Dalwhinnie Distillery Highland Single Malt Scotch Whisky 15 Years Old

Weer eens een whisky op Wijn-Blog, ik zal het kort houden. M'n eerste was ook een single malt. Toen van tien jaar oud, nu heb ik er een van vijftien jaar oud in het glas. Op aanraden van een neef van me die iets vaker dan ik whisky drinkt en me wist te vertellen dat deze zacht van smaak is, zoals ik ze het liefste heb. Het alcoholpercentage is 43%. Redelijk intens goudgeel van kleur, helder. Aroma's van honing, hout, granig, bruin brood. Zacht mondgevoel, heel klein zoetje, hoog zuur, heel alcoholisch, boozy, warm, prikkelend, hele lange afdronk. Intense en geconcentreerde smaak, iets honing, vanille, bruin brood, beetje droppig. Inderdaad zacht van smaak.

Domaine Tariquet AOC Bas-Armagnac 15 Ans Pure Folle Blanche

Een monocépage van de druif folle blanche maar het is geen wijn, het is Armagnac. Al eerder heb ik een Armagnac van Domaine Tariquet hier besproken, toen een VSOP (Very Superior Old Pale en minimaal vijf jaar oud), nu eentje van 15 jaar oud, eens kijken wat de verschillen en overeenkomsten zijn. Het alcoholpercentage is in ieder geval al iets hoger: 47,2%. Armagnac lijkt op Cognac maar Cognac is tweemaal gedistilleerd, Armagnac eenmaal. Rijping vindt altijd plaats op eikenhout. Ondanks dat de naam Cognac veel bekender is, drinkt "de Fransman", eigenwijs als-ie is, liever Armagnac, doorgaans als digestief. De fles dient staand bewaard te worden om te voorkomen dat de alcohol de kurk aantast. Zelf ben ik geleidelijk een fan geworden van Armagnac. Milder en smaakvoller dan Whisky in mijn optiek, echt een "mijmerdrank". Ik heb er ook nog eentje uit het jaar 1999 die ik nog even bewaar. Het exemplaar van vandaag is helder in het glas, koper van kleur. Aroma van gekonfijte appel, kaneel, mokka, chocolade, rokerig, krenten. In de aanzet een mini-zoetje, zacht mondgevoel, stevige en hoge zuren, zeer alcoholisch maar dat spreekt voor zich, warm. Smaken van hout, gekonfijte appel, rook, mokka, melkchocolade, praline. Deze lijkt iets scherper te zijn dan de VSOP en dat zal voor een groot deel te verklaren zijn door het hogere alcoholpercentage. Het is weer eens wat anders dan Champagne op oudejaarsavond.

Zachte jaarwisseling en een sterk 2023!

Ardbeg Ten Years Old The Ultimate Islay Single Malt Scotch Whisky

Whisky. Da's geen wijn... jôh! Heel af en toe bespreek ik ook wel eens andere drank op Wijn-Blog. Daarvoor heb ik de rubriek 'alcohol anders' in het leven geroepen. Ik pretendeer geenszins er ook maar een spoortje verstand van te hebben, daarvoor zou ik de liquoristenopleiding op de Wijnacademie moeten hebben doorlopen. Ik ben niet eens een whiskyliefhebber, ik drink het zelden. Eigenlijk alleen in het gezelschap van anderen die er wel van houden. Bij een restaurantbezoek, als digestief bij de koffie neem ik wel regelmatig Armagnac. Het klinkt wellicht tegenstrijdig maar sterke drank moet voor mij zacht zijn. Echter sterk slaat op het alcoholpercentage en zacht slaat op het mondgevoel. Dat is met deze Ardbeg zeer goed gelukt. Tien jaar rijping in gebruikte houten vaten waar eerst 'bourbon' in mocht vertoeven, alcohol is maar liefst 46%. Vrij licht van kleur, goudgeel, het heeft iets weg van een fino Sherry. Het aroma is intens rokerig. Nou hadden we de barbecue aan maar deze rookgeur kwam daar bovenuit. In de mond begint het heel zacht, een gemaskeerd zoetje, fraaie zuren, een enorm alcoholische en hele lange warme afdronk. Hoe omschrijf ik vervolgens de smaak? Ik ken het jargon voor wijn maar niet voor whisky. Allereerst is uiteraard de rooktoon evident, daar ontkom je niet aan. Granig in plaats van fruitig, notig, koffie maar zonder het bittere element, chocola maar zonder het zoete element. Complex lijkt me hier wel een gepast woord. Dit is weer zo'n "mijmerdrank". Langzaam nippend aan het glas, starend in de vlammen van het knapperend haardvuurtje.

Château du Tariquet AOC Bas-Armagnac VSOP

Bij Zies in Utrecht dronk ik, na een uitstekend verzorgd en heerlijk diner, een Armagnac bij de koffie. Dat doe ik wel vaker en deze keer waren m'n zwager en ik het roerend eens: deze Armagnac was uitzonderlijk lekker. Niet zo heel scherp maar zacht, ondanks het percentage aan alcohol van 40%. Toch even een foto van het etiket maken, blijkt hij van Domaine Tariquet te zijn, geen onbekende op Wijn-Blog. Tijdens m'n vakantie in Frankrijk had ik via email contact met het domein om te vragen of er een verkooppunt in de buurt van m'n vakantieadres zat. Vlakbij, in Mirepoix, zat La Cave d'Amont, een lokale wijnwinkel. Ik kocht z'n voorraad op, drie flessen. De eerste ging dezelfde dag nog open. Armagnac is een distillaat, in dit geval gemengd met een basiswijn van 60% ugni blanc en 40% baco blanc druiven. Het lijkt op Cognac zij het dat Cognac twee keer wordt gedistilleerd en Armagnac slechts één keer. Het recept is 200 jaar ouder dan Cognac en dat maakt Armagnac het oudste wijndistillaat van Frankrijk. Serveer 'm niet koud, rond de 17 graden Celsius en daarna langzaam walsend met je volle hand om de kelk van het glas op laten warmen. Wanneer je hem gaat ruiken niet ineens je grote gok vol in het glas steken, de alcohol prikt in je neus. Iets erboven houden, wapper met je hand de geuren naar je neus toe, zoals je dat deed op de middelbare school wanneer je een chemische stof rook tijdens scheikunde. Probeer het prikkelende van de alcohol eruit te filteren en wat blijft er over? Krenten, rumrozijnen, karamel, Haagse Hopjes, gekonfijte appel, kaneel... heerlijk. Voorzichtig nippen, niet een te grote slok nemen. In de aanzet een zoetje, het alcoholische uiteraard meteen aanwezig, prikkelend op de tong en in de hele mond, warm in de slokdarm, warm in de buik, enorm lange afdronk. Smaken van hout (een opvoeding van in totaal zeven jaar), krenten, rumrozijnen, karamel, gekonfijte appel, kaneel, wat je ruikt proef je. Ondanks de prikkeling van de alcohol is hij zacht, een zacht mondgevoel. Als digestief, met een kopje espresso erbij een uitstekende afsluiter na een lekkere maaltijd.