Donelli Vini IGT Daunia Rosato Lambrusco 2009

Weer een fles geopend van m'n buurman die van z'n oude voorraad af moest. Alcohol is 4%, deels gefermenteerd, oftewel: restzoet. Een schroefdop als afsluiter en de jaargang is 2009. Ik heb er totaal geen hoge verwachting van, sterker nog: ik vrees dat ik na één snuif in het glas de rest van de wijn subiet door de gootsteen wil mieteren. Dat valt meteen al reuze mee. In de neus licht oxidatief, rozijnen, bruine appel, basterdsuiker. In de mond flink zoet maar er zitten zowaar nog behoorlijk wat zuren in, iets oxidatief, het koolzuurgas komt als licht pétillant over, lange afdronk. Intense smaak, rozijnen, rabarber, bruine appel, licht notig. Qua smaak denk ik zelfs dat hij nu, veertien jaar na de oogst, een stuk spannender en interessanter is dan wanneer je deze in zijn jonge jaren geopend zou hebben. Flink koud in het glas geserveerd zou dit mijns inziens niet misstaan in combinatie met een heel klein gerechtje of een amuse. Daarin zouden dan zoete, zure, hartige (umami) en aardse tonen bij elkaar moeten komen om een passende match te hebben. Ik had dit totaal niet verwacht maar ik schenk zelfs een tweede glas in.