Ik hou heel erg van wandelen, vaak tot wel drie uur aaneen, bij voorkeur 's ochtends vroeg. Steevast met een of twee camera's bij me want er kan altijd iets moois op je pad komen. Eigenlijk gebeurt dat iedere keer ook wel. Reeën, dansende hengsten, sprookjesachtige taferelen en prachtige natuurlandschappen. Bij een van m'n laatste wandelingen in een goed onderhouden natuurgebied op nog geen vijf kilometer van m'n huis stuitte ik op een weidelandschap waarop druivenstokken stonden aangeplant, een rij of vijfenveertig. Wat foto's getrokken en weer thuis nog even wat
Googelen en
Facebooken. Ik kom uiteindelijk op de naam van Wijnhuis Bolgerijen uit. Na initieel contact krijg ik een uitnodiging om het tweede oogstweekend te komen kijken.
De regent was in het eerste weekend al geoogst, nu waren de johanniter, muscaris en souvignier gris aan de beurt. Van de regent maken ze rosé, van de overige druiven een witte
cuvée. Aangezien de productie zeer laag is, 500 flessen maximaal, zoeken ze niet echt de publiciteit op. Je zult er maar voor het hek staan om te moeten horen dat alles al is uitverkocht, dat zou teleurstellend zijn. Daar hebben ze voorlopig iets op gevonden: het gebruik van halve flesjes. Dientengevolge wordt het aantal flessen verdubbeld naar 1000 exemplaren. Maar dan nog zijn het familie, vrienden, bekenden en enkele lokale middenstanders die voorrang krijgen.
De drie wijngaardiers, Cyriel, Edwin en Reinier, met familie en aanhang zorgen voor al het werk in en om de wijngaard buiten hun reguliere banen om want het is (voorlopig) allemaal nog hobbywerk en liefhebberij. Het logo riep wel wat vragen bij me op maar langs het Merwedekanaal aangekomen bij de wijngaard begreep ik het. Een grafisch ontwerp naar aanleiding van de nabijgelegen Bolgerijense brug. Onder het genot van een kopje koffie werd ik uitgebreid geïnformeerd over de werkzaamheden in de wijngaard, de kelder en de wijnen.
De pluk en de selectie van de druiven gebeurt allemaal handmatig, ook het persen. Ik mocht ook zelf nog even aan de slinger van de pers draaien waar de muscaris in verzameld was. Een heerlijk aromatische en zoete druif die met mate aan de witte cuvée wordt toegevoegd. Goed vergelijkbaar met de muscat. Verheugd was ik met de twee flesjes van oogstjaar 2019 die ik van ze mocht ontvangen, wit en rosé, die laatste bespreek ik hier. Licht oranje-rood in het glas, het laatste restje uit de fles is iets nevelig. Gemiddelde geurintensiteit, aardbei, framboos, rozenbottel, zeer fruitig. In de mond een mini-zoetje, strakke zuren, heel klein bittertje, gemiddelde lengte van de afdronk. Aardbei, framboos, peer, meloen, rode appel,
medium smaakintensiteit. Zuiver en correct, mooie balans, erg goed gemaakt. Alcohol is 13%, geen hout.
