Deze kocht ik bij Gall & Gall voor €19,99 de dag nadat ik tijdens de SWEN2 cursus m'n eerste PX sherry had mogen proeven. Mai, mai, mai, wat een heerlijkheid. Een maand later stond deze voor €14,99 in het schap, maar ja, dat is de prijs van mijn ongeduld. Maakt niet uit, want die twintig euro had ik er gewoon voor over. Alcoholpercentage 17%. De pedro ximenez druif, afgekort PX, is een witte druif, maar vergis je niet, deze sherry is zo zwart/bruin als sojasaus, ketjap manis, cola, appelstroop en hoestsiroop. Aan die laatste twee omschrijvingen doet het aroma ook enigszins denken, naast krenten, chocola en pruimedanten. Het mooie is dat al deze indrukken ook in de smaak naar voren komen. Die voldoet dus geheel aan de verwachting. Uitermate geschikt bij zoete toetjes in combinatie met chocola. Een enorme stroperigheid die warm je slokpijp inglijdt, ondanks dat je deze het best vanuit de koeling kan serveren. En dat moet je ook wel doen bij deze sherry. Op kamertemperatuur is deze nèt weer iets te dik, stroperig en zoet. Wanneer vergelijkingsmateriaal niet voorhanden is valt dit niet op en drink je zonder problemen deze fles op één avond leeg, maar het toeval wil dat ik deze fles opende tijdens een proefavond van mijn oude SWEN2 groep. Nicholas had wederom de leiding hierbij en had twee witte wijnen, twee rode wijnen, twee madeira's en vier sherry's meegenomen, waaronder dus ook een PX. Het verschil tussen de Sandeman van mij en degene die hij meebracht was behoorlijk. Zijn Bodegas Rey Fernando de Castilla Classic PX Sherry was een stuk frisser en er zaten aanzienlijk meer zuren in. Alleen vergelijkend proeven brengt dat aan het licht. Dit was ook precies wat we die avond deden. Nicholas had voorbeelden meegenomen van wijnen uit totaal verschillende delen van de wereld en van totaal verschillende druivenrassen, die zowel in kwaliteit als in smaak nauwelijks voor elkaar onder deden. Met deze wijnen begonnen we de avond.
Wanneer je op de foto klikt kun je deze vergroot bekijken. De linker twee wijnen waren de witte, de rechter twee de rode. Frankrijk versus Portugal, Bourgogne versus Douro. Waarbij de Vosne-Romanée in de prijsklasse rond de 55 euro zit en de Niepoort Charme rond de 65 euro. Niet zomaar een proeverijtje dus! Met z'n tienen waren we aan het proeven en regelmatig was het zeer lang stil. De wijnen waren uiteraard volop in ontwikkeling in het glas, iedereen genoot er zichtbaar van en was serieus bezig alle indrukken te verwerken. Hierna gingen we over op drie sherry's, achtereenvolgens een manzanilla, een fino en een palo cortado.
Trouwens een sherry-weetje: bewaar de flessen staand, niet liggend! De kurk mag niet in contact komen met de wijn. Ook ontwikkelen sherry's zich niet meer op de fles, dus lang bewaren biedt geen toegevoegde waarde. Hierna volgden een madeira fine medium dry en een madeira barbeita. Gevolgd door een Banyuls en een Muscat de Rivesaltes om af te sluiten met de twee PX sherry's die ik hierboven heb beschreven. De hapjes die iedereen had meegenomen mochten pas ná de rode wijnen geproefd worden en duidelijk werd hierbij dat sherry's en madeira's zich mooi laten matchen met diverse soorten tapas. Jammer dat maar weinig restaurants hiermee experimenteren, het zou zeker kunnen bijdragen aan de verbetering van het imago van sherry.
Deze kocht ik bij Gall & Gall voor €19,99 de dag nadat ik tijdens de SWEN2 cursus m'n eerste PX sherry had mogen proeven. Mai, mai, mai, wat een heerlijkheid. Een maand later stond deze voor €14,99 in het schap, maar ja, dat is de prijs van mijn ongeduld. Maakt niet uit, want die twintig euro had ik er gewoon voor over. Alcoholpercentage 17%. De pedro ximenez druif, afgekort PX, is een witte druif, maar vergis je niet, deze sherry is zo zwart/bruin als sojasaus, ketjap manis, cola, appelstroop en hoestsiroop. Aan die laatste twee omschrijvingen doet het aroma ook enigszins denken, naast krenten, chocola en pruimedanten. Het mooie is dat al deze indrukken ook in de smaak naar voren komen. Die voldoet dus geheel aan de verwachting. Uitermate geschikt bij zoete toetjes in combinatie met chocola. Een enorme stroperigheid die warm je slokpijp inglijdt, ondanks dat je deze het best vanuit de koeling kan serveren. En dat moet je ook wel doen bij deze sherry. Op kamertemperatuur is deze nèt weer iets te dik, stroperig en zoet. Wanneer vergelijkingsmateriaal niet voorhanden is valt dit niet op en drink je zonder problemen deze fles op één avond leeg, maar het toeval wil dat ik deze fles opende tijdens een proefavond van mijn oude SWEN2 groep. Nicholas had wederom de leiding hierbij en had twee witte wijnen, twee rode wijnen, twee madeira's en vier sherry's meegenomen, waaronder dus ook een PX. Het verschil tussen de Sandeman van mij en degene die hij meebracht was behoorlijk. Zijn Bodegas Rey Fernando de Castilla Classic PX Sherry was een stuk frisser en er zaten aanzienlijk meer zuren in. Alleen vergelijkend proeven brengt dat aan het licht. Dit was ook precies wat we die avond deden. Nicholas had voorbeelden meegenomen van wijnen uit totaal verschillende delen van de wereld en van totaal verschillende druivenrassen, die zowel in kwaliteit als in smaak nauwelijks voor elkaar onder deden. Met deze wijnen begonnen we de avond.
Wanneer je op de foto klikt kun je deze vergroot bekijken. De linker twee wijnen waren de witte, de rechter twee de rode. Frankrijk versus Portugal, Bourgogne versus Douro. Waarbij de Vosne-Romanée in de prijsklasse rond de 55 euro zit en de Niepoort Charme rond de 65 euro. Niet zomaar een proeverijtje dus! Met z'n tienen waren we aan het proeven en regelmatig was het zeer lang stil. De wijnen waren uiteraard volop in ontwikkeling in het glas, iedereen genoot er zichtbaar van en was serieus bezig alle indrukken te verwerken. Hierna gingen we over op drie sherry's, achtereenvolgens een manzanilla, een fino en een palo cortado.
Trouwens een sherry-weetje: bewaar de flessen staand, niet liggend! De kurk mag niet in contact komen met de wijn. Ook ontwikkelen sherry's zich niet meer op de fles, dus lang bewaren biedt geen toegevoegde waarde. Hierna volgden een madeira fine medium dry en een madeira barbeita. Gevolgd door een Banyuls en een Muscat de Rivesaltes om af te sluiten met de twee PX sherry's die ik hierboven heb beschreven. De hapjes die iedereen had meegenomen mochten pas ná de rode wijnen geproefd worden en duidelijk werd hierbij dat sherry's en madeira's zich mooi laten matchen met diverse soorten tapas. Jammer dat maar weinig restaurants hiermee experimenteren, het zou zeker kunnen bijdragen aan de verbetering van het imago van sherry.
