Misty Cove Wines Estate Series Marlborough Sauvignon Blanc 2021

Voor iemand die beweert dat wijn van de druif sauvignon blanc niet tot zijn favorieten behoort, moet ik toch constateren dat het, op de chardonnay na, de meest beproefde monocépage is hier op Wijn-Blog. Ik vermoed dat het voornamelijk komt doordat er veel grotere verschillen zitten tussen wijnen uit verschillende landen en gebieden bij deze druif. Een Nieuw-Zeelandse Sauvignon Blanc bijvoorbeeld heeft een totaal eigen karakter en is eigenlijk met geen enkel ander land te vergelijken. Tevens heeft Sauvignon Blanc een bepaalde frisheid waardoor ik hem graag drink bij een aangename temperatuur buiten. Als laatste geef ik 'm nog mee dat hij uitstekend dienst doet als aperitief waarbij je smaakpapillen even een "reset" krijgen. Een zogenaamde palet-cleanser. De afgelopen jaren ben ik zelfs fan geworden van Pouilly-Fumé. Vandaag heb ik er weer eentje uit Nieuw-Zeeland in m'n glas. Ik schrik even wanneer ik zie dat het alweer negen jaar geleden is dat ik een Sauvignon Blanc uit Nieuw-Zeeland beschreef. Hoog tijd dat ik daar dus ook even een "reset" aan geef. Het alcoholpercentage is 13%, geen hout. In het glas helder, licht strogeel met een groene gloed. Zeer aromatisch, stuivend, zoals het hoort, tomatenblad, citroen, maïs, zonnebloem. In de mond beendroog, hoge zuren, licht ziltig, mineralig, strak. De smaakintensiteit is niet zozeer hoog maar de concentratie des te meer, tomatenblad, citroen, mineraal, maïs. Zeer typerend exemplaar voor Nieuw-Zeeland. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Seifried Nelson Würzer 2018

Würzer. Met deze druif heb ik gelijk het hele hoofdstuk "W" behandeld van Wine Grapes. Het is de enige druif die met deze letter begint. Nee, weissburgunder is pinot blanc en welschriesling is graševina. Würzer is een kruising tussen savagnin rose (wil ik ook nog een keer behandelen) en müller-thurgau. De Duitse schepper, Georg Scheu, heeft hem zo genoemd vanwege de kruidige aroma's in de wijn die ervan gemaakt wordt. Het merendeel van de aanplant staat in Duitsland en in Nieuw-Zeeland staan slechts enkele rijen druivenstokken. Laat ik van die nou net een wijn in m'n glas hebben. Even schrik ik want het beschreven kruidige aroma ervaar ik anders. Vlak na het openen ruik ik benzine, rubber en zwavel. Reductieve tonen dus. Gelukkig verdwijnen deze snel na wat beluchting. Behoorlijk aromatisch inderdaad, lychee, hooi, zonnebloemolie, rozenwater, witte peper. Als je niet van het bestaan van de druif würzer zou afweten dan bestempel je dit gemakkelijk als gewurztraminer, daar heeft het nog het meeste van weg. De fermentatie is vroegtijdig gestopt, dat wil zeggen dat niet alle suikers omgezet zijn naar alcohol wat dus in een restzoetje resulteert, tien gram per liter om precies te zijn. Te weinig echter om het een zoete wijn te noemen. Het is eerder een fruitig zoetje. De zuren zijn er ook voldoende, da's altijd lekker voor het evenwicht, alsmede een klein bittertje, iets langer dan gemiddelde lengte van de afdronk. Behoorlijk hoge smaakintensiteit ook, tropisch fruit, lychee, ananas, mango. Inzetbaar bij de lekker pittige Aziatische keuken bijvoorbeeld. Alcohol is slechts 12%, geen hout, verkrijgbaar bij de (online) wijnspeciaalzaak.

Villa Maria East Coast Private Bin Pinot Grigio 2014

Net zoals er een verschil in wijnstijl is tussen een "Syrah" en een "Shiraz" is dat ook het geval bij "Pinot Gris" en "Pinot Grigio". Die laatste staat voor een wat frissere, strakkere stijl terwijl die eerste staat voor iets meer 'body', kruidiger, filmender stijl. Vandaag dus een Pinot Grigio uit Nieuw-Zeeland, alcohol is 13%, geen hout. Een licht goud-gele kleur, kleine belletjes plakken aan het glas. Behoorlijk aromatisch, lychee, mango, zwart-witjes, peterselie. In de mond een klein zoetje, kruidig, een bittertje, net voldoende zuren, iets aan de mollige kant, toch droog en een tikje drogend, limoen, perzik, lychee. Vooral koud serveren dan komt zijn strakheid beter naar voren. Verkrijgbaar bij de betere wijnspeciaalzaak.

Villa Maria Marlborough Private Bin Sauvignon Blanc 2013

Ik besteed zelden meer dan één bladzijde aan een proefnotitie in m'n notitieboekje, doe ik dat wel dan móet de wijn wel goed zijn. Alhoewel ik wijnen van de sauvignon blanc druif regelmatig bestempel als zijnde 'niet mijn favoriet' moet ik concluderen, m'n Sauvignon Blanc reviews teruglezend op Wijn-Blog, dat ik toch een redelijk groot aantal mooie exemplaren heb mogen proeven. De meest positieve beschrijving tot nu toe betrof de 'Cool Coast' van Casa Silva. De wijn van vandaag komt uit een hele andere hoek: Nieuw Zeeland. De beschrijving zal echter zeer veel overeenkomsten vertonen met die van de Chileen. In het supermarktsegment vind je veelal hele expressieve en typische Sauvignon Blanc's uit Nieuw Zeeland, typisch voor Nieuw Zeeland, niet zozeer de druif. In deze 'Private Bin' editie van Villa Maria staat de druif helemaal centraal. Alcohol is 13%, geen hout. In het glas heel, heel licht groen-geel, intensiteit 1 uit 5. Bij het openschroeven stuift het aroma al mijn kant op en grappig genoeg blijft dat hele stuivende gereserveerd voor dat ene moment van openen. Vanaf hier blijven de geuren subtiel in het glas gevangen, voornamelijk buxus (kattenpis) en groene appel. Vanuit de koelkast koud in de mond gelijk al typisch sauvignon blanc: buxus, grassig, citroen, hoge zuren, tongtintelend, strak en toch heel sappig, speekselopwekkend. Al opwarmend komt daar een klein beetje mango, ananas en grapefruit bij. De smaak van Venco 'zwart-witjes' blijft aan m'n tanden plakken. Een enorm mooie Sauvignon Blanc, eerder Europees dan Nieuw Zeelands, subtiel, elegant, gracieus. Zo mogen ze van mij allemaal zijn. Verkrijgbaar bij wijnspeciaalzaken.

Villa Maria Marlborough Private Bin Pinot Noir 2012

Nieuw-Zeelandse Pinot Noir kan me doorgaans goed behagen is de conclusie na het doorlezen van m'n eerdere proefnotities. Eens kijken of dat ook met dit exemplaar van Villa Maria het geval is. Alcohol is 13,5%, geen houtopvoeding. In het glas helder, dieprood van kleur, intensiteit 2 uit 5. Een vrij stuivend aroma, spätburgunder-style, rabarber, aardbeien, kersenjam. Een intense smaak, mooie zuren, klein bittertje, tannines 2 uit 5, sappig. Proef ik daar nu toch nog een beetje (kreupel)hout? Dat kan in ieder geval niet van een vat zijn. Knisperend vers rood fruit, beetje aards ook nog, twee uurtjes in de koelkast was de perfecte oplossing voor een enorm benauwde en hete dag als vandaag. Ik volg sinds kort de biodynamische Thun-kalender. Kort gezegd zijn er vier dagen: blad-, wortel-, bloem- en fruitdagen, heeft allemaal met de stand van de zon, maan en sterren te maken. Fruit- en bloemdagen zijn geschikte dagen om wijn te drinken, blad- en worteldagen minder maar voor grootse of geouderde wijnen zou het niet uitmaken. Vandaag was het een worteldag en de wijn smaakte me prima. Kennelijk een erg goede wijn maar dat kan ik je zonder kalender ook wel vertellen. Verkrijgbaar bij wijnspeciaalzaken.

#RieslingWeeks Spy Mountain Marlborough New Zealand Riesling 2012

Twee hele weken staat Riesling centraal in de #RieslingWeeks van 30 mei tot 16 juni. Duitse Riesling dan wel te verstaan maar ik doe mee met een Nieuw-Zeelander. Hele uitgesproken Sauvignon Blanc maakt deze producent, eens kijken wat hij met de keizer van de Elzas-druiven kan doen. De benchmark kan niet anders dan uit de Elzas of uit Duitsland komen maar dat zou hetzelfde zijn als appels met peren vergelijken, of moet ik zeggen appels met kiwi's. Alcohol is 12%, geen hout (uiteraard zou ik bijna willen zeggen want de combinatie Riesling en houtopvoeding is zeldzaam). In het glas licht goud-geel met een groene zweem, minuscule belletjes. Flink aromatisch, stuivend, citrusfruit, ananas, grassig, een botertje. In de mond hele, hele hoge zuren (volkomen normaal voor Riesling), speekselopwekkend, tongtintelend. Smaken van vooral ananas en citrusfruit, zonnebloemolie, ook wat groens, grassig. Niet even subtiel of elegant als zijn Duitse tegenhangers, meer als een olifant in de porseleinkast, typisch Nieuw-Zeelands.

Giesen Estate Marlborough Pinot Noir 2011

Oogstjaar 2011 moest in Marlborough wat langer wachten op de pluk voordat de fysiologische rijpheid van de druiven bereikt was, het resulteerde in iets hogere suikerlevels dan gewenst. Handmatige oogst, 20% complete trossen (de rest ontsteeld), 5 tot 10 dagen koude schilinweking, gebruik van wilde gisten, 4 tot 10 dagen 'sur lies' na vergisting, houtopvoeding in Frans eiken vaten van 225 en 300 liter waarvan 15% nieuw, spontane malolactische gisting in een opwarmende lente-kelder, klaring met eiwit. Tot zover de technische specificaties. Op de verjaardag van een vriendin dronk ik deze wijn. Ze kocht, nee, kreeg hem bij de Jumbo. Er stond geen prijskaartje bij het schap, bij het afrekenen stond er 3 euro op het scherm. "Laat maar, dat kan nooit wat zijn", zei ze. Vervolgens kreeg ze de wijn gratis onder voorbehoud dat ze haar mening over deze wijn zou komen vertellen. "Misschien dan wel leuk om te kunnen doorverwijzen naar Wijn-Blog" en dus kreeg ik de wijn te proeven. Alcohol is 13,5%. In het glas de kleur van een donkere rosé, helder, licht kersenrood, intensiteit 2 uit 5 voor rood. In de neus een hintje hout, een klein stalletje, verder aardbei, kers, framboos. In de mond ook weer dat heerlijke stalletje, een klein zoetje, hoge zuren, een licht bittertje, tikje drogend, best wat tannines voor een pinot noir (3 uit 5), subtiele houtsmaak. Hij doet me sterk aan een 'lieblich' Spätburgunder uit de Ahr denken. Laten de drie broers Theo, Alex en Marcel nou vanuit Duitsland naar Nieuw-Zeeland geëmigreerd zijn. Als deze wijn echt maar 3 euro moet kosten dan ga ik even een voorraadje inslaan.

Villa Maria Cellar Selection Marlborough Organic Sauvignon Blanc 2012

Wederom een wijn die geschonken wordt in de KLM Business Class. Het schijnt dat om daarvoor geselecteerd te worden, wijnen met een hoge smaakintensiteit gewenst zijn omdat je smaakzin zo hoog in de drukcabine onderdrukt wordt. Ik proef hem echter met beide voeten op de grond. Alcohol is 13,5%, geen houtopvoeding. In het glas een hele lichte strogele kleur met een groene zweem. In de neus heel stuivend, hier ook weer die maïs, enorm veel maïs. Ik associeer dit altijd met Sauvignon Blanc uit Nieuw Zeeland, en terecht blijkt nu maar weer. Zou het een speciale gistsoort zijn die men daarvoor gebruikt? Ook in de mond maïs, ander fruit komt er nauwelijks doorheen. De hoge zuren vallen wel mee, hij is kruidig, opvallend rond en vol met inderdaad een hele hoge smaakintensiteit en een lange afdronk. Weinig subtiel of ingetogen maar dat schijnt dus hoog in de lucht beter te zijn. Niet verkrijgbaar op de Nederlandse markt. Meer over de KLM-wijnen op de site van Passion For Wine.

Spy Mountain Central Otago Pinot Noir 2010

Al twee keer had ik de sauvignon blanc van dit merk een positief review gegeven, eens kijken hoe de pinot noir het doet. Alcoholpercentage bedraagt 13%. In het glas een wat a-typische diepte in de kleur. Hij is namelijk vrij donker terwijl doorgaans de wijnen van de pinot noir iets lichter getint zijn. Qua kleurintensiteit scoort deze een 3 op een schaal van 5, donkerrood met een magenta rand. Op de stille spiegel komen de aardbeien me al tegemoet, na het walsen komt er een lichte stallucht bij; niets nieuws onder de zon hier. Redelijk dunnetjes komt hij m'n mond binnen. Tannines bijna niet aanwezig. Lichtkruidig, mini-bittertje, aardbei, zoete kers, laag in de zuren, wel goed in balans qua zoet-zuur. Veel te korte afdronk en veel te laag in de concentratie. Knap gemaakt, de smaken die erin horen zitten erin, maar veel te dun.

Flaxbourne Marlborough Sauvignon Blanc 2011

Onlangs liep ik een supermarkt binnen en een overweldigend aroma van kattenpis kwam over me heen. Wat bleek? Er waren buxus planten in de aanbieding. Nooit eerder had ik die zo sterk geroken en de associatie met kattenpis gelegd. Op de Wijnacademie uitte één van de docenten al eens zijn bezwaar bij het gebruik van het woord kattenpis om het aroma van een wijn te beschrijven, lees: sauvignon blanc. Nu snap ik waar dat vandaan komt: het ruikt gewoon écht hetzelfde; buxus en kattenpis. Vanaf nu zal ik het dan ook niet meer over kattenpis hebben tenzij ik het over de kwaliteit van de wijn heb en deze werkelijk belabberd is. Het exemplaar van vandaag is heel licht goudgeel in het glas, alcoholpercentage is 13%. Op de stille spiegel noem ik hem dan maar gelijk even: buxus! En behoorlijk stuivend. Na het walsen komt daar iets van asperges, maïs en een beetje citroen bij. Een hele kleine onzuiverheid in de vorm van wat bubbels, dit is niet het resultaat van een tweede gisting op fles, maar er vaak expres ingelaten om wat extra frisheid aan de wijn mee te geven. Bij de eerste slok valt het hoge zuur meteen op. Ook in de smaak citroen en buxus. Een typisch voorbeeld van de verwachting dat het grote publiek heeft bij sauvignon blanc in het algemeen, maar voor de iets gevorderde proever is dit een typisch voorbeeld van een Nieuw Zeelandse sauvignon blanc. Vooral het stuivende en groene karakter, alhoewel ik ook meerdere a-typische sauvignon blancs uit deze contreien heb geproefd. Maar als dit exemplaar langskomt op je proefexamen, kun je die niet fout hebben. Als begeleider bij asperges of vis in romige botersaus zeer geschikt.

Kim Crawford Marlborough Pinot Noir 2010

Pinot noir is een lastige druif om te cultiveren en nog lastiger om er een mooie wijn mee te maken. Daarnaast houdt niet iedereen van wijnen van dit druivenras. Vaak worden ze als lichte, frisse wijnen gezien. Niet helemaal terecht want met name in de Bourgogne kunnen ze er behoorlijk complexe wijnen van maken. In Nieuw Zeeland heeft men deze druif ook al sinds enige tijd ontdekt. De stijl die men hier hanteert lijkt enigszins op de frisse Duitse spätburgunders uit het Ahrtal. Het zijn wijnen die niet iedereen zal aanspreken. De keldermeester bij Kim Crawford Wines heeft met deze wijn zijn best gedaan om ook de niet-pinot noir liefhebber te behagen. Daarin is hij wel geslaagd, maar gaat daarmee wel verder weg van de stijl die de echte pinot noir liefhebber juist weer wel kan waarderen. In het glas is hij helder licht rood, geen verrassing daar. In de neus geen stallucht, maar fris rood fruit. Klein zoetje in de aanzet, stroeve tannines nauwelijks aanwezig, wel zijn ze redelijk drogend in de mond. Smaken van vers rood fruit, een licht bittertje en wat kruidigheid in de finale. De concentratie is wat laag echter. Met z'n 14% alcohol voelt deze best wat branderig in de keelholte en het beoogde frisse karakter gaat hiermee wel wat verloren. Hij heeft houtopvoeding gehad, maar dat proef je niet terug. Op hun site staat ook een discrepantie. Bij de ene omschrijving heeft men het over deels malolactische gisting en volledige houtopvoeding van 7 maanden, in de fiche technique staat echter gedeeltelijke houtopvoeding van 9 maanden en een volledige malolactische gisting. Hoe dan ook, ik vind de wijn niet spannend genoeg om me daarover druk te maken.

ARA Single Estate Marlborough Pinot Noir 2009

Inmiddels heb ik op Wijn-Blog 27 wijnen beschreven van de pinot noir druif, nummer twee is de chardonnay met 25 beschrijvingen. Ik denk dat het uit elkaar houden van pinot noir uit de Bourgogne, Duitsland en Nieuw Zeeland me inmiddels wel blind gaat lukken. Jammer dat die er niet tussen zaten op het laatste proef-examen. Vandaag heb ik weer een Nieuw Zeelandse, nog over van de New Zealand Wine Fair, mij ter beschikking gesteld door Melman Communications. Deze moet zo rond de 14 euro kosten en is onder andere verkrijgbaar bij Fourcroy, alcoholpercentage 13%. Helder, licht felrood in het glas. Onmiskenbaar de zo bekende aardbeitjes in de neus, eventjes walsen en ja! Daar is het bekende stalluchtje. Heel fris in de mond, gelijk laat ook het bittertje van zich spreken, iets wat je overwegend in de Duitse en Nieuw Zeelandse pinot noirs aantreft. Ik had genoteerd "geen hout", maar daar kom ik van terug. Hij heeft wel degelijk hout gehad, of dat balken, chips of echte vaten zijn durf ik niet te zeggen. Het ligt er in ieder geval niet zo duidelijk los bovenop zoals vaak bij supermarktwijnen uit de Nieuwe Wereld het geval is. Aardbei komt ook in de smaak naar voren. Tannines zijn er nauwelijks, 2 op een schaal van 5. Het is weer zo'n heel knap gemaakte pinot noir uit Nieuw Zeeland. Weinig op aan te merken, of het moet zijn dat ik er geen terroir-expressie in kan vinden.

Esk Valley Gimblett Gravels Hawkes Bay 2009

Eventjes een zijspoor voor wat betreft de Italiaanse weken, een tussendoortje in de vorm van een Nieuw-Zeelandse wijn. Een restant van de New Zealand Wine Fair, ontvangen via Melman Communications. Een blend van de rassen merlot, cabernet sauvignon en malbec, verhouding niet vermeld. Het zou zomaar een Bordeaux kunnen zijn, afgaand op de gebruikte druivenrassen. Alcoholpercentage 14%. Verkrijgbaar via LFE, verkoopprijs €14,99. Donkerrood met een magenta rand in het glas. Op de stille spiegel duidelijk de 12 maanden rijping op Frans eiken merkbaar. Na het walsen is het vooral kruidigheid wat ik ruik. De eerste slok toont frisheid en een behoorlijk aanwezig bitter. Met z'n 14% is hij ook vrij alcoholisch, beetje branderig in de keelholte. Stevige tannines, 4 op een schaal van 5, redelijk stroef op de tanden ook en erg drogend in de mond. Zuren zijn ook redelijk aanwezig. De kruidigheid is wat in de smaak overheerst, verder nog iets van pruimen en tabak (nee, geen pruimtabak), in de finale proef je weer die houtopvoeding. De afdronk is middellang en de smaak blijft gek genoeg niet in m'n hele mond maar voornamelijk aan m'n gehemelte plakken. Ondanks dat de basis voor deze wijn de fruitige en niet zo moeilijke merlot druif is, lijkt het karakter van de wijn toch eerder op de wat stroevere Bordeaux wijnen van de linkeroever. Degene waar de cabernet sauvignon de hoofddruif van is. Waarschijnlijk is het ook nog de tannineuze malbec druif die zijn duit in het zakje doet en die er mede voor zorgt dat deze wijn geen allemansvriend is. Het is best een spannende wijn, ik denk echter dat deze pas over een jaartje of vijf geopend moet worden. Met z'n schroefdop zal hij echter niet verder kunnen "ademen", maar misschien dat de ingrediënten dan iets beter met elkaar verweven zullen zijn.

10.02.2012 Update: Hij staat nu drie dagen open en eigenlijk is-ie nu veel lekkerder dan toen ik hem proefde op dag één.

Kim Crawford Marlborough Sauvignon Blanc 2011

Deze sample was nog over van de New Zealand Wine Fair van 14 november 2011. Op de markt gezet door één van de grootste wijnproducenten van Nieuw Zeeland: Constellation. Prijs in de detailhandel ongeveer €10,- alcoholpercentage 13%. Even lijkt het alsof er water in het glas zit, zo licht is hij. Een hele lichte kleur geel met een evenzo lichte groene zweem. In de neus ruik ik citrus en een lichte mineraliteit. Pas na iets opwarmen komt die bekende buxus geur opzetten, maar lang niet zo stuivend als ik gewend ben van deze druif. Bij de eerste slok valt meteen het zeer hoge zuur op. Smaken van citroen en groene appel. Wanneer je hem iets langer in de mond houdt, minimaal 6 seconden, en de wijn dus opwarmt, komt ook in de smaak de buxus door, iets grassigs, mineraliteit. Pas lang nadat ik hem doorslik lijkt het alsof er zich nog een zoetje presenteert, maar ik moet hem met m'n tong van m'n tanden afschrapen om hem te kunnen proeven. Het heeft iets dropperigs. Sterker nog, het zijn de Venco zwart-witjes die ik proef. Da's voor het eerst dat ik dat in een witte wijn ervaar. Die smaak, plus misschien het vrij hoge alcoholpercentage, zijn de enige aanwijzingen dat de wijn wel eens uit de Nieuwe Wereld zou kunnen komen, wat die dus ook doet. Maar wanneer je onder tijdsdruk staat zou je deze gemakkelijk voor een Sancerre kunnen houden. Hij is zeer zuiver en erg elegant. Een lekkere doordrinker.

Elephant Hill Hawkes Bay Merlot 2009

Ik waag me weer eens aan een wijn gemaakt van de merlot druif. Net als het hoofdpersonage in de film "Sideways" gaat mijn voorkeur uit naar pinot noir en laat ik merlot doorgaans links liggen. Deze proeffles was nog over van de New Zealand Wine Fair en werd mij ter beschikking gesteld door Melman Communications en is verkrijgbaar bij Pallas Wines. Percentage alcohol 13,5%. Diep magenta tot paars in het glas. Fruitig in de neus, bessen, rozenbottel, iets floraals ook. Precies zoals ik hem in de neus beschrijf, glijdt hij ook m'n mond binnen. Frisse smaak, vers rood fruit met niet teveel hoge zuren, precies goed, mooie balans. Laag in de tannines, 1 op een schaal van 5, wel redelijk drogend in de mond. Lengte van de afdronk 3 op een schaal van 5 en dat valt me alles mee, ik heb ze wel eens wateriger geproefd maar deze blijft redelijk lang hangen. De druiven waren goed rijp toen ze werden geplukt, niets groens te bespeuren in deze wijn. Het is een erg makkelijke en toegankelijke wijn, barstensvol vers fruit en mooi gevinifieerd. Zelfs verstokte merlot-haters zouden deze nog wel kunnen waarderen. Verwacht geen diepgang en complexiteit echter, deze wijn is puur op het fruit gemaakt.

Waipara Hills Marlborough Sauvignon Blanc 2011

De New Zealand Wine Fair vond plaats op 14 november 2011 maar ik kon daar niet bij zijn. Dankzij Melman Communications kon ik toch nog beschikken over een aantal flessen wijn die over bleken te zijn na het evenement. De eerste die ik ga bespreken is deze sauvignon blanc van Waipara Hills. Alcoholpercentage 13% verkoopprijs zal zo rond de €15,- moeten liggen. Wat meteen opvalt ten opzichte van de sauvignon blancs uit Nieuw Zeeland die ik al eerder heb geproefd, is dat deze een stuk minder "groen" is. Geen aroma van maïs en asperges dit keer, maar van tropisch fruit: ananas hoofdzakelijk. Lang niet zo stuivend voor een sauvignon blanc en ook niet meteen buxus in het aroma, dit komt pas na een kwartiertje opwarmen. In smaak komt de buxus weer wel duidelijker naar voren. De aanzet is licht zoetjes, ook hier komt die ananas meteen tot uitdrukking, meteen gevolgd door een enorm hoog zuur. Heerlijk knisperend fris, ik had niet anders verwacht, want zo hoort sauvignon blanc te zijn. Uitstekend begeleider van allerlei soorten zeebewoners, of dat nu vis, krab, kreeft, oesters of mosselen zijn, en van frisse salades. Ook geschikt voor bij harde kazen.

Yealands Central Otago Pinot Noir 2009

Gall & Gall €10,99 alcoholpercentage 13,5%. Helder lichtrood in het glas. Weinig intense neus, overeenkomstig de Duitse spätburgunders die ik heb geproefd. Ook qua smaak lijkt deze er erg op, fruitig: aardbei, rode bessen. Nauwelijks tot geen tannines, redelijk hoog in de zuren. Beetje aan de dunne kant, wel een lekker verfrissend bittertje in de finale die niet lang is. Redelijk hoog geprijsd naar mijn smaak.

Marlborough Spy Mountain Sauvignon Blanc 2010

Niet alleen is deze wijn de winnaar van mijn mini-sauvignon blanc-proeverij, hij gaat ook weer met stip naar mijn aanraders. En dat is al het tweede oogstjaar van deze wijn die nu in die lijst staat. Verkrijgbaar bij de ALDI voor €3,99 alcoholpercentage 13%. Ook alweer de vijfde wijn uit Nieuw-Zeeland die ik erg kan waarderen. Of deze wijn gemaakt is op een typische Nieuwe Wereld manier weet ik niet, maar als dat zo is, dan weten ze dat toch beter te verbergen dan veel producenten van andere Nieuwe Wereld wijnen. Bij het eerste voorzichtige snufje nog voor het walsen stuift het aroma al m'n neusgaten in. En dan was de wijn in eerste instantie nog veel te koud geserveerd ook. Wat gelijk omhoog kwam was de geur van maïs en asperges, vooral asperges. Geen geur van buxus hierin, dus misschien is dit dan wel een minder goed voorbeeld van een typische sauvignon blanc wijn, maar hij is wel heel erg lekker. Elke proefronde moest ik lachen bij het aroma van deze wijn. Zo overduidelijk asperges en zo stuivend ook. In de smaak komen de asperges ook terug. In eerste instantie lijken de zuren nog mee te vallen, maar tijdens de lange afdronk komen ze opeens flink aan de binnenkant van je mond trekken. Deze fles ging verspreid over vier dagen, helemaal leeg. De open fles gewoon in de koeling en op dag vier was hij nog even goed en lekker als op dag één. Een ongelofelijk verrassende wijn.

Flaxbourne Marlborough/Otago Pinot Noir 2009

Vandaag de laatste avond gehad van de cursus SWEN-2. Bij het proeven stonk ik erin bij de laatste pinot noir. Je kon kiezen tussen een Italiaanse 2008 en een Duitse 2009. Ik had gelijk al bij de proefnotities geschreven, dat ik dacht dat het hier om een spätburgunder zou gaan, maar het bleek de Italiaan te zijn. Waar had ik het aan kunnen zien? Hij begon al iets oranje te worden aan de randjes en dat duidt op meer ouderdom. De pinot noir van vandaag komt uit Nieuw Zeeland, waar doorgaans mooie dingen vandaan komen. Ook van deze wijn had ik de 2008 editie al eerder beschreven, maar was toen wel erg summier. Ook schreef ik toen dat ik een houtsmaak meende te proeven, maar achteraf denk ik dat ik toen nog niet zo heel analytisch aan het proeven was, als dat nu het geval is. Bij deze 2009 is daar, naast de typische heldere rode kleur, ook weer die typische PN-neus. Fruit, aardbei komt uit het glas omhoog. Ik meen het bittertje van de schillen van citrusvruchten ook zelfs al te kunnen ruiken. In de aanzet een licht zoetje, de fruitigheid komt overeen met de verwachting van dat aroma, en inderdaad ook weer dat bittertje in de afdronk, alhoewel deze wat milder is dan de bitters in een spätburgunder. Wat karakteristiek is voor déze pinot noir, is dat hij in de afdronk ook redelijk branderig is op de tong. Het alcoholpercentage is 13,5%, een half procent hoger dan die van 2008. Prijs en plaats van aankoop zijn ook nog steeds identiek: €6,99 bij AH. De informatie op het achteretiket echter vind ik weer overdreven: volle body, donkere bessen, rijpe pruim en chocola. Volgens mij hebben ze het etiket per ongeluk verwisseld met die van een andere wijn, want ten eerste klopt het niet, en ten tweede kan die beschrijving mijns inziens nooit op een pinot noir slaan. Wat er ín de fles zat was overigens zeer correct en lekker. Hij werd geserveerd met lamsgehakt, haricots vert en zoete aardappelblokjes met frisse yoghurtdressing, te huize "Chez François".

Marlborough Spy Mountain Sauvignon Blanc 2009

ALDI €3,99 alcoholpercentage 13% druivenras: sauvignon blanc 100%. Ik ga extra rubrieken toevoegen aan de wijnen die ik proef. Naast bijvoorbeeld rood of wit en druivenras, ga ik voortaan ook het land van herkomst rubriceren. Volgens mij is dit namelijk slechts de tweede wijn uit Nieuw Zeeland die ik proef, en weer ben ik er erg tevreden over, en dat is een understatement. Ook deze komt uit het gebied Marlborough, en ook deze is weer heerlijk. Bij alleen al het ruiken, liep het water me letterlijk in de mond. Aroma's van groene appel, citroen, zoete bloemenhoning en kattenpis, en dit komt ook nog eens allemaal terug in de smaak. Scherpe, frisse zuren die de zijkanten van je tong doen tintelen. De 2010 versie ligt als meepakker in de metalen draadmanden vlak bij de kassa, maar bij sommige filialen staat deze 2009 editie nog in de schappen. Die van 2010 moet ik nog proberen, maar ik twijfel er niet aan dat die niet onder doet voor deze 2009. Komt gelijk bij mijn aanraders!