Marziano Abbona DOCG Barolo Ravera 2013

Heel benieuwd hoe dit exemplaar zich heeft gehouden over de jaren. Zelf had ik 'm niet zo lang in m'n kelder, ik kocht 'm toen hij al belegen was. Ik weet dus niet onder welke omstandigheden hij bewaard is geweest. Wel weet ik dat ik tot nu toe nog geen enkele Barolo heb gedronken waarbij ik het WoW!-gevoel kreeg. Wellicht bij deze. Een jaar houtrijping in 500 liter vaten gevolgd door twee jaar rijping in 5000 liter vaten en nog eens negen maanden flesrijping, alcohol is 14,4%. In het glas helder, licht rood, oranje in de rand, intensiteit 1 uit 5. Op de stille spiegel hout, vanille, na walsen met het glas komt er aardbei bij, morellen, rode bessen, iets kruidig. In de mond vrijwel beendroog, drogende tannines op tanden en tandvlees (4 uit 5), mooie zuren, strak, sappig, speekselopwekkend, lange afdronk. Hele delicate wijn, het hout domineert het eerste uur, ruim van tevoren karaferen dus, daarna is het fruit aan het woord. Aardbei voorop, rode bessen, morellen, karamel, licht aardse toon. Qua stijl te vergelijken met een oudere Bourgogne, qua smaak heel anders dan pinot noir. Kwalitatief hoogstaande Barolo, eindelijk! En dat-ie al wat ouder is spreekt in dit geval alleen maar in z'n voordeel. Concentratie, elegantie, balans... mijmerwijn. Heer-Luk!

Alessandria Silvio DOCG Barolo Bricco Chiesa 2010

Tijdens een korte vakantie in eigen land dineerden we bij restaurant Divino in Hapert. Uitstekende plek om eens lekker chic te gaan tafelen. Blij verrast was ik dat elke wijn op de kaart ook per glas ging. Ik zocht het gerecht uit waarbij de Barolo werd geschonken. Weer thuis vond ik dat ik een Barolo moest opentrekken... bij de pasta... op een doordeweekse dinsdag, gewoon omdat 't kan. De enige Barolo uit m'n voorraad, gekocht in 2018 met een VVV-cadeaukaart uit het kerstpakket van een oud-werkgever. Inmiddels niet meer verkrijgbaar, er waren maar 3169 flessen van gemaakt en de wijnmaker heeft ook geen eigen website. Toch heb ik wat fun-facts, zoals Sheldon Cooper dat zou zeggen, erover weten te verzamelen. Het alcoholpercentage is 14,5% maar ja, dat staat gewoon op het etiket. De geoogste druiven kwamen van verschillende percelen die per perceel afzonderlijk zijn gevinifieerd en in totaal 30 maanden in hout mochten vertoeven. Daarna werd de blend gemaakt die nog eens zes maanden op fles ging. De druif waar we het over hebben is uiteraard de nebbiolo, om precies te zijn de klonen michet en lampia. In het glas een gemiddelde kleurintensiteit, dieprood uitlopend naar baksteenoranje. Op dag één vooral hout in de neus, veel later komt daar het fruit bij, rood fruit, bessen, rozenbottel, zwart fruit, pruimen, kersen maar toch vooral tertiaire tonen, leer, salmiak, speculaaskruiden. In de mond droog, fraaie zuurtjes, lekker bittertje, iets drogende tannines, elegante stijl, lange afdronk. Wat in het aroma zit, komt allemaal terug in de smaak. In het restaurant kreeg ik lamsvlees op drie verschillende manieren bereid en de Barolo daar paste er goed bij maar ik kan me veel meer combinaties voorstellen met Barolo in het algemeen. In het geval van het exemplaar van vandaag denk ik aan ree, wilde eend. Een heel mals stukje rood vlees bereid met een klein zoetje, ondanks dat de wijn droog is maar de associatie met de speculaaskruiden vraagt er om. Zelfs met een speculaaskoekje blijft de wijn fier overeind. Wordt-ie nog iets strakker van. Eén fout heb ik weer eens gemaakt: ik opende deze fles in m'n eentje. Zo'n fraaie wijn moet je natuurlijk in goed gezelschap openen. Mede omdat op dag twee er al een licht oxidatieve toon te bespeuren viel en ik krijg een fles in m'n eentje op een avond niet op. Versere jaargangen van deze wijn zijn verkrijgbaar bij de (online) wijnspeciaalzaak.

Livia Fontana DOCG Barolo Fontanin 2009

Het hoofdgerecht bestond uit pasta naturel met diverse soorten paddenstoelen, ik was verantwoordelijk voor de wijn. Bij paddenstoelen gaan mijn gedachten altijd onwillekeurig naar gerijpte rode Bourgogne of nebbiolo. Pinot noir genoeg op voorraad maar helaas niet uit de Bourgogne. Nebbiolo had ik ook nog liggen, de keuze uit twee verschillende Barolo's. Wel nog wat jong, oogstjaren 2009 en 2010. Ik ga voor de 2009. Alcohol is 14%, klassieke houtopvoeding van drie jaar, additionele flesrijping van nog eens twee jaar alvorens de release. In de neus rood fruit, vanille. In de mond droog, hoge zuren, speekselopwekkend, tannines 3 uit 5, aanwezig bitter. Gemiddeld intense smaak. Rood fruit, bessen, kersen, vanille, droppig, anijs. Helaas geen aardse tonen, de wijn is nog veel te jong. Met enorme hoofdletters en een uitroepteken schreef ik in mijn proefnotitieboekje: BAROLO 2010 BEWAREN! "Pas openen in 2030" noteer ik bij thuiskomst in m'n voorraad-Excel-sheet. De wijn-spijs combinatie was dan ook helaas niet wat ik ervan had verwacht, de wijn stond los van het gerecht. Verder was er helemaal niets mis met deze wijn, hij was fruitig en toegankelijk, goed doordrinkbaar. Het tijdstip van openen was echter slecht gekozen. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Famiglia Bruno DOC Langhe Nebbiolo 2016

Ik heb zin in nebbiolo, althans dat denk ik. In mijn mond een kaasje met een behoorlijk aardse smaak, ik vind dat daar een wijn met een aardse toon bij moet. Ik denk dan al gauw aan pinot noir of nebbiolo, tonen van champignon, truffel en bosgrond zijn hierin vaak te vinden. Eens proeven of dat ook voor dit exemplaar geldt. In het glas helder, felrood, intensiteit 2 uit 5. In de neus vers rood fruit, bessen, zure kers, frambozen, perendrups, ook wat zuurstokken, iets snoepigs. Klein zoetje in de aanzet, hoge zuren, tannines 2 uit 5, iets drogend, middellange afdronk. Kakelvers rood fruit, kers, framboos, bessen, perendrups, zuurstok. Geen enkele hint van aardse tonen te bespeuren, dat heb ik weer. Puur fruit, jong, plezierig, wulps, frivool... "een geile slok" zouden sommigen zeggen. Ranke en elegante wijn, ondanks de veertien procentjes aan alcohol komt-ie niet alcoholisch over. Een beetje a-typisch voor nebbiolo in mijn optiek maar een plezier om te drinken. Overigens komt er langzaamaan een lichte aardse toon ver in de afdronk naarmate de fles langer open staat. Mag dus best een paar jaartjes blijven liggen in je kelder, gesloten dan natuurlijk hè. Verkrijgbaar bij de grotere Jumbo.

Salvano DOC Langhe Nebbiolo 'Gentilium' 2013

Bij de eerste snuif in het glas weet je het al: die wijn geeft zich nog niet prijs. Hij houdt zich schuil, moet nog uit zijn schulp kruipen. Twee, drie uur van tevoren in een karaf overschenken en hij is al iets minder ingetogen. Maar: beter te vroeg geopend en zijn potentie kunnen ervaren dan te laat geopend en alleen maar mogen gissen naar hoe goed hij gesmaakt had kunnen hebben. De wijn van vandaag mag nog een jaar of vijf in het donker verblijven wat mij betreft. In de neus licht kruidig, aards, druivensuiker, rozenbottel, rabarber. Losse componenten, nog geen samenhangend bouquet. Karakteristiek voor een te vroeg geopende wijn. In de mond is het iets beter gesteld met de harmonie. Een klein zoetje in de aanzet, iets drogend, aards, droppig, zacht mondgevoel, elegant, rijpe en zachte tannines, mooie zuren, rode bessen. Met een alcoholpercentage van 14% dat zich niet vertaalt naar enige onbalans op dat punt. Het grote Slavonische eikenhout waar de wijn 18 tot 22 maanden in mocht vertoeven is mooi gedoseerd, wederom een aanvulling die goed uitpakt. Ik proef de potentie, de kracht maar tevens de mate van elegantie. De wijn verveelt nu al niet, je blijft doordrinken en ontdekken want bij elk volgend glas komen er weer nieuwe aroma's naar voren. Een teken van complexiteit. Verkrijgbaar bij Brederode Wijnkopers.

La Contea DOCG Barbaresco Serragrilli 2010

Wijnen als Barolo en Barbaresco kun je best even bewaren voordat je ze opentrekt. Ze bezitten stevige tannines en zuren en ontwikkelen nog op fles naar wat meer aardse tonen als truffel. Ik begin de nebbiolo-druif steeds meer te waarderen en zie veel overeenkomsten met de Bourgogne pinot noir. Het grootste verschil zit 'm in die tannines, bij pinot noir nauwelijks aanwezig, bij nebbiolo kun je er niet omheen. Ik heb nu een exemplaar in m'n glas die volgens mij veel te vroeg is geopend maar al wel zijn volledige potentie prijsgeeft. Op de tweede dag is hij zelfs veel beter dan direct na het ontkurken. Een paar uur van tevoren karafferen is zeker wel gewenst. Alcoholpercentage is maar liefst 15%, houtopvoeding geschiedde in Franse barriques waarvan 20% nieuw eiken en duurde 18 maanden. Scharlakenrood gekleurd in het glas, heel licht, intensiteit 2 uit 5. Gelijk na het inschenken m'n neus erin en Velpon is het eerste geurtje dat ik tegenkom, walsen en die komt daarna niet meer terug. Wel een enorm aards aroma, à la Bourgogne pinot noir, floraal, echt bloemig gewoon, leer, het hout heel, heel subtiel. Ook anders dan pinot noir: de smaakintensiteit. In m'n mond valt meteen de volle smaak op, gevolgd door de stevige tannines (4 uit 5), hoge zuren, een bitter. Hij is kruidig, licht truffelig, rood en zwart fruit, bloedsinaasappel, rode grapefruit, kers maar toch weer bovenal aards, vooral in de afdronk die ellenlang is. Die 15% alcohol valt niet op, er zit een uitstekende balans in deze wijn. Eet er vooral bij, vlees natuurlijk maar zelfs zonder gerecht kan ik hem waarderen nu. Niet drinken, nippen moet je hiervan. In een gezelschap van wijnliefhebbers die hun mond weten te houden en stilletjes kunnen genieten. Ik ben om. Nebbiolo heeft ook mij weten te pakken. Deze wijn is verkrijgbaar via IL-Consorzio.

Een concept waarbij de kleine wijnboer wordt gesteund. Als kleine wijnboer heb je het moeilijk. Of je verkoopt je druiven tegen dumpprijzen aan een grote coöperatie, maar daar word je niet rijk van, of je gaat zelf je eigen wijn maken en liefst ook nog bottelen. Dat laatste is nauwelijks rendabel tenzij je vanaf dag één een topwijn produceert. Kleine wijnboeren kunnen eigenlijk daarom niet anders dan kwaliteitswijn produceren. Wil je in dit enorme woud opvallen dan zul je een wijn moeten maken die Robert Parker behaagt. Voor wijnboeren die liever een wat subtielere wijn maken met iets minder hout een dilemma. IL-Consorzio zoekt kleine wijnboeren, 15.000 flessen of minder per jaar, die kwaliteitswijn maken en niet de marketing-tools hebben om zelf hun wijn aan de man te brengen. De bestellingen geschieden op voorinschrijving en worden pas na een periode van 30 dagen geplaatst bij de wijnboer. Zodoende hoeft men geen voorraad aan te leggen. Enig nadeel is nu nog dat het per doos van 6 gaat. Je kunt niet van tevoren proeven en als de eerste fles toch nog tegenvalt, dan heb je er daarna nog vijf van. Dit gaat gelukkig in de toekomst nog veranderen. Niet alleen pakketten met verschillende wijnen van dezelfde producent maar ook pakketten met wijnen van verschillende wijnmakers liggen in het verschiet. Wanneer bovenstaande wijnbeschrijving van de Barbaresco je bevalt kun je nog inschrijven voor de 2011 jaargang bij IL-Consorzio, klik dan HIER. Het is geen goedkope wijn maar voor de nebbiolo-liefhebber zeker de moeite waard.

Cantine S. Osola DOCG Barolo 2008

Gelukkig met deze Barolo weer eens eentje gevonden in het goedkopere prijssegment die me beviel. De nebbiolo druif begin ik ook steeds beter te begrijpen, hij verschilt niet zo heel veel van de Bourgogne pinot noir, qua smaak dan. Maar hij schijnt nog wel meer overeenkomsten te hebben. Het vermogen om terroir 'in zich op te zuigen' bijvoorbeeld. Ook bij de nebbiolo draait alles om locatie, locatie, locatie. De Barolo van vandaag heeft een alcoholpercentage van 13,5%. In het glas helder opaalrood, intensiteit 2 uit 5. Op de stille spiegel wordt de houtopvoeding duidelijk, na het walsen integreert de geur hiervan in de wijn. Flink fris stuift het mijn neus in, munt, tandpasta, daarnaast een lichte kruidigheid, iets aards, aardbei en kers. Hij is licht in de mond terwijl de tannines vrij stevig zijn, 4 uit 5. Een klein zoetje, mooie zuren, ook hier weer iets aards en die houtopvoeding. Een klein hintje truffel maakt de associatie met Bourgogne pinot noir helemaal compleet. Geen allemansvriend, eerder voor de meer serieuze wijnproever. Wat at ik hierbij? Simpel, pasta.

Matteo Correggia DOCG Roero 2007

Nadat ik hier op Wijn-Blog een aantal Barolo's had beschreven waarvan de kwaliteit op z'n minst 'discutabel' te noemen was, kon Rienk van Vinoblog zich niet langer inhouden. Hij vond het zo sneu dat ik steeds maar weer afknapte op die nebbiolo druif dat hij mij een fles wijn toestuurde. Geen Barolo maar eentje waarin ik nu eindelijk eens de typiciteit van de nebbiolo zou moeten kunnen proeven. Deze wijn uit Piemonte heeft 12 maanden in tweedehands hout gelegen, alcohol is 14,5%. In het glas een heldere lichtrode kleur met een klein oranje randje. Op de stille spiegel ruik ik het hout en een wat 'belegen' geur, daar is niets mis mee. Nadat ik heb gewalst komt er een klein stalletje m'n neus in, iets kruidigs, wat jammigs, een rozengeur (geen maneschijn), alles heel subtiel, niet stuivend. In de mond doet hij me in eerste instantie meteen aan een rode Bourgogne denken. Licht, laag in de tannines, hout, de smaak van aardbeitjes, iets aards. De aanwezige zuren zijn redelijk hoog maar wel aangenaam, het bittertje in de afdronk is lekker. Hij is wel behoorlijk drogend in de mond, maar ik drink hem dan ook 'sec', zonder eten. In dat geval is het geen allemansvriend, je moet deze stijl kunnen waarderen. Eet erbij en hij zal wat toegankelijker zijn. Bourgogne liefhebber die ik ben kan ik voor mezelf niet anders concluderen dan dat ik dit een 'interessante' wijn vind. Niet meteen 'lekker' maar ongemerkt schenk ik nu al een derde glas in en blijft het aroma, de smaak en de complexiteit me enorm boeien.

Sette Cascine DOCG Barolo 2008

Nou, dan doen we ook gelijk de Barolo maar even in de herhaling hopende dat dit exemplaar dan een verbetering is ten opzichte van die van gisteren. Ik durf het bijna niet te vermelden, maar die kwam dan ook bij de ALDI vandaan. Het exemplaar van vandaag is in Italië zelf gekocht, regio Piemonte, helaas niet door mijzelf. Ik moet daar nog steeds een keertje op wijnavontuur. Barolo heeft altijd minimaal twee jaar houtrijping gehad, Barolo Riserva drie jaar en Barolo Riserva Speciale vier jaar. Alcohol is 14,5%. In het glas helder felrood met een lichte oranje schakering. In de neus een klein stalluchtje, een beetje truffel, mooi aroma. Fris en zacht in de mond, voldoende zuren, gemiddelde tannines, beetje branderig in de keelholte, heel klein bittertje, vrij drogend. Smaken zijn moeilijk te benoemen, ze zijn voornamelijk aards van toon. Die truffel komt terug, een beetje bosgrond, een leertoon. Afgaand op de kleur denk je een lichte wijn te gaan proeven maar dat valt mee, of tegen, dat is maar hoe je het bekijkt. Het staat in mijn theorieboeken en ik kan het beamen: Barolo is een eetwijn, tenminste... afgaand op de exemplaren die ik inmiddels heb geproefd. Dat zijn er inclusief deze slechts drie, waarvan dit dan ook gelijk de betere is. Het ontwikkelde karakter van dit exemplaar kan ik wel waarderen maar ik mis wel wat fruit.

Lorenzo Sormani DOCG Barolo 2007

Deze wijn heeft drie jaar houtrijping gehad, alcohol is 13,5%. In het glas een heldere lichtrode kleur met een klein oranje randje. In de neus iets kruidigs, walnoot, vers rood fruit. Fris in de mond, stevige tannines, 4 op een schaal van 5, redelijk veel zuren aanwezig, een klein bittertje. De smaak van rode bessen, kersen, een klein beetje caramel van het hout, kruidig. Barolo wordt ook wel de wijn van koningen, de koning van de wijn genoemd, maar volgens mij is dit eerder een kroonprins die zijn beurt overslaat. Ik word hier niet echt warm of koud van.

Bocchino Nebbiolo d'Alba DOC "l'Aurelio" 2009

De bespreking van de tweede fles die ik ontving van Zibibbo op "All that wine and...jazz". Alcoholpercentage 13,5% losse flesprijs €10,50, korting bij meerdere flessen tegelijk. Het valt me op dat tijdens een proeverij m'n zintuigen steeds vermoeider raken naarmate het later wordt en ik steeds meer wijnen heb geproefd. Veel meer dan "krenten, kersen, jammig en ingekookt fruit" had ik niet genoteerd in het proefboekje maar deze wijn kon ik thuis nog een keer proeven. Vertrouwde omgeving, uitgerust, frisse kijk, relaxed. Ik hoor het geregeld van collega-proevers dat ook zij niet afgaan op hun eerste indruk tijdens proeverijen en liever nog een "sample" thuis willen proeven. Voor de wijn van vandaag pakt dat ook nog eens gunstig uit, alhoewel mijn eerdere proefnotitie al een positieve was. Tenminste, wanneer je van zondoorstoofd, ingekookt fruit in je wijn houdt, en daar hou ik wel van. Zuren zijn echter wel onmisbaar om er een beetje balans en spanning in te houden. Het moet geen vervelend en log glas wijn worden. Helder, lichtrood in het glas. Voornamelijk rood fruit in de neus, het ingekookte maakt plaats voor vers fruit. In de aanzet een mini-zoetje. Vrij tannineus, 4 op een schaal van 5. De houtopvoeding is heel mooi in de wijn geïntegreerd. Smaken van bessen, aardbei en kersen met een mooie zuurgraad, goed in balans. Heel klein beetje ontwikkeling in het glas waarbij ik later de frisheid van venkel en anijs doorkrijg. (Ik lijk wel een medium: "ik krijg iets door, het is een letter; de letter A. Zou het de A van anijs kunnen zijn?") Hoe dan ook, het blijkt een mooi evenwichtig glas wijn te zijn, vol van smaak en zeer zuiver.

Sartirano Barolo DOCG 2006

Deze was in de opruiming bij de C1000 voor €8,70 alcoholpercentage 13,5% druivenras: nebbiolo 100%. Weer een voor mij nieuw druivenras afgestreept. Of hij in deze Barolo ook kenmerkend is voor het hele ras betwijfel ik. Dan zal ik er toch echt meerdere met elkaar moeten vergelijken. Deze wijn heeft een heldere dieprode kleur met een oranje randje. Het aroma van de houtrijping komt al gelijk omhoog nog voordat ik gewalst heb. Ook komt hier weer het aroma van charcuterie opzetten en ook de associatie met het aroma van pinot noir komt bij me op. Zijn hier al ouderdomsverschijnselen merkbaar? In de aanzet zit een minuscuul zoetje. De tannines vallen heel erg mee en hij is een beetje branderig in de keel. Naar mijn gevoel overheerst de houttoon welke langzaam overgaat in vanille naarmate de wijn meer met zuurstof in aanraking komt. In het glas blijft hij zich ontwikkelen en later komt de fruitigheid van kers en aardbei naar voren. Een hoog zuurgehalte zou kenmerkend zijn voor deze druif, maar in deze wijn valt die erg mee, of tegen, afhankelijk van hoe je dat bekijkt. Bij een penne gerecht met spekjes, tomaat, aubergine, courgette, parmezaanse kaas en groene pesto was deze wijn redelijk goed in balans. Deze fles had echter niet nog later geopend moeten worden. Of ik hem "lekker" vond is een heel ander verhaal. Aan de ene kant heb ik in mijn achterhoofd zitten dat het "een BAROLO!" is en hem dus wel lekker móet vinden. Aan de andere kant is dit ook gelijk mijn eerste Barolo en heb ik op dat gebied nog geen referentiekader. Ik had er hogere verwachtingen van, laat ik het zo zeggen. Nog daargelaten dat ik überhaupt wijn "lekker" vind, dus deze ook. Als het echt bagger was geweest, had ik dat vast ook wel vermeld. Maar ik denk dat er betere Barolo's te vinden zijn.