Nu ik weer werk, af en toe ook 's avonds, moet ik zo nu en dan een proeverij laten schieten waar ik graag naar toe had willen gaan. Tim Bos van Vins Simple, Simply Wines organiseerde er eentje in Hilversum. In het kader van "als Mohamed niet naar de berg kan komen, komt de berg maar naar Mohamed" kwam Tim de dag na zijn proeverij de aangebroken flessen met daarin nog wat restjes naar mij brengen! Dat noem ik nog eens commitment! Hij had er zelfs nog een nieuwe fles Vouvray Brut sprankelwijn bij gedaan, die ik later nog een keer apart zal
bespreken. Van de foto hier rechts moet ik er een paar noemen. Allereerst de Jean-Claude & Didier Aubert Vouvray sec 2008. Druivenras de chenin blanc en ik schreef op: chenin blanc? meer daarvan! Ik had al eens een zoete Coteaux du Layon van dezelfde druif geproefd en in deze Vouvray herkende ik vele kenmerken, vooral in de neus. Maïs, asperges en een zoete honing-geur en de smaak was heerlijk. De rosato van Marcato Berico 2010 "The Breeze" was nu eens een keer geen rosé met een overwegend frambozengeur -en smaak. Nee, aardbei domineerde hier, maar het was absoluut geen zoete rosé, hij was lekker droog en het was bijna een lichte rode wijn. Als toetje de Ratafia de la Champagne. Een dessertwijn met 18% alcohol. Mooie oranje/rode kleur, aroma van krenten, rozijnen en de smaak die me sterk aan een tawny Port deed denken. Een plezier om door te
slikken! Van de tweede serie van de foto hier rechts noem ik met name even de Mas des Chimères Oeillade 2010 Pays des Coteaux du Salagou IGP. Uit de Languedoc, bij sommigen misschien bekend van het meer van Salagou waar je op karpers kunt vissen. Wat opviel in het glas was de troebelheid, bijna alsof de wijn met melk was vermengd. Het aroma van kersenjam en rode bieten. In de smaak flink fruitig, hoge zuurtjes, nauwelijks tannines en een kruidigheid van rozemarijn en laurier. De garrigue weer duidelijk in het glas. Van de derde serie liet
ik de Vouvray Brut dus nog even dicht. Ik noem wel even de Stécia Château des Crès Ricards Coteaux du Languedoc 2006. Dieprood, met een klein oranje randje. Heel klein beetje rubber in de neus op de stille spiegel. Na het walsen kwam er overrijpe kers en zondoorstoofd zwart fruit opzetten. Een frisse, maar toch zwoele wijn, overduidelijk weer die garrigue. De grenache zit er in ieder geval onmiskenbaar in, tonen van tabak en pure chocola: een lekkere dikke herfst/winterwijn. Van de producent Marcato, waar ik in totaal zes verschillende wijnen van ontving, ook deze Palladiano Tai Rosso 2009 Colli Berici DOC. Ongefilterd, houtrijping gehad, maar mooi in de wijn verweven. Een zachte wijn met voornamelijk rood fruit, een mini-zoetje, maar ook een pepertje en een kruidje en een mooie balans tussen zoet en zuur. Een sappig glas! Concluderend constateer ik dat deze selectie wijnen uit het assortiment van Vins Simple in ieder geval geen doorsnee wijnen zijn, en als ik dat zeg bedoel ik dat positief, want ik hou wel van verrassingen. Als ik eenheidsworst wil dan drink ik wel cola of goedkope Nieuwe Wereld wijnen, maar de door mij geproefde wijnen kan ik daar toch zeker niet onder scharen!
Tim, nogmaals dank voor je uitstekende service!