Wacht even! Een witte wijn van de pinot noir druif? Pinot noir is toch een blauwe druif? Of rood, of zwart, hoe je het maar noemen wilt, maar zeker geen wit (geel of groen)! Laat me het uitleggen. Rode wijn wordt gemaakt van blauwe druiven, rode wijn kan nooit van witte druiven worden gemaakt. Andersom wel! De rode wijn krijgt namelijk zijn kleur van de natuurlijke kleurstoffen in de druivenschil en niet van het sap. Het sap van blauwe druiven is dus ook gewoon kleurloos, uitzonderingen hierop zijn de zogenaamde teinturiërs; dit zijn blauwe druiven met rood gekleurd sap. De dornfelder is hier een voorbeeld van. Hiervan kan je dus nooit witte wijn "trekken". Hoe langer de schillen van de druiven in contact blijven met het sap, des te donkerder wordt de wijn. Bij rosé wijnen hebben de schillen dus minder lang "meegetrokken" dan bij rode wijn. Ik zet het woord "trekken" tussen aanhalingstekens, maar in feite is het bijna hetzelfde principe als thee "trekken". Hoe langer het theebuiltje in het water hangt, hoe donkerder en sterker de thee. Wanneer je dus gelijk na het plukken de blauwe druiven uitperst, onder gecontroleerde druk, dus op het juiste moment hiermee stopt, zal het sap wat eruit komt lopen kleurloos zijn. De wijn die hier vervolgens van wordt gemaakt heet een "blanc de noir" of "blanc de noirs". Wit van zwart(e druiven) letterlijk. De producent van deze wijn beschrijft het gewoon op z'n etiket: "vinifié en blanc", oftewel "wit gevinifieerd". Recentelijk heb ik geleerd dat het dan ook een witte wijn moet heten, bedankt Frank! ;-) Dit exemplaar komt bij il diVino vandaan voor €12,71 alcoholpercentage 13%. Tevens m'n eerste wijn uit Luxemburg. Hij valt onder de appellatie "Moselle Luxembourgeoise". Appellatie-wijnen uit Luxemburg mogen ook alleen in Luxemburg gebotteld worden. Uiteraard behandel ik hem als een witte wijn, dus gekoeld. Zo als een witte wijn bijna nooit helemaal kleurloos is, er zit altijd wel iets geels in, zo heeft deze wijn ook nog een lichte geel/oranje tint. Ook op de stille spiegel ruik ik niets "roods", voor zover je kleuren kunt ruiken. Na het walsen komt er echter daadwerkelijk het aroma van framboos door, heel lichtjes. Ook de smaak neigt naar rood fruit, framboos in dit geval, meer dan naar citrus of wit fruit. Tannines zitten er niet in, wel een minuscuul bittertje. Qua intensiteit zit-ie toch echt meer aan de kant van de witte wijnen dan aan de kant van de rosé wijnen, laat staan de rode wijnen. Er is geen vermelding van houtopvoeding op het etiket, maar het zou me niets verbazen wanneer daar wel sprake van is, zij het zeer kort en in gebruikt hout. Als witte wijn is hij zeker gastronomisch, inzetbaar bij een maaltijd dus. Scampi's of allerhande vissoorten, zelfs vette vis, van de grill wel te verstaan. Als dit mijn witte wijn voor alledag zou moeten zijn, zou ik daar geen problemen mee hebben. De prijs maakt hem daar echter net iets te exclusief voor.
19 februari 2012
Domaine Mathis Bastian Pinot Noir 2009 Vinifié en Blanc
Wacht even! Een witte wijn van de pinot noir druif? Pinot noir is toch een blauwe druif? Of rood, of zwart, hoe je het maar noemen wilt, maar zeker geen wit (geel of groen)! Laat me het uitleggen. Rode wijn wordt gemaakt van blauwe druiven, rode wijn kan nooit van witte druiven worden gemaakt. Andersom wel! De rode wijn krijgt namelijk zijn kleur van de natuurlijke kleurstoffen in de druivenschil en niet van het sap. Het sap van blauwe druiven is dus ook gewoon kleurloos, uitzonderingen hierop zijn de zogenaamde teinturiërs; dit zijn blauwe druiven met rood gekleurd sap. De dornfelder is hier een voorbeeld van. Hiervan kan je dus nooit witte wijn "trekken". Hoe langer de schillen van de druiven in contact blijven met het sap, des te donkerder wordt de wijn. Bij rosé wijnen hebben de schillen dus minder lang "meegetrokken" dan bij rode wijn. Ik zet het woord "trekken" tussen aanhalingstekens, maar in feite is het bijna hetzelfde principe als thee "trekken". Hoe langer het theebuiltje in het water hangt, hoe donkerder en sterker de thee. Wanneer je dus gelijk na het plukken de blauwe druiven uitperst, onder gecontroleerde druk, dus op het juiste moment hiermee stopt, zal het sap wat eruit komt lopen kleurloos zijn. De wijn die hier vervolgens van wordt gemaakt heet een "blanc de noir" of "blanc de noirs". Wit van zwart(e druiven) letterlijk. De producent van deze wijn beschrijft het gewoon op z'n etiket: "vinifié en blanc", oftewel "wit gevinifieerd". Recentelijk heb ik geleerd dat het dan ook een witte wijn moet heten, bedankt Frank! ;-) Dit exemplaar komt bij il diVino vandaan voor €12,71 alcoholpercentage 13%. Tevens m'n eerste wijn uit Luxemburg. Hij valt onder de appellatie "Moselle Luxembourgeoise". Appellatie-wijnen uit Luxemburg mogen ook alleen in Luxemburg gebotteld worden. Uiteraard behandel ik hem als een witte wijn, dus gekoeld. Zo als een witte wijn bijna nooit helemaal kleurloos is, er zit altijd wel iets geels in, zo heeft deze wijn ook nog een lichte geel/oranje tint. Ook op de stille spiegel ruik ik niets "roods", voor zover je kleuren kunt ruiken. Na het walsen komt er echter daadwerkelijk het aroma van framboos door, heel lichtjes. Ook de smaak neigt naar rood fruit, framboos in dit geval, meer dan naar citrus of wit fruit. Tannines zitten er niet in, wel een minuscuul bittertje. Qua intensiteit zit-ie toch echt meer aan de kant van de witte wijnen dan aan de kant van de rosé wijnen, laat staan de rode wijnen. Er is geen vermelding van houtopvoeding op het etiket, maar het zou me niets verbazen wanneer daar wel sprake van is, zij het zeer kort en in gebruikt hout. Als witte wijn is hij zeker gastronomisch, inzetbaar bij een maaltijd dus. Scampi's of allerhande vissoorten, zelfs vette vis, van de grill wel te verstaan. Als dit mijn witte wijn voor alledag zou moeten zijn, zou ik daar geen problemen mee hebben. De prijs maakt hem daar echter net iets te exclusief voor.
