André Robineau AOC Sancerre Rouge 2010

Hè? Een rode Sancerre? Ja, inderdaad. Ook rosé en rood maken ze daar, van 100% pinot noir. Dit exemplaar haalde ik bij Cave du Fort in Sancerre zelf voor €7,30 alcoholpercentage 12,5%. Qua kleur lijkt het sterk op de Torres rosé die ik vandaag heb geproefd maar fout had op het proefexamen. Maar dit is geen rosé, dit is een jonge pinot noir. Helder, licht rood in het glas. Neutraal aroma op de stille spiegel. Na het walsen komt die beroemde stallucht opzetten, en dan zitten we niet eens in de Bourgogne. Verder walsen geeft me ook nog aardbeitjes. Hij is mooi droog met een aangenaam bittertje, maar zeker niet vergelijkbaar met de spätburgunders uit de Ahr, laat staan met Bourgognes. Hij is frisfruitig en zeer licht, nog net niet op het randje van waterig dun, daar heeft-ie dan precies weer genoeg smaak en intensiteit voor. Bij een licht gerecht met wit vlees of misschien een Indisch gerecht zal hij best passen.

Domaine les Rizannes Louis Bernard AOP Côtes-du-Rhône 2010

En toen waren de glazen leeg, de wijn op, maar de gasten nog steeds dorstig. Het gerecht was gerookte zalm en de eerste wijn was een cru du Beaujolais. Ik wilde weer iets licht roods opentrekken, maar niet hetzelfde. Eventjes checken dus in m'n database en het werd deze Côtes du Rhône met een alcoholpercentage van slechts 12%. Gebruikte druivenrassen grenache en syrah, blendverhouding niet vermeld. De druiven hiervoor zijn biologisch geteeld en de wijn ontving het Franse Ecocert certificaat. In het glas helder, licht felrood met een lichte magenta rand. Op de stille spiegel een stalluchtje, na het walsen komt hier de geur van garrigue bij: een lichte kruidigheid in de vorm van thijm. In de smaak rood fruit, aardbei en framboos voornamelijk en ook weer die kruidigheid. Iets meer tannines dan in de cru, 2 op een schaal van 5, minder drogend ook, iets sappiger. Geschikt voor bij een lichte maaltijd, of in dit geval vette vis.

Jean-Michel Lourmarin AOC Régnié 2010

Bij vis hoort witte wijn is de klassieke opvatting maar steeds vaker wordt er gastronomische rosé of licht rood bij geschonken, afhankelijk van de vissoort natuurlijk. Vandaag had ik gerookte zalm even in de oven gelegd en wilde er rood bij schenken. Het werd een cru du Beaujolais en wel de Régnié, de Benjamin van de cru's, AOC status pas in 1988 verkregen. Ik had de 2009 editie hiervan al eerder besproken en kan hem bijna copy/pasten. Het alcoholpercentage is 13%. In het glas donkerrood tot magenta, vrij donker van kleur voor een Beaujolais. In de neus, hoe kan het ook anders, framboos, perendrups en een lichte kruidigheid. Tannines nauwelijks aanwezig, 1 op een schaal van 5. Een klein bittertje zit er in en hij is een beetje drogend in de mond. Houtopvoeding heeft deze niet gehad en hij heeft een redelijk hoge zuurgraad. In de smaak veel rood fruit, framboos, bessen, aardbei. Hij is fris en lichtkruidig. De 2009 editie was natuurlijk al wat belegener en dat maakt ook gelijk het grootste verschil ten opzichte van deze 2010. Deze heeft zeker nog wat meer rijping nodig. Laat hem gerust nog een jaar of twee liggen en hij zal iets meer diepgang krijgen.

Jean Stodden 2006 Recher Herrenberg Pinot Noir

Geheel bevooroordeeld ga ik deze wijn opentrekken; ik móet hem lekker gaan vinden. Waarom? Ik vond de 2005 editie al lekker en mij is verteld dat oogstjaar 2006 in het Ahrtal beter was dan 2005. Het is een dure fles en dan smaakt wijn in de regel al beter. Hij doet me terugmijmeren naar de trip door het Ahrtal die ik in 2010 maakte. En vandaag is het ook nog eens een vruchtdag volgens de biodynamische kalender van Thun, wat het gunstig maakt om wijn te proeven. Onzin of niet? Lees HIER een zeer interessant (en lang) artikel over de psychologie van het wijnproeven en je zult zien hoezeer dit soort factoren meespelen bij de beoordeling van een wijn. Hoe dan ook, het is een spätburgunder (Duitse naam voor pinot noir) van wijnmaker Jean Stodden, dus slecht kan het eigenlijk nauwelijks zijn. De volgende les op de Wijnacademie gaat over Duitsland en toevallig is dit nog het enige exemplaar dat ik heb liggen uit deze contreien, ontvangen van Jacob Molendijk van Rieslingpartners. Stuur hem een mail voor info betreffende verkrijgbaarheid bij u in de buurt. Het alcoholpercentage is 13,5%. In het glas helder felrood met een lage kleurintensiteit, vergelijkbaar met de meeste Spaanse rosado's maar vrij gebruikelijk voor Duitse spätburgunders. Op de stille spiegel een lichte houttoets en aardbeitjes, hier ook niets nieuws onder de zon. Schenktemperatuur zo'n 15°, zeer correct. Na het walsen neemt de geurintensiteit iets af maar verandert niet van samenstelling. De eerste slok onthult in ieder geval gelijk al een aangenamer karakter dan de 2005 editie; een zachter mondgevoel en minder bitter. De houtopvoeding geeft een hele lichte vanillesmaak af. Aardbei en kers is het aanwezige fruit dat ik proef en ver in de afdronk hars van een naaldboom. De smaak intensiteit is voller en hij blijft langer hangen in de finale. Nog wat later komt er ook nog de smaak van krenten bij. Een heel erg mooie balans tussen zoet en zuur, van beiden erg weinig schat ik zo in, de exacte data heb ik niet, maar perfect in balans. Niet heel complex, maar in ieder geval meer dan één laagje. Het duurt misschien een dag of twee, drie tot m'n volgende blog, want deze fles gaat helemaal leeg zonder spugen! Hiervan wil ik maximaal kunnen genieten.

Terra Vinea Vieilles Vignes AOC Corbières 2010

Blendwijnen van de AOC Corbières kunnen bestaan uit de druivenrassen carignan, grenache, cinsault, syrah en mourvèdre. Gegevens hierover staan niet vermeld op dit etiket echter. Wat er wel op staat is "vieilles vignes", dat betekent "oude stokken". Hoe oud die dan moeten zijn is nergens vastgelegd. Een aardig artikel hierover kunt u HIER vinden. Het alcoholpercentage is 13%. In het glas dieprood met paarse rand. Op de stille spiegel, jawel, daar is-tie weer: de perendrups! Dit blijft ook na het walsen het dominante aroma. Nog meer doorwalsen geeft me kirsch en kersenjam. De perendrups komen ook gelijk in de smaak naar voren. Aanwezige tannines 2 op een schaal van 5, laag dus. Je kunt hem redelijk zoet noemen, de preciese gegevens omtrent de nog aanwezige restsuikers heb ik niet kunnen vinden, en het zal waarschijnlijk ook best meevallen, maar de balans neigt in ieder geval naar zoet. De afdronk is niet al te lang en daarin komt weer duidelijk die kersenjam terug. De concentratie is wat dunnetjes, het is vooral een frisse, fruitige wijn. Als het echt van "vieilles vignes" afkomstig zou zijn, zou de concentratie van het sap veel hoger zijn geweest.

La Source des Fées AOC Pouilly-Fuissé 2009 Cep Eternel

Pouilly-Fuissé is een aparte AOC uit de Mâconnais, Bourgogne. Niet te verwarren met Pouilly-Fumé, want dat ligt vlakbij Sancerre aan de Loire en daar maken ze wijnen van de sauvignon blanc. De Pouilly-Fuissé wordt van de chardonnay druif vervaardigd. Evenals de Saint Véran van twee weken geleden, komt dit exemplaar bij Bourgogne Exclusive vandaan. De druiven voor deze wijn komen van stokken ouder dan 60 jaar en werden handmatig geoogst. Het alcoholpercentage is 13,5%. In het glas stro-geel, kleurintensiteit 3 op een schaal van 5, vrij donker dus. Nog voor het walsen komt meteen het botertje m'n glas uit stuiven, ook iets grassigs, boterbloemen. Nog niets van houtopvoeding te bespeuren. De eerste slok onthult meteen de enorme rijkheid en volheid van deze wijn. De bij chardonnay bekende vettigheid, het botertje, is behoorlijk filmend in de mond. Intens geconcentreerd sap, mini-tinteltje rond de tong, niet al te hoog in de zuren, mooi in balans. Ik betwijfel of hij überhaupt houtopvoeding heeft gehad, zo ja, dan is dit echt heel mooi in de wijn verweven. Aanwezig fruit is citroen, maar er zit overwegend iets floraals in. Hele mooie witte terraswijn en ook zeer geschikt in combinatie met asperges. Ik krijg er al schrijvend gewoon zin in!

Cantine Pellegrino DOC Marsala Fine VLQPRD I.P. semi-secco

Ik weet helemaal niet wat ik hiervan moet verwachten. Je schijnt het door gerechten te kunnen doen, maar ik kan me niet heugen dat ik ooit zo'n gerecht heb genuttigd. Er staat semi-secco, half droog, op het etiket, maar toch heb ik het vermoeden dat het zoet zal uitpakken. Alcoholpercentage is 17%. In het glas donker amberkleurig met een licht groenige zweem, het lijkt qua kleur ook wel een beetje op cola, maar dan iets roder en ietsje lichter. Basis-smaken kun je sowieso niet ruiken, maar ik haal er ook geen zoete geur uit, eerder het aroma van een droge rode wijn. Vrij aroma-loos eigenlijk. Licht kruidig, lijkt een beetje op garrigue. Heel licht branderig op de tong. Droog kun je hem niet noemen, maar ook niet echt zoet. De term semi-secco dekt inderdaad heel goed de lading. De gebruikte druivenrassen zijn allemaal wit: grillo, catarratto, inzolia en damaschino, blendverhouding niet vermeld. Maar waar smaakt het nu naar? Beetje noterig, in de verste verte een beetje sherry-achtig, pruimen, krenten. Het is een versterkte wijn, dus er is alcohol aan toegevoegd. Wanneer je hem combineert met een stukje brie lijkt het zoetgehalte iets toe te nemen, reden voor mij om hem toch maar onder zoet te rubriceren. Voor het beste resultaat wel koelen. Ik moest deze gewoon een keer geproefd hebben, maar zal hem niet snel nogmaals nemen. Daar vind ik hem net iets teveel "middle of the road" voor, schreef hij terwijl hij zijn derde glas inschonk...

Kaefferkopf AOC Alsace Riesling 1998

Een witte wijn van ruim 13 jaar oud, ik ben heel benieuwd hoe die gaat smaken. Alcoholpercentage is 12%. In het glas intens geel, misschien wat oneerbiedig maar het lijkt sterk op m'n ochtendurine, qua kleurintensiteit dan. In de neus onmiskenbaar gelijk honing, vanille, perzik, walnoot; een erg mooi bouquet. Licht tinteltje aan de zijkanten van m'n tong. Heel licht zoetje in de aanzet en nog steeds ontzettend veel en hoog zuur aanwezig, ik vind het prachtig! De smaak van toast is behoorlijk dominant, iets wat ik veel proef bij oudere witte wijnen. Daarnaast komt ananas, honing en perzik ook in de smaak terug. Hij heeft wel iets van zijn frisheid en fruitigheid verloren, hij drinkt niet makkelijk door, daarvoor vind ik hem iets te mollig geworden, zeker wel gastronomisch inzetbaar. Ik denk aan een frisse salade met geitenkaas, walnoot, honing. Een prachtig voorbeeld van hoe mooi witte wijnen kunnen ouderen.

J.P. Chenet Vin de Pays d'Oc 2010 Grenache Noir

Als wijnliefhebbers maken we vaak grapjes over de wijnen van JP Chenet, feit blijft dat wijn in de halsgekromde fles veel verkocht wordt. Ik heb het zelfs twee keer aan iemand cadeau gedaan, één keer voordat ik überhaupt geïnteresseerd was in wijn en zelf alleen maar bier dronk, de andere keer bij wijze van grap. En dat terwijl ik daar zelf de grap nog niet van kon inzien omdat ik het zelf nog nooit had gedronken. Op de Wijnacademie adviseerde Peter van Houtert tijdens de les over de Languedoc-Roussillon ons, om hem toch eens een keer te proberen. Ten eerste zou de kwaliteit in al die jaren stukken zijn verbeterd, ten tweede als les om niet te oordelen over iets dat je niet kent. Tijdens een bijeenkomst van m'n proefgroep zat er al eens eentje tussen als instinker en hij kreeg niet eens zulke slechte proefnotities. Vandaar dat ik zelf ook maar eens een exemplaar heb aangeschaft. Alcoholpercentage is 13%. In het glas diep magenta. Op de stille spiegel perendrups, na het walsen blijft dit het hoofdaroma, aangevuld met een lichte kruidigheid. Ook de smaak is één en al perendrups. Hij heeft iets weg van een goedkope Beaujolais Nouveau. Licht dropperig en kruidig in de smaak met een minizoetje. Van tannines kun je nauwelijks spreken, om over complexiteit maar helemaal te zwijgen. Het is een eenvoudige, toegankelijke wijn en eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik hem inderdaad absoluut niet vies kan vinden. Ik heb erger geproefd in hogere prijsklassen.

Mas de Lavail Terre d'Ardoise Carignan Vieilles Vignes 2009 VdP des Côtes Catalanes

#Twitterproeverij. Donderdag 22 maart 2012 om 20:00 uur. Live twitterverslag met als thema: carignan. In 2010 bezocht ik het domein Mas de Lavail vlakbij Maury. Daar komt de wijn van vanavond vandaan. Ik smokkel een beetje want ondanks dat er groot en pontificaal "carignan" op het etiket staat te lezen, zit er ook nog een aanvulling grenache in. Blendverhouding staat niet vermeld, wel dat de druiven van stokken afkomen die ouder dan 50 jaar zijn, afkomstig van bodems van gemalen leisteen en graniet, en handmatig geoogst. Ik verwacht geen complexiteit, maar wieweet word ik nog verrast. Alcoholpercentage is 14%. De tweets:

#Helder, donkerrood met een magenta rand. #Op de stille spiegel gelijk de kruidigheid van de garrigue. #Na het walsen komt er iets animaals bij, een leertoon, ook een beetje koffie. #Heel zacht mondgevoel, tannines nauwelijks aanwezig. #De kruidigheid valt meteen op: rozemarijn, thijm. #Ook weer eens erg dropperig van smaak, licht branderig in de mond. #Aanwezig fruit onmiskenbaar zondoorstoofde zwarte pruim. #Het is een dikke, logge wijn met weinig zuren. Klein bitter in de finale. #Zeker geen complexe wijn, beetje vervelend zelfs. Deze hadden ze wat mij betreft best mogen aanzuren. #Ik geloof dat mijn smaak flink veranderd is; een jaar terug was dit type wijn nog echt míjn wijn! #Ik kan deze pruimenjam-wijn niet mooier omschrijven, helaas. #Twexit.

Enseduna Coteaux d'Ensérune VDP Marselan 2008

Mono-cépage wijnen van onbekende druivenrassen, zoals van de marselan, kun je soms gewoon bij de HEMA tegenkomen, 5 euro precies, alcoholpercentage 14%. De marselan is een kruising tussen de cabernet sauvignon en de grenache noir. De wijn van vandaag komt uit de Languedoc, vlakbij Béziers. Daar komen relatief nog veel wijnen van onbekende druivenrassen vandaan, daar en uit de Jura en Savoie. Hij is diep donkerpaars van kleur met een fel magenta randje. Op de stille spiegel een soort van jammige kersengeur, na het walsen blijft er eigenlijk weinig aroma over, hij ruikt voornamelijk "droog". De eerste slok onthult een vrij hoge zuurgraad en met z'n 14% alcohol komt hij nog best branderig over. Tannines zijn vrij laag, 2 op een schaal van 5, wel redelijk drogend echter en in de keelholte blijft een bittertje hangen. Smaken van tabak en cacao zitten er een beetje in, onmiskenbaar het aandeel van de grenache in deze kruising, en de structuur en ruggengraat zijn duidelijk van de cabernet. De typiciteit van de Languedoc, de kruidigheid, de garrigue, mis ik wel een beetje.

Laroche VDP Terret de la Chevalière 2010

Villa Vino €6,08 alcoholpercentage 12%. Er bestaat ook nog een terret noir druif, één van de dertien toegestane druivenrassen van Châteauneuf-du-Pape, en ook nog een terret gris. Ze komen voornamelijk in het zuiden van Frankrijk voor. Licht goud-geel in het glas. Het aroma van voornamelijk gele appel, al opwarmend komt daar citroen bij. Dit komt ook in de smaak terug, samen met een hintje anijs, een beetje grapefruit en iets noterigs. Een heel licht zoetje en bittertje. Vrij drogend in de mond. Hij heeft geen houtopvoeding gehad maar het zou hem niet eens misstaan denk ik. Een complete en smakelijke wijn, maar geen allemansvriend.

André et Michel Quenard Vin de Savoie AC Chignin 2010

Je ziet ze niet zo heel veel in Nederland: wijnen uit de Savoie. Mijn exemplaar kocht ik bij il diVino in Hilversum voor €9,95 alcoholpercentage 11%. Druivenras is dus de jacquère en daarmee heb ik alweer een voor mij nieuw ras te pakken. In het glas is hij heel licht stro-geel met een groen zweempje. Het aroma van citrusfruit, wat steenfruit, stoofpeertjes en iets grassigs. In de verste verte lijkt het een beetje op het aroma van sauvignon blanc, maar dan veel minder stuivend, iets meer ingetogen. Flink hoge zuren komen gelijk naar voren bij de eerste slok. Smaken van citroen en groene appel. Het is een lekkere, frisse doordrinkwijn, ook zeer geschikt als aperitief.

Faustino Rivero Ulecia DOCa Rioja Blanco 2010

Ik ga de komende paar weken weer wat wijnen van voor mij nog onbekende druivenrassen proeven. Binnenkort mijn proef-examen en ik heb nog een lange weg te gaan voor wat betreft de mono-cépages. Deze witte Rioja is van 100% macabeo gemaakt, maar in Rioja heet deze druif viura. Gekocht bij Dirck III voor €3,99 alcoholpercentage 12,5%. In het glas is hij licht goud-geel. Het aroma van citroen in de neus. In de mond komt hij gelijk al lekker droog over. Hij pakt je mond in, mooi filmend. Citroen zit er in, maar ook een heel klein beetje de smaak en het bittertje van grapefruit. Goeie zuren en nauwelijks restzoet aanwezig. Mondwaterend, zeer geschikt als aperitief en ook bij oesters of fris-zure salades schat ik zo in.

Les Plantiers Vin de Pays de l'Agenais

Beterwijn.nl €5,45 alcoholpercentage 11,5%. Geen oogstjaar vermeld. Het druivenras sémillon zie je niet zoveel als mono-cépage wijn. Vaak zit-ie in de blend met muscadelle en/of sauvignon blanc. Hij zit onder andere ook in de zoete wijnen van Sauternes. Vandaag heb ik echter een droge versie te pakken. De fles ging 's middags open en eigenlijk 's avonds pas kwam hij het beste tot zijn recht. Al die uren zuurstof deden hem kennelijk goed. De kleur was vrij intens stro-geel. In eerste instantie lijkt het alsof ik kurk ruik, maar later op de dag heb ik door dat ik het aroma van gistcellen ervaar. Een klein beetje champignons en getoast wit brood is wat ik ruik. Qua fruit zit er iets van citroen in. De smaak van toast komt ook heel sterk in de smaak tot uiting. Hij is droog, behoorlijk filmend in de mond, en blijft redelijk lang hangen. Er is een mooie balans tussen zoet en zuur. Vooral door die toast-toon vind ik hem erg aangenaam.

Osborne Sherry Oloroso Dulce Cream

Oloroso is een sherry zonder, of met weinig flor-ontwikkeling. Flor is een soort hoed van schimmels die bovenop de sherry-most in het vat drijft. Deze zakt na uitdroging in de most en geeft daarbij een aparte smaak en aroma af. Flor kan in het ene vat wel ontstaan en in het andere weer niet, afhankelijk van meerdere factoren. Vormt zich geen flor in het vat, dan valt de sherry in de oloroso categorie. Mijn exemplaar is dan ook nog eens "dulce". Dat wordt verkregen door wijnalcohol aan de most toe te voegen voordat de vergisting heeft plaatsgevonden. Het zorgt voor een iets hoger zoetgehalte. Voeg daar dan ook nog eens de term "cream" aan toe en dat betekent dat de oloroso gemengd wordt met PX-sherry wat hem nog een keer zoeter maakt. Gebruikte (witte) druivenrassen zijn de palomino en de pedro ximenez. Alcoholpercentage van deze sherry is 17% en hij komt bij de Jumbo vandaan voor slechts €4,15. Voor dat bedrag heb je een hoge pret/prijs-verhouding, als je ervan houdt tenminste. Wat je wel moet doen is de fles in de koelkast plaatsen en lekker koud serveren. In het glas is hij helder oker/amber gekleurd met een licht groene zweem. In de neus onmiskenbaar krenten, boerenjongens. Ook ruik ik iets van roest en jodium. Het is een zoete, maar ook gelijk scherpe geur. Het zoet is gelijk herkenbaar wanneer je een slok neemt, maar tegelijkertijd proef je de aanwezige zuren, en een licht bittertje. Bij elkaar geeft het een mooie spanning en balans. Smaak is inderdaad overwegend van krenten. Hij is redelijk branderig in de mond, maar goed gekoeld valt dat niet eens zozeer op. Het is een aparte smaakbeleving. Ik kan hem zeer waarderen. Het is ook een mooie opstap naar de wat complexere droge sherry's. Ik geloof dat ik wel fan aan het worden ben van sherry.

Jumbo actie voor Pieterburen

Sinds enige maanden verkopen ze bij Jumbo wijnen van het merk Barefoot voor een goed doel. Voor elke verkochte fles wijn ging er 25 cent naar de Zeehondencreche in Pieterburen. Zo konden ze in enkele maanden een bedrag van 7000 euro bij elkaar sparen. Lenie ’t Hart was er natuurlijk zeer blij mee. Het bedrag wordt direct geïnvesteerd in nieuwe wasinstallaties voor de zeehonden kliniek. Als dank hebben ze een zeehondje mogen adopteren die de naam “Jumbo” heeft gekregen. Jumbo wordt op dit ogenblik behandeld in de kliniek. De verwachting is dat hij over drie maanden beter is. Jumbo wordt dan uitgezet op Ameland.

De eerste Barefoot wijnen werden oorspronkelijk in 1965 geïntroduceerd door de Californische wijnmaker Davis Bynum. In zijn proeflokaal in Californië waren de eerste flessen Barefoot te koop. Vanaf de eerste dag waren de Barefoot wijnen, met hun grillige blote voeten opdruk op het etiket, een hit en het aantal liefhebbers groeide gestaag. Barefoot combineerde vanaf de start de verkoop met het ondersteunen van lokale goede doelen. Sindsdien is Barefoot synoniem voor kwaliteit, fun en het steunen van goede doelen. In de horeca worden de Barefoot wijnen al met enthousiasme geserveerd en Barefoot is nu ook verkrijgbaar bij de Jumbo Supermarkt bij u in de buurt. Geniet thuis nu ook van deze heerlijke wijnen met een unieke missie! U kunt kiezen uit een sappige Barefoot Merlot, een milde en fruitige Barefoot White Zinfandel Rose en een sprankelende Barefoot Pinot Grigio.

Ook in Nederland steunt Barefoot goede doelen! Op zoek naar een goed doel in Nederland kwamen ze al snel uit bij Lenie ’t Hart en haar Zeehondencentrum. “Pieterburen” is een goed doel dat perfect past bij de idealen van Barefoot. De verzorging van zieke en hulpeloze zeehonden is van groot belang voor het behoud van de zeehonden in de Waddenzee. Jaarlijks worden er meer dan 400 zeehonden liefdevol verzorgd en klaargestoomd om terug te kunnen keren naar een zelfstandig leven in zee. Om het goede werk van Pieterburen voort te kunnen zetten is er geld nodig. Barefoot zamelt samen met Jumbo geld in voor de zeehonden! Per verkochte fles Barefoot gaat er 0.25 euro naar Pieterburen. Hoe meer flessen er verkocht worden, hoe meer geld er naar de zeehonden gaat en dat is heel hard nodig! Check de flessen Barefoot in het wijnschap en steun de actie. De bijdrage van Barefoot komt ten goede aan de verbouwing van de opvang van de huilers. In deze aparte opvang wordt momenteel hard gewerkt aan nieuwe baden en hekwerken om alle hulpbehoevende baby´s een passend onderkomen te bieden. Geniet van een lekker ongecompliceerd glas wijn en draag bij aan het goede doel!

Wagner-Stempel Siefersheim 2009 HÖLLBERG Riesling GG

GG betekent Großes Gewächs, de Duitse letterlijke vertaling van het Franse Grand Cru, maar in kwaliteit betekent het ook nog eens hetzelfde. In Duitsland zijn er meerdere benamingen voor deze kwaliteit maar de overkoepelende naam is Erste Lage. Verwar dit dan weer niet met Premier Cru, want dat is één kwaliteit lager in Duitsland. Het enige wat u hoeft te onthouden is dat u een topwijn in handen heeft wanneer er Großes Gewächs of Erste Lage op het etiket dan wel op de fles staat. Het logo van Erste Lage wordt namelijk in reliëf op de fles vervaardigd. Ik ben blij dat ik nog even een dag heb gewacht met het beschrijven van deze wijn, want op dag 1 kon ik er niet zoveel speciaals uithalen. Ik had het laatst over necrofilie in relatie tot wijn, maar vandaag pleeg ik dus kindermoord. Een riesling van deze kwaliteit kan makkelijk nog een jaar of vijf ouderen en zal dan veel meer karakter hebben. Nog een gevaar van het proeven van zo'n dure (plusminus 23 euro) en goede wijn is de psychologie die meespeelt. "Het is een dure en goede wijn, dus dat MOET ik er dan ook aan af kunnen proeven". Dat laatste is me niet gelukt.

Wanneer je me zou vertellen dat deze wijn 7 euro moet kosten zou ik dat ook zo geloven. In eerste instantie vond ik er niet zoveel aan. Ik mis de voor riesling zo karakteristieke kippenvel trekkende hoge zuren, hij smaakt een beetje mollig. Nu moet ik zeggen dat hij met een percentage van 13% best hoog in de alcohol zit. Misschien dat dat een rol van betekenis speelt. De Höllberg (zie foto hieronder) is de meest droge en zonrijke heuvel/berg waar deze wijngaard van Wagner-Stempel is gelegen. De druiven zijn ook nog eens een keer laat geplukt, maar het is dan weer geen spätlese. De kleur is intens stro-geel. De intensiteit zal met oplegging alleen nog maar toenemen. In eerste instantie ruik en proef ik voornamelijk citroen. Na even opwarmen in de mond komt duidelijk honing naar voren. Tevens een combinatie van caramel en kokos. Even krijg ik de associatie met Licor 43. Ook iets van toast proef ik, alsof ik dode gistcellen proef, sur lie dus, maar daar is geen sprake van in de sheet met de beschrijving.

Daar hebben ze het over INOX (roestvrij staal) en rijping op Duits eikenhout. Er zit een zoetje in en zoals ik al zei, ik mis wat zuren. Ondanks alles is dit een zeer elegante, correcte en zuivere riesling, maar hij is gewoon te vroeg geopend. Iemand die veel beter geoefend is in het proeven, zou over deze wijn waarschijnlijk nu al lyrisch kunnen zijn, maar ik denk dat ik de ervaring gewoon nog mis. Ik heb nog een GG liggen, de HEERKRETZ, en het liefst zou ik die pas in 2014 op z'n vroegst willen openen. Beide exemplaren heb ik ontvangen van Jacob Molendijk van Rieslingpartners. Stuur hem een mail voor prijzen en verkoopadressen bij u in de buurt.

Proeverij: Drink Pink!

Op het proefexamen van de Wijnacademie stond slechts één rosé. Die had ik fout. Eén van mijn missies is dus om meer rosé's te gaan proeven. Gelijk diende deze proeverij zich aan, dus daar liet ik geen gras over groeien. Het was een internationaal tweedaags evenement. Niet alleen waren er producenten en wijnboeren uit meerdere landen, ook het evenement zelf werd in twee landen georganiseerd, op de maandag in Brussel, waar nog iets meer rosé's vertegenwoordigd waren en iets meer dan de helft hiervan was op de dinsdag in Den Haag te vinden. Wel jammer dat je dus voor het complete overzicht in Brussel had moeten zijn want ik had ook best hier in Den Haag rosé's uit Bulgarijë, Griekenland, Marokko en Portugal willen proeven. De vertegenwoordigde landen hier waren de Verenigde Staten, Frankrijk, Luxemburg en Spanje.

Om met die laatste te beginnen: zalmkleurige rosé zul je niet zo snel vinden in Spanje, zo ook niet op Drink Pink! Vandaag is rood, de kleur van Spaanse rosé! (vrije interpretatie naar Marco Borsato). Dat had ik dus op m'n proefexamen moeten weten. Fel rood, Ferrari-rood, robijnrood, opaalrood. Rood dus, niks pink. Het idee dat die kleur alleen maar frambozensiroop-achtige rosé oplevert, kon ik gelukkig vrijwel gelijk laten varen. Natuurlijk zitten die erbij, er is tenslotte een markt voor, maar blij verrast was ik met de rosé's van Bodega Hiriart. Eigenlijk stond ik net op het punt om alweer huiswaarts te gaan toen de export manager me overhaalde hier nog even te proeven. Gelukkig maar.
Anders had ik bijvoorbeeld niet de DO Cigales Lágrima van ze geproefd. Een blend van tempranillo, garnacha en verdejo. Een rosé die bij een wijn/spijs-proeverij overeind bleef bij een gerecht met tomaat en rode paprika. Ook de enige rosé met houtlagering proefde ik hier nog, de Sobre Lías. Zelfde druivenrassen waarbij vinificatie sur lie met dagelijkse bâtonnage werd toegepast. In een zwart proefglas zou deze wijn voor hoofdbrekens kunnen zorgen. De associatie met Meursault kwam bij me op, maar dat zal voornamelijk door de houtrijping komen. Dat hij gastronomisch inzetbaar is was wel duidelijk. Uren nadat ik de proeverij had verlaten en weer lang en breed thuis zat, kon ik hem nog steeds proeven. Over lange afdronk gesproken. Tussen neus en lippen door pakten ze ook nog eens de eerste plek in de etiket-design-wedstrijd.

Even verderop was Luxemburg vertegenwoordigd via Domaines Vinsmoselle met een hele lichte zalmkleurige rosé van het druivenras elbling. De rode elbling wel te verstaan welke een mutatie is van de witte elbling en ook als witte variëteit wordt geclassificeerd. Droog, kruidig, een iets te korte afdronk echter. Sowieso gaat mijn voorkeur uit naar droge en gastronomische rosé's en heb ik ook lang niet de 100 rosé's geproefd die hier allemaal aanwezig waren. Vooral de lichte zalmkleurige rosé trekt mijn aandacht. Daarvoor moet je dan hoofdzakelijk in Frankrijk zijn. Ik noem even snel een Domaine de Grandpré uit de Provence, Clos Canos uit de Corbières en Château de Brigue uit de Provence. Allemaal uit het zuiden van Frankrijk, de rest, en dan met name de rosé uit de Loire streek, is toch al weer wat dieper gekleurd.

Ook uit het zuiden is Château Castigno, op de beurs vertegenwoordigd door Ward de Muynck. Een Belgisch echtpaar runt deze wijngaard van 32 hectare, het ploegen tussen de rijen stokken gebeurt nog met behulp van een paard. Jaargang 2010 en 2011 had Ward bij zich van de Grâce des Anges welke onder de AOC Saint-Chinian valt. In de Languedoc-Roussillon, dus wellicht een bezoekje waard deze zomer. Om de rosé hoef je het in ieder geval niet te laten. Een volle smaak, kruidig, droog met een mooie afdronk. De 2011 zou nog iets gesloten zijn, maar het potentieel, vergeleken met de 2010, was er al. Een geslaagde proeverij, de Nederlandse editie was georganiseerd door Melman Communications.

Krel 2009 DO Ribera del Duero

Net als de wijn van gisteren vind ik ook de wijn van vandaag te mooi om uit te spugen, dus slik ik hem door. Dit exemplaar heb ik gekregen van de export manager van Bodegas Trus. Ik ontmoette haar op de proeverij Spaanse wijnen uit Castilla y León. In Nederland onder andere verkrijgbaar bij Los Sueños de Lo Capitán. Het druivenras tempranillo wordt lokaal tinto fino genoemd. Alcoholpercentage is maar liefst 14%. In het glas donkerpaars. Op de stille spiegel uiteraard het aroma van de houtopvoeding (12 maanden) merkbaar, maar niet dominant. Ook is hier weer eens de geur van stophoest aanwezig, voor de rest erg fruitig en fris. Tannines zijn nauwelijks aanwezig. Het houtgebruik heeft in deze wijn toegevoegde waarde, een mooie aanvulling van vanille- en carameltonen. Het is zeer goed in de wijn geïntegreerd, wel aanwezig, maar niet op een nadrukkelijke wijze. Erg mooie balans tussen zoet en zuur. Fruittonen van framboos, aardbei en zoete kers. Het is een erg frisse wijn, licht dropperig, barstensvol geconcentreerd fruit, en mooi vol zonder log over te komen.

Martin & Anna Arndorfer Strasser Weinberge DAC Kamptal Reserve Gruner Veltliner 2010

Ik probeer dagelijks minimaal één wijn te proeven en te bloggen. Dat betekent dat ik proef inclusief uitspugen van de wijn. Soms duurt het echter even voordat ik weer iets nieuws blog. Dat betekent dan dat ik de wijn te lekker vind om te spugen, die fles drink ik dan in z'n geheel leeg en daar doe ik doorgaans twee à drie dagen over (in m'n eentje). Zo ook met de wijn die ik nu bespreek. Alcoholpercentage is 13%. In het glas stro-geel met een groene zweem. Bij een koude temperatuur in het aroma iets van maïs, opwarmend komt daar meloen en gele appel bij. In de mond valt gelijk de hele mooie balans op tussen zoet en zuur. Van beide niks teveel en niks te weinig. Smaken van perzik, citroen en meloen. Ook het voor de grüner veltliner karakteristieke witte pepertje zit er in, tinteltje rond de tong en in de keelholte. Loepzuiver en strak elegant.

La Tour Silex AOC Pouilly-Fumé 2009 + 2010

De appellation Pouilly-Fumé ligt aan de rivier de Loire, tegenover de stad Sancerre. Ook hier wordt voornamelijk witte wijn gemaakt van de sauvignon blanc druif, die hier lokaal ookwel blanc fumé wordt genoemd. Mijn fles komt bij de Jumbo vandaan voor €8,99 alcoholpercentage 12,5%. Gemiddeld intens stro-geel in het glas. Het aroma stuift niet het glas uit. In eerste instantie is het voornamelijk grassig en mineralig, het vuursteen dat je zou moeten ruiken, zit er daadwerkelijk ook in. Geen spoortje van buxus of kattenpis echter. Vrij hoge zuurgraad, wat positief is in een witte wijn. Ook in de smaak zit die grassigheid en een beetje citrusfruit. Lichte hint ook van de afgestorven gistcellen, iets van toast, beschuit. Op een blindproeverij zou deze nog best voor wat hoofdbrekens kunnen zorgen, een atypische, en daardoor hele interessante wijn van de sauvignon blanc.

14.05.2012 Update: De 2010 editie zette ik onze proefgroep voor met het doel ze een beetje zand in de ogen te strooien. Dat lukte redelijk want iedereen was het er wel over eens dat dit geen typische Pouilly-Fumé is. Of dat dan goed of slecht is, daar waren de meningen over verdeeld, maar de proefnotitie die voor de 2009 editie gold, gaat ook helemaal op voor deze 2010 editie.

Puklavec & Friends Ela Hill Furmint 2010

Binnenkort les aan de Wijnacademie over wijnen uit Oost-Europa, dus ik trek eens wat open uit die contreien. Gelijk twee eerstelingen voor me: het land Slovenië en de druif furmint. Van die druif wordt in Hongarije ook de beroemde Tokaji wijn gemaakt, vaak heel zoet doordat de druiven laat zijn geplukt wanneer de edele rot zijn werk heeft gedaan. Zoet is absoluut niet het sleutelwoord voor wat betreft de wijn van vandaag. Hou het maar op zuur. Alcoholpercentage is slechts 11%. In het glas licht stro-geel met een groene zweem. In het aroma steenfruit en citrusfruit. De eerste slok onthult meteen die enorm hoge zuurgraad, met kippenvel en een verwrongen gezicht als gevolg. Smaken van citroen en groene appel. Ik heb hem nog een dag extra laten open staan, maar er kwam geen ontwikkeling. Zuren zijn nodig in een wijn, maar in mijn beleving is het hier "too much". Misschien dat hij in combinatie met vis en/of zeevruchten beter tot zijn recht komt.

Zantho Winzerkeller Beerenauslese DAC Burgenland 2009

Beerenauslese is een predikaat dat, simpel gezegd, de mate van zoetheid in de wijn aangeeft. Druiven voor wijnen met dit predikaat worden in een overrijp stadium geplukt wanneer er edele rot, pourriture noble, is ontstaan. Hierbij gaat er veel van het sap in de druif verloren waardoor er een hoge concentratie suiker overblijft. Ideaal om mooie dessertwijnen van te maken maar te mooi om alleen maar bij een dessert te drinken. Het Duitse druivenras scheurebe is een kruising tussen riesling en een ander nog onbekend druivenras. Alcoholpercentage is slechts 8,5%. In het glas intens stro-geel, 4 op een schaal van 5. Steek je neus erin en het aroma van tropisch fruit komt je gelijk tegemoet, ananas, perzik, maar ook sinaasappel, citroen en grapefruit. Hij glijdt redelijk dik en stroperig je slokpijp binnen, maar heeft nog een verrassend hoog zuurgehalte. Dat laatste maakt hem voldoende spannend.

Kim Crawford Marlborough Pinot Noir 2010

Pinot noir is een lastige druif om te cultiveren en nog lastiger om er een mooie wijn mee te maken. Daarnaast houdt niet iedereen van wijnen van dit druivenras. Vaak worden ze als lichte, frisse wijnen gezien. Niet helemaal terecht want met name in de Bourgogne kunnen ze er behoorlijk complexe wijnen van maken. In Nieuw Zeeland heeft men deze druif ook al sinds enige tijd ontdekt. De stijl die men hier hanteert lijkt enigszins op de frisse Duitse spätburgunders uit het Ahrtal. Het zijn wijnen die niet iedereen zal aanspreken. De keldermeester bij Kim Crawford Wines heeft met deze wijn zijn best gedaan om ook de niet-pinot noir liefhebber te behagen. Daarin is hij wel geslaagd, maar gaat daarmee wel verder weg van de stijl die de echte pinot noir liefhebber juist weer wel kan waarderen. In het glas is hij helder licht rood, geen verrassing daar. In de neus geen stallucht, maar fris rood fruit. Klein zoetje in de aanzet, stroeve tannines nauwelijks aanwezig, wel zijn ze redelijk drogend in de mond. Smaken van vers rood fruit, een licht bittertje en wat kruidigheid in de finale. De concentratie is wat laag echter. Met z'n 14% alcohol voelt deze best wat branderig in de keelholte en het beoogde frisse karakter gaat hiermee wel wat verloren. Hij heeft houtopvoeding gehad, maar dat proef je niet terug. Op hun site staat ook een discrepantie. Bij de ene omschrijving heeft men het over deels malolactische gisting en volledige houtopvoeding van 7 maanden, in de fiche technique staat echter gedeeltelijke houtopvoeding van 9 maanden en een volledige malolactische gisting. Hoe dan ook, ik vind de wijn niet spannend genoeg om me daarover druk te maken.

Viña la Rosa La Palma Reserva Merlot 2010

Ik ben er inmiddels gelukkig op tijd achtergekomen dat het hebben van een favoriet druivenras er niet meer zoveel toe doet. Nog steeds vind ik in het algemeen gesproken dat er mooie wijnen gemaakt worden van de pinot noir en de viognier druif, maar dat is het hem nu net. Ik heb er voornamelijk wijnen van geproefd die goed gemaakt zijn, een enkele uitzondering daargelaten. Zo was de merlot nooit echt mijn favoriete druif. Waarom? Omdat ik er voornamelijk middelmatige, om niet te zeggen, slecht geproduceerde wijnen van had geproefd. Vandaag heb ik er eentje te pakken die er in positieve zin uitspringt, daarmee mijn punt onderstrepend dat niet de druif, maar wat je ermee doet, bepalend is. Alcoholpercentage 14%. Dieprood met een magenta rand in het glas. Houtopvoeding van 6 maanden op Frans eiken gehad, maar hiervan merk je op de stille spiegel in ieder geval al niets. Een volfruitige neus, met een kleine hint van venkel. Zacht en fris mondgevoel, licht en toch ook warm. De smaak van jammige kersen, volle smaakintensiteit. Hij is makkelijk en toegankelijk, dat zien we vaker bij merlot wijnen, maar vooral de concentratie is een in het oog springend positief punt. Ook in smaak is de houtopvoeding nauwelijks merkbaar. Al met al een plezier om te drinken.

l'Oustau di Soleï AOC Vacqueyras 2008

Meestal kan ik er blind vanuit gaan dat een Vacqueyras mij wel zal behagen. Vaak een blend van grenache, syrah en mourvèdre, echter op dit exemplaar zijn de gebruikte druivenrassen niet vermeld. Alcoholpercentage 13,5%. In het glas is hij helder robijnrood, gemiddelde kleurintensiteit. Het aroma van vers rood fruit, aardbei en wat pruim. In de mond is hij gelijk fris, licht dropperige smaak, klein bittertje in de finale. Milde tannines, sappig en vooral licht. De smaakintensiteit is mager te noemen, wat voor mij enigszins teleurstellend is.

Bon Cap The Ruins Pinotage 2010

Deze pinotage komt uit het wijndistrict Robertson in de Breede River Valley Region. De druiven hiervoor worden al sinds de late jaren 90 van de 20e eeuw organisch gecultiveerd. Alcoholpercentage is 13,5%. Helder magenta, niet al te donker in het glas. Op de stille spiegel weer duidelijk de erfenis van de pinot noir druif merkbaar. Fruitig maar ook een beetje stallucht. Geen houtopvoeding gehad, dat vertaalt zich in het fruitige karakter. Vers rood fruit, voornamelijk bessen, grapefruit ook. Zachte tannines, bittertje. Mini-zoetje in de aanzet, vrij hoge zuurgraad, maar met z'n tweetjes wel in balans. Te weinig concentratie, komt wat dunnetjes over. Makkelijk drinkbaar, maar niet spannend genoeg.

Joseph Drouhin AOC Saint-Véran 2009

M'n tweede Saint Véran in twee dagen. Deze had ik al een tijdje liggen en wilde hem nu vergelijken met die van gisteren. Op enkele puntjes na kan ik hem bijna copy/pasten. Alcoholpercentage is 13,5%. Houtrijping heeft deze niet gehad. Licht stro-geel in het glas. Een vrij neutrale neus, heel klein botertje na het walsen. Vrij droog in de mond met een hintje citroen en dan hebben we het zo'n beetje wel weer gehad. Wat misschien nog wel interessant kan zijn, is om hem naast een Chablis te proeven. Qua stijl lijkt Saint Véran daar wel een beetje op met dat verschil dat je in een Chablis de mineraliteit zou moeten kunnen herkennen.

La Source des Fées AOC Saint Véran 2010 Terre des Fées

Saint Véran is een aparte AOC uit de Mâconnais, Bourgogne. In tegenstelling tot vele andere witte Bourgogne wijnen ziet deze meestal geen of een hele subtiele houtopvoeding. Alcoholpercentage is 13,5%. Licht stro-geel in het glas. In de neus een hintje citroen en wat boterbloem. Deze komen ook in de smaak terug. Er zit wat vettigheid in, hij is redelijk filmend. Toch is hij ook strak en droog, met een niet al te hoge maar acceptabele zuurgraad. Als deze wijn houtopvoeding gehad heeft, dan is dat wel razend goed verborgen; ik haal het er in ieder geval niet uit. Verkrijgbaar bij Bourgogne Exclusive.

Wagner-Stempel Siefersheim 2009 HEERKRETZ Riesling GG

Wederom een Großes Gewächs van Weingut Wagner-Stempel. Ook dit exemplaar werd me ter beschikking gesteld door Jacob Molendijk van Rieslingpartners. Stuur hem een mail voor prijzen en verkooppunten bij u in de buurt. Intens stro-geel in het glas. Op de stille spiegel, na eventjes opwarmen, al heel duidelijk de geuren van ananas, honing, caramel en een hele lichte toast-toon. Walsen brengt geen verandering of toevoeging in het bouquet, om maar eens een duur woord te bezigen. Het is geen spätlese, in de aanzet ontwaar ik nog wel even een zoetje, maar al snel wordt duidelijk dat dit een hele droge wijn is. Niet alleen droog maar ook best nog drogend in de mond. Het lijkt bijna zelfs of er tannines aanwezig zijn. Voornamelijk citroen en wat grapefruit in de smaak en gelukkig, het late kippenveltrekkende hoge zuur wat onlosmakelijk is verbonden met riesling. Ook merk ik iets van "goût de pétrol" in de smaak. Iets chemisch wat nog het meest op de geur en smaak van Velpon lijkt (Nee, daar heb ik niet recentelijk van geproefd of aan gesnoven). Heren die hiervoor hebben doorgeleerd menen dat dit een fout in de wijn is, maar tegelijkertijd is het dan wel vreemd dat deze "fout" alleen maar bij rieslings voorkomt. Riesling-liefhebbers zullen beweren dat het erbij hoort. Ikzelf vind het ook wel wat hebben. Dit is weer zo'n witte wijn die gerust wat langer de kelder in mag. Hij kan het makkelijk hebben.