Ap Dijksterhuis: De merkwaardige psychologie van een wijndrinker

De titel van het boek suggereert wellicht een diepzinnige analyse van de wijndrinker in het algemeen maar in feite betreft het alleen die van de auteur zelf. Heel soms wordt hij wat algemener. Geen enkel moment heb ik echter het idee dat ik een boek over psychologie aan het lezen ben, het is slechts bijzaak. De auteur is behalve psycholoog ook wijnliefhebber in bezit van het wijnbrevet en combineert op luchtige en humoristische wijze deze beide aspecten van zijn eigen leven. Het is een boek over wijn, voornamelijk Franse. Laat daar nu net mijn eigen interesse ook naar uitgaan. Eén hoofdstuk is in z'n geheel gewijd aan Australische wijn en heel knap; zo beschreven dat hij mij ervan kan overtuigen ook eens wat meer van dit continent te willen proeven. Zelfs de wijn die 100 Australische dollar moet kosten beschrijft hij op zo'n manier dat je deze prijs meteen wilt rechtvaardigen. Een psychologisch proces overigens waar hij ook nog dieper op ingaat. Het hoofdstuk duurde me veel te lang. Bij elke pagina-omslag hoopte ik het eind te zien zodat ik meteen de wijnen kon gaan googelen die hij beschreef en waar ik ze kan kopen. Wat me opviel was dat hij het over Port had in Australië. Was deze dan geïmporteerd uit Portugal of noemen de Aussies hun eigen versterkte wijn misschien Port omdat dan iedereen begrijpt wat je bedoelt? Hoe dan ook, het boek is in een 'lekkere' stijl geschreven, goed leesbaar, de weinige psychologische termen worden uitgelegd en zijn perfect gedoseerd. Je kunt duidelijk merken dat het is geschreven door in eerste instantie een wijnliefhebber, de psychologie komt op de tweede plaats. Het laatste hoofdstuk over Bordeaux eindigt heel onbevredigend voor me. De auteur werkt toe naar een hoogtepunt, het proeven van een glas Château Margaux, inclusief een foto als bewijs, maar laat me in het ongewisse over hoe hij die heeft ervaren. Maar liefst twee onbeschreven, blanco pagina's waar een beschrijving van de wijn en zijn gevoelens hadden moeten staan. Ik was geneigd om hem een mail te sturen met het verzoek die pagina's nog even voor me te vullen. Ik denk dat zijn antwoord hetzelfde zou zijn als de witte suggesties die me aanstaarden: proef hem lekker zelf maar!