Het concept is even simpel als doeltreffend: het voorgerecht bestaat uit meerdere amuses en een aantal borden antipasti, geen keuze hierin maar voor elk wat wils en je kunt altijd aangeven dat je iets niet lust, dan verzinnen ze wat anders. Het hoofdgerecht bestaat uit drie keuzes: vegetarisch, vis of vlees. Ook voor wat betreft het dessert drie keuzes. Maar: het menu verandert elke twee weken. Duidelijk voor de gast maar ook voor de chef en de inkoper van de ingrediënten; die blijven niet met overtollige voorraad zitten. En als je als gast dus wat meer variatie wilt, dan zul je hier vaker moeten komen eten. Wel een tip voor verbetering van de
website: zet dit verhaal erop opdat potentiële gasten die tevergeefs naar een menu zoeken niet afhaken en je daardoor klandizie misloopt. Voor wie reserveren wil: bel gewoon even want ook het online reserveer systeem wil nog wel eens falen. Wanneer je dat dan allemaal achter de rug hebt en je hebt ook het restaurant kunnen vinden, praktisch naast de Springweg-parkeergarage in Utrecht, dan word je uiteindelijk getrakteerd op een heerlijk maal.
Niet overdreven veel opsmuk bij het opmaken van de borden, maar ruim voldoende om zich te onderscheiden van een brasserie of eetcafé. En nog belangrijker: het smaakt allemaal prima en is uitstekend uitgebalanceerd. Eén van hun andere specialiteiten zijn de cocktails, daar begin je de avond dan ook mee. Ook hier een ruime keuze. Alleen hierom al zou je hier vaker willen gaan eten, maar je kan natuurlijk ook de hele avond alleen maar cocktails uitproberen, moet je alleen wel met het openbaar vervoer komen of een BOB regelen. Maar ja, dit blog zou geen Wijn-Blog heten als ik het niet over de wijnen zou hebben. Een zeer uitgebreide wijnkaart met nog meer keus buiten de kaart om, en alles per glas te bestellen. Na een heerlijke cocktail van prosecco met limoncello werd de eerste wijn er al gelijk eentje buiten de kaart om. De Tenute Loacker Tasnim 2010. Een biodynamische sauvignon blanc met maar liefst 14% alcohol. Het 'onkruid' staat er kniehoog tussen de druivenstokken liet ik mij vertellen. Dit zou één van de redenen zijn waarom het kenmerk van sauvignon blanc wijnen, buxus, hier afwezig was. Het leek zelfs alsof er muscat bij zat, zo'n sterk primair druivenaroma rook ik, maar hij was toch echt van 100% sauvignon blanc gemaakt. Ook veel minder zuren dan normaal gesproken, zonder nu direct flauw en mollig te zijn, waardoor hij toegankelijker wordt voor een groot publiek. Hij sprak zelfs mijn zus aan die normaal gesproken aan de blend van chardonnay en viognier zit. Hierna lieten wij, de viseters, ons adviseren om in plaats van wit of licht rood, door te gaan met een rosé.
Als je dat nog een rosé kon noemen zeg! Maar liefst 72 uur 'skincontact', inweking van de druivenschillen. Het leek eerder op een rode Bourgogne qua kleur. Het was de Cantine del Notaio 'Il Rogito' 2009 met ook al een alcoholpercentage van 14%, gemaakt van de aglianico druif. Uitstekende match met de gerookte sprot van het voorgerecht. Het leek even een wijn met twee gezichten, bij het voorgerecht droog, bij het hoofdgerecht van griet iets zoeter. Het kan aan de verschillende gerechten gelegen hebben, maar het zou ook zomaar kunnen dat de wijn, al opwarmend, veranderde van karakter. Hoe dan ook, het bleek een gastronomische rosé en hulde voor het durven inzetten hiervan bij deze gerechten door het personeel. Een geslaagde wijn-spijs combinatie die ik graag vaker zou willen zien. Als dessert koos ik voor het Italiaanse kaasplankje en ik kan me nou toch echt niet meer herinneren of ik hier een dessertwijn bij besteld had. Ik had wel een Passito di Zibbibo op de kaart zien staan die ik heel graag had willen proeven maar volgens mij heb ik dat niet gedaan. Jammer, maar het betekent dat ik in ieder geval nog een keertje terug moet. Ik weet nog wel dat ik eindigde met een grappa in combinatie met een dubbele espresso. Niet echt mijn ding, grappa. Iets te branderig en alcoholisch, je moet ervan houden. Ik was er samen met mijn familie en het was erg gezellig. Qua sfeer mist het in mijn ogen nog wat in de aankleding en intimiteit, maar voor het eten, de bediening, de wijnen en de combinatie daarvan is het zeker de moeite waard om nogmaals te bezoeken.
