Flaxbourne Marlborough Sauvignon Blanc 2011

Onlangs liep ik een supermarkt binnen en een overweldigend aroma van kattenpis kwam over me heen. Wat bleek? Er waren buxus planten in de aanbieding. Nooit eerder had ik die zo sterk geroken en de associatie met kattenpis gelegd. Op de Wijnacademie uitte één van de docenten al eens zijn bezwaar bij het gebruik van het woord kattenpis om het aroma van een wijn te beschrijven, lees: sauvignon blanc. Nu snap ik waar dat vandaan komt: het ruikt gewoon écht hetzelfde; buxus en kattenpis. Vanaf nu zal ik het dan ook niet meer over kattenpis hebben tenzij ik het over de kwaliteit van de wijn heb en deze werkelijk belabberd is. Het exemplaar van vandaag is heel licht goudgeel in het glas, alcoholpercentage is 13%. Op de stille spiegel noem ik hem dan maar gelijk even: buxus! En behoorlijk stuivend. Na het walsen komt daar iets van asperges, maïs en een beetje citroen bij. Een hele kleine onzuiverheid in de vorm van wat bubbels, dit is niet het resultaat van een tweede gisting op fles, maar er vaak expres ingelaten om wat extra frisheid aan de wijn mee te geven. Bij de eerste slok valt het hoge zuur meteen op. Ook in de smaak citroen en buxus. Een typisch voorbeeld van de verwachting dat het grote publiek heeft bij sauvignon blanc in het algemeen, maar voor de iets gevorderde proever is dit een typisch voorbeeld van een Nieuw Zeelandse sauvignon blanc. Vooral het stuivende en groene karakter, alhoewel ik ook meerdere a-typische sauvignon blancs uit deze contreien heb geproefd. Maar als dit exemplaar langskomt op je proefexamen, kun je die niet fout hebben. Als begeleider bij asperges of vis in romige botersaus zeer geschikt.