alle blikken negerend van alle standhouders die maar wat graag jou het één en ander willen vertellen, werd ik aangesproken door iemand van Sprankelend Champagne Import (stand 227). Of ik wel wat bubbeltjes lustte. Aanvankelijk zei ik nee, totdat hij me attendeerde op een Crémant die van 100% sauvignon blanc druiven wordt gemaakt volgens de méthode charmat of cuve close. De mousse verdwijnt redelijk snel bij deze sprankelwijn, maar het aparte zit hem toch wel in de keus van de druif en inderdaad, de kenmerkende eigenschap van de sauvignon blanc (buxus) zit er overduidelijk in.
Even verderop kwam ik wat oude bekenden tegen bij van Ouwerkerk. De wijnhandel in Arkel die inmiddels ook alweer meer dan 150 jaar actief is. Bij Neerlands Wijnhuis lagen gebroederlijk naast elkaar een Moulin-à-Vent en een Molino a Vento.
De één een Cru de Beaujolais (Frankrijk), de ander een Italiaanse IGT wijn uit Sicilië gemaakt van de nero d'avola druif. Geloof me, behalve ogenschijnlijk de naam plus het feit dat ze bij hetzelfde wijnhuis gekocht kunnen worden, hebben deze twee wijnen verder niets met elkaar te maken. Bij dit zelfde wijnhuis moest ik ook nog even een Pommard premier cru proeven. Tja, dit soort proeverijen zijn de uitgelezen kans om dat te doen wanneer je een beperkt budget hebt. Heel goed geregeld was ook nog het lunchbuffet met allerhande belegde broodjes.
Voldoende zitgelegenheid en statafels (of is het staantafels?) waar je deze kon verorberen terwijl live op de achtergrond de piano man het nummer "the Piano Man" van Billy Joel ten gehore bracht. Nice touch!
Na dit kort intermezzo bleef ik tot het eind van de dag hangen bij de stands van La Gironde wijnimport. Daar kreeg ik het complete verhaal te horen van Marco Meeuwsen. Tien jaar lang in totaal is hij bezig geweest om in Yecla wijnen te maken tot in de perfectie. Af en toe bewust fouten makend, opdat hij ervan kon leren, maar altijd met het hoogste respect voor de druif, het terroir en de vinificatie. Sulfiet pas toegevoegd in het allerlaatste stadium, dus niet in de wijngaard zelf, zorgvuldige selectie en reiniging van de houten vaten, aangepast aan de verschillende druiven, die druiven hadden altijd volledige rijping gehad, niet alleen alcoholische rijping maar ook fysiologische rijping. Bewust niet ontsteeld tijdens de persing.
Maar ook met de lie was Marco tot in detail bezig om die te kunnen herbruiken. Vol passie vertelde Marco me hierover en schonk me zijn wijnen die qua etiket al gelijk opvallen door de naam MMMMM die ze hebben meegekregen. De m'en van Marco Meeuwsen, maar hoe toepasselijk, ook van de druiven waarvan hij zijn wijnen maakt; de macabeo (viura) en de monastrell (mourvèdre), maar ook gewoon MMMMM omdat ze zo lekker zijn. De witte macabeo op een oxidatieve manier bereid, wat een hele aparte geur en smaak oplevert. Ook een mooie constante kwaliteit levert Marco. De 2004 en de 2007 doen niet voor elkaar onder. In de monastrell serie zie je iets meer diversiteit in de smaak, tevens in het houtgebruik, maar voorop staat dat de wijnen mooi in balans zijn.
Op zijn aanraden moest ik ook nog even de monastrell dulce proberen. Dat deed ik en die was heerlijk. Vervolgens kwam ik daar niet meer weg omdat de één na de andere marsala, madeira en port werd ingeschonken. Een stuk of twintig kreeg ik er te proeven, de één nog lekkerder dan de ander. Van strak droog tot fris zoet. Het avontuur eindigde bij een Boal madeira uit 1863! Dat was als klaarkomen. Ongelooflijk wat een smaaksensatie. Samen met een Boal madeira uit 1960 zijn dit de enige twee wijnen die ik heb doorgeslikt vandaag. Wat een feestje!
