Weer kan ik een druivenras afstrepen van m'n lijstje: de mourvèdre. Deze wordt in Spanje echter monastrell genoemd, maar ik rubriceer hem onder z'n Franse naam. Deze komt bij de PLUS vandaan voor €4,29. Reserva staat er op het etiket, hij is uit 2006 en op het achteretiket staat dat er vanilletonen inzitten. Ik verwacht dus een bak hout, maar dat valt reuze mee. Sterker nog: heel even ruik ik een houttoon bij de "stille spiegel". Zo heet het wanneer je nog niet hebt gewalst, zo heb ik geleerd de afgelopen studiedag in Maarn bij Magda van der Rijst. Wanneer ik het "google" krijg ik eerst een aantal links naar spiegelreflexcamera's die kennelijk fluisterstil hun spiegel opklappen wanneer de foto wordt gemaakt en bijna onderaan de eerste pagina vind ik een link naar het AH wijndomein waar deze term wordt uitgelegd. Ik had het al eerder gehoord of gelezen en deed het al: vóór het walsen ruiken en ná het walsen ruiken. Vóór het walsen ruiken, de neus van de stille spiegel, brengt vaak foutjes en/of secundaire aroma's naar voren, terwijl deze na het walsen kunnen integreren in de wijn. En inderdaad, na het walsen kreeg ik geen houttoon meer. Niet in de neus, maar ook niet in de smaak. Ik had de wijn ook nog in twee verschillend gevormde glazen geschonken en ook nog eens een ronde vanuit de fles en een ronde vanuit de karaf. Vanuit de fles of karaf maakte weinig uit. Zelfs een paar uur wachten leverde geen verandering op ten opzichte van het rechtstreeks uit de fles inschenken. Dat zegt mij al dat de wijn niet complex is, er zit nauwelijks ontwikkeling in. De glazen maakten wel een verschil. In het grotere glas kwamen de aroma's beter tot hun recht dan in het INAO proefglas. De kleur was donkerrood tot magenta, mooi helder. Primair aroma, aardbei, kers. Ook in de smaak komen deze terug, vooral kers. De zuren zijn best hoog te noemen, het hout is niet te bespeuren en van enige logheid is absoluut geen sprake. Hij is scherp op de tong, laag in de tannines, er zit een mooi bitter in en de afdronk is middellang. Hij komt heel zuiver op me over en voor wat betreft de balans denk ik zelfs dat je dit oogstjaar nog wel vier of vijf jaartjes kunt laten liggen. Misschien dat het hout dan wat meer naar voren komt. Als je van jong houdt: nu drinken!
27 september 2011
Valle de Mañan DO Alicante Reserva 2006
Weer kan ik een druivenras afstrepen van m'n lijstje: de mourvèdre. Deze wordt in Spanje echter monastrell genoemd, maar ik rubriceer hem onder z'n Franse naam. Deze komt bij de PLUS vandaan voor €4,29. Reserva staat er op het etiket, hij is uit 2006 en op het achteretiket staat dat er vanilletonen inzitten. Ik verwacht dus een bak hout, maar dat valt reuze mee. Sterker nog: heel even ruik ik een houttoon bij de "stille spiegel". Zo heet het wanneer je nog niet hebt gewalst, zo heb ik geleerd de afgelopen studiedag in Maarn bij Magda van der Rijst. Wanneer ik het "google" krijg ik eerst een aantal links naar spiegelreflexcamera's die kennelijk fluisterstil hun spiegel opklappen wanneer de foto wordt gemaakt en bijna onderaan de eerste pagina vind ik een link naar het AH wijndomein waar deze term wordt uitgelegd. Ik had het al eerder gehoord of gelezen en deed het al: vóór het walsen ruiken en ná het walsen ruiken. Vóór het walsen ruiken, de neus van de stille spiegel, brengt vaak foutjes en/of secundaire aroma's naar voren, terwijl deze na het walsen kunnen integreren in de wijn. En inderdaad, na het walsen kreeg ik geen houttoon meer. Niet in de neus, maar ook niet in de smaak. Ik had de wijn ook nog in twee verschillend gevormde glazen geschonken en ook nog eens een ronde vanuit de fles en een ronde vanuit de karaf. Vanuit de fles of karaf maakte weinig uit. Zelfs een paar uur wachten leverde geen verandering op ten opzichte van het rechtstreeks uit de fles inschenken. Dat zegt mij al dat de wijn niet complex is, er zit nauwelijks ontwikkeling in. De glazen maakten wel een verschil. In het grotere glas kwamen de aroma's beter tot hun recht dan in het INAO proefglas. De kleur was donkerrood tot magenta, mooi helder. Primair aroma, aardbei, kers. Ook in de smaak komen deze terug, vooral kers. De zuren zijn best hoog te noemen, het hout is niet te bespeuren en van enige logheid is absoluut geen sprake. Hij is scherp op de tong, laag in de tannines, er zit een mooi bitter in en de afdronk is middellang. Hij komt heel zuiver op me over en voor wat betreft de balans denk ik zelfs dat je dit oogstjaar nog wel vier of vijf jaartjes kunt laten liggen. Misschien dat het hout dan wat meer naar voren komt. Als je van jong houdt: nu drinken!
