Matteo Correggia DOCG Roero 2007

Nadat ik hier op Wijn-Blog een aantal Barolo's had beschreven waarvan de kwaliteit op z'n minst 'discutabel' te noemen was, kon Rienk van Vinoblog zich niet langer inhouden. Hij vond het zo sneu dat ik steeds maar weer afknapte op die nebbiolo druif dat hij mij een fles wijn toestuurde. Geen Barolo maar eentje waarin ik nu eindelijk eens de typiciteit van de nebbiolo zou moeten kunnen proeven. Deze wijn uit Piemonte heeft 12 maanden in tweedehands hout gelegen, alcohol is 14,5%. In het glas een heldere lichtrode kleur met een klein oranje randje. Op de stille spiegel ruik ik het hout en een wat 'belegen' geur, daar is niets mis mee. Nadat ik heb gewalst komt er een klein stalletje m'n neus in, iets kruidigs, wat jammigs, een rozengeur (geen maneschijn), alles heel subtiel, niet stuivend. In de mond doet hij me in eerste instantie meteen aan een rode Bourgogne denken. Licht, laag in de tannines, hout, de smaak van aardbeitjes, iets aards. De aanwezige zuren zijn redelijk hoog maar wel aangenaam, het bittertje in de afdronk is lekker. Hij is wel behoorlijk drogend in de mond, maar ik drink hem dan ook 'sec', zonder eten. In dat geval is het geen allemansvriend, je moet deze stijl kunnen waarderen. Eet erbij en hij zal wat toegankelijker zijn. Bourgogne liefhebber die ik ben kan ik voor mezelf niet anders concluderen dan dat ik dit een 'interessante' wijn vind. Niet meteen 'lekker' maar ongemerkt schenk ik nu al een derde glas in en blijft het aroma, de smaak en de complexiteit me enorm boeien.