebied dus maar kan bij uitzonderlijke kwaliteit wel voor een enkele wijngaard worden uitgeroepen. Dat doet de wijnmaker niet zelf, dat wordt getoetst bij het Instituto dos Vinhos do Douro e Porto. Een onafhankelijk proef-panel bepaalt of de port goed genoeg is om vintage te mogen heten. De gebruikte druivenrassen zijn touriga nacional 25%, touriga franca 25%, tinta roriz 18%, tinta cao 8%, tinta barroca 8% en 16% "overig". Alcohol is 19,5% en er heeft houtrijping plaatsgevonden, niet heel lang, voornamelijk rijping op fles. Ooit proefde ik een Quinta do Noval vintage 2011 in z'n jonge jaren. Prachtig fruitig en overduidelijke tonen van eucalyptus. Sindsdien ligt er nog een flesje in m'n kelder geduldig op me te wachten om geopend te kunnen worden in 2033. Nog even geduld dus. De port van Quevedo heeft lang niet diezelfde reputatie maar wanneer je dit exemplaar gaat Googelen dan zul je nog verbaasd staan over wat zoiets moet kosten. De goedkoopste die ik tegenkwam was 64 euro. Laat ik nou mijn exemplaar gewoon bij de Jumbo hebben gekocht voor een derde van die prijs! Net geen twintig euro kostte deze fles me. Ik las zelfs dat iemand 'm in de uitverkoopmand zag liggen voor net geen vijftien euro. Als je dat ziet: meepakken die handel. Al is het niet voor jezelf dan om door te verkopen met flink wat winst. Ik zou het wel weten: ik zou ze allemaal voor mezelf houden. Af en toe een fles openen in gezelschap, na een lekker diner, bij een mooie kaasplank. Genoeg gemijmerd nu, er moet geanaliseerd worden. In het glas een diepe paarse kleur, intensiteit 4 uit 5. Licht aromatisch, rood fruit, zwart fruit, vijgen. In de mond niet eens zo heel erg plakkerig zoet, hoge zuren, strak, lange afdronk. Hele intense smaak, hoge concentratie, verre van log, fris, rijpe rode kersen, rijpe zwarte kersen, vijgen. Verre van complex, dit is relatief bekeken nog een vrij "simpele" vintage Port. Wellicht dat de druivenstokken nog niet zo heel erg lang in de grond staan. Voor de prijs die ik ervoor heb betaald een koopje!

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Sint-Juttemis Glühwein 2022

Ooit bezocht ik een glühwein-party. Ingrediënten: een winterse avond, open vuurtjes her en der verspreid in de tuin, een grote gietijzeren ketel waarin alle genodigden hun goedkope rode wijn (zonder hout) toevoegden aan een mix van sinaasappel, citroen, kaneel, kruidnagel, steranijs, suiker en rum. De hele avond bleef het mengsel lekker pruttelen en werd er geregeld een soeplepel glühwein in iemands glas gegoten. Gezelligheid alom. Niet moeilijk doen met wijnglazen op steeltjes, gewone Duralex waterglazen zijn voldoende. Of de glazen van de potjes Nutella die iedereen bewaart, toch? Voor het zelf maken van glühwein kun je het best een fruitige rode jonge wijn gebruiken, hoeft niet persé zoet te zijn, het zoetgehalte van de glühwein kun je met de ingrediënten aanpassen naar smaak. Wijngaard Sint Martinus maakte speciaal voor dit doel de glühwein Sint-Juttemis. Geen jaartal voor op het etiket, achterop zie ik 2022 staan. Het gebruikte druivenras hiervoor is de dornfelder, alcohol is 12,3%, geen houtrijping. Ik ga hem eerst onverwarmd proeven. In het glas helder, rood tot magenta van kleur, intensiteit 2 uit 5. In de webshop van St. Martinus staan behalve de dornfelder geen overige ingrediënten vermeld maar een eerste snuif doet mij vermoeden dat er iets is toegevoegd om deze kant-en-klare glühwein in de fles te krijgen. Op de stille spiegel ruik ik iets rokerigs, iets kruidigs en iets zoets. Kruidnagel, rijp rood en zwart fruit, kaneel, kokos, vanille, rode grapefruit. In de mond zoet, voldoende zuren, speekselopwekkend, filmend, micro-bittertje, lange afdronk. Intense smaak, rokerig, honing, vanille, rijpe kersen, bloedsinaasappel, rode grapefruit. Geen houtrijping maar wellicht dat ze iets anders hebben gebruikt of gedaan om die rokerige smaak te krijgen. De beleving van het verwarmen boven open vuur wordt er zeker zeer goed mee bereikt. Onverwarmd is het gewoon een zoete wijn, verwarmd geeft je die extra sensatie vooral wanneer je dit drinkt in gezelschap. Ook lijkt het zoetgehalte bij verwarming wat af te nemen terwijl de zuren dan juist toenemen. Eventueel kun je er zelf nog wat verse partjes citrusfruit aan toevoegen maar op zich is het recept heel goed gevangen in de fles.

Wijndomein St. Martinus Zusje 2022

Deze wijn trok ik spontaan open bij het dessert na een lange avond tafelen met kleine hapjes. Ik had geen zin om in gezelschap analyserend bezig te zijn. Normaal gesproken pak ik m'n proefnotitieboekje en een pen erbij wanneer ik een voor mij nieuwe wijn open maar vandaag niet. Wel liep ik even weg om wat steekwoorden op m'n computer in te typen. Dit is inmiddels mijn derde bespreking van Zusje, eerder proefde ik de 2018 en de 2020. Met deze 2022 heeft wijnmaker Stan Beurskens zichzelf weer eens overtroffen. Deze wijn is weer verfijnder geworden. Was de 2018 nog een beetje plakkerig zoet, zo is de 2022 verre van dat. De balans tussen frisse zuren en weelderig zoet is perfect. Aroma's en smaken van muscat, rijpe witte peer, watermeloen. Zoet, fris, zuur, floraal, intense smaak. Dit is té lekker. Hier hoeft niet eens een mooi dessert of een prachtig gerecht (zoals foie gras) bij. Dit zusje is een feestje in je mond. Drinkt veel te makkelijk weg. Alcohol is slechts 9%, geen hout, een blend van solaris en muscaris. Aanrader.

Pillitteri Estates Winery VQA Niagara-on-the-Lake Vidal Icewine 2018

Monocépage nummer 270 voor me, 270 wijnen heb ik geproefd en beschreven hier op Wijn-Blog die van één enkel druivenras gemaakt zijn maar dan wel 270 verschillende rassen. Vandaag is de vidal aan de beurt, ook wel vidal blanc genoemd. Een kruising tussen de trebbiano Toscano (oftewel ugni blanc) en de rayon d'or. Alhoewel de kruising is gedaan door de Fransman Jean-Louis Vidal, de druif is dus ook naar hem vernoemd, is de vidal in Frankrijk zelf niet toegestaan in een AOC wijn. Er staat wel een aantal hectare aangeplant maar de naam vidal zal nooit op een etiket van een Franse wijn prijken. Waar hij wel veel staat is in Canada. Het commerciële succes en z'n USP (Unique Selling Point) zit 'm in de ijswijn die ze er van maken. De druif is gevoelig voor botrytis, edele rot. De oogst vindt plaats in november, december en zelfs in januari. De druiven voor icewine in Canada moeten worden geoogst wanneer ze in bevroren toestand zijn bij minimaal 8 graden vorst, dit gebeurt altijd 's nachts. Bij die temperatuur is het water in de druif bevroren maar het pure sap nog vloeibaar. Soms wordt er slechts één druppel sap uit een druif geperst, een van de redenen waarom ijswijn vrij kostbaar is. Nou viel dat voor dit exemplaar nog wel mee, hij stond voor net geen vijftien euro voor een half flesje bij de LIDL. Alcohol is slechts 10,5%, geen houtopvoeding. Het suikergehalte ligt veel hoger dan die van bijvoorbeeld de Tokaji Aszú uit m'n vorige post, 225 gram suiker per liter. Ook de zuren liggen hoger, in dit geval 8 gram per liter. Oogstjaar is ook nu weer 2018 en in het glas is deze veel intenser oranje dan de Tokaj. Enorm aromatisch, heel fruitig, abrikoos, perzik, mango, mandarijn, lychee, honing, ananas. In de mond heel zoet en ook redelijk plakkerig, fraaie hoge zuren als tegenhanger, miniem bittertje, hele lange afdronk. Superintense smaak, abrikoos, perzik, mango, mandarijn, lychee, honing, ananas... alles wat ik ruik komt hier weer terug. IJswijn kun je wel twintig tot dertig jaar in je kelder bewaren.

Angyal Tokaj Csoda 5 Puttonyos Tokaji Aszú 2018

M'n Hongaarse collega Irén had alweer een wijn voor me meegenomen. Een klassieker ook nog 'ns een keer waarvan ik met het schaamrood op de kaken moet bekennen dat ik 'm nog nooit eerder heb gedronken. Vandaag komt het er dan eindelijk van. De zoete Tokaji Aszú van de druif furmint die in de wijngaard is aangetast door "edele rot", botrytis. Een schimmel die onder de juiste vochtige omstandigheden op de druif komt en de schil poreus maakt waardoor er sap verloren gaat en de concentratie zoet in de druif verhoogd wordt. De druiventrossen blijven doorgaans ook veel langer in het seizoen aan de stokken hangen, pas in november wordt er geoogst. De druiven worden met schimmel en al geperst en dat zorgt voor een unieke smaak, moeilijk te omschrijven. De fles die ik heb mogen ontvangen heeft geen etiketten maar de papieren etui eromheen fungeert als zodanig. Wanneer ik 'm uit de huls haal heb ik een doorzichtig glazen fles voor me waar wel het reliëf van de regio "Tokaj" op verwerkt zit. Alcoholpercentage is 11,5%, minimaal 18 maanden houtrijping is verplicht, in dit geval betrof het zowel nieuw als gebruikt hout. Ondanks dat het zoetgehalte met het aantal van 5 puttonyos is aangeduid en daarmee minimaal 120 gram suiker per liter moet bevatten, heeft dit exemplaar een zoetgehalte van 154,4 gram per liter. Eigenlijk valt het dan nèt in de categorie van de 6 puttonyos die vanaf 150 gram per liter wordt gerekend. In het glas helder, licht oranje gekleurd. Zeer aromatsich, tropisch fruit, citrusfruit, perzik, abrikoos, mandarijn, lychee, ananas, mango, honing. In de mond zoet maar niet overdreven plakkerig, mooie zuren, een gehalte van 6,36 gram per liter, heel licht bittertje, ellenlange afdronk. Een superintense smaak tevens heel erg geconcentreerd, perzik, abrikoos, mandarijn, mango, ananas, honing, lychee. Het moeilijkst te omschrijven is dan eigenlijk die botrytis. Het heeft iets hartigs, umami maar ook in de verte iets notigs, hazelnoot. Als contrast bij een pittig blauwschimmelkaasje is dit niet te versmaden maar als aanvulling op een zoete tarte tatin van abrikoos past het ook prima. Wat een heerlijke mijmerwijn is dit toch weer.

Sarmentino California Rosé 2021

Behalve dat ik wijnliefhebber ben, hou ik ook van speciaalbier. Onlangs was mijn verjaardag en dan vraag ik wijn of bier als cadeau. Het komt voor dat ik mensen, ook al kennen ze me goed, intimideer daar waar het mijn wijnkeuzes betreft. Ze durven dan ook geen wijn te geven, bang dat ik er een slecht oordeel over zal vellen. In plaats daarvan komen ze met bier, waar ik inmiddels ook al de nodige proefervaring in heb maar dat terzijde. Je hebt ook mensen die zich niets van mij aantrekken en gewoon een wijntje uit de supermarkt trekken die zij zelf lekker vinden. Boeien wat ik ervan vind, je krijgt het cadeau en een gegeven paard kijk je niet in de bek! Daar hou ik ook wel van. Tegenwoordig koop ik zelf nog zelden wijn in de supermarkt dus op deze manier blijf ik toch nog een beetje op de hoogte van wat daar aan kwaliteit te vinden is. Gebrek aan kennis over het product deed iemand besluiten mij een rosé te schenken met een alcoholpercentage van slechts tien procent. Ik weet dan: dat is zoet. Ik hou van rosé maar wel het droge type. Hoog in de zuren, doorspekt met citrusfruit. Ik neem de gulle gever niets kwalijk hoor, ik drink zelfs de hele fles leeg... maar niet omdat ik 'm lekker vind. Gewoon omdat-ie zo makkelijk wegklokt. In het glas helder, intens donker-oranje van kleur. Het aroma van winegums, aardbeienjam, roosvicee. In de mond zoet, heel zoet met nog behoorlijk wat zuren als tegenhanger, speekselopwekkend, filmend, korte afdronk. Intense smaak, aardbeienjam, roosvicee, winegums, een verdwaald ingedroogd abrikoosje, gekonfijte sinaasappelschil. Wanneer dit een droge rosé was, zou ik aangenaam verrast zijn maar voor mij is het zoet "killing".

Cantine Leonardo da Vinci DOC Bianco dell'Empolese Vin Santo 2008

Eindelijk weer eens een voor mij nieuwe monocépage en tegelijkertijd: "schande"! De trebbiano Toscano staat beter bekend onder de Franse benaming ugni blanc en daar worden in Frankrijk toch echt wel monocépages van gemaakt maar om de één of andere reden heeft deze er al die tijd bij mij tussendoor weten te glippen. In blends komt hij regelmatig voor en ook wordt hij veel gebruikt in versterkte dranken zoals cognac en armagnac. Gelukkig heb ik 'm nu in een Italiaanse wijn, daar waar hij oorspronkelijk ook vandaan komt. Droog gevinificeerd kan het hele saaie wijnen opleveren maar ik heb er een zoete wijn van. Schenk 'm aan het eind van een mooi diner bij een espresso met cantuccini. Zeker wanneer je een mooi geouderd exemplaar hebt zoals ik nu. De cantuccini, harde amandelkoekjes, kun je dan dopen in zowel de espresso als in deze Vin Santo, zoals de Italianen ook doen. Ik ga hem nu zonder koekjes proeven. Alcohol is 16,5%. De druiven zijn handmatig geoogst en gedroogd op matten van stro in goed geventileerde ruimtes tot aan de maand februari na de oogst. Daarna worden de gedroogde druiven uitgeperst en gevinificeerd op de traditionele wijze. De most wordt vervolgens overgeheveld in kleine eikenhouten vaten genaamd "caratelli" en daarin vergist en gerijpt voor een periode van vier jaar. Deze caratelli staan op of in zogenaamde "vinsantaia" waar extreme verschillen in temperatuur plaatsvinden dankzij de seizoenen. De trebbiano Toscana is een "witte druif" maar wanneer je deze wijn inschenkt krab je je even achter de oren. De kleur is als die van een Tawny Port. Je weet: witte wijnen worden donkerder met leeftijd terwijl rode wijnen juist lichter van kleur worden met de jaren. Hij is heel licht nevelig in het glas, donkerbruin, de kleur van cola. Intens aromatisch, "boerenjongens", krenten, basterdsuiker, rinse appelstroop, vijgen, gekonfijte abrikozen, sinaasappelzest. In de mond intens zoet en plakkerig, het suikergehalte is 77 gram per liter, hoge zuren (6,3 gram per liter), klein bittertje, hele lange afdronk. Ook de smaakintensiteit is hoog en alles wat ik ruik komt terug in de smaak. Vooral de vijgen treden op de voorgrond. Ondanks het enorme zoetgehalte is deze wijn goed in balans dankzij de aanwezige zuren. Qua wijn-spijs combinatie zit ik eerder aan iets contrasterends te denken, geen zoet maar hartig. Diverse blauwschimmelkazen bijvoorbeeld. Deze zoete wijn is online te bestellen of verkrijgbaar via de wijnspeciaalzaak.

Donelli Vini IGT Daunia Rosato Lambrusco 2009

Weer een fles geopend van m'n buurman die van z'n oude voorraad af moest. Alcohol is 4%, deels gefermenteerd, oftewel: restzoet. Een schroefdop als afsluiter en de jaargang is 2009. Ik heb er totaal geen hoge verwachting van, sterker nog: ik vrees dat ik na één snuif in het glas de rest van de wijn subiet door de gootsteen wil mieteren. Dat valt meteen al reuze mee. In de neus licht oxidatief, rozijnen, bruine appel, basterdsuiker. In de mond flink zoet maar er zitten zowaar nog behoorlijk wat zuren in, iets oxidatief, het koolzuurgas komt als licht pétillant over, lange afdronk. Intense smaak, rozijnen, rabarber, bruine appel, licht notig. Qua smaak denk ik zelfs dat hij nu, veertien jaar na de oogst, een stuk spannender en interessanter is dan wanneer je deze in zijn jonge jaren geopend zou hebben. Flink koud in het glas geserveerd zou dit mijns inziens niet misstaan in combinatie met een heel klein gerechtje of een amuse. Daarin zouden dan zoete, zure, hartige (umami) en aardse tonen bij elkaar moeten komen om een passende match te hebben. Ik had dit totaal niet verwacht maar ik schenk zelfs een tweede glas in.

Artemovsk Winery Жемчужина Крыма 'Parel van de Krim' Sparkling Red 2018

Ik was in de veronderstelling dat ik hier op Wijn-Blog nog nooit een wijn uit de Oekraïne had besproken maar niets is minder waar. Dit wordt mijn tweede wijn uit dit heden door oorlog geteisterde land. Nota Bene een wijn uit de Krim, het gebied dat economisch van grote waarde is voor Poetin... tja, oorlog draait om geld. Mag ik hier de hoop uitspreken dat we ooit in een wereld kunnen leven zonder conflicten, afgunst, armoede en honger? Bij deze. Terug naar de wijn. Ik kocht 'm op vakantie in Belvès, Frankrijk, in een winkeltje gespecialiseerd in producten van de Kaukasus. Het is een rode sprankelwijn met een zoetje, ik twijfel of ik 'm koud moet zetten. Laat ik eerst op kamertemperatuur een glas inschenken, de fles kan altijd nog de koelkast in. Het is een blend van de druivenrassen cabernet sauvignon, merlot en saperavi, alcohol is 12,5% en er heeft geen houtrijping plaatsgevonden. Wel heeft hij een jaar flesrijping ondergaan in een kelder die zich op een diepte van 72 meter bevond. Bij het inschenken komt er een hele intens paarse schuimkraag, kleine bubbeltjes houden aan in het glas. Intens geurend, cassis, kirsch, kersen. In de mond behoorlijk zoet maar niet plakkerig, fraaie hoge zuren, goede balans, lange afdronk. Hoge smaakintensiteit, cassis, kirsch, kersen. Op kamertemperatuur is hij niet verkeerd maar ik ga 'm toch nog even in de koeling zetten. Dat is precies wat hij nodig had. Laat ik deze wijn niet complexer maken dan nodig is. Hij doet me sterk aan Lambrusco denken. Koud serveren bij een stuk Schwarzwalder kirsch taart is zijn lot.

Bodegas y Viñedos Díez-Mérito DO Jerez-Sherry Pemartín Pedro Ximénez

De druif pedro ximénez is van zichzelf wit. Wat ze er echter mee doen in het Spaanse Jerez wanneer ze er de gelijknamige Sherry van maken zorgt ervoor dat deze versterkte wijn bijna zwart van kleur en bijna ondoorzichtig wordt. Zo ook het exemplaar van vandaag. Het is alweer even geleden dat ik er eentje heb besproken op Wijn-Blog. We hadden een diner en het toetje was zwarte olijvenijs met aardbeien, slagroom en balsamico-crème. Na één hap vond ik dat daar deze Sherry bij moest. Hij sloot er prachtig bij aan. Vooral de combinatie met zwarte olijven en balsamico was hemels. Donkerbruin in het glas, intensiteit 4,5 uit 5, licht nevelig, droesem op de bodem. Intens geurend, boerenjongens, vijgen, krenten, drop, oude gerijpte balsamico. In de mond enorm plakkerig en zoet, een heel zacht mondgevoel, warm, alcoholisch, voldoende zuren maar meer filmend dan strak, ellenlange afdronk. Enorme smaakintensiteit, vijgen, boerenjongens, krenten, tutti-frutti, chocolade, appelstroop. Door z'n kakofonie aan smaken is-ie nog best complex. Om zo te drinken is-ie wat vermoeiend maar in combinatie met het dessert is het een welkome aanvulling en zorgde zelfs voor een versterking van alle smaken. Het alcoholpercentage is 15%, oxidatieve en langdurige houtopvoeding, verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Weingut Höpler Burgenland Trockenbeerenauslese 2013

Bij een pittige Aziatische maaltijd komt een zoete wijn zeer goed tot zijn recht. Vandaag heb ik die combinatie weer eens gemaakt. De wijn bestaat uit een onalledaagse blend van de volgende druivenrassen: 50% welschriesling (oftewel graševina), 40% sämling 88 (oftewel scheurebe) en 10% muskateller (oftewel muscat blanc à petit grains). Het alcoholpercentage is slechts 10,5%, het restsuikergehalte bedraagt meer dan 180 gram per liter, geen houtgebruik. In het glas een intens oranje kleur, helder. Behoorlijk aromatisch, mandarijn, perzik, abrikoos, mango, lychee, het complexe en moeilijk uit te leggen aroma van "edele rot", vijgen, dadels, iets notig. In de mond flink zoet met dito zuren, niet te plakkerig, fris, piepklein bittertje in de ellenlange finale. Hele hoge smaakintensiteit, abrikoos, lychee, perzik, mango, mandarijn, vijgen, honing, licht notig. Heerlijke zoete wijn en een prachtig contrast voor bij het gerecht. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Zusje 2020

De dessertwijn van m'n favoriete Nederlandse wijnmaker Stan Beurskens van Wijngaard Sint Martinus. Een ode aan z'n lieve en kennelijk zoete zusje. Een mix van de druivenrassen solaris en muscaris. Die laatste druif mocht ik eens proeven tijdens de oogst, de geur en smaak ervan komen prachtig terug in deze wijn. In het glas helder, fonkelend goudgeel, intensiteit 2 uit 5. In de neus de geur van de druif muscat, de enige druif die naar zichzelf ruikt en smaakt. Niet gek, de muscaris is een kruising tussen de solaris en de muskateller, een muscat-achtige. Overigens (nog) niet apart beschreven in Wine Grapes, de druivenbijbel. Een rijk bouquet van tropisch fruit en bloemenhoning. In de mond niet plakkerig of stroperig maar verfijnd zoet met flinke zuren als tegenhanger. Gemiddelde smaakintensiteit, muscat, mango, ananas, lange afdronk. Dit is een zoete wijn die je blijft inschenken. Uitstekend in balans, fris. Een alcoholpercentage van slechts 8,5%, geen hout. Te verkrijgen op het domein zelf of via de webshop van St. Martinus.

Mas Amiel AOC Maury Quarante Ans d'Âge Vin Doux Naturel

Bewaard op een constante temperatuur van veertien graden in m'n klimaatkast. Bij het dessert met een mooi blauwschimmelkaasje vond ik het nodig om hem te openen. Een versterkte zoete wijn die veertig jaar heeft mogen rijpen. Negenendertig daarvan in groot hout van 350 hectoliter maar het eerste jaar in grote glazen bonbonnes in de buitenlucht in de volle zon. Een mengeling van 90% grenache noir, 5% carignan en nog eens 5% van de witte druif macabeo, die in Rioja viura heet. Maar we zitten niet in Rioja, we zitten in de Languedoc-Roussillon bij Mas Amiel. Het alcoholpercentage is op 16,5% gebracht. In het glas heel licht nevelig, licht getaand, roodbruin van kleur, intensiteit 2 uit 5. Enorm aromatisch, vooral vijgen maar ook boerenjongens, krenten, borstplaat, kruidig, speculaas, amandelspijs, notig. Als het al niet december was dan zou je het in dit glas kunnen ruiken. Een kakofonie van zoete Sinterklaastraktaties. In de mond niet eens zo heel plakkerig zoet, behoorlijk wat aanwezige zuren, ellenlange afdronk. Hoge smaakintensiteit, vijgen, krenten, notig, kruidig, sinaasappelzest, gekonfijt citrusfruit. Alweer zo'n heerlijke "mijmerwijn". Een perfecte combi met de blauwschimmelkaas, de contrasterende smaken versterken elkaar. Dit exemplaar kwam bij het wijnhuis zelf vandaan.

Domaine de Pellehaut IGP Côtes de Gascogne Famille Béraut L'Été Gascon 2019

Zo laat je de ene keer een wijn van een zeldzame druif speciaal naar je toesturen vanuit Frankrijk, en zo zie je van hetzelfde huis een andere wijn gewoon op de schappen van de Leclerc staan wanneer je zelf in Frankrijk op vakantie bent. Ik kon het dan ook niet laten om dit exemplaar mee terug naar Nederland te nemen. Een assemblage van hoofdzakelijk gros manseng (80%) aangevuld met chardonnay en diverse lokale druiven, geen houtopvoeding, alcohol is 11%. Gematigd aromatisch, hooi, honing, maïs, ananas. Dan een slok: oei! Die zag ik toch niet aankomen: zoet! Behoorlijk zoet. Niet plakkerig gelukkig, heel fris met fijne hoge zuren voor het evenwicht, heel klein bittertje. Hoge smaakintensiteit en concentratie, vooral ananas proef ik, beetje lychee. Echt koud serveren dan valt het zoetgehalte nog wel mee. Bij een frisse fruitsalade of een fruitdessert bijvoorbeeld. Naast foie gras is-ie net iets te fris, niet rijk en complex genoeg.

Château de Jurque AOC Jurançon 'Tendresse' 2012

Ik trek vandaag gewoon weer een zoete wijn open. Een half flesje dit keer, ook uit 2012, druivenrassen gros manseng en petit manseng in de verhouding fifty-fifty, geen hout, alcohol is 13%. De kleur is intens oranje tot amber, helder. In de neus iets oxidatief, lijkt ook een stuk minder zoet te zijn, gedroogde honing, mango, gedroogde perzik, iets notig. In de mond valt het zoet inderdaad heel erg mee, de zuren vallen meteen als eerste op, die zijn erg hoog, de oxidatieve tonen zijn ook behoorlijk aanwezig. De smaakintensiteit is hoog, citroen, ananas, mango, gedroogde perzik, lychee. Terwijl de vorige zoete wijn die ik proefde uit hetzelfde jaar nog helemaal in orde was, is deze iets te ver heen. Wellicht dat het zoetgehalte niet hoog genoeg was om zo lang te kunnen bewaren, aan de zuren zal het niet gelegen hebben. Het lijkt wel alsof de azijnsteek er aan zit te komen. Deze is helaas echt niet lekker meer, door de gootsteen ermee.

Cantine Pellegrino DOP Passito Liquoroso di Pantelleria 2012

Tja, wat doe je als je even geen zin hebt in wit, rosé of rood? Een sprankelende wijn is een optie of je gaat voor zoet. Ik heb zo'n dag dat ik niet moeilijk wil doen, niet te over-analyserend bezig zijn. En aangezien heel Nederland en alle media in oranje-sferen zijn ga ik mezelf tegoed doen aan een oranje wijn. Niet het "nieuwe oranje" maar het oude vertrouwde oranje. Een enorm geconcentreerde, weelderig zoete muskaatwijn. In het glas diep-oranje, amber, bijna lichtrood zelfs, heel intens. De druif die men heeft gebruikt is de muscat d'Alexandrië en in Italië heeft deze de prachtige naam "zibibbo" meegekregen. Ik ken nog een kleine wijnimporteur met die naam... Julian, waar zijn je wijnen gebleven? Deze Cantine Pellegrino is redelijk commercieel maar ik heb hem toch al in 2014 aangeschaft en er al die tijd van af weten te blijven. Geen idee of-ie nog op de markt is. Het alcoholpercentage is 15%, rijping in INOX. Een uiterst complex aroma, vijgen, mandarijn, perzik, abrikoos maar ook iets hartigs lijkt het wel. Ik krijg spontaan zin in een gerecht erbij, charcuterie, foie gras, paté, iets contrasterends. In de mond weelderig en plakkerig zoet, zijdezacht, geen tannines, prachtig gebalanceerde zuren, klein bittertje, ellenlange afdronk. Super intense smaak, abrikoos, perzik, vijg, mandarijn, sinaasappelschil, licht oxidatief in een positieve betekenis. Dit is zó gastronomisch! Hier kun je zoveel mee. Je zou hier een vijfgangen-diner dat alle kanten op gaat, compleet mee kunnen aanvullen of contrasteren zo u wilt. Och, als ik toch een Ferran Adrià zou zijn dan zou ik dat als uitdaging aanpakken. Fris, zuur, rijp, hartig, zoet, zout, filmend, strak... ik zou het allemaal wel willen uitproberen. Mijn exemplaar kwam bij de Mitra vandaan.

Pillitteri Estates Winery VQA Niagara-on-the-Lake Riesling Icewine 2017

Pas m'n tweede wijn uit Canada op Wijn-Blog en dan ook nog eens een ijswijn. Nou is dat laatste zo'n beetje een specialiteit van Canada omdat daar natuurlijk regelmatig strenge vorst heerst. Strenger dan hier in Europa. Officieel mag ijswijn pas zo heten wanneer de druiven zijn geoogst bij minimaal 7 graden Celsius onder nul. In bevroren toestand dus. Gelijk persen en scheiden van het bevroren water zorgt voor een hoge concentratie suiker in het overgebleven sap. In jaren zonder vorst kun je geen ijswijn of andere edelzoete wijn maken zou je zeggen. Dat klopt. In bijvoorbeeld Sauternes is het in slechte jaren, wanneer de edele rot zich niet vormt, toegestaan om de geplukte druiven achteraf te bevriezen, cryo-extactie heet dat. In Duitsland is dat dan weer verboden. Tenminste, wanneer je Eiswein op het etiket wilt zetten. Dit exemplaar lag toevallig een keer bij de LIDL, alcohol is 10%, geen hout. Intens donkergeel tot oranje gekleurd. Zeer aromatisch, perzik, ananas, mango. Stroperig zoet, gemiddelde zuren, fijn klein bittertje, lange afdronk. Intense smaak, perzik, ananas, mango, lychee. Nu dat de dooi weer gaat inzetten en het weer even zal duren voordat we met z'n allen het ijs op kunnen, hebben we altijd nog ijswijn.

Château Court-Les-Mûts AOC Saussignac 2007

Twee verschillende desserts kwamen er langs, kaas en pompoenbavarois met ingelegde sinaasappel. Vooral bij die laatste had ik deze zoete wijn bedacht. Een blend van 85% sémillon en 15% muscadelle, pourriture noble oftewel edele rot zorgt voor het uitdrogen van de druiven aan de stokken. Een kenmerkend maar moeilijk te omschrijven aroma en dito smaak is het gevolg, alsmede een hoge concentratie restzoet. Alcohol is 13% en er heeft houtrijping plaatsgevonden. In het glas een intens oranje, zelfs bijna lichtbruine kleur, minuscule korreltjes sediment wanneer ik het laatste bodempje uitschenk, wijnsteenzuur vermoed ik. Intens aroma, perzik, mandarijn, abrikoos, licht notig, iets oxidatief, vijg, rozijnen. Stroperig zoet, hoge zuren, klein bittertje, goede balans, lange afdronk. Intense smaak waarbij alles terug komt wat ik ruik. Weelderig zoet. De combinatie met het laatste dessert was uitermate treffend, het gematigd zoet van de bavarois, de licht bittere en zoet-zure smaak van de ingelegde sinaasappel, met schil en al opgegeten.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Zusje 2018

Ik kan het niet langer onder stoelen of banken steken, the cat is out of the bag; ik ben fan van Wijndomein St. Martinus en de wijnen van Stan Beurskens. Na zijn inspirerende en moverende masterclass heb ik meteen een assortiment wijnen besteld via zijn webshop. Bij opvallend veel wijnen plakt de button met de tekst "alles is op". Jammer voor mij maar heel goed voor Stan. Ik gun hem al het succes in de wereld en hoop met mijn reviews dat zijn wijnen alleen maar sneller op raken. De zoete dessertwijn van vandaag heb ik nog net op tijd kunnen scoren want een week later was hij ook al uitverkocht. Een blend van de druivenrassen solaris en muscaris. De muscaris heb ik onlangs rechtstreeks van de druivenstok kunnen proeven. Een heerlijke, aromatische en zoete druif. Verwant met de muscat en dat proef je. Alcohol is slechts 8%, voortijdige onderbreking van de alcoholische fermentatie resulteert in een hoop restzoet. Iets plakkerig zoet en ook flink wat hoge zuren aanwezig. De smaak van de muscatdruif, gele appel, inclusief klokhuis, Golden Delicious. Verfrissend. In combinatie met een pittige, ziltige blauwe schimmelkaas onweerstaanbaar.