Geheel bevooroordeeld ga ik deze wijn opentrekken; ik móet hem lekker gaan vinden. Waarom? Ik vond de 2005 editie al lekker en mij is verteld dat oogstjaar 2006 in het Ahrtal beter was dan 2005. Het is een dure fles en dan smaakt wijn in de regel al beter. Hij doet me terugmijmeren naar de trip door het Ahrtal die ik in 2010 maakte. En vandaag is het ook nog eens een vruchtdag volgens de biodynamische kalender van Thun, wat het gunstig maakt om wijn te proeven. Onzin of niet? Lees HIER een zeer interessant (en lang) artikel over de psychologie van het wijnproeven en je zult zien hoezeer dit soort factoren meespelen bij de beoordeling van een wijn. Hoe dan ook, het is een spätburgunder (Duitse naam voor pinot noir) van wijnmaker Jean Stodden, dus slecht kan het eigenlijk nauwelijks zijn. De volgende les op de Wijnacademie gaat over Duitsland en toevallig is dit nog het enige exemplaar dat ik heb liggen uit deze contreien, ontvangen van Jacob Molendijk van Rieslingpartners. Stuur hem een mail voor info betreffende verkrijgbaarheid bij u in de buurt. Het alcoholpercentage is 13,5%. In het glas helder felrood met een lage kleurintensiteit, vergelijkbaar met de meeste Spaanse rosado's maar vrij gebruikelijk voor Duitse spätburgunders. Op de stille spiegel een lichte houttoets en aardbeitjes, hier ook niets nieuws onder de zon. Schenktemperatuur zo'n 15°, zeer correct. Na het walsen neemt de geurintensiteit iets af maar verandert niet van samenstelling. De eerste slok onthult in ieder geval gelijk al een aangenamer karakter dan de 2005 editie; een zachter mondgevoel en minder bitter. De houtopvoeding geeft een hele lichte vanillesmaak af. Aardbei en kers is het aanwezige fruit dat ik proef en ver in de afdronk hars van een naaldboom. De smaak intensiteit is voller en hij blijft langer hangen in de finale. Nog wat later komt er ook nog de smaak van krenten bij. Een heel erg mooie balans tussen zoet en zuur, van beiden erg weinig schat ik zo in, de exacte data heb ik niet, maar perfect in balans. Niet heel complex, maar in ieder geval meer dan één laagje. Het duurt misschien een dag of twee, drie tot m'n volgende blog, want deze fles gaat helemaal leeg zonder spugen! Hiervan wil ik maximaal kunnen genieten.
28 maart 2012
Jean Stodden 2006 Recher Herrenberg Pinot Noir
Geheel bevooroordeeld ga ik deze wijn opentrekken; ik móet hem lekker gaan vinden. Waarom? Ik vond de 2005 editie al lekker en mij is verteld dat oogstjaar 2006 in het Ahrtal beter was dan 2005. Het is een dure fles en dan smaakt wijn in de regel al beter. Hij doet me terugmijmeren naar de trip door het Ahrtal die ik in 2010 maakte. En vandaag is het ook nog eens een vruchtdag volgens de biodynamische kalender van Thun, wat het gunstig maakt om wijn te proeven. Onzin of niet? Lees HIER een zeer interessant (en lang) artikel over de psychologie van het wijnproeven en je zult zien hoezeer dit soort factoren meespelen bij de beoordeling van een wijn. Hoe dan ook, het is een spätburgunder (Duitse naam voor pinot noir) van wijnmaker Jean Stodden, dus slecht kan het eigenlijk nauwelijks zijn. De volgende les op de Wijnacademie gaat over Duitsland en toevallig is dit nog het enige exemplaar dat ik heb liggen uit deze contreien, ontvangen van Jacob Molendijk van Rieslingpartners. Stuur hem een mail voor info betreffende verkrijgbaarheid bij u in de buurt. Het alcoholpercentage is 13,5%. In het glas helder felrood met een lage kleurintensiteit, vergelijkbaar met de meeste Spaanse rosado's maar vrij gebruikelijk voor Duitse spätburgunders. Op de stille spiegel een lichte houttoets en aardbeitjes, hier ook niets nieuws onder de zon. Schenktemperatuur zo'n 15°, zeer correct. Na het walsen neemt de geurintensiteit iets af maar verandert niet van samenstelling. De eerste slok onthult in ieder geval gelijk al een aangenamer karakter dan de 2005 editie; een zachter mondgevoel en minder bitter. De houtopvoeding geeft een hele lichte vanillesmaak af. Aardbei en kers is het aanwezige fruit dat ik proef en ver in de afdronk hars van een naaldboom. De smaak intensiteit is voller en hij blijft langer hangen in de finale. Nog wat later komt er ook nog de smaak van krenten bij. Een heel erg mooie balans tussen zoet en zuur, van beiden erg weinig schat ik zo in, de exacte data heb ik niet, maar perfect in balans. Niet heel complex, maar in ieder geval meer dan één laagje. Het duurt misschien een dag of twee, drie tot m'n volgende blog, want deze fles gaat helemaal leeg zonder spugen! Hiervan wil ik maximaal kunnen genieten.
