Ardbeg Ten Years Old The Ultimate Islay Single Malt Scotch Whisky

Whisky. Da's geen wijn... jôh! Heel af en toe bespreek ik ook wel eens andere drank op Wijn-Blog. Daarvoor heb ik de rubriek 'alcohol anders' in het leven geroepen. Ik pretendeer geenszins er ook maar een spoortje verstand van te hebben, daarvoor zou ik de liquoristenopleiding op de Wijnacademie moeten hebben doorlopen. Ik ben niet eens een whiskyliefhebber, ik drink het zelden. Eigenlijk alleen in het gezelschap van anderen die er wel van houden. Bij een restaurantbezoek, als digestief bij de koffie neem ik wel regelmatig Armagnac. Het klinkt wellicht tegenstrijdig maar sterke drank moet voor mij zacht zijn. Echter sterk slaat op het alcoholpercentage en zacht slaat op het mondgevoel. Dat is met deze Ardbeg zeer goed gelukt. Tien jaar rijping in gebruikte houten vaten waar eerst 'bourbon' in mocht vertoeven, alcohol is maar liefst 46%. Vrij licht van kleur, goudgeel, het heeft iets weg van een fino Sherry. Het aroma is intens rokerig. Nou hadden we de barbecue aan maar deze rookgeur kwam daar bovenuit. In de mond begint het heel zacht, een gemaskeerd zoetje, fraaie zuren, een enorm alcoholische en hele lange warme afdronk. Hoe omschrijf ik vervolgens de smaak? Ik ken het jargon voor wijn maar niet voor whisky. Allereerst is uiteraard de rooktoon evident, daar ontkom je niet aan. Granig in plaats van fruitig, notig, koffie maar zonder het bittere element, chocola maar zonder het zoete element. Complex lijkt me hier wel een gepast woord. Dit is weer zo'n "mijmerdrank". Langzaam nippend aan het glas, starend in de vlammen van het knapperend haardvuurtje.