Wat aanvankelijk alleen maar een overnachtingsplek zou zijn, bleek een complete wijn-excursie te worden. 's Ochtends vroeg vertrokken om alle file's voor te blijven, reden we gestaag via de N-wegen naar Maison Salvard bij Bitry. Door de streek Champagne reden we naar deze locatie, maar geen enkele wijngaard had ik tot dan toe nog gezien. Bitry ligt nog net in de Bourgogne, maar grenzend aan een stad die met de klinkende naam "Sancerre" geen enkele associatie oproept met de wijnen van de Bourgogne, maar natuurlijk bekend staat om haar eigen Sancerre AOC wijnen. Wit steevast van de sauvignon blanc druif gemaakt, maar ze doen hier dus ook nog aan rosé en rood. Eigenaren Marco Groothoff en Gabrielle Sparreboom hebben
Maison Salvard omgetoverd tot een prachtig landhuis met "Chambres d'Hôtes", vijf kamers varierend in grootte en ook is er een mini-camping. Authentieke en rustieke elementen verweven met moderne oplossingen zorgen voor een aangenaam verblijf in dit, in een zeer rustige omgeving gelegen landhuis. ’s Avonds kun je desgewenst gebruik maken van de Tables d’Hôtes en aanschuiven aan tafel om te genieten van de kookkunsten van Gabrielle. Dat blijkt geen “eten wat de pot schaft” te zijn, maar echte culinaire hoogstandjes.
Bij aankomst werden we verwelkomd met een glas huiswijn, een door Pierre Vincent gebottelde chardonnay 2010 van de LIDL, die nog niet eens verkeerd was. Alcoholpercentage 12,5%. Het typische vette botertje, geen hout, wel groene appel, iets licht noterigs en citroen. Citroen behoort tot de familie van de citrusvrucht, agrumes in het Frans, niet te verwarren met legumes, wat Frans is voor groenten. Alvast een leuke binnenkomer, maar niet speciaal. Maar er moest nog wijn ingeslagen worden door Marco, dus hij vroeg of ik mee wilde gaan. Daar zeg ik natuurlijk nooit nee tegen. Hij bleek ook nog eens de trotse eigenaar van een mooie oldtimer te zijn. Een Citroën DS cabriolet uit zijn geboortejaar 1963. Daarmee reden we naar Sancerre. De omgeving richting Sancerre deed ook nog steeds niet vermoeden dat er hier wijn wordt geproduceerd. Velden vol zonnebloemen zagen we, af en toe een maïsveld, maar voornamelijk goudgele graanvelden. Een heleboel graanvelden.
Je zou verwachten dat in een cabrio de rijwind je altijd van voren benadert, maar de grote voorruit in combinatie met de luchtweerstand ervan, zorgt voor een dusdanige luchtwerveling dat de wind je altijd in je nek slaat, ongeacht in welke windrichting de neus van de wagen draait. Al cruisend zie ik dat het landschap
langzaam verandert. Het goudgeel van de graanvelden werd af en toe onderbroken door het groen van een enkele wijngaard. Over de rivier de Loire is het andersom. Daar worden de wijngaarden af en toe afgewisseld met een graanveld. Als een kind zo blij rijden we Sancerre in. Een stadje op een berg, ingepakt met wijngaarden. Wat me opvalt is de hoogte van de stokken. Niet hoger dan 80 à 90 centimeter zijn ze. Allemaal netjes geordend in rijtjes waar de machines die men gebruikt precies door, langs en over kunnen rijden. Onderweg kwamen we nog zo'n machine tegen, hoog op de wielen, met uitvouwbare tentakels. Daarmee kan precies over een rij druivenstokken gereden worden om vervolgens de sulfietpoeders los te kunnen laten vanuit die tentakels.
We komen aan bij
Cave du Fort waar de wijnen van wijnboer André Robineau eerst kunnen worden geproefd. Groot "Sancerre" prijkt er op de etiketten. Hun assortiment bestaat uit vier witte, één rosé en twee rode wijnen. De rosé en het rood worden gemaakt van de pinot noir druif. Het gebruikte hout is voorbehouden aan één witte en één rode wijn. De vaten zijn occasions, vier jaar oud, om de smaak van het hout niet te laten overheersen. De eerste drie witte Sancerre's die we proeven zijn allemaal van oogstjaar 2010 en lijken in eerste instantie nauwelijks van elkaar te verschillen. Het verschil wordt des te duidelijker wanneer we de houtgelagerde witte Sancerre uit 2008 proeven. De rosé is gelukkig niet van het type "frambozensap" wat zo veel in de supermarkten staat. De pinot noir's, zowel met als zonder hout, verschillen wel redelijk veel met die uit de Bourgogne. Slechts vier verschillende flessen sla ik in, om later op dit blog individueel te gaan beschrijven.
Maison Salvard is een plek, uitstekend geschikt voor een overnachting, maar ook voor een langere vakantie is het hier best uit te houden. Wanneer je die combineert met tripjes naar de verschillende wijnhuizen in de buurt, kun je je tijd wel vullen.
Wat aanvankelijk alleen maar een overnachtingsplek zou zijn, bleek een complete wijn-excursie te worden. 's Ochtends vroeg vertrokken om alle file's voor te blijven, reden we gestaag via de N-wegen naar Maison Salvard bij Bitry. Door de streek Champagne reden we naar deze locatie, maar geen enkele wijngaard had ik tot dan toe nog gezien. Bitry ligt nog net in de Bourgogne, maar grenzend aan een stad die met de klinkende naam "Sancerre" geen enkele associatie oproept met de wijnen van de Bourgogne, maar natuurlijk bekend staat om haar eigen Sancerre AOC wijnen. Wit steevast van de sauvignon blanc druif gemaakt, maar ze doen hier dus ook nog aan rosé en rood. Eigenaren Marco Groothoff en Gabrielle Sparreboom hebben Maison Salvard omgetoverd tot een prachtig landhuis met "Chambres d'Hôtes", vijf kamers varierend in grootte en ook is er een mini-camping. Authentieke en rustieke elementen verweven met moderne oplossingen zorgen voor een aangenaam verblijf in dit, in een zeer rustige omgeving gelegen landhuis. ’s Avonds kun je desgewenst gebruik maken van de Tables d’Hôtes en aanschuiven aan tafel om te genieten van de kookkunsten van Gabrielle. Dat blijkt geen “eten wat de pot schaft” te zijn, maar echte culinaire hoogstandjes.
Bij aankomst werden we verwelkomd met een glas huiswijn, een door Pierre Vincent gebottelde chardonnay 2010 van de LIDL, die nog niet eens verkeerd was. Alcoholpercentage 12,5%. Het typische vette botertje, geen hout, wel groene appel, iets licht noterigs en citroen. Citroen behoort tot de familie van de citrusvrucht, agrumes in het Frans, niet te verwarren met legumes, wat Frans is voor groenten. Alvast een leuke binnenkomer, maar niet speciaal. Maar er moest nog wijn ingeslagen worden door Marco, dus hij vroeg of ik mee wilde gaan. Daar zeg ik natuurlijk nooit nee tegen. Hij bleek ook nog eens de trotse eigenaar van een mooie oldtimer te zijn. Een Citroën DS cabriolet uit zijn geboortejaar 1963. Daarmee reden we naar Sancerre. De omgeving richting Sancerre deed ook nog steeds niet vermoeden dat er hier wijn wordt geproduceerd. Velden vol zonnebloemen zagen we, af en toe een maïsveld, maar voornamelijk goudgele graanvelden. Een heleboel graanvelden.
Je zou verwachten dat in een cabrio de rijwind je altijd van voren benadert, maar de grote voorruit in combinatie met de luchtweerstand ervan, zorgt voor een dusdanige luchtwerveling dat de wind je altijd in je nek slaat, ongeacht in welke windrichting de neus van de wagen draait. Al cruisend zie ik dat het landschap 
langzaam verandert. Het goudgeel van de graanvelden werd af en toe onderbroken door het groen van een enkele wijngaard. Over de rivier de Loire is het andersom. Daar worden de wijngaarden af en toe afgewisseld met een graanveld. Als een kind zo blij rijden we Sancerre in. Een stadje op een berg, ingepakt met wijngaarden. Wat me opvalt is de hoogte van de stokken. Niet hoger dan 80 à 90 centimeter zijn ze. Allemaal netjes geordend in rijtjes waar de machines die men gebruikt precies door, langs en over kunnen rijden. Onderweg kwamen we nog zo'n machine tegen, hoog op de wielen, met uitvouwbare tentakels. Daarmee kan precies over een rij druivenstokken gereden worden om vervolgens de sulfietpoeders los te kunnen laten vanuit die tentakels.
We komen aan bij Cave du Fort waar de wijnen van wijnboer André Robineau eerst kunnen worden geproefd. Groot "Sancerre" prijkt er op de etiketten. Hun assortiment bestaat uit vier witte, één rosé en twee rode wijnen. De rosé en het rood worden gemaakt van de pinot noir druif. Het gebruikte hout is voorbehouden aan één witte en één rode wijn. De vaten zijn occasions, vier jaar oud, om de smaak van het hout niet te laten overheersen. De eerste drie witte Sancerre's die we proeven zijn allemaal van oogstjaar 2010 en lijken in eerste instantie nauwelijks van elkaar te verschillen. Het verschil wordt des te duidelijker wanneer we de houtgelagerde witte Sancerre uit 2008 proeven. De rosé is gelukkig niet van het type "frambozensap" wat zo veel in de supermarkten staat. De pinot noir's, zowel met als zonder hout, verschillen wel redelijk veel met die uit de Bourgogne. Slechts vier verschillende flessen sla ik in, om later op dit blog individueel te gaan beschrijven.
Maison Salvard is een plek, uitstekend geschikt voor een overnachting, maar ook voor een langere vakantie is het hier best uit te houden. Wanneer je die combineert met tripjes naar de verschillende wijnhuizen in de buurt, kun je je tijd wel vullen.
