Max Cochut Champagne Premier Cru Millésime 2012 Brut

"Vroeger" dacht ik altijd dat je alle wijnen met een "bubbel" kakelvers moest drinken. Niets is minder waar. Met name Champagne met een jaartal is gebaat bij wat lagering, vooral wanneer het een groots oogstjaar betreft. Oogstjaar 2012 is er zo eentje, daarvóór heb je nog 2008 en 2002 maar vandaag zit er 2012 in m'n glas. Het valt me op dat het voornamelijk de even oogstjaren zijn. Sinds lange tijd vallen de feestdagen in december weer eens supergunstig voor "the working man". Een verlenging van je weekend, extra vrije dagen waarvoor je niets hoeft op te nemen. Kerst viel op maandag en dinsdag, nieuwjaarsdag valt op maandag. Niet direct voor iedereen een "issue" maar wanneer je nog gewoon in loondienst bent dan is dat toch weer zo'n mooi meegenomen geluksmomentje. Het lijkt net alsof de overgang van 2023 naar 2024 extra gevierd dient te worden. Een lang weekend waarin er uiteraard weer meer Champagne gedronken gaat worden dan in de rest van het jaar. Geloof het of niet maar Champagne gaat uitstekend bij een "vette hap", frites, gefrituurde snacks. Wanneer je op oudjaarsavond aan de oliebollen en appelflappen gaat zou ik kiezen voor een iets zoetere demi-sec. Bij een brut moet je iets minder zoete happen serveren. Denk dan aan sushi, vis, garnalen, kreeft... in ieder geval hartig. De Champagne van vandaag komt van een klein huis, Max Cochut. In Nederland is Brederode Wijnkopers de importeur daarvan. Jaargang 2012 is er mede dankzij een hele mooie prijsstelling al helemaal uitverkocht. Het wachten is op een nieuw top oogstjaar want alleen dan wordt deze Champagne vervaardigd. De blend bestaat uit 75% pinot noir en 25% chardonnay, het alcoholpercentage bedraagt 12%. Bij het inschenken een fijne mousse, kleine bubbels en lang aanhoudende kettingen. Aangename neus van brioche, zoete witte broodjes, citroen. "Brut" betekent niet noodzakelijk droog, er zal altijd een zoetje aanwezig zijn. Ook in dit geval, meteen gevolgd door verfijnde hoge en strakke zuren, speekselopwekkend. De afdronk is mega-lang, de smaak is intens en de concentratie hoog. Hij is nu al superlekker maar nog tien jaar in de kelder kan hij makkelijk hebben. Smaken van brioche, citroen, grapefruit, ananas, mango. Ik pleit voor het hele jaar door Champagne, niet alleen bij feestelijke aangelegenheden, zeker niet alleen bij oud en nieuw. Iedereen een mooi 2024 gewenst!

Grapebox Niederösterreich Sparkling Grüner Veltliner 2020

Wanneer ik de website van Grapebox invoer krijg ik een foutmelding. Wanneer ik het Google vind ik een verwijzing naar een Facebook-pagina. Daar is als laatste iets in 2018 gepost. Ik heb zo het vermoeden dat Grapebox ter ziele is gegaan. Via-via kreeg ik dit sprankelende exemplaar van de grüner veltliner, geen hout, alcohol is 12,5%. Op het etiket staat nog wel een handtekening, waarschijnlijk van de wijnmaker maar ik kan 'm niet ontcijferen. Precieze herkomst dus onbekend. Laat ik deze "bubbel" uit 2020 maar eens gewoon openen en proeven. D'r stond in ieder geval nog voldoende druk op want met een harde "plop" ging de kurk eraf. Bij het inschenken een langdurig aanhoudende mousse, grof schuim, grote bubbels, permanente bubbelkettingen. Helder in het glas, heel licht strogeel met een groene gloed. Licht aromatisch, iets grassig. Tintelend op de tong, klein zoetje, de zuren blijven achter, meer filmend dan strak, mini-bittertje, middellange afdronk. Lage smaakintensiteit, zoete gele appel, rijpe witte peer. Hele eenvoudige bubbel, wellicht was hij twee jaar geleden iets frisser. Het zoetje maakt 'm heel makkelijk weg te klokken.

Weingut Müller DAC Kremstal Göttweiger Berg Grüner Veltliner 2019

Ik drink te weinig Grüner Veltliners, dat wil zeggen: ik bespreek ze hier op Wijn-Blog te weinig. De laatste was in september 2020. Da's maar liefst drie jaar geleden! Wanneer hij op de wijnkaart staat laat ik 'm in een restaurant graag bij me inschenken. Laatst dronk ik er eentje bij m'n zwager die uit het assortiment van de Plus kwam. Die was erg lekker dus ligt-ie inmiddels in m'n keldertje. In de winkels staan of liggen verse exemplaren uit oogstjaar 2022, vandaag echter ga ik er eentje uit 2019 opentrekken, of liever: openschroeven. Bewust wat langer laten rijpen. Alcohol is 12%, geen hout. In het glas licht pétillant, helder, goud-geel met een licht groene gloed. Redelijk aromatisch, rijpingstonen, honing, ananas, citroen, grassig, gistcellen. In de mond nagenoeg beendroog, precieze hoge zuren, licht tintelend rond de tong, speekselopwekkend, strak, klein bittertje in de afdronk. Gemiddelde smaakintensiteit, citroen, mineralig, zonnebloemolie, wit pepertje. Een aantal jaren bewaard geweest in m'n klimaatkast en mede daarom eigenlijk nog heel jong en vief. Verse exemplaren zijn te koop bij Brederode Wijnkopers.

Donatien Bahuaud AOC Muscadet Sèvre & Maine Le Master 2016

Een witte wijn uit het oogstjaar 2016. Ik zag 'm staan op de webwinkel van Gall & Gall en dacht bij mezelf dat ze vast de site nog moesten aanpassen en wanneer ik deze zou bestellen ik ongetwijfeld een vers oogstjaar toegestuurd zou krijgen. Op hetzelfde moment dacht ik ook dat oogstjaar 2016 een topjaar was, Muscadet doorgaans strak staat van de zuren en de wijn meestal nog sur lies gaat, in dit geval maar liefst twaalf maanden met regelmatige bâttonage. Allemaal ingrediënten voor een fraaie oudering. Ik nam de gok, hoe die ook zou uitpakken, oud of jong, het moet mogelijk zijn om een goed exemplaar te krijgen in beide gevallen. Ik was blij verrast toen het uiteindelijk toch echt om oogstjaar 2016 bleek te gaan. Recentelijk proefde ik al twee witte Châteauneuf's-du-Pape uit datzelfde jaar die uitstekend waren en was eigenlijk weer op zoek naar een klasse-Muscadet. Ooit mocht ik er eentje uit oogstjaar 2008 proeven van Clos les Montys, excellent exemplaar, maar die heb ik nooit meer kunnen vinden. Terug naar het exemplaar van vandaag: 12% alcohol, geen hout, 100% melon de Bourgogne. Daags voordat een restaurant, ik noem verder geen namen, een Michelin-ster zou krijgen, genoot ik daar van een lunch waarbij een Muscadet werd ingeschonken. Ze wist me te vertellen dat de wijn gemaakt was van de druif muscat. Lijkt heel erg op Muscadet, geef ik toe, maar als ze nou gezegd zou hebben dat de wijn gemaakt zou zijn van de druif muscadet dan had ik dat minder erg gevonden. Zo wordt de druif melon de Bourgogne in bepaalde streken namelijk ook wel genoemd. Uiteraard heb ik haar gecorrigeerd maar dat zou niet nodig moeten zijn in zo'n uitstekend restaurant. Terug naar de wijn. In het glas helder, mooi intens strogeel, bijna oranje. Ingetogen neus, ziltigheid, zonnebloemolie, gistcellen. In de aanzet een heel klein fruitig zoetje, verder droog, strakke zuren, heel licht pétillant mondgevoel, iets drogend op de tanden, hele lange afdronk. Lage smaakintensiteit, eigenlijk iets aan de dunne kant zelfs maar wel in balans, een fraaie ziltigheid, citroen, zonnebloemolie. Ik vind 'm prachtig! Toegegeven, qua smaak is 't geen hoogvlieger en dan met name de intensiteit ervan maar wat ik proef stemt me uiterst tevreden. Niet te koud drinken, iets laten opwarmen in je glas. In combinatie met oesters of mossels is dit werelds!

Bricco dei Guazzi DOC Piemonte Albarossa 2017

Albarossa... het is weer eens tijd voor een monocépage van een voor mij tot nu toe onbekende druif. Een zogenaamd "vergeten druivenras" dat recentelijk pas weer opnieuw is aangeplant in Piemonte. Het zou gaan om een kruising tussen twee druivenrassen die wel degelijk bekend zijn: de nebbiolo en de barbera. Het doel was om de kwaliteiten en eigenschappen van deze twee te combineren in de albarossa. DNA-onderzoek heeft echter aangetoond dat het niet om de nebbiolo zelf ging maar om de nebbiolo di Dronero, een synoniem voor het druivenras "chatus". Albarossa is daarom een kruising tussen chatus en barbera en is officieel tot het Italiaanse druivenregister toegetreden in 1977 (bron: Wine Grapes). Pas in 2006 werd er de eerste monocépage van geproduceerd. Ruim een decennium later kwam dit exemplaar van Bricco dei Guazzi op de markt. Een behoorlijk hoog percentage alcohol van maar liefst 15,5% (inmiddels heb ik dit percentage ook al gezien bij een Nederlandse wijn uit Limburg). Een rijpingstraject van twaalf maanden in barriques, twaalf maanden in vaten van 20.000 liter en twaalf maanden op fles. Ik ben heel benieuwd. Diep paars van kleur, intensiteit 3 uit 5, licht nevelig. Veel fruit in het aroma, framboos, zure rode kers, rode bessen, rozenbottel. In de mond droog, hoge zuren, sappig, speekselopwekkend, klein bittertje, balancerend tussen strak en filmend, hele lange afdronk. Hoge smaakintensiteit maar door de zuren goed doordrinkbaar, rijpe kersen, zowel rode als zwarte, bramen, pruim. Het is een biodynamische fruitdag op het moment dat ik deze fles open, wellicht is dat de reden voor de fruitigheid in de wijn want het hout is goed verborgen en ook tertiaire tonen blijven op de achtergrond. Een "dikke" wijn zonder logheid. Te koop bij Andere Wijn.

Château Rollan de By AOC Bordeaux Le Blanc du Château Rollan de By 2019

Een droge witte wijn met een alcoholpercentage van maar liefst 15 procent kom ik zelden tegen, laat staan uit de Bordeaux. Wijnen van de druif sauvignon blanc ben ik in de loop der jaren steeds meer gaan waarderen. Heel benieuwd hoe dit relatief "oude" exemplaar zich gaat manifesteren. Geen vermelding van houtrijping of vergisting op hout, ik vermoed wel dat hij wat langer sur lies heeft gelegen, al is ook daarvan nergens melding gemaakt. Bij de eerste slok krijg ik echter meteen al een WoW!-moment. Wat is dit mooi! Geouderd, zeker... maar op zo'n fraaie wijze. Bij dit exemplaar krijg je een heel klein kijkje in de keuken van oranje wijn, qua smaak dan. Ik heb het niet over de vinificatie want die is gewoon traditioneel. Ook niet qua kleur want die is intens goudgeel, helder. Het aroma is eigenlijk de grootste indicator dat het om een iets oudere witte wijn gaat, boenwas, honing, walnoot, gisttonen maar ook nog behoorlijk wat dik tropisch fruit, mango, perzik, lychee. In de mond toch nog een klein zoetje, zeer aangenaam voor het mondgevoel, speekselopwekkend, voldoende zuren, meer filmend dan strak, klein bittertje, hele lange afdronk. Intense smaak, tropisch fruit voorop, mango, perzik, lychee, honing, licht ziltig ook, zonnebloemolie, licht notig, floraal. Wat is dit prachtig! Op hun eigen site staat dit te koop voor net geen dertig euro, ik pakte 'm van het schap van de Intermarché voor een tientje minder dan dat. Voor veel consumenten is twintig euro voor een fles wijn een hoop geld maar ik vind die prijs het dubbel en dwars waard voor dit exemplaar. Zeker wanneer je nagaat dat het hier een Sauvignon Blanc betreft. Dit is zo a-typisch voor het ras, het is bijna alsof er viognier in m'n glas zit. Als elke wijnmaker zijn Sauvignon Blanc op deze manier zou weten te maken dan zou het een veel populairder druivenras zijn en datzelfde geldt dan natuurlijk voor de wijnen ervan. Ik ben uitermate geïntigreerd door deze wijn.

Luddite Wines WO Cape South Coast 'Saboteur' 2016

Het is weer eens tijd voor een wijn uit Zuid-Afrika. Geen GSM maar een CSM-blend van syrah 54%, cabernet sauvignon 32% en mourvèdre 14%. Dertig procent van de wijn mocht een jaar in barriques van nieuw eikenhout rijpen. Het alcoholpercentage staat op 14,5%. Helder in het glas, fel scharlakenrood, intensiteit 2 uit 5. Op de stille spiegel een beetje hout, na het walsen met m'n glas komt daar een boers en aards toontje bij, leer, paardenzweet, zure rode kersen en rode bessen komen pas daarna, ingetogen intensiteit, wel redelijk complex. In de mond droog, hoge zuren, speekselopwekkend, iets op de tanden drogende tannines (2 uit 5), klein bittertje, iets van alcoholische warmte in de slokpijp, hele lange talmende afdronk. Hoge smaakintensiteit maar niet log, de smaken zitten helemaal over de breedte van het palet, hele aangename boerse en aardse indruk, flink wat tertiaire tonen, koffie, chocolade, kruidig, het fruit zit subtiel op de achtergrond, zure kersen en rode bessen. Een klein beetje floraal ook nog, ik wil zeggen Kaapse viooltjes maar dat ligt wel erg voor de hand. Dit is zo'n wijn die je bij een assortimentsproeverij pas aan het eind schenkt, deze bewaar je voor het laatst omdat hij best overweldigend is. Krachtig doch elegant, vol doch subtiel, complex, zeer goed in balans. Ook de blend van de druivenrassen pakt heel goed en gebalanceerd uit. Deze wijn imponeert me wel hoor! Dit staat zo mijlenver verwijderd van al het spul uit Zuid-Afrika dat je in de supermarkt koopt. Komt bij Wine In Black vandaan. Hoge doordrinkfactor maar tevens een "mijmerwijn", kwaliteitswijn.

Domaine Lafage AOP Côtes du Roussillon Les Aspres 'Léa' 2015

Ik open weer een wijn uit het oogstjaar 2015. In het recente verleden met wisselende resultaten, vlak na de uitgave van het oogstjaar een overweldigend succesnummer, heel algemeen gesproken dan. En dan heb ik het over het oogstjaar zelf, niet over deze wijn in het bijzonder. Voor wat betreft dit exemplaar ga ik dat nu ondervinden. Ik neem mijn voorraad wijnen weer eens onder de loep. Aangezien ik steeds minder tolerant aan het worden ben ten opzichte van rode wijnen, ik word er sneller moe van dan van wit, ben ik deze eerst aan het opmaken. Tevens de wijnen die hoog in de alcohol zitten gaan er als eerste uit. Ik zit nu al een aantal wijnen achter elkaar op 14 procent of hoger. Op zich is een hoog alcoholpercentage geen ramp maar er moet wel balans in zitten. Het exemplaar van vandaag zit op 14,5%. De gebruikte druivenrassen zijn garnacha (grenache noir) 50%, carignan 30% en syrah 20%. Rijping duurde 12 tot 15 maanden in Franse eikenhouten "bourguignonnes". Dat zijn vaten met een inhoud van 228 liter daar waar een barrique een inhoud van 225 liter heeft. In het glas mooi helder, fonkelend, fel scharlakenrood gekleurd, intensiteit 2 uit 5. Een ingetogen neus, er springt weinig specifiek het glas uit. Heel licht boers, tikje kruidig, knisperend vers rood fruit, bessen, aardbeien. Heel zacht mondgevoel, afgeronde tannines (1 uit 5), enorm sappig, klein bittertje, fraaie en prachtig gebalanceerde zuren, strak, middellange afdronk. Gemiddelde smaakintensiteit, hoge concentratie, rood fruit, bessen, aardbeien, licht animaal, leer, licht kruidig. Fraai gebalanceerde wijn, hele elegante stijl, perfect op dronk, à point. Dit is weer zo'n kwaliteitswijn die het niet moet hebben van een "overwhelming in your face" intimidatie maar juist van subtiliteit, elegantie en vooral balans. Deze fles kwam bij die hele leuke winkel Barrels to Bottles uit Rotterdam vandaan.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg '7 Zonden' L7ZO2022

Ja hoor, er is weer een nieuwe editie met bijbehorend lotnummer van de "7 Zonden" van Wijngaard St. Martinus verschenen. Ik ben van plan ook van die wijn geen enkele uitgifte meer te missen. Dit keer zijn het de oogstjaren 2019, 2020 en 2021 die in de blender zijn gegooid. De gebruikte druivenrassen zijn de cabernet cortis en de cabernet cantor. Het alcoholpercentage zit op 14% en zoals altijd mocht de wijn in eikenhout rusten. Op de stille spiegel is dat goed te ruiken, houttonen, rokerig, sigaar en een klein zoet vanille-elementje. Na even walsen met het glas breekt het fruit er doorheen, vers rood fruit, bessen, wilde bramen, rozenbottel, gevolgd door kruidigheid en wat ingetogen tertiaire tonen als leer en pure chocolade. In de mond droog, licht op de tanden drogende tannines (3 uit 5), klein beetje rauw nog, hoge zuren, middellange afdronk. Ingetogen smaakintensiteit, wel geconcentreerd, zure kersen, rode bessen, rozenbottel, zwarte bramen, groene paprika, rokerig, potloodslijpsel, sigaar, ik krijg een sterke cabernet franc associatie. Verder nog leer en wat kruidigheid. Deze wijn heeft bij "nu drinken" behoorlijk wat zuurstof nodig, flink overklotsen in een karaf dus. Voor de lange adem zou ik 'm eerder nog tien jaar in je kelder laten rijpen. Verkrijgbaar via het Wijndomein zelf.

Emiliana Organic Vineyards DO Colchagua Valley Coyam 2019

Van alle jaargangen Coyam die ik tot nu toe heb geproefd, dat is vanaf oogstjaar 2008, heeft de 2012 het hoogste puntenaantal (95) gescoord bij James Suckling, waarbij 100 punten de maximale score is. Niet vanwege die score maar puur omdat ik het experiment wilde aangaan, kocht ik van dat ene oogstjaar meerdere flessen om elke vijf jaar de evolutie te kunnen volgen. Vandaag heb ik niet de 2012 maar de 2019 in m'n glas. Die kreeg "slechts" 94 punten van de beste man. Standaard zet ik 'm overigens al voor het schrijven van dit stukje bij mijn aanraders want ik weet dat het na het proeven er toch wel van komt. Dit is mijn veilige "go-to" wijn, hier kun je me 's nachts voor wakker maken, nog steeds alleen maar bij de Albert Heijn XL te koop. Elk jaar weet de wijnmaker het alcoholpercentage tussen de 14 en 15 procent te houden, dit jaar is het precies 14. Onlangs las ik dat Chili "een kas zonder dak" wordt genoemd voor wat betreft de wijnbouw. Dankzij de geografische ligging en omdat de weersomstandigheden daar elk jaar weer ideaal zijn voor wijndruiven. Dat is een constante maar de druivensamenstelling van de blend van de Coyam is juist wat elk jaar verandert. Dat is geen willekeur maar een proces dat met grote precisie plaatsvindt. Eén procentje, soms zelfs halve procenten van een bepaalde druif als toevoeging maken het verschil. Voor dit jaar bestaat hij uit 37% syrah, 33% carmenère, 8% cabernet sauvignon, 5% carignan, 4% malbec, 4% garnacha, 3% tempranillo, 3% mourvèdre en 3% petit verdot. Deze wijn wordt ook elk jaar weer verfijnder. Daarbij speelt de houtopvoeding een grote rol. Eigenlijk moet ik "rijping" zeggen want het is niet alleen maar hout dat gebruikt wordt tegenwoordig. Ging jaargang 2008 nog in nieuw Frans en Amerikaans eiken, jaargang 2019 heeft een iets complexere opvoeding genoten: 18 maanden rijping in totaal, 75% ging in barriques van Frans eikenhout, nieuw, 2e en 3e-jaars, 15% ging in grote foeders van 2000 en 5000 liter en 10% ging in betonnen eieren. (Ondertussen heb ik inmiddels al vier keer bijgeschonken). Dit is een wijn die elk jaar perfect in balans is. Nooit "in your face" of "over the top". Vergeleek ik 'm in voorgaande jaren nog met een Bordeaux Grand Cru Classé, dat gaat nu niet meer op. Daar waar Bordeaux nog erg traag reageert op de wensen uit de markt en stug blijft vasthouden aan tradities, daar springt Coyam in dat gat en neemt het voortouw. Kwalitatief meesterlijke wijnen, eigenzinnig, doordrinkbaar, elegant. Dit zijn wijnen die iedereen lekker kan vinden zonder dat het een "allemansvriend" is. Ik denk dat ik heel snel weer even een 2012 editie moet opentrekken want deze 2019 vind ik nu wel "tha bomb". "Vroeger" was het Álvaro Espinoza Durán die verantwoordelijk was voor het eindresultaat, vandaag de dag is dat wijnmaakster Noelia Orts. Zij gaat helemaal met de tijd en de markt mee zonder de kwaliteit van Coyam te verloochenen en ik bewonder haar daarvoor. "It looks like it's the wine that does the talking" maar eigenlijk is dat ook precies wat er bij elke fles wijn zou moeten gebeuren die je opent: de wijn moet je vervoeren, het verhaal doen. Geen commerciële praatjes van wijnmakers of "influencers", de wijn moet aan het woord zijn. Na al deze woorden heb ik geeneens meer zin om de wijn te analyseren, ik heb het gevoel dat het verhaal hierboven voldoende zou moeten zijn om tenminste één iemand te doen bewegen om eens een fles Coyam te gaan kopen. Niet dat dat mijn doel is, ik heb er geen baat bij en wil zeker niet aanzetten tot (meer) alcoholgebruik maar als je dan eens een keer besluit om voor een goeie wijn te gaan, bijvoorbeeld bij het kerstdiner, ga dan 'ns voor de Coyam. Rood fruit, zwart fruit, frisheid, kruidigheid, primair, secundair, tertiair, elegantie, complexiteit... balans, balans, balans. Punt.

Maîtres Vignerons de Cascastel AOP Fitou Carte Or 2020

Helder, kleurintensiteit 2 uit 5, dieprood tot magenta. Lekker boers op de stille spiegel, animaal, leer, paardenzweet. Een kwartier later na het walsen met m'n glas komt het fruit naar voren, rode bessen, rabarber, zure kersen, rozenbottel. In de mond droog, stevige tannines (3 uit 5), drogend op de tanden, hoge zuren, speekselopwekkend, heel sappig, klein bittertje, strak, middellange afdronk. De smaakintensiteit en concentratie zijn niet heel hoog, hij komt niet "boozy" over ondanks het relatief hoge alcoholpercentage van 14%, hij is niet log of vermoeiend, goed doordrinkbaar. Kruidig, rode en zwarte bessen, zure rode kersen maar ook rijpe zwarte kersen, pruimen, bramen, garrigue, eucalyptus. Deze Fitou is redelijk typerend voor een groot deel van de AOC's in dezelfde regio van de Languedoc-Roussillon zoals bijvoorbeeld Malepère, Minervois, Cabardès, Faugères en Corbières. Wanneer je deze allemaal blind proevend kunt onderscheiden dan ben je wat mij betreft een meesterproever. Mij lukt het niet. De gebruikte druivenrassen zijn syrah, grenache noir en carignan. Hiervan mocht alleen de syrah een aantal maanden in hout rijpen. Dit exemplaar is te koop bij meerdere Franse supermarkten en hypermarché's.

Ribafreixo Wines Vinho Regional Alentejano Barrancôa Tinto 2019

Gedeeltelijke rijping in Frans eikenhout, alcohol is 14%, een blend van de druivenrassen aragonez (tempranillo) 40%, touriga nacional 40% en alicante henri bouschet 20%. Helder in het glas, intensiteit 2 uit 5, granaatrood. Klein beetje boers in de neus, rode bessen, morellen. Een zijdezacht mondgevoel, vrijwel droog, speekselopwekkende verfijnde hoge zuren, iets op de tanden drogende tannines (2 uit 5), strak, lange afdronk. Gematigde smaakintensiteit maar hoge concentratie, naar aanleiding van het aroma verwacht ik de smaak van knisperend vers rood fruit maar grappig genoeg is het vooral zondoorstoofd zwart fruit, bramen, rijpe kersen. Heerlijk boers tintje, het hout waarneembaar maar minimaal, goed in verhouding. Heel sappig, uitstekende balans, hoge doordrinkfactor. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Contessa Marina DOC Primitivo di Manduria Riserva '14' 2018

Nummer veertien, quattordici. Daarbij denken er ongetwijfeld mensen aan Johan Cruijff, liefhebbers van de autosport aan Fernando Alonso. Contessa Marina heeft een complete lijn aan wijnen met het nummer veertien op het etiket. Oorspronkelijk had dat heel simpel met het alcoholpercentage te maken. Maar ja, zie maar eens jaar in, jaar uit voor zowel witte als rode wijn het alcoholpercentage op die veertien te houden. Lijkt mij zonder kunstmatige ingrepen een onmogelijke opgave. Volgens mij hebben ze dat dan ook al snel losgelaten want de wijn van vandaag zit op 14,5% en ik zag op een website een witte wijn van 12% alcohol staan. Een 'marketingdingetje' inmiddels schat ik zo in. Een paar jaar geleden was er via DGS een Primitivo di Manduria Riserva te verkrijgen met de naam Contessa Carola. Die heb ik ook geproefd en maakte er toen een aanrader van. Ik had inmiddels al heel wat Primitivo's di Manduria achter de kiezen maar die stak er echt met kop en schouders bovenuit. Nooit meer zo'n goede gevonden. In m'n voorraad had ik twee "gewone" en twee Riserva's liggen, vandaag trek ik de eerste Riserva open. Oogstjaar 2018, twaalf maanden houtrijping in barriques. Overigens vond ik ergens in de kleine lettertjes dat de botteling plaatsvindt bij Casa Vinicola Botter Carlo & C. S.p.A. oftewel Botter Wines. De fles is loodzwaar, heeft een hele diepe 'ziel' en m'n druppelvanger past niet eens om z'n dikke nek. Laat ik maar eens gaan proeven of deze Contessa net zo goed is als die andere. In het glas helder, dieprood van kleur, fonkelend, intensiteit 3 uit 5. Op de stille spiegel fraaie ingetogen houttonen, ook een beetje walnoot, iets zoete vanille. Na het walsen komt het fruit los, eerst wat zure tonen van rode kersen en bessen, rozenbottel, rode grapefruit, best een complex bouquet. In de mond vrijwel droog op een heel licht fruitig zoetje na, scherpe hoge zuren, speekselopwekkend, een bittertje, meer strak dan filmend, lange afdronk. Ingetogen smaakintensiteit maar hoge concentratie, geen sprake van logheid, alles wat ik ruik proef ik weer. Zure rode kersen, rode bessen, rozenbottel, rode grapefruit, vanille. Uitstekende balans, komt ook niet alcoholisch over, verveelt niet, hoge doordrinkfactor. Wanneer ik zo mijn proefnotitie teruglees van de Contessa Carola dan krijg ik de indruk dat die het vandaag de dag zou moeten afleggen ten opzichte van de Contessa Marina. Met andere woorden: we hebben een winnaar! Een waardige opvolger. Zoek niet verder, hij/zij is gevonden. Dan hoop ik maar dat de resterende drie Primitivo's in m'n voorraad niet gaan tegenvallen nu dat ik een nieuwe benchmark heb. Ik schenk alweer m'n derde glas in, hij is écht lekker! Ik vrees dat je er wel een stukje voor zal moeten rijden want ik zie alleen maar Duitse verkooppunten op het internet. Mijn exemplaar kwam ook bij de Duitse supermarktketen REWE vandaan. Aanrader.

Les Domaines Robert Vic AOP Minervois Maison Robert Vic 2020

Bij de eerste slok kwam meteen de term 'allemansvriend' bij me naar voren en wilde ik hier een compleet relaas doen over waarom een ogenschijnlijk positieve term voor mij persoonlijk een negatieve lading heeft. Ik hou niet zo van allemansvriendjes daar waar het wijn betreft. Gelikte, commerciële wijnen bestemd om een heel groot publiek aan te spreken, crowd pleasers. Ik hou juist van eigenzinnigheid, scherpe randjes, karakter, ziel, buitenbeentjes, persoonlijkheden... uiteraard wel mits er balans is. Gelukkig werd het bij de tweede slok al een stuk beter bij het exemplaar van vandaag. In m'n glas een blend van de druivenrassen mourvèdre 60%, syrah 20%, grenache noir 10% en carignan 10%, geen houtopvoeding, alcohol is 14,5%. Licht nevelig, paars van kleur, intensiteit 3 uit 5. Gematigd aromatisch, rijpe zwarte kersen, kruidig, fris, eucalyptus, droppig. In de aanzet een fraai klein zoetje gevolgd door speekselopwekkende hoge zuren, een bittertje, meer filmend dan strak, lange afdronk. Hele intense smaak, rijpe zwarte kersen voorop, kruidig, eucalyptus en licht droppig in de finale. Geur en smaak komen weer eens overeen, dat heeft mijn voorkeur, de wijn is niet log of vermoeiend ondanks de smaakintensiteit en het relatief hoge alcoholpercentage. Hij is gewoon goed in balans en heeft een hoge doordrinkfactor. De zuren en het bittertje geven hem nèt dat scherpe randje dat ik nodig heb om hem niet als 'allemansvriend' te hoeven bestempelen. Verkrijgbaar bij de slijter en de wijnspeciaalzaak.

Kapistoni Winery Shavkapito Qvevri 2019

Wanneer je zoals ik veel wijnen proeft (of drinkt), dan wil je vooral dat een wijn in balans is. Bij een droge wijn moet de verhouding tussen zoet, zuur, bitter, ziltigheid, tannines, alcohol en smaakintensiteit goed uitgebalanceerd zijn om tot een aangename doordrinkfactor te komen. Naarmate je ouder wordt, ik spreek nu zeker voor mezelf, verlaagt je tolerantie voor met name het alcoholpercentage. Wijnen die hoog in de alcohol zitten, vermoeien me nu meer dan vroeger, letterlijk. Soms val ik na twee glazen wijn al in slaap zittend op de bank. Een van de redenen waarom ik bij de aanschaf van een wijn absoluut kijk naar het percentage alcohol. Dat gezegd hebbende, bij een wijn die in balans is valt een hoog alcoholpercentage minder op. De dag na een bezoek aan een restaurant met een uitstekend wijnarrangement, open ik iets dat laag in de alcohol zit. Het wordt deze qvevri wijn uit Georgië met de voor mij nieuwe monocépage van de druif shavkapito, de alcohol zit op slechts 12%. In het glas helder, donker magenta tot licht paars van kleur, intensiteit 3 uit 5. Gematigd aromatisch, zure kersen, rode bessen, rabarber, rode grapefruit, rozenbottel, fruitig. In de mond droog, hoge zuren, licht op de tanden drogende tannines (2 uit 5), klein bittertje, sappig, speekselopwekkend, meer strak dan filmend, lange afdronk. De intensiteit van de smaak is niet heel hoog, de concentratie ervan wel. Alles wat ik ruik proef ik ook, zo heb ik het 't liefst. Zure kersen, rode bessen, rabarber, rode grapefruit, rozenbottel. De doordrinkfactor is hoog en de balans is goed. In de verte lijkt hij een beetje op een eenvoudige Spätburgunder, niet heel complex. Dit exemplaar en meerdere wijnen van Kapistoni Winery zijn te koop bij Andere Wijn.

Marqués de Cáceres DOCa Rioja Gran Reserva 2015

Van het Spaanse wijnhuis Marqués de Cáceres heb ik op Wijn-Blog al meerdere keren een wijn besproken maar nog nooit de Gran Reserva, wel Crianza's. Die hadden twaalf tot veertien maanden houtrijping genoten, deze Gran Reserva het dubbele. Twee jaar en een beetje in Frans eikenhout, zowel nieuw als tweedejaars, daarna nog vier jaar flesrijping. De malolactische vergisting vond plaats deels in Frans eiken, deels in Inox. De druivenmix bestaat uit 85% tempranillo, 8% garnacha (grenache noir) en 7% graciano. Het alcoholpercentage bedraagt 14,5%. Twee Rioja Gran Reserva's op rij. De volgorde had ik bepaald naar aanleiding van de aanschafprijs, de goedkopere het eerst. De fles van vandaag is drie euro duurder dan de vorige, beide komen bij Wine In Black vandaan. Had ik het maar andersom gedaan want ik kan alvast verklappen dat de Gran Reserva van Marqués de Cáceres een stuk minder complex is dan de Cerro Añón van Bodegas Olarra. Beide uit het oogstjaar 2015 maar die van vandaag is een stuk gelikter, commerciëler, toegankelijker, een allemansvriend. Ik hou juist wel van wat ruwe randjes en aparte smaken óf in elegantie verpakte complexiteit. Deze is onuitgesproken, zielloos. Vrijwel onherkenbaar ook als zijnde een Rioja-wijn. Dit kan overal vandaan komen. In het glas dieprood, intensiteit 4 uit 5. In de neus fruitig maar op dag twee al oxidatief, het houtgebruik is nauwelijks waarneembaar. Droog, net voldoende zuren, korte afdronk. Rood fruit, bessen, de smaakintensiteit is gematigd. Op dag twee komt er een overheersend bitter bij en wordt het rode fruit vervangen voor zwart fruit. Tertiaire tonen zijn er niet echt. Ik vrees dat dit zelfs met meerdere jaren opleg niet veel soeps gaat worden. Zo zie je maar weer: duurder is niet altijd beter en het wijnhuis doet er in hoge mate toe.

Bodegas Olarra DOCa Rioja 'Cerro Añón' Gran Reserva 2015

Angst voor versnelde veroudering van wijnen uit oogstjaar 2015 gaat voor in ieder geval dit exemplaar uit Rioja niet op. Eindelijk beleef ik weer eens zo'n "WoW!-moment" met wijn. Deze Rioja is doordrinkbaar, complex, smaakvol, interessant. Wanneer ik tegenwoordig voor rode Rioja ga dan neig ik toch naar de Gran Reserva. Het verschilt uiteraard per huis maar over het algemeen gesproken geeft deze mij het meeste plezier. En dat is wat je wilt in een wijn. De blend van gebruikte druivenrassen bestaat uit 85% tempranillo en de overige 15% bestaat uit niet nader gespecificeerde percentages graciano en mazuelo (carignan). Iets nevelig in het glas, dieprood, kleurintensiteit 4 uit 5. Op de stille spiegel hout, twee jaar rijping op Frans en nieuw Amerikaans eiken, teer, tabak, koffie, leer, na walsen met het glas komt daar, niet echt een verrassing, zondoorstoofd zwart fruit bij. Een zijdezacht mondgevoel gevolgd door op de tanden drogende tannines (3 uit 5), voldoende zuren, een redelijk aanwezig bittertje bij de eerste slok, iets later gaat dat wat naar de achtergrond, lange afdronk. Elegante stijl, subtiel, geen "blockbuster", het percentage alcohol van 14% is in goede verhouding met de rest van de wijn. Sterker nog, de wijn is helemaal uitstekend in balans. Het houtgebruik is evident maar mooi geïntegreerd, geconcentreerde smaak, niet intens, fris, zwart fruit, salmiak, zoethout, leer, eucalyptus, licht aards in de finale. Zeer fraaie Rioja, verkrijgbaar bij Wine In Black. Ik maak er een aanrader van.

G.H. Mumm Champagne Brut Le Rosé

Het aantal sprankelwijnen in mijn voorraad loopt behoorlijk op. Een aantal 'vintages' zijn nog goed te bewaren maar als ik niet voor onaangename verrassingen wil komen te staan dan moet ik op korte termijn toch wel van de 'non-vintages' af. Dan begin ik ook maar gelijk goed met een rosé exemplaar van G.H. Mumm. Max Verstappen heeft dit jaar tijdens de Formule 1 Grand Prix van Japan de punten voor het constructeurskampioenschap veilig weten te stellen. Op het hoogste treetje van het podium mocht hij spuiten met de "Champagne" die geen Champagne mag heten. De Ferrari-bubbel komt namelijk niet uit Frankrijk, laat staan uit de streek Champagne. Het is een Italiaanse bubbel. Zoveel mensen die iets met de autosport te maken hebben zeggen het helaas verkeerd. Maar ja, dat komt omdat Champagne en Formule 1 onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Vanaf 1966 tot en met 1999 was Moët & Chandon de "hofleverancier" van de Formule 1, daarna was het G.H. Mumm die vijftien jaar lang de Champagne mocht leveren. Het merk Carbon mocht het vervolgens drie jaar doen en na nog één tussenjaartje Moët & Chandon werd er voor de Italiaanse Trentodoc gekozen. Ongetwijfeld heeft de naam van die sprankelwijn daar ook iets mee te maken gehad. Maar voorlopig kan Ferrari aan de bak want een ander koolzuurhoudend drankje domineert momenteel de Formule 1: Red Bull. Dat drink ik alleen om wakker te blijven wanneer ik naar mijn vakantiebestemming of terug rijd. Qua kleur lijkt het zelfs wel een beetje op de rosé Champagne van vandaag, oranje. Helder, veel koolzuur, fijne mousse. Gemiddeld aromatisch, brioche, autolyse, toast. Droog, hoge zuren, strak, klein bittertje, speekselopwekkend, afdronk middellang. Smaakintensiteit medium, brioche, toast, rode grapefruit, citroen, aardbei. Zeer fraai exemplaar, geen moment te laat geopend hooguit een jaar of twee tot vijf te vroeg. Maar liever te vroeg dan te laat. Alcohol is 12%, vier jaar flesrijping, een blend van 60% pinot noir, 22% chardonnay en 18% pinot meunier, 12% tot 14% toevoeging van rode wijn om de rosékleur te verkrijgen. Te koop bij de wijnspeciaalzaak. De Champagne dan hè, niet de Red Bull...

Domaine des Côteaux d'Engraviès IGP Ariège Nuits d'Été Syrah Rosé 2022

De herfst heeft alweer zijn intrede gedaan maar ik blijf met rosé nog even in vakantiesfeer. Van het biologische wijnhuis Domaine des Côteaux d'Engraviès had ik hier al drie van hun rode wijnen besproken, wit maken ze niet. Dit jaar zaten we op ons vakantieadres in Frankrijk op een steenworp afstand van deze wijngaard. Hun rosé is een monocépage van syrah, alcohol is 12,5%, geen hout. In het glas iets pétillant, redelijk intens zalmroze gekleurd, helder. Gematigd aromatisch, vlezig, spek, kruidig, citrusfruit, specerijen. In de mond een lichte tongtinteling, droog, iets op de tanden drogende tannines, mooie zuren, meer filmend dan strak, klein bittertje, middellange afdronk. De smaak is vol, breed, enorm geconcentreerd en heel apart. In mijn persoonlijke woordenboek betekent dat altijd iets goeds. Deze rosé is gastronomisch, een hartig tussengerecht in vloeibare vorm. Het fruit dat er in zit is van het type citrus maar zeer verfijnd en subtiel. Wat overheerst is vlezig, kruidig, droppig, ziltig. Een rosé als deze heb ik werkelijk nog nooit geproefd, bizar. Dit is een rosé met rode wijn aspiraties, een rosé met cojones.

Jean Claude Mas IGP Pays d'Oc 'Arrogant Frog' Rosé Ribet Pink 2022

Al zou ik het willen, dan nog kan ik eerlijk gezegd niets negatiefs over deze wijn vertellen. Of het zou moeten zijn dat hij commercieel enorm gelikt is. Maar ja, dat betekent eigenlijk dat je je zaakjes gewoon goed voor elkaar hebt. Aansprekend etiket, een naam doorspekt met zelfspot en met de inhoud van de fles is helemaal niets mis. In het glas een prachtige licht zalmroze kleur, helder. Een redelijk aromatische neus vol citrusfruit en rood fruit, geen snoepwinkel. Hij begint met een heel klein en aangenaam fruitig zoetje gevolgd door hoge zuren en eindigend met wat bitters. Speekselopwekkend, strak, droog, zelfs wat drogende tannines op m'n tanden, volle smaak, lange afdronk. De smaakintensiteit is hoog, rode appel, limoen, citroen, lychee, aardbei... écht een bek vol! Hij lijkt wat alcoholisch over te komen maar zit toch op een heel acceptabele 12,5%. Geen houtgebruik. Wat ik erg leuk vind is de mix van gebruikte druivenrassen: grenache gris, grenache noir, pinot gris, caladoc en cinsault. Van die obscure caladoc zoek ik naarstig naar een rode monocépage-wijn maar die zijn schaars. Je zal 'm eerder als rosé aantreffen. Intussen drinkt het exemplaar van de arrogante Fransoos makkelijk weg. Een kreeft op m'n bord zou er nu heel goed bij smaken. De wijnen van Arrogant Frog zijn verkrijgbaar bij de Gall & Gall.

Cantine Birgi IGT Terre Siciliane Pinot Grigio Blush Rosato 2022

In mijn vriendenkring wordt van alles gedronken; bier, sterke drank, witte wijn, rode wijn, rosé. Overigens ook gewoon fris natuurlijk. Zoals de vaste lezer wel weet ben ik geen fan van grote voorraden aanleggen van dezelfde wijn, ik ben een avontuurlijke wijndrinker en na elke onbekende fles ga ik vrolijk door naar de volgende onbekende. Toch heb ik van de verschillende wijnsoorten een aantal flessen meer dan normaal ingeslagen al is het maar om niet altijd analyserend met wijnproeven bezig te hoeven zijn. Zeker wanneer je gewoon een "wijntje" voor je plezier wilt. In mijn omgeving zijn er redelijk veel die een voorkeur voor rosé hebben. Gelukkig ben ik daar zelf ook niet vies van. Hiervan heb ik een aantal exemplaren geproefd waar ik graag naar terug mag grijpen omdat ze mij, toen ik ze voor de eerste keer proefde, goed bevielen. En toch, nieuwsgierig als ik ben, blijf ik altijd weer op zoek naar de volgende. Met een Aldi bij mij om de hoek voor de noodzakelijke boodschappen kijk ik altijd impulsief naar hun wijnassortiment. Het drukke en vrolijke etiket van het exemplaar van vandaag sprak me aan. Voor net geen vier euro een zacht prijsje bovendien. Pinot grigio, oftewel pinot gris. De druif met de rossige schil. Vaker als wit te zien dan rosé maar de kleur zit er in dus waarom niet? "Blush" staat er dan regelmatig op het etiket. Alsof je er een blos van op je wangen krijgt. Alcohol is 12%, geen hout. Behoorlijk intens van kleur, het oranjerood van wilde zalm, helder. Gematigd aromatisch, winegums, venkel, limoen. Redelijk zoet, voldoende zuren, klein bittertje, lange afdronk. Volle smaak, helaas overheerst de smaak van winegums, ook nog wat aardbeienjam, limoen, honingmeloen. Bij het tweede glas wordt-ie echter vervelend, vlak. Dit is er zo eentje die ik even geprobeerd moest hebben maar die het zeker niet tot mijn standaard en veilige "go-to" voorraad gaat halen.

Wijngaard De Frysling BGA Friesland Frysante 2021

De naam van Wijngaard de Frysling is een kruisbestuiving of zoals ze dat zo mooi in het Engels zeggen: een "play on words" tussen de woorden Fryslân (Friesland) en riesling. Op de slechts anderhalve hectare Friese wijngaard staat echter geen riesling aangeplant. De druiven die in de blend van deze Frysante zitten zijn de souvignier gris, johanniter en solaris. Frysante is dan weer afgeleid van het woord frizzante. Voor het verkrijgen van de bubbel in de wijn is niet gebruik gemaakt van de méthode champenoise maar van de méthode charmat net zoals bij Prosecco Frizzante. Ik begin alvast met te concluderen dat deze Frysante veel meer diepgang, scherpte en smaak in z'n donder heeft dan menigeen Prosecco Frizzante. Afgezien van het oogstjaar en de geografische ligging van de wijngaard zijn het wat mij betreft vooral de gebruikte druivenrassen die mij tot deze conclusie brengen. Druiven die op advies van Stan Beurskens op deze locatie zijn aangeplant. Need I say more? In mijn optiek de meest briljante wijnmaker die er op dit moment in Nederland, wellicht ook ver daarbuiten, te vinden is. Zijn wijngaard Sint Martinus is voor mij de top van Nederland. Natuurlijk zijn daar ook nog Hoeve Nekum en de Apostelhoeve maar die waren er al voordat Stan zich met de wijnbouw in heel Nederland ging bemoeien. En wat mij betreft mag hij daarmee "vooral doorgaan", zou Barry Stevens zeggen. Maar nu zeg ik het. Alcohol is slechts elf procent, geen houtgebruik. Een fijne mousse bij het inschenken, de "schuimkraag" snel verdwenen, de parelende bubbelkettingen houden lang aan, de kleur is licht goudgeel met een groene zweem. Fris in de neus, citroen, mineralig, mango. In de aanzet een licht zoetje gevolgd door delicate hoge zuren, strak, lange afdronk. Redelijk intense smaak, citroen, mango, mineralig. Zeer fraai uitgebalanceerde wijn met een enorm hoge doordrinkfactor. Dit is mijn eerste wijn van deze Friese wijngaard maar het smaakt naar meer.

Pillitteri Estates Winery VQA Niagara-on-the-Lake Vidal Icewine 2018

Monocépage nummer 270 voor me, 270 wijnen heb ik geproefd en beschreven hier op Wijn-Blog die van één enkel druivenras gemaakt zijn maar dan wel 270 verschillende rassen. Vandaag is de vidal aan de beurt, ook wel vidal blanc genoemd. Een kruising tussen de trebbiano Toscano (oftewel ugni blanc) en de rayon d'or. Alhoewel de kruising is gedaan door de Fransman Jean-Louis Vidal, de druif is dus ook naar hem vernoemd, is de vidal in Frankrijk zelf niet toegestaan in een AOC wijn. Er staat wel een aantal hectare aangeplant maar de naam vidal zal nooit op een etiket van een Franse wijn prijken. Waar hij wel veel staat is in Canada. Het commerciële succes en z'n USP (Unique Selling Point) zit 'm in de ijswijn die ze er van maken. De druif is gevoelig voor botrytis, edele rot. De oogst vindt plaats in november, december en zelfs in januari. De druiven voor icewine in Canada moeten worden geoogst wanneer ze in bevroren toestand zijn bij minimaal 8 graden vorst, dit gebeurt altijd 's nachts. Bij die temperatuur is het water in de druif bevroren maar het pure sap nog vloeibaar. Soms wordt er slechts één druppel sap uit een druif geperst, een van de redenen waarom ijswijn vrij kostbaar is. Nou viel dat voor dit exemplaar nog wel mee, hij stond voor net geen vijftien euro voor een half flesje bij de LIDL. Alcohol is slechts 10,5%, geen houtopvoeding. Het suikergehalte ligt veel hoger dan die van bijvoorbeeld de Tokaji Aszú uit m'n vorige post, 225 gram suiker per liter. Ook de zuren liggen hoger, in dit geval 8 gram per liter. Oogstjaar is ook nu weer 2018 en in het glas is deze veel intenser oranje dan de Tokaj. Enorm aromatisch, heel fruitig, abrikoos, perzik, mango, mandarijn, lychee, honing, ananas. In de mond heel zoet en ook redelijk plakkerig, fraaie hoge zuren als tegenhanger, miniem bittertje, hele lange afdronk. Superintense smaak, abrikoos, perzik, mango, mandarijn, lychee, honing, ananas... alles wat ik ruik komt hier weer terug. IJswijn kun je wel twintig tot dertig jaar in je kelder bewaren.

Angyal Tokaj Csoda 5 Puttonyos Tokaji Aszú 2018

M'n Hongaarse collega Irén had alweer een wijn voor me meegenomen. Een klassieker ook nog 'ns een keer waarvan ik met het schaamrood op de kaken moet bekennen dat ik 'm nog nooit eerder heb gedronken. Vandaag komt het er dan eindelijk van. De zoete Tokaji Aszú van de druif furmint die in de wijngaard is aangetast door "edele rot", botrytis. Een schimmel die onder de juiste vochtige omstandigheden op de druif komt en de schil poreus maakt waardoor er sap verloren gaat en de concentratie zoet in de druif verhoogd wordt. De druiventrossen blijven doorgaans ook veel langer in het seizoen aan de stokken hangen, pas in november wordt er geoogst. De druiven worden met schimmel en al geperst en dat zorgt voor een unieke smaak, moeilijk te omschrijven. De fles die ik heb mogen ontvangen heeft geen etiketten maar de papieren etui eromheen fungeert als zodanig. Wanneer ik 'm uit de huls haal heb ik een doorzichtig glazen fles voor me waar wel het reliëf van de regio "Tokaj" op verwerkt zit. Alcoholpercentage is 11,5%, minimaal 18 maanden houtrijping is verplicht, in dit geval betrof het zowel nieuw als gebruikt hout. Ondanks dat het zoetgehalte met het aantal van 5 puttonyos is aangeduid en daarmee minimaal 120 gram suiker per liter moet bevatten, heeft dit exemplaar een zoetgehalte van 154,4 gram per liter. Eigenlijk valt het dan nèt in de categorie van de 6 puttonyos die vanaf 150 gram per liter wordt gerekend. In het glas helder, licht oranje gekleurd. Zeer aromatsich, tropisch fruit, citrusfruit, perzik, abrikoos, mandarijn, lychee, ananas, mango, honing. In de mond zoet maar niet overdreven plakkerig, mooie zuren, een gehalte van 6,36 gram per liter, heel licht bittertje, ellenlange afdronk. Een superintense smaak tevens heel erg geconcentreerd, perzik, abrikoos, mandarijn, mango, ananas, honing, lychee. Het moeilijkst te omschrijven is dan eigenlijk die botrytis. Het heeft iets hartigs, umami maar ook in de verte iets notigs, hazelnoot. Als contrast bij een pittig blauwschimmelkaasje is dit niet te versmaden maar als aanvulling op een zoete tarte tatin van abrikoos past het ook prima. Wat een heerlijke mijmerwijn is dit toch weer.

Vinoking Wines DOC Vinho Verde Vellus Alvarinho 2018

Meteen een andere witte wijn uit 2018 erachteraan dan maar. Portugese Vinho Verde van de druif alvarinho, equivalent van de Spaanse albariño. Algemeen gesproken een frisse wijn, vaak met een lichte tinteling, iets ziltig en uitstekend te paren met de klassieke gegrilde sardientjes, natuurlijk bij voorkeur in de regio Minho te Portugal of Galicië in Noord-Spanje. Ik ga eens even proeven of deze aan mijn verwachting gaat voldoen. In het glas iets pétillant, redelijk intens strogeel van kleur met een licht groene zweem. Gematigd aromatisch, zonnebloemolie, citroen, ziltigheid. In de mond een tinteling rond de tong, droog, mooi gedoseerde zuren, klein bittertje, middellange afdronk. Hoge concentratie in de smaak, niet intens, ziltig vooral, citroen, limoen, grapefruit. Met slechts 12,5% alcohol en uiteraard geen houtrijping klokt dit veel te gemakkelijk achterover. Ik proef dat er rijpingstonen duidelijk aanwezig zijn maar juist daarom moet je er iets bij eten. Behalve die gegrilde sardines zijn oesters ook een hele goede optie, dorade van de grill, mossels, sushi en nog veel meer combinaties zijn te verzinnen. Het water loopt me al in de mond. Ik had nog wat paella met zeevruchten over van de vorige dag. Ietsje opgepimpt met sambal om het wat pittiger te maken en zowaar leek de wijn daardoor zelfs iets zoeter te worden. Dit bleek goed te matchen. Over goed matchen gesproken: bij Restaurant Concours doen ze dat ook met deze wijn.

Bodega Pago de Cirsus DO Navarra Chardonnay Fermentado en Barrica 2018

Vandaag wederom een "krijgertje" in m'n glas. Opgeslagen geweest in een schuurtje onder extreem wisselende temperaturen, staand. Ik ga me er over ontfermen, nooit te beroerd om mensen van hun wijn af te helpen. Wanneer ik op het internet meer over deze wijn probeer te vinden slaat bij mij de twijfel toe of het hier wellicht een Vino de Pago betreft, de hoogst haalbare classificatie in Spanje. De naam van de bodega doet het vermoeden maar dat kan ook een tactisch gekozen naam zijn. Op hun eigen site en sites van doorverkopers wordt stellig beweerd dat het een Vino de Pago is. Op het achteretiket staat echter zeer duidelijk DO Navarra vermeld in plaats van de naam van de DO Pago. Pago de Cirsus zou moeten vallen onder de Pago Bolandin. Deze is echter pas op 31 mei 2022 goedgekeurd dus met zekerheid kan ik nu zeggen dat de wijn in m'n glas zeker geen Vino de Pago is. Oogstjaar 2018, op dit moment mijn favoriete jaar voor witte wijn. Ik weet niet waarom maar alle witte wijnen uit 2018 die ik tot nu toe heb geproefd hebben door de jaren heen niet alleen de tand des tijds doorstaan maar zijn kwalitatief gewoon goed en heel erg smakelijk bovendien. Soms zelfs lekkerder dan wanneer ik ze meteen na "release" zou proeven. De wijn van vandaag is daarop gelukkig geen uitzondering. Alcohol is maar liefst 14,5%, negen maanden rijping op nieuw Frans eikenhout van Allier. In het glas helder, redelijk intens van kleur, strogeel tot goudgeel. Meteen na het openen komen de hout- en vanilletonen naar voren. Op dag twee zijn deze schitterend in de wijn verweven. Dan ruikt de wijn heel fris, venkel, zonnebloemolie, tropisch fruit, licht prikkelend hoog in de neus. In de mond een fraai fruitig zoetje, mooie zuren, meer strak dan filmend, klein bittertje, lange afdronk. Intense smaak, vanille voorop, tropisch fruit volgend, mango, hintje citroen. Het redelijk hoge alcoholpercentage maakt 'm echter iets minder makkelijk doordrinkbaar, het vermoeit een beetje. Kwalitatief is dit echter een zeer goede wijn. Als de rest van het gamma van Bodega Pago de Cirsus deze kwaliteit of hoger heeft dan is het voor mij geen verrassing dat ze inmiddels de classificatie Vino de Pago mogen dragen. Google maar even voor de verkooppunten want dat zijn er eigenlijk best nog veel.

Sarmentino California Rosé 2021

Behalve dat ik wijnliefhebber ben, hou ik ook van speciaalbier. Onlangs was mijn verjaardag en dan vraag ik wijn of bier als cadeau. Het komt voor dat ik mensen, ook al kennen ze me goed, intimideer daar waar het mijn wijnkeuzes betreft. Ze durven dan ook geen wijn te geven, bang dat ik er een slecht oordeel over zal vellen. In plaats daarvan komen ze met bier, waar ik inmiddels ook al de nodige proefervaring in heb maar dat terzijde. Je hebt ook mensen die zich niets van mij aantrekken en gewoon een wijntje uit de supermarkt trekken die zij zelf lekker vinden. Boeien wat ik ervan vind, je krijgt het cadeau en een gegeven paard kijk je niet in de bek! Daar hou ik ook wel van. Tegenwoordig koop ik zelf nog zelden wijn in de supermarkt dus op deze manier blijf ik toch nog een beetje op de hoogte van wat daar aan kwaliteit te vinden is. Gebrek aan kennis over het product deed iemand besluiten mij een rosé te schenken met een alcoholpercentage van slechts tien procent. Ik weet dan: dat is zoet. Ik hou van rosé maar wel het droge type. Hoog in de zuren, doorspekt met citrusfruit. Ik neem de gulle gever niets kwalijk hoor, ik drink zelfs de hele fles leeg... maar niet omdat ik 'm lekker vind. Gewoon omdat-ie zo makkelijk wegklokt. In het glas helder, intens donker-oranje van kleur. Het aroma van winegums, aardbeienjam, roosvicee. In de mond zoet, heel zoet met nog behoorlijk wat zuren als tegenhanger, speekselopwekkend, filmend, korte afdronk. Intense smaak, aardbeienjam, roosvicee, winegums, een verdwaald ingedroogd abrikoosje, gekonfijte sinaasappelschil. Wanneer dit een droge rosé was, zou ik aangenaam verrast zijn maar voor mij is het zoet "killing".

Cantine Bertani IGT Verona Original Vintage Edition Secco-Bertani 2015

Italië is geen Frankrijk... dûh. Ik ben dus heel benieuwd hoe oogstjaar 2015 in Italië zich verhoudt ten opzichte van Frankrijk. In het glas een blend van verschillende klonen corvina (80%), ik wist niet dat er meerdere soorten van waren, 10% sangiovese grosso, 5% syrah en 5% cabernet sauvignon. Rijping vond plaats gedurende achttien maanden in groot en gebruikt hout, 750 liter inhoud, kastanje en kersen... het hout dus. Het percentage alcohol bedraagt 13,5%. Helder, licht van kleur, scharlakenrood, intensiteit 2 uit 5, qua kleur doet-ie me aan een Pinot Noir denken. Gematigd aromatisch, floraal, zure kersen, rozenbottel, rabarber, iets boers en aards. Heel interessant bouquet. In de mond beendroog, iets op de tanden drogende tannines (2 uit 5), hoge zuren, strak, middellange afdronk. Lage smaakintensiteit, zure kersen, rode bessen, rozenbottel, rode grapefruit, licht aardse toon in de finale, veel, veel later komt er nog een licht ziltig dropje bij kijken. Elegante stijl, geen blockbuster, in de zomer ietsje terugkoelen. Ik geniet van deze wijn. Hij is spannend en de doordrinkfactor ligt hoog. Slechts één keer proefde ik een monocépage van de corvina veronese en ik zie veel overeenkomsten met dit exemplaar. De associatie die ik heb met Pinot Noir, of liever Spätburgunder, zie ik ook in dat verslag terug. Ik hou me graag aanbevolen voor tips omtrent corvina monocépages, email me wanneer je denkt kwalitatief goede en voor de druif exemplarische flessen in je voorraad te hebben. Ik kom graag bij je shoppen. Mijn exemplaar kwam bij Slijterij 't Uiltje te Gorinchem vandaan en over 2015 in Italië ben ik vooralsnog meer dan tevreden. Aanrader.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Cuvée Prestige 2014

Eén van de duurdere flessen wijn uit mijn collectie. Bewust nog een aantal jaar laten rijpen in m'n klimaatkast waar oogstjaar 2016 ook nog geduldig op me ligt te wachten. Ik ben heel benieuwd. Het percentage alcohol bedraagt veertien procent, de naam "Cuvée" betekent hier niet dat het een blend is van verschillende druivenrassen want het is een monocépage van de cabernet cortis. Houtrijping duurde twee jaar in barriques van nieuw Frans eiken van Seguin Moreau. In het glas helder, scharlakenrood, kleurintensiteit 2 uit 5. Een heerlijk boers tintje bij de eerste snuif op de stille spiegel, gevolgd door een houttoon, peperkoek, chocolade, zondoorstoofd zwart fruit, eucalyptus, na flink walsen komt er vers rood fruit bij, zure kersen, bessen, rozenbottel. Prachtig bouquet. In de mond droog, hoge zuren, strak, tannines 3 uit 5, middellange afdronk. Medium smaakintensiteit, het rode fruit komt eerst, bessen, zure kersen, rozenbottel. Pas later komt er zwart fruit bij, chocolade, leer, iets vlezig, ook groene paprika. Hij zit op dit moment goed in z'n fruit, niet al te koud drinken, laat hem wat opwarmen in je glas en er mag zeker iets bij gegeten worden. Rood vlees, mag nog een beetje bloeden, goed kruiden, zoete elementen achterwege laten. Kwalitatief zeer goede wijn, complex, spannend, heel goed in balans. Ondanks deze conclusie ga ik oogstjaar 2016 zeker nog tien jaar in de kelder laten omdat ik denk dat deze wijn dat aankan. Verkrijgbaar op het wijndomein zelf of in hun webshop. Hou die goed in de gaten want verse oogstjaren zijn binnen no-time uitverkocht.

Cave de Crouseilles AOC Madiran Crouzeilles-Côte Abeilles 2015

Ja, ik ben nog steeds oogstjaar 2015 uit mijn kelder aan het opschonen omdat ik al enkele malen ouderdomsverschijnselen ben tegengekomen en nee, niet elke wijn schijnt daar last van te hebben. Welke dat zijn is op voorhand moeilijk in te schatten. Het is een kwestie van openen. De wijn van vandaag is apart. Madiran bezit "van nature" eigenschappen die 'm geschikt maken voor langere opleg maar het exemplaar van vandaag begint al wat oxidatieve trekjes te vertonen op de tweede dag. Dit is een wijn die alleen in de betere jaren gemaakt wordt, 2015 was zo'n jaar, 2016 is in mijn optiek nog beter maar dat terzijde. De fles is loodzwaar en ik kan zo ongeveer m'n hele hand in de ziel van de fles steken, zo diep is deze. Helaas kon ik online niets vinden voor wat betreft de samenstelling van de druivenrassen, het zou ook zomaar een monocépage kunnen zijn. Voor Madiran geldt dat het een blend zou kunnen zijn van tannat, cabernet franc en/of cabernet sauvignon. Een monocépage zou naar alle waarschijnlijkheid van tannat zijn. Qua organoleptische eigenschappen durf ik het niet te zeggen. Ik rubriceer 'm in ieder geval als blend. Het alcoholpercentage is 14%, achttien maanden houtrijping. In het glas licht nevelig, dieprood, intensiteit 4 uit 5. Medium aromatisch, pure chocolade, zongedroogd zwart fruit, krenten, pruim, bramen. Vooral de chocolade is sterk aanwezig. In de mond droog, hoge zuren, tannines 4 uit 5, drogend op de tanden, speekselopwekkend, meer strak dan filmend, middellange afdronk. Medium smaakintensiteit, hoge concentratie, pure chocolade, gedroogde krenten, zondoorstoofd zwart fruit, pruim, braam, teer, leer. Een enorm stevige wijn, dat is eigenlijk wel standaard voor Madiran. Toch ben ik benieuwd hoe deze zou smaken over tien, twintig of dertig jaar. Zelden koop ik meerdere flessen van dezelfde wijn dus ook nu kan ik het helaas niet uitproberen. Misschien moet dat mijn doel worden voor toekomstige aankopen: bij kwaliteitswijn minimaal een doosje van zes aanschaffen. Het exemplaar van vandaag is van hoge kwaliteit, dat proef ik zonder meer, het is alleen het verkeerde oogstjaar voor mij.

Herdade dos Grous Vinho Regional Alentejano Moon Harvested 2016

Vijf jaar geleden had ik van deze wijn het oogstjaar 2010 al eens geopend. Toen zou dat mijn eerste monocépage van de alicante henri bouschet moeten worden. Helaas, die had kurk en vanaf oogstjaar 2014 doet de wijnmaker er een beetje touriga nacional bij dus is het geen monocépage meer. Al zou het 99% om 1% zijn, voor mij geldt dat een monocépage voor de volle 100 procent van één druivenras gemaakt moet zijn. Toch gaat-ie vandaag maar 'ns een keer in de herkansing zij het dan als blend gerubriceerd. Twaalf maanden houtrijping in Frans eiken, alcohol is 14%. In het glas dieprood tot magenta, intensiteit 3 uit 5, licht nevelig. Behoorlijk aromatisch, rijp fruit, kersen, pruimen, bramen, krenten, "malo", Wicky, hangop, iets prikkelend hoog in de neus, alcoholisch. In de mond een behoorlijk zoetje met dito zuren als tegenhanger, wellicht aangezuurd, stevige tannines (4 uit 5), da's lang geleden voor me, klein bittertje, warm, alcoholisch, lange afdronk. Intense smaak, beetje log, vermoeiend, rijpe zwarte kersen, malo, pruimen, bramen, krenten. Dit is een wijn voor op een koude, gure winteravond in combinatie met een rijk wildgerecht of stoofvlees met zoete elementen. Als de mussen van het dak vallen in de zomer zou ik 'm niet opentrekken. Wat ik nu dus wel heb gedaan, ik ga de fles even in de koeling zetten. Voor mijn eigen smaak vind ik hem te overwhelming, maar da's persoonlijk. Deze wijn is verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Domaine Lacroix-Vanel AOP Languedoc Pézenas 'Fine Amor' 2015

Vandaag weer een wijn uit 2015. Ik had besloten deze voorrang te geven in verband met het bespeuren van versnelde ouderdom bij de wijnen in mijn kelder uit dit oogstjaar. Van dit exemplaar had ik zelfs jaargang 2016 al eerder besproken. Alles voor wat betreft de statistieken kan ik hier knippen/plakken. Alcohol is 14%, geen rijping in hout maar in tanks bekleed met epoxyhars, gebruikte druivenrassen grenache noir (60%), syrah (20%) en cinsault (20%), biologisch geteelde druiven. Tot zover de cijfertjes, nu de kurk eruit. In het glas helder, dieprood, kleurintensiteit 2 uit 5, licht oranje schakering in de rand. Daar zit dus al een enorm verschil met die van 2016. Op de stille spiegel boers, rustiek, na het walsen met m'n glas komt daar zondoorstoofd zwart fruit bij, leer, kruidig, garrigue. In de mond droog, tannines 2 uit 5, iets rauw, groen, hoge zuren, strak, middellange afdronk. Gemiddelde smaakintensiteit, hoge concentratie, groene paprika, leer, zwart fruit, kersen, bessen, pruimen, bramen, kruidig. Elegante stijl, complex, goed doordrinkbaar maar veel meer tertiaire tonen dan die uit 2016, minder fruitgedreven. En daar krijg ik dus weer mijn gelijk. Persoonlijk prefereer ik de 2016. Laat díe nou gelukkig nog wel verkrijgbaar zijn via Op Dronk.

Kapistoni Winery Asuretuli Shavi Qvevri 2020

Een voor mij nieuwe monocépage, de druif asuretuli shavi komt uit Georgië, regio Kartlië. Hij was onder het Sovjet regime bijna uitgestorven maar gelukkig herontdekt. Volgens de boeken geeft het lichte wijnen die jong gedronken moeten worden, vergelijkbaar met de druif gamay in een Cru du Beaujolais. In het glas licht nevelig, donker magenta tot licht paars van kleur, intensiteit 3 uit 5. Licht aromatisch, boers, rustiek, kruidig, eucalyptus, rozenbottel, zure kersen, rode bessen, laat 'm vooral even ademen. Karafferen hoeft niet maar de fles een uur van tevoren openen of flink walsen met je glas is wel noodzakelijk. Na ongeveer een kwartier in m'n glas breekt hij open. In de mond bijna beendroog, hoge zuren, strak, nauwelijks tannines, iets vegetaal, middellange afdronk. Geen hoge smaakintensiteit, wel geconcentreerd, vooral rode bessen, zure kersen, leer, eucalyptus, groene paprika. Het alcoholpercentage is slechts 12,5%, geen hout, rijping in ingegraven qvevri's. Verkrijgbaar via Andere Wijn.

Château de l'Horte Vin de France Rosé de l'Horte 2022

Nog steeds zie ik "wijnfluencers" die minder of zelfs niets met rosé hebben. Het gevolg van het aanbod in onze "supers" ben ik bang maar dat is een mening die zo'n vijftien jaar geleden ooit is gevormd, ingesleten en niet meer aangepast. Bij anderen dan, zelf heb ik na het doorlopen van de Wijnacademie® nooit meer denigrerend gedaan over rosé. Ware het niet dat er inmiddels hele degelijke naslagwerken zijn gepubliceerd over het onderwerp, dan had ik er graag zelf een boek over willen schrijven. Ik hou wel van een underdog. "Zuurstokken, frambozen, aardbeien"... woorden die veel gebezigd worden wanneer men het over snoepige rosé's heeft. Tuurlijk, die vind je nog steeds in de winkels en er is een markt voor, een hele grote ook nog. Maar inmiddels is de Provence het instituut geworden voor licht zalmkleurige rosé, kruidig, citrusfruit, droog. Een stijl die in elke regio, in elk land gekopieerd wordt. En wanneer iets gekopieerd wordt dan is dat blijk van de hoogste vorm van waardering. Zoveel mensen kunnen het niet fout hebben toch? In de supermarkten komt gelukkig steeds meer diversiteit aan roséwijn. In de maand juli is de rosé van vandaag bij de Plus een euro goedkoper dan normaal. De wijnmaker, de Nederlander Paul den Toom die in Frankrijk woont en werkt, gaf me via Facebook nog meer informatie over de vinificatie van deze rosé. Het is een blend van de druivenrassen grenache gris en cinsault in de verhouding fifty-fifty. Alcohol is slechts 12,5%. De druiven werden handmatig geplukt in de koele vroege ochtend. Schilinweking was kort en de rijping vond plaats in beton onder lage temperaturen. Het resulteert in een licht zalmroze kleur in het glas. Medium aromatisch, kruidig, citrusfruit, peer, honingmeloen. Een prachtig zacht mondgevoel, droog, hoge zuren, strak, heel klein bittertje, lange afdronk. Hoge smaakintensiteit en concentratie, lychee, citroen, limoen, grapefruit. Wauw! Ik heb er weer eens eentje gevonden hoor! Een supermarktrosé die kan wedijveren met de "Whispering Angel" en de "Miraval" voor een kwart van de prijs van die gerenommeerde namen. Ik ben later deze maand jarig, ik weet wel welke rosé ik ga inslaan voor het feestje! Dikke, vette aanrader.

Finca la Melonera DO Sierras de Málaga Ronda La Encina del Inglés 2017

Van de DO Sierras de Málaga had ik nog niet eerder gehoord (of niet goed opgelet op de Wijnacademie®) laat staan er iets uit gedronken. Daar komt met deze Spaanse blend verandering in. De DO ligt in ieder geval in de regio Andalusië. De mix van druivenrassen bestaat uit graciano 50%, garnacha (grenache noir) 35% en cabernet sauvignon 15%. Van die eerste, de graciano, ga ik later nog m'n eerste monocépage proeven. Het alcoholpercentage ligt op een behoorlijke 14,5%, in deze hitte ga ik hem daarom ook terugkoelen. Houtrijping duurde negen maanden in medium getoaste grote foeders van 50 hectoliter van Frans Allier eiken. In het glas dieprood, intensiteit 3 uit 5. De eerste snuif op de stille spiegel belooft veel, boers, aards, kruidig, zondoorstoofd zwart fruit, na het walsen met m'n glas komt er ook rood fruit bij kijken, bessen, kersen. In de mond droog, hoge zuren, meer strak dan filmend, tannines 2 uit 5 maar mooi afgerond, redelijk aanwezig bittertje, tikje alcoholisch, lange afdronk. Intense smaak, rustiek, boers, zondoorstoofd zwart fruit, pruimen, bramen, bessen maar ook vijgen, leer, koffie. Behoorlijk wat tertiaire tonen maar het hout zit mooi verstopt. Naarmate de fles wat langer openstaat komt er meer rood fruit bij zoals bessen en kersen. Stevige wijn maar niet vermoeiend of log, spannend en goed doordrinkbaar. Deze kwam bij De Proeftafel te Zeist vandaan.

Vinařství Krásná Hora Pinot Noir 2019

Voordat ik jaargang 2015 uit mijn voorraad onder de loep ga nemen, eerst even teruggrijpen naar m'n favoriete druif: pinot noir. Dit keer uit Tsjechië, dat is een eerste keer voor me. Alcohol is 12,5%, geen hout, biodynamisch geteelde druiven, vin naturel. In het glas helder, Ferrari-rood tot magenta, intensiteit 1 uit 5. De eerste snuif doet me meteen aan een "lieblich" Ahrtal exemplaar denken. Fris, fruitig, aardbei, rode grapefruit, rozenbottel, bloedsinaasappel, rabarber. In de aanzet een heel klein fruitig zoetje, verder droog, licht op de tanden drogende tannines (1 uit 5), enorm sappig, hoge zuren, klein bittertje, lange afdronk. Intense smaak, enorm fruitig, aardbei, bloedsinaasappel, rode grapefruit, rozenbottel. Och, wat lekker. Zo ontzettend anders dan een rode Bourgogne maar zo eigenzinnig en toch nog typisch pinot noir. Ik hou ook van deze stijl. Komt bij Andere Wijn vandaan. Aanrader.

Château Rollan de By AOC Médoc 2015

M'n vorige post was er ook eentje uit Bordeaux, de "rechteroever" wel te verstaan, nu trek ik er eentje van de "linkeroever" open. Een blend van de druivenrassen merlot 70%, cabernet sauvignon 10%, cabernet franc 10% en petit verdot 10%. Twaalf maanden rijping in Frans eikenhout waarvan twee derde nieuw, een derde tweedejaars. Alcoholpercentage is 13,5%. De wijnen van Château Rollan de By staan hoog aangeschreven, eens kijken of ik me daarin kan vinden. Oogstjaar 2015 geeft over het algemeen rijpe en gulle wijnen. Uit de hals komt een enorm lange natuurkurk uit één stuk. In het glas helder, scharlakenrood, intensiteit 2 uit 5 met een lichte oranje schakering in de rand. Redelijk aromatisch, op de stille spiegel meteen het hout en wat rijpingstonen. Na het walsen met m'n glas komt er rijp zondoorstoofd zwart fruit bij maar ook leer, koffie en iets kruidig. Deze wijn ook weer het liefst drie uur van tevoren karafferen, dan komt-ie pas echt goed los. In de mond droog, beendroog bijna, op de tanden drogende tannines (3 uit 5), hoge zuren, klein bittertje, meer strak dan filmend, lange afdronk. Gedoseerde smaakintensiteit, niet te hoog, niet te laag, goed in balans. Veel tertiaire tonen, hout, leer, teer, redelijk groen en rauw ook nog, paprika. Daaronder verscholen zit het rijpe zwarte fruit. Ik twijfel of deze wijn nou heel jong geopend had moeten worden of dat-ie nog twintig jaar in de kelder moest blijven. Ik wacht nog even een etmaal met m'n oordeel... Ik ben er uit. Deze wijn moet jong gedronken worden naar mijn mening. Oogstjaar 2015 was té rijp en té gul om lang te bewaren. Na 24 uur is de wijn licht geoxideerd en nemen de rijpings- en ouderdomstonen het over. Na een uur of drie tot vijf beleeft hij z'n piekmoment. Dat doet mij meteen concluderen dat ik alle wijnen die ik nog heb liggen in m'n kelder van dit oogstjaar eerder dan gepland ga opentrekken. Deze Rollan de By is correct vervaardigd maar doet mijn hart niet sneller kloppen. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Groupe Clinet AOC Bordeaux 'Ronan' by Clinet 2016

Vandaag een wijn die door weer een collega van me is geschonken, dit keer was het Peter. Hij is bevriend met de vrouw die deze wijn op de Japanse markt zet. Geheel belangeloos had hij dit voor haar geregeld en ik mag mijn eerlijke en ongezouten mening hier over deze wijn spuien. Oei... dan neem je een zeker risico wanneer je met een monocépage van merlot komt aanzetten. Alhoewel ik, mijn blogs over wijnen van deze druif teruglezend, steeds positiever ben geworden over merlot. Maar wellicht is dat het gevolg van het steeds betere wijnen kopen. Even gegoogeld wat er over deze wijn her en der is geschreven. Collega wijnschrijvers Harold Hamersma en Onno Kleyn waren er in ieder geval goed over te spreken. Laat ik 'm maar eens even ontkurken dan. Het alcoholpercentage is 13,5%, hij heeft een "klassieke" opvoeding genoten van twaalf maanden... dan heb ik het over hout. Geen idee of het nieuw of gebruikt is, geen idee of het groot of klein hout is. Op de website van het merk zelf staat het niet vermeld. Château Clinet is verantwoordelijk voor deze wijn, hun vlaggenschip is de Pomerol. Aan het hoofd staat Ronan Laborde, de naamdrager van de wijn die ik nu ga bespreken. Zeg maar: de tweede wijn van Clinet, wellicht zelfs de derde. De druiven voor Ronan by Clinet zijn afkomstig van verschillende terroirs om en nabij Pomerol, namelijk uit Côtes de Castillon, Côtes de Bourg en Lussac-Saint-Emilion. Karafferen mag, hij heeft wel wat lucht nodig. In het glas helder, dieprood tot paars, intensiteit 3 uit 5. Stoer op de stille spiegel, boers, rustiek, kruidig, eucalyptus. Na het walsen met m'n glas komen daar mooie tonen van rijp zwart fruit bij, kers, pruim, bessen, bramen. Een prachtig fris eucalyptus-laagje blijft daarboven zweven. Zacht mondgevoel, in de aanzet een heel klein fruitig zoetje, verder droog, op de tanden drogende tannines, nog best stevig, 3 uit 5, fraaie hoge zuren, meer strak dan filmend, klein bittertje, lange talmende afdronk. Geen logge wijn, elegant, sierlijk, subtiel. De smaakintensiteit en -concentratie zijn gemiddeld, er zit een enorm goede balans in deze wijn. Donker fruit, kers, braam, pruim, bes maar ook leer, koffie, hout, chocolade, kruidigheid, iets droppig in de finale. Ongemerkt schenk ik al voor de derde keer in. Spannende wijn, complex met een voor de geoefende wijnliefhebber hoge doordrinkfactor. Ik denk dat de "gemiddelde consument", dan heb ik het eigenlijk over diegene die zijn wijn alleen in de supermarkt koopt, deze wijn wat aan de rauwe kant zal vinden, hard, groen. Ruim tien jaar geleden zou ik er waarschijnlijk ook zo over hebben geoordeeld maar gelukkig heb ik inmiddels heel veel proefervaring om te kunnen constateren dat dit een kwalitatief hoogstaande wijn is. De importeur voor Nederland is Colaris, daar vind je overigens ook de Pomerol van Château Clinet. Daar hangt een iets hoger prijskaartje aan, de Ronan is heel scherp geprijsd voor z'n kwaliteit. Nogmaals bedankt Peter!