Gulpener Bierbrouwerij / Wijngaard St. Martinus Barrel Aged Gulle Tinus editie 2022

M'n tweede bierbespreking hier op Wijn-Blog. Wederom vanwege het bruggetje tussen bier en wijn. De Gulpener bierbrouwerij liet namelijk hun "Wintervrund", een bier van het type "Belgian Quadrupel", twaalf maanden rijpen in eikenhouten vaten van wijngaard St. Martinus waar eerder wijn van de druiven cabernet cantor en cabernet cortis in rijpte. Deze unieke samenwerking is al enkele jaren gaande. Eerder had ik al de edities 2020 en 2021 in m'n glas maar nu pas deel ik editie 2022 hier. Het mooie is dat elk jaar de smaak anders is, gek genoeg. Mijn aanname is dat dat eerder met de rijping in de vaten van St. Martinus te maken heeft dan met het productieproces bij Gulpener. Daar zijn ze gebaat bij consistentie terwijl een wijnoogstjaar elk jaar anders is. Dit bier heeft een alcoholpercentage van maar liefst 12% maar dat vertaalt zich niet naar een "boozy" bier, zoals dat dan heet in de bierwereld. Dit bier is zeer subtiel en elegant. In het glas helder, roodbruin, een dikke schuimkraag van fijne bubbels. De flinke zuren zijn het eerste dat je raakt in de mond, de bitters zijn fraai maar ingetogen, de afdronk is heel lang. De smaak is niet intens, wel geconcentreerd en verspreid over het gehele smakenpalet. Morellen, jeneverbes, cassis, rode bessen, karamel, kaneel, kruidnagel, hout. Dit is echt weer zo'n bier dat een wijnliefhebber wel moet kunnen waarderen. Gastronomisch, intens, complex. Op de biercommunity "Untappd" kreeg hij van mij een score van 4,5 uit 5. Verkrijgbaar in de webshop van St. Martinus.

Bierbrouwerij De Koningshoeven La Trappe x Château de l'Horte Vatgerijpt 2023

Dit is de eerste keer dat ik een bier ga beschrijven hier op Wijn-Blog. Ik had dat al veel eerder kunnen doen aangezien een aantal bieren die ik heb geproefd echt een brug slaan tussen wijn en bier. Vaak letterlijk zoals het exemplaar van vandaag. Dit bier van het type "Belgian Quadrupel" heeft namelijk twintig maanden gerijpt in eikenhouten vaten waarin de Corbières Réserve Spéciale van Château de l'Horte heeft gerijpt. Het alcoholpercentage is 11% en dit bier is exclusief te koop bij de PLUS. In het glas licht nevelig, lichtbruin, een fijne mousse en kleine CO² bubbels. Behoorlijk aromatisch, kruidig, vlezig, rijp zwart fruit. In de mond een fraai ingetogen zoetje, frisse zuren, elegante bitters, lange afdronk. Intense smaak, vlezig, leverworst, kruidig, zwarte pruim, zwarte kers, kaneel, karamel, een rokerige houttoon. Dit bier is perfect in balans en zeer gastronomisch. Elke wijnliefhebber zal dit bier kunnen waarderen. Er is een beercommunity op internet genaamd Untappd waar je biertjes kunt beoordelen met scores. Deze kreeg van mij de maximale score van 5 uit 5. En ik ben niet scheutig met die punten.

Dalwhinnie Distillery Highland Single Malt Scotch Whisky 15 Years Old

Weer eens een whisky op Wijn-Blog, ik zal het kort houden. M'n eerste was ook een single malt. Toen van tien jaar oud, nu heb ik er een van vijftien jaar oud in het glas. Op aanraden van een neef van me die iets vaker dan ik whisky drinkt en me wist te vertellen dat deze zacht van smaak is, zoals ik ze het liefste heb. Het alcoholpercentage is 43%. Redelijk intens goudgeel van kleur, helder. Aroma's van honing, hout, granig, bruin brood. Zacht mondgevoel, heel klein zoetje, hoog zuur, heel alcoholisch, boozy, warm, prikkelend, hele lange afdronk. Intense en geconcentreerde smaak, iets honing, vanille, bruin brood, beetje droppig. Inderdaad zacht van smaak.

Séguélas et Fils Hypocras L'Apéritif Médiéval

Iets heel anders nu. Een apéritief op basis van wijn, de overige ingrediënten bestaan uit kaneel, kardemom, kruidnagel, gember en rozenblaadjes. Het alcoholpercentage is maar liefst 16%, of er houtrijping heeft plaatsgevonden meldt het etiket niet. Ik zag de flessen regelmatig staan in diverse hypermarché's en besloot er eindelijk maar eens eentje te gaan proberen. Ze worden verkocht in flessen van een halve liter en je moet ze ijskoud serveren. Onder de laag rode wax zit een dopkurkje. In het glas heel licht nevelig, niet helemaal helder, roodbruin tot tawny gekleurd. Behoorlijk aromatisch, vooral de kaneel stijgt overal bovenuit. Heel kruidig, een soort van hoestdrankje. In de mond gematigd zoet, flinke zuren, een behoorlijk bittertje, alles goed in balans. Intense smaak, kaneel weer voorop, de rest volgt op gepaste afstand als ik het onderscheid al kan maken. De kruidnagel bijvoorbeeld haal ik er niet uit. Het is zeker geen vervelend drankje, als je bekend bent met Crodino dan is de vergelijking snel gemaakt, zij het dat hier wél alcohol in zit. Die is overigens goed verpakt, je hebt niet door dat het er in zit, totdat je genoeg glaasjes op hebt natuurlijk. Aparte combinatie van smaken, een beetje vreemd maar wel lekker.

Domaine Tariquet AOC Bas-Armagnac 15 Ans Pure Folle Blanche

Een monocépage van de druif folle blanche maar het is geen wijn, het is Armagnac. Al eerder heb ik een Armagnac van Domaine Tariquet hier besproken, toen een VSOP (Very Superior Old Pale en minimaal vijf jaar oud), nu eentje van 15 jaar oud, eens kijken wat de verschillen en overeenkomsten zijn. Het alcoholpercentage is in ieder geval al iets hoger: 47,2%. Armagnac lijkt op Cognac maar Cognac is tweemaal gedistilleerd, Armagnac eenmaal. Rijping vindt altijd plaats op eikenhout. Ondanks dat de naam Cognac veel bekender is, drinkt "de Fransman", eigenwijs als-ie is, liever Armagnac, doorgaans als digestief. De fles dient staand bewaard te worden om te voorkomen dat de alcohol de kurk aantast. Zelf ben ik geleidelijk een fan geworden van Armagnac. Milder en smaakvoller dan Whisky in mijn optiek, echt een "mijmerdrank". Ik heb er ook nog eentje uit het jaar 1999 die ik nog even bewaar. Het exemplaar van vandaag is helder in het glas, koper van kleur. Aroma van gekonfijte appel, kaneel, mokka, chocolade, rokerig, krenten. In de aanzet een mini-zoetje, zacht mondgevoel, stevige en hoge zuren, zeer alcoholisch maar dat spreekt voor zich, warm. Smaken van hout, gekonfijte appel, rook, mokka, melkchocolade, praline. Deze lijkt iets scherper te zijn dan de VSOP en dat zal voor een groot deel te verklaren zijn door het hogere alcoholpercentage. Het is weer eens wat anders dan Champagne op oudejaarsavond.

Zachte jaarwisseling en een sterk 2023!

Boutinot Wines Vyf.vyf Sauvignon Blanc 2020

Een Zuid-Afrikaanse wijn van sauvignon blanc druiven geïmporteerd door en afgevuld bij het Franse huis Boutinot. Het typerende Zuid-Afrikaanse zegel ontbreekt dan ook op de flessenhals. Op het etiket de naam van de wijn die is afgeleid van het alcoholpercentage: 5,5% oftewel Vyf.vyf. Verkrijgbaar bij de ALDI voor net geen drie euro, uiteraard geen hout. Op internet vond ik niet veel over deze wijn. Ik heb dus geen idee of er gedeeltelijk is gede-alcoholiseerd of dat de vergisting heel vroeg al is gestopt. Dat laatste zou betekenen dat ik een zoete wijn mag verwachten. Ik schroef 'm open om dat uit te gaan vinden. In het glas is-ie helder, redelijk intens goud-geel gekleurd, stil. In de neus niet meteen dat typische stuivende karakter van Sauvignon Blanc, iets ingetogen, citroen, mango, peer, gele appel. In de mond zoet maar verre van plakkerig, fris, hoge zuren, strak, korte afdronk en overduidelijk gede-alcoholiseerd. De smaakintensiteit is niet hoog, een beetje dunnetjes zelfs, een lichte honingtoets, mango, citroen, gele appel, peer. Door het gebrek aan (meer) alcohol komt-ie eerder over als frisdrank of wit druivensap dan als wijn. Op het achteretiket staat ook nog een "best before" datum. Die ligt ongeveer acht maanden verder van de aanschafdatum. Maar ja, oogstjaar 2020 had natuurlijk allang uitverkocht moeten zijn. Snel openen dus en doordrinken. Ik heb het na één glas wel gezien en spoel de rest door de gootsteen. Niet mijn ding.

Ardbeg Ten Years Old The Ultimate Islay Single Malt Scotch Whisky

Whisky. Da's geen wijn... jôh! Heel af en toe bespreek ik ook wel eens andere drank op Wijn-Blog. Daarvoor heb ik de rubriek 'alcohol anders' in het leven geroepen. Ik pretendeer geenszins er ook maar een spoortje verstand van te hebben, daarvoor zou ik de liquoristenopleiding op de Wijnacademie moeten hebben doorlopen. Ik ben niet eens een whiskyliefhebber, ik drink het zelden. Eigenlijk alleen in het gezelschap van anderen die er wel van houden. Bij een restaurantbezoek, als digestief bij de koffie neem ik wel regelmatig Armagnac. Het klinkt wellicht tegenstrijdig maar sterke drank moet voor mij zacht zijn. Echter sterk slaat op het alcoholpercentage en zacht slaat op het mondgevoel. Dat is met deze Ardbeg zeer goed gelukt. Tien jaar rijping in gebruikte houten vaten waar eerst 'bourbon' in mocht vertoeven, alcohol is maar liefst 46%. Vrij licht van kleur, goudgeel, het heeft iets weg van een fino Sherry. Het aroma is intens rokerig. Nou hadden we de barbecue aan maar deze rookgeur kwam daar bovenuit. In de mond begint het heel zacht, een gemaskeerd zoetje, fraaie zuren, een enorm alcoholische en hele lange warme afdronk. Hoe omschrijf ik vervolgens de smaak? Ik ken het jargon voor wijn maar niet voor whisky. Allereerst is uiteraard de rooktoon evident, daar ontkom je niet aan. Granig in plaats van fruitig, notig, koffie maar zonder het bittere element, chocola maar zonder het zoete element. Complex lijkt me hier wel een gepast woord. Dit is weer zo'n "mijmerdrank". Langzaam nippend aan het glas, starend in de vlammen van het knapperend haardvuurtje.

Karls Erdbeerwein

Tsja, aardbeiwijn. Negen procentjes alcohol ook nog. Zet 'm gerust in je koelkast, het drinkt als een frisdrank. In het glas fel Ferrari-rood, kleurintensiteit 1 uit 5, mistig, nevelig, niet helder in ieder geval. Een aroma van aardbeienjam, iets intenser dan gemiddeld. Zoet, hoge zuren als tegenhanger en ook nog een klein bittertje erin. De smaak van aardbeienjam, de alcohol is een aardige toevoeging, zonder dat was het een saaie frisdrank. Ook het bittertje maakt hem nog een beetje spannend. Desalniettemin niet voor herhaling vatbaar.

Abavas Sparkling Rhubarb Wine Brut

In restaurants worden "fruitwijnen" met steeds grotere regelmaat ingezet bij gerechten. Alcoholische dranken die niet zijn gemaakt van druiven maar van ander fruit (en daarom niet zomaar "wijn" mogen heten). Granaatappel, aardbeien, rabarber. Van die laatste heb ik er nu een in m'n glas, inclusief bubbel, uit Letland of all places. Alcohol is 12%, geen hout, de bubbel ontstaat door ingespoten koolzuur. Bij het inschenken een kortstondige fijne mousse. Helder, een hele lichte zalmroze kleur, weinig koolzuur. Fascinerend aroma, "droog", citrusfruit, peer, meloen, roestig. In de mond redelijk zoet met enorme zuren als tegenhanger, het koolzuur valt enigszins weg in de mond, nu proef je meteen de rabarber, zeer kenmerkend en karakteristiek, nergens anders mee te associëren, ik kan er niks anders van maken: dit smaakt gewoon naar rabarber. Enorm leuk gemaakt, mooie fles, goed etiket. Zeer benieuwd wat een sommelier hiermee kan combineren. Dit komt bij Wine In Black vandaan.

Château du Tariquet AOC Bas-Armagnac VSOP

Bij Zies in Utrecht dronk ik, na een uitstekend verzorgd en heerlijk diner, een Armagnac bij de koffie. Dat doe ik wel vaker en deze keer waren m'n zwager en ik het roerend eens: deze Armagnac was uitzonderlijk lekker. Niet zo heel scherp maar zacht, ondanks het percentage aan alcohol van 40%. Toch even een foto van het etiket maken, blijkt hij van Domaine Tariquet te zijn, geen onbekende op Wijn-Blog. Tijdens m'n vakantie in Frankrijk had ik via email contact met het domein om te vragen of er een verkooppunt in de buurt van m'n vakantieadres zat. Vlakbij, in Mirepoix, zat La Cave d'Amont, een lokale wijnwinkel. Ik kocht z'n voorraad op, drie flessen. De eerste ging dezelfde dag nog open. Armagnac is een distillaat, in dit geval gemengd met een basiswijn van 60% ugni blanc en 40% baco blanc druiven. Het lijkt op Cognac zij het dat Cognac twee keer wordt gedistilleerd en Armagnac slechts één keer. Het recept is 200 jaar ouder dan Cognac en dat maakt Armagnac het oudste wijndistillaat van Frankrijk. Serveer 'm niet koud, rond de 17 graden Celsius en daarna langzaam walsend met je volle hand om de kelk van het glas op laten warmen. Wanneer je hem gaat ruiken niet ineens je grote gok vol in het glas steken, de alcohol prikt in je neus. Iets erboven houden, wapper met je hand de geuren naar je neus toe, zoals je dat deed op de middelbare school wanneer je een chemische stof rook tijdens scheikunde. Probeer het prikkelende van de alcohol eruit te filteren en wat blijft er over? Krenten, rumrozijnen, karamel, Haagse Hopjes, gekonfijte appel, kaneel... heerlijk. Voorzichtig nippen, niet een te grote slok nemen. In de aanzet een zoetje, het alcoholische uiteraard meteen aanwezig, prikkelend op de tong en in de hele mond, warm in de slokdarm, warm in de buik, enorm lange afdronk. Smaken van hout (een opvoeding van in totaal zeven jaar), krenten, rumrozijnen, karamel, gekonfijte appel, kaneel, wat je ruikt proef je. Ondanks de prikkeling van de alcohol is hij zacht, een zacht mondgevoel. Als digestief, met een kopje espresso erbij een uitstekende afsluiter na een lekkere maaltijd.

Heathen Mead Lindehoning

Net een weekje bekomen van een hevige griepaanval, komt de volgende alweer op zetten. Tussendoor gelukkig nog net wat flessen kunnen opentrekken. Tijdens de griep zelf drink ik voornamelijk thee met honing. Even googelen leert me dat het theewater dan niet warmer dan 40° Celsius mag zijn omdat anders de waardevolle enzymen die in de honing zitten worden afgebroken. Nooit geweten, weer wat geleerd. Ik schonk altijd het kokende water rechtstreeks op de honing. Niet meer doen dus. Honing zou een gunstige werking op het zenuwstelsel hebben. Het zou positief werken bij nervositeit, onrust, slapeloosheid, koorts, bronchitis en hardnekkige hoest. Er is ook een alcoholische honingdrank, 'mede' geheten, onder kruiswoordpuzzelaars geen onbekend woord. Door de combinatie van water en honing te verhitten en daarna gist bij te voegen begint de fermentatie waarbij suikers worden omgezet in alcohol. Na meerdere keren oversteken wordt de drank helder en kan hij worden gebotteld. Er zijn verschillende gradaties voor wat betreft zoetheid alhoewel helemaal droog maar weinig voorkomt. Tevens zijn er talloze honingsoorten die je kunt gebruiken. Vandaag heb ik lindehoning in m'n glas. Het alcoholpercentage bedraagt 11%. Mede zul je niet aantreffen bij de slijter op de hoek, mijn exemplaar kwam bij een webshop vandaan: Heathen Mead.

De kleur is als die van een Sauternes, donkergeel tot licht oranje. De neus... tja... honing. Iets anders kan ik er niet van maken. Honing die al een tijdje staat. Honing die al een beetje begint te versuikeren. Heel zacht in de mond. Zoet maar niet stroperig, mooie zuren ook en zelfs iets van een heel klein bittertje in de afdronk. Van de alcohol merk je maar weinig. Het is ook te intens van smaak en zoetheid om hiervan meerdere glazen achter elkaar te drinken. Een glaasje voor het slapengaan is precies genoeg. De smaak is uiteraard weer die van honing. Nu is dit dus lindehoning maar ik ben wel benieuwd of je variatie zou kunnen proeven tussen de verschillende soorten honing. Is het lekker? Als je niet van zoet en/of niet van honing houdt dan is dit niks voor jou. Voor alle anderen is dit wel eens leuk om te proberen. Je kunt er zeker wel een aantal spijs-combinaties mee bedenken, dat hoeft niet specifiek een dessert te zijn. Foie gras zou ook goed kunnen of een frisse salade met geitenkaas, walnoten, honing, sinaasappel.

Domaine La Tour Vieille Vin de France 'Cap de Creus' Ranci Sec

Zoals beloofd, ik ging weer terug naar dit domein om nog een doosje van deze wijn te halen. Weinig toe te voegen aan het verhaal van de vorige keer behalve dat de flesprijs iets omhoog is gegaan. 25 Euro kost-ie nu maar dat is in mijn ogen nog steeds een schijntje gezien de bewerkelijkheid van deze wijn. Uiteraard heb ik de cijfers niet en ik betwijfel of zij die zelf wel exact hebben maar wiskundig gezien zou er nog steeds een klein percentage van de "oerwijn" uit 1968 in het vat vandaag de dag moeten zitten. In 1968 is men begonnen met de oogst van dat jaar te vinificeren en in een enorm vat over te gooien. Wanneer iemand een fles wijn bestelt wordt die afgetapt. Dat wat er jaarlijks verdwijnt wordt weer bijgevuld met het nieuwe oogstjaar. Zo zitten er op dit moment dus 48(!) verschillende oogstjaren in het vat, 1968 tot en met 2015. Alle grenache's; noir, gris en blanc plus nog wat carignan noir worden hiervoor gebruikt. Wit wordt in de loop der tijd donkerder van kleur, rood wordt in de loop der tijd lichter van kleur. Vandaar de wat oranje/bruin-achtige kleur in het glas. Ik moet zeggen: hij is dit jaar wat donkerder dan die van een aantal jaar geleden.

Het ziet er uit als een Tawny Port, het ruikt zelfs als een Tawny Port! Vijgen, mokka, rumrozijnen, melkchocolade, praliné, abrikozencompôte, sinaasappelschil. Dan een slok. Volledig in lijn met wat ik ruik met dien verstande dat de wijn beendroog is. Geen spoortje restzoet, geen toegevoegd alcohol, volledige vergisting. Iets Sherry-achtigs of droge Madeira, daar lijkt het nog het meest op. Hoog in de alcohol, 17% maar absoluut niet branderig, mooie zuren, lange afdronk. Is dit lekker? Volgens smaakprofessor Peter Klosse zou de "mate van lekkerheid" meetbaar moeten kunnen zijn. Zodra hij dat onderzoek heeft afgerond weet ik vrijwel zeker dat deze wijn niet hoog op de graadmeter zal scoren. Het is een rariteit. Dit is voor de fijnproever die van 'anders' houdt. De liefhebber van Jura-wijnen, de Sherry-fan. Zoals ik vorige keer al schreef: "Dit is een wijn voor bij de open haard, een wijn voor filosofen, een meditatiewijn. Deze wijn moet je niet drinken, deze wijn moet je begrijpen". Voor alle duidelijkheid: ik hou d'r van.

Les Vignerons du Floc de Gascogne AOC Floc de Gascogne Floc Rosé

Floc de Gascogne is een versterkte wijn, verkrijgbaar in wit en rosé. De traditioneel gebruikte druivenrassen voor de rosé zijn cabernet franc, cabernet sauvignon, merlot en tannat. Deze vier kunnen eventueel nog worden aangevuld met fer servadou en/of 'cot', beter bekend als malbec. Het versterkte gedeelte van deze drank bestaat uit een derde deel armagnac, ook al zo'n typisch streekproduct van de Sud-Ouest. Het percentage alcohol van dit exemplaar bedraagt 16,5%, houtopvoeding heeft niet plaatsgevonden, het is een fruitgedreven drank, gedronken als aperitief of digestief. In het glas een heldere rode tot magenta kleur, intensiteit 2 uit 5. Een 'zoete' neus, framboos, kers, appel, peer, meloen. Het zoetgehalte valt in de mond nog wel mee, hij is zeker niet dik of stroperig maar ook niet dun qua mondgevoel. Mooie aanwezige zuren, vooral een kersensmaak, komt absoluut niet alcoholisch over. Lekker, zeker in combinatie met een dessert met warme kersen, uitstekende combi.

Fruit Ardour Lemon White

Nee. Geen wijn. Een gearomatiseerde alcoholische drank op basis van witte wijn. Aangevuld met limoensmaak. Alcohol is 8%, over druiven ga ik het maar even niet hebben en hout? Laat me niet lachen. Heel licht groen/geel gekleurd. Behoorlijk aromatisch: citroen, limoen, grapefruit, ananas. In de mond zoet, mollig, laag in de zuren, rond, citroen, limoen, ananas. Eerder een frisdrank, een dorstlesser. Ik neem wel een biertje.

Famille Castel VeRy Peach Blanc Pêche

Hoe kan een wijn bijvoorbeeld naar drop smaken? Een aantal jaar terug zou ik naïef geantwoord hebben "door drop aan de wijn toe te voegen". "Dat mag dus niet!" werd me toen gelijk verteld. Wijn mag alleen wijn heten wanneer het van druiven is gemaakt, fruit- of smaakjestoevoegingen zijn verboden. Vandaag heb ik een witte wijn waar perzik of in ieder geval perziksmaak aan is toegevoegd. Op het etiket staat dan ook "gearomatiseerde drank op basis van witte wijn". Famille Castel heeft dit op de markt gezet. Er is ook een rosé met grapefruit-toevoeging, nog een witte met appel, en een rode met granaatappel. Je kunt er ook heerlijk mee mixen. Alcohol is slechts 8%. In het glas goudgeel. In de neus spat de perziksiroop het glas uit, je kent dat wel, die geur wanneer je een blik perziken op siroop opent. Een heel klein beetje ananas en mango wurmen zich er nog doorheen. Een heel zacht mondgevoel, daar waar ik een bak zoet verwacht valt dat reuze mee, het is ingetogen, subtiel. Best nog wat zuren aanwezig alsmede een licht bittertje. Vooral perziksmaak natuurlijk. Die 8% alcohol proef je nauwelijks tot niet wat hem een gevaarlijk makkelijke doordrinker maakt op een mooie zonnige dag. Verkrijgbaar bij de AH.

Contarini DOC Prosecco Treviso

Ik heb deze al eerder besproken op Wijn-Blog en was eigenlijk niet van plan het nog eens te gaan doen. Tot ik hem als presentje ontving en zag dat het etiket en de kleurstelling zijn veranderd, misschien dan ook de inhoud wel. Alcohol is 10,5%, de bubbels ontstaan door koolzuurgasinspuiting. Een snelle mousse bij het inschenken, verdwenen voordat ik de fotocamera kan pakken om ze te vangen. Helder, bijna kleurloos in het glas. Water met een drupje citroensap, zoiets, qua kleur dan. In de neus ook nauwelijks iets, klein beetje groene appel. De smaak... tja, eveneens zo weinig intens. Beetje citroen, beetje appel en dan houdt het wel op.

Bij de vorige beschrijving had ik hem gemixed met wat Licor 43 en als reactie kreeg ik de suggestie om het eens met Maggi te proberen, het zou er nooit slechter op kunnen worden. Die raad heb ik maar niet opgevolgd, wel heb ik het geprobeerd met een scheutje Rosé Port. Daar knapt de Prosecco in ieder geval van op. Volgens mij is dat dan ook het beste dat je kunt doen met zo'n inferieure bubbel: mixen. Prosecco met schroefdop? Alleen wanneer je het per ongeluk kado krijgt, maar liever niet.

Witte Port met Tonic mix

Met de heerlijke lente die we nu al kennen gaan je gedachten automatisch naar de zomer en het zalige nietsdoen in een luie stoel in je achtertuin. Daar hoort natuurlijk een verfrissend drankje bij. Ik zou mezelf niet zijn als daar niet tenminste een klein beetje alcohol in zou zitten. De ingrediënten: witte Port, Tonic, ijsblokjes, limoen, muntblaadjes. Het recept: pas afhankelijk van de grootte van je glas het aantal ijsblokjes aan. Zelf 'crush' ik ze omdat ze anders zo groot zijn en in de weg zitten in het glas, ik sla ze hiervoor in een schone theedoek met een 'mallet', een ordinaire hamer kan natuurlijk ook (pas op voor je keukenblad, gebruik een snijplank als ondergrond). Schenk één derde deel witte Port en twee derde deel Tonic in. Halveer een limoen, snij een plakje af om op het glas te zetten, knijp de rest van de helft uit in het glas. Voeg een aantal blaadjes munt toe en klaar is Kees. De gebruikte witte Port wordt hier apart beschreven. Naam van de mix: Portonic. Geniet!

Grand Marnier Cordon Rouge

Even voor de duidelijkheid: dit is geen wijn, dit is een likeur. Een likeur moet minimaal 15% alcohol bevatten, Grand Marnier heeft 40%, en een minimum van 100 gram suiker per liter. Er zijn wel druiven in verwerkt want Grand Marnier is een mix van Cognac en gedistilleerde essence van sinaasappel. Die sinaasappel is ook het eerste wat je ruikt nadat je hebt geconstateerd dat de kleur ook redelijk oranje getint is. Ook in de smaak komt de sinaasappel terug, eigenlijk eerder de schil hiervan. Het is zoet, er zijn behoorlijk hoge zuren aanwezig en er zit een bitter in. Dat tezamen is allemaal mooi in balans en zorgt voor een hoge doordrinkfactor. Geen wijn dus, maar een likeur. Gewoon even lekker als tussendoortje.