De uitsmijter van het kerstdiner. Al twee jaar verheug ik me op het moment dat ik deze fles mag openen. Tijdens de opleiding op de Wijnacademie proefde ik hem voor het eerst en besloot na die les gelijk een exemplaar aan te schaffen. Half-droog is-ie, niet half-zoet, alcohol 19%, tien jaar in hout. Er bestaan twee verschillende soorten verdelho, in de Douro-regio komt de verdelho do Dão voor die dezelfde is als de godello en gouveio, in deze Madeira zit echter de verdelho da Madeira, een genetisch ander ras. Ik wil hem combineren met een kaasplankje maar weet niet goed welke kazen. Collega wijnschrijver Harold Hamersma doet twee suggesties: Roquefort en Taleggio. Zelf voeg ik nog Pecorino Moliterno al Tartufo en twaalf maanden gerijpte Manchego toe. De wijn: amber, oker, barnsteen van kleur, helder behalve het laatste restje in de fles. De geur: vijgen, krenten, tutti-frutti, noterig, floraal, fruitig, bruine appel, bruine banaan, melkchocolade, mokka. Hoezo complex? De smaak: licht oxidatief, sherry-achtig, scherp, branderig op de tong, hele hoge zuren, piepklein zoetje, mokka, ook alweer zo'n echte meditatiewijn. Heerlijk. De meningen over bij welke kaas hij uiteindelijk nou het beste past waren verdeeld. Ik vond hem zelf het best passen bij de wat mildere Manchego. Beide lieten elkaar in leven en probeerde de ander niet te overstemmen, balans dus. Bij de overige wat pittiger kazen denk ik dat een Boal Madeira beter zal passen, die is wat zoeter.
