Ja, u leest het goed: Roquehort, geen roquefort. Daarbij zal hij trouwens ongetwijfeld ook goed smaken. Ik dronk hem bij munt-ijs. Ook een goede combinatie. Ter compensatie voor de twee negatieve blogs van vandaag, een uiterst positieve over deze mierzoete wijn uit de Jurançon. Hij is ook nog eens in Frankrijk gekocht, ik ben momenteel op vakantie, bij de Intermarché voor €6,90. Alcoholpercentage 12,5%. Druivenrassen: gros manseng en petit manseng, verhoudingen niet vermeld. De associatie met moscatel komt bij me op, het zal door de zoetigheid komen en omdat ik ook deze bij een ijsdessert serveer. In eerste instantie lijkt het zoet je te bedwelmen, totdat de scherpte en het zuur het overnemen. De overrijpe druiven voor deze wijn worden in november geplukt, wat voor een groot gedeelte de zoetheid verklaart. Ik krijg geuren van edelrot door, dat zou kunnen, maar voor slechts €6,90? Dat is geen geld. Googelen levert weinig hits op voor deze wijn, dus zal mijn wijn-blog voor de eerste, niet commerciële, Nederlandse hit moeten zorgen. Een mooie goudgele kleur, elke snuif geeft een nieuwe indruk, maar de overheersende geur is die van ananas. Tussen de middag drink ik het laatste beetje uit de fles die gisteren is uitgeschonken bij het diner voor vier. Drie eigenlijk, want mijn vrouw drinkt nog steeds geen alcohol. Ook zonder dessert is deze heerlijk. Het zoet wordt mooi in balans gehouden door de scherpte en de zuurgraad. Van deze wijn gaat een aantal flessen mee naar huis.
07 juli 2011
Château Roquehort Jurançon AOC 2008
Ja, u leest het goed: Roquehort, geen roquefort. Daarbij zal hij trouwens ongetwijfeld ook goed smaken. Ik dronk hem bij munt-ijs. Ook een goede combinatie. Ter compensatie voor de twee negatieve blogs van vandaag, een uiterst positieve over deze mierzoete wijn uit de Jurançon. Hij is ook nog eens in Frankrijk gekocht, ik ben momenteel op vakantie, bij de Intermarché voor €6,90. Alcoholpercentage 12,5%. Druivenrassen: gros manseng en petit manseng, verhoudingen niet vermeld. De associatie met moscatel komt bij me op, het zal door de zoetigheid komen en omdat ik ook deze bij een ijsdessert serveer. In eerste instantie lijkt het zoet je te bedwelmen, totdat de scherpte en het zuur het overnemen. De overrijpe druiven voor deze wijn worden in november geplukt, wat voor een groot gedeelte de zoetheid verklaart. Ik krijg geuren van edelrot door, dat zou kunnen, maar voor slechts €6,90? Dat is geen geld. Googelen levert weinig hits op voor deze wijn, dus zal mijn wijn-blog voor de eerste, niet commerciële, Nederlandse hit moeten zorgen. Een mooie goudgele kleur, elke snuif geeft een nieuwe indruk, maar de overheersende geur is die van ananas. Tussen de middag drink ik het laatste beetje uit de fles die gisteren is uitgeschonken bij het diner voor vier. Drie eigenlijk, want mijn vrouw drinkt nog steeds geen alcohol. Ook zonder dessert is deze heerlijk. Het zoet wordt mooi in balans gehouden door de scherpte en de zuurgraad. Van deze wijn gaat een aantal flessen mee naar huis.
