Ook deze fles was weer een kadootje. Aanschaflocatie weet ik dit keer wel: Wijnhandel van Ouwerkerk te Arkel, prijs aldaar weet ik niet, staat niet op de site vermeld. Elders zag ik hem voor €17,95 liggen. Alcoholpercentage 14%. De druiven voor deze wijn zijn al lopend door de wijngaard met de hand geselecteerd, oordelend op rijpheid en smaak. Alleen wanneer ze goed genoeg waren, mochten ze als basis voor deze wijn dienen. Als basis zeg ik, want ze hebben ook nog een redelijke dosis hout meegekregen. Caramel en vanille zijn de basissmaken. Een 2008 editie, al iets ouder dus, en dat zie je al gelijk in de kleur terug: donker goud-geel. Naast de secundaire aroma's van het hout is daar ook nog iets floraals en honing en het voor viognier kenmerkende tropische fruit als perzik en abrikoos probeert zich er ook nog doorheen te murwen. Ook deze weer niet te koud serveren en zelfs buiten de koeling in een karaf in de huiskamer is deze wijn op dag twee nog hetzelfde als op dag één. Hij is zeer smakelijk en je proeft de kwaliteit, maar de balans is in mijn ogen doorgeslagen naar het hout. De vergelijking met een Napa Cellars chardonnay is snel gemaakt. Wel heeft deze nog voldoende frisse zuren en is de afdronk nog echt lang, maar het hoge alcoholpercentage maakt dit wel een zware wijn. Hij vraagt, nee, schreeuwt ook om een gerecht. Ikzelf krijg zin in een garnalencocktail met een lekkere romige whiskeysaus. Ik zit echter met een zak naturel chips op de bank naar de Formule-1 te kijken. Vettel wint weer eens. Nog één puntje verwijderd van zijn tweede wereldtitel. Het verveelt en datzelfde geldt in zekere mate voor de wijn. Na twee glazen smeekt je lichaam om iets lichts en luchtigs.
25 september 2011
Bellingham The Bernard Series Limited Release Viognier 2008
Ook deze fles was weer een kadootje. Aanschaflocatie weet ik dit keer wel: Wijnhandel van Ouwerkerk te Arkel, prijs aldaar weet ik niet, staat niet op de site vermeld. Elders zag ik hem voor €17,95 liggen. Alcoholpercentage 14%. De druiven voor deze wijn zijn al lopend door de wijngaard met de hand geselecteerd, oordelend op rijpheid en smaak. Alleen wanneer ze goed genoeg waren, mochten ze als basis voor deze wijn dienen. Als basis zeg ik, want ze hebben ook nog een redelijke dosis hout meegekregen. Caramel en vanille zijn de basissmaken. Een 2008 editie, al iets ouder dus, en dat zie je al gelijk in de kleur terug: donker goud-geel. Naast de secundaire aroma's van het hout is daar ook nog iets floraals en honing en het voor viognier kenmerkende tropische fruit als perzik en abrikoos probeert zich er ook nog doorheen te murwen. Ook deze weer niet te koud serveren en zelfs buiten de koeling in een karaf in de huiskamer is deze wijn op dag twee nog hetzelfde als op dag één. Hij is zeer smakelijk en je proeft de kwaliteit, maar de balans is in mijn ogen doorgeslagen naar het hout. De vergelijking met een Napa Cellars chardonnay is snel gemaakt. Wel heeft deze nog voldoende frisse zuren en is de afdronk nog echt lang, maar het hoge alcoholpercentage maakt dit wel een zware wijn. Hij vraagt, nee, schreeuwt ook om een gerecht. Ikzelf krijg zin in een garnalencocktail met een lekkere romige whiskeysaus. Ik zit echter met een zak naturel chips op de bank naar de Formule-1 te kijken. Vettel wint weer eens. Nog één puntje verwijderd van zijn tweede wereldtitel. Het verveelt en datzelfde geldt in zekere mate voor de wijn. Na twee glazen smeekt je lichaam om iets lichts en luchtigs.
