Domaine Aubert Vouvray Brut Méthode Traditionelle

Op deze oudjaarsdag van 2011 een mooie sprankelwijn uit de Loire streek gemaakt van slechts één druivenras: de chenin blanc. Een ras dat behalve voornamelijk in de Loire streek, ook in Zuid-Afrika veel is aangeplant. En in Vouvray maken ze er dus ook bubbels van, en ook nog eens via de méthode traditionelle. Precies hetzelfde procedé als in Champagne dus. Alcoholpercentage 12,5% en dit exemplaar dat mij door Tim Bos van Vins Simple ter beschikking is gesteld kost bij hem €15,50. De mousse verdwijnt pas na redelijk lange tijd, de bubbels zijn klein en houden lang aan. In het aroma iets noterigs, iets aards ook. Hij zit redelijk hoog in zijn zuur, smaakt naar nat wit brood maar ook naar geroosterd brood, er zit een minizoetje in, ik hou het even op het midden van gele en groene appel, maar wat nog het meest opvalt is een iets ziltige smaak. Een mooie complexe bubbel die in mijn beleving de strijd met "echte" champagne goed aan kan.

Palombe IGP Côtes de Gascogne Blanc 2010

Villa Vino €5,63 alcoholpercentage 11,5%. M'n eerste mono-cépage wijn van de colombard druif. Heel licht strogeel in het glas. Nauwelijks aromatisch, er komt iets licht noterigs en iets ziltigs door, alsof ik zoute popcorn ruik. Bij de eerste slok valt gelijk de redelijk hoge zuurgraad op, die zet flink door, ook in de afdronk: helemaal niets mis mee dus. Vaak trekt "de consument" een vies gezicht wanneer ik ze over een hoge zuurgraad vertel. Zuur en ook bitter hebben nog steeds een slecht imago, dat zit vanaf je jeugd ingebakken. Bij velen ontwikkelt zich dat en op "volwassen" leeftijd eet men opeens toch weer wel spruitjes, radijsjes, citroen en grapefruit. Juist die zuurgraad is heel belangrijk omdat dat de wijn spannend houdt. Het heeft ook een functie: het water loopt je letterlijk in de mond en je krijgt er trek van en dat is precies de bedoeling van een aperitief. Het ziltige komt ook in de smaak iets terug, het aanwezige fruit is dat van citroen en toch ook weer die grapefruit. Zeer smakelijke appetizer.

Le Réserve de Saint Auriol Rouge Pays d'Oc IGP

Na het flesje wit uit het kerstpakket van mijn vrouw, vandaag het flesje rood uit datzelfde kerstpakket. Ook deze maar even op blend gezet, eens kijken of ik er een druivenras in kan herkennen. Alcoholpercentage 12,5%. Kleur: felrood met een paars randje. Primaire, fruitige neus: veel rood fruit, framboos voornamelijk. Een beetje kruidigheid ook. Yep, de garrigue in dit glas duidelijk aanwezig. Licht zoetje in de aanzet, voldoende frisheid. Grenache en carignan lijken hier de boventoon te voeren. De kruidigheid komt ook in de smaak terug, met mate. Gemiddelde tannines, redelijk drogend. Klein bittertje in de finale. Lekker sappig en makkelijk glas wijn, zal menig ontvanger van hetzelfde kerstpakket wel kunnen bekoren, schat ik zo in. Ik heb ze slechter gehad...

Le Réserve de Saint Auriol Blanc Pays d'Oc IGP

Dit kleine flesje wijn zat in het kerstpakket van mijn vrouw, van hetzelfde huis ook nog een flesje rood, en een hoop andere smakelijke dingetjes. Ik heb er niet een al te hoge verwachting van, maar het zou natuurlijk zo maar eens mee kunnen vallen. Alcoholpercentage 12,5% druivenrassen niet vermeld. Licht goud-geel in het glas. Klein botertje in het aroma, ik vermoed dat allemansvriend chardonnay erin verwerkt zit. Mijn vermoeden wordt bevestigd bij de eerste slok. Ik heb deze wijn even als blend gerubriceerd, maar het zou ook zo maar een mono-cépage kunnen zijn van de chardonnay druif. Lichte nootsmaak en een bittertje in de afdronk. Zuren blijven vrijwel achterwege, de wijn is een beetje mollig. Een makkelijk glas, maar zal snel vervelen denk ik zo.

Yealands Central Otago Pinot Noir 2009

Gall & Gall €10,99 alcoholpercentage 13,5%. Helder lichtrood in het glas. Weinig intense neus, overeenkomstig de Duitse spätburgunders die ik heb geproefd. Ook qua smaak lijkt deze er erg op, fruitig: aardbei, rode bessen. Nauwelijks tot geen tannines, redelijk hoog in de zuren. Beetje aan de dunne kant, wel een lekker verfrissend bittertje in de finale die niet lang is. Redelijk hoog geprijsd naar mijn smaak.

Estate Argyros French Oak Fermented Santorini 2008

Op tweede kerstdag was ik bij mijn familie aan het dineren. Ik was verantwoordelijk voor het voorgerecht. Het werd een quartet van gegrilde garnaal op een bedje van zeekraal, een pasta-envelopje gevuld met zongedroogde tomaat met een saus van zongedroogde tomaat met honingzwam, een Bourgondische paté met cranberrysaus op een bedje van rode bieten kiemen en een bospaddestoelensoepje. Aanvankelijk had ik een zwaar geëikte Amerikaanse chardonnay erbij bedacht, maar m'n collega Madeleine kwam met deze Griekse wijn op de proppen. Het was een schot in de roos. Niet alleen paste deze wijn bij het complete en diverse arrangement aan smaken, maar ook zonder spijs was het een heerlijke wijn. Een neus die een vrij hoog "Velpon" gehalte had, maar smaken die in eerste instantie vrij secundair waren: hout, vanille, caramel, wat later overging in citrus, maar toch mooi vol, vrij hoge zuren nog voor een 2008 en een lange afdronk. Men verzocht al rap een tweede glas en de fles ging schoon op. Neem contact met me op voor de prijs en aanschaflocatie.

Parxet Cuvée 21 Cava Brut

Nog een paar dagen tot Oud en Nieuw dus ik bespreek nog even deze Cava. Alcoholpercentage 11,5%, gebruikte druivenrassen macabeo, parellada en de pansa blanca, blendverhouding onbekend. Dit is een volle, romige Cava, zonder in te boeten aan frisheid. Hoge zuren zijn aanwezig wat resulteert in het activeren van je speekselklieren wat weer uitermate bevorderend is voor je "appetite", oftewel; je krijgt er trek van, ik zeg bewust "trek", want honger hoeven we niet te lijden. En dat maakt hem bij uitstek geschikt als "appetizer" oftewel aperitief. Maar vele bubbel-liefhebbers zullen het met me eens zijn dat sprankelwijnen waar dan ook en op elk moment geschikt zijn om te openen. Niet nodig om te wachten tot een feestelijke gelegenheid, het wordt vanzelf een feestje wanneer je er eentje proeft. De kurk kwam mooi in zijn "champignon-stand" terug wat voor mij een indicatie is dat het in ieder geval geen winkeldochter betreft. Het aroma van gele appel en bospaddestoelen en in de smaak iets noterigs, gevolgd door het mooie hoge zuur waar ik het al over had. Een zeer smakelijk en betaalbaar alternatief voor Champagne.

Contarini Prosecco DOC Treviso Vino Frizzante

Verkrijgbaar bij de AH voor €4,99 alcoholpercentage 10,5% druivenras 100% glera, voorheen ook wel prosecco genoemd, maar dat is nu een soort van beschermde merknaam geworden net als "Champagne". De term "frizzante" houdt bij Prosecco vaak in dat er koolzuurgas wordt toegevoegd in plaats van dat het koolzuurgas onstaat door middel van een tweede gisting op de fles zoals dat bij de méthode traditionelle gebeurt. Een lagere druk is het gevolg waardoor er bijvoorbeeld een schroefdop kan worden gebruikt en minder dik glas. De mousse is veelal sneller verdwenen en ook de bubbels zijn minder intensief. Neemt niet weg dat het effect van de bubbels nog steeds aanwezig is en daarmee zorgt voor de intense smaakbeleving. De Prosecco van vandaag is zoals verwacht simpel maar doeltreffend. Aroma en smaak van groene appel en citrus, lekker hoog zuur waar ik zelfs even kippenvel van krijg en zo hoort het ook. Op zich niet zo heel spannend, maar vandaag voeg ik iets toe: Licor 43; afgekeken van Restaurant Zott. Een zesde deel Licor 43 en vijf zesde delen Prosecco zorgen voor een nèt iets spannender geheel. Een beetje kokos, een beetje caramel en probeer al die andere 41 kruiden en/of smaken uit de likeur maar te benoemen. Wie het goed heeft krijgt geloof ik een baan bij dat bedrijf, of zoiets. Hoe dan ook, de combinatie is hartstikke verrassend en zeer doordrinkbaar.

Wijnbedrijvigheid: Wijnvoordeel

(advertorial)

In 1999 werd Wijnvoordeel opgericht in Nederland en in de afgelopen jaren heeft Wijnvoordeel de Nederlandse wijnmarkt op zijn grondvesten doen schudden. Incidenteel werd ook wel eens een wijn in België afgeleverd, maar nog niet structureel. Naar aanleiding van de talloze aanvragen van Belgische klanten, werd begin 2008 de Belgische vestiging in Kortenberg opgericht en www.wijnvoordeel.be was een feit.

Inmiddels is Wijnvoordeel België al weer jaren actief en vele wijnliefhebbers genieten al van de fantastische wijnselectie. Niet langer te veel betalen voor topwijnen, maar simpelweg prachtige wijnen, champagne of prosecco aankopen tegen zeer scherpe prijzen.

Geestelijk vader van het succes is ondernemer René Tulner. Hij was gek op wijn en zag in de jaren negentig de opmars van internet. Eén plus één was twee en in 1999 startte hij zijn bedrijf, Wijnvoordeel, dat in Nederland al snel uitgroeide tot een populaire aanbieder van wijn via internet. In 2003 benaderde de Baarsma-groep hem om samen te werken: ‘jij kunt goed verkopen, wij kunnen goed inkopen’. En dat was de start van een ware opmars én de internationale lancering van Wijnvoordeel.

In 2007 werd een succesvolle pilot in Duitsland uitgevoerd en het jaar erna volgde de sprong naar Frankrijk. “Daar waren ze in Frankrijk niet allemaal blij mee, nee,” vertelt international business development manager Jacco Oosterhof. “Nogal wat Franse supermarkten en wijnhandelaren zagen ons als buitenlanders die onder hun duiven gingen schieten. En na drie maanden stonden de Franse fraudeautoriteiten al op de stoep. Die konden niet geloven dat we wijn zó goedkoop konden aanbieden als we deden.” Oosterhof liet de boeken zien, de fraudespeurders vertrokken weer en Wijnvoordeel ontdekte een gat in de markt. “We begonnen in 2008 in Frankrijk en verkochten dat jaar 80.000 flessen wijn. Het jaar erna waren het er al 125.000 en dit jaar rekenen we op zeker 165.000 flessen.” Ondertussen werd ook de stap naar België gemaakt.

Inmiddels is Wijnvoordeel actief in 6 landen. Behalve in Nederland, België, Duitsland en Frankrijk, wordt er ook in Engeland en Denemarken aan de weg getimmerd.

Wijn en kunst

Collega Blogger Geert-Jan Bol schildert zeer verdienstelijk en zet foto's van zijn doeken op zijn Blog. Hij is momenteel bezig met een serie doeken van wijnflessen. Klik HIER en je wordt doorgelinkt naar deze serie. Andere onderwerpen komen ook ruim aan bod en zijn doeken zijn te koop. Mocht je hierin geïnteresseerd zijn, neem dan contact op met Geert-Jan.







Links een doek van een wijngaard in de Bordeaux.

Verzoekje: Mezzacorona Lagrein Trentino DOC 2009

Jumbo €4,99 alcoholpercentage 13%. M'n eerste wijn van de lagrein druif. Helder, fel rood in het glas, lijkt een beetje op bietensap. Hint cederhout in de neus, geen fruit wat eruit springt, eerder iets groenigs. Redelijk hoog zuur is het eerste wat me opvalt. Tannines 3 op een schaal van 5. Kersen en bessen zijn de overheersende fruitsmaken, maar niet van het overrijpe type. Sappig maar redelijk kort in de afdronk. Alledaags wijntje.

Domaine Comte de Margon 2008

Margaret Wines Utrecht €5,95 alcoholpercentage 13,5% gebruikte druivenrassen cabernet sauvignon 70% en syrah 30%. Op papier een vrij pittige combinatie en in de praktijk blijkt dat gelijk al in de neus: vol en kruidig. Dieprood tot paars in het glas. Hij is fris, inderdaad behoorlijk kruidig, rozemarijn. Tannineus ook, 4 op een schaal van 5. Smaken van zondoorstoofd fruit, pruim, kers maar ook een beetje chocola. Het is wel een echte maaltijdwijn, een stuk vlees is gewenst. De hazepeper in combinatie met spruiten en gekruide puree van Frans werkte er goed bij. Zuurtjes zijn ook nog aanwezig maar zeker niet overmatig. Het geheel is mooi in balans en het openmoment is nu, niet langer bewaren en zeker een aantal uren van tevoren karafferen om hem "op adem te laten komen".

Battenfeld Spanier Riesling Eisbach 2010

Wegens de nog immer voortdurende installatie van onze nieuwe keuken werden we vanavond wederom uitgenodigd om bij familie te komen eten. Dan is het een gegeven dat ik de wijn meebreng. "Wat staat er op het menu?" is dan steevast de vraag. Het was zuurkool. Dan weten u en ik: riesling! Ik had nog drie verschillende exemplaren in m'n kelder, alledrie van Jacob Molendijk van RieslingPartners & Co ontvangen. Ik koos voor de Battenfeld Spanier. Een jonge riesling met de kenmerken die deze moet hebben: geur van ananas en honing en laat trekkend hoog zuur. Ook het aroma van citrusfruit zat er nog in en hij was licht mineralig. Alcoholpercentage 12,5%. Uiteraard was de begeleiding van de zuurkool treffend en de kwaliteit van de wijn hoog. Zelfs Frans, een verstokt rode wijn drinker, schonk zichzelf nog eens bij. De wijn is verkrijgbaar bij onder andere: ovino voor de horeca en rieslinghuis voor particulieren.

Mezzacorona Marzemino Trentino DOC 2009

Jumbo €4,99 alcoholpercentage 13%. Redelijk donker diep-paars in het glas, kruidige neus, redelijk intens. Fris aroma met een hele licht zoetige geur van speculaas. Het kleine zoetje komt ook in de aanzet even terug. Hij is vol en rond van smaak. Voornamelijk zondoorstoofd fruit is aanwezig. Over het druivenras marzemino vind ik weinig informatie, het is in ieder geval een druif die ik weer kan afstrepen van m'n lijstje "te proeven mono-cépage wijnen". Op Wikipedia is te lezen dat de druif wordt genoemd in de opera "Don Giovanni" van Wolfgang Amadeus Mozart. Vandaag de dag zie je er niet zoveel wijnen van, althans niet in de supermarkt. Dit exemplaar is een wijn die je kunt inzetten bij de maaltijd, maar ook gewoon om mee te borrelen. Een makkelijke ronde wijn.

Vin d'Alsace AOC Pinot Noir 2010

Ik ben een fan van de pinot noir druif, maar dan moeten ze er natuurlijk wel een mooie wijn mee kunnen maken. Pinot noir uit de Elzas heb ik altijd een beetje met Argus-ogen bekeken en bij het exemplaar van vandaag wordt mijn vooroordeel bevestigd. Ver verwijderd van de Bourgogne-stijl zit deze dichter tegen de Duitse stijl aan uit het Ahrtal, maar dan toch weer nèt niet. Het ontbreken van de naam van de producent schept bij mij ook al geen vertrouwen. Deze komt bij de Franse Carrefour vandaan voor €5,34 alcoholpercentage 12,5%. Heel helder lichtrood in het glas, geen intens aroma. Hij is erg droog, toch sappig en zonder merkbare tannines. Een heel licht tinteltje voel ik op m'n tong. Smaak van voornamelijk aardbei, hij is een beetje dun, heel fris en licht, zit redelijk hoog in 't zuur en heeft iets van een scherp randje. In vergelijk met de Duitse spätburgunders zit er te weinig diepgang in. Als je van lichtvoetigheid houdt, dan is dit jouw pinot noir. Hele lichte hapjes erbij, misschien wat gebakken garnalen, een mooie paté, een jonge kaas.

Verzoekje: El Bio Tempranillo Navarra DO 2010

Een lezer verzocht wat meer bio-wijnen op de kaart waaronder dit exemplaar dat bij de C1000 vandaan komt voor €3,99 alcoholpercentage 12,5%. Diepe magenta tot paarse kleur. Op de stille spiegel een lichte stalgeur, beetje bosgrond ook. Frisse, fruitige smaak: frambozen voornamelijk. Ook rozemarijn is weer eens van de partij. Er zit een lekkere "bite" in, iets vurigs. Ik krijg opeens zin in allerlei hete tapas, gegrilde scampi's in knoflook bijvoorbeeld. Mmmm, het water loopt me in de mond. Ik denk ook dat deze wijn daar het meest geschikt voor is, niet voor bij een complete maaltijd, maar kleine hapjes, lekker als 4-uurtje.

Château Cap-Blanc AOC Bordeaux 2009

Ik ga weer even steevast door met het proeven van Bordeaux, of wat daarvoor moet doorgaan. Deze komt bij de Wijnbeurs vandaan uit een proefpakket voor €6,90 alcoholpercentage 12,5% druivenrassen niet vermeld, wel een plaatsnaam: Rauzan. Een blik op Google Maps leert me dat deze plaats ten zuid-oosten van Libourne ligt, in de Entre-Deux-Mers. Aannemelijk is dat hier de drie klassieke Bordeaux druiven zijn gebruikt: merlot, cabernet sauvignon en cabernet franc. Dieprood tot magenta in het glas. Kruidige neus, rozemarijn, laurier en een heel klein beetje kruidnagel. Na het walsen komt er een beetje stallucht bij. De eerste smaakindruk is heel fris en licht. Wel redelijk tannineus, maar rijpe tannines. Voor een Bordeaux vind ik deze erg licht en niet fruitig genoeg. Ook in smaak één en al kruid. Afdronk een 1 op een schaal van 5. Hij is erg dun. Zeker niet geschikt voor een zware maaltijd, als borrelwijn heeft hij ook onvoldoende body.

Jean-Michel Lourmarin Régnié 2009

#Twitterproeverij. Woensdag 14 december om 20:00 uur. Live twitterverslag met als thema: gamay. Uiteraard trek ik dan weer een cru du Beaujolais open. De tweets:

#Régnié, de Benjamin onder de cru's du Beaujolais. Gewoon te koop bij...jawel...de Jumbo! Voor €5,99 alcoholpercentage 13%. #Jean-Michel Lourmarin Régnié 2009. Volgens het achteretiket zou het een "robuuste" wijn moeten zijn. Ik ben benieuwd. #Kleur: magenta tot paars, redelijk intens, niet te licht. Primaire neus; gekneusde druiven, framboos. #Even walsen... ja, nu wordt de framboos omgezet in frambozen-zuurtjes! Ook weer die perendrups die erbij komen. #Het JAMIN assortiment komt weer eens voorbij aan geuren. Tijd voor een slok. #Perfect op temperatuur. Fris glijdt hij mijn mond in. Redelijk drogend in de mond, wel lekker sappig. Flink kruidig ook. #Het kruidige is rozemarijn. Pfoe, maar ik ga eerst mijn spuugbak even legen! Zit nog tuf in van een paar dagen! Putlucht! #Het bouquet van de spuugbak leek heel sterk op een tube Velpon... niet te harden! ;-) #Nou, hij is inderdaad een stuk "robuuster" dan "het snelle spul" van de Beaujolais. Zeker geen macération carbonique. #Het fruitige karakter neemt bij het tweede glas toch weer iets toe: de perendrups zijn nu ook te proeven. #Iets te haastig geweest met te zeggen dat er geen macération carbonique heeft plaatsgevonden, denk ik. #Werd even op het verkeerde been gezet door de kruidigheid, maar nu komt heel duidelijk het fruit opzetten. #Framboos voert nu de boventoon. In de afdronk zit een mooi bitter. #Ik heb het erg goed getroffen met mijn exemplaar, denk ik. Was ook een mooi jaar: 2009. #Een feestje in de mond. Qua geur lijkt hij de Nouveau-kant op te gaan, maar qua smaak is-ie lekker volwassen. #Ik heb er ook nog een 2010 van liggen, maar ik ga nog even doorgenieten van deze 2009. Er komt potdomme nu ook drop bij! #Het moet niet gekker worden! Ontwikkeling en complexiteit in een Régnié! #Ik hou het hierbij voor wat betreft de tweets. Ben erg tevreden, met dank aan de Jumbo ;-) #Twexit.

Verzoekje: Cellier Beau-Soleil Côtes du Rhône AOC 2009

De 2008 editie van deze wijn had ik al eerder besproken met de kennis van toen. Naar aanleiding van een reactie van een lezer ga ik deze 2009 editie ook eens proberen. Ik ben benieuwd of hij overeind blijft met alle proefervaring en theoretische kennis die ik inmiddels erbij heb vergaard. Ik schreef destijds dat één van de gebruikte druivenrassen de petite syrah was, oftewel de durif druif. Ik betwijfel nu echter of deze hiermee werd bedoeld. Officieel zou hij dan als "petite sirah" geschreven moeten worden en de durif is ook geen druivenras dat is toegestaan in een Rhône AOC wijn. Ik hou het dus voor nu maar even op de rassen grenache, cinsault en syrah (ondanks dat er ook nu weer petite syrah op het etiket staat), ook nu de blendverhouding niet vermeld. Het percentage alcohol is een halve procent gestegen naar 13% en de prijs is een dubbeltje gedaald naar €2,29. Helder robijnrood met een paarse rand. Primaire neus, veel fruit, kersen. Beetje frisheid ook, stophoest, eucalyptus. Na het walsen komt er een animaal stinkertje bij, een leertoon. Een beetje aan de lichte kant glijdt hij m'n mond binnen. Ik ken de meeste Côtes du Rhônes inmiddels als redelijk stevig, dat is deze zeker niet. Hij is wat lichtvoetiger, lekker fris. Kruidigheid in de vorm van rozemarijn komt er nu bij. Kersen en zwarte pruimen zijn de aanwezige fruitsmaken. In de afdronk, die een 3 krijgt op een schaal van 5, zit een beetje droppigheid. Wederom kan ik er helemaal niets verkeerds aan ontdekken behalve dan dat-ie belachelijk goedkoop is met een enorm hoge prijs-pret-verhouding tot gevolg!

Pian d'Or Cortese Piemonte DOC 2009

Met deze wijn heb ik weer een voor mij nieuw druivenras te pakken: de cortese. De wijn komt uit de Piemonte en mijn exemplaar komt bij de Jumbo vandaan voor €4,79 alcoholpercentage 12%. Licht stro-geel in het glas. Op de stille spiegel iets licht noterigs. Na het walsen blijft dat aroma vrij sterk aanwezig. Ook in smaak komt dit weer terug. Ondanks dat het hier al een exemplaar uit 2009 betreft zijn er toch nog voldoende zuren aanwezig, lichte tinteling ook op m'n tandvlees. Er zit een klein bittertje in, niet storend. Bij een Rambol kaasje met walnoot zal deze wijn best wel passen, schat ik zo in. Het is geen maaltijdwijn maar gewoon lekker om mee te borrelen.

Verzoekje: Claudio Filadi Barbera d'Asti 2010

Claudio Filadi is een tandarts uit de omgeving van Asti, die naast het verhuren van appartementen voor vakantieperiodes, ook nog hobby-wijnboer is. Een verblijf bij deze man kan niet voorbijgaan zonder dat je zijn wijn hebt geproefd natuurlijk. Ik ben er zelf niet geweest, maar mijn familie wel en die nam een fles voor me mee. Aan etiketten doet hij niet, vandaar de wat maagdelijk uitziende fles. Alcoholpercentage geen idee, gebruikt druivenras de barbera. Dieprood tot paars in het glas. Nog voor het walsen komt een enorm fruitig aroma me tegemoet. Kersen en zwarte pruimen. Na het walsen komen daar een beetje krenten bij, leer en een klein beetje pure chocola. Hij glijdt fris m'n mond binnen, munt, eucalyptus. Heel duidelijk ook die zwarte pruimen. Tannines zijn erg laag, hij is wel redelijk drogend in de mond. De kruidigheid van rozemarijn komt er nu ook bij met een redelijk sterk bitter in de finale, maar niet te overheersend. De lengte van de afdronk scoort een 2 op een schaal van 5 in de slokpijp, maar in de mondholte een 4. Houtopvoeding heeft hij niet gehad, hij is puur op het fruit gemaakt. En dat doet deze "amateur" erg goed. Het alcoholpercentage schat ik zo rond de 12,5%. Een kruidige, volle wijn die bol staat van het zondoorstoofde fruit, maar toch enorm fris is. Hulde aan Claudio!

Gimenez Mendez Las Brujas Torrontes 2010

Twee premières vandaag: voor het eerst een wijn uit Uruguay, daar maken ze ook al wijn, en voor het eerst een mono-cépage van het druivenras torrontés. De wijn is gekocht bij slijterij Traverse te Utrecht voor €9,50 alcoholpercentage 11,5%. Een vrij intense kleur geel in het glas. Steenfruit, perzik en abrikoos, stuift het glas uit, daarnaast nog een hintje honing en ananas. Een erg prettig aroma wat me gelijk aan riesling doet denken. In de smaak geen zoete tonen echter. Hoog in de zuren is het eerste wat opvalt, erg droog, nauwelijks restzoet. Citrus, grapefruit, tot zelfs een klein bittertje aan toe. Wanneer ik een slok wat langer in m'n mond hou, en de wijn dus opwarmt, komt er toch nog een kleine hint bloemenhoning door, maar zonder zoete toon. Een erg intrigerende wijn, moeilijk te paren met een spijs lijkt me zo. Ik denk misschien bij een hele frisse salade van veldsla en/of eikenbladsla met pijnboompitten, walnoot, blokjes geitenkaas, geen fèta, maar iets oudere kruimelige geitenkaas. De dressing, met mate, zou ook voldoende zuur moeten bevatten. Een hele aparte wijn.

Berberana Evergreen Dragon 2007

Ik ben thuis de keuken aan het verbouwen, dat wil zeggen: er komt een compleet nieuwe keuken in. Al een week of drie kook ik, wanneer we niet door familie worden uitgenodigd, vanuit de magnetron/oven. Daar kun je best lekkere gerechten uit toveren zoals vanavond bleek. Aardappel-gratin met kaas, gegrilde tomaatjes in olijfolie, thijm en rozemarijn, en kip in rode wijnsaus. Ik trok daar deze Berberana bij open. Gekocht bij AH in de bonus voor €3,99 (normaal €6,99) alcoholpercentage 13,5% druivenrassen tempranillo en shiraz (syrah), blendverhouding niet vermeld. Ik nam eerst een slokje zonder gegeten te hebben. In de neus een geur die ik bij 100% merlot al eens rook: natte vaatdoek. In de smaak verder niets opvallends: fruitig en kruidig. Toen de wijn wat langer open stond merkte ik verandering: de neus werd ronder, er kwam iets van jodiumgeur bij maar ook krenten. In de smaak was hij eveneens rond, fris en licht. In combinatie met het gerecht, en dan met name de gekruide tomaatjes, werd het één geheel. De zuurtjes in de wijn, de kruidigheid, de rondheid kwamen mooi naar voren. Aanvankelijk dacht ik dat dit een wijntje voor alledag zou zijn, om mee te borrelen, maar de combinatie wijn-spijs deed me inzien dat dit de betere ingeslagen weg was. Het klopte gewoon helemaal. Nu dat de maaltijd allang in de maag zit, smaakt de wijn nog steeds goed. Niet heel spannend, maar wel degelijk. Ik werd ook nog eens blij verrast door mijn vrouw die, nadat ik zei dat ik hem in de bonus had gekocht voor €3,99 maar €6,99 best nog veel geld vind, zei dat dat nog best meevalt. En daar moet ik haar eigenlijk helemaal gelijk in geven. Ik moet nog even uit dat vaste denkpatroon van mij dat een wijn niet meer dan 5 euro mag kosten!

Weingut Hofmann Rheinhessen Appenheimer Grüner Silvaner -S- 2010

Tussen al dat Bordeaux geweld eventjes een witte wijn tussendoor die ik met plezier doorslik. Wederom een wijn van Grundel Wine & More waar deze fles €17,80 kost. Eigenlijk had Wouter een andere wijn voor mij in gedachten, maar stuurde per ongeluk dit exemplaar op. Mij hoor je niet klagen! Was ik op de Wijnacademie al helemaal lyrisch over een crémant de Bourgogne uit 2006 die dankzij autolyse (het afsterven van nog aanwezige gistcellen op de fles) naar toast rook en smaakte, zo komt deze geur en smaak, zij het in iets mindere mate, ook in deze wijn voor. Mij heb je er mee! Daarnaast nog wat grassigs, iets mineraligs, honing en ananas in de neus. Het lijkt in eerste instantie een beetje op een riesling. Heerlijk hoog in het zuur, mijn mond begint meteen te wateren, uitstekend geschikt als aperitief. Citrus en ook weer die honing in de smaak. Prachtige balans tussen zoet en zuur. Ondanks het alcoholpercentage van slechts 12,5% sta ik na twee glazen al bijna op m'n kop, terwijl ik er ook nog eens bij eet: kip tikka masala. Het gerecht is nèt iets te kruidig voor de wijn, beter om hier een gewurztraminer bij te schenken. Maar de wijn "an sich" staat als een huis. En dan is-ie misschien nog wel te vroeg geopend. Laat hem een jaartje of drie, vier liggen, en ik denk dat hij dan helemaal je glas uitspat! Ja, ik weet; het is wit en die moet je doorgaans jong drinken, maar sommige witte wijnen kun je echt wat langer bewaren. Ze krijgen daarmee net iets meer diepgang. Deze kan het hebben. Wat een heerlijkheid!

La Tulipe de la Garde Prestige Bordeaux AOP 2009

AH €6,99 alcoholpercentage 13,5% "merlot" staat er pontificaal op het etiket maar dat zit er voor 82% in, de rest is aangevuld met cabernet sauvignon. Eens kijken of Ilja Gort mijn avond nog goed kan maken. Magenta kleur in het glas. Het eerste wat opvalt is de zoete geur van perendrups, iets wat ik bij de Slurp!-wijn van Ilja ook al tegenkwam. Die perendrups komen ook in de smaak gelijk terug. Zoet in de aanzet, bittertje in de afdronk. Tot zover verschilt ook deze beschrijving niet veel van de Tulipe van 2008 die ik al eerder heb besproken. De smaak van druiven en kersen mis ik nu toch echter. Tannines zijn ook sterker aanwezig in deze 2009. Hij hoeft ook persé nog niet open, 2 à 3 jaren opleg kan deze wel hebben, misschien nog wel langer. Ik moet wel zeggen dat Ilja a-typische wijnen maakt voor de Bordeaux. Zou het een truukje zijn? Zijn Slurp!-wijn van druiven uit de Languedoc lijkt er wel verdacht veel op. Mag macération carbonique worden toegepast op wijnen uit de Bordeaux? Ik stel de vraag op Twitter en krijg daar een paar resolute "NEE's" gereplied. Ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat de smaak van zijn wijnen erg lijkt op die van de Beaujolais Nouveau die ik dit jaar opentrok. Of zou hij thermo-vinificatie toepassen? Hoe dan ook, van de drie Bordeaux' die ik vanavond opentrok, is dit de enige waarvan ik de slokjes ook daadwerkelijk doorslik.

09.12.2011 Update: Voor de zekerheid had ik Ilja nog even gevraagd naar zijn methode, maar hij verzekert me dat macération carbonique niet gehanteerd wordt. Wel een strenge selectie op de druiven en een goede wijnmaker (Michel Rolland) die niet bang is om het stof te blazen van de vastgeroeste tradities in Bordeaux. Voor de wijn die ik hierboven heb besproken worden barriques van Frans eiken gebruikt, maar niet te lang zodat het fruit in balans blijft met het hout en de vanilletonen mooi versmolten zijn.

Château la Blanque Saint-Émilion Grand Cru 2007

ALDI €6,99 alcoholpercentage 13% druivenrassen niet vermeld op het etiket, laat staan de blendverhouding. Saint-Émilion is qua klimaat en bodem wat minder geschikt voor de cabernet sauvignon druif, dus hier voeren de merlot en de cabernet franc de boventoon. Dieprood tot magenta in het glas. Op de stille spiegel lijkt het alsof ik houtopvoeding ontwaar, maar het zou ook de geur van cederhout en/of potloodschaafsel kunnen zijn van de cabernet druiven. Na ongeveer een kwartiertje in het glas en flink walsen lijkt de geur zich in de wijn te mengen. Potloodschaafsel blijft toch nog over, dus denk ik dat inderdaad hier de merlot en de cabernet franc het best vertegenwoordigd zijn. Hee, grappig! Er komt opeens de geur van geroosterd brood bij. Ik geloof zowaar dat ik hier een wat complexere wijn in m'n glas heb. Ik wacht nog even met het nemen van een slok en ga kijken welke geuren er nog meer boven komen drijven. Ja, daar komt-ie weer: stophoest komt erbij. Nou, ik wacht niet langer. De eerste slok komt fris in de mond, kruidig: rozemarijn. Ik heb het gevoel alsof ik heel veel van mijn beschrijvingen van Bordeaux' kan copy-pasten, want het lijkt allemaal wel erg op elkaar. Gemiddelde tannines, dit keer sappig en niet extreem drogend. Nu ruik ik weer beschuit! Tweede slok. Ook hier weer een bittertje in de afdronk, welke niet lang is. Fruitige tonen nauwelijks aanwezig, eerder groente, met name witlof ;-) Nee, het begon spannend en veelbelovend, maar het verzandt weer in het gebruikelijke riedeltje wat ik al vaak genoeg heb afgestoken betreffende Bordeaux wijnen.

Lalande de Pomerol AOP L'Escarpe 2009

ALDI €5,99 alcoholpercentage 12,5% druivenrassen merlot, cabernet sauvignon en cabernet franc, blendverhouding niet vermeld op het etiket. Lalande de Pomerol ligt op de rechteroever in de Bordeaux, voornamelijk kleigrond dus en de merlot is hier de hoofddruif. Diep magenta in het glas, nauwelijks aromatisch. In de smaak voornamelijk kruidig: rozemarijn. Redelijk hoog in de zuren, een bitter in de afdronk. Hoofdzakelijk zwarte bessen als fruit. Een zacht mondgevoel met gemiddeld aanwezige tannines, 3 op een schaal van 5, maar wel flink drogend in de mond.

Verzoekje: Lavergne Bordeaux 2010

AH €3,99 alcoholpercentage 13,5% druivenrassen en blendverhouding niet vermeld op het etiket. Aan de postcode die staat vermeld op het etiket wordt duidelijk dat deze uit de Entre-Deux-Mers komt, maar onder de grote paraplu van de appellation Bordeaux valt. Donkerrood in het glas, redelijk fruitig in de neus; kers, framboos, geen houtopvoeding. Komt vol m'n mond binnen, goed gevuld. Redelijk tannineus, 4 op een schaal van 5, maar ze zijn redelijk rond. Best knap voor zo'n jonge wijn. Hij is flink kruidig ook. Een hele verbetering ten opzichte van de 2008 editie die ik eerder al beschreef. Ik ben ook in ieder geval heel blij met m'n toegenomen proefervaring -en kunde die ik heb opgedaan op de Wijnacademie, ik denk dat dit veel heeft bijgedragen aan het nog beter analytisch kunnen proeven. Ik bedoel: deze wijn vind ik nog steeds niet lekker, maar ik kan nu wel beter de kwaliteit ervan beoordelen. En in dit geval zit het met de prijs-kwaliteit verhouding redelijk OK. De prijs-pret verhouding mag nog wel wat omhoog.

Baron de Lestac Bordeaux 2007

C1000 €4,99 alcoholpercentage 12% druivenrassen en blendverhouding niet vermeld op het etiket. Deze Baron komt uit Blanquefort dat in de Haut-Médoc ligt. Ik werd er in de column van Onno Kleyn een keer opmerkzaam op gemaakt. Voor dat geld is deze wijn ook nog eens op vaten van hout opgevoed. Toe maar! Onbegrijpelijk dat-ie dan voor zo'n laag bedrag in de supermarkt staat, maar laten we de kwaliteit maar eens aan het woord laten. Mooi robijnrood in het glas. De geur van de houtopvoeding is het eerste wat je ruikt, het ligt er een beetje dik bovenop en ruikt naar houtskool. Na flink walsen en even geduld integreert het in de wijn. Fruitigheid in de neus blijft echter achterwege. Glijdt fris m'n mond binnen, nauwelijks tannines, niet drogend maar redelijk sappig. Kruidig en de smaak van cederhout. Dat laatste lijkt logisch: de Haut-Médoc ligt op de linkeroever in Bordeaux, daar waar de cabernet sauvignon de hoofddruif is. Fruit ook in de smaak moeilijk te ontwaren, rode bessen misschien. Mini bitter in de afdronk, redelijk hoge zuurgraad maar heel acceptabel, geen vervelende wijn. Met zo'n lage prijs kan hij inderdaad heel aardig meekomen.

Verzoekje: Château de Bon Ami 2010 Bordeaux

Dankzij de postcode op het etiket en het bezit van de Wijnatlas, onontbeerlijk voor een vinoloog in opleiding, kom ik erachter dat deze Bordeaux uit de "Entre-Deux-Mers" komt. Het gebied dat tussen de rivieren de Dordogne en de Garonne ligt. Hij valt echter onder de grote appellation paraplu Bordeaux. Mijn exemplaar komt trouwens gewoon uit het schap van de Appie Heijn voor €4,99, alcoholpercentage 14% druivenrassen en blendverhouding wederom niet vermeld op het etiket, ik ga uit van de drie hoofd Bordeaux-druiven: merlot, cabernet sauvignon en cabernet franc. Donkerrood tot magenta in het glas. Redelijk expressief in de neus, volfruitig, kruidig ook. Vooral die kruidigheid komt weer terug in de smaak, de wijn is nog vrij jong, maar langer dan 1 à 2 jaar bewaren heeft geen zin. Tannines zijn gemiddeld, niet al te stroef, niet te drogend. Er zit een bittertje in de finale die niet al te lang is. De smaak van zwarte bessen en de combinatie tomaat/basilicum komt ineens bij me op. Er is verder geen ontwikkeling in het glas. Simpele wijn, niets bijzonders.

Château Michelet AOC Puisseguin Saint-Émilion 2010

Ik ga nog even gestaag verder met het opentrekken van alle Bordeaux' die ik nog in mijn voorraad heb liggen voordat ik overga op de wat serieuzere Bordeaux'. Ik ben er inmiddels wel achter dat je geen goede Bordeaux kunt vinden onder de 10 euro, maar daarvan heb ik er nog een stuk of acht liggen en slechts eentje van boven een tientje. Ik wil er daarom nu vanaf om in ieder geval een referentiekader te hebben voor wat betreft de mindere Bordeaux wijnen (en die zijn er genoeg). Vandaag eentje van de Wijnbeurs uit een voordeelpakket voor €6,90 alcoholpercentage 14%. Een blend van de Bordeaux druiven merlot, cabernet sauvignon en cabernet franc naar ik aanneem, want het staat niet op het etiket vermeld, laat staan de blendverhouding. Saint-Émilion betekent de rechteroever en overwegend merlot van kleihoudende grond. Zou in de praktijk wat minder stroef moeten smaken dan Bordeaux' van de linkeroever die overwegend bestaan uit cabernet sauvignon van kiezelhoudende grond zoals in de Médoc en Graves. In het glas bloedrood tot magenta. Een frisse neus, stophoest, maar ook een beetje stallucht en iets aards. Vrij hoog in de tannines, m'n tanden worden gelijk stroef, maar ze zijn niet heel drogend, eerder rond en rijp. Hij valt inderdaad in de categorie zachte Bordeaux maar hij zit wel redelijk hoog in het zuur. In de afdronk zit ook een redelijk hoog bitter en de smaak is die van overwegend rode bessen. Ik denk dat deze nog een rijpingspotentieel heeft van zo'n 5 à 10 jaar.

Château Macquin Saint-Georges Saint-Émilion 2008

De eerstvolgende les op de Wijnacademie zal over de Bordeaux gaan, niet mijn favoriete wijn. Daarom ga ik me tot die tijd daar in proeftechnisch opzicht even in verdiepen. Niet dat ik klassiekers zal gaan opentrekken want daar heb ik de centjes niet voor. Tot een eurootje of twintig vind ik genoeg voor een fles. Vandaag eentje van de Gall & Gall, prijs €7,99 alcoholpercentage 13%, klassieke Bordeaux druivenrassen merlot 80%, cabernet sauvignon 10% en cabernet franc 10%. Donkerrode kleur, vlak aroma, houtopvoeding merkbaar in de neus. In de smaak rode bessen, vrij hoge zuurgraad en een bitter in de afdronk. In het tweede glas zitten wat meer animale tonen in de neus, voornamelijk leer. Ik constateer in ieder geval een beetje ontwikkeling want ook de smaak verandert. Hoewel het bitter te dominant is komen er nu toch meer fruitige tonen opzetten, maar balans is nog ver te zoeken. Nee, ook deze wijn heeft mijn mening niet kunnen veranderen.

Weingut Franz Rheinhessen Appenheimer Hundertgulden Dornfelder 2010

Deze fles kreeg ik van Wouter van Grundel Wine & More. Hij mag daar €7,10 kosten, alcoholpercentage 13%. Op zijn site kun je je eigen assortiment samenstellen, dus je bent niet gedwongen om bijvoorbeeld minimaal zes flessen van dezelfde wijn te moeten bestellen. Altijd een pluspunt voor mij persoonlijk. M'n tweede wijn die ik proef van 100% dornfelder. Daar waar mijn eerste nog halfzoet tot droog was, staat er op dit etiket te lezen dat hij droog moet zijn. Ik ben benieuwd. Hij is helder robijnrood in het glas. Op de stille spiegel komt het aroma van rood fruit me al tegemoet. Na het walsen komt daar de geur van "perendrups" bij (ik weet nu eindelijk het correcte woord hiervoor, dus die zal wel vaker gaan langskomen). Oogstjaar 2010 is nog hartstikke jong natuurlijk, maar ik krijg het idee dat deze wijn gemaakt is op zijn frisse fruitigheid, dus langer dan één à twee jaar laten liggen zal niets wezenlijks toevoegen. Fluweelzacht glijdt hij mijn mond binnen, daar kan ik nauwelijks tannines ontdekken. Ondanks het fruit in de neus is de kruidigheid van rozemarijn het eerste wat me opvalt, daarna komt inderdaad het rood fruit aan de beurt. Droog is hij inderdaad, nauwelijks restzoet aanwezig. Aangenaam bittertje in de finale die middellang is. De stijl doet me enigszins aan jonge Beaujolais denken, zal waarschijnlijk met z'n jeugdigheid te maken hebben. Niet te complex, lekker wijntje voor alledag, gewoon om mee te borrelen, of bij een gekruid stukje licht vlees.

04.12.2011 Update: Deze wijn werd later nog geschonken bij varkenshaasjes, pasta naturel en gebakken witlof. De combinatie was zeer geslaagd.

Proefgroep regio Utrecht #6

We werden verwelkomd bij Ron met een halfvol glas bubbels. Best een redelijk grote hoeveelheid wanneer je bedenkt dat je slechts twee slokjes ervan neemt en die ook nog eens uitspuugt. Hee... uitspugen? Waar zijn de spittoons? Ik bracht mijn neus naar het glas en begon al iets te vermoeden. Ron had als thema "verrassing" gekozen en dit was de eerste: alcoholvrije bubbels! Bij het eerste slokje herkende ik het ook al van eerdere proeverijen. Lekker fris, vrij hoog in het zuur en door het koolzuur merk je minder snel dat je hier alcoholvrij aan het proeven bent. Vervolgens toverde Ron de spuugbakken tevoorschijn en konden we met het "echte" werk beginnen. Ron heeft ook een wijnwebshop, Wijnreus geheten. Enkele wijnen van vanavond verkoopt hij ook zelf. Daarbij lag de nadruk op Duitsland en het Oostblok. Na drie wijnen stopte ik dan ook maar met gissen naar de druivenrassen want het merendeel had ik nog nooit geproefd. Denk aan furmint, freisamer, härslevelú, sipon, kékfrankos en ga zo nog maar even door. Voor mij een gebied waar ik nog flink wat werk te verzetten heb.

De wijnen van deze avond:

- Fre Brut Sparkling
- Weingut Robert Weil KIEDRICH GRÄFENBERG GG 2007
- Bernard Huber Malterer 2009
- St. Andrea Napbor 2010
- Dveri Pax Schloss Eisenthür 2006
- La Tunella Bianco Rjgialla 2010
- Szepsy Tokay 2008
- Thummerer Vilmos Rozé 2010
- Principe Corsini Le Corti 2008
- Bodegas Concavins Cu4tro 2004
- Casa Donoso "1810" 2007
- Principe Corsini Chianti Classico Don Tommaso 2007
- Patricius Katinka 2008
- KWV Pineau de Laborie 2003
- Vinsanto del Chianti Classico DOC Sant' Andrea 1999

Ron vergezelde bijna iedere wijn met een nieuw hapje en verraste ons daarmee ook op culinair gebied. Variaties met paté, worst, kaas, wildzijn en een overheerlijke ganzenrillette. Alleen dat al maakte de trip de moeite waard, maar het ging natuurlijk hoofdzakelijk over de wijnen, welke volledig voldeden aan het thema. Het was weer een avondje genieten. Ron, Bedankt!

Roberto Ferraris Nobbio Barbera d'Asti DOCG 2009

Twee heerlijke wijnen in twee dagen, hoe vaak komt dat nou voor? Ik moet wel toegeven: beide kwamen ze dit keer eens niet uit de supermarkt, maar uit de wijnhandel. Zo zie je maar dat dat toch scheelt, maar om kwaliteitswijnen te kunnen herkennen en ook nog te waarderen zul je toch eerst heel veel moeten proeven. Het geluk wil dat ik een student ben aan de Wijnacademie, dus wanneer ik zeg dat ik huiswerk ga doen, bedoel ik dus eigenlijk: een wijntje proeven (en zo af en toe slik ik nog wel eens een paar slokjes door). Zo ook met deze wijn, in het begin nog spugen, maar daarna kon ik me niet meer inhouden en moest het spul gewoon wel doorslikken. Deze fles kreeg ik van medestudent Harm Peter, ik weet dus geen prijs of aanschaflocatie, maar als je die wilt weten kan ik daar wel achter komen. Alcoholpercentage 14,5% maar liefst. Donkerrood tot magenta in het glas. Een moeilijke neus, fruit komt niet door, wel behoorlijk wat kruidigheid. De eerste aanzet is fris en zacht, lage tannines ook. Inderdaad komt gelijk de kruidigheid naar voren. Ook een zeer lichte hint van de houtopvoeding die volgens mij in grote "foudres" heeft plaatsgevonden, want het is minimaal en zeer goed geïntegreerd in de wijn. Hij is heel sappig, smaken van rijpe kers en zwarte bessen. Beetje branderig met een minitinteltje aan de binnenkant van m'n lippen en op m'n wangvlees. Na tien minuten komt er weer een smaak bij die ik in eerste instantie niet kan plaatsen, later het "oh ja" gevoel wanneer het drop blijkt te zijn. Trekdrop om precies te zijn. Deze wijn is prachtig in balans: zoet-zuur, fruit-kruid, maar nog de mooiste vind ik vol-elegant. Het is een rijke wijn met veel smaak terwijl hij tegelijkertijd toch ingetogen en elegant is. Mooie wijn! O jeetje, fles is alweer leeg!

05.12.2011 Update: Deze wijn heeft GEEN houtopvoeding gehad. Vergisting en rijping heeft op roestvrijstaal plaatsgevonden.

Azul Portugal Douro DOC Reserva 2007

Úw Topslijter €8,95 alcoholpercentage 14,5%. Blend van de druivenrassen touriga nacional, tinta roriz, en tinta barroca, verhoudingen niet vermeld. Op de stille spiegel een houttoon die ik nog het best kan omschrijven als "geïntegreerd hout". In totaal 6 maanden hout heeft deze wijn gehad, deels Frans, deels Amerikaans eiken. Ik heb het idee dat ik deze fles precies op het goede moment open. Donker paarse kleur in het glas, eventjes laten ademen en dan komt de overrijpe geur van kersen en ook die van pruimen en krenten door. Fris glijdt hij mijn mond binnen waar hij volledig, zo niet meer, voldoet aan mijn verwachting. Alles wat ik ruik zit ook in de smaak, zo heb ik de wijn het liefst. Voldoende aanwezige zuren nog, gemiddelde tannines, met z'n hoge alcoholpercentage redelijk branderig op m'n tandvlees en zoals verwacht; milde vanille-toon van het hout, maar mooi verstopt achter het fruit. Na tien minuten komt er wat kruidigheid door in de vorm van rozemarijn en laurier. Nog eens tien minuten later en de frisse geur van stophoest komt erbij. Voor dat geld dus ook nog redelijk wat complexiteit! Ik geloof dat ik een fan aan het worden ben van Portugees rood. Prachtige wijn!

La Croix Pardillac Madiran AOC 2009

Eindelijk weer eens een wijn met ballen! Had ik onlangs nog een Argentijn van 100% tannat geproefd die redelijk mild was, heb ik nu toch een serieus stevige wijn te pakken die geblend is uit 73% tannat, 18% cabernet franc en 9% cabernet sauvignon. Voor slechts €3,95 uit Frankrijk bij de Super-U, alcoholpercentage 13,5%. Het lijkt uit een scene van Dexter te komen, maar de woorden bloedrood, jodium en kindermoord ga ik gebruiken. Bloedrood met een magenta randje betreft de kleur. Jodium is het aroma op de stille spiegel maar na het walsen krijg ik een jeugdig, fruitig, fris aroma door met duidelijke tonen van framboos. Hij is enorm tannineus, ik verwacht niet anders bij tannat, en zit erg hoog in z'n zuren. Kindermoord heet het wanneer je een wijn opent die nog vele jaren langer bewaard had kunnen worden, dat is mijns inziens hier het geval. Toch vind ik hem al smakelijk en met mij ook de jury van het "concours des vins du sud-ouest" waar hij in 2011 te Toulouse een gouden medaille in ontvangst mocht nemen. De cabernet franc is verantwoordelijk voor de smaak van potloodschaafsel, later komt er nog overrijpe kers en wat krentensmaak door, maar framboos is op dit moment de hoofdsmaak. M'n speekselklieren moeten vol aan de bak en hij is redelijk branderig. En toch gaat de fles helemaal leeg (met z'n tweeën) en heb ik een glimlach op m'n gezicht van oor tot oor. Dit is weer zo'n heerlijk tegenstrijdige wijn: stevig en toch fruitig. En op z'n tijd hou ik ook wel van die hoge tannines.

Château de Juliénas Cuvée Tradition Juliénas 2008

Een mooie uitspraak die ik eens hoorde op de Wijnacademie: "een slechte wijnboer maakt misschien hooguit een acceptabele wijn in een topjaar, maar een goede wijnboer kan ook in een slecht jaar een goede wijn maken". In de Beaujolais stond 2008 niet te boek als een topjaar maar Thierry Condemine van Château de Juliénas heeft er toch een mooie cru in weten te maken, destijds nog ondersteund door vader François. Mijn exemplaar kreeg ik van Oeds van Terra Vina nadat hij mijn blog had gelezen over een tegenvallende cru uit het topjaar 2009. Alcoholpercentage 13%. Helder robijnrood in het glas met een tint in de rand die toch al iets van ouderdom prijsgeeft. Een ingetogen aroma van toch weer die speculaas en peperkoek die ik ook ontwaarde in de Beaujolais Nouveau van vorige week, maar nu een stuk subtieler. Schenktemperatuur is zo'n 15°, precies goed. Wat in eerste instantie opvalt zijn de zuren, die zijn redelijk aanwezig, maar niet overmatig. De balans is prima in orde. De wijn heeft houtopvoeding gehad, maar je moet het met een vergrootglas zoeken, zo goed is het geïntegreerd in de wijn. Het is voornamelijk rood fruit wat domineert, rode bessen, aardbei, framboos. Tannines zijn heel licht, nauwelijks aanslag op m'n tanden, de wijn is wel drogend echter en m'n speekselklieren zijn weer eens flink aan het werk. Als dat het geval is, weet ik al dat ik het woord "sappig" ergens in een zin ga gebruiken, want dat is deze wijn. Naast een prachtige constante kwaliteit zit er ook nog een bepaalde spanning in en daarmee een hoog doordrinkgehalte. Complex is hij zeker niet, wat er in zit proef je meteen. Hij kan gerust zonder spijs worden gedronken, zoals ik nu doe, maar hij is ook zeker inzetbaar bij een maaltijd. Ik denk aan een hazerugfilet of eend. Er moet in het vlees een licht zoetje zitten, misschien met een speculaascrumble eroverheen. Zo'n gerecht kreeg ik onlangs in het La Rive Restaurant in het Amstel hotel. De cru du Beaujolais van vanavond zou daar goed bij hebben gepast. De wijn staat nu al een paar uurtjes open, ontwikkelen doet hij niet meer, maar hij wordt wel steeds lekkerder.

Bush Creek Estate Reserve Petite Sirah 2010

#Twitterproeverij. Woensdag 23 november om 20:00 uur. Ik was eerst nog even uit eten, dus schroefde mijn fles pas om 23:00 uur open. Het thema was Australië, invulling daarvan was verder helemaal vrij. Ik koos er eentje die ik nog in mijn voorraad had liggen. Het volgende had ik erover te kwetteren:

#Zo, terug van het diner (met bier), nu mijn Australiër: Bush Creek Estate Reserve Petite Sirah 2010. #Druivenras petite sirah oftewel durif. Alcoholpercentage 13%, €5,49 bij de PLUS. Diep paars in het glas. #"Well integrated oak characters" staat er op het etiket. Dat kan maar één ding betekenen: houttoevoeging; chips, balken, poeder. #Het ruikt ook naar de voor mij zo bekende houttoevoeging. Ook een beetje potloodschaafsel. Geen fruit in het aroma. #Kruidig, laag in de tannines, overduidelijk rozemarijn; het lijkt wel een Languedoc-wijn, Australische garrigue in het glas. #Speekselklieren gaan vol aan de bak, vrij drogend in de mond, toch een hoge mate van sappigheid. #Er komt een frisheid bij: anijs, venkel, stophoest. Correctie op de tannines: in plaats van laag zijn ze gemiddeld. #Bittertje in de afdronk. Ondanks enkele typische Nieuwe Wereld trekjes is dit toch zeker geen allemansvriend. #Probeer nog iets van fruit te ontdekken, maar het zit er gewoon niet in! Alleen maar kruidigheid... apart. #Zit verder geen ontwikkeling in de wijn, oftewel niet complex, vrij éénzijdig zelfs. Jammer, heb mooiere wijnen geproefd van de durif. #Heb het wel gezien met deze wijn. 1/3 voor de spuugbak, 2/3 voor de gootsteen. #Twexit.

Jean Rosen Vin d'Alsace AOC Riesling 2009

PLUS €5,49 alcoholpercentage 12%. Deze trok ik open om een punt te maken ten opzichte van een Nederlandse riesling van de Apostelhoeve uit hetzelfde oogstjaar. Die moet precies een tientje duurder kosten en ik beweerde dat de eerste de beste Elzasser riesling van zes euro uit de supermarkt gelijkwaardig, zoniet beter zou zijn. Dat is dus niet zo! Tenminste, niet bij dit exemplaar. Blijft nog steeds een groot verschil natuurlijk, een tientje, maar deze Jean Rosen heeft werkelijk niets te bieden wat zo karakteristiek is voor wijnen van de riesling druif. Geen honing of ananas in het aroma, sterker nog, ik ruik nauwelijks iets. In de aanzet dan weer wel een zoetje, een minuscuul tinteltje rond de tong, de smaak van citrusfruit en een hintje caramel. Waar is het laat trekkende hoge zuur? Nergens te bekennen. Ik heb het gevoel een pinot blanc of een ugni blanc te proeven. Een slecht voorbeeld van wijnen gemaakt van de riesling druif die toch zo mooi kunnen zijn.

Wijnacademie Vinologenopleiding: Les 7

Joris Snelten was vandaag onze leraar. Het ging over de Sud-Ouest en over mousserende wijnen. Met die laatste begonnen we en de vraag was steeds: is het Champagne of niet? In totaal zaten er vier Champagnes tussen de zes kandidaten en de enige waarvan ik dacht dat het er eentje was, bleek een crémant de Bourgogne te zijn. Die ik overigens de lekkerste van de hele serie vond. Deze kwam uit 1987 maar liefst! Enorm opvallend aroma van geroosterd brood waardoor ik dacht dat hij wel houtopvoeding gehad zou hebben, maar dat was niet het geval. Autolyse bleek verantwoordelijk te zijn voor deze geur en dito smaak. De Moët & Chandon alsmede de Dom Pérignon werd door velen niet herkend als zijnde Champagne. Te commercieel gemaakt. Na deze aperitieven was de Sud-Ouest aan de beurt. Montravel, Gascogne, Cahors, Madiran en Jurançon kwamen voorbij. Typische gebieden die steeds meer in de verdrukking lijken te komen door de grote buurman Bordeaux. Het is jammer want er komen karakteristieke wijnen vandaan. De heerlijke zoete Jurançon aan het eind slikte ik lekker door.

Slurp! Pays d'Oc IGP

Dat Ilja Gort af en toe wat tegendraads is weten we inmiddels. Doet graag dingen op zijn manier en is nooit wars van een goede publiciteitsstunt. Qua marketing zit het ook wel "snor" bij deze ex-reclameman getuige zijn nieuwste creatie: Slurp! (de wijn). Die valt wel op in het schap bij de grotere Albert Heijn winkels, en dat voor €3,99. Alcoholpercentage 12%. Vreemd genoeg staat er geen jaartal vermeld op de fles, maar gaandeweg het proeven vermoed ik hier met een 2010 te maken te hebben. Allereerst magenta tot paars in het glas. Op de stille spiegel al vrij intens ruikend. Hier krijg ik gelijk al de associatie met de Beaujolais Nouveau die ik heb geproefd. Ook hier speculaas en de geur van die roodgekleurde peervormige zuurtjes van vroeger, maar ook een hele kleine hint banaan.

In de smaak komt dit ook allemaal terug, gelukkig. Een aparte smaak die begint met een minizoetje in de aanzet, maar die daarna overgaat in een vrij agressief zure smaak, veel te overheersend, welke dan overgaat in een te hoog bitter. Hij is redelijk tannineus en wat er niet in voorkomt is de smaak van cederhout, wat ik van de cabernet sauvignon juist zo kenmerkend vind. De balans is ver te zoeken in deze wijn en het enorme bitter en zuur, in combinatie met het vrij lage alcoholpercentage, doet mij vermoeden dat de druiven nog onrijp waren op het moment van de pluk. Het is een Vin de Pays d'Oc, druiven uit de Languedoc dus, waar wijn met een percentage van 14% eerder regel dan uitzondering is. Als het een oogst uit het jaar 2009 zou zijn, zou er echt meer alcohol in moeten zitten, vandaar dat ik denk dat het oogstjaar 2010 betreft, en dan misschien zelfs in een wat koeler gedeelte van de Languedoc.

Proeverij Vins Simple, Simply Wines!

Nu ik weer werk, af en toe ook 's avonds, moet ik zo nu en dan een proeverij laten schieten waar ik graag naar toe had willen gaan. Tim Bos van Vins Simple, Simply Wines organiseerde er eentje in Hilversum. In het kader van "als Mohamed niet naar de berg kan komen, komt de berg maar naar Mohamed" kwam Tim de dag na zijn proeverij de aangebroken flessen met daarin nog wat restjes naar mij brengen! Dat noem ik nog eens commitment! Hij had er zelfs nog een nieuwe fles Vouvray Brut sprankelwijn bij gedaan, die ik later nog een keer apart zal
bespreken. Van de foto hier rechts moet ik er een paar noemen. Allereerst de Jean-Claude & Didier Aubert Vouvray sec 2008. Druivenras de chenin blanc en ik schreef op: chenin blanc? meer daarvan! Ik had al eens een zoete Coteaux du Layon van dezelfde druif geproefd en in deze Vouvray herkende ik vele kenmerken, vooral in de neus. Maïs, asperges en een zoete honing-geur en de smaak was heerlijk. De rosato van Marcato Berico 2010 "The Breeze" was nu eens een keer geen rosé met een overwegend frambozengeur -en smaak. Nee, aardbei domineerde hier, maar het was absoluut geen zoete rosé, hij was lekker droog en het was bijna een lichte rode wijn. Als toetje de Ratafia de la Champagne. Een dessertwijn met 18% alcohol. Mooie oranje/rode kleur, aroma van krenten, rozijnen en de smaak die me sterk aan een tawny Port deed denken. Een plezier om door te
slikken! Van de tweede serie van de foto hier rechts noem ik met name even de Mas des Chimères Oeillade 2010 Pays des Coteaux du Salagou IGP. Uit de Languedoc, bij sommigen misschien bekend van het meer van Salagou waar je op karpers kunt vissen. Wat opviel in het glas was de troebelheid, bijna alsof de wijn met melk was vermengd. Het aroma van kersenjam en rode bieten. In de smaak flink fruitig, hoge zuurtjes, nauwelijks tannines en een kruidigheid van rozemarijn en laurier. De garrigue weer duidelijk in het glas. Van de derde serie liet
ik de Vouvray Brut dus nog even dicht. Ik noem wel even de Stécia Château des Crès Ricards Coteaux du Languedoc 2006. Dieprood, met een klein oranje randje. Heel klein beetje rubber in de neus op de stille spiegel. Na het walsen kwam er overrijpe kers en zondoorstoofd zwart fruit opzetten. Een frisse, maar toch zwoele wijn, overduidelijk weer die garrigue. De grenache zit er in ieder geval onmiskenbaar in, tonen van tabak en pure chocola: een lekkere dikke herfst/winterwijn. Van de producent Marcato, waar ik in totaal zes verschillende wijnen van ontving, ook deze Palladiano Tai Rosso 2009 Colli Berici DOC. Ongefilterd, houtrijping gehad, maar mooi in de wijn verweven. Een zachte wijn met voornamelijk rood fruit, een mini-zoetje, maar ook een pepertje en een kruidje en een mooie balans tussen zoet en zuur. Een sappig glas! Concluderend constateer ik dat deze selectie wijnen uit het assortiment van Vins Simple in ieder geval geen doorsnee wijnen zijn, en als ik dat zeg bedoel ik dat positief, want ik hou wel van verrassingen. Als ik eenheidsworst wil dan drink ik wel cola of goedkope Nieuwe Wereld wijnen, maar de door mij geproefde wijnen kan ik daar toch zeker niet onder scharen!
Tim, nogmaals dank voor je uitstekende service!

Presentatie Santa Rita wijnen uit Chili

Via Melman Communications kreeg ik een uitnodiging van Noordman Wijnimport om aan te schuiven bij een lunch in "The Wineroom" van het La Rive restaurant in het Amstel Hotel te Amsterdam. Eén en ander ter promotie van de Chileense wijngigant Santa Rita. Geen onbekende speler in Nederland, bij de meeste consumenten bekend van onder andere de Makro en de Dirck III en dan met name de wijn met de merknaam "120" welke al sinds 1982 op de markt is. Vandaag ging het echter over de Reserva en Medalla Real lijnen met als toetjes de CCC (Triple C) 2005 en de Casa Real 2005. Noordman Wijnimport bestaat al sinds 1934 en Viñas Santa Rita sinds 1880 maar liefst. De samenwerking tussen Noordman Wijnimport en Santa Rita begon 22 jaar geleden. Voor tekst en uitleg over de te proeven wijnen was wijnmaker Carlos Gatica ingevlogen. In Chili heeft hij de leiding over een groepje van acht wijnmakers. Santa Rita is één van de hoofdrolspelers op de internationale markt getuige het feit dat ze naar meer dan 75 landen exporteren. Zo'n 20 jaar terug is men met een verhuizing begonnen van makkelijke vruchtbare bodems naar bodems waar de wortels van de druivenstok wat harder moeten werken voor hun voedingsstoffen. De vraag naar terroir-wijnen wordt immers steeds groter. Irrigeren in Chili is vrijwel onontkoombaar, maar Santa Rita doet dit niet volgens een vast schema. Regelmatig wordt er in de wijngaard zelf gekeken of het nodig is. Pas wanneer de druif zijn eigen sap dreigt te gaan consumeren wordt er geïrrigeerd en dan nog bijna druppelsgewijs. Santa Rita heeft ook een flessen-producent opgekocht en produceert de lichtste flessen binnen de industrie. Het mes snijdt aan twee kanten: het is minder milieu-belastend maar ook transportkosten worden lager. Maatregelen die ervoor hebben gezorgd dat ze binnenkort het certificaat "duurzaam bedrijf" mogen ontvangen. Over het algemeen kun je van de Chileense wijnen zeggen dat ze redelijk wat alcoholischer zijn dan hun Europese tegenhangers. Dat komt door het enorme verschil in dag- en nachttemperatuur. Het koelt 's nachts zo sterk af dat de activiteit in de druivenstok vrijwel volledig tot een halt komt. Daar waar in een gematigd klimaat de suikerreserve 's nachts nog wel eens wordt aangesproken, blijft deze in Chili helemaal in de druif zitten. Suikers worden bij vergisting omgezet in alcohol, dus je voelt 'm al: hoe meer suikers in de druif des te hoger het potentiële alcoholgehalte. Voordeel echter van de koude nachten is dat alle aroma's en noodzakelijke zuren ook behouden blijven. Verschillende tapas kregen we bij de eerste twee witte wijnen, beide van de sauvignon blanc druif. De eerste 2010 Reserva Casablanca DO was zoals ik deze wijn verwacht; buxus, citrus. De 2008 Medalla Real Leyda DO was al iets minder kenmerkend. Maïs en asperges in het aroma, behoorlijk mineralig en zelfs ziltig in de smaak. Bij het hoofdgerecht van hazenrugfilet werd er zelfs even teruggeproefd naar deze wijn en hij kon het rode vlees best wel aan. Bij het voorgerecht van op de huid gebakken kabeljauw met garnalen, kokkels en coquilles werden twee chardonnay's geserveerd. Ook hierbij weer die ziltigheid die ik niet eerder bij chardonnay heb geproefd. Natuurlijk zat er ook "het botertje" in, vanille van het houtgebruik, maar ingetogen, en opvallend hoge zuren nog. Bij het hoofdgerecht van hazenrugfilet met eigen jus en een speculaascrumble, savooiekool, gevulde spruitjes en gekarameliseerde uienringen, werden vier rode wijnen gepresenteerd. De 2009 Reserva Carmenère Valle de Rapel DO, de 2008 Reserva Merlot Valle del Maipo DO, de 2009 Reserva Cabernet Sauvignon Valle del Maipo DO en de 2008 Medalla Real Cabernet Sauvignon Valle del Maipo DO. Ondanks dat het allemaal kwalitatief goede wijnen zijn, waren de meningen verdeeld over welke wijn nu het best bij het gerecht paste. Voor mij was dat de carmenère. De merlot werd ondergesneeuwd door het gerecht en de twee cabernet sauvignons vond ik eigenlijk te heftig voor het ingetogen gerecht. Zou deze wat kruidiger zijn geweest of met een stevige jachtsaus zijn overgoten waren ze betere kandidaten geweest. Als toetje bij het kaasplankje de CCC 2005 oftewel de Triple C (Cabernet franc 55%, Cabernet sauvignon 30% en Carmenère 15%). Een wijn die ze alleen in de betere jaren uitbrengen. Lekker zoetje in de aanzet, fris, zacht mondgevoel, 16 maanden hout maar zeer goed geïntegreerd in de wijn met mooie ronde tannines. Hierna volgde de Casa Real 2005 van 100% cabernet sauvignon. Het kenmerkende aroma van cederhout hierbij aanwezig, 14 maanden op nieuw Frans eiken en hier is dat al meer duidelijk maar nog steeds niet overheersend. Drogend in de mond maar zeker niet overmatig tannineus. Santa Rita zet de tendens naar het produceren van meer en kwalitatieve terroir-wijnen voort. Wel opvallend dat de Nieuwe Wereld wijnen eerst geroemd werden vanwege hun opvallende verschillen met de wijnen uit de Oude Wereld, die daarop de afzetmarkt ook zag slinken, terwijl nu juist meer en meer wordt geprobeerd de stijl van de Oude Wereld te benaderen. Santa Rita is in mijn optiek in ieder geval de juiste weg ingeslagen hiermee.