Ik loop een beetje achter voor wat betreft mijn geliefde biodynamische wijn: Coyam. Jaargangen 2019 en 2020 heb ik ook al liggen maar 2018 moet eerst nog even geproefd worden. Dat is zeker geen straf maar ik laat ze heel bewust nog iets verder rijpen in m'n kelder. Vandaag gaat-ie er dan aan geloven. Zonder geproefd te hebben rubriceer ik hem maar meteen al als 'aanrader', dat zal er uiteindelijk toch wel van komen. Al tien oogstjaren lang is dat het geval. Uiteraard is de samenstelling van de blend weer anders dan de voorgaande jaren, hou je vast: syrah 42%, carmenère 39%, cabernet sauvignon 6%, garnacha 5%, malbec 3%, carignan 3%, tempranillo 1% en mourvèdre 1%. Veertien maanden rijping waarvan 75% in Frans eiken, 20% in groot hout met een inhoud van 20 en 50 hectoliter en 5% in betonnen eieren, alcohol is 14%. Dieprood tot paars in het glas, intensiteit 4 uit 5, licht nevelig. Gemiddeld aromatisch, iets terugkoelen in de hitte van vandaag de dag kan geen kwaad getuige de warme en iets alcoholische walm die als eerste mijn neus bereikt. Daarachter zit rood fruit, rode bessen, zure kersen, bramen, leer, vanille. In de mond een mooi gedoseerd zoetje, fraaie zuren, goede balans tussen filmend en strak, heel sappig, lange afdronk. Hoge smaakintensiteit zonder log te zijn, het houtgebruik is weer beter geïntegreerd ten opzichte van de voorgaande jaren, hout om het hout is absoluut niet meer aan de orde, het is ondersteunend gebruikt en een aangename aanvulling. Uiteraard zal het met nog veel meer jaren flesrijping meer naar de voorgrond treden maar op dit moment is het prachtig gebalanceerd. Dat laatste geldt overigens voor de gehele wijn, een uitstekende
overall balans. Rood fruit, zwart fruit, bessen, kersen, bramen, licht kruidig, hintje leer. Op dit moment is-ie niet heel complex en is z'n doordrinkfactor hoog. Hij is wat eleganter van stijl geworden en dat is helemaal niet verkeerd. Het lijkt wel alsof hij steeds beter gaat aansluiten op mijn toch nog immer veranderende smaak. De vergelijking die ik regelmatig maak met mooie Bordeaux Grand Cru Classé's gaat inmiddels niet meer op. Tenzij klassiek Bordeaux ook zijn/haar smaakprofiel heeft aangepast. Ondanks de houtrijping gaat Emiliana steeds meer voor de snelle(re) consumptie mijns inziens. Coyam hoef je niet meer jaren in je kelder te laten voor het mooiste resultaat, hij is meteen op dronk. Wellicht heeft dat te maken met het feit dat wijnmaakster Noelia Orts het stokje heeft overgenomen van Álvaro Espinoza Durán. Nog steeds wordt hij geconsulteerd echter dus het is eerder een samenwerking dan een overname. Vooralsnog keur ik het goed. Coyam staat op de schappen bij de Albert Heijn XL.
