Vandaag is het
International Grenache Day, de wereldwijde viering van een druif. In dit geval meerdere druivenrassen want de grenache wil geen kleur bekennen. Hij is er in wit, grijs en zwart... op papier dan. Wanneer je ze
in real life met je eigen ogen bekijkt zal je eerder geneigd zijn te zeggen: groen, rood en paars. Van alle drie de variëteiten is er witte wijn te maken, slechts van één rode. Met de rosé die ik vandaag in het glas heb doet dat er helemaal niet toe, het is een
blend van grenache noir en grenache gris. Dat zou bij voldoende
schilinweking een behoorlijk kleurrijke wijn op kunnen leveren maar ze hebben het licht gehouden, de trend volgend. Een prachtige en helder fonkelende licht oranje tot zalmroze kleur. Het aroma van zoete rode appel, citroen, aardbei, anijs. Fluweelzacht mondgevoel, droog, heerlijke speekselopwekkende zuren, sappig, perfecte balans. Bovengemiddelde smaakintensiteit, citroen, zoete rode appel, watermeloen, rode grapefruit, zwart pepertje, salmiak. Ik moet zeggen dat hij de "Whispering Angel" een behoorlijke
run for its money geeft. Ik kan, nee, wíl het zelf nauwelijks geloven maar deze rosé heeft bijna alles wat de "Whispering Angel" ook heeft. Het enige waar het aan ontbreekt is finesse maar dat op zich zou voor de gemiddelde consument juist geen minpunt hoeven te zijn. De
Whispering Angel is wat eleganter maar zoals
Master of Wine Frank Smulders al eens terecht verkondigde: dat is geen kwaliteitskenmerk van wijn, het is een
stijl. Zeker in de zomer heb ik redelijk veel discussies over rosé-wijn, zowel met wijnkenners als met "gewone" consumenten en ik kom tot de conclusie dat het echt nog (steeds) een ondergeschoven kindje is. In beide werelden wordt er minachtend over gesproken, bij de consument gevoed door TV-uitzendingen waarin beweerd wordt dat rosé een
blend zou zijn tussen rode en witte wijn. Ik zal niet ontkennen dat het gebeurt maar dan toch echt aan de onderkant van de onderkant in het prijssegment dat dan ook nog uitsluitend bij de supermarkt staat. Boven de vijf euro per fles lijkt het mij een broodje-aap-verhaal. In de wereld van de zogenaamde wijnkenners lijkt het alsof rosé-wijn er niet toe doet. Men heeft het er niet over. Zelf zie ik een gat in de wijnblog-markt, wellicht zelfs verder dan dat. Een winkel gespecialiseerd in rosé wijn? Ik zie het wel zitten. Ik denk dat ik één van de weinigen ben die rosé wijn als wijn op zich ziet. Wit, rood, sprankel en rosé. Geen rangorde, allemaal op gelijke hoogte. En zoals voor alle wijnen geldt: je hebt bagger, topkwaliteit en alles wat daar tussenin zit. Voor de prijs van net geen zes euro bij de Gall & Gall is deze Pink Flamingo een hele goede aankoop. Alcohol is 13%, geen hout, aanrader.
