Het is alweer anderhalf jaar geleden dat ik een bliksembezoekje bracht aan het Ahrtal en daar vandaan wat lokale wijnen meenam. Allemaal spätburgunder, oftewel pinot noir. M'n duurste fles tot op heden was er eentje van Jean Stodden en of dat er misschien psychologisch iets mee te maken had, maar het was ook één van de lekkerste. Zeker uit dat gebied. Jacob Molendijk van Rieslingpartners benaderde me nadat hij mijn blog hierover had gelezen en gaf me een aantal flessen wijn om te proeven. Oogstjaar 2005 van de Jean Stodden Recher Herrenberg vond ik dus al goed, maar oogstjaar 2006 was nog nèt iets beter in het Ahrtal. Die kreeg ik van hem en zal ik later nog bespreken, maar ook kreeg ik deze JS Pinot Noir 2009 van hem. Deze zou houtopvoeding gehad hebben in nieuwe vaten. Als ik er iets niet heb uitgehaald, dan is het wel die houtopvoeding! Misschien had ik hem daarvoor wat jaartjes moeten laten liggen maar op dit moment is het één en al fruit wat de klok slaat. Alcoholpercentage 13%. Heel helder, lichtrood met een magenta schakering in het glas. In de neus een klein beetje kruidigheid maar vooral veel rood fruit; aardbei, framboos, kers. In de mond merk je gelijk dat het een droge wijn is, want dat is precies wat er gebeurt: drogend in de mond. Klinkt misschien gek als je erover nadenkt; je hebt immers een vloeistof in je mond en een vloeistof is per definitie nat. De wijn is licht en fruitig in de mond, maar vol in de afdronk. Nauwelijks tannines aanwezig, bijna niet gewoon. Anderhalf glas zat er nog in de fles aan het eind van de avond, het is weekend, morgenvroeg geen afspraken, dus het mag. Sterker nog: ik kán deze wijn gewoonweg niet uitspugen. Daar vind ik hem te mooi voor. De volgende ochtend geen centje pijn: geen koppijn, geen kater. Kwaliteitswijn dus. Stuur een mail voor meer info omtrent verkooplocaties.
21 januari 2012
Jean Stodden 2009 Pinot Noir JS
Het is alweer anderhalf jaar geleden dat ik een bliksembezoekje bracht aan het Ahrtal en daar vandaan wat lokale wijnen meenam. Allemaal spätburgunder, oftewel pinot noir. M'n duurste fles tot op heden was er eentje van Jean Stodden en of dat er misschien psychologisch iets mee te maken had, maar het was ook één van de lekkerste. Zeker uit dat gebied. Jacob Molendijk van Rieslingpartners benaderde me nadat hij mijn blog hierover had gelezen en gaf me een aantal flessen wijn om te proeven. Oogstjaar 2005 van de Jean Stodden Recher Herrenberg vond ik dus al goed, maar oogstjaar 2006 was nog nèt iets beter in het Ahrtal. Die kreeg ik van hem en zal ik later nog bespreken, maar ook kreeg ik deze JS Pinot Noir 2009 van hem. Deze zou houtopvoeding gehad hebben in nieuwe vaten. Als ik er iets niet heb uitgehaald, dan is het wel die houtopvoeding! Misschien had ik hem daarvoor wat jaartjes moeten laten liggen maar op dit moment is het één en al fruit wat de klok slaat. Alcoholpercentage 13%. Heel helder, lichtrood met een magenta schakering in het glas. In de neus een klein beetje kruidigheid maar vooral veel rood fruit; aardbei, framboos, kers. In de mond merk je gelijk dat het een droge wijn is, want dat is precies wat er gebeurt: drogend in de mond. Klinkt misschien gek als je erover nadenkt; je hebt immers een vloeistof in je mond en een vloeistof is per definitie nat. De wijn is licht en fruitig in de mond, maar vol in de afdronk. Nauwelijks tannines aanwezig, bijna niet gewoon. Anderhalf glas zat er nog in de fles aan het eind van de avond, het is weekend, morgenvroeg geen afspraken, dus het mag. Sterker nog: ik kán deze wijn gewoonweg niet uitspugen. Daar vind ik hem te mooi voor. De volgende ochtend geen centje pijn: geen koppijn, geen kater. Kwaliteitswijn dus. Stuur een mail voor meer info omtrent verkooplocaties.
