07 februari 2012

Russolo IGT Venezia Giulia 2007 Cretaiolo merlot

Wanneer je een jong oogstjaar te vroeg opent, noemt men dat "kindermoord". Wanneer je wijnen lekker vindt die "over de top" zijn, word je een "necrofiel" genoemd in wijnland, ondanks dat het iets heel anders betekent, maar dat terzijde. Volgens mij heb ik wel aanleg voor necrofilie. Al eerder vond ik een wijn die al bruin was lekker smaken en ook de wijn die ik nu proef heeft wat ouderdomstrekjes die ik zeker kan waarderen. Ik heb het niet over azijnsteek uiteraard en ook niet over wijnen die al 10 jaar over de top zijn, maar over wijnen die eigenlijk twee, drie jaar te laat worden geopend. Deze kreeg ik van Q-Vignes te proeven, dit oogstjaar zit echter niet meer in het assortiment, wel de 2009. Alcoholpercentage 12%. Scharlakenrood met een oranje randje in het glas. Op de stille spiegel ruikt hij al een beetje belegen, maar ook geuren van kersen en krenten ruik ik. Deze blijven ook na het walsen aanwezig. Hij begint redelijk hoog in het zuur, maar wordt iets vriendelijker naarmate de fles langer open staat. Gemiddelde tannines, 3 op een schaal van 5, wel redelijk stroef op de tanden, maar niet drogend. Ik vermoed dat deze houtopvoeding heeft gehad, zeker weten doe ik dat niet, maar als het zo is, dan zit het goed verstopt achter het aanwezige fruit. Ook proef ik nu iets van pruimen. Allemaal van dat zondoorstoofde tutti-frutti fruit die je eerder bij een port of rode dessertwijn verwacht. Geen spoortje van zoet echter in deze wijn en de kenmerken van de merlot druif zijn niet te herkennen voor mij. Hij is niet supercomplex maar zeker niet simpel of eenzijdig te noemen.