Cave Renaissance AOC Valais Humagne Rouge 2015

M'n tweede monocépage van de druif cornalin, in het Zwitserse Valais hardnekkig "humagne rouge" genoemd. Een lichte kleur rood, intensiteit 2 uit 5 voor rode wijn. Behoorlijk expressief in de neus, kruidig, rozenbottel, bloedsinaasappel, rabarber, zoute popcorn, spannend aroma. Heel zacht en mooi mondgevoel, verfijnde zuren, sappig, perfect bittertje, iets alcoholisch, langer dan gemiddelde afdronk. Maar wat proef ik? Hij heeft in ieder geval een hele aparte smaak. Dat staat in mijn vocabulaire meestal gelijk aan: "zeer interessant en ik wil hier meer van". Vandaag klopt dat weer eens. Hele sterke zwarte thee, droge Tawny Port, krenten zonder zoet, bruine appel, walnoten, licht aardse tonen, smaakintensiteit 4 uit 5. Dit is geen wijn voor de beginner, dit is voor de doorgewinterde en avontuurlijke wijnliefhebber. Och, wat zou ik graag een door een sommelier perfecte wijn-spijs combinatie voorgeschoteld krijgen, letterlijk. Zelf neig ik naar boerenkool met worst. Waarom? Omdat ik daar nu, in deze uitzonderlijk hete en droge zomer, zin in krijg nadat ik deze wijn heb geproefd. Lekkere dikke jus erbij, een paar kruidnageltjes er doorheen, een scheutje azijn. Door deze wijn krijg ik gewoon zin in de winter! Heerlijk. Alcohol is 13%, geen hout, verkrijgbaar bij onder meer Wijn Op Dronk.

Chanton Weine AOC Wallis Gwäss 2015

Weer eens een voor mij nieuwe monocépage, de gouais blanc. Een eeuwenoud druivenras dat volgens DNA-onderzoek een van de ouders is van tenminste 81 andere druivenrassen waaronder chardonnay, chenin blanc en riesling, om er maar een paar te noemen (bron: Wine Grapes). In Zwitserland wordt hij gwäss genoemd. Bij de eerste snuif ruik ik al dat het goed zit. Aromatisch, fris, gele appel, peer, anijs, bloesem, prachtig bouquet. Heel zacht in de mond, droog, beetje vettig, rond, laat trekkende en mooi gedoseerde zuren, sappig, speekselopwekkend, licht ziltig, klein kruidig bittertje. Mooie smaakintensiteit, gele appel, peer, zonnebloemolie, een botertje, iets floraal, mondvullend, lange afdronk. Vooral niet te koud serveren, ik proefde hem op 16 graden celsius, ideaal. Legio gerechten zijn hierbij te bedenken, van verfijnd tot boers, zolang het maar geen rood vlees is. Alhoewel, iets met dunne plakjes rosbief, rucola, jonge geitenkaas, pijnboompitten en een paar drupjes crema di balsamico op een met knoflook en tomaat ingewreven geroosterd sneetje stokbrood lijkt me een smakelijke combi. Alcohol is slechts 11,6%, geen houtopvoeding, verkrijgbaar bij Wijnverleden.

Fleur du Rhône AOC Valais Humagne Rouge 2011

Wanneer ik dan eens een paar dagen in Zwitserland ben dan ga ik natuurlijk op zoek naar "andere" wijn. Vandaag weer een nieuwe druif in mijn Quest for the Holy Grape. De cornalin komt oorspronkelijk uit het Italiaanse Valle d'Aosta maar is in het Zwitserse kanton Valais (Wallis) ook rijkelijk aanwezig. Hier wordt de druif echter "humagne rouge" genoemd. Geen tijd, geen zin, geen geld om een wijnspeciaalzaak te bezoeken, ik stap de Zwitserse "Coop" in Vich binnen. Het wordt dit exemplaar van een grote wijncoöperatie. Wel goed het achteretiket lezen wanneer je wijnen koopt in Zwitserland of de "Druifbijbel" Wine Grapes meenemen want wanneer je dus een wijn ziet staan met prominent "Cornalin" op het etiket dan gaat het weer om de druif "rouge du pays". Lekker verwarrend. Alcohol is 13,5%, geen hout of wellicht het gebruik van grote foeders, niets erover op internet kunnen vinden. In het glas helder, donkerrood van kleur, intensiteit 2 uit 5. Een neus van bloedsinaasappel, rood fruit, aardbei, licht kruidig, hintje walnoot. In de mond hoge zuren, sappig, lekker bittertje, veel rood fruit aanwezig, gemiddelde smaakintensiteit. Licht aards in de afdronk, alweer. Geen "wow!-wijn" maar voldoende spannend.

Fleur du Rhône AOC Valais Cornalin 2010

Rare jongens die Zwitsers. Ik heb een fles wijn op voorraad waar groot "Humagne Rouge" op het etiket staat en dan blijkt het om de druif 'cornalin' te gaan. Nu open ik een fles waar groot "Cornalin" op staat maar dat betreft dan weer de druif 'rouge du pays'. Blij dat de Druifbijbel "Wine Grapes" altijd weer uitkomst biedt. De rouge du pays is een van de oudste druiven van Valais in het Zuiden van Zwitserland. Bijna verdwenen maar in de jaren '70 gered van de ondergang. Een kruising tussen de petit rouge en de mayolet, ook nog nooit van gehoord zeker? Kom d'r maar eens om in Nederland. Ik vrees tevergeefs, je zult er een tripje voor naar Zwitserland moeten maken. Dat deed ik dan ook en ondanks dat dit exemplaar van een grotere coöperatie komt en letterlijk in de Zwitserse supermarkt "Coop" te koop is, is hij stevig aan de prijs, maar dat is daar vrij normaal. Alcohol is 13,5%, geen informatie kunnen vinden omtrent houtopvoeding. Voor mij de eerste keer dat ik wijn van de rouge du pays proef dus kan ik er weer eentje afstrepen in mijn Quest for the Holy Grape, mijn missie om zoveel mogelijk verschillende mono-cépages te proeven. In het glas helder, dieprood tot magenta, kleurintensiteit 3 uit 5. In de neus veel rood fruit, wat noterig, kruidig, licht floraal. In de mond droog, hoge zuren, milde tannines (1 uit 5), stevig bitter in de afdronk. De adaptatie van het bitter is bij de tweede slok al geschied en het valt nu zelfs niet eens meer op, wellicht dat eventjes karafferen ook al zal helpen. Hij is sappig, barstensvol rood fruit en kruidigheid, licht floraal, een pepertje, iets notigs, een best hoge smaakintensiteit (4 uit 5), aardse afdronk, proef ik nu toch een hintje van houtopvoeding? Wellicht in grote foeders dan. Het is een lichte wijn, iets koelen mag best, qua smaakprofiel lijkt hij nog het meest op een simpele Duitse Spätburgunder, no disrespect intended. In mijn geval mag je het zelfs uitleggen als zijnde een compliment want ik hou van Spätburgunders. Een spannende wijn die je maar blijft inschenken.

Barisi 'Era Ora' Swiss Cuvée Red 2011

Ik had er een hard hoofd in: goedkoop etiket, goedkope fles (zonder ziel), goedkope supermarkt (Lidl). Je zou denken dat ook de prijs laag zou zijn maar dat viel nog vies tegen, die was toch ruim acht euro. Dan moet ik er wel even bij zeggen dat ik hem in Zwitserland zelf gekocht heb, daar is alles duurder. Ik kocht hem vanwege de combinatie van de druiven. Ik ben een fan van pinot noir en drink daar eigenlijk alleen mono-cépages van. Des te interessanter vind ik het wanneer men ervoor kiest deze te blenden met andere druiven. Ik heb er nu al enkele van in m'n voorraad liggen, vandaag trek ik er eens eentje open. Hij zit in de mix met de regent en de garanoir, een Zwitsers ras, verhoudingen niet bekend, geen hout, alcohol is 13%. Bleek rood tot magenta in het glas, intensiteit 1 uit 5, heel licht pétillant. Een floraal aroma, kruidig, chocola, beetje snoeperig. Een zacht mondgevoel, mooie zuren, een zoetje, lekker bittertje, zachte tannines (1 uit 5). Best nog vol van smaak, je verwacht het niet afgaand op de kleurintensiteit, rond, sappig, veel rood fruit, aardbei, kers, floraal, bloedsinaasappel. Hij doet me enigszins denken aan deze Lieblich Spätburgunder uit het Ahrtal. Zo zie je maar weer, een goedkope uitstraling maar nog best verrassend.

Caves St-Léonard AOC Valais Petite Arvine 2011

Kennelijk slaat blogspot op tilt wanneer ik een fles witte wijn van doorzichtig glas upload. M'n vertrouwde achtergrondblauw wordt opeens een stuk donkerder. Een fles van groen glas verdraagt hij iets beter. Het is vandaag woensdag, dus wit. De voor mij maagdelijke petite arvine wordt in de 'Druifbijbel' slechts arvine genoemd, toch rubriceer ik hem met petite ervoor. Een druif typisch verbonden aan de streek Valais in Zwitserland. Daar heb ik dit exemplaar dan ook zelf vandaan gehaald. In Oost-Frankrijk en Noord-Italië hebben ze 'm ook even uitgeprobeerd maar met matig tot geen succes. Vorige week had ik uit 2011 een totaal geoxideerde witte wijn die was 'afgesloten' met een kunststof 'kurk', nu zit er een schroefdop op. Het is inderdaad een betere garantie voor het behoud van wat fruitigheid. Alcohol is 13,5%, geen houtopvoeding. In het glas helder, redelijk intens strogeel met een lichte groene zweem. Koud in het glas ruik ik alleen wat zonnebloemolie, opwarmend komt daar peer, meloen en mango bij. In de mond een piepklein zoetje, beetje mollig zelfs, net voldoende zuren, mondvullende vettigheid, kruidig, een bittertje, speekselopwekkend. De smaak van mango is het meest prominent. Hij zal het best tot zijn recht komen bij een klein voorgerecht van vis, schaal- of schelpdieren.

Op dag twee na het openen wordt de smaakintensiteit wat heviger. Het zoet wordt zoeter, het kruid wordt kruidiger. Wanneer je van Anjou-rosé houdt, een wat zoetere rosé-stijl uit de Loire-streek, dan zal deze witte wijn je ook zeker kunnen bekoren. Ik vind hem niet verkeerd.

Cave Nouveau St-Clément AOC Valais Humagne Blanc 2011

De humagne of humagne blanc staat in Zwitserland exclusief in het departement Valais aangeplant en heel veel staat er niet. Hij was zelfs bijna helemaal verdwenen maar geniet momenteel een opleving. Je zult er dan wel voor naar Zwitserland moeten want in Nederland heb ik ze nog nooit gezien. Alcohol is 12,8%, geen hout. In het glas licht strogeel gekleurd met een groene zweem. In de neus licht aromatisch, fris, peer, meloen. Ook in de mond erg fris, een aangenaam bittertje, een beetje mollig, net te weinig zuren. Smaken van tropisch fruit en vooral peer en meloen. Makkelijk glas wijn.

Cave de Jolimont AOC Vaud L'As de Cœur Assemblage blanc 2011

Ik blijf nog even in Zwitserland met deze blend van chardonnay, charmont en doral. Die laatste twee zijn beide kruisingen tussen chasselas en chardonnay maar kennelijk niet identiek want ze hebben ieder een aparte vermelding in de Druifbijbel. Alcohol is 12,8%, geen hout. Bij het inschenken minuscuul kleine belletjes, geen kettingen. Een licht strogele kleur met een groene zweem. De neus is licht aromatisch, wat zonnebloemolie, fris appellig, klein beetje mango bij het opwarmen. In de mond heel kruidig, een evident bitter, niet storend echter, droog, licht ziltig, vol van smaak, een tikje alcoholisch komt hij over. Gedurende het opwarmen in het glas komt er wat mango bij en wordt hij wat smakelijker. Niet te koud drinken dus.

Provins Valais AOC Valais Heida 2011

Nog steeds bezig met het legen van m'n voorraad witte wijnen van 2011. Vaak noteer ik zo'n beetje dezelfde geur- en smaakindrukken bij witte wijnen van twee, drie jaar oud. Het hele frisse fruit is er vanaf en maakt plaats voor wat rijper fruit, kruidigheid en wat vettigs, iets olie-achtigs. Vandaag trek ik een wijn open die ik uit Zwitserland heb meegenomen. Voor wat betreft het benoemen van druivenrassen zijn het maar rare jongens, die Zwitsers. Zo noemen ze bijvoorbeeld het druivenras cornalin, humagne rouge en het druivenras rouge du pays, cornalin. Toen ik in de winkel dit etiket zag dacht ik dan ook met een voor mij nog onbekend druivenras te maken te hebben: heida, op het achteretiket stond een synoniem: païen. Thuis in de boeken gedoken en het blijken dus allebei weer synoniemen te zijn voor de savagnin blanc. Niet geheel onbekend voor me dus. In de Jura maken ze daar prachtige wijnen van. Alcohol is 13,5%, geen hout. In het glas een vrij donkere stro-gele kleur, intensiteit voor wit 3 uit 5. In de neus zonnebloemolie, ingedroogde honing, perzik, mango. In de mond droog, kruidig, een bittertje, hoge zuren, filmend, vettig. Smaken van vooral zonnebloemolie en perzik. Best nog een hoge smaakintensiteit en in combinatie met het gerecht van die avond, paella met kip, garnalen en rivierkreeftjes, helemaal niet verkeerd. Volgens mij zeg ik het wel vaker maar de iets meer belegen witte wijnstijl bevalt me absoluut.

Vini & Distillati Angelo Delea DOC Ticino Bianco di Merlot 2011

#MerlotMe please! Nou ja, eigenlijk liever niet. Ik vind er niet zoveel aan, merlot. Ik kan me heel goed identificeren met de hoofdpersoon uit de film "Sideways", fan van pinot noir, merlot-hater. "I am NOT drinking any fucking Merlot!" is een gevleugelde uitspraak geworden. Vlak na het uitkomen van die film daalde in Amerika de verkoop van merlotwijnen en steeg die van de pinot noir. Zo ver als een wijn weigeren omdat het een Merlot is wil ik niet gaan, maar het is geen favoriet van me. Maar vandaag is het Merlot-dag, de enige die ik nog in m'n voorraad heb liggen komt uit het kanton Ticino in Zwitserland. Het klinkt erg Italiaans, het grenst ook aan Italië en 80 procent van de bevolking spreekt er Italiaans. De merlot is er in groten getale aangeplant en wordt hier meest gebruikt om rode wijn mee te maken maar een specialiteit is deze 'witte van merlot', Bianco di Merlot. Alcohol is 12,5%, geen hout. In het glas is hij redelijk intens goud-geel gekleurd. Behoorlijk aromatisch, zonnebloemolie, munt, een klein beetje honing. In de mond een lichte tongtinteling, behoorlijk bitter, matige zuren. Hij is vol van smaak, kruidig, filmend, vettig, voornamelijk zonnebloemolie proef ik, er ontbreekt wat fruitigheid. Ik ben er niet kapot van. Hij doet me aan die andere druif denken die in zowat elk land staat aangeplant: chardonnay. Was daar niet een ABC (Anything But Chardonnay) beweging tegen?

Barisi 'Era Ora' Swiss Cuvée White 2011

We werden uitgenodigd om zuurkool te komen eten. Of ik dan ook de wijn mee wil nemen, dat is eigenlijk zo'n beetje de standaard geworden. Tja, zuurkool. Mijn vrouw wist het al: daar hoort riesling bij. En ze drinkt geeneens alcohol. Even op mijn to-do-list zetten: zorg dat je altijd riesling op voorraad hebt. Die had ik dus niet. Er zat wel nog een zoetje door de zuurkool werd me verteld. Oké, dan ook een wijn met een zoetje. Ik check m'n Excel-sheet en zie deze aparte blend staan. Een Oost-Zwitserse landwijn gemaakt van pinot noir (in blanc de noir), pinot gris, müller-thurgau, gewürztraminer en räuschling. Ongetwijfeld gaat de gewürztraminer (met umlaut op het etiket vermeld) voor een zoetje zorgen. Alcohol is 12,5%, geen hout. In het glas heel licht goudgeel met een kleine roze zweem, met dank aan de schillen van de pinot noir. In de neus voornamelijk perzik en lychee. "Stinkkaas" rook een disgenoot maar dat haalde ik er niet uit. In de mond een lichte tongtinteling, het verwachte zoetje, mooie zuurgraad, een bittertje, tikje drogend, kruidig. Smaken van rozenwater, lychee, perzik, abrikoos, grapefruit, ananas, honing. Geen 1+1=3, zowel het gerecht als de wijn bleven overeind en op zichzelf staan in de combo. Eigenlijk 1+1=2 dus. Aparte blend, aparte wijn.

Provins Premium Fendant 2009

Alcoholpercentage 12% €9,99 moest ik er bij de Gall & Gall voor neertellen. De prijs wat aan de hoge kant, maar dat komt volgens mij deels omdat de export vanuit Zwitserland niet zo hoog is en de rendementen laag. Ondanks dat is wijn van de chasselas druif, of fendant zoals hij in Zwitserland heet, de traditionele begeleider van kaasfondue. Hij is licht strogeel in het glas, echt jong is deze fles uit 2009 al niet meer. Ik moet ook zeggen, de fruitigheid is ervan af. Hij is erg droog, smaakt overwegend noterig, amandel, heeft een mini-tinteltje op de tong en dat is het dan ook. Vooral die noterige smaak kom ik vaker tegen bij witte wijnen die mijns inziens al eerder geopend hadden moeten worden. Ik zal weer eens mijn voorraad wit onder de loep nemen om te redden wat er te redden valt. Dit is in ieder geval een wijn die ik best nog wel een keer in combinatie met kaasfondue wil proberen, maar zonder spijs vind ik er niet veel aan.