Het was heerlijk eten en bovenal erg gezellig bij restaurant De Schans in Montfoort. Het mocht dan wel vrijdag de dertiende zijn, maar er ging niets mis. Of het zou moeten zijn dat mij bij een bepaald gerecht per ongeluk de verkeerde wijn werd geserveerd en ik daarom ook nog de correcte wijn erbij kreeg. Maar ja, dat is misschien een ongelukje voor hun, maar een gelukje voor mij, je hoorde mij niet klagen in ieder geval. Vooraf kregen we een cava gemixed met een likeur van sinaasappel, vanille en limoen. Het leek qua smaak heel erg op de combinatie Licor 43 met prosecco die ik al eens eerder heb gemaakt. Ook hier weer kokos, caramel, frisse munt: een beetje als een Bounty zoals terecht opgemerkt door één van mijn tafelgenoten. Dit aperitief ging vergezeld van drie verschillende amuses. Toast met een rucola-dip, een tomaten/basilicum 'vitamine'-shot in een reageerbuis, en een met tomaat en rode biet gevulde ravioli met gestoofde venkel en aardappelschuim. Leuke binnenkomers! De tweede wijn van die avond was de Tommasi DOC Bardolino 2010. Uit de wijnstreek Veneto komt deze redelijk lichte rode wijn, een blend van de druivenrassen corvina Veronese 60%, rondinella 30% en molinara 10%. Ik vond hem sterke overeenkomsten hebben met een rode Bourgogne. Het voorgerecht hierbij bestond uit verschillende soorten rauw bereid vlees; carpaccio, filet americain, osseworst met daar ook nog een gefrituurd kwarteleitje bij. Ik ben ongetwijfeld nu iets vergeten maar ik kon niet zo snel meeschrijven met de uitleg. Maar ja, u weet inmiddels: het gaat mij altijd om de wijnen en de mooiste combinaties. Wat betreft die combinaties: die waren allemaal degelijk, gewoon goed dus, maar niet heel verrassend en spannend. Bij het tussengerecht van gepekelde speenbig kreeg ik dus twee wijnen.
Allereerst de Joseph Faiveley Macôn-Villages 2010, 100% chardonnay met het typische vetje, botertje, citroen, boterbloem en een heel klein beetje kokos van het subtiele houtgebruik. De bij mijn gerecht bedoelde wijn was echter de Montgras Reserva Carmenère 2011. Een Chileense wijn uit de Colchagua Valley. Op de stille spiegel al vrij stuivend: potloodschaafsel, houtopvoeding, krenten, pruimen, zondoorstoofd zwart fruit dus, een beetje smoky, een klein zoetje, beetje gemis aan zuren maar wel een lange afdronk. De hoofdwijn ging vergezeld van een bord vol lam: op drie verschillende manieren bereid waren de haasjes, bout en schouders. Errug lekker! Dat gold ook voor de wijn: de Argentijnse Alta Vista Malbec 2009. Nu zie ik dat daar drie verschillende versies van zijn en ik weet niet meer welke het was, maar hij was in ieder geval goed. Het zou zomaar de 'terroir selection' geweest kunnen zijn; er is ook nog de 'classic' en de 'premium'. Zwart fruit, smoky, koffie, cacao, animaal, leer. Een hoge concentratie en lange afdronk. De lekkerste wijn duidelijk voor het laatst bewaard. Dat wil zeggen: op de dessertwijnen na, natuurlijk. Je kon kiezen tussen een zoet dessert of een kaasplankje, of in dit geval een leisteen. Bij het zoete dessert werd een Muscat de Beaumes-de-Venise geschonken. Laat ik zo'n wijn nu net besproken hebben, dus ik was blij dat ik voor de kaas-tegel had gekozen. Daar werd een witte port van Fonseca bij geserveerd, een blend van de druivenrassen arinto en roupeiro. Niet te zoet, niet droog, mooi er tussenin. Het bijzondere van de kazen was dat ze allemaal uit de omgeving komen. Zonder besef van tijd zaten we zo'n vier uur lang te tafelen en was het om voordat je er erg in had. Vreselijk genoten en een vervolgbezoek meer dan waard.
