Het aroma van een Bordeaux-wijn is apart. Ik vind hem nog steeds moeilijk te definiëren en hopelijk komt dat inzicht of dat 'Oh ja!'-moment nog wel. Een term die ik inmiddels wel bezig is 'Bordeaux-aroma'. Net als het aroma van een rode Bourgogne, pinot noir dus, is het lastig uit te leggen maar wel erg distinctief. Ik gebruik het ook voor bijvoorbeeld wijnen die helemaal niet uit de Bordeaux komen maar die qua druivenkeuze en wijnstijl veel overeenkomsten hebben met Bordeaux-wijn, al dan niet zeer bewust gekozen. Aangezien wijnen uit de Bordeaux wereldwijd hoog staan aangeschreven en voor veel geld verhandeld worden, de tophuizen dan, zal menig wijnmaker het niet nalaten zo'n zelfde stijl wijn proberen te maken. Vandaag heb ik er weer zo eentje met zo'n Bordeaux-aroma. Het percentage alcohol bedraagt 13%. In het glas helder rood met een magenta randje, gemiddelde kleurintensiteit. Op de stille spiegel een 'belegen' geurtje, eentje die ik vaker bij Bordeaux tegenkom, maar dan meestal bij wijnen van 15 jaar of ouder. Klein hintje van houtopvoeding ruik ik ook. Na het walsen komt daar een beetje kruidigheid bij en dat in mijn beleving typerende ontbreken van fruitaroma's. Ik begin dit type neus echter meer en meer te waarderen. Saint-Émilion is rechteroever dus de blend zal merlot gedomineerd zijn, vermelding van de exacte verhouding en gebruikte druivenrassen ontbreken echter op het etiket. Even googelen brengt me op merlot en malbec. Geen cabernet franc, geen cabernet sauvignon. Apart. De eerste slok onthult vrij hoge zuren en gemiddelde tannines. Het aanwezige fruit is voornamelijk bessen. In de smaak is het ook goed zoeken naar de houtopvoeding. De smaak-concentratie had naar mijn idee wel iets hoger gemogen ondanks dat de afdronk wel behoorlijk lang is. Gezien de aanwezige zuren schat ik dat je deze jaargang best nog een jaar of vijf in je kelder kunt laten liggen. De complexiteit zal daarmee ook nog toenemen. Hij is nu al goed drinkbaar, beetje rauw nog, dat wel, maar heeft zeker ouderingspotentieel.
16 juni 2012
Verzoekje: Château St-Arnaud Cuvée Sélection Saint-Émilion Grand Cru 2008
Het aroma van een Bordeaux-wijn is apart. Ik vind hem nog steeds moeilijk te definiëren en hopelijk komt dat inzicht of dat 'Oh ja!'-moment nog wel. Een term die ik inmiddels wel bezig is 'Bordeaux-aroma'. Net als het aroma van een rode Bourgogne, pinot noir dus, is het lastig uit te leggen maar wel erg distinctief. Ik gebruik het ook voor bijvoorbeeld wijnen die helemaal niet uit de Bordeaux komen maar die qua druivenkeuze en wijnstijl veel overeenkomsten hebben met Bordeaux-wijn, al dan niet zeer bewust gekozen. Aangezien wijnen uit de Bordeaux wereldwijd hoog staan aangeschreven en voor veel geld verhandeld worden, de tophuizen dan, zal menig wijnmaker het niet nalaten zo'n zelfde stijl wijn proberen te maken. Vandaag heb ik er weer zo eentje met zo'n Bordeaux-aroma. Het percentage alcohol bedraagt 13%. In het glas helder rood met een magenta randje, gemiddelde kleurintensiteit. Op de stille spiegel een 'belegen' geurtje, eentje die ik vaker bij Bordeaux tegenkom, maar dan meestal bij wijnen van 15 jaar of ouder. Klein hintje van houtopvoeding ruik ik ook. Na het walsen komt daar een beetje kruidigheid bij en dat in mijn beleving typerende ontbreken van fruitaroma's. Ik begin dit type neus echter meer en meer te waarderen. Saint-Émilion is rechteroever dus de blend zal merlot gedomineerd zijn, vermelding van de exacte verhouding en gebruikte druivenrassen ontbreken echter op het etiket. Even googelen brengt me op merlot en malbec. Geen cabernet franc, geen cabernet sauvignon. Apart. De eerste slok onthult vrij hoge zuren en gemiddelde tannines. Het aanwezige fruit is voornamelijk bessen. In de smaak is het ook goed zoeken naar de houtopvoeding. De smaak-concentratie had naar mijn idee wel iets hoger gemogen ondanks dat de afdronk wel behoorlijk lang is. Gezien de aanwezige zuren schat ik dat je deze jaargang best nog een jaar of vijf in je kelder kunt laten liggen. De complexiteit zal daarmee ook nog toenemen. Hij is nu al goed drinkbaar, beetje rauw nog, dat wel, maar heeft zeker ouderingspotentieel.
