Wanneer ik een wijn ga opentrekken die ik al eens eerder op Wijn-Blog heb besproken, lees ik niet van tevoren terug wat ik daar over heb geschreven. Het is juist interessant om achteraf te kijken of de meest recente proefnotitie er een beetje op lijkt. Vandaag trek ik dan wel een andere jaargang van dezelfde wijn open, dat op zich zou al grote verschillen kunnen opleveren, maar gezien de omvang van het bedrijf Castelmaure vermoed ik dat ze er voor kiezen om jaar in jaar uit wijnen te maken die qua smaak dicht bij elkaar liggen zodat de consument niet ineens onaangenaam verrast kan worden. Ik schreef in m'n proefnotitieboekje zowel "makkelijk" als "allemansvriend" op. Laten dat nou net de twee besluitende woorden zijn van m'n eerdere
beschrijving. Zoiets brengt dan een kleine glimlach op m'n gezicht. Een magnum-formaat fles, druivenrassen syrah, grenache en carignan, alcohol is 13,5%, geen hout. Magenta tot paars van kleur, intensiteit 3 uit 5. In de neus rood fruit, kers,
malo, beetje Wicky-achtig. Een klein zoetje in de aanzet, voldoende zuren, kers, kruidig, rond, vol van smaak. Dankzij het formaat van de fles komt hij nog heel jeugdig over. Zoals ik al zei: niets spannends, heel makkelijk.