#GrenacheDay. Vandaag is het internationale grenache dag. Op diverse plekken in de wereld zijn er grenache proeverijen, maar ook thuis kun je hieraan meedoen door een wijn open te trekken (of te schroeven) die gebaseerd is op de grenache druif en je gedachten over de wijn te delen via bijvoorbeeld Twitter of FaceBook, of zoals ik, via dit blog. Bij grenache denkt men vaak aan zwoele warme wijnen en soms zelfs aan zoete dessertwijnen. Die zijn gebaseerd op de grenache noir. Je voelt hem al aankomen, er is ook een grenache blanc en zelfs een grenache gris. De grenache noir wordt in het algemeen geschreven als gewoon grenache. Vandaag trek ik echter een grenache blanc open van de wijngigant Mont Tauch. Meer dan 200 leden heeft deze coöperatie. Loop in Frankrijk een willekeurige supermarkt binnen en er staat altijd wel iets van deze producent. In Nederland zie je ze maar mondjesmaat. Deze fles haalde ik bij de Nettorama voor slechts €4,99 en voor die prijs is hij ook nog eens op eikenhouten vaten opgevoed. Alcoholpercentage 13%. Licht goud-geel in het glas. Het houtaroma is waarneembaar maar goed verstopt. Zorg dat je de wijn op de juiste temperatuur serveert, in dit geval zeker niet te koud, want dan komen de aroma's en smaken beter tot hun recht. En dan kun je aroma's van tropisch fruit waarnemen, perzik voornamelijk. Klein zoetje in de aanzet, zacht, beetje mollig mondgevoel, weinig zuren ook. Na het doorslikken krijg ik opeens de associatie met Malibu, je weet wel, die rum-kokos drank. Kokos komt namelijk ook in deze wijn een beetje naar voren. Of dat nu door de houtopvoeding komt durf ik niet te zeggen. Dan zou dat duiden op Amerikaans eiken, want daarin zit vaak die smaak. De wijn heeft ook iets noterigs en vooral een bitter. In rode wijn vind ik dat wel aangenaam maar in witte wijn was ik dat nooit eerder zo sterk tegengekomen. Op dag twee en na karafferen is het iets minder geworden, maar wat ik vooral mis zijn de zuren. Dit is een mollige wijn, geen frisse. Misschien dat deze 2009 editie al te lang in het schap heeft gestaan, dat zou kunnen.
23 september 2011
#GrenacheDay Mont Tauch Pays du Torgan IGP Reserve Grenache Blanc 2009
#GrenacheDay. Vandaag is het internationale grenache dag. Op diverse plekken in de wereld zijn er grenache proeverijen, maar ook thuis kun je hieraan meedoen door een wijn open te trekken (of te schroeven) die gebaseerd is op de grenache druif en je gedachten over de wijn te delen via bijvoorbeeld Twitter of FaceBook, of zoals ik, via dit blog. Bij grenache denkt men vaak aan zwoele warme wijnen en soms zelfs aan zoete dessertwijnen. Die zijn gebaseerd op de grenache noir. Je voelt hem al aankomen, er is ook een grenache blanc en zelfs een grenache gris. De grenache noir wordt in het algemeen geschreven als gewoon grenache. Vandaag trek ik echter een grenache blanc open van de wijngigant Mont Tauch. Meer dan 200 leden heeft deze coöperatie. Loop in Frankrijk een willekeurige supermarkt binnen en er staat altijd wel iets van deze producent. In Nederland zie je ze maar mondjesmaat. Deze fles haalde ik bij de Nettorama voor slechts €4,99 en voor die prijs is hij ook nog eens op eikenhouten vaten opgevoed. Alcoholpercentage 13%. Licht goud-geel in het glas. Het houtaroma is waarneembaar maar goed verstopt. Zorg dat je de wijn op de juiste temperatuur serveert, in dit geval zeker niet te koud, want dan komen de aroma's en smaken beter tot hun recht. En dan kun je aroma's van tropisch fruit waarnemen, perzik voornamelijk. Klein zoetje in de aanzet, zacht, beetje mollig mondgevoel, weinig zuren ook. Na het doorslikken krijg ik opeens de associatie met Malibu, je weet wel, die rum-kokos drank. Kokos komt namelijk ook in deze wijn een beetje naar voren. Of dat nu door de houtopvoeding komt durf ik niet te zeggen. Dan zou dat duiden op Amerikaans eiken, want daarin zit vaak die smaak. De wijn heeft ook iets noterigs en vooral een bitter. In rode wijn vind ik dat wel aangenaam maar in witte wijn was ik dat nooit eerder zo sterk tegengekomen. Op dag twee en na karafferen is het iets minder geworden, maar wat ik vooral mis zijn de zuren. Dit is een mollige wijn, geen frisse. Misschien dat deze 2009 editie al te lang in het schap heeft gestaan, dat zou kunnen.
