Via de social media werd ik door Robert Biever, eigenaar van Alentejo Wijnen, uitgenodigd om deel te nemen aan een proeverij van Portugese wijnen die hij in zijn assortiment heeft. Niet alleen wijnen uit de streek Alentejo levert hij, maar tegenwoordig ook uit de Douro, Dao en Tejo. In huiselijke sfeer verwelkomde hij een gezelschap van zeven personen. Aanwezig was ook Camilo Leite, de exportmanager van LusoVini. Doorgereisd vanaf Duitsland, binnenkort één dagje weer terug naar Portugal om een bruiloft bij te wonen, om daarna gelijk weer naar Luxemburg af te reizen. Vooral in deze periode, nieuwe oogstjaren, herfst -en wintercollectie, is het afzien voor eenzame echtgenotes die alleen achter blijven terwijl manlief zijn centen in de wijn aan het verdienen is. Hij gaf bij enkele wijnen van zijn producenten tekst en uitleg. In totaal kregen we vijftien wijnen te proeven, zes witte en negen rode. Het gaat te ver om ze allemaal hier te bespreken, daarvoor zou ik ze eigenlijk individueel moeten beoordelen in mijn eigen vertrouwde omgeving, maar een aantal noem ik toch even. Onder andere de Branco Real. De eerste witte wijn van een producent die voorheen alleen rood uitbracht. Dat doen ze gelijk dan maar even heel goed.
Licht oxidatief in de neus die ook nog eens licht geprikkeld wordt. Sterk aroma van groene paprika die ook in de smaak terugkomt. De drie maanden houtrijping is nauwelijks merkbaar en hij heeft een lange afdronk. Hele aparte wijn die best bij licht kruidige recepten zal passen, Aziatisch eten denk ik dan aan. Ook de Quinta das Hidrângeas Branco 2009 sprong er voor mij positief uit. Een blend van de rassen rabigato, códega do Larinho en loureiro. Deze wijn heeft bâtonnage ondergaan; het stevig roeren van de vergiste wijn door de dode gistcellen. Dit geeft de wijn extra smaak. Slechts twee maanden houtrijping op Frans eiken. Het resulteert in een aparte wijn met aroma's van rozijnen, muskaat, hoestsiroop en nat witbrood. Hij blijft lang in de slokpijp hangen waarna als laatste nog de smaak van champignons tevoorschijn komt. Van de rode wijnen noem ik nog even de Tinto Real, jawel, van dezelfde producent dus als de Branco Real. Het aroma van de malolactische gisting is hier duidelijk. Hij ruikt jammig, naar krenten ook. Hij heeft een zoete aanzet, weinig tannines, beetje branderig op de tong en lippen, daarna komt overduidelijk kers opzetten en hij eindigt met een heerlijk grapefruit bittertje. Verrassing van de avond voor mij was de Quinta de Pinhanços 2007.
Een complexe wijn die zich langzaam ontdoet van zijn laagjes om zich te onthullen als een zwoele, warme wijn. Op Frans eiken gerijpt, maar goed geïntegreerd, rijk aan tannines, leertonen, pure chocola, iets rokerigs en een mooi bittertje. Goed bewaarpotentieel. We eindigden met een Tapadinha 2007. Mogelijk nog complexer met een bewaarpotentie van zo'n twintig jaar. Deze moet je echt twee uur van tevoren decanteren en na het inschenken elke tien minuten checken wat voor aroma's en smaken er dan weer zijn bijgekomen; over laagjes gesproken. Als ik de Portugese wijnen zou moeten karakteriseren zou ik voor wat betreft de rode wijnen kunnen zeggen dat ze vrijwel allemaal een zoetje in de aanzet hebben, de zuren gematigd zijn, de hoofdsmaak in veel gevallen kers is, vooral bij jonge wijnen, en dat ze goed doordrinkbaar zijn, zowel met als zonder spijs. De witte wijnen zijn iets moeilijker onder één noemer te vangen, alhoewel het zoetje in de aanzet ook hier vaak terugkeert. Ik voel me vereerd dat ik hier vanavond aanwezig mocht zijn. Uit Portugal heb ik op wijn-blog slechts drie rode wijnen beschreven, maar na vanavond denk ik dat dat aantal snel zal stijgen.
