Montes Alpha DO Valle de Colchagua Carmenère 2009

En weer een wijn van de Chileense kwaliteitswijn-proeverij. Carmenère staat er pontificaal op het etiket, maar er zit toch ook nog 10% cabernet sauvignon in. Voor mij een reden om hem als blend te rubriceren. Alcohol is 14,4% volgens de fiche technique. Fermentatie heeft 10 dagen geduurd, rijping vond 12 maanden plaats in Franse eikenhouten vaten, zowel nieuwe als occasions. Heldere, diep kersenrode kleur met een magenta schijn. Een prachtig aroma op de stille spiegel, beetje een à la Bordeaux-neus. Kersen, pruimen, leertonen, klein kruidje, hintje chocola, de frisheid van stophoest. Als-ie net zo lekker smaakt als dat-ie ruikt, dan ga ik vanaf nu enkel nog Chileense wijnen voor m'n plezier drinken. Fluweelzacht glibbert hij m'n mond binnen, een zin die ik vaker gebruik om aan te geven dat ik het een prettig mondgevoel vind. Eventjes daar laten rusten waarna de tannines toeslaan, mwâh, valt ook nog wel mee, 3 uit 5. Mooi rond, rijp, maar wel iets drogend. Het bitter van pure chocola is de eerste smaak die me begroet: hallo. Dan komen de zondoorstoofde pruimen en groene paprika. Ik ga even een uurtje wachten tot de volgende slok. Dat maakt dus niet veel uit, ik ben bang dat deze fles zo'n vijf jaar te vroeg is geopend. Geeft niet, hij is nu al mooi, maar wordt ongetwijfeld nog mooier na vijf tot tien jaartjes rust.

Stellenbosch Welmoed Chenin Blanc 2010

#Twitterproeverij. Tussen 17:30 en 19:00 uur organiseerde Welmoed wijnen vandaag een twitterproeverij. Ook wijnmaker Bernard Claassen deed vanuit Zuid-Afrika mee. Het thema lijkt welhaast voor de hand liggend: Welmoed wijn. Het ging er fanatiek aan toe aangezien de meesten meerdere flessen voor hun neus hadden en ik een foto van een whiteboard met de te proeven wijnen voorbij zag komen. Ik had er zelf ook nog eentje in mijn kelder liggen uit 2010 van de chenin blanc druif, die zat dan weer niet bij de te proeven exemplaren op Twitter, deze is in het assortiment inmiddels vervangen door de viognier. Dat complete assortiment is overigens bij de AH te koop, mijn exemplaar was een kadootje van een ex-collega. Alcohol is 13%. Koud uit de koelkast is hij nog weinig aromatisch, iets laten opwarmen dus. Dan ruik ik wat groens, wat grassigs. Het aroma lijkt ook een beetje zoet te zijn, van gele appel. Ik mis een beetje de karakteristieke karton en katoen geuren van de chenin blanc. Wijnen van de chenin blanc druif kunnen goed ouderen maar de Welmoed die in de schappen van de supermarkt staat, is daar niet voor bedoeld. De schroefdop is daar natuurlijk ook al een indicatie van. Jong drinken dus. In de smaak komt die gele appel terug maar ook zit er iets noterigs in en een bitter smaakje van sinaasappelschillen komt terug in de afdronk. Zuren zijn er gelukkig voldoende, één van de typische eigenschappen van de chenin blanc. Het is een toegankelijke wijn, simpel, niets mis mee. Verwacht geen diepgang.

Mateus rosé

Zoals de wijnen van J.P. Chenet bekend staan om de flessen met de gekromde hals, zo staat deze Mateus rosé bekend om de platte buikfles beter bekend als de 'Bocksbeutel' en typerend voor de wijnen uit de Duitse wijnstreek Franken. Deze rosé komt echter uit Portugal. Verkrijgbaar op vele locaties en ook sterk variërend in prijs van net iets over de 2 euro tot net iets onder de 6 euro. Goed opletten dus wanneer je deze wijn zoekt. Alcohol is 11%. Er staat geen jaartal op de fles, dat vertelt mij dat het een 'vinho de mesa', oftewel een tafelwijn is. Gebruikte druivenrassen staan ook niet vermeld dus rubriceer ik hem maar even onder blend. Bij het ontkurken, er komt een heel smal klein kurkje uit, ontsnapt er een 'pffft', alsof je een fles koolzuurhoudende drank opendraait. En warempel, er zitten ook nog eens bubbels in je glas en in de fles komt zelfs een mousse-laagje. De kleur is donker oranje tot lichtrood, intensiteit 2 uit 5. De eerste snuif onthult een stuivend aroma van frambozen, frambozen-snoepjes en RANG-snoepjes. Na het walsen komt daar nog iets van aardbeien-jam en winegums bij. Ik stel me in op zoete meuk maar dat valt gelukkig mee. Het prikkeltje rond de tong van de koolzuur is daar inderdaad. Vervolgens proef ik wel zoete smaken, maar er zit ook nog verrassend veel zuur bij. Het is in ieder geval goed in balans. Het zoet is niet overheersend, maar het zuur ook niet. In de afdronk zit ook nog een mini-bittertje. Het fruitige karakter van framboos en aardbei blijft nog vrij lang in je mond hangen. Hij mag dan een goedkoop imago hebben, maar ik vind hem zeer geschikt als terras-wijn. Prikkelend, verfrissend, niet te hoog in de alcohol en helemaal niet zo zoet als dat de geur doet vermoeden. Hij is ontzettend fout, maar niet verkeerd... ;-)

Clos les Montys Vigne 1914 AOC Muscadet Sèvre et Maine sur lie 2008

Volgens mij blogde ik pas nog dat ik me ging ontdoen van 'oude' witte wijnen die al te lang in m'n kelder liggen, toch heb ik dit ouwetje uit 2008 onlangs nog aangeschaft. Speciaal voor de #Twitterproeverij van vanavond. Het thema is Muscadet. Daarvan had ik hier al eerder twee exemplaren uit het supermarkt segment beschreven, maar ik wilde nu wel eens iets speciaals. Ik had eerst wat gegoogled en kwam toen op een afbeelding uit van het etiket van deze Clos les Montys. Lekker ouderwets lettertype en dan ook nog eens wijn van stokken die bijna 100 jaar oud zijn. Dat moest 'm worden. Via de site van Kwast Wijnkopers kwam ik erachter dat hij te koop is bij Wijnkoperij Le Bouchon in Bunnik. Laat dat nou ook nog eens de locatie zijn waar ik m'n SWEN2 cursus heb gevolgd. Eén handicap heb ik vanavond: ik heb griep. Nou duurt dat bij mij altijd maar drie dagen intens, waarna ik nog wel zo'n drie maanden blijf nakuchen. Vandaag zit ik op dag twee. Toch trek ik deze wijn open en hoop dat ik er voldoende van meekrijg. Doorslikken zal ik maar even niet doen, in verband met de paracetamol. Alcohol is 12%. De wijn is deels in eikenhouten vaten, deels in roestvrijstalen tanks opgevoed. Daar hebben ze twee jaar 'sur lie' gelegen. Even lijkt het alsof ik champagne inschenk; kleine bubbeltjes hechten zich aan de binnenwand van het glas en ook de eerste snelle neus geeft die bekende champagne toast-toon. Licht goud-geel gekleurd, intensiteit 2 uit 5. Die toast-toon, de geur van de gistcellen is vooral op de stille spiegel te ruiken. Na het walsen trekt dit de wijn in. Dan komt er een frisse mint-geur omhoog en wat citrustonen. Oh, wat ben ik blij dat m'n neus het weer doet! In de mond is er gelijk een tinteltje rond de tong. Wauw, wat een hoge zuren voor een witte wijn uit 2008! Duidelijk citroen maar ook die toast zit weer in de smaak. Erg jammer dat ik 'm niet ga doorslikken, hij lijkt me erg lekker en compleet. In de afdronk zit nog een mini-grapefruit bittertje. Collega blogger Jurgen van In Vino Momentum had er ook al over geschreven. De mineraliteit, natte steentjes, die hij eruit haalde, valt voor mij wat moeilijker te beoordelen. Als je mineraliteit al kunt waarnemen in een wijn. Wat mij wel opvalt is een behoorlijke ziltigheid, alsof het zeewater van de Atlantische Oceaan een beetje is doorgedrongen in de druiven. In combinatie met een gerecht van schaaldieren of een stevig visgerecht zal deze wijn zeer lekker smaken schat ik zo in. Nog beter: oesters! Klein drupje citroen erop. Ziltigheid en citroen zowel in het gerecht als in de wijn. Smullen!

Montebello Salice Salentino Ultima Cuvée 2010

Verkeerde dag, locatie, glas, fles of inhoud? Meestal is een Salice Salentino voor mij een veilige keus om op terug te vallen wanneer ik even niet meer weet welke wijn ik moet opentrekken. Ik heb me er zelden nog een buil aan gevallen. Het was ook nog eens een keer een magnum fles, twee keer de inhoud van een normale fles van 75cl dus. Ik nam hem mee voor een etentje waarbij lasagne Bolognese werd geserveerd. Alcohol is 13%. De druivenblend bestaat uit de negroamaro en de malvasia nera, mixverhouding niet vermeld. Bleekrood met een magenta rand. In de neus peperkoek, framboos en een kruidje. Dit kwam ook in de smaak terug. Een fris-fruitige wijn zonder enige diepgang. Hij was dun, hij was doorsnee en van een afdronk was nauwelijks sprake. Jammer, jammer. Gelukkig kreeg ik de fles als bonus bij een grotere bestelling dus hij kostte me niets. Misschien dat een wijn van dit jaartal in een fles van deze omvang nog minstens tien jaar had moeten liggen, maar ja, gedane zaken nemen geen keer. Het eten was in ieder geval wel lekker!

Château Bujeau la Grave Bellevie Bordeaux 2008

In de Bordeaux wordt niet gesproken over slechte oogst-jaren. Er zijn slechts twee type Bordeaux wijnen: zij die uit het jaar van de eeuw komen en zij die uit een klassiek jaar komen. Een voorbeeld van een klassiek jaar is 2008. Dat heb ik nu dus in m'n glas. Een blend van de druivenrassen merlot en cabernet sauvignon, mixverhouding niet vermeld. Alcohol is 13%. Een heldere dieprode kleur met een lichte magenta rand, kleurintensiteit 4 uit 5. Voor het walsen een sterk kruidig aroma, aangevuld met een bepaalde frisheid en een hint van kersen. Na het walsen komt er een lichte stalgeur bij. In de mond fris en fruitig, veel vers rood fruit, voornamelijk rode bessen. Flink wat zuren aanwezig en een bitter. Hij komt op mij nog behoorlijk rauw over. Misschien dat hij met enkele jaren opleg beter zal worden, op dit moment kan ik hem niet waarderen.

Mediterranean Star DO Valencia Moscatel 2011

De Spanjaard Fernando Alonso wint vandaag de Formule 1 race in het Spaanse Valencia. Sweet victory! Bubbels voor Alonso, een zoete witte wijn uit de DO Valencia voor mij. In Spanje heet de druif 'moscatel' wat dezelfde is als de muscat d'Alexandrië. Je kúnt er mooie droge wijnen van maken, ik moet er nog steeds eentje van proeven op Wijn-Blog, maar 9 van de 10 keer zal een wijn van deze druif zoet zijn. Alcohol is 11,5%. Licht bleek-gele kleur in het glas. Stuivend aroma van witte druiven, meloen, rijpe mango, perzik. Inderdaad, behoorlijk zoet in de mond maar heel blij te constateren dat er ook voldoende zuren in zitten, behoorlijk veel nog eigenlijk. Tinteltje rond de tong, mini-bittertje in de afdronk. Het is geen stroperig dik zoete wijn, hij is echt nog fris. Meloen, peer en ook lychee zijn de meest opvallende fruitsmaken. Wanneer je niet van zoete wijn houdt: laten staan! Zelfs ijskoud geserveerd blijft dit een hele zoete wijn. Als je er wél van houdt: goed koelen en jong drinken. Goed geschikt in combinatie met een fruitsalade.

William Cole Vineyards Columbine Special Reserve Single Vineyard Cabernet Sauvignon 2007

En door gaan we weer met de samples van de Chileense kwaliteitswijn proeverij. Druiven afkomstig van een single vineyard, houtrijping van 12 maanden op Frans eiken. Alcohol is 13,7%. Helder felrood, intensiteit 4 uit 5. Dit is weer eens zo'n heerlijke neus! Beetje belegen, houtopvoeding maar niet te dik erbovenop, een Bordeaux-neus. Ook weer zo'n bepaalde frisheid, het stophoest snoepje noem ik dat. In de aanzet een mooi zacht mondgevoel, geen zoetje, absoluut droog. Mooie belegen smaak, maar wel ontzettend veel rood fruit, niet te dik ook. Mooie zuren aanwezig, verre van log of zondoorstoofd, het is heel elegant. Kersen, bessen, klein beetje kruidigheid. Wauw, wat is dit mooi! Ik kan het geloof ik niet vaak genoeg zeggen: Chili heeft mijn wijnhart veroverd. Wat een prachtige wijnen komen hier vandaan. Het proeven stopt hier, het doorslikken gaat beginnen. Tot morgen!

Mas d'en Pol DO Terra Alta Xavier Clua blanco 2009

Fjieuw (fictief zweet van het voorhoofd afvegend gebaar erbij denken), gelukkig! Alweer een witte wijn uit 2009 die niets, nou ja, weinig aan fris- en fruitigheid heeft ingeboet ondanks zijn 'leeftijd'. Jaargang 2009 is natuurlijk nog niet zo oud, maar dat is sterk afhankelijk van wat voor soort wijn het betreft. Deze wijn kon het hebben. De gebruikte druivenrassen zijn grenache blanc 60%, chardonnay 20%, sauvignon blanc 15% en muscat 5%. Een interessante mix. Alcohol is 13%. Een licht goud-gele kleur in het glas. Geen stuivend aroma, wel mooi fris. Iets van munt, anijs, citroen, ananas. In smaak komt dit ook allemaal terug. Daarnaast toch nog een klein beetje gisttonen, toast, champignon, klein bittertje, maar redelijk op de achtergrond. Hij is droog, strak, acceptabele zuren, niet heel hoog. Speekselopwekkend, kan goed als aperitief dienst doen of bij het voorgerecht, een frisse salade bijvoorbeeld. Goede balans, mooie wijn.

Viña Santa Carolina Ocean Side Sauvignon Blanc 2011

In het kader van Wereld Sauvignon Blanc Dag, of Global #SauvBlanc Day zoals dat dan weer op Twitter heet, vanavond tevens een #Twitterproeverij met dit thema. Mijn exemplaar komt uit de Valle de San Antonio in Chili en zoals ik al eerder heb ondervonden, zijn de sauvignon blanc wijnen uit dit land minstens zo stuivend en expressief als de Nieuw Zeelandse tegenhangers. Mijn fles kreeg ik van Melman Communications, een restant van de Chileense kwaliteitswijn-proeverij. Alcohol is 13,5%. Hele bleke lichtgele kleur. Nog voordat ik wals stuift het aroma het glas uit. Maïs, asperges, buxus, de hele rataplan aan typerende geuren voor dit druivenras komt voorbij. Het walsen versterkt het aroma alleen maar. In de mond droog, fris, strak, fruitig en een klein bittertje. Vaak vind ik de zuren in wijnen van de sauvignon blanc druif té aanwezig, maar in deze wijn is het precies goed gedoseerd. Citroen, ook gewoon witte druiven haal ik eruit, asperges, buxus, grapefruit, beetje perzik ook. Naast veel groene dus ook wat tropische indrukken. De smaken blijven nog lang in je mond hangen. Wijngaarden in Chili liggen vrij hoog en dicht bij de oceaan wat beide bevorderlijk is voor het behoud van zuren en aroma's. Ik durf hem wel aan: Chili gaat Nieuw Zeeland voorbij voor wat betreft kwaliteits sauvignon blanc wijnen. Deze Santa Carolina is daar een zeer fraai voorbeeld van. Een aanrader.

Brumont Torus AOC Pacherenc du Vic-Bilh Sec 2009

Gelukkig! Alweer een witte wijn uit 2009 die in ieder geval nog fris en fruitig ruikt. Ik was even bang dat het aan mijn wijnopslag zou liggen. Hopelijk smaakt-ie ook nog zo. Witte wijnen van de AOC Pacherenc du Vic-Bilh zijn altijd assemblages van meerdere druivenrassen. Ze produceren hier zowel zoete als droge wijnen, de toevoeging 'sec' duidt aan dat je hier met de droge wijn te maken hebt. De blend bestaat voor minimaal 60% uit de druivenrassen courbu en petit manseng en voor deze twee druiven staat een individuele limiet van maximaal 80%. Daarnaast mag deze basis-assemblage worden aangevuld met de druivenrassen arrufiac, gros manseng en sauvignon blanc, waarbij die laatste voor maximaal 10% aanwezig mag zijn. Deze informatie haalde ik via de INAO site, in het boek van de Wijnacademie stond helaas nog informatie van vóór 21 februari 2005; dat is de datum waarop de laatste mutaties hebben plaatsgevonden in de regelgeving per decreet nummer AGRP0500012D. Tis maar even dattu het weet... Alcohol is 14%. Licht goud-gele kleur in het glas. In de geur citroen en onrijpe mango (ik heb onlangs voor het eerst bewust zowel onrijpe als rijpe mango geproefd, vandaar dat ik hem nu eindelijk kan gebruiken als geur- en smaakomschrijving). Volle smaak in de mond, rijk, speekselopwekkend. Mooie zuren, klein bitter. Smaken van citroen, limoen, grapefruit, ananas, nou vooruit; de mango mag er ook in, wel rijp gelukkig. Hij prikkelt ook lekker rond de tong. De 14% alcohol maakt hem wel redelijk zwaar, effe lekker wegklokken wordt hierdoor bemoeilijkt. De frisheid van het fruit, de zuren en de rijke smaak maken dat echter ruimschoots goed. Het grapefruit-bitter in de afdronk zal niet iedereen meteen kunnen waarderen, maar ik in ieder geval wel. Smakelijke wijn.

Castello Romitorio Sant'Antimo Rosso DOC 2006 'Romito del Romitorio'

'Super Tuscan' stijl maar wél met een DOC status. Een zogeheten 'echte' Super Tuscan valt onder de tafelwijnen maar de DOC Sant'Antimo Rosso mag met dezelfde druivenrassen werken. In dit geval de sangiovese grosso 60%, cabernet sauvignon 20% en canaiolo nero 20%. Houtopvoeding van 14 maanden in groot Frans eiken. Alcohol 14%. Heldere felrode kleur met een mini-oranje randje, kleurintensiteit 3 uit 5. Mooi belegen toets in het aroma, bij rood mag dat dan weer wel, vind ik. Op de cabernet sauvignon na, zijn het geen Bordeaux druiven, maar het aroma doet me hier toch enigszins aan denken. Moeilijk te definiëren geuren. Licht kruidig, fris, klein beetje koffie- en leertonen. Na een minuut of tien walsen komt daar dan toch het fruit aan. Rozenbottel, kers, pruim. Fluwelen mondgevoel in de aanzet, dan opeens komen de tannines opzetten, 3 uit 5, drogend maar niet stroef op de tanden, mooi rond. De kruidigheid vult je mondholte, pruim overduidelijk aanwezig, vrij hoge zuren, maar zeer welkom. Een bitter in de zeer lange afdronk. De wijn blijft zich in je glas ontwikkelen, elke 10 minuten weer meer en andere geuren en smaken. Een uur open nu en ook de smaak van krenten en tutti-frutti komt erbij. Geconcentreerde en complexe wijn, erg mooi en wordt almaar mooier! Nu drinkbaar maar kan zeker nog jaren liggen. Verkrijgbaar bij Wijn Cantina.

Domaine Roux Père & Fils 2009 AOC Bourgogne Aligoté

Oude witte wijnen in de opruiming! Ik spreek mezelf redelijk vaak tegen. Verkondigde ik onlangs nog dat ik belegen witte wijnen wel kan waarderen, kom ik er nu achter dat veel van die belegen geur- en smaakindrukken wel zo erg op elkaar lijken, dat er nauwelijks nog onderscheid valt te maken in druivenras of specifieke wijnstreek. De typische eigenschappen van de druif zelf en/of de invloed van het terroir gaan gewoon verloren wanneer je deze wijnen te lang hebt laten liggen. Dus, ik ga mijn kelder ontdoen van witte wijnen die al te lang liggen. Jaargangen 2010 en ouder gaan er aan! Uiteraard ga ik ze allemaal nog wel proeven en ik hoop vurig dat er nog mooie wijnen tussen zitten, maar ik vrees het ergste. Vandaag deze aligoté. De 'andere' witte druif uit de Bourgogne. Alcohol is 11,5%. Licht stro-geel tot goudgeel in het glas. Belegen geuren in de neus, toast, gistcellen, niet fris. In de mond balans tussen filmend en strak, net les gehad van Peter Klosse; zeer leerzaam. Nauwelijks restzoet, droog, zuren nog in redelijk hoge mate aanwezig, gelukkig. Aanwezig fruit: citroen en grapefruit. Bittertje in de afdronk. Ik kan geen waarde-oordeel vellen over deze wijn, het is mijn eigen schuld dat ik hem te lang heb bewaard. Jong kopen en jong drinken is dus het devies. Volgende!

Joseph Castan Excellence Merlot IGP Pays d'Oc 2010

Ik waag me weer eens een keer aan de merlot. Ik weet inmiddels dat er hele mooie wijn van gemaakt kan worden, maar ben toch nog steeds gereserveerd voor wat betreft wijnen van deze druif. Van Joseph Castan heb ik al eerder de carignan wijn geproefd en die was zeer goed binnen te houden. Eens kijken wat deze merlot brengt. Het percentage alcohol bedraagt 13,5%. In het glas helder magenta tot paars, kleurintensiteit 3 uit 5. Op de stille spiegel al vrij aromatisch. Even lijkt het alsof ik een Beaujolais Nouveau aan het besnuffelen ben: framboos, peperkoek. Mooi zacht mondgevoel, laag in de tannines, 1 uit 5. Mini zoetje in de aanzet, frisse zuren. Een bommetje aan vers rood fruit waarbij vooral de framboos domineert. Ik denk zelfs dat ik veel moeite zou hebben bij het blind proeven van deze wijn wanneer je een Beaujolais Nouveau ernaast zou zetten. Het is ook nog een erg jonge wijn, ik ben zeer benieuwd of en hoe deze zich zal ontwikkelen met enige jaren opleg. Voor wat betreft de typische eigenschappen van de merlot druif: ik denk dat die in deze wijn een beetje overschaduwd worden door de vinificatie. Ik vermoed toch echt dat hier macération carbonique is toegepast waardoor de vergelijking met een Beaujolais Nouveau helemaal opgaat natuurlijk! 'Fruitig' is het sleutelwoord voor deze wijn.

Verzoekje: Château St-Arnaud Cuvée Sélection Saint-Émilion Grand Cru 2008

Het aroma van een Bordeaux-wijn is apart. Ik vind hem nog steeds moeilijk te definiëren en hopelijk komt dat inzicht of dat 'Oh ja!'-moment nog wel. Een term die ik inmiddels wel bezig is 'Bordeaux-aroma'. Net als het aroma van een rode Bourgogne, pinot noir dus, is het lastig uit te leggen maar wel erg distinctief. Ik gebruik het ook voor bijvoorbeeld wijnen die helemaal niet uit de Bordeaux komen maar die qua druivenkeuze en wijnstijl veel overeenkomsten hebben met Bordeaux-wijn, al dan niet zeer bewust gekozen. Aangezien wijnen uit de Bordeaux wereldwijd hoog staan aangeschreven en voor veel geld verhandeld worden, de tophuizen dan, zal menig wijnmaker het niet nalaten zo'n zelfde stijl wijn proberen te maken. Vandaag heb ik er weer zo eentje met zo'n Bordeaux-aroma. Het percentage alcohol bedraagt 13%. In het glas helder rood met een magenta randje, gemiddelde kleurintensiteit. Op de stille spiegel een 'belegen' geurtje, eentje die ik vaker bij Bordeaux tegenkom, maar dan meestal bij wijnen van 15 jaar of ouder. Klein hintje van houtopvoeding ruik ik ook. Na het walsen komt daar een beetje kruidigheid bij en dat in mijn beleving typerende ontbreken van fruitaroma's. Ik begin dit type neus echter meer en meer te waarderen. Saint-Émilion is rechteroever dus de blend zal merlot gedomineerd zijn, vermelding van de exacte verhouding en gebruikte druivenrassen ontbreken echter op het etiket. Even googelen brengt me op merlot en malbec. Geen cabernet franc, geen cabernet sauvignon. Apart. De eerste slok onthult vrij hoge zuren en gemiddelde tannines. Het aanwezige fruit is voornamelijk bessen. In de smaak is het ook goed zoeken naar de houtopvoeding. De smaak-concentratie had naar mijn idee wel iets hoger gemogen ondanks dat de afdronk wel behoorlijk lang is. Gezien de aanwezige zuren schat ik dat je deze jaargang best nog een jaar of vijf in je kelder kunt laten liggen. De complexiteit zal daarmee ook nog toenemen. Hij is nu al goed drinkbaar, beetje rauw nog, dat wel, maar heeft zeker ouderingspotentieel.

Wijnbedrijvigheid: PLUS Wijnkelder

Anderhalve maand geleden lanceerde de supermarktketen PLUS een nieuwe website: PLUS Wijnkelder. Deze site gaat verder daar waar het assortiment wijnen in de winkel eindigt. Simpel gezegd: wijnen uit de schappen van de PLUS zul je niet via deze site kunnen aanschaffen en ook andersom: wijnen van deze site zul je niet in de supermarkt vinden. Je kunt ze er echter wel afhalen wanneer je daarvoor kiest. Bij een besteding onder de 120 euro zijn de verzendkosten namelijk € 7,50, maar deze vervallen wanneer je de bestelling afhaalt in een PLUS vestiging naar keuze. Bij de lancering van de site begon men met een assortiment van ongeveer 30 verschillende wijnen, inmiddels is dat aantal verdubbeld. Bezoek de site eens en geef je dan gelijk op voor de nieuwsbrief waarmee je op de hoogte wordt gehouden voor wat betreft actuele aanbiedingen en nieuw assortiment.



Volgens onderzoek riep de Nederlandse consument de PLUS uit tot beste wijnsupermarkt van 2012, net als in 2011 overigens, en regelmatig verdienen hun wijnen sterren, glaasjes of omfietsaanbevelingen in de diverse wijnalmanakken. Onlangs werden ook de eerste diploma's 'PLUS Wijnadviseur' aan diverse PLUS medewerkers uitgereikt. Hiermee zet de PLUS ook een trend die wellicht bij andere concullega's navolging zal gaan krijgen. De wens is de vader van de gedachte. Regelmatig zie ik een consument vertwijfeld alle kaartjes met algemene smaakprofielen lezen om een wijn te kiezen die bij hem of haar zou moeten passen. De hulp van een wijnadviseur is dan geen overbodige luxe. Ook advies op het gebied van wijn en spijs kunnen zij verstrekken. De opleiding werd gegeven door Frank Smulders, Nederlands enige Master of Wine, en gastdocenten waren onder meer Harold Hamersma en Onno Kleyn. Niet zomaar de eerste de besten dus. Via deze link kun je bekijken op welke vestiging inmiddels een wijnadviseur aanwezig is. Een tweede groep van 70 cursisten is alweer aan de opleiding begonnen.

Clos Alivu Blanc AOC Patrimonio 2009

Och heerlijkheid! Een witte wijn uit 2009 kunnen openen om te constateren dat-ie nog helemaal fris en fruitig is, dat zie ik graag! Het druivenras vermentino wordt op Corsica ook wel 'malvoisie de Corse' genoemd en 'rolle' in de rest van Zuid Frankrijk. De AOC Patrimonio ligt op het eiland Corsica. In Nederland moet je goed zoeken naar wijnen van dit eiland, ik heb mijn exemplaar uit Frankrijk zelf meegenomen. Het percentage alcohol bedraagt 13%. In het glas heel licht stro-geel met een groene zweem. Op de stille spiegel gelijk al ananas en citroen, na het walsen lijkt daar een klein zoetje bij te komen. In de mond zit dat zoetje in de aanzet, toch is het een droge wijn, hij is inderdaad nog heerlijk fris maar heeft ook een noterige smaak en in de afdronk zit een subtiel bittertje. Hij is redelijk filmend en de zuren zijn gematigd. Hij heeft een volle rijke smaak en ik begin zelfs te watertanden. Een tweede slok is dan ook snel genomen. Het bittertje zorgt weer voor voldoende spanning en compenseert het gebrek aan hoge zuren. Ik vind het een zeer smakelijke wijn.

Rieflé AOC Alsace Côte de Rouffach 'Bonheur Festif' Pinot Gris 2007

Ook op dit etiket staat weer die graadmeter voor wat betreft het 'zoetgehalte', net als bij de riesling die ik van dezelfde producent al eerder heb besproken. Ditmaal staat hij precies in het midden, op 5. Deze wijn zou dus half-droog moeten zijn, of is het half-zoet? Daar ben ik nog steeds niet uit. Het percentage alcohol bedraagt 12,5%. Het is alweer een 'ouwetje' en dat zie je gelijk in de kleur. Deze is redelijk intens geel, 3 op een schaal van 5 voor wit. In het aroma echter zit nog steeds fruitigheid. Op de stille spiegel begint het met wat gisttonen maar daarna komt er honing en ananas bij, zelfs nog wat citrustonen. In de mond is het toch redelijk aan de zoete kant, wanneer je daar niet op bedacht bent is het even schrikken. Smaken van honing, veel toast ook (gisttonen), perzik, abrikoos, lychee. De zuren blijven weg echter waardoor ook de spanning achterblijft. Deze wijn is mooi geouderd in de zin van dat hij niet kapot is gegaan of muf is geworden, maar de balans is helaas ver te zoeken. Het zoet overheerst, hij is niet mollig meer, hij is gewoon zoet. En zoet zonder zuur drinkt niet zo makkelijk weg.

Canepa DO Valle de Rapel Carmenère Reserva Privada 2008

Uit de Rapel Vallei komt deze Chileense wijn van de 'nationale trots': de carmenère druif. Oorspronkelijk geïmporteerd vanuit de Médoc in Frankrijk, en daar staat hij ook nog mondjesmaat aangeplant, hebben de Chilenen deze druif omarmd als 'hun' USP: Unique Selling Point. Als je zegt Chili, dan zeg je carmenère, en dat was precies hun bedoeling. De Rapel vallei wordt tegenwoordig opgesplitst in twee verschillende wijnstreken: de Cachapoal Vallei en de Colchagua Vallei, maar op dit etiket hebben ze voor de overkoepelende herkomstbenaming gekozen. Het percentage alcohol bedraagt 13,5% en dat is alleszins acceptabel want tijdens de les over Chili op de Wijnacademie hebben we, enkele uitzonderingen daargelaten, alleen maar alcohol-bommetjes geproefd. In het glas helder rood met een magenta randje, kleurintensiteit 3 uit 5. Een vrij neutrale, bijna aromaloze geur op de stille spiegel, na het walsen is het de kruidigheid die gelijk opvalt, ook de schil van walnoot ruik ik. In de mond zijn de zuren die eerst de aandacht trekken, gevolgd door de kruidige smaak. In de afdronk zit een klein bittertje, maar niet noemenswaardig. Gemiddelde tannines, 3 uit 5, en ze zijn goed rijp. Overigens zou het zomaar kunnen dat er bijvoorbeeld ook nog 10% cabernet sauvignon in verwerkt zit, maar dit hoeven ze niet te vermelden op het etiket. Eventjes laten rusten en er komt zowaar wat dropperigs bij, het zondoorstoofde zwarte fruit wordt merkbaar en ook die schil van walnoot komt weer terug. De wijn zou 8 maanden houtrijping in zowel Frans als Amerikaans eiken hebben genoten maar dat zit goed verborgen, ik proef het er niet aan af. Een dagje open maakt de wijn iets zachter voor wat betreft de zuren, ook lijkt het frisse fruit iets toe te nemen ten opzichte van het zondoorstoofde fruit. Er zit een goede balans in de wijn, hij is gematigd complex en de afdronk is net iets bovengemiddeld qua lengte. Het is wel een eetwijn, een mooie lap vlees is verplicht.

Domaine de la Casa Blanca AOC Collioure 2009

Deze wijn uit de Roussillon is een blend van de druivenrassen grenache, syrah, mourvedre en carignan, verhoudingen niet vermeld. Het percentage alcohol bedraagt 14,5%. In het glas helder rood tot paars van gemiddelde kleur-intensiteit. Op de stille spiegel een flinke stallucht, dat voorspelt meestal wat goeds. Na het walsen ruikt-ie jammig en milky, net als een yoghurt-fruitdrank, rijpe kersen, krenten, zondoorstoofde pruimen, tutti-frutti. Dit fruit komt ook allemaal in de smaak terug samen met behoorlijk wat drop, klein zoetje in de aanzet, klein bittertje en de zuren trekken lekker aan de zijkanten van je tong. Het is een droge wijn en lijkt erg op de droge rode wijnen van de AOC Maury, het ligt hemelsbreed ook niet zo heel ver uit elkaar. Een hoge smaak-concentratie en een lange afdronk. Jammie!

23.07.2012 Update: Bij een bezoekje aan een wijnbar in Banyuls waar alleen maar 'vins naturel' werden verkocht, stond dit exemplaar tussen alle andere. Ergo: dit is dus een vin naturel, biologisch in de overtreffende trap. Supergezonde druiven in de wijngaard waardoor toevoeging van zwavel ter conservering niet nodig is.

Van Dort Wijnspecialist: Wijnfestival 2012

Mooier kon Mieke van Dort het niet treffen met het weer. Een voorjaarsproeverij die buiten in het zonnetje gehouden kon worden, misschien één van de verklaringen voor de hoge opkomst. Het was soms dringen bij de tafels. Omdat er ook zitjes waren kon men zich met een gevuld glas ook lekker even terugtrekken of plaatsnemen op het gras in het park van Makeblijde te Houten. Enkele parasols bij de tafels zorgden voor schaduw om de wijnen niet teveel op te laten warmen.



In totaal waren er 58 wijnen te proeven, ikzelf beperkte me voornamelijk tot de monocépage-wijnen. Veel fris wit, rosé en fris rood, maar ook steviger rood was er te proeven. Van Weingut Schaurer was Thomas Schaurer zelf aanwezig om zijn wijnen uit te schenken. Verheugd was hij dat ze na vier jaar nu eindelijk het label 'biologische wijn' mogen dragen, ökologisch heet dat dan op z'n Duits.
Hij had mooie wijnen bij zich van de regent, absoluut veel mooier dan de Hollandse versies die ik tot nu toe heb geproefd, dornfelder, spätburgunder, gewurztraminer, grauer burgunder en de cabernet blanc. Wat zegt u? Cabernet franc? Nee, cabernet blanc. Ik maakte voor het eerst kennis met deze nieuwe druif op de Perswijn zomerproeverij bij Weingut Anselmann, maar hier dus een biologische half-droge versie. In Duitsland mag een wijn droog heten wanneer hij 9 gram of minder restzoet per liter bevat, deze bleef op 10 gram steken, zodat hij niet droog mocht heten. Zijn spätburgunder vond ik ook zeer mooi. Ook heel mooi vond ik vrijwel alle wijnen van Weingut Ottes, zowel wit, rosé als rood. Veel rosé heb ik ook geproefd dit keer waarbij de Oostenrijkse Elfenhof blaufränkisch en de Domaine Lavau Tavel er naar mijn mening met kop en schouders bovenuit staken. Bij het wit vond ik de grüner veltliner van het Oostenrijkse Heiderer uit Wagram, de Spaanse Comenge verdejo en de Argentijnse Tupun torrontès erg mooi.

Vino Nobile di Montepulciano DOCG 2008

Een blend van de druivenrassen sangiovese en canaiolo nero, verhouding niet vermeld. Volgens de DOCG regels zou hij minimaal 12 maanden op hout hebben gerijpt, maar dat proefde ik in het geheel niet. Het percentage alcohol bedraagt 13,5%. Op de stille spiegel iets medicinaals: pleister, jodium, ijzer, maar ook wat kruidigheid. Na het walsen komen daar wat kersen bij maar de jodiumgeur blijft dominant. In eerste instantie een zacht mondgevoel totdat hij wat langer in je mond zit. De tannines zijn gemiddeld maar wel behoorlijk drogend. Aanwezig fruit voornamelijk rode bessen en kers. Hoge zuren aanwezig en in de afdronk komt een behoorlijk bitter opzetten, witlof en grapefruit proef ik erin. De algehele smaak is wat dunnetjes, er is geen hoge concentratie. Ook licht gekoeld is het bitter te overheersend. Geen prettig drinkbaar exemplaar.

Weingut Kurt Hain Mosel Blanc de Noir 2010

Een 'blanc de noir', een witte wijn van een blauwe druif dus, pinot noir in dit geval, maar ik rubriceer hem als rosé wijn. Qua kleur is het wit noch rood, idem dito qua smaak, het zit er precies tussenin. Het percentage alcohol is 12,5%. In het glas een donkergele tot oranje kleur. Op de stille spiegel de geur van amandelen. Na het walsen komt daar iets floraals bij, een klein beetje gist-tonen ook nog wel en aardbeitjes. In de mond een heel klein zoetje in de aanzet, in de afdronk een bittertje en daar tussenin de fruitigheid van die aardbeitjes. Het is zeker een droge wijn en ik zeg gastronomisch inzetbaar. Hij is redelijk vol van smaak, voldoende zuren en spanning. Ook deze weer jong drinken.

Trivento Mixtus Chardonnay Torrontes 2010

De torrontes druif is zo'n beetje de Argentijnse nationale witte druif geworden, ondanks dat hij oorspronkelijk uit Spanje komt. Zeker in Argentinië, vanwege de hoge ligging van de wijngaarden aldaar, worden er zeer aromatische, frisse wijnen van gemaakt met hoge zuren. De chardonnay druif die in deze blend erbij zit, zal voor wat tegenwicht zorgen. Ik ben benieuwd hoe de balans in deze wijn is. Het percentage alcohol is 12,5%. In het glas licht goud-geel met een groene zweem. In de neus voornamelijk citroen, na flink walsen ook steenfruit. Mooi mondgevoel, zacht met voldoende zuren, klein tinteltje om de tong. Het steenfruit, perzik, abrikoos, komt ook in de smaak terug, ook de citroen overigens. Restzoet zal minder dan 2 gram per liter zijn, schat ik zo, hij is behoorlijk droog. De chardonnay druif is een beetje naar de achtergrond verdrongen, het enige merkbare is een filmend laagje in je mond. In de afdronk zit een mini-bittertje, maar niet noemenswaardig. Ik heb de wijn iets te lang laten liggen, hij kan het best zo jong mogelijk gedronken worden. Bij mijn exemplaar resulteert het in iets te overheersende gisttonen. Nu hou ik daar persoonlijk wel van, maar het fruitige wordt hierdoor gemist. Concluderend zit er een goede balans in deze wijn en heeft-ie een redelijk hoge doordrink-factor. Wel jong drinken dus.

La Coupole Prestige 2009 Vin de Pays d'Oc

Ik zie ze steeds vaker: 'hybride kurken' schijnen ze te heten. Composiet kurk met dun plasticfolie op de uiteinden. Het zou beter zijn dan een gewone kurk. Hij komt uit deze fles uit de Languedoc-Roussillon. Een blend van de druivenrassen syrah en grenache, blendverhouding fifty-fifty. Het percentage alcohol bedraagt 13,5%. In het glas helder rood tot magenta. In de neus vers rood fruit en kruidigheid. Hij begint met een heel zacht mondgevoel, redelijk hoge zuren, lage smaak-concentratie, een bittertje in de afdronk. Zondoorstoofd fruit, kruidig, een klein beetje dropperig, hij voelt redelijk alcoholisch aan, een tinteltje op m'n tandvlees. Ik kan niet zeggen dat ik er veel aan vind. Te dun en te doorsnee.

Drakenkloof Reserve Shiraz 2007

Op de hals van deze fles prijkt het zegel van de Zuid-Afrikaanse 'Wyn- en Spiritusraad'. Dit zegel garandeert mij dat deze wijn in ieder geval van druiven uit Zuid-Afrika is gemaakt en in Zuid-Afrika zelf is gebotteld. Dat zie ik graag. Ook geen verrassingen voor wat betreft druivenras, oogstjaar en specifieke herkomst, want die liggen hiermee vast. Zelfs de bulkwijnen die hier in de schappen staan met namen als Kaapse Draai, Hof, Hoop, Kraal, Pracht of Roos, zijn door deze raad geproefd en beoordeeld. De wijn van vandaag komt uit de wijnregio Wes-Kaap. Het percentage alcohol bedraagt 14,5%. In het glas helder, fel rood van gemiddelde intensiteit. Op de stille spiegel al redelijk aromatisch. Rood fruit is het eerste dat naar voren komt, ook de malolactische gisting in de vorm van een 'Wicky' yoghurtdrink is te ruiken en een klein beetje kruidigheid van rozemarijn. Het walsen brengt geen verandering. In de aanzet gelijk een zoetje, vrij hoog jammy-gehalte, lekker hoge smaak-concentratie ook en belangrijker: niet té gemaakt. Het o, zo belangrijke en onmisbare pepertje van de syrah-druif is gelukkig ook aanwezig. Mooie zuren, geen bittertje, goede balans. Nieuwe Wereld wijn zonder dat overdreven gekunstelde truukje. Ik bedoel die typische Coca-Cola receptuur die men in de kelder nog wel eens wil hanteren waardoor iedere wijn hetzelfde smaakt. Simpel gezegd: dit is weer eens een ouderwets lekker ongecompliceerde wijn.

Lord's Wines Sauvignon Blanc 2010

M'n derde wijn van de sauvignon blanc druif op rij en de onderlinge verschillen zijn best groot. Vandaag eentje uit Zuid-Afrika die ik mocht ontvangen van Cape Wines. Het percentage alcohol bedraagt 13,5%. In het glas licht stro-geel met een groene zweem. Op de stille spiegel niet zo stuivend, ingetogen zelfs. Een klein hintje toast ruik ik en iets grassigs, maar geen buxus. Na het walsen nauwelijks verandering in het aroma. In de mond eenzelfde ingetogenheid, niks schreeuwerigs. Een klein bittertje van grapefruit, wat citroen, de zuren zijn ook hier wat minder nadrukkelijk aanwezig, maar van molligheid is gelukkig geen enkele sprake. Opmerkelijk vind ik dat alledrie de sauvignon blanc wijnen die ik de afgelopen dagen heb geproefd, een redelijk opvallend bitter hebben. Of dat nu aan de oogstjaren en/of de rijpheid van de druiven ligt durf ik niet te zeggen. Bij het Franse exemplaar was het zelfs te overheersend, bij de Chileen van gisteren en de Zuid-Afrikaan van vandaag is de algehele balans wat beter maar het bitter is er nog steeds. Alhoewel ik de Chileen wat sprekender en meer typerend vind voor de sauvignon blanc druif, is de Zuid-Afrikaan van Lord's wat subtieler en eleganter. Hij zal het erg goed doen bij een frisse salade met walnoot en geitenkaas.

Viña San Pedro Castillo de Molina sauvignon blanc 2011

Deze Chileense sauvignon blanc uit de Elqui vallei ontving ik van Melman Communications omdat ik recentelijk zelf niet aanwezig kon zijn op een proeverij van Chileense kwaliteitswijnen. En dat daar kwaliteitswijnen vandaan komen heb ik zelf al vaker kunnen onderschrijven. Het alcoholpercentage is 12,9% volgens de fiche-technique, 13% staat er dan op het etiket. Al op de stille spiegel het stuivende aroma wat we ook bij Nieuw Zeelandse exemplaren zien: buxus, maïs, asperges. Wijngaarden in Chili liggen doorgaans hoog en het verschil tussen dag- en nachttemperatuur is er groot. Dit zorgt voor behoud van aroma's, frisheid en zuurgraad. Na het walsen geen verandering voor wat betreft de geuren. In de mond is daar meteen die buxus, gevolgd door de asperges en citroen. Een licht tinteltje rond de tong, mooie zuren, klein bittertje toch ook weer, maar allemaal beter in balans dan het Franse exemplaar van gisteren. Een typische Nieuwe Wereld stijl sauvignon blanc.

Le Commandeur Classique Sauvignon Blanc 2010 Vin d'Oc IGP

Eventjes m'n wijnkast een beetje opschonen van wat sauvignon blanc wijnen. Ik begin met deze uit Frankrijk. Het alcoholpercentage bedraagt 12,5%. In het glas licht stro-geel met een groene zweem. Op de stille spiegel qua aroma niet zo stuivend als Nieuw Zeelandse exemplaren, maar wel typisch sauvignon blanc. Als ik dat zeg dan weet je dat ik buxus bedoel. Als vanzelfsprekend zit dit erin zou ik bijna willen zeggen. Deze wijn komt uit de Languedoc-Roussillon. Een gebied waar het tijdens het groeiseizoen doorgaans warm is en het verschil tussen dag- en nachttemperatuur niet zo groot. Dit heeft invloed op de aroma's en de zuurgraad. Na het walsen komt er citrusfruit bij in de geur en zelfs een beetje steenfruit; perzik, abrikoos. In de mond is de toch nog redelijk hoge zuurgraad het eerste wat opvalt. Citroen is het primaire fruit, de buxus komt ook in de smaak terug, maar ook een grapefruit-bitter is behoorlijk aanwezig. Met name dat laatste maakt hem wat minder aangenaam om makkelijk te drinken.

Rieflé AOC Alsace Côte de Rouffach 'Bonheur Festif' Riesling 2007

De rieslingweek is weer begonnen, of moet ik zeggen: de rieslingperiode? Hij duurt namelijk van 1 tot 17 juni. Da's twee weken plus twee dagen om precies te zijn. Voor meer informatie hierover en wie hieraan meedoen, klik HIER. Ik ga een beetje smokkelen want de rieslingweek gaat over Duitse rieslings, maar ik heb een Frans exemplaar uit de Alsace, hoewel deze Elzas in de loop der geschiedenis vele malen van eigenaar is veranderd. Riesling, en zeker Duitse riesling, wordt onterecht vaak nog steeds geassocieerd met zoet. Dat kun je allang niet meer zo zwart-wit zien. De tendens is om steeds drogere rieslings te maken en de duidelijkheid op het etiket verbetert ook steeds. Zo staat er op mijn etiket een soort van graadmeter met een schaal van 1 tot 9, 9 is zoet en 1 is droog. Mijn exemplaar staat als 3 gemarkeerd. Het percentage alcohol bedraagt 12,5%. In het glas nog steeds licht stro-geel, witte wijnen op leeftijd worden donkerder. Op de stille spiegel een mooi 'belegen' aroma van afgestorven gistcellen, ik ben er inmiddels achter dat ik witte wijnen op leeftijd wel kan waarderen. Na het walsen komt er wat floraals en mineraligs voor in de plaats. Een hele lichte honingtoets en wat citroen. Al opwarmend wordt het aroma overigens steeds sprekender. Ik meen zelfs een beetje 'goût de pétrol' te ruiken, maar dat kan ook zijn omdat ik dat te graag wil. In de mond is de '3' van het zoetje nauwelijks merkbaar, de smaak van citroen is wel evident. Ook proef ik wat toast, hij is best wel vol en romig in de mond, filmend zelfs. De hoge zuren die zo kenmerkend zijn bij riesling wijnen blijven bij deze een beetje achter. Hij heeft een lekker tinteltje achter op de tong. Het is misschien niet zo'n sprekend voorbeeld voor wat riesling kan zijn, maar hij is zeker smakelijk.