Château La Tour du Pin Figeac AOC Saint-Émilion Grand Cru Classé Giraud-Bélivier 2009

En met de afsluitende derde Saint-Émilion Grand Cru op rij hebben we hier dus gelijk een voorbeeld van een gedéklasseerde wijn. In 2009 was Château La Tour du Pin Figeac nog een Grand Cru Classé maar bij de herziening van het klassement in 2012 is dit huis "gedegradeerd" tot een Grand Cru "ordinaire". Het aandeel merlot is hier 75%, de rest is weer cabernet franc. Klassieke opvoeding op hout waarvan een derde in nieuw Frans eiken, alcohol is 13,5%. Ook oogstjaar 2009 was een topjaar, de druiven werden goed rijp en de wijnen zijn gul net als in 2005 en 2015. Iets minder geschikt voor opleg ten opzichte van bijvoorbeeld 2010, een jaar waarin de zuren en tannines net iets talrijker waren. Twee belangrijke ingrediënten voor het bewaren van wijn. In het glas helder, rood uitlopend tot baksteen gekleurd in de rand, intensiteit 3 uit 5. Licht aromatisch, op de stille spiegel een ingetogen houttoon en walnoot, beetje aards ook. Na het walsen met het glas komt het fruit erbij, aardbei, rode bessen, rabarber, kersen, anijs, beetje droppig, leer, fraaie neus. In de mond droog, hoge zuren, rijpe tonen, iets drogend op de tanden, tannines 1 uit 5, elegante stijl, middellange afdronk, goede balans. Smaakintensiteit gemiddeld, rijp fruit, bramen, zwarte pruim, leer, koffie, aardse tonen (vooral in de afdronk). Intrigerende wijn, elegant, niet in your face, subtiel, complex, redelijk tertiair, fruit iets op de achtergrond. Ben benieuwd wat ze dan "fout" gedaan hebben om in 2012 gedéklasseerd te worden. Dit spul in m'n glas is absoluut Grand Cru Classé-waardig. Het zal toch hopelijk geen "straf" zijn omdat ze hun wijnen bij de Franse Lidl te koop hebben aangeboden? Hier in Nederland verkrijgbaar bij de betere wijnspeciaalzaak.

Château Corbin AOC Saint-Émilion Grand Cru Classé Anabelle Cruse-Bardinet 2011

Gisteren een Saint-Émilion Grand Cru, vandaag een Grand Cru Classé. Het klassement wordt ongeveer om de tien jaar herzien dus is het voor de wijnmaker van belang dat hij constant goede kwaliteit levert. Doe je dat niet dan kan je wijn gedéklasseerd worden. Je kunt echter ook promoveren naar een hogere klasse en een gewone Grand Cru kan zomaar een Grand Cru Classé worden of een Grand Cru Classé wordt een Premier Grand Cru Classé. Bij het exemplaar van vandaag is het aandeel merlot iets geslonken ten opzichte van die van gisteren, nu 80% aangevuld met 20% cabernet franc. Alcohol is 14,5% en houtlagering duurde zo'n zestien tot negentien maanden, veertig tot vijftig procent nieuw Frans eikenhout werd hiervoor gebruikt. Dieprood tot paars van kleur, intensiteit 4 uit 5. Op de stille spiegel wat houttonen, kruidigheid, koffie, leer. Na het walsen met het glas komt er ook fruit bij, rode en zwarte bessen, zwarte pruim, rozenbottel. Zeer fraaie neus, fris, complex, gemiddelde geurintensiteit. Zacht mondgevoel, mini-zoetje, fijne en hoge zuren, heel sappig, speekselopwekkend, afgeronde en rijpe tannines (2 uit 5), smaakintensiteit en lengte van de afdronk beide gemiddeld. Vooral kruidig, een zwart pepertje, cederhout, kruidnagel, zwarte bessen, zwarte pruim, leer, koffie. Heel fris, elegant en perfect in balans. Absoluut Grand Cru Classé-waardig. Hier blijf je van nippen. Verkrijgbaar bij onder meer Okhuysen.

Château La Gaffelière AOC Saint-Émilion Premier Grand Cru Classé Comte de Malet Roquefort 1967

Vandaag ben ik jarig, ik word vijftig. Een paar jaar geleden kwam ik de wijn van vandaag tegen uit 1967, mijn geboortejaar. Hij zat nog goed 'in de schouders' en moest weg, een kelderrestant. Mooi prijsje dus ik kocht 'm met de bedoeling om hem voor veel geld weer door te verkopen. Dat lukte niet en ik zocht er een ander doel voor. "Ik open hem op de dag dat ik vijftig word". En zo geschiedt. Na het verwijderen van de capsule valt me de gave kurk op. Bij het ontkurken blijkt dat alleen voor de bovenste helft van de kurk te gelden, de onderste helft is doorweekt. De kurk breekt bij het openen. Meerdere malen moet ik de kurkentrekker er opnieuw inzetten. Ik voel wel druk vanuit de fles, het is alsof de kurk er zelf uit wil komen. Uiteindelijk lukt dat ondanks dat de onderste helft totaal verbrokkeld raakt. Maar geen enkel stukje blijft in de fles achter, het zeven van de wijn is niet nodig. De kleur is licht getaand, zoals een Tawny Port. Een opvoeding van 16 tot 18 maanden in Frans eiken, nieuw en tweedejaars. De eerste snuif ruikt naar hout. De tweede en de derde ook. Flink walsen, vier uur laten 'ademen'... geen verandering. Enkel hout, geen fruit. In de mond datzelfde hout, hoge zuren maar verre van azijnsteek, enorm drogend, een astringent mondgevoel, zeer stroef op de tanden. Totaal fruitloos, alleen maar hout. Zoiets kan eigenlijk alleen maar het predikaat 'niet lekker' krijgen maar gegeven het feit dat de wijn maar liefst vijftig jaar oud is, vind ik dat hij de tand des tijds wonderwel heeft doorstaan.

Hij heeft geen fouten. Hij is alleen oud. Kwalitatief is hij meer dan OK. Hij is op z'n minst doorslikbaar en dat is iets dat je van vele wijnen die minder oud zijn niet altijd kunt zeggen. De gebruikte druivenrassen zijn 80% merlot en 20% cabernet franc, het alcoholpercentage staat niet op het etiket vermeld, in 1967 golden de bestaande EU-regels hier nog niet voor. Voor de vorm en zonder hoge verwachting laat ik het restant in de fles staan voor de volgende dag. Ik vermoed dat hij er niet beter op kan worden maar ik krijg ongelijk. Het hout is verdrongen, hij ruikt nu alleen nog maar 'oud'. Qua mondgevoel is hij er ietsje op vooruit gegaan, nog steeds drogend en astringent maar minder dan gisteren. Conclusie: de wijn op zich was kwalitatief goed genoeg om zo lang te bewaren, hij heeft geen fouten. De smaak is alleen vervlakt, er is geen fruit meer te bespeuren. Ik had wel eens gehoord dat oude wijnen niet teveel moeten ademen maar bij dit exemplaar moet dat dus wel. De wijn 'groeit' naarmate hij langer open staat en ik vind hem nu zelfs een 'soort van lekker'. Ik schenk mezelf nog eens in. Het is ongelooflijk. Veertien uur na de worsteling om deze fles te ontkurken is de wijn nog steeds aan het evolueren. Ik proef nu zelfs een klein zoetje in de vorm van een verdwaalde droge krent. Opeens schiet me iets te binnen voor op m'n wenslijst: zo'n kurkentrekker speciaal voor oude kurken. Het ging nu nog goed maar dat was meer geluk dan wijsheid. Leuk en leerzaam project.

Château Soutard AOC Saint-Émilion Grand Cru Classé 2002

Oud, oud? De duvel is oud! Op drie van de ruim tweehonderd flessen na is jaargang 2002 de oudste die ik in m'n 'kelder' op voorraad heb. De jaargangen 1967 (mijn geboortejaar), 1982 en 2000 gaan hem voor. Maar wat een jonkie is dit nog! Enorm fris en fruitig ware het een primeurwijn van het lopende jaar. Een lichte baksteenrode kleur in de rand van de 'tong' is de enige hint dat ik hier te maken heb met een wat oudere wijn. Rond, fris en fruitig met een kleine houttoets is wat m'n neus registreert. In de mond een klein zoetje, prachtige zuren, een heerlijk bittertje, rijpe en afgeronde tannines, vief en frivool, veel rood en zwart fruit, licht aards in de lange afdronk. Een verlaat verjaardagscadeau van m'n zwager dat exceptioneel goed uitpakt. Bedankt Frans! Wat een heerlijke wijn. Ik zou hem tussen m'n aanraders plaatsen ware het niet dat hij niet meer verkrijgbaar is. Een blend van 70% merlot en 30% cabernet franc, fermentatie in beton (jawel!) en achttien maanden rust in eikenhout waarvan 60% nieuw en 40% 'tweedehands', alcohol is 13%. Komt bij Wijnhandel Van Ouwerkerk te Arkel vandaan. Een genot!

Château Grand Corbin AOC Saint-Émilion Grand Cru 2003

In 2003 was er in grote delen van Europa een hittegolf. Wijnen uit de 'getroffen' gebieden van dat jaar ouderen wat sneller, komen eerder wat 'vermoeid' of 'uitgeput' over en moet je vroeger openen dan wijnen uit topjaren. Thuis doe ik drie dagen met een fles wijn. Deels omdat ik na twee glazen op een avond al genoeg heb maar ook omdat ik wil weten of er ontwikkeling zit in de geur en smaak gedurende die periode. Bij de wijn die ik nu bespreek was dat weer overduidelijk het geval. Alcohol is 13%, druivenrassen merlot, cabernet franc en cabernet sauvignon, twaalf maanden in Frans eiken waarvan 50% nieuwe vaten. Sinds 2012 is het Château gepromoveerd tot 'Grand Cru Classé de Saint-Émilion'. Donkerrood in het glas, licht oranje in de rand, klein beetje droesem. Het aroma op dag 1: rijp, hout, zwart fruit, fris. Op dag 2 was opeens het rode fruit op de voorgrond getreden en het hout naar de achtergrond verwezen. Op dag 3 had de oxidatie de overhand gekregen. De smaak op dag 1: beetje groen, bittertje, rijp zwart fruit, alcoholisch, hout, chocola, rokerig. Geen balans, het hout en de alcohol waren te aanwezig. Op dag 2 echter leek het wel alsof er meer zuren waren, het alcohol-level gedaald was en er hout-extractie had plaatsgevonden. De wijn was veel beter in balans en het aanwezige fruit was frisser, eerder rood dan zwart. Op dag 3 was het over. De wijn was geoxideerd, voor mij niet meer drinkbaar. Behalve het open-moment met betrekking tot het oogstjaar is dus ook het proefmoment zelf nog van belang. Bij veel wijnen loont het om ze enkele uren van tevoren te karafferen of decanteren. Hoeveel uur echter is van meerdere factoren afhankelijk. Smalle of brede karaf? Oude wijn of jonge wijn? Klassiek jaar of topjaar? Het is geen exacte wetenschap ben ik bang maar voor mij wel reuze interessant en leerzaam.

Château Fonplégade AOC Saint-Émilion Grand Cru Classé 2001 Armand Moueix

Bordeaux heeft zijn klassement uit 1855, hierin zijn alleen wijngebieden van de linkeroever in opgenomen. De linkeroever van de Gironde wel te verstaan, die overgaat in de Garonne. Op de rechteroever van de Gironde, hier gaat hij over in de Dordogne, liggen onder andere de gebieden Saint-Émilion en Pomerol. Pomerol, met de beroemde en dure wijn van Château Pétrus, weigerde een klassement te maken, Saint-Émilion deed dat wel. Premier Grand Cru Classé A, Premier Grand Cru Classé B en Grand Cru Classé. Verder zijn er nog een stuk of 200 Grand Cru's maar die vallen buiten het klassement. Tot voor kort had ik alleen nog maar de Grand Cru's te pakken maar nu heb ik dan toch een echte Grand Cru Classé, Château Fonplégade. Merlot gedomineerd, cabernet sauvignon en/of cabernet franc toegevoegd. Petit verdot, malbec en carmenère zijn overigens ook toegestaan maar daar wordt hier mondjesmaat mee geblend. Alcohol is 13%, hout: ja. In het glas donkerrood, lichtjes oranje in de rand, flink wat droesem aanwezig. Een mooie neus, donker, warm, zwart fruit, chocola. Het zet zich voort in de mond. Beetje prikkelend, hoge zuren, het hout heel subtiel, zwart fruit, leer, chocola, iets dropperig, kirsch. Hij is goed in balans, een ware winterwijn.