In Waddinxveen vond deze proeverij plaats, georganiseerd door Delta Wines, DGS Wijnkopers, Coenecoop Wine Traders en Pallas Wines. Meer dan 100 producenten waren aanwezig die samen meer dan 800 wijnen hadden meegenomen. Doordrinken dus! Bij binnenkomst kregen we een prachtig proefboekje uitgereikt, zeg maar BOEK! Heel handig met een ringbandje zodat je niet zit te klooien met pagina's openhouden enzo. Overal voldoende spuugbakken aanwezig en ondanks dat er dus best veel producenten waren, kon men die in een compacte opstelling mooi kwijt over 2000 vierkante meter, zonder dat je het gevoel had over de koppen te moeten lopen. Niet alleen wijnen kon je proeven, er werden ook masterclasses gegeven. Tevens vond de uitreiking plaats van de Wine Innovation Award.
Door verplichtingen elders kon juryvoorzitter Harold Hamersma helaas niet aanwezig zijn om die uit te reiken, maar hij had van tevoren een videoboodschap in elkaar gezet. Om 16:30 uur was het winnende produkt bekend en werd de prijs in ontvangst genomen. Het bleek om een nieuwe drank te gaan waarmee de wijnwereld de aanval inzet naar de bierwereld. Een Spaans roodgekleurd, op wijn gebaseerd drankje met koolzuurhoudend bronwater in het formaat bierfles compleet met kroonkurk, met slechts 4,8% alcohol, genaamd VEUT. Dat we onze jeugd toch maar zo vroeg mogelijk, binnen de mazen van de wet natuurlijk, met wijn in aanraking mogen brengen. Ben ik cynisch?
Mwa, dat lijkt maar zo. Natuurlijk moeten we met z'n allen droog brood verdienen, liefst ook nog met beleg en als het even kan een Audi A8 onder je kont, ja toch, niet dan? Maar ja, dat zoiets dan een Innovation Award moet krijgen, zegt mij meer iets over de kwaliteit van de inzendingen of het belang dat men aan deze award hecht. Als je écht een goed idee hebt, dan komt het er toch wel. Daarmee staat dit drankje nog zo ver van wijn verwijderd qua smaak, dat een jong iemand die eens een keer een glas echte wijn gaat proberen, daarvan voorgoed genezen zal zijn. Wijn drinken is zoveel meer dan dorst lessen. Het is een verfijning van je smaakpalet, ook voor wat betreft spijzen. Wijn moet je gaan drinken wanneer je er klaar voor bent, niet omdat al je vriendjes het ook doen, maar dat is mijn mening en die mag ik hier verkondigen, want het is tenslotte mijn blog.
Ik heb lang niet alles geproefd natuurlijk. Voorheen was het een sport om er zoveel mogelijk te proeven, maar tegenwoordig tel ik ze niet eens meer. Net als bij de wijn geldt: het gaat om kwaliteit niet om kwantiteit. Een kleine greep uit het aanbod. Ik begon vandaag eigenlijk gelijk met een knaller waar de laatste paar weken op Twitter lekker in verhandeld werd: de Chocolate Block 2009 van Boekenhoutskloof. Ik moest toch even proeven waar al die ophef over wordt gemaakt en ik moet toegeven: alle superlatieven die me om de oren vlogen werden waargemaakt, alhoewel deze 2009 editie nog wel even kan blijven liggen.
Vervolgens werd ik bij de stand van Terre à Verre aangeklampt om vervolgens drie van zijn wijnen te moeten proeven, vervelend hè? Laten de wijnen nou toevallig uit mijn favoriete vakantie-bestemming komen: de Languedoc-Roussillon, vlakbij Béziers. Jean-Paul Loizeau liet me daar een mooie ingetogen viognier met lange afdronk, en een enorm typerende sauvignon blanc proeven, waarlijk kattenpis in de lekkerste zin van het woord. Bij Château de l'Eclair MOEST ik gewoon even een Côte de Brouilly proeven.
Onlangs eindelijk eentje in een wijnwinkel in Nederland gevonden en nu staat er gewoon hier ook eentje van Jacky Piret. Geur van de malolactische gisting, klein beetje hout, framboos uiteraard, vrij zacht met nog best wat tannines voor een Beaujolais. Ook een Fleurie proefde ik hier nog. Daarnaast was de stand van Blasons de Bourgogne. Later op de dag zou ik hier nog een masterclass van bijwonen. Op de stand proefde ik alvast een Meursault, Saint-Véran, Nuits Saint-Georges en een Pommard. Altijd leuk om wijnen te proeven waarvan de namen ook in het AOC-spel voorkomen. Vervolgens toog ik naar Winzer Krems alwaar Martin Rosenberger in z'n beste Oostenrijks tekst en uitleg gaf over de meegebrachte gruner veltliner en zweigelt.
M'n notities uitwerkend bij stand 43 greep Christopher van Viñas del Vero gelijk zijn kans om mij zijn assortiment in de maag te splitsen. Maar daar had ik geen spijt van! Veel mono-cépage wijnen had hij bij zich. Het begon al gelijk met een gewürztraminer. Mmm, Viñas del Vero klinkt toch Spaans. Een typische Elzas druif in Spanje? Jazeker, en goed gemaakt ook nog. Lychee en ander tropisch fruit, heel licht zoetig met toch nog verrassende zuren, echt mooi gemaakt. Mogelijk gemaakt door het daar heersende klimaat in noord-oost Spanje, tegen de pyreneeën aan met ook nog de invloeden van de Middellandse Zee, waardoor daar de koelte goed blijft hangen. Verder nog veel mooie wijnen gemaakt van de garnacha (grenache) en als showstopper de Blecua 2005. Een blend van grenache, tempranillo, cabernet sauvignon en merlot.
De druiven worden apart geperst waarna ze individueel 12 maanden houtopvoeding krijgen, vervolgens wordt daarmee de blendverhouding bepaald, welke daarna als geheel nog eens 8 maanden houtopvoeding krijgt, alles ongefilterd. Het resulteert in een stevige wijn, waarbij het hout niet eens domineert, met chocolatonen en een lange afdronk. Doet echt niet onder voor de Chocolate Block. Een paar stapjes verder kwam ik bij stand 44 van Telmo Rodriguez. En daar ontmoette ik Ernst en Jelle, twee medestudenten van de vinologenopleiding, Ernst net één dag begonnen bij z'n nieuwe werkgever Pallas Wines en nu al gelijk voor de haaien gegooid. Nou, zijn feitenkennis was alvast top hoor!
Hij wist alles over de wijnen te vertellen die hij schonk zonder te stamelen. Alsof hij er al jaren werkzaam was! Opvallend vond ik de Mountain Moscatel Málaga 2010. Ondanks dat je een zoete wijn verwacht, was deze dus droog te noemen. Tuurlijk zat er een zoetje in, maar een dessertwijn was dit zeker niet. Op aanraden van Ernst ging ik ook nog even bij Philippe Nusswitz langs alwaar ik een wijn proefde met de mooie naam "Il était une fois en Cévennes", vertaald "er was eens een keer in de Cévennen". Niet alleen de naam, maar ook de wijn was mooi. Maar liefst vijf druivenrassen: alicante, grenache, carignan, tempranillo en nog een beetje syrah, spontane vergisting, ongeklaard, biologisch geteelde druiven.
Ik had me ook nog voor de masterclass "Bourgogne op z'n best" ingeschreven. De wijnen kwamen van Blasons de Bourgogne en uitleg werd gegeven door Xavier Ritton.
De bijbehorende spijzen werden vakkundig bereid door topchef Marcel van der Kleijn en zijn crew van Restaurant Calla's. Van "La Chablisienne" kregen we drie Chablis' te proeven. Een "gewone", een premier cru en een grand cru. Bij de grand cru werd een heerlijk, hoe zal ik het noemen, soepje geserveerd. Heerlijk romig lauw-warm vocht, ministukjes kropsla, stukje foie gras, stukje vis, viseitjes: mondstrelend waarbij de ziltigheid van de grand cru nog eens sterk werd benadrukt. Uitstekende wijn-spijs combinatie.
Hierna was het tijd voor drie rode wijnen uit de Bourgogne, dus pinot noir, nog steeds mijn favoriete druif. De Hautes Côtes de Beaune "Le Mont Battois" 2009, de Hautes Côtes de Beaune "Les Mouchottes" 2009 en de Gevrey Chambertin Premier Cru "Clos du Chapître" Monopole 2008. De eerste rode wijn werd gecombineerd met een krokant gebakken stuk schouder van het Iberico varken, in combinatie met mini rode bietjes en zomertruffel. Moet ik nog meer zeggen? Je wilt nu toch gelijk naar de telefoon rennen om in zijn restaurant te reserveren, of niet? Vooral de rode bietjes haalden de wijn op, terwijl dit traditioneel een moeilijk ingrediënt is om wijn bij te combineren. In de wijnen zaten prachtige bitters, zoals ik ze verwacht en liefheb in pinot noir. Ook de houtopvoeding was voortreffelijk geïntegreerd in de wijnen. Bij de Gevrey Chambertin kregen we een licht gebakken Anjou duif met linzen in Italiaanse wijnazijn. Ik had net in de vakantie in het boek "Weg van wijn" van Onno Kleyn een gerecht gezien met duif waarbij het water me al in de mond liep. Nu heb ik dan voor het eerst in m'n leven duif gegeten. Het is subliem! De bereiding is zeer delicaat lijkt mij.
Het stukje vlees lijkt nog het meest op lever, dus een te lange bereiding levert al snel iets droogs op, maar niet bij Marcel van der Kleijn en zijn crew. Briljant gemaakt waarbij ik eerlijk moet toegeven dat het gerecht in dit geval de wijn overtroefde! De wijn zonder spijs echter was ook om door een ringetje te halen. Ik voelde me vandaag bevoorrecht om hierbij aanwezig te zijn geweest en zeker de masterclass alleen al was het meer dan waard!
