Gautherot Champagne Rosé Brut

Champagne, Cava, Franciacorta, Prosecco, Sekt, Crémant, Vonkelwyn, Schuimwijn, Funkelwien, Bubbelwijn. Vele soorten sprankelwijnen zijn er. Helaas spreekt men maar al te vaak over Champagne wanneer men het over "bubbelwijn" in het algemeen heeft. Champagne is een beschermde naam en alleen de wijn uit die regio mag Champagne heten. Deze wijn wordt overwegend in de maand december gekocht en geopend op het tijdstip van de jaarwisseling. Om twee voorname redenen is dat jammer. Ten eerste: naar alle waarschijnlijkheid heeft men die avond al zitten indrinken en zich te goed gedaan aan oliebollen en appelflappen. Dan wordt er, vaak met een verkwistende douche, een "brut" open geplopt die niet de aandacht krijgt die hij verdient. Van Champagne moet je genieten. Haal meerdere flessen in huis en stem je hapjes en gerechten hierop af. Wil je perse aan de oliebollen en appelflappen, neem dan een iets zoetere Champagne, demi-sec. En wacht vooral niet tot de klok twaalf slaat maar trek hem 's middags al open. Ten tweede: december... What The Fuck!? Deze wijn drink je het hele jaar door! Omdat Max Verstappen weer eens een F1 race wint, omdat je een nieuwe baan hebt, omdat je bent gepromoveerd, omdat je een ziekte hebt overwonnen, omdat je bent geslaagd, omdat je gelukkig bent of simpelweg omdat het woensdag is! Niet omdat het moet maar omdat het kan! Voor zover mijn betoog, nu over tot de orde van de dag. De laatste tijd koop ik redelijk veel rosé Champagnes. Niet goed voor je portemonnee want om de één of andere reden zijn deze vaak ook nog eens duurder dan een blanc de blanc, blanc de noir(s) of een witte blend van de gebruikelijke druivenrassen. Vandaag zit er pinot noir in m'n glas. Alcohol is 12%, geen hout, verkrijgbaar bij de speciaalzaak. Helder, redelijk intens rood van kleur. Fijne en aanhoudende mousse, een beetje dezelfde roze kleur als die van cassis. Geuren van rood fruit, aardbei, kers, rode appel, broodgist. Een zacht mondgevoel, ruim voldoende zuren maar niet superstrak, piepklein zoetje, korte afdronk. Intense en volle smaak, aardbei, kers, rode appel, rode bessen. Enorm sappig, speekselopwekkend, verfrissend. Heerlijk fruitige Champagne om het jaar 2020 mee te eindigen. Fijne jaarwisseling!

Antica Enotria IGT Puglia Falanghina 2017

Proef ik weer een nieuwe monocépage, blijken er twee met dezelfde naam te bestaan. Dat wil zeggen: het eerste gedeelte. De falanghina beneventana en de falanghina flegrea. Druifbijbel Wine Grapes weet te melden dat de flegrea variant het meest voorkomt dus voor het gemak ga ik er van uit dat ik die nu in mijn glas heb. Aromatisch, gele appel, citroen. In de mond droog, stevige zuren, bittertje. Wat vegetale tonen, gele appel, citroen, limoen, munt. Geen dikke wijn, snaarstrak, fris. A palate cleanser, so to speak, oftewel zo'n wijn om je smaakpapillen weer even mee te kunnen resetten. Alcohol is 13%, geen hout, verkrijgbaar bij De Proeftafel te Zeist.

Bodega Altocedro DO Salta Valle de Cafayate Abras Torrontés 2018

Een visgerecht met als ingrediënt Savora crème, die moest ik even Googelen. Ik zie mosterd, kruidnagel, kaneel, nootmuskaat. Lijkt me pittig, in ieder geval intens. Ik ga voor een fruitige witte wijn met een zoetje. Het is deze Argentijnse Torrontés geworden. Ik kan alvast verklappen dat hij spot-on was als wijn-spijs combi. Heel aromatisch, stuift het glas uit, tropisch fruit, citrusfruit, ananas, lychee, citroen, mango. In de mond inderdaad een fruitig zoetje maar wel droog, frisse en hoge zuren, klein bittertje, ziltig, lange afdronk. Geconcentreerde en intense smaken, ananas, lychee, citroen, licht aards toontje, kruidig. Vooral niet te koud serveren. Alcohol is 13,5%, geen hout. Deze kwam bij Wijnkoperij Ockhuysen vandaan.

Bolfan Vinski Zagorje Međimurje Aromano 2016

Een Kroatische blend van pinot gris en gewurztraminer, die laatste heet daar dan weer traminac crveni. Een oranje wijn. Dat is eigenlijk een witte wijn die gemaakt wordt alsof het een rode wijn moet worden. De schilletjes van de druiven blijven aanwezig tijdens de vergisting zodat er kleur aan onttrokken wordt. De twee verschillende druivenrassen worden apart van elkaar vergist, daarna vindt de persing plaats waarna de blend gemaakt wordt. Deze rijpt tien maanden in groot Slavonisch eikenhout. Er wordt niet tot minimaal gezwaveld en de eigen gistsoorten zorgen voor de spontane vergisting. Alcohol is 14% maar liefst. Om de kleur kom je niet heen... die is inderdaad oranje. Hij is licht aromatisch, gedroogd steenfruit, tikje floraal, uitgedroogde honing. In de mond droog, vrijwel geen spoortje zoet te bekennen, mooie zuren, zacht mondgevoel, klein bittertje. Niet te koud drinken. Gemiddelde smaakintensiteit, rode grapefruit, limoen, citroen, tikje notig, kruidig, lychee, iets rokerig. Kenmerkend, herkenbaar als oranje wijn. Verkrijgbaar bij Barrels to Bottles te Rotterdam.

Château Court-Les-Mûts AOC Saussignac 2007

Twee verschillende desserts kwamen er langs, kaas en pompoenbavarois met ingelegde sinaasappel. Vooral bij die laatste had ik deze zoete wijn bedacht. Een blend van 85% sémillon en 15% muscadelle, pourriture noble oftewel edele rot zorgt voor het uitdrogen van de druiven aan de stokken. Een kenmerkend maar moeilijk te omschrijven aroma en dito smaak is het gevolg, alsmede een hoge concentratie restzoet. Alcohol is 13% en er heeft houtrijping plaatsgevonden. In het glas een intens oranje, zelfs bijna lichtbruine kleur, minuscule korreltjes sediment wanneer ik het laatste bodempje uitschenk, wijnsteenzuur vermoed ik. Intens aroma, perzik, mandarijn, abrikoos, licht notig, iets oxidatief, vijg, rozijnen. Stroperig zoet, hoge zuren, klein bittertje, goede balans, lange afdronk. Intense smaak waarbij alles terug komt wat ik ruik. Weelderig zoet. De combinatie met het laatste dessert was uitermate treffend, het gematigd zoet van de bavarois, de licht bittere en zoet-zure smaak van de ingelegde sinaasappel, met schil en al opgegeten.

Torres DO Penedès Mas La Plana 2012

Stevig rood had ik bedacht bij het hertenstoofvlees. Ik vond het tijd dat deze fles er maar eens aan moest geloven. Met de Koning der druiven, "King Cabernet", cabernet sauvignon. Maar liefst achttien maanden in Frans eikenhout waarvan 85% nieuwe vaten, alcohol is 14,5%. Heerlijk gerijpt bouquet, ingetogen, subtiel, zwoel, cederhout, eucalyptus, laurier, zondoorstoofd rijp zwart fruit, kersen, pruimen, complex. Klein zoetje, ruim voldoende zuren, stevige maar afgeronde tannines, iets drogend op het tandvlees, klein bittertje, lange afdronk. Zwoele, warme wijn. Intense smaak, zondoorstoofd zwart fruit, pruimen, kersen, laurier, eucalyptus, licht animaal, leer, tikje aardse afdronk, het hout zeer goed gedoseerd en verweven in de wijn. De wijn is verre van log, ik vind hem elegant zelfs. De combinatie met wild rood vlees klopt.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Gris de Villare 2018

Op het menu stond gestoofd hertenvlees in eigen jus. Da's best een rijk gerecht, daar hoort rode wijn bij, zou je denken. Eén van de gasten drinkt alleen witte wijn dus dan heb je een uitdaging. De wijn moet krachtig genoeg zijn, het liefst ook nog matchen. Dat was volgens haar goed gelukt met deze "Gris de Villare". Een blend van pinot gris en souvignier gris waarbij die laatste deels en kort "op hout ging", alcohol is 13,5%. Ingetogen aroma, gele appel vooral, licht aardse toon. Prachtige zuren, een klein zoetje, een lichte tongtinteling, bittertje, lange afdronk. Intense smaak, gele appel (met klokhuis), heel subtiel gedoseerd hout, mango, diepte, krachtige witte wijn.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Limburgs Parelke 2019

Een relatief "simpele" bubbel van St. Martinus. Ingespoten koolzuurgas, dus geen tweede gisting op fles. Een rosé-blend van de druivenrassen monarch, cabernet cortis en pinotin, alcohol is 12,5%. Een kortstondige mousse bij het inschenken, een fraaie oranje tot licht-rode kleur in het glas, helder. Een wat weeïg en snoeperig aroma, zuurstok, aardbei, framboos, perendrups, rode appel. Een zacht mondgevoel, romig, mooie zuren, klein zoetje, heel klein bittertje, lengte van de afdronk medium minus. Redelijk intense smaak, aardbei, framboos, perendrups, rode appel. Inderdaad, een hele makkelijke rosé-bubbel voor lekker 's zomers op een terras, aan het water of in je tuin. Frisse fruitsalade erbij.

Seifried Nelson Würzer 2018

Würzer. Met deze druif heb ik gelijk het hele hoofdstuk "W" behandeld van Wine Grapes. Het is de enige druif die met deze letter begint. Nee, weissburgunder is pinot blanc en welschriesling is graševina. Würzer is een kruising tussen savagnin rose (wil ik ook nog een keer behandelen) en müller-thurgau. De Duitse schepper, Georg Scheu, heeft hem zo genoemd vanwege de kruidige aroma's in de wijn die ervan gemaakt wordt. Het merendeel van de aanplant staat in Duitsland en in Nieuw-Zeeland staan slechts enkele rijen druivenstokken. Laat ik van die nou net een wijn in m'n glas hebben. Even schrik ik want het beschreven kruidige aroma ervaar ik anders. Vlak na het openen ruik ik benzine, rubber en zwavel. Reductieve tonen dus. Gelukkig verdwijnen deze snel na wat beluchting. Behoorlijk aromatisch inderdaad, lychee, hooi, zonnebloemolie, rozenwater, witte peper. Als je niet van het bestaan van de druif würzer zou afweten dan bestempel je dit gemakkelijk als gewurztraminer, daar heeft het nog het meeste van weg. De fermentatie is vroegtijdig gestopt, dat wil zeggen dat niet alle suikers omgezet zijn naar alcohol wat dus in een restzoetje resulteert, tien gram per liter om precies te zijn. Te weinig echter om het een zoete wijn te noemen. Het is eerder een fruitig zoetje. De zuren zijn er ook voldoende, da's altijd lekker voor het evenwicht, alsmede een klein bittertje, iets langer dan gemiddelde lengte van de afdronk. Behoorlijk hoge smaakintensiteit ook, tropisch fruit, lychee, ananas, mango. Inzetbaar bij de lekker pittige Aziatische keuken bijvoorbeeld. Alcohol is slechts 12%, geen hout, verkrijgbaar bij de (online) wijnspeciaalzaak.

Sella & Mosca DOC Alghero Torbato Terre Bianche 2018

Torbato. Een druif die op sterven na dood was maar weer nieuw leven is ingeblazen. Voornamelijk te vinden op Sardinië waar hij, naar men zegt, naar toe is gehaald vanuit Catalonië. Ook te vinden in het zuidelijk deel van Frankrijk, de Roussillon. Sella & Mosca wordt in Wine Grapes genoemd als aanbevolen producent van deze zeldzame monocépage. Het duurde even voordat ik doorhad dat dit een droge wijn betreft. Het aroma lijkt in alles op het merendeel van alle witte zoete wijnen die ik ooit heb geproefd. Sauternes, Jurançon, Monbazillac, Muscat de Rivesaltes en ga zo nog maar even door. Mandarijn, perzik, mango, abrikoos, gele appel, honing, lychee, ananas. Verstand op nul en even geen aannames doen naar aanleiding van de geur. In de mond fruitig zoet en toch droog, voldoende zuren, speekselopwekkend, klein bittertje, middellange afdronk. Alle geuren komen terug in de smaak, copy/paste wat dat betreft. Echt een hele aparte wijn. En in mijn woordenboek betekent dat iets positiefs. Alcohol is slechts 12,5%, geen hout, verkrijgbaar bij de (online) wijnspeciaalzaak.

Domaine Papagiannakos PGI Markopoulo Old Vines Savatiano 2018

De druif savatiano zal niet bij iedereen meteen een belletje doen rinkelen. Toch is het de meest aangeplante druif in Griekenland. En wat wordt hiervan gemaakt: Retsina! Voor velen toch geen onbekend drankje. Papagiannakos maakt van de druif een droge wijn en wordt hiermee zelfs vermeld in Wine Grapes als aanbevolen producent. Licht aromatisch, citroen, hooi, zonnebloemolie, floraal, honing. Droog, hoge zuren, speekselopwekkend, klein bittertje, lengte afdronk medium minus. Gemiddelde smaakintensiteit, vooral citroen, honingtoets, gele grapefruit, limoen. Verfrissende opkikker. Alcohol is slechts 12,5%, geen hout, verkrijgbaar bij onder meer De Proeftafel te Zeist.

García de Verdevique Vino de la Tierra Cumbres del Guadalfeo Vigiriego 2018

Al vaker geproefd op verschillende proeverijen maar nog nooit besproken op Wijn-Blog. Dat ga ik eens even rechtzetten. Vijariego. Diverse schrijfwijzen voor deze druif, ik hanteer die uit de Druifbijbel Wine Grapes. Ik sla echter aan het twijfelen wanneer ik lees dat er ook nog een andere druif bestaat die vigiriego blanco wordt genoemd maar eigenlijk chelva heet en totaal verschillend is qua DNA-profiel. Beide druiven hebben hun oorsprong in Andalusië maar de chelva is nu voornamelijk te vinden in Extremadura en de vijariego voornamelijk op de Canarische Eilanden. Het exemplaar van vandaag wordt dan weer gecultiveerd in Andalusië, op een hoogte van 1300 meter bij het Sierra Nevada gebergte, vlakbij de stad Granada. Er worden voornamelijk sprankelende wijnen van gemaakt maar ik heb nu een "stille" wijn in m'n glas. Intens strogeel van kleur, het lijkt wel op Sauternes. Licht aromatisch, gele appel, bruine appel, honing, lychee, kruidig, laos. Droog, voldoende zuren, meer filmend dan strak, bittertje, lange afdronk. Hele aparte smaken, laos, bruine appel, umami, limoen, lychee, grapefruit-zest, gedroogd steenfruit. Hij doet me enigszins aan een oranje wijn denken. Heel apart en (daarom) gastronomisch. Zeker geen allemansvriend, eigenwijze wijn maar ik hou d'r van. Alcohol is 13,5%, geen hout, verkrijgbaar bij onder meer Granada Wijnen.

Tenuta Ulisse IGP Terre di Chieti Cococciola 2019

De volgende monocépage in een serie van onbekende druivenrassen is de cococciola. Over deze druif staat bar weinig geschreven in de druifbijbel Wine Grapes terwijl hij in de geschiedenisboeken toch al in 1901 vermeld werd. Op dit moment voornamelijk aangeplant in de Abruzzen en Apulië. Alcohol is 13%, geen hout. Helder, fonkelend licht goudgeel. Aromatisch: ananas, steenfruit, perzik, citroen, Granny Smith, lychee, salmiak... prachtig bouquet. Klein fruitig zoetje in de aanzet, medium+ in de zuren, droog, lange afdronk. Best een hoge smaakintensiteit voor een witte wijn zonder hout en ook alles wat ik ruik komt weer terug in de smaak. Zo heb ik het het liefst. Ik hou van gerijpte witte wijnen maar "wauw"! Ook wel weer eens lekker om zo'n uitstekend geslaagde "verse" wijn te mogen proeven. In mijn virtuele wijnwinkel "van Abbuoto tot Zweigelt" zal deze bij hoofdstuk "C" zeker een prominent plekje krijgen. Verkrijgbaar bij de (online) speciaalzaak.

Douloufakis Winery IGP Crete Aspros Lagos Vidiano 2018

Met het Griekse druivenras vidiano heb ik er voor mij een nieuwe monocépage bij, nummer 232 alweer. Ik ga er een aantal op rij proeven. De vidiano is een oud druivenras, bijna uitgestorven maar is aan een opleving bezig, vooral op het eiland Kreta. Producent Douloufakis is daar zeker debet aan. Oogstjaar 2018 lijkt zeker nog niet oud maar de intens strogele kleur doet toch anders vermoeden. De wijn heeft een houtopvoeding van slechts vijf maanden genoten, 40% in acaciahout, 60% in Frans eikenhout maar bij de eerste snuif is dat wel het eerste dat naar boven komt. Op een "Meursault-achtige" manier echter. Goed geïntegreerd in de wijn, niet dat het er los op ligt. Hout als ondersteuning van de wijn, in dienst van de wijn ten opzichte van wat vaak gedaan wordt: hout om het hout. Vanille, kokos, citroen, honing, floraal, "Haagse Hopjes", een vettig botertje. Als ik niet van tevoren wist wat ik had opengetrokken zou ik dit inderdaad als Meursault hebben bestempeld afgaand op het aroma. In de mond een micro-zoetje, voldoende zuren maar meer filmend dan strak, vettig, lange afdronk. Intense smaak, vooral de tonen van het hout, daarna citroen, een botertje, zonnebloemolie, boterbloem. Nog steeds zou ik blind voor Meursault gaan. Wat een prachtige wijn is dit. Niet zonder reden koos ik deze wijn uit. Een voorgerecht van coquilles en een hoofdgerecht van zalm met spinazie en pappardelle in een romige truffelsaus. Dat vraagt om stevig wit. En dat is deze. Alcohol is ook nog eens 14% maar er is nergens onbalans. De wijn is goed en past bij deze gerechten. Heerlijk. Verkrijgbaar bij de betere wijnspeciaalzaak.

Château l'Ermitage AOP Costières de Nîmes Epicuria 2017

Deze wijn in een enorm dikke fles met diepe "ziel" kocht ik bij Wijnhandel Van Ouwerkerk te Arkel tijdens de jaarlijkse kelderrestantenopruiming. Nu is dit exemplaar nauwelijks een restant te noemen want ik zie dat dit oogstjaar nog steeds verkrijgbaar is, echter ik hoefde op die dag minder diep in de buidel te tasten. Altijd mooi meegenomen. De inhoud valt ook zeker niet tegen. Behoorlijk aromatisch, rood fruit, bessen, kersen, rozenbottel, vanillemerg, kruidig. Micro-zoetje, stevige zuren, klein bittertje, tannines 3 uit 5, iets drogend op het tandvlees. Smaakintensiteit hoger dan gemiddeld, rode bessen, rode kersen, rozenbottel, rode grapefruit, vanille, kruidig, lange afdronk. Het alcoholpercentage van 14% valt niet op, de wijn is goed in balans, ook qua zoet en zuur. Vooral de zuren en tannines houden hem spannend waardoor hij niet vermoeit. Twaalf maanden houtopvoeding heeft hij genoten maar die kun je bijna verwaarlozen aangezien het een vat (of vaten) van veertig hectoliter betreft. De kans dat die nog van grote invloed is op de wijn lijkt me miniem, wellicht alleen die vanilletoets dan. Ongeveer vier uur van tevoren even karafferen, achttien graden Celsius. Het liefst begeleiden met een wildgerecht, hert, haas, everzwijn, kangoeroe... genieten.

Aaldering Estate WO Stellenbosch Pinotage Blanc 2017

Ook het derde exemplaar in een serie van drie blanc de noirs geeft zijn afkomst niet prijs in de kleur. "Gewoon" strogeel met gouden reflecties, helder. In de neus ook niets "roods", licht kruidig, gisten, floraal, citroen, grassig, mineraal, zonnebloemolie. Droog, ruim voldoende zuren, meer filmend dan strak, beetje vettig, licht ziltig, afdronk langer dan gemiddeld. Geconcentreerde en intense smaak, citroen, limoen, hooi, zonnebloemolie. Dit is met recht een witte wijn terwijl hij toch echt gemaakt is van pinotage! Zeker geen usual suspect wanneer je het over een blanc de noir hebt. Deze moet je nou 'ns blind laten proeven in je proefgroepje, kost gegarandeerd heel wat hoofdbrekens. Ik vind dat hij nog het meest op chenin blanc lijkt. Alcohol is 13,5%, geen hout, verkrijgbaar bij de betere wijnspeciaalzaak.

Weingut Topf Niederösterreich [W] Strass im Strassertal 2018

De volgende druif waarvan ik verrast was om er een witte wijn van te zien: zweigelt. Deze neigt qua kleur al veel minder naar de rosé toe dan de "witte" malbec die ik gisteren in m'n glas had. Helder, fonkelend goud-geel. Het aroma zet je dan wel weer op het verkeerde been. Gematigd aromatisch, rode appel, floraal, licht kruidig, lychee. Een heerlijk aangenaam fruitig zoetje, straffe zuren, klein bittertje, warm maar niet alcoholisch, langer dan gemiddelde afdronk. Behoorlijke intense smaak, rode grapefruit, lychee, limoen, citroen, licht kruidig, peer, rode appel. Ook bij deze blanc de noir zou ik bij blind proeven geneigd zijn om hem als rosé te bestempelen. Zo zie je maar weer: hoe meer je weet des te groter het besef van wat je niet weet. Alcohol is 11,5%, geen hout, verkrijgbaar bij de (online) wijnspeciaalzaak.

Trivento DO Mendoza Reserve White Malbec 2019

Nee hoor, geen nieuwe druif. Geen mutatie van de malbec. "Gewoon" een blanc de noir, oftewel een witte wijn van blauwe druiven. De meest gebruikte druif hiervoor lijkt de pinot noir te zijn, die zie ik althans in de statistieken het vaakst voorbij komen. Ik ga drie verschillende blanc de noirs achter elkaar proeven op Wijn-Blog van druiven waarvan je het niet verwacht. Zo had ik er al eerder twee beschreven van de cabernet sauvignon en van de mavrud. Ik begin deze serie van drie dus met de malbec. Beeld je de meest licht gekleurde rosé in die je ooit in je glas hebt gehad, waarschijnlijk uit de Provence. Trek daar dan een half, misschien zelfs een heel punt vanaf voor wat betreft de kleurintensiteit en dan kom je uit op de kleur die ik nu in m'n glas heb. Prachtig, fonkelend, helder, licht zalmroze. Best geurend nog, rode appel, aardbei, framboos, peer, meloen. Ook qua smaak is hij voller dan dat de kleur van de wijn doet vermoeden. Hoge zuren, droog, klein bittertje, rode appel, aardbei, citroen, limoen, grapefruit. Als ik 'm blind geproefd zou hebben en kleur moest bekennen had ik op rosé gegokt. Leuk om te zien dat ook grote producenten eens "iets anders" doen en dat dit ook gewoon bij de Albert Heijn te koop is. Alcohol is slechts 12%, geen hout.

Palacio de Bornos DO Rueda Sauvignon Blanc 2018

Heel af en toe heb ik zin in Sauvignon Blanc. Gewoon om weer even te proeven waarom ik er ook alweer niet zo'n fan van ben. Met de komst van de a-typische Nieuw Zeelandse Sauvignon Blanc begon ik hem weer iets beter te waarderen maar dat was meer vanwege de stijl van de Kiwi's dan vanwege de typiciteit van de druif zelf. Via Frank Smulders leerde ik de wijnen van deze druif uit het Oostenrijkse Südsteiermark en het Spaanse Rueda kennen en daardoor de druif meer op waarde in te schatten. Het hoeft helemaal niet zo hoekig en groen te zijn. Dat bewijst dit Spaanse exemplaar van Palacio de Bornos ook maar weer. Alcohol is 13,5%, geen hout. Gematigd aromatisch, anijs, regenwater, gele appel. Een klein zoetje zowaar, stevige maar precieze zuren, speekselopwekkend, mondvullend, hele lange afdronk. De smaak is zowel geconcentreerd als intens, dat zag ik ook al bij de Verdejo van dezelfde producent. Heel moeilijk om de smaak te omschrijven. Hij is kruidig, notig, ziltig, mineralig maar om nou een bepaalde fruitsmaak te benoemen wordt lastig. Zowel koud uit de koeling als opgewarmd in het glas is er ook nog geen eens verschil. Behoorlijk complexe wijn en in mijn vocabulaire is dat altijd positief. A-typisch in vergelijking met sauvignon blanc uit het Loire-gebied, bijvoorbeeld Sancerre, Pouilly-Fumé is daar dan ook weer een uitzondering op in mijn beleving. Als ik dan toch "gun to my head" een fruit zou moeten benoemen dan ga ik voor lychee. Verkrijgbaar bij Wijnkoperij Okhuysen.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Vriendschap uit Voerendaal 2019

De "Vriendschap uit Voerendaal" dronk ik voor het eerst bij het pop-up evenement "Wijnrestaurant op het Land". Gelukkig voor mij bracht Stan Beurskens deze wijn ook in de reguliere verkoop, overigens ook weer binnen recordtijd uitverkocht. Een uitermate interessante blend van de druivenrassen auxerrois, chardonnay, johanniter, solaris en muscaris. Alcohol is 12,5%, geen hout. Heel klein fruitig zoetje, strak en filmend tegelijk, precieze zuren, klein bittertje, intense smaak, middellange afdronk. Tropisch fruit, lychee, citrusfruit, citroen, limoen, licht kruidig, gele appel. Vooral niet te koud drinken. Destijds in combinatie met Limburgse gerookte forel en in gezelschap van vrienden. Vandaag in combinatie met sint-jakobsschelpen en in gezelschap van dezelfde vrienden. Lekker en gezellig.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Prestige Brut Nature 2015

Het aantal beschreven wijnen uit Nederland op Wijn-Blog groeit gestaag. De kwaliteit ervan is in de jaren ook significant verbeterd. Voor mij stijgt Wijngaard St. Martinus er op dit moment bovenuit. Stan Beurskens beschouw ik als een van de betere wijngaardeniers. Het complete plaatje bij hem en zijn wijnen klopt gewoon. Klinkt het nu nog als een compliment wanneer ik zeg dat ik zijn wijn on-Nederlands vind, wellicht dat ik in de nabije toekomst voor alle goede wijnen zal zeggen dat het lijkt alsof ze door Stan Beurskens gemaakt zijn. Zo ongeveer om de dag check ik zijn website om te zien of er bepaalde wijnen al verkrijgbaar zijn. Regelmatig zie ik dan dat er een bepaalde wijn al niet meer te verkrijgen is. Met z'n 28 hectare maakt hij een uitgebreid gamma aan wijnen die binnen no-time zijn uitverkocht. Hijzelf denkt op dit moment niet aan nog meer uitbreiding van z'n wijngaardareaal want "kwaliteit staat voorop" en dat vind ik een uitstekend uitgangspunt. Ook van sprankelwijnen zijn er maar liefst vier verschillende te verkrijgen, vandaag heb ik de duurste daarvan in het glas. Tevens een voor mij nieuwe monocépage met de druif souvignier gris. Eerste gisting in barriques, tweede gisting op fles, dertig maanden sur lies, alcohol is 12,5%. Kleine bubbels, fijne mousse, redelijk intens geel tot licht oranje gekleurd. Citrusfruit, groene appel, gele appel, anijs, champignon... in geur en smaak. Strakke zuren, droog, speekselopwekkend, klein bittertje. Ondanks precies dezelfde vinificatie mag je dit zeker niet vergelijken met Champagne maar een leek zal het verschil niet proeven. Ben benieuwd naar de andere pareltjes.

Schloss Johannisberg Fürst von Metternich VDP Rheingau Gelblack Riesling trocken 2015

Prachtig etiket! Ik zie foto's van deze wijn vaak voorbij komen op diverse tijdlijnen en ik wilde er zelf ook eens een proberen. Van alle droge riesling die Schloss Johannisberg in het gamma heeft is deze "gelblack" (geel zegel) de instapper. De daarop volgenden zijn bronze, silber en gold. Schloss Johannisberg legt zich exclusief toe op riesling wijn. "Ein gutes Mittel gegen Ärger, ist stets ein Glas Johannisberger" is een lokaal gezegde. Heel licht pétillant in het glas. Die kleine belletjes voel je ook op de tong, hij is droog, speekselopwekkende hoge zuren, laat trekkend, gemiddelde smaakintensiteit, lange afdronk. Citroen, ananas, loepzuiver, mineralig. Met recht een instapmodel, als ik dat mag zeggen, want hij is voor riesling nog best toegankelijk. Er zijn rieslings waarbij het glazuur van je tanden barst dankzij de zuren maar dat valt bij deze gelblack reuze mee. Alcohol is 12%, geen hout, verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Château Prieuré-Lichine AOC Margaux 2008 'Grand Cru Classé en 1855'

Klassieke Bordeaux. Korter, bondiger en more to the point kan ik het niet samenvatten. Om m'n proefervaring bij te houden dwing ik mezelf om wijnen aan te schaffen uit alle windstreken. Australië, Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Azië, klassiek Europa, innovatief Europa... noem het maar op. Ik ben een avontuurlijke wijndrinker en sta open voor alle stijlen, innovaties en smaken. Soms echter heb je zo'n dag dat je weet wat je smaakpapillen nodig hebben en die zijn niet gevoelig voor schema's en logica. Af en toe heb je gewoon zin in een vet geëikte chardonnay, een Rioja vol splinters, een riesling die het glazuur van je tanden doet afspringen, een bombastische zinfandel of, in dit geval, een Bordeaux waarvan je op voorhand al weet hoe die gaat smaken. Hij stelt me niet teleur. Hij ruikt klassiek, hij smaakt klassiek. Rood fruit, zwart fruit, hout, salmiak, leer. Goede zuren, intensiteit, afdronk en herkenbaar als Bordeaux Grand Cru Classé. Druivenrassen cabernet sauvignon 65%, merlot 30% en petit verdot 5%, alcohol is 13%, zestien maanden houtlagering, de helft in nieuw eiken, de andere helft in tweedejaars eiken. Normaal gesproken zou ik nu vermelden dat je hem kunt aanschaffen bij de wijnspeciaalzaak maar dit exemplaar kocht ik in 2015 bij de LIDL, een Nederlands filiaal ook nog.

Azienda Agricola Marco Cecchini DOC Friuli d'Orsaria Pinot Grigio 2019

De tweede wijn van die avond en er was me inmiddels medegedeeld wat we gingen eten: roti. Ik was verrast met de keuze voor een witte wijn maar toen ik hoorde dat Margaret Wines had geadviseerd over deze wijn-spijs-combinatie wist ik dat het wel goed zou zitten. Kip, kousenband, aardappelen, gekookte eieren, rotivellen. Flink gekruid, stevige kost... daar mag toch best een sterke sparringpartner van een wijn tegenover staan. Nou, mijn aanvankelijke bedenkingen verdwenen als sneeuw voor de zon bij alleen al de eerste snuif in het glas. Enorm aromatisch, peer, appel, tropisch fruit. Klein zoetje, hoge zuren, enorme smaakintensiteit, lange afdronk. Deze wijn was nog steviger dan de rode van eerder die avond. Geen hout, alcohol 12,8%. Mango, peer, gele appel, perzik, lychee. Maar vooral die intensiteit en concentratie, een beer van een wijn!

Cantina Todini DOC Sangiovese di Todi 2018

Dineren bij vrienden, even lekker niet zelf in de keuken hoeven staan en ook de wijn hoefde ik dit keer niet mee te nemen. Alles was geregeld. Het borrelplankje in de namiddag was vergezeld van deze rode wijn. Geen hout, 14% alcohol. Met vermelding van het druivenras sangiovese op het etiket ben je verzekerd van tenminste 85% van deze druif, in dit geval zit hij er voor de volle 100% in. Wat gesloten in de neus, zwart fruit voornamelijk. Beendroog, iets drogend ook op het tandvlees, voldoende zuren, een flink bittertje, middellange afdronk. Zwart fruit, tabak, leer, beetje groen nog, rauw. Er mag een beetje temperatuur in komen, dan wordt hij wat ronder. Redelijk stevige wijn voor zo bij de borrelplank en dan moet het hoofdgerecht nog komen, ik ben benieuwd. Deze wijn is verkrijgbaar bij Margaret Wines te Utrecht.

Weingut Knab Endinger Engelsberg Alte Reben Spätburgunder 2016

Och, och, och... Spätburgunder zoals hij hoort te zijn! Wat een heerlijkheid. Anders dan Bourgogne, een eigen identiteit en niet beter of slechter, gewoon anders. En anders kan goed zijn en anders is in dit geval heel goed. Ik hou van typische Spätburgunder, net zoals ik ook van Bourgogne Pinot Noir hou. In de Duitse wijnregio Baden heeft Weingut Knab er een zeer fraaie wijn van gemaakt. Intensiteit, concentratie, lengte. Een droppig zoetje, kersen, rode grapefruit, bloedsinaasappel, speculaas, kreupelhout, aards, wilde bosaardbeitjes, elegantie, subtiliteit. Ik hoef niet eens een uitsplitsing te maken in kleur, geur en smaak... alles klopt, het is allemaal één geheel. Dit mag dan twintig euro per fles kosten maar dat is het dubbel en dwars waard en daarom komt-ie ook bij mijn aanraders. En als je nou niet zo heel veel proefervaring hebt, koop dit dan niet. Je reactie zal zijn: "Nou, is dit het nou?". Pas wanneer je voldoende Pinot Noir wijnen geproefd hebt zul je begrijpen wat ik bedoel. Dit is geen snobisme, dit is ervaring. Alcohol is 13%, twaalf maanden houtopvoeding in barriques, verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Casa de Vinuri DOC Cotnari Busuioacă de Bohotin ZAZ 2018

M'n tweede Roemeense wijn op rij en tegelijk m'n tweede voor mij nieuwe druif op rij. Dit maal de busuioacă de bohotin... wie kent 'm niet. De laatste druif uit het hoofdstuk "B" in de druifbijbel Wine Grapes. Hoogstwaarschijnlijk een kleurmutatie van de muscat blanc à petit grains alhoewel het DNA-profiel toch uniek is te noemen. Men is er nog niet uit, laten we het daar op houden. De kleur van de druif is rood dus een hele lichte rode wijn (niet echt voor de hand liggend), rosé en wit behoren tot de mogelijkheden. Een rode druif zit tussen een blauwe en een groene druif in. Van blauw maak je rode wijn en van groen maak je witte wijn... volgt u me nog? De wijnmaker koos er voor om een rosé te maken. In mijn optiek een excellente keuze. Heel licht oranje in het glas, fonkelend, helder. Enorm aromatisch, alsof ik een lieblich Ahr Spätburgunder aan het besnuffelen ben. Dezelfde geuren ook: aardbei, bloedsinaasappel, rode grapefruit, aards... wat een prachtig bouquet! De smaak vervolgens voldoet geheel aan m'n hooggespannen verwachting: aardbei, bloedsinaasappel, rode grapefruit, aards, sappig, speekselopwekkend, verfijnde zuren, droog, hoge smaakintensiteit en een lange afdronk. Wat een heerlijkheid! Van te voren wist ik niet wat te verwachten maar ik kan 'm onder m'n aanraders scharen, ook omdat de verkoopprijs onder de zeven euro blijft. Alcohol is 12%, geen hout, verkrijgbaar bij de (online) wijnspeciaalzaak.

Crama Girboiu IG Dealurile Vrancei Livia Plãvaie 2016

In de druifbijbel Wine Grapes lees ik dat de plavaï "no longer cultivated" is, hij wordt niet meer geteeld. Toch heb ik er op dit moment een wijn van in m'n glas zitten. Zou hij weer nieuw leven zijn ingeblazen of houdt men de schone schijn op met het gebruik van de naam van deze "uitgestorven" druif? Op een website lees ik dat er in 2016 weer 152 hectare is aangeplant in Roemenië. Nou lijkt het me onmogelijk dat die in hun nulde jaar al meteen voor een oogst konden zorgen en ook het jaar erop lijkt me sterk maar wellicht lag er ergens nog een vergeten veldje waar deze druif al jaren in de anonimiteit productief was. Oorspronkelijk zou de druif uit Moldavië komen en er worden vele verschillende schrijfwijzen gehanteerd. Ik hoop dat-ie in een nieuwe druk van Wine Grapes een vermelding zal krijgen. Voor nu zult u het moeten doen met de informatie die ik ga geven. Intens goud-geel gekleurd in het glas. Oogstjaar 2016 is al even geleden dus rijpe tonen in de neus, honing, boenwas, nauwelijks fruit. In de mond een klein zoetje, heerlijke zuren, speekselopwekkend, licht ziltig, iets drogend op de tanden, langer dan gemiddelde afdronk. Redelijk intense smaken van ingedroogde honing, lychee, iets notig en daar blijft het dan wel zo'n beetje bij. Desondanks vind ik het een interessante wijn en zou ik graag meer van de plavaï willen proeven. Alcohol is 12%, geen hout, verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Spier Wines Ltd WO Western Cape Wonderlijk Chenin Blanc - Chardonnay 2018

Ik kom er niet achter hoe groot het aandeel chenin blanc is ten opzichte van de chardonnay, niet via Google althans. Al proevende meen ik een verhouding van 60-40 of 65-35 te bespeuren. De karakteristieke kenmerken van de chenin blanc druif hebben in ieder geval de overhand. Niet alleen koud uit de koeling maar ook wanneer de correcte drinktemperatuur van zo'n zeventien graden is bereikt. Of eigenlijk moet ik zeggen: helemaal dán. Tijdens de opleiding op de Wijnacademie noemde een medestudent het de geur en smaak van katoen. Dat ben ik nooit meer vergeten en heb het toegevoegd aan mijn eigen vocabulaire. Behalve dat ruik ik ook nog hooi, maïs, honing, klein hintje tropisch fruit tenslotte. In de mond meer filmend dan strak, voldoende zuren, klein bittertje, licht ziltig, korte afdronk. Gemiddelde smaakintensiteit, katoen, hooi, limoen, lychee, mineralig. Twee jaar geleden zal hij ongetwijfeld nog iets fruitiger geweest zijn maar voor mij voldoet hij prima. Alcohol is 13,5%, geen hout, verkrijgbaar bij de Hema.

E. Guigal AOC Côtes du Rhône blanc 2016

Hele interessante blend van maar liefst zes verschillende witte druivenrassen, te weten 60% viognier, 15% roussanne, 10% marsanne, 8% clairette, 5% bourboulenc en 2% grenache blanc. Ondanks het grote aandeel viognier op papier is in de praktijk deze qua geur en smaak niet overheersend, het is een enorm goed gebalanceerde mix geworden. Ook hier geldt weer: geen oordeel vellen wanneer je hem koud uit de koeling inschenkt, pas op zeventien graden Celsius geeft hij al z'n geheimen bloot. Aroma van lychee, meloen, perzik. Goede balans in zoet, zuur, bitter en alcohol. Filmend en strak tegelijk, zacht mondgevoel. Gemiddelde smaakintensiteit, ingetogen stijl, lychee, perzik, mango, gele appel, licht ziltig, afdronk niet heel lang. Alcohol is 13.5%, geen hout, verkrijgbaar bij de AH.

Santa Tresa 'il Frappato' Spumante Brut

Frappato. Een Siciliaanse blauwe druif, vaak gebruikt in rode blends maar vandaag heb ik een heel licht oranje-zalm gekleurde Spumante rosé in het glas, biologisch geteelde druiven. Licht aromatisch, rood fruit, aardbei. Strak, fraaie zuren, zachte mousse, klein bittertje. Aardbei ook in de smaak, daarbij citroen, limoen, rode appel. Ook zonder "bubbel" zou dit een lekkere rosé opleveren. Goed betaalbaar alternatief voor rosé Champagne. Alcohol is 12,5%, geen hout, verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Marqués de la Concordia DOCa Rioja Hacienda de Súsar 2010

Tweeënhalf jaar geleden kocht ik deze fles bij Brederode Wijnkopers. Oogstjaar 2010 is een topjaar dat uitermate geschikt is om te bewaren vanwege de zuren en tannines. Het lijkt zowaar wel een tendens: 2005 en 2006, 2009 en 2010, 2015 en 2016. Allemaal topjaren vol rijpe tonen gevolgd door jaren met een enorm ouderings-potentieel. Ik hou van die "underdog-jaren". De speelruimte voor wat betreft het "openmoment" van de fles is wat ruimer. Vandaag maakte ik paella als avondeten en wilde daar iets Spaans bij drinken. Een voor Rioja experimentele druivenmix van tempranillo 85%, syrah 5%, cabernet sauvignon 5% en merlot 5%, goedgekeurd door de Consejo Regulador. Tot 15% procent van "non-Rioja" druiven is toegestaan en dat is bij dit exemplaar precies gelukt. Ik juich het toe want met alleen tempranillo, garnacha, graciano en mazuelo beperk je jezelf, de regio en de gebruikers. De Rioja van vandaag is perfect in balans: zoet, zuur, bitter, alcohol (percentage 15%). Niet te vergeten lengte en intensiteit. Prachtig zacht mondgevoel met een spannend scherp randje. Hoge concentratie, da's verschillend van intensiteit. Intensiteit betekent veel smaak terwijl concentratie betekent dat alle aanwezige smaken op één punt samenkomen. De wijn is een geheel. Ik durf geen harde uitspraak te doen over het ouderings-potentieel maar op dit moment lijkt hij mij à point wanneer je van fruitige wijn houdt. Voor meer complexiteit nog minimaal tien jaar bewaren. Achttien maanden houtrijping in nieuw Frans eiken uit Allier, Nevers. Het is echter goed zoeken naar dat hout want het is fruit wat de klok slaat. Rijp rood fruit vooral, kersen, een heel klein hintje vanille.

Bodegas Aragonesas DO Campo de Borja Viñas Viejas Garnacha Eslizón 2018

De meest recente Grenache die ik op Wijn-Blog beschreef was een rosé, de laatste in rood is alweer bijna twee jaar geleden. Tijd voor een opfrisbeurt dus. Sla ik gelijk ook weer eens een keer de Wijnatlas open. De DO Campo de Borja is een klein wijngebied, ongeveer zestig kilometer ten noordwesten van de stad Zaragoza. Er wordt rood, rosé en wit geproduceerd. De wijngaarden liggen tussen de 350 en 750 meter hoogte. Kleigrond en ijzerhoudende kalksteenbodems. Een landklimaat met Atlantische invloeden in de winter die zorgen voor koude, droge wind. Mediterrane invloeden in de zomer die veel hitte brengen. De temperatuurverschillen tussen dag en nacht zijn groot evenals die tussen de onderlinge seizoenen. De totale productie loopt per jaar gestaag op en vooral de jonge rode wijnen zijn commercieel een succesnummer. Ik heb nu ook een jonkie in m'n glas maar toch namen ze de moeite om de wijn vier maanden te laten rijpen in Frans eikenhout. De naam "Eslizón" slaat op een reptiel verwant aan de hagedis, heeft korte pootjes en kan wel 50 centimeter lang worden. Het schichtige dier heeft vier bruine strepen op de rug en leeft op zandgronden en in gebieden met lage gewassen zoals weilanden. Onbekend is wat hij met deze wijn van doen heeft. Wellicht dat ze er ooit een paar tussen de druivenstokken hebben gespot. Die zijn overigens oud, sommige meer dan 100 jaar. Diep rood tot paars gekleurd in het glas. Geurintensiteit medium plus, fruitig, fris, floraal, rode bessen, viooltjes, vanillemerg, drop, zoethout. Klein fruitig zoetje in de aanzet, verder droog, voldoende zuren, speekselopwekkend, lange afdronk. Intense smaak, rode bessen, kersen, drop, vanille, zoethout, floraal. Het alcoholpercentage is 14,5% maar alcoholisch is-ie niet, hij is goed in balans, ook wat zoet-zuur-bitter betreft. Verre van log, hij is zelfs wat elegant en de doordrinkfactor is hoog, hij verveelt nergens. Ideaal voor bij een borrelplank met worsten en kazen maar ook bij diverse maaltijdgerechten kan hij goed aansluiten. Voeg een licht zoet element toe in bijvoorbeeld de jus van het vlees.

Domaine La Tour Penedesses AOP Coteaux du Languedoc Pézenas Cuvée Antique Rouge 2016

Vier jaar geleden mocht ik deze wijn voor het eerst proeven op de Perswijn proeverij "Amsterdam meets Languedoc". Hij sprong er uit die dag. Toevallig zat hij in 2019 in de "Herfst Quartaaldoos" van De Proeftafel. Vandaag heb ik zin in iets Frans en ik kan eigenlijk op voorhand geen enkele reden bedenken waarom ik deze nog langer zou moeten bewaren. Hij gaat dus open. Magenta tot paars gekleurd in het glas. Expressief in de neus, rood fruit, zure kers, kruidig, garrigue. In de mond droog, hoge zuren, tikje rauw, groen, toch rijpe en afgeronde tannines, fris, middellange afdronk. Smaakintensiteit medium minus, vooral rood fruit dat net tegen de grens van rijp aan zit, kersen, rozenbottel. Wellicht open ik oogstjaar 2016 toch iets te vroeg. Hij heeft zeker nog een bewaarpotentie van minimaal vijf jaar. In ieder geval flink wat lucht geven alvorens de glazen vol te schenken. Inderdaad, na een uur of vier verliest de wijn zijn scherpe randjes en wordt wat ronder. De tempranillo is dit jaar verdwenen uit de hoogst interessante blend van de biologisch geteelde druiven grenache, cinsault, syrah, mourvèdre, carignan, terret noir, terret gris en aubun. Alcohol is 14% en de opvoeding geschiedde in cement.

Luciano Arduini DOCG Amarone della Valpolicella Classico 2014

Het is niet elke dag dat ik een Amarone open. Zo af en toe zie ik ze liggen of staan bij een supermarkt maar in de regel weet je dan op voorhand al dat het met de kwaliteit altijd een vraagteken zal zijn. Zeker wanneer zo'n exemplaar niet boven het bedrag van tien euro uitkomt. Overigens hoorde ik dat tegenwoordig Amarone steeds meer als bijproduct gemaakt wordt om ook maar de Valpolicella Classico te mogen maken omdat daar meer marge op zit en beter verkoopt, terwijl dat vroeger net andersom was. Of dat waar is weet ik niet, misschien is het een broodjeaapverhaal maar het zou kunnen verklaren waarom er goedkope Amarone via bepaalde kanalen wordt verkocht. Het exemplaar dat ik vandaag opentrek heeft een iets steviger prijskaartje en dat mag, dat moet zelfs. Alcohol is maar liefst zestien procent, houtopvoeding van minimaal twee jaar, eerst in barriques, later in groot Slavonisch eiken. De gebruikte druivenrassen zijn corvina 60%, corvinone 20%, rondinella 15% en molinara 5%. Helder, dieprood met een bakstenen kleur in de tong, intensiteit 3 uit 5. Licht aromatisch, elegant, gedoseerd, rijpe tonen, rood fruit, rijp zwart fruit, krenten, tutti-frutti, hout, specerijen, licht kruidig, drop, complex. Supermooi en zijdezacht mondgevoel, klein fruitig zoetje, strakke zuren, tannines 1 uit 5, iets alcoholisch, warm, ellenlange afdronk. Smaakintensiteit medium plus, rood fruit, kersen, rijp zwart fruit, bramen, het hout mooi verweven in de wijn, speculaas, salmiak, specerijen. Perfecte balans. Wat een enorm elegante wijn is dit en wat een hoge doordrinkfactor. Dit is met recht een "geile slok!" zoals ik iemand wel eens heb horen roepen. Onder meer verkrijgbaar bij Brederode Wijnkopers te Vianen.

Emiliana Organic Vineyards DO Colchagua Valley Coyam 2016

Door alle Corona-perikelen dit jaar was ik al even niet naar een AH-XL geweest. De plek waar ik m'n favoriete wijn vandaan haal: Coyam. Maar liefst twee nieuwe jaargangen stonden geduldig op me te wachten. Ik vermoed dat het redelijk stevige prijskaartje ervoor heeft gezorgd dat ik nog nooit heb misgegrepen en vanaf oogstjaar 2008 elk jaar heb mogen genieten van deze heerlijke biodynamische wijn. Bij de eerste slok merk ik meteen dat er iets is veranderd ten opzichte van de acht voorgaande jaren. Het houtgebruik is subtieler geworden ten faveure van het fruit. Daar waar men altijd vasthield aan iets langer dan een jaar in een mix van 80% Frans en 20% Amerikaans eiken heeft er een wijziging plaatsgevonden. Misschien wel dankzij de toevoeging en het inzicht van een nieuwe wijnmaker: Noelia Orts. De voorgaande jaren kon ik nog het vergelijk met een klassieke Grand Cru Classé uit Bordeaux maken maar daar kan/mag ik nu vanaf stappen. Coyam krijgt een eigen gezicht. Ik juich dat toe. Nog steeds gaat 75% in nieuw Frans eiken maar 20% gaat in grote foeders van 2000 en 5000 liter en 5% gaat in eivormig beton. Dat lijkt wellicht op papier een kleine wijziging maar het heeft een directe impact op de smaak. Het fruit springt er gelijk meer uit. De balans is stukken beter. Rijp fruit, rood en zwart, hout mooi gedoseerd, heel licht aards toontje. Minder complex lijkt het wel en dat zal ongetwijfeld een bewuste keuze zijn. Ik vind 'm wederom heerlijk! Ook dit jaar is de extreem interessante blend van druivenrassen gewijzigd: syrah 49%, carmenère 22%, cabernet sauvignon 16%, mourvèdre 5%, malbec 4%, garnacha 3%, tempranillo 1%. Het percentage alcohol is al jaren hetzelfde: 14,5%. Is er ooit wel eens een slecht oogstjaar in Chili? Geen verrassing dat ook deze weer bij mijn aanraders terecht komt.

Kopke Quinta São Luiz Vintage Port 1978

1978. De wijze waarop de kurk reageert geeft mij al een indicatie over de inhoud. Hij is geneigd de fles in te gaan in plaats van eruit. En ook nog veel te makkelijk. Dat is een teken dat zuurstof er ook in heeft kunnen komen. Uiteindelijk is de flessenhals vrij maar de kurk door de helft. Ik ga dus voor het overgieten in een karaf met een stuk keukenpapier als filter. Na al die jaren is de donkerrode kleur er flink uit. Licht getaand is het geworden. Flink wat oxidatieve tonen in de neus maar als het een Tawny zou zijn zou me dat niet verbazen. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik nog nooit een Vintage Port van deze leeftijd op heb. Druivenrassen tinta roriz, tinta barroca, tinto cão en touriga franca, meerdere jaren houtopvoeding. Complex aroma, notig, rumrozijnen, vijgen, karamel, bruine appel. In de mond zoet, gemiddelde plakkerigheid, de zuren zijn ook nog hoog, alcohol uiteraard ook, 20% en dat proef je, warm in de slokpijp, lange afdronk. Rumrozijnen, vijgen, bruine appel, Maggi. De zuurstof heeft kennelijk niet heel veel vat gehad op de inhoud als dat ik van tevoren vreesde. Of wel, ik heb immers geen referentiekader voor wat betreft een oude Vintage Port. Ik vind hem smaken als een 20 jaar oude Tawny. Deze kwam van Wijnhandel van Ouwerkerk te Arkel.

Ktima Bairaktaris Monolithos Rosé 2018

Rosé is geen mix van rode en witte wijn, dat mag niet, Champagne uitgezonderd. Een mix van rode en witte druiven mag dan weer wel, mits ze maar samen vergist zijn. Deze Griekse rosé is gemaakt van de "rode" agiorgitiko, 80% en 20% van de "witte" assyrtiko, typisch inheemse druivenrassen. Geen hout en het alcoholpercentage bedraagt 12,5%. Licht oranje-rood in het glas, helder. Licht aromatisch, aardbei, framboos, meloen, peer, anijs. Droog, fraaie zuren, speekselopwekkend, klein bittertje. Smaken van vooral citrusfruit, citroen, rode grapefruit, limoen, iets heel licht aards in de finale. Volwassen rosé, deze klok je niet zomaar achteloos achterover. Hij heeft iets intrigerends, iets spannends. Combineren met een old skool garnalencocktail lijkt me heerlijk. Niet te scheutig met de whiskysaus, rode paprika à la brunoise, mootje citroen erover uitknijpen, krulpeterselie, peper en zout en dan dit glas erbij. Verkrijgbaar bij De Proeftafel te Zeist.

Bodegas Barbadillo Vino de la Tierra de Cadíz Sábalo Palomino Ecológico 2019

Vanuit m'n voorraadkelder naar de koeling maar niet voordat ik er eerst een glas van uitschenk. In m'n kelder is het een steady achttien graden en heel vaak is dat al een mooie schenktemperatuur. Ook in dit geval gaat dat weer op. Vrij intens citroengeel gekleurd, kleine belletjes plakken aan de glaswand. Geuren van honing, florale tonen, tropisch fruit. In de mond een aangenaam fruitig zoetje, hoge zuren, bittertje, heel licht ziltig, iets drogend op m'n tandvlees, filmend en strak mondgevoel tegelijkertijd, speekselopwekkend. De druif palomino fino kennen we natuurlijk van Sherry, ikzelf had er tot nu toe nog nooit een droge onversterkte wijn van op. Bodegas Barbadillo is ook bekend om zijn Sherry maar maakt veel meer soorten wijn. Alcoholpercentage is 13%, geen hout, vier maanden sur lies. Vooral in de smaak herken ik toch wel wat overeenkomsten met Sherry. Met name het notige aspect komt sterk naar voren. Amandel in het bijzonder. Daarnaast is er ook nog plaats voor wat bloemenhoning, tropisch fruit als mango en perzik. M'n tweede glas de volgende dag is wel goed koud maar deze wijn wordt echt een stuk fraaier tijdens het opwarmen. Het zoet lijkt dan ook iets toe te nemen, de kou maskeert dat in eerste instantie. Heel opvallend voor een wijn met een restzoet van minder dan 2 gram per liter. Het is een wijn waar een goede sommelier vele kanten mee op kan. Aanvullend, versterkend, contrasterend... je kan de chef-kok helemaal gek maken om hier een gerecht bij te verzinnen. Dit exemplaar werd mij geschonken door Granada Wijnen.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg '7 Zonden' L7ZR2020

Ik ga het woord nog een keer gebruiken: on-Nederlands. En ook weer in combinatie met een wijn van Wijndomein St. Martinus. Wat virtuoos Stan Beurskens met zijn druiven doet is weergaloos. Die druiven zijn in dit geval de cabernet cortis, cabernet cantor en pinotin. Zonder oogstjaar. Dat was een foutje, miscommunicatie met de keldermeester. In plaats van druiven uit één oogstjaar te blenden had Stan drie verschillende oogstjaren gemixt. Het "foutje" pakt bijzonder goed uit, 2016, 2017 en 2018 zitten samen in de fles. Bijna krijg je het idee een Rioja Reserva te proeven. Ook de lange rijping in vaten van Amerikaans en Frans eikenhout draagt daaraan bij. Maar eigenlijk is deze wijn vele malen mooier dan een Rioja. Voor Nederlandse begrippen een ongekend hoog alcoholpercentage van 14,5% maar liefst. Lang leve de opwarming van de aarde! Uiteraard zijn er in Zuid-Limburg wel iets meer zonne-uren dan bijvoorbeeld in Amersfoort. Dieprood tot paars gekleurd, gemiddelde intensiteit. Aroma van hout, sigarenkistje, zwoel, rijp zwart fruit. Droog, ronde tannines (2 uit 5), precieze zuren, klein bittertje, goede balans, iets langer dan gemiddelde lengte van de afdronk. Complexe smaken, veel verschillende indrukken, rijp zwart fruit, rood fruit maar ook speculaas, kaneel, chocolade, kruidnagel, leer, hout, heel licht aards in de finale. Ik dronk deze wijn voor het eerst bij het pop-up-concept "Wijnrestaurant op het Land" tijdens een masterclass van Stan Beurskens zelf. Zodra de releasedatum was aangebroken meteen een aantal flessen besteld. Die gingen hard en gelukkig waren ze nog niet uitverkocht, het gaat altijd snel bij St. Martinus, dus gelijk nog maar een doos besteld. Mensen, wat een ontzettend lekkere wijn is dit! Dat ik meerdere flessen van dezelfde wijn bestel wil wat zeggen. Ondanks een on-Nederlands prijskaartje komt deze "Zeven Zonden" zonder twijfel bij mijn aanraders. Verkrijgbaar op het wijndomein zelf of via hun webshop. Enne... laat nog wat voor mij over.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Zusje 2018

Ik kan het niet langer onder stoelen of banken steken, the cat is out of the bag; ik ben fan van Wijndomein St. Martinus en de wijnen van Stan Beurskens. Na zijn inspirerende en moverende masterclass heb ik meteen een assortiment wijnen besteld via zijn webshop. Bij opvallend veel wijnen plakt de button met de tekst "alles is op". Jammer voor mij maar heel goed voor Stan. Ik gun hem al het succes in de wereld en hoop met mijn reviews dat zijn wijnen alleen maar sneller op raken. De zoete dessertwijn van vandaag heb ik nog net op tijd kunnen scoren want een week later was hij ook al uitverkocht. Een blend van de druivenrassen solaris en muscaris. De muscaris heb ik onlangs rechtstreeks van de druivenstok kunnen proeven. Een heerlijke, aromatische en zoete druif. Verwant met de muscat en dat proef je. Alcohol is slechts 8%, voortijdige onderbreking van de alcoholische fermentatie resulteert in een hoop restzoet. Iets plakkerig zoet en ook flink wat hoge zuren aanwezig. De smaak van de muscatdruif, gele appel, inclusief klokhuis, Golden Delicious. Verfrissend. In combinatie met een pittige, ziltige blauwe schimmelkaas onweerstaanbaar.

Xavier Vignon Vin de France Arcane XV Le Diable 2015

De tweede wijn op een avond gemaakt van de mourvèdre oftewel monastrell. Ditmaal uit Frankrijk. Wijnmaker Xavier Vignon maakt de exclusieve serie "Arcane" die de expressie van een druif, een terroir of een oogstjaar moet benadrukken. Het liefst alledrie tegelijk natuurlijk. Deze wijn voldoet niet aan enige AOC regelgeving en wordt onder de enorm grote noemer "Vin de France" op de markt gebracht. Met oogstjaar 2015 zou in ieder geval al niets mis kunnen gaan is mijn inschatting. Het alcoholpercentage is maar liefst 15% en de fermentatie vond plaats in kleine houten vaten maar de rijping dan weer in beton. Vrij helder in het glas, dieprood, intensiteit 3 uit 5. Op de stille spiegel iets licht aards, walnoot, rood fruit. Na flink walsen komt er een licht weeïge geur bij, rozenbotteljam. In de mond een piepklein zoetje, precieze zuren, speekselopwekkend, sappig, tannines 1 uit 5, goede balans, lange afdronk. Het hoge alcoholpercentage valt eigenlijk niet eens zo op. Gemiddeld intense smaken van rode rijpe kers, zwarte kers, bramen, zwarte pruim, walnoot, iets droppig in de finale. In vergelijk met de monastrell die ik gisteren besprak is deze Fransoos wat beter gesetteld, de wijn is tot rust gekomen en een geheel geworden. Ook het zachtere mondgevoel maakt hem nou net wat prettiger doordrinkbaar. Verkrijgbaar bij Wine In Black.

Finca Bacara DO Jumilla 'Time Waits For No One' Monastrell 2017

Twee flessen rood gaan er open die avond. Een beetje vergelijkend warenonderzoek alhoewel het wellicht appels met peren vergelijken zal zijn. Op papier zijn er namelijk al behoorlijk wat verschillen. Onder meer oogstjaar en wijngebied zijn de grootste knelpunten. Het exemplaar van vandaag komt uit de DO Jumilla, aan de zuidoost kant van Spanje. De druif mourvèdre heet in Spanje monastrell maar eigenlijk zou hij wereldwijd monastrell moeten heten aangezien ook zijn oorsprong in Spanje ligt. Het alcoholpercentage van de wijn ligt op 14,5% en er was zes maanden houtopvoeding in nieuw Amerikaans eiken. Dieprood tot paars in het glas, intense kleur, microscopisch kleine bubbeltjes plakken aan de glaswand. Beetje rokerig op de stille spiegel, hout, animaal, paardenzweet, leer. Flink walsen met het glas geeft ook nog rijp zwart fruit, kers, vanille, beetje zwoel. De kleine bubbeltjes hebben in dit geval wel degelijk invloed op het mondgevoel. Ze "knetteren" licht rond de tong, tintelend. Droog, hoge zuren, licht bitter, iets drogende tannines (3 uit 5) op tanden en tandvlees, alcoholisch warm, lange afdronk. De smaakintensiteit is niet eens zo heel hoog (2 uit 5), concentratie ook niet, rijpe rode kers, rokerig. Enorm gaaf etiket, als je ervan houdt, het is in ieder geval opvallend en dood zul je er echt niet aan gaan. Hij is nog wat jong, laat ik het daar op houden. Drinken over een jaar of drie is mijn inschatting voor deze wijn van dit oogstjaar. Unless you don't have the time. Verkrijgbaar bij Barrels to Bottles te Rotterdam.

Cielo e Terra Biologico Bianco 3 Passo 2019

Een avondje met eters (niet meer dan drie!) die allemaal wel een "wijntje" lusten. Aangezien mijn unieke voorraad dubbele wijnen al aardig aan het slinken is, ik koop zelden meer dan een exemplaar van dezelfde wijn, zal ik ook voor mij nieuwe flessen moeten openen en óf gelijk proefnotities maken óf de flessen niet helemaal ledigen zodat ik de volgende dag er nog iets over te vertellen kan hebben. Het wordt dat laatste. Ook omdat ik tijdens het schrijven van mijn blogjes liever "live" proef in plaats van geschreven proefnotities te moeten uitwerken tot een leuk verhaal. Plus ik wil die avond ook gewoon genieten in plaats van alleen maar analytisch bezig te zijn. Een van de gasten drinkt alleen wit, de rest ook rood. Voor rood plan ik daarom meerdere flessen omdat eentje zeker niet voldoende is als ik nog wat wil overhouden. Met wit is dat niet zo'n issue. Een biologische Italiaan van de druivenrassen chardonnay en fiano, verhouding onbekend, alcohol is 13,5%, geen hout. Bij de eerste snuif in het glas moet ik lachen. Ik zeg nog even niet tegen m'n gasten wat ik ruik. Ik wil ze niet beïnvloeden. Eenmaal zo'n "oh ja!"-moment en je kunt die geur niet meer "ont-ruiken". Gek genoeg ruiken zij het niet. Mijn eerste associatie was die van een munt-tandpasta. In mijn beleving komt er een enorm muntaroma het glas uit waaien. Zeer aromatisch en ik kan er verder dan ook helemaal niets anders meer tussen ruiken. In de mond droog, hoge laat trekkende zuren en een muntsmaak. Best intens. Ook nog een beetje anijs maar schurkt dat sowieso niet heel dicht tegen munt aan? Hoe dan ook, hij is apart zoals hij nu is. Wellicht dat-ie verandert met een jaartje opleg of meerdere maar ik heb hem nu eenmaal vandaag geopend. En nee: ik heb geen covid-19 klachten zoals een beperkte geur- en smaakbeleving want de rode wijnen van deze avond kwamen gewoon goed door. Je hoort me trouwens ook helemaal niet zeggen dat deze wijn mij niet zou bevallen. Ik beleef 'm echter geheel anders dan de omschrijving die de leverancier er aan geeft op zijn website. Verkrijgbaar bij De Proeftafel te Zeist.

Culemborg WO Western Cape Rosé 2019

De stad Culemborg is niet ver verwijderd van waar ik zelf woon. De geboortestad van Jan van Riebeeck, de Hollander die volgens de overlevering de eerste druivenstokken plantte op Kaap de Goede Hoop in Zuid-Afrika. Dat men daar een wijn maakt met de naam Culemborg maakt de cirkel weer rond. Eigenlijk bestelde ik deze fles enkel om verzendkosten mis te lopen. Boven een bepaald bedrag bestellen betekent geen extra verzendkosten en voor mij eigenlijk dus een gratis fles wijn. En er blijkt helemaal niets mee mis te zijn. Licht oranje-rood in het glas. Ingetogen aroma, rood fruit, aardbei, rozenbottel. Voldoende zuren, niet hoog, een heel klein fruitig zoetje, korte afdronk. De smaak komt overeen met het aroma, aardbei en rozenbottel. Vrij enkelvoudig maar als terras-rosé uitermate geschikt. Alcohol is 12,5%, geen hout, een blend van de druivenrassen pinotage en syrah.

Wijnhuis Bolgerijen Merwede Wit Cuvée Marco 2019

Het tweede halve flesje dat ik onlangs van Wijnhuis Bolgerijen mocht ontvangen. Dat deze witte wijn in het glas een licht oranje tot zalmroze kleur heeft verbaast me niet. Het is een blend van de druivenrassen johanniter, muscaris en souvignier gris. Die laatste, zoals de naam al doet vermoeden, zit qua schilkleur tussen wit (groen) en rood (blauw-paars) in. Een lichtrode kleur heeft de druif en bij voldoende schilinweking kun je er uiteraard ook rosé van maken. Het sap is echter kleurloos dus er zal inderdaad enige tijd gezeten hebben tussen de koude schilinweking en de persing. Maar als er rosé of "oranje" wijn op het etiket zou hebben gestaan dan had ik dat ook geloofd. Tevens zijn ook bij deze wijn de microscopisch kleine belletjes koolzuur zichtbaar, te klein echter om een groot merkbaar effect op het mondgevoel te hebben. Voordat ik de fles in de koeling zet, schenk ik een glas in op kamertemperatuur. Ik word heel blij van het aroma dat ik ruik. Het is net alsof ik een nette Champagne aan het besnuffelen ben, zonder de bubbels dan. Autolyse, gistcellen, champignon. Daarna volgt gele appel, Golden Delicious, peer. Ik krijg het idee dat de kurk die gebruikt wordt meer invloed op de smaak heeft dan dat gewenst is. Niet dat de wijn "kurk heeft" maar dat oogstjaar 2019 nu al die rijpingseffecten vertoont lijkt mij iets te vroeg. De zuren zijn echter prima, lekker hoog.

Ik weet niet precies hoe groot het aandeel muscaris is in deze blend maar het kan nooit veel zijn. Ik heb de druif sec geproefd en die heeft toch echt behoorlijk wat suikers. De smaak komt helemaal overeen met de neus; Golden Delicious, gistcellen, peer. De smaakintensiteit is best nog hoog en de afdronk lang. Zoals deze wijn zich heeft ontwikkeld en nu is kun je hem met succes inzetten bij een maaltijd. Wel iets koelen maar zeker niet te veel. Zo'n zestien graden Celsius is prima. Coquilles Saint-Jacques met een smaakvol "schuimpje" erbij, shiitake, bosuitje. Het water loopt me in de mond. Het laatste restje uit de fles is net zoals de rosé weer iets nevelig, alcohol is 13,2%, geen hout. Of het nou een compliment is of niet dat laat ik in het midden en aan de interpretatie van de lezer over maar mijn slotconclusie is deze: dit is een gerijpte Champagne zonder bubbels. Daar mag iedereen zijn eigen invulling aan geven maar in mijn woordenboek betekent het "apart" en apart is in mijn optiek altijd goed. Ik ben nu eenmaal die avontuurlijke wijndrinker op zoek naar verrassingen. En ik ben blij verrast.

Wijnhuis Bolgerijen Merwede Rosé Regent 2019

Ik hou heel erg van wandelen, vaak tot wel drie uur aaneen, bij voorkeur 's ochtends vroeg. Steevast met een of twee camera's bij me want er kan altijd iets moois op je pad komen. Eigenlijk gebeurt dat iedere keer ook wel. Reeën, dansende hengsten, sprookjesachtige taferelen en prachtige natuurlandschappen. Bij een van m'n laatste wandelingen in een goed onderhouden natuurgebied op nog geen vijf kilometer van m'n huis stuitte ik op een weidelandschap waarop druivenstokken stonden aangeplant, een rij of vijfenveertig. Wat foto's getrokken en weer thuis nog even wat Googelen en Facebooken. Ik kom uiteindelijk op de naam van Wijnhuis Bolgerijen uit. Na initieel contact krijg ik een uitnodiging om het tweede oogstweekend te komen kijken.

De regent was in het eerste weekend al geoogst, nu waren de johanniter, muscaris en souvignier gris aan de beurt. Van de regent maken ze rosé, van de overige druiven een witte cuvée. Aangezien de productie zeer laag is, 500 flessen maximaal, zoeken ze niet echt de publiciteit op. Je zult er maar voor het hek staan om te moeten horen dat alles al is uitverkocht, dat zou teleurstellend zijn. Daar hebben ze voorlopig iets op gevonden: het gebruik van halve flesjes. Dientengevolge wordt het aantal flessen verdubbeld naar 1000 exemplaren. Maar dan nog zijn het familie, vrienden, bekenden en enkele lokale middenstanders die voorrang krijgen.

De drie wijngaardiers, Cyriel, Edwin en Reinier, met familie en aanhang zorgen voor al het werk in en om de wijngaard buiten hun reguliere banen om want het is (voorlopig) allemaal nog hobbywerk en liefhebberij. Het logo riep wel wat vragen bij me op maar langs het Merwedekanaal aangekomen bij de wijngaard begreep ik het. Een grafisch ontwerp naar aanleiding van de nabijgelegen Bolgerijense brug. Onder het genot van een kopje koffie werd ik uitgebreid geïnformeerd over de werkzaamheden in de wijngaard, de kelder en de wijnen.

De pluk en de selectie van de druiven gebeurt allemaal handmatig, ook het persen. Ik mocht ook zelf nog even aan de slinger van de pers draaien waar de muscaris in verzameld was. Een heerlijk aromatische en zoete druif die met mate aan de witte cuvée wordt toegevoegd. Goed vergelijkbaar met de muscat. Verheugd was ik met de twee flesjes van oogstjaar 2019 die ik van ze mocht ontvangen, wit en rosé, die laatste bespreek ik hier. Licht oranje-rood in het glas, het laatste restje uit de fles is iets nevelig. Gemiddelde geurintensiteit, aardbei, framboos, rozenbottel, zeer fruitig. In de mond een mini-zoetje, strakke zuren, heel klein bittertje, gemiddelde lengte van de afdronk. Aardbei, framboos, peer, meloen, rode appel, medium smaakintensiteit. Zuiver en correct, mooie balans, erg goed gemaakt. Alcohol is 13%, geen hout.