Marcelle de Changey AOP Meursault Les Narvaux 2016

Wanneer ik een houtgerijpte witte wijn beschrijf op Wijn-Blog, noem ik vaak de naam Meursault. Daarvan proefde ik wel al een aantal maar besproken heb ik 'm nog nooit hier. Daar komt vandaag verandering in. Ondanks dat het een icoon-wijn is, blijft het natuurlijk "gewoon" chardonnay met hout, alleen het terroir maakt 'm uniek. En laten we wel wezen, chardonnay met hout vind je ook voor zes euro in de supermarkt. Toevallig komt het exemplaar van vandaag ook uit de supermarkt, de Jumbo, maar wel met een prijskaartje van bijna veertig euro. Ik ben benieuwd of het opgeklopte onzin is, en of ik überhaupt in staat ben om dat te kunnen proeven, of dat de prijs daadwerkelijk is te rechtvaardigen. Het alcoholpercentage is 13,5%, hetzelfde als de Vino de Pago uit m'n vorige blogpost, oogstjaar is dus ook hetzelfde, alleen over de houtrijping heb ik niets kunnen vinden. Ik ga uit van rijping in hout maar niet noodzakelijk vergisting in hout. Bij het inschenken een intens gele kleur neigend naar heel licht oranje, helder. Ingetogen aroma, bloemenhoning, tropisch fruit, mango, abrikoos, lychee, koud in het glas is het hout niet te ruiken. In de aanzet een zoetje, fraaie zuren, klein kruidig bittertje, lange afdronk. Smaakintensiteit iets hoger dan gemiddeld, medium plus noemen we dat dan, honing, mango, ananas, lychee, abrikoos. Ook in de smaak kan ik nog geen hout ontwaren. Tevens vind ik 'm redelijk a-typisch, zowel voor de druif als voor Bourgogne in het algemeen, Meursault in het bijzonder. Hij heeft wat gewurztraminer-trekjes en teveel associatie met een zoete "dessertwijn". Dit is niet wat je verwacht wanneer je Meursault proeft. Ik ga 'm even in het glas flink laten opwarmen, wellicht kom ik dan tot andere inzichten. Wat ik al vreesde: het zoet wordt alleen nog maar meer geaccentueerd. Voordeel is dat ik nu ook kokos en karamel proef dus de eigenschappen van houtgerijpte Chardonnay zijn nu evidenter. Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat dit naar mijn smaak teveel naar de zoete kant neigt. Ik vind het geen exemplarische Meursault. De elegante stijl spreekt me dan weer wel aan.