Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Sint-Juttemis Glühwein 2022

Ooit bezocht ik een glühwein-party. Ingrediënten: een winterse avond, open vuurtjes her en der verspreid in de tuin, een grote gietijzeren ketel waarin alle genodigden hun goedkope rode wijn (zonder hout) toevoegden aan een mix van sinaasappel, citroen, kaneel, kruidnagel, steranijs, suiker en rum. De hele avond bleef het mengsel lekker pruttelen en werd er geregeld een soeplepel glühwein in iemands glas gegoten. Gezelligheid alom. Niet moeilijk doen met wijnglazen op steeltjes, gewone Duralex waterglazen zijn voldoende. Of de glazen van de potjes Nutella die iedereen bewaart, toch? Voor het zelf maken van glühwein kun je het best een fruitige rode jonge wijn gebruiken, hoeft niet persé zoet te zijn, het zoetgehalte van de glühwein kun je met de ingrediënten aanpassen naar smaak. Wijngaard Sint Martinus maakte speciaal voor dit doel de glühwein Sint-Juttemis. Geen jaartal voor op het etiket, achterop zie ik 2022 staan. Het gebruikte druivenras hiervoor is de dornfelder, alcohol is 12,3%, geen houtrijping. Ik ga hem eerst onverwarmd proeven. In het glas helder, rood tot magenta van kleur, intensiteit 2 uit 5. In de webshop van St. Martinus staan behalve de dornfelder geen overige ingrediënten vermeld maar een eerste snuif doet mij vermoeden dat er iets is toegevoegd om deze kant-en-klare glühwein in de fles te krijgen. Op de stille spiegel ruik ik iets rokerigs, iets kruidigs en iets zoets. Kruidnagel, rijp rood en zwart fruit, kaneel, kokos, vanille, rode grapefruit. In de mond zoet, voldoende zuren, speekselopwekkend, filmend, micro-bittertje, lange afdronk. Intense smaak, rokerig, honing, vanille, rijpe kersen, bloedsinaasappel, rode grapefruit. Geen houtrijping maar wellicht dat ze iets anders hebben gebruikt of gedaan om die rokerige smaak te krijgen. De beleving van het verwarmen boven open vuur wordt er zeker zeer goed mee bereikt. Onverwarmd is het gewoon een zoete wijn, verwarmd geeft je die extra sensatie vooral wanneer je dit drinkt in gezelschap. Ook lijkt het zoetgehalte bij verwarming wat af te nemen terwijl de zuren dan juist toenemen. Eventueel kun je er zelf nog wat verse partjes citrusfruit aan toevoegen maar op zich is het recept heel goed gevangen in de fles.

Weingut Franz Rheinhessen Appenheimer Hundertgulden Dornfelder 2010

Deze fles kreeg ik van Wouter van Grundel Wine & More. Hij mag daar €7,10 kosten, alcoholpercentage 13%. Op zijn site kun je je eigen assortiment samenstellen, dus je bent niet gedwongen om bijvoorbeeld minimaal zes flessen van dezelfde wijn te moeten bestellen. Altijd een pluspunt voor mij persoonlijk. M'n tweede wijn die ik proef van 100% dornfelder. Daar waar mijn eerste nog halfzoet tot droog was, staat er op dit etiket te lezen dat hij droog moet zijn. Ik ben benieuwd. Hij is helder robijnrood in het glas. Op de stille spiegel komt het aroma van rood fruit me al tegemoet. Na het walsen komt daar de geur van "perendrups" bij (ik weet nu eindelijk het correcte woord hiervoor, dus die zal wel vaker gaan langskomen). Oogstjaar 2010 is nog hartstikke jong natuurlijk, maar ik krijg het idee dat deze wijn gemaakt is op zijn frisse fruitigheid, dus langer dan één à twee jaar laten liggen zal niets wezenlijks toevoegen. Fluweelzacht glijdt hij mijn mond binnen, daar kan ik nauwelijks tannines ontdekken. Ondanks het fruit in de neus is de kruidigheid van rozemarijn het eerste wat me opvalt, daarna komt inderdaad het rood fruit aan de beurt. Droog is hij inderdaad, nauwelijks restzoet aanwezig. Aangenaam bittertje in de finale die middellang is. De stijl doet me enigszins aan jonge Beaujolais denken, zal waarschijnlijk met z'n jeugdigheid te maken hebben. Niet te complex, lekker wijntje voor alledag, gewoon om mee te borrelen, of bij een gekruid stukje licht vlees.

04.12.2011 Update: Deze wijn werd later nog geschonken bij varkenshaasjes, pasta naturel en gebakken witlof. De combinatie was zeer geslaagd.

D:vine Pfalz Dornfelder 2009

Gall&Gall €3,99 alcoholpercentage 11%. Druivenras: 100% dornfelder. Deze druif is een echte bastaard. Het is het product van een kruising tussen twee kruisingen. Volgt u het nog? Het zorgt in ieder geval voor een eigen karakter, om niet te zeggen eigenwijs. Op het etiket staat alvast te lezen dat het hier om een half-zoete wijn gaat. Bij wit heb ik daar minder problemen mee, maar bij rood heb ik toch zo mijn bedenkingen. Je moet er even doorheen om hem objectief te kunnen beoordelen, of je er nu fan van bent of niet. Naast een kruidig aroma, ruik ik ook al de fruitigheid van aardbei en framboos. De geur deed mij sterk denken aan de spätburgunders die ik in het restaurant op mijn "Rot-trip" door het Ahrtal heb gemaakt. Een slok bevestigt het fruitige karakter, vooral framboos komt ook in de smaak sterk naar voren. Het is een zachte wijn, nauwelijks tannines. Hij is een tikkeltje rins en een klein bittertje in de afdronk welke niet lang is. Ook de smaken van potgrond en theeblaadjes komen in me op. De zoetigheid valt nog wel mee wanneer je er eenmaal doorheen bent, maar dan prefereer ikzelf toch een iets drogere smaak.