Les Quéradières Côtes du Rhône-Villages Sablet 2009

Nog steeds mijn favoriete blend: GSM, oftewel grenache, syrah, mourvèdre. Ook met deze wijn wordt dat maar weer eens bevestigd en verstevigd. Verhoudingen niet vermeld op het etiket, alcoholpercentage 14,5%. Gekocht bij de Intermarché in Frankrijk op vakantie voor €5,10. Mooie donker magenta kleur. Voor het walsen ruik ik even wat hout, na het walsen alleen nog maar primair aroma. Zoetje in de aanzet, waarna de fruitige en frisse smaken van pruim, kers en mint doorkomen. Kers voert de boventoon echter. Later komt ook de smaak van krenten door. Hij heeft behoorlijk wat tannines en in de redelijk lange afdronk zit ook nog een bittertje. Kortom: mjammie! Aanrader, je moet er alleen wel even voor naar Frankrijk...

Embuçado Alentejo DOC 2008

Op mijn verjaardagsfeestje had ik een doos rode wijn ingeslagen van een bepaalde wijn waarvan ik dacht dat iedereen die wel lekker zou vinden. Hij was licht, fris en fruitig met een heel klein zoetje. Later op de avond begon het publiek te morren. Hij werd op dat tijdstip toch iets te licht bevonden. Ik liet vriend en vinoloog Rob mijn excelsheet doornemen waar mijn voorraad wijnen in staat en hij selecteerde onder andere de wijn die ik nu beschrijf. Voor het walsen komt het hout me tegemoet, na het walsen nog sterker zelfs. Tevens kwam de geur van tabak naar voren en ook iets rokerigs. Een slok onthulde wat branderigheid, alcoholpercentage 13%, redelijk wat tannines, maar niet zo stroef op je tanden. De fruitige smaken van verse pruim en rijpe kers bleven aan mijn huig plakken. Hij heeft frisse zuren en de smaak van stophoest. Later converteerde de smaak van hout een beetje naar vanille. De afdronk was middellang. De gebruikte druivenrassen waren: aragonês (=tempranillo), trincadeira, castelão en moreto, verhoudingen niet vermeld. Positief verrast over de kwaliteit van deze wijn waren we toch erg benieuwd naar de prijs en aanschaflocatie. Hij bleek slechts €3,99 te kosten bij de LIDL. Geen wijn die in hun standaard assortiment zit, dus als je hem nog een keer tegenkomt: koop hem gerust, hier kun je je geen buil aan vallen. Het is wel een redelijk stevige wijn, dus daar moet je wel van houden. Zo zie je maar weer, lekkere en complexe wijnen onder de 5 euro, ze zijn er echt wel.

Douglas Green Chardonnay Viognier 2010

Alweer het derde oogstjaar op rij die ik proef van deze wijn en weer valt deze me niet tegen. Verrassen doet hij me uiteraard ook nog nauwelijks want het recept is hetzelfde gebleven. Chardonnay 80% en viognier 20%, alcoholpercentage 14%, Mitra €4,99. Het aroma van de viognier duidelijk merkbaar, maar ook het botertje van de chardonnay. Boterig, romig met toch nog vrij hoge zuren. Een beetje perzik en vanille zit er ook in. Hij sluit af met een bittertje en een middellange afdronk.

Zenato Bardolino DOC 2009

Op mijn verjaardag heb ik deze Bardolino opengetrokken. Een wijn die ik eerder in een restaurant tegenkwam en me erg bekoorde. Hij komt bij Terra Vina vandaan voor €7,95 alcoholpercentage 12% druivenrassen: corvina 40%, rondinella 40% en molinara 20%. Drie druiven die ook in Amarone wijnen zitten. Deze Bardolino is heel zacht, ook nauwelijks tannines. In de neus komt een zoete snoepjesgeur je tegemoet. Ook qua smaak zit er best wel een zoetje in, je moet ervan houden of er open voor kunnen staan. Het zoetje is verre van vervelend zoals dat bij sommige Nieuwe Wereld wijnen nogal eens het geval is. Een zuurtje zit er uiteraard ook in, maar die valt niet zo op. De wijn past goed bij een lichte maaltijd met bijvoorbeeld wit vlees. Hij lijkt zich in het glas nog te ontwikkelen: rijpe kers, stophoest en framboos zijn smaken die later pas doorkomen. De afdronk is ook nog redelijk lang. Een heerlijke wijn voor alledag, eentje die je ook op elk moment van de dag nog wel kan opentrekken.

Palombe Vin de Pays des Côtes de Gascogne Blanc sec 2009

Een blend van de druiven ugni blanc en colombard, verhoudingen niet vermeld, alcoholpercentage 11,5%. Villa Vino voor €5,63. Een subtiel aroma van rozenwater en iets noterigs. Hij heeft iets scherps, ook een lichte tinteling op de tong is merkbaar. Er zit een droog, pittig bittertje in. De associatie met een brut Champagne komt ook bij me op. Heeft een klein zoetje in de aanzet, zuren komen later sterk opzetten, maar er is een goede balans. Werkt sterk mondwaterend, hij nodigt uit om iets te willen eten, goed aperitief dus. De afdronk is ook nog redelijk lang en het doordrinkgehalte is hoog.

Château des Jacques Moulin-à-Vent 1998

Opeens is de Beaujolais weer terug van (nooit) weggeweest, zo lijkt het. Ontzettend veel tweets vliegen er voorbij en collega-bloggers hebben opeens hernieuwde aandacht voor deze topwijnen. Want dan heb ik het over de cru's van de Beaujolais, tien in totaal. Een grote naam in die streek is Louis Jadot. In 1996 kocht hij Château des Jacques. Daar maakt hij Morgon, Chénas en deze Moulin-à-Vent. Het vreemde is dat zijn naam niet op het etiket vermeld staat, maar wel op de (van boven beschimmelde) kurk die ik eruit trek. Deze is flink doorweekt, maar de schimmel is gelukkig niet de wijn ingetrokken. Misschien vond hij dat deze wijn, zo kort na de overname, nog niet echt een Jadot wijn mocht heten.

Op zijn eigen site weet hij te melden dat het jaartal 1998 nog gesloten is, maar ik wacht toch echt niet langer met openen. Wat wel al snel duidelijk wordt is dat hij belucht moet worden. Overgieten in de karaf dus. Niet klotsen met deze, maar voorzichtig overgieten en het laatste restje in de fles laten vanwege de droesem. Ook bij het overschenken in het glas gebruik ik een stuk keukenpapier om dit eruit te filteren. Wat daarin overblijft is een fel rood gekleurde heldere wijn met een oranje randje. Voorzichtig steek ik m'n neus erin en ruik vervolgens niets anders dan hout. Daar heeft deze namelijk zes maanden in gelegen. Even walsen en het hout converteert naar vanille, overduidelijk. Fruit komt niet door.

Ook na een slok lijkt het alsof ik een Rioja Reserva aan het drinken ben. Er zitten zelfs tannines in deze wijn die van 100% gamay druiven is vervaardigd. De druiventrossen die hiervoor zijn gebruikt zijn voor 50% ontsteeld, plus de houtrijping: tannines zijn het bijna logische gevolg. Ik moet zeggen dat hij me alles meevalt. Na de ervaring met de oude wijnen van een aantal dagen geleden, was ik enigszins gereserveerd, maar onterecht. De zuurgraad is wel ietsje aan de hoge kant, maar alleszins acceptabel. Een uurtje wachten levert nog steeds geen fruit op, nog steeds vanille en nu komt ook een beetje caramel opzetten. Ook deze wijn kwam weer van een kelderrestantenopruiming voor slechts €5,- bij Wijnhandel van Ouwerkerk. Alcoholpercentage 13%. Een aantal jaartjes geleden zou de balans nog goed zijn. Deze cru kan wel even blijven liggen, maar deze 1998 is nu over de top. Maar het is voor mij in ieder geval een bewijs dat niet elke Beaujolais jong gedronken dient te worden.

Famille Bougrier Les Hauts Lieux Touraine AOC Sauvignon Blanc 2010

Ik kom er net op tijd achter dat ik vandaag nog helemaal niets had geblogd, terwijl ik wel wijn heb gedronken. Op de valreep van 25 juli dan nog maar even dit verslag van een Touraine. Op LinkedIn was iemand een discussie gestart waarbij hij naar aanleiding van enkele mindere ervaringen met wijnen van Gall & Gall, hun hele assortiment maar eventjes afschreef. De wijnen waarom het ging waren zeker geen budgetwijnen en hadden klinkende namen. Wijnen waarmee ikzelf nog geen slechte ervaring heb gehad, maar ik had ze dan ook nog nooit bij Gall & Gall vandaan gehaald. Om de proef op de som te nemen toog ik naar de winkel om deze wijnen aan te schaffen. Helaas vergat hij bij twee van de drie wijnen erbij te vermelden om welke wijnhuizen het ging, dus heb ik op goed geluk een keuze gemaakt. Vandaag dus de Touraine van de sauvignon blanc druif voor €7,79. Alcoholpercentage 12%. Vaak heel stuivend in het glas, waarbij kattenpis een veel voorkomend aroma is. Ik heb al eerder een Touraine op mijn wijn-blog beschreven waar ik uiterst tevreden over was, helemaal in combinatie met zuurkool. Ik had dus wederom zuurkool klaargemaakt met rozijnen en een scheutje van de wijn zelf. Ook bij deze blijft de kattenpis achterwege maar teleurgesteld ben ik daar niet in. Hij was ook niet stuivend. Bespeur ik hier een tendens in de Touraine? Is dit wat de Touraine uniek maakt? Zoete geuren ontwaar ik alweer: meloen, peer maar ook gewoon weer witte druiven. Een slok onthult de mooie balans tussen zoet en zuur, waarbij toch de zuren iets aan de winnende hand zijn. Hij past wederom goed bij de zuurkool. Iets heel anders dan de door mij geprezen Spy Mountain sauvignon blanc uit Nieuw Zeeland van de ALDI, maar in zijn soort op zich uitstekend. Het is appels met peren vergelijken en dat ga ik dan ook niet doen. Ik ben zeer te spreken over de witte Touraine. Niet overdreven uitgesproken maar heel verfijnd en elegant met een mooie balans.

Dominio Espinal Tinto Yecla DO 2009

Felle frambozenkleur in het glas, niet in de neus echter. Eerste snufje voordat ik wals is enorm primair, gekneusde druiven, niets anders. Na het walsen krijg ik secundair aroma van de malolactische gisting en een beetje vanille van de houtopvoeding. Nou ja, opvoeding. Na slechts één maand in een houten vat werd deze wijn alweer het nest uitgegooid. Ga jij maar op eigen benen staan! Het resulteert in een enorm jeugdige wijn waarbij het bitter van grapefruitschil je in eerste instantie overdondert. De tannines zijn redelijk aanwezig maar vallen qua stroefheid wel mee. Framboos en voornamelijk kers zijn de hoofdingrediënten. Dit is weer zo'n eerlijke wijn die niet moeilijk doet. Er is niks complex aan, zal hij ook nooit worden. Hoeft ook niet, je moet van zijn jeugd genieten. De scherpe randjes vragen wel om spijs, gekruid rood vlees kan hij wel hebben schat ik. Geen wijn voor beginners, deze moet je wel de baas kunnen. Via beterwijn voor €5,75 alcoholpercentage 13% druivenrassen: monastrell (oftewel mourvèdre) 85%, syrah 15%.

26.07.2011 Update: Fles is nu al drie dagen open en het lijkt wel alsof hij beter wordt. Het bitter is niet meer zo overheersend en de scherpe randjes verdwijnen. Jeugdig wordt volwassen in slechts drie dagen! Flink in een karaf laten klotsen dus. Lekker hoor.

Marquis de Seillan Saint Mont 2008 VDQS

Jumbo €4,25 alcoholpercentage 13% druivenrassen: cabernet sauvignon, tannat en fer, verhoudingen niet vermeld. Eén van de weinige wijnen die er nog zijn met het predikaat Vin Délimité de Qualité Supérieure. Zit nèt tussen een AOC en een VDP (of IGP) wijn in. Donkere magenta kleur. Slechts licht aromatisch, er springt niets het glas uit. Een beetje kruidigheid en een paar walnoten hooguit. Weer eens een keer lekker veel tannines. Er is een strak zuur aanwezig, rode bessen, een beetje branderigheid op de tong en ook het stophoest snoepje is er weer. Dit is een echte maaltijdwijn, eten verplicht. Opvallend is dat op dag twee de wijn helemaal vlak is geslagen en hij al z'n kracht van de vorige dag heeft verloren. Openen en op dezelfde dag opdrinken dus.

Les Celliers des Terres de Loire Coteaux du Layon AOC 2008

#Twitterproeverij. Vrijdag 22 juli om 20:00 uur schrijf ik al twitterend dit blog. Het thema is dessertwijn met edele rot, pourriture noble in het Frans. Mijn keuze is misschien een beetje vreemde eend in de bijt, in de zin van dat het geen typische dessertwijn is zoals een Sauternes of Tokaj. Hij zit ook in een a-typische fles, maar de chenin blanc druiven waarvan deze wijn is vervaardigd, hadden edele rot toen men ze plukte laat in het jaar 2008. Ik ben gewend dat zoete dessertwijnen een vrij hoog alcoholpercentage hebben, 15% of meer, maar deze heeft slechts 11,5%. Misschien had ik alleen nog maar de versterkte wijnen geproefd. Dit exemplaar haalde ik bij de Carrefour voor slechts €6,05.

#Strogeel in het glas, goed gekoeld. #Eerste neus doet me denken aan de oude wijnen die ik gisteren allemaal door de gootsteen heb gemieterd. #Misschien nog iets te koud, even laten opwarmen. #Hele aparte geur. #Ananas, hoog in het zuur, niet te stroperig. #Het zoet valt nog wel mee, hij heeft iets noterigs ook. #Sinaasappelschil zorgt voor een bittertje. #Nu ga ik me aan een hapje vanille ijs met kersen wagen. #De wijn blijft overeind, al lijkt het alsof de zoetheid is afgenomen. #Ik ben alweer aan m'n tweede glas toe. En vanavond wordt er niet gespuugd. #Ik haal er niet meer uit. Hij was zeker niet complex, maar gelukkig ook zeker niet vervelend. #M'n derde glas alweer. Hoe later op de avond... #Had tijdens SWEN2 cursus ook al eens botrytis geproefd. Was even vergeten hoe lekker dit is! #Schenk nu m'n vierde glas in. De limiet. #Twexit.

Themaproeverij: Oud

Dertig jaar verschil tussen de jongste en de oudste wijn die ik vandaag heb geproefd. Nou ja, geproefd. Ik heb geprobeerd ze allemaal analytisch te proeven, maar bij een enkele wijn was de kokneiging zo hoog, dat er nauwelijks iets mijn slokdarm bereikte. Ik ga ze met z'n viertjes tegelijk bespreken in plaats van ieder apart omdat er teveel overeenkomsten zijn en te weinig individuele smaken. Wat ze allemaal gemeen hadden was het gebrek aan smaken. Fruitigheid ontbrak sowieso, maar er was dan ook nauwelijks nog iets anders te proeven. De oudste kwam uit 1972, de jongste uit 2002. Drie van deze wijnen kwamen van een kelderrestantenopruiming, eentje uit de collectie van mijn vader.

Jacques Parent Bourgogne AOC 1972
De enige Bourgogne wijn van de vier, de rest komt allemaal uit de Bordeaux. Rood uit de Bourgogne betekent pinot noir. Alcoholpercentage niet vermeld, dat was toen nog niet verplicht. Beetje lichtbruine, sherry-achtige kleur. Toch nog steeds een duidelijk typisch pinot noir aroma. De eerste slok hield ik een milliseconde in m'n mond. De tweede al iets langer, maar toen ik zuurstof probeerde aan te zuigen, kwam de kokneiging en kon ik de slok niet langer in m'n mond houden. Sleutelwoord: ZUUR!

Château Graves de Brouard 1985
Lalande-de-Pomerol AOC. Wederom geen vermelding van het alcoholpercentage. Druivenrassen ook niet vermeld, maar omdat het een Bordeaux betreft waarschijnlijk bestaand uit cabernet sauvignon, cabernet franc en merlot, maar er zijn ook andere combinaties mogelijk. Ook hier weer een oranje-bruine kleur. De gehele kurk was vochtig met bovenop een beetje schimmel. Die was echter niet tot de wijn doorgedrongen. Ook deze was weer zuur maar rook ook nog een beetje naar charcuterie.

Château Bourdieu 2000
Premières Côtes de Blaye AOC
Merlot is in deze appellation het meest aangeplant, maar hier ook weer geen vermelding van de gebruikte druivenrassen. Alcoholpercentage 12,5%. Niet alleen vermeld op het etiket, maar ook merkbaar is het hout. Oranje-bruine kleur ook hier weer. Naast de houttoon proef ik weer voornamelijk zuur. Iets minder dan bij de oudere flessen, maar wel storend genoeg om niets door te willen slikken.


Château Le Chêne Cru Bourgeois 2002
Haut-Médoc AOC. Houtopvoeding, alcoholpercentage 12,5% druivenrassen: voornamelijk cabernet sauvignon, aangevuld met merlot en petit verdot, geen verhoudingen vermeld. Deze was nog rood met een licht oranje randje. De neus was al een stuk voller dan die van de andere. Een beetje kruidigheid rook ik. Hij was nog redelijk fris, stophoest kwam naar voren, beetje dropperig, tabak ook nog, maar het gebrek aan fruitigheid was storend. Dit was de enige waarvan ik twee slokjes ook daadwerkelijk heb ingeslikt. Daar bleef het bij, want net zoals bij de andere flessen van vandaag belandde de rest van de inhoud in de gootsteen.

Het was een interessant experiment. Ik weet nu wel zo'n beetje hoe oude wijnen smaken. Ik heb er nog een aantal in mijn wijnkast liggen. Ik zal ze nog wel openen en proeven, maar ik heb er geen hoge verwachting meer van. Ondanks dat de zuurgraad de overhand had in de wijnen van vandaag, zat er nog steeds geen azijn tussen. Zelfs die van 1972 was nog steeds niet zo zuur als azijn dat is. Bij de volgende kelderrestantenopruiming zal ik echter wel iets kritischer worden en misschien wat minder op de prijsjes gaan letten.

Restaurant: Eeterie 03402

Of het nu kwam door de social media actie of niet: het restaurant zat vol op deze gewone doordeweekse woensdag. Na een korte vakantieperiode liet men via twitter en facebook weten dat er alleen deze week een speciale korting was voor het 4-gangen verrassingsmenu op dinsdag t/m donderdag. Wij maakten er in ieder geval dankbaar gebruik van. Als aperitief een lichtdroge Prosecco met een grapefruit bittertje als hoofdsmaak. Bij het voorgerecht van surimi, mango, komkommer, meloen en rucola een wijn die mij meerdere malen op het verkeerde been zette. In eerste instantie dacht ik met een Chablis te maken te hebben. Hij was grassig, een beetje mineralig, strak in zijn zuren en citroen voerde de boventoon. Al opwarmend kwam er buxus en kattenpis door, dat moet dan wel een sauvignon blanc zijn. Bij informeren blijkt het de Côtes de Gascogne blanc "La Colombelle" te zijn. Een blend van de druiven ugni blanc, colombard en listan. Was ik daar mooi even ingestonken! Na het tussengerecht van zeebaars, kwam het hoofdgerecht: diamanthaas. Ik had een rode wijn uitgekozen van de wijnkaart. De Bardolino Zenato 2009. Alcoholpercentage slechts 12% en uitgeschonken op de juiste, iets gekoelde temperatuur van 16°.

Druivenrassen corvina, rondinella, molinara en negrara zaten er in ieder geval in. Daarnaast mag er nog een maximale toevoeging van 15% van de volgende druiven in: rossignola, barbera, sangiovese en garganega. Theoretisch zouden er dus maar liefst acht verschillende druiven in deze wijn kunnen zitten. Dat maakt het zelfs voor de geoefende proever alleen nog maar moeilijker. Die complexiteit komt er in ieder geval ook wel uit, ondanks dat dit een zeer frisse, lichte, zachte wijn is. Een heel klein zoetje zit erin, natuurlijk een zuurtje, ik ruik een beetje cederhout, bloemetjes, rozen of viooltjes, misschien wel beide, kers, aardbei en zelfs ruik ik opeens een gegrild stuk vette vis. Nee, die lag niet op mijn bord en ook niet bij de buren. Ook een beetje kruidigheid komt door. Ook zonder gerecht zal deze wijn uitstekend smaken. De wijnen worden geleverd door Oeds Helmhout van Terra Vina.

Bij het dessert werd een 15 jaar oude, donker gekleurde sherry van de PX-druif (pedro ximénez) buiten de kaart om geserveerd. Al eerder had ik hier prima ervaringen mee en ook deze voldeed weer geheel aan mijn verwachting. Rumrozijnen, pruimen, hoestsiroop, appelstroop: het zat er allemaal in en er was tijdens al dit zoete geweld ook nog een plekje voor wat subtiele zuren. Ook deze wijn werd weer op de correcte temperatuur geschonken en was een mooie aanvulling bij het nagerecht. De ambiance in het restaurant was uitstekend, evenals de bediening, gezellige Franse chansons op de achtergrond, een klein doorkijkje naar de minuscule keuken waar grootse gerechten uit kwamen. Een bezoekje waard!

Culemborg Cinsault 2010

Villa Vino €5,60 alcoholpercentage 13,5%. Cinsault, of cinsaut, heet in Zuid-Afrika
"hermitage" en is samen met de pinot noir een voorouder van het druivenras pinotage. Wanneer je deze wijn proeft, en je hebt ook al eens pinotage geproefd, is het gelijk merkbaar. Tenminste, ik proefde de overeenkomsten tussen de pinotages die ik dusverre heb geproefd en deze cinsault. Heldere, lichtrode kleur. In de neus heel kruidig met ook iets van potgrond. De eerste indruk na het nemen van een slok was verrassend, apart en dus blijmakend. Ik hou wel van afwijkende smaken en dat heeft deze. Beetje peperig en branderig in de keelholte. Een minuscuul, nauwelijks merkbaar zoetje maar ook een zuurtje die me beide geenszins storen. Iets meer zuur dan zoet. Of het nou komt door de 13,5% alcohol of iets anders weet ik niet, maar ik sta na slechts één glas al bijna op mijn kop. Dat maakt hem voor mij minder doordrinkbaar maar vanwege zijn aparte smaak had ik deze zeker niet willen missen.

André Robineau Sancerre AOC Rosé 2010

Deze fles trokken we open te huize Chez François bij een Marokkaans kipgerecht. Uiteraard was die weer heerlijk, zoals alles bij Chez François, en ook de wijn mocht er zijn. Ik geloof dat van de rosé's die ik tot nu toe heb geproefd, dit toch wel de beste is. En dat is gebaseerd op diverse criteria, niet omdat ik hem "lekker" vind. Maar óók dat is hij, in mijn beleving dan. Gekocht bij Cave du Fort in Sancerre voor €6,70 alcoholpercentage 12,5%. Mooie oranje-rode kleur. Een noterig aroma, amandel ruik ik en zelfs iets van zoute popcorn krijg ik door. Hij is fruitig, framboos, maar zeker niet zo vervelend aanwezig als in al die andere frambozensappen. Ook heeft hij iets van rozenwater. Het meest opvallend echter zijn de enorm strakke zuren. Meer nog aanwezig dan de zoete indrukken en daardoor verre van vervelend, zeer goed doordrinkbaar en een uitstekende maaltijdbegeleider.

L'Héritage des Collines Bandol AOC rosé 2010

En alweer een rosé! Het ene moment vind je er niks aan, het andere moment drink je ze bij de vleet. Eigenlijk was de eye-opener voor mij de wijn/spijs combinatie in restaurant Zott. Toen zag ik in dat er met een wat complexere rosé maximaal genot te behalen valt. Deze Bandol haalde ik bij de Carrefour voor €5,74 alcoholpercentage 13,5%. De AOC regels voor Bandol geven aan dat de mourvèdre druif de basis is voor rood en rosé, waarschijnlijk is deze met andere druivenrassen aangevuld, dus ik hou het even op een blend. Mooie zalmkleur die naar oranje neigt. Er zit een licht tinteltje in alsmede een bittertje. Hij is pittig, scherp aan de randjes. Geur en smaak van lychee is aanwezig, strakke zuren ontbreken echter. Daarom krijgt deze wijn een molligheids-waarschuwing van me. IJskoud valt het minder op, maar al opwarmend slaat de verveling toe. Wederom in combinatie met een kipgerecht, bijna standaard bij rosé's die ik proef, te huize Chez François. Morgen nóg een rosé-bespreking, maar dan eentje mét zuren. Pa en Ma: Santé!

Southern Creek South East Australia Shiraz 2010

Weer terug van vakantie vanuit het zonnige Zuid-Frankrijk. Thuisgekomen zag ik een restje wijn staan, die mijn vader had achtergelaten. Mijn ouders pasten namelijk op ons huis en onze kat tijdens onze afwezigheid. Deze wijn komt bij de ALDI vandaan, op loopafstand van ons huis, voor €2,69. Alcoholpercentage 14%. Dat hoge alcoholpercentage is gelijk merkbaar aan de branderigheid, of komt het doordat ik een etmaal geen wijn had gedronken? De tweede slok was inderdaad al iets milder. Ik had deze wijn al eerder in hun assortiment zien staan, maar na wat slechte ervaringen met goedkope Australische shiraz, heb ik mezelf er nooit toe kunnen zetten deze te kopen. Nu dus een gratis achterblijvertje. Het etiket meldt cassis en eucalyptus. Mental note voor mezelf: eucalyptus (en ook laurier overigens) nog steeds eens ruiken en proeven. Ik kan dus niet goed beoordelen of dat klopt. De cassis: ach, tja, iets van kersen zit er wel in, maar voornamelijk zijn het weer gekneusde druiven die ik ervaar. Gelukkig heeft men hier het, o zo bekende en door mij gehate, houtpoeder achterwege gelaten, dus daarmee heeft Southern Creek alvast een pluspunt. Ook de vermelde kruidigheid op het etiket klopt helemaal. Nog steeds smaakt dit niet als een terroir-wijn, verre van, maar het is in ieder geval al een stap omhoog als je hem vergelijkt met het gros van dit soort wijnen in deze prijsklasse.

Mariëtte Wijne: Nou, nog eentje dan

Serious shit! Vergis je niet, het gaat dan ook om een serieus onderwerp: alcoholverslaving. Het begint allemaal nog redelijk luchtig met het persoonlijke relaas van de schrijfster, Mariëtte Wijne, maar naarmate het boek vordert, word je geconfronteerd met de levensverhalen van mensen die de strijd zijn aangegaan met (teveel) alcohol. Sommigen met succes, maar er waren er ook minder fortuinlijk. Mariëtte begon met gematigd drinken, voornamelijk Triple bier, maar zat op een gegeven moment op drie flessen alcohol per dag. En dan heb ik het niet over 33cl flessen. Toen ik haar verhaal begon te lezen, stond er een glas wijn naast me. Af en toe nipte ik aan het glas. Ondanks de luchtige toon in het begin van het boek, proefde ik toch al gelijk een, in mijn beleving, in- en intrieste ondertoon. Het is geen thriller, maar de suspense was wel degelijk aanwezig. En dat terwijl ze eigenlijk een detective wilde schrijven. Het onderzoek dat volgde doet in ieder geval wel denken aan het ontrafelen van een mysterie. Na jarenlang alcoholmisbruik besloot ze het tot haar taak te maken om een jaar lang te stoppen en daar over te verslaan. Meerdere instanties zocht ze op alsmede meerdere (ex)alcohol-verslaafden om te zoeken naar het hoe en waarom van verslaving. Ze houdt het nu al langer dan een jaar vol zonder alcohol, al heeft ze in het begin nog drie en een halve keer "gezondigd". Twee keer onder treurige, anderhalve keer onder feestelijke omstandigheden. Het zij haar vergeven wanneer je leest wat die omstandigheden waren. Ik leefde zo intens met haar mee tijdens het lezen, dat het bij dat ene wijntje bleef. Ik ging over op frisdrank.

"Alcohol is de gevaarlijkste hard-drug" is de strekking van de boodschap die door vele instanties wordt verkondigd. Mariëtte zelf is wat milder en haar boodschap is vooral een waarschuwing aan het adres van diegenen die het horen willen. Iemand die zwaar alcoholverslaafd is, zal dit boek niet zo snel gaan lezen. Die is eerder gebaat bij professionele hulp van diverse instanties, maar iemand die (nu nog) op een gezonde manier bezig is met alcoholconsumptie of zelfs professioneel en zakelijk bezig is in het wijnvak, heeft zeker baat bij het lezen van haar boek. Je zal misschien nu denken: "Ja, ja het zal wel", maar heel erg pakkend vond ik het beeld wat ze schetst over de hunkering: "de eerste slok en het tweede glas, daar gaat werkelijk niets boven". Voor kwaliteitswijn geldt dit zeker, dat zullen vele lezers wel herkennen. Wanneer je ná dat tweede glas niet meer kunt stoppen, heb je misschien wel een probleem. Ik ben dit boek voornamelijk uit nieuwsgierigheid gaan lezen. Ik wilde wel eens weten waar ik zelf sta met betrekking tot mijn eigen alcoholgebruik. Ik kan met een gerust hart zeggen dat het voor mij nog steeds gébruik is en geen misbruik. Maar dit boek heeft míj in ieder geval meer bewust gemaakt van mijn gebruik. Als wake-up call kan dit boek zeer goed dienst doen. Het enige waar ik best nog meer over had willen lezen, was over de jaren dat Mariëtte alcoholverslaafd was. Nu gaat het voornamelijk over haar periode ná het drinken. Misschien iets voor een volgend boek van Mariëtte die met dit boek haar debuut als auteur maakt. Iets wat ze zeer goed doet!

Mythique Languedoc AOC rosé 2009

Carrefour €3,30 alcoholpercentage 12% druivenrassen: grenache en cinsault, verhoudingen niet vermeld. Mooie zalmkleur, nijgt naar oranje, een beetje afhankelijk van het glas waarin je hem schenkt. Hele kleine belletjes stijgen op na het inschenken en hij prikkelt ook een beetje op de tong. De geur is van lychee, blind proevend zou je hem gemakkelijk met een gewürztraminer uit de Elzas kunnen verwarren. Ook in de smaak komt de lychee terug. Lekker bittertje op de tong. Je moet deze wel weer goed koelen, hij is een beetje mollig en zou wanneer te warm gedronken, een beetje vervelend kunnen worden. Het is een welkome afwisseling op de vele limonadesiroopjes met frambozensmaak. "Volwassen rosé" had ik opgeschreven. Je kunt hem gerust bij een lichte maaltijd, vis, wit vlees, schenken.

Vicomte Edmond H. de Coussergue VDP 2005

Sieur d'Arques is vooral bekend om zijn mousserende wijnen, crémant en blanquette de Limoux. Onlangs had ik al een chardonnay van ze besproken die ik bij de Makro vandaan had. Nu was ik in de buurt van Limoux en ging even bij ze zelf langs. Daar zag ik dat ze nog meer stille wijnen in hun assortiment hebben. Waaronder dus deze pinot noir uit 2005. Alcoholpercentage 13%, prijs €9,80. Mooie helderrode kleur, zoals ik hem gewend ben bij een PN. Overduidelijke houtrijping is het eerste wat in de neus naar voren komt. Wat ook gelijk opvalt is het verschil met een Bourgogne PN. Hij is wat minder fruitig, ook geen indrukken van stal of bos. Ondanks dat het hout lekker is geïntegreerd met het sap, is toch de vanillesmaak overduidelijk. Aardbei is daarna aan de beurt, gevolgd door krent en pruim. De ontwikkeling in het glas is enorm. Drop is de volgende smaak die doorkomt, waarna er toch ook nog een bittertje op het eind verschijnt. Uiteraard is hij zacht, nauwelijks tannines. Het beste is om hem voor het opentrekken eventjes een half uur in de koeling te zetten, voor zover hij al niet uit een klimaatkast komt, en hem te karafferen. Laat hem vooral niet in de koelkast staan, wat ik dus wel had gedaan, het zal hem kapot maken.

De dag erna proefde ik hem na een nacht in de koelkast en bijna alle smaken waren verdwenen, ook tijdens het opwarmproces kwamen ze niet meer terug. Eeuwig zonde voor een wijn als deze die gewoon erg goed was. Iets heel anders dan PN uit de Bourgogne, dat kon ik zelfs al proeven, maar zeker de moeite en het geld waard.

Les 3 J Malepère AOC 2008

Ik ben geen fan van het songfestival, maar daar was toch ook sprake van "de drie J's"? Even Googelen levert me op dat ze Jan, Jaap en nog eens Jaap heten. Klinkt een stuk Hollandser dan Jerôme, Julie en Jonathan. Dat zijn de namen van de drie kinderen van Alain en Chantal Maligorne, de beheerders van Domaine de Buscail, waar deze wijn vandaan komt. Datzelfde had ik ook al eerder geschreven. De wijn van vorig jaar was opgevoed in eikenhouten vaten, de wijn van vandaag is dat niet. Wederom een blend van de druivenrassen cabernet sauvignon en merlot, verhoudingen niet vermeld. Alcoholpercentage 12,5%. Voor een schamele €3,05 gekocht bij de locale winkel van sinkel, waar je naast brood ook nog terecht kunt voor de krant, tabak, wijn, pizza en een klein assortiment huishoudelijke benodigdheden. Waar vind je die kleine zelfstandigen nog in Nederland? Eindelijk ook weer eens een wijn met wat tannines. Ik heb ze een beetje gemist de laatste tijd, maar misschien zou ik dan ook wat meer Bordeaux' moeten gaan proeven, wat niet mijn favoriete wijnen zijn. Deze Malepère kun je daarom ook het best bij een maaltijd drinken. Impressies van rood fruit, moeilijk om te kunnen onderscheiden welke vruchten precies, en ook, en dat is voor mij een primeur, het aroma van leer. Veel meer kan ik er niet over zeggen. Het is geen wijn die uitnodigt om nogmaals te willen drinken. Daar is hij gewoon net te vaag voor.

J.Hauller & Fils Sylvaner Vin d'Alsace AOC 2008

Weer een druivenras die ik kan afstrepen; de sylvaner, officieel geschreven als silvaner, met een "i" dus. Natuurlijk uit de Elzas, of Alsace zoals ze hier in Frankrijk zeggen. Alcoholpercentage 12%. Gekocht voor €4,70 bij de Intermarché. Strogeel in het glas, in het aroma veel zoete associaties: perzik, abrikoos, meloen, zelfs een beetje cocos van een Bounty, maar dan van witte chocola. Ik dronk hem bij kip/kerrie met rijst. Past goed. Het scherpe van de kerrie houdt het zoet van de wijn mooi in balans. In eerste instantie lijk ik de zuren te missen, maar wanneer ik hem de volgende dag solo drink, zonder begeleiding van spijs, blijkt dat ze er wel degelijk in zitten. Tergend langzaam en bijna onmerkbaar trekt het aan de zijkanten van je tong, nog lang na het doorslikken. Je moet hem wel ijs- en ijskoud drinken: al opwarmend neigt hij een tikkeltje vervelend te worden doordat de molligheid toeslaat.

L'Arjolle Côtes de Thongue IGP 2009

Deze fles had ik vanuit Nederland meegenomen naar Frankrijk op vakantie. Geschonken bij een gerecht met gegrilde kippenbout. Ik had verwacht dat dit een vrij stevige wijn zou zijn, maar dat viel reuze mee en hij bleek dus zeer goed bij de kip te passen, waar in het algemeen lichtere wijnen bij horen. De gebruikte druiven zijn 60% cabernet sauvignon en 40% merlot. Bij Margaret Wines gekocht voor €5,85, alcoholpercentage 13%. Er was wat droesem aanwezig in de fles, maar ik kan op hun site niet vinden of ze biologisch bezig zijn of niet. Ik zie het namelijk vaker en alleen nog maar bij biologische wijnen. Hij lijkt in eerste instantie een beetje op sommige Italiaanse wijnen. Hij heeft een zoetje en een zuurtje. Hij is erg licht en fruitig. Aardbei en kers proef ik, op een soort van jammige manier. De wijn werd gedeeld met de rest van de tafelgasten en ik kreeg er daarom eigenlijk te weinig van binnen, want ik had deze fles gemakkelijk in mijn eentje kunnen legen, misschien nog wel op één avond ook.

Les Petit Baies Minervois AOC 2009

De AOC van Minervois staat vijf verschillende druivenrassen toe voor rode wijn: carignan, syrah, cinsault, mourvèdre en grenache. Helaas staat er niets op het etiket vermeld betreffende de gebruikte druiven, laat staan de verhoudingen. Alcoholpercentage 13,5% en hij komt van de Intermarché voor €2,30. Volgens mij heeft mijn lichaam zich ingesteld op rode wijnen, of ik proef de laatste tijd alleen nog maar zachte wijnen, want ook hier proef ik weer nauwelijks tannines. Ik kan me niet meer herinneren wanneer tannines me nog echt hebben gestoord in een wijn. In de neus weer heel erg fruitig: framboos. Ik had zelfs opgeschreven dat hij me even aan een Beaujolais deed denken. Hij is een heel klein beetje branderig in de keelholte. Ook ontwaar ik iets van een zoetje, subtiel, niet zo'n gefabriceerd zoetje zoals in de Nieuwe Wereld wijnen van onder andere Cimarosa. Voor die prijs niet verkeerd, doordrinkbaar, maar verwacht geen hogere wijnkunde.

Elfenhof Gold Sekt trocken

Een aantal vraagtekens blijft staan bij deze wijn. Ten eerste de prijs. Ik heb deze fles "verdiend" in een restaurant-actie waar een zestal restaurants aan deelnamen. Bij het bezoeken van minimaal vijf van deze zes restaurants binnen een bepaalde periode, kreeg je deze fles Oostenrijkse sekt, waar schilfertjes 23-karaats bladgoud in dwarrelen. Via Google zag ik een prijs van €19,95, dus daar ga ik dan maar van uit. Tweede vraagteken betreft de gebruikte druivenrassen. Ongetwijfeld is het een blend, maar van welke druiven? Wie het weet, mag reageren. Wat ik wel weet, is dat ik hem goed vond. Het bladgoud overigens, proef je niet. Wat ik wel proefde was citroen, grapefruit, limoen, allemaal citrusvruchten dus, maar ook groene appel, witte druiven en noten. Trocken staat er op de fles, en dat maken ze waar. Nauwelijks een hint van een zoetje te bespeuren. Wel een subtiel en lekker bittertje. Ondanks het areaal aan zure citrusvruchten die ik proef, valt de zuurgraad ook nog wel mee. Geen strak zuur in ieder geval. Al met al een complexe sprankelwijn met een zeer goede balans.

22.11.2011 Update: Dankzij een reactie van een lezer zijn de gebruikte druivenrassen inmiddels bekend: grüner veltliner en welschriesling. Hartelijk dank daarvoor!

Fidèle Vincent Beaujolais Rosé 2010

Beaujolais is wat druivenras betreft toch wel het makkelijkst. Rood, of rosé, het is altijd gamay. Deze haalde ik bij de LIDL in Frankrijk op vakantie voor €2,99 alcoholpercentage 12,5%. Goed gekoeld en geschonken op de marché gourmand te Léran. Lekker eten kopen bij de stands om vervolgens aan de lange tafels op de hoofdweg in het dorp aan te schuiven. Drank kun je daar ook kopen, er staan verschillende wijnhandelaren, zelfs de sommelier waar ik één van mijn eerste proeverijen heb ondergaan, Stéphane Loubatières, was daar ook weer aanwezig, maar je kunt ook gewoon je eigen drank meenemen. Het eten is er niet van hoge kwaliteit, alhoewel er uiteraard gewoon lekkere gerechten gegeten kunnen worden, maar daar gaat het op zo'n avond niet om. Het gaat om de gezelligheid en saamhorigheid. Alle bekenden kwamen wij weer tegen. We komen hier elk jaar en proberen zoveel mogelijk verschillende gîtes uit in de directe omgeving van Léran. Een dorp wat overigens overspoeld wordt door Engelsen, maar zolang zij het gebied de nodige financiële impuls geven, hoor je mij niet klagen. Over de rosé kan ik nog wel klagen. Die was weer eens het welbekende frambozensap. Nu kun je dat ook zeggen voor alle rode wijnen uit de Beaujolais, dus misschien hoort dat nu eenmaal bij de gamay druif. Hij was niet zoet echter, gortdroog bijna, wat ik positief vind, en hij blijft lekker lang aan je gehemelte plakken.

Montalto Sicilia IGT Cataratto 2008

Deze vond ik bij de Jumbo voor €5,49 alcoholpercentage 13%. Voor 100% bestaand uit de voor mij tot dan toe onbekende druif catarratto. Een inheemse druif die op het eiland Sicilië overal te vinden is en daarmee zelfs de op één na meest aangeplante witte druif van heel Italië is. Op nummer één staat de trebbiano, in Frankrijk ugni blanc genaamd. De fles die ik opentrok stamt al uit 2008 en dat is waarschijnlijk wel te merken. Ik vermoed dat deze wijn jeugdig gedronken dient te worden. Kleur: strogeel. Geur: beetje muf, het lijkt alsof ik kurk ruik. Geen frisse aroma's komen door. Smaak: beetje mollig, maar niet zoet mollig. De mufheid komt ook in de smaak terug. Het tweede glas is iets beter. Een heel licht zoetje komt nu door, in de verte herken ik lychee. Het zuur komt nu ook beter naar voren, welke in goede balans is met het zoet, en op het eind zit een bittertje. Geen uitgesproken geuren en smaken, wel goede balans, zeker geen doordrinkwijn, maar ik denk dat een recenter jaartal een stuk beter zal zijn.

Château Roquehort Jurançon AOC 2008

Ja, u leest het goed: Roquehort, geen roquefort. Daarbij zal hij trouwens ongetwijfeld ook goed smaken. Ik dronk hem bij munt-ijs. Ook een goede combinatie. Ter compensatie voor de twee negatieve blogs van vandaag, een uiterst positieve over deze mierzoete wijn uit de Jurançon. Hij is ook nog eens in Frankrijk gekocht, ik ben momenteel op vakantie, bij de Intermarché voor €6,90. Alcoholpercentage 12,5%. Druivenrassen: gros manseng en petit manseng, verhoudingen niet vermeld. De associatie met moscatel komt bij me op, het zal door de zoetigheid komen en omdat ik ook deze bij een ijsdessert serveer. In eerste instantie lijkt het zoet je te bedwelmen, totdat de scherpte en het zuur het overnemen. De overrijpe druiven voor deze wijn worden in november geplukt, wat voor een groot gedeelte de zoetheid verklaart. Ik krijg geuren van edelrot door, dat zou kunnen, maar voor slechts €6,90? Dat is geen geld. Googelen levert weinig hits op voor deze wijn, dus zal mijn wijn-blog voor de eerste, niet commerciële, Nederlandse hit moeten zorgen. Een mooie goudgele kleur, elke snuif geeft een nieuwe indruk, maar de overheersende geur is die van ananas. Tussen de middag drink ik het laatste beetje uit de fles die gisteren is uitgeschonken bij het diner voor vier. Drie eigenlijk, want mijn vrouw drinkt nog steeds geen alcohol. Ook zonder dessert is deze heerlijk. Het zoet wordt mooi in balans gehouden door de scherpte en de zuurgraad. Van deze wijn gaat een aantal flessen mee naar huis.

Banrock Station Shiraz-Mataro 2009

Op aanraden van iemand met wie ik een tafel deelde bij een proeverij, heb ik deze wijn gekocht. Slijterij Traverse te Utrecht €5,95 alcoholpercentage 14%. Druivenrassen: syrah en mataro, verhoudingen niet vermeld. De druif mataro is het equivalent van wat wij in Europa de mourvèdre noemen. Kennelijk steunt Banrock Station vele natuurprojecten over de gehele wereld. Hier in Nederland zou een project van Staatsbosbeheer gesteund worden. Een percentage van de winst van elke verkochte fles wijn gaat daar naartoe. Een nobele bijkomstigheid, maar niet de reden waarom ik deze fles zou kopen. Sterker nog, deze fles koop ik waarschijnlijk helemaal niet meer. Op dezelfde dag opengeschroefd als de Cimarosa van gisteren. Die ging na één glas door de gootsteen. Dat ging deze ook. De houttoevoeging was ook bij deze te ruiken en te proeven. Daarnaast nog een beetje kruidigheid en peper. Maar ook deze laboratorium-wijn is ver verwijderd van de kwaliteit van een terroirwijn.

Cimarosa Western Cape Pinotage 2010

LIDL €2,99 alcoholpercentage 14%. Druivenras: pinotage 100%. Zo. Dat was de laatste fles Cimarosa die ik nog moest bespreken. Ik ben er nu gelukkig doorheen. Voortaan kan ik dat gedeelte van de LIDL overslaan, want Cimarosa wijnen komen mijn huis niet meer in. Ook deze laboratorium-wijn had weer niets met kwaliteit van doen. Kruidig in de neus, de geur van tabak, sigaar en de immer aanwezige houttoevoeging van Cimarosa. Het bekende vervelende zoetje in de aanzet. Eentje die je alleen opvalt wanneer je meerdere wijnen van deze fabrikant hebt geproefd en vergeleken. Nauwelijks proef ik fruitigheid, hooguit zwarte bessen, maar ze zijn goed verstopt. Laatste slokje, fles leeggieten in de gootsteen, gootsteen naspoelen, fles naar de glasbak, klaar!

Chat-en-Oeuf Ventoux 2007

Terwijl de musjes hier van het dak vallen, nog even een winters fotootje van deze Ventoux. Ik had er twee flessen van en de eerste daarvan al eerder gedronken, maar dat was vlak nadat ik griep had gehad. Ik vertrouwde daarom mijn proefnotities niet. Fles twee had ik meegenomen naar mijn vakantieadres. HEMA €5,- alcoholpercentage 13,5%. Druivenrassen: grenache en syrah, verhoudingen onbekend. De syrah is duidelijk verantwoordelijk voor het aanwezige pepertje. Een beetje branderig op de tong is hij ook. Het aroma is fruitig, verse pruimen. Hij traant mooi traag in het glas. Hij ontwikkelt zich ook nog steeds. Later komt dropsmaak door. Op dag twee is hij weer verbeterd. Geen pretentieuze wijn, goeie prijs/kwaliteit verhouding.

Canaletto Trentino DOC Müller Thurgau 2007

De müller-thurgau is een druivenras ontwikkeld door Dr. Müller die in het Zwiterse kanton Thurgau was geboren, vandaar de naam. Het is een kruising tussen de riesling en de silvaner, althans zo werd lang verondersteld. Gen-onderzoek uit 2000 zou uitwijzen dat het echter een kruising is tussen de riesling en de madeleine royale. En kennelijk maken ze er ook in het uiterste noorden van Italië wijn van. Deze kwam bij de Emté vandaan voor €4,99. Alcoholpercentage 12%. Eventjes lijkt het alsof deze houtrijping heeft gehad, maar daarvan is geen melding op het etiket. In eerste instantie krijg ik indrukken die sterk op die van chardonnay lijken: een botertje, wat citroen en een heel klein zoetje. Of het nu komt omdat dit een wijn is uit 2007 of omdat het de karakteristieken van de müller-thurgau zijn, durf ik nog niet te zeggen, maar het smaakt als een volwassen wijn. Ook komt de smaak van iets benzine-achtigs door. De kleur is uiteraard iets donkerder dan die van een jonge wijn, maar de nog sterk aanwezige zuren doen absoluut niet vermoeden met een wat oudere wijn te maken te hebben. Wanneer de wijn langer in contact met zuurstof is geweest, lijken de zoete elementen wat beter naar voren te komen: appel en meloen. Ik was bang dat deze wijn zijn frisheid verloren zou hebben, maar daar was geen sprake van. Een heerlijk volwassen en complexe wijn, ik wist niet eens dat dat ook mogelijk was bij wit.

Krems Grüner Veltliner 2010

ALDI €3,99 alcoholpercentage 11,5%. Druivenras: 100% grüner veltliner. Slechts licht aromatisch is deze wanneer ik hem te koud in het glas schenk. Al opwarmend komen de aroma's los: lychee en perzik zijn de hoofdgeuren. Deze komen ook in de smaak terug. De balans tussen zoet en zuur neigt naar de zoete kant uit te slaan. Ik had strakkere zuren verwacht. Ook het voor dit druivenras karakteristieke witte pepertje ontbreekt. Hij doet me sterk denken aan de Pfalz riesling die ik al eens eerder heb geproefd. Op zich een heerlijke wijn, maar hij mist de karakteristieken van een Oostenrijkse grüner veltliner die ik verwacht.

D:vine Pfalz Dornfelder 2009

Gall&Gall €3,99 alcoholpercentage 11%. Druivenras: 100% dornfelder. Deze druif is een echte bastaard. Het is het product van een kruising tussen twee kruisingen. Volgt u het nog? Het zorgt in ieder geval voor een eigen karakter, om niet te zeggen eigenwijs. Op het etiket staat alvast te lezen dat het hier om een half-zoete wijn gaat. Bij wit heb ik daar minder problemen mee, maar bij rood heb ik toch zo mijn bedenkingen. Je moet er even doorheen om hem objectief te kunnen beoordelen, of je er nu fan van bent of niet. Naast een kruidig aroma, ruik ik ook al de fruitigheid van aardbei en framboos. De geur deed mij sterk denken aan de spätburgunders die ik in het restaurant op mijn "Rot-trip" door het Ahrtal heb gemaakt. Een slok bevestigt het fruitige karakter, vooral framboos komt ook in de smaak sterk naar voren. Het is een zachte wijn, nauwelijks tannines. Hij is een tikkeltje rins en een klein bittertje in de afdronk welke niet lang is. Ook de smaken van potgrond en theeblaadjes komen in me op. De zoetigheid valt nog wel mee wanneer je er eenmaal doorheen bent, maar dan prefereer ikzelf toch een iets drogere smaak.

Maison Salvard

Wat aanvankelijk alleen maar een overnachtingsplek zou zijn, bleek een complete wijn-excursie te worden. 's Ochtends vroeg vertrokken om alle file's voor te blijven, reden we gestaag via de N-wegen naar Maison Salvard bij Bitry. Door de streek Champagne reden we naar deze locatie, maar geen enkele wijngaard had ik tot dan toe nog gezien. Bitry ligt nog net in de Bourgogne, maar grenzend aan een stad die met de klinkende naam "Sancerre" geen enkele associatie oproept met de wijnen van de Bourgogne, maar natuurlijk bekend staat om haar eigen Sancerre AOC wijnen. Wit steevast van de sauvignon blanc druif gemaakt, maar ze doen hier dus ook nog aan rosé en rood. Eigenaren Marco Groothoff en Gabrielle Sparreboom hebben Maison Salvard omgetoverd tot een prachtig landhuis met "Chambres d'Hôtes", vijf kamers varierend in grootte en ook is er een mini-camping. Authentieke en rustieke elementen verweven met moderne oplossingen zorgen voor een aangenaam verblijf in dit, in een zeer rustige omgeving gelegen landhuis. ’s Avonds kun je desgewenst gebruik maken van de Tables d’Hôtes en aanschuiven aan tafel om te genieten van de kookkunsten van Gabrielle. Dat blijkt geen “eten wat de pot schaft” te zijn, maar echte culinaire hoogstandjes. Bij aankomst werden we verwelkomd met een glas huiswijn, een door Pierre Vincent gebottelde chardonnay 2010 van de LIDL, die nog niet eens verkeerd was. Alcoholpercentage 12,5%. Het typische vette botertje, geen hout, wel groene appel, iets licht noterigs en citroen. Citroen behoort tot de familie van de citrusvrucht, agrumes in het Frans, niet te verwarren met legumes, wat Frans is voor groenten. Alvast een leuke binnenkomer, maar niet speciaal. Maar er moest nog wijn ingeslagen worden door Marco, dus hij vroeg of ik mee wilde gaan. Daar zeg ik natuurlijk nooit nee tegen. Hij bleek ook nog eens de trotse eigenaar van een mooie oldtimer te zijn. Een Citroën DS cabriolet uit zijn geboortejaar 1963. Daarmee reden we naar Sancerre. De omgeving richting Sancerre deed ook nog steeds niet vermoeden dat er hier wijn wordt geproduceerd. Velden vol zonnebloemen zagen we, af en toe een maïsveld, maar voornamelijk goudgele graanvelden. Een heleboel graanvelden. Je zou verwachten dat in een cabrio de rijwind je altijd van voren benadert, maar de grote voorruit in combinatie met de luchtweerstand ervan, zorgt voor een dusdanige luchtwerveling dat de wind je altijd in je nek slaat, ongeacht in welke windrichting de neus van de wagen draait. Al cruisend zie ik dat het landschap langzaam verandert. Het goudgeel van de graanvelden werd af en toe onderbroken door het groen van een enkele wijngaard. Over de rivier de Loire is het andersom. Daar worden de wijngaarden af en toe afgewisseld met een graanveld. Als een kind zo blij rijden we Sancerre in. Een stadje op een berg, ingepakt met wijngaarden. Wat me opvalt is de hoogte van de stokken. Niet hoger dan 80 à 90 centimeter zijn ze. Allemaal netjes geordend in rijtjes waar de machines die men gebruikt precies door, langs en over kunnen rijden. Onderweg kwamen we nog zo'n machine tegen, hoog op de wielen, met uitvouwbare tentakels. Daarmee kan precies over een rij druivenstokken gereden worden om vervolgens de sulfietpoeders los te kunnen laten vanuit die tentakels. We komen aan bij Cave du Fort waar de wijnen van wijnboer André Robineau eerst kunnen worden geproefd. Groot "Sancerre" prijkt er op de etiketten. Hun assortiment bestaat uit vier witte, één rosé en twee rode wijnen. De rosé en het rood worden gemaakt van de pinot noir druif. Het gebruikte hout is voorbehouden aan één witte en één rode wijn. De vaten zijn occasions, vier jaar oud, om de smaak van het hout niet te laten overheersen. De eerste drie witte Sancerre's die we proeven zijn allemaal van oogstjaar 2010 en lijken in eerste instantie nauwelijks van elkaar te verschillen. Het verschil wordt des te duidelijker wanneer we de houtgelagerde witte Sancerre uit 2008 proeven. De rosé is gelukkig niet van het type "frambozensap" wat zo veel in de supermarkten staat. De pinot noir's, zowel met als zonder hout, verschillen wel redelijk veel met die uit de Bourgogne. Slechts vier verschillende flessen sla ik in, om later op dit blog individueel te gaan beschrijven. Maison Salvard is een plek, uitstekend geschikt voor een overnachting, maar ook voor een langere vakantie is het hier best uit te houden. Wanneer je die combineert met tripjes naar de verschillende wijnhuizen in de buurt, kun je je tijd wel vullen.

Château Saint Estève Tradition 2009

Château Saint Estève d'Uchaux ligt slechts enkele kilometers verwijderd van Châteauneuf-du-Pape in de Côtes du Rhône en gebruikt ook de traditionele druivenrassen van de streek. Vanaf de oogst van 2009 dragen hun wijnen het AB-keurmerk (Agriculture Biologique), afgegeven door Ecocert. Niet alleen om die reden was 2009 voor het bedrijf een mijlpaal. Het was tevens het jubileum-jaar waarbij generatie op generatie één en dezelfde familie, la Famille Français (what's in a name), precies 200 jaar verantwoordelijk is voor de wijngaard en de wijnen. Tevens claimen ze zelfs verantwoordelijk te zijn voor het (her)introduceren van het druivenras viognier in deze streek, waarvan zij uiteraard ook prachtige wijnen maken. De wijn die ik nu bespreek is gemaakt van 80% grenache en 20% syrah druiven. Alcoholpercentage 14,5%. Het is de "Tradition" editie, ze hebben ook nog een "Grande Reserve" editie die bijna twee jaar heeft liggen rusten. Deze Tradition is gebotteld na een rustperiode van ongeveer 10 maanden. Hij heeft geen houtrijping ondergaan, dat is voorbehouden aan de "Vieilles Vignes", een wijn gemaakt van 40% grenache en 60% syrah druiven van 45 jaar oude stokken.

Het resulteert in een ontzettend fruitige wijn. Gekneusde druiven en framboos zijn de geuren die op me afkomen. Met z'n 14,5% alcohol is hij nog best een beetje branderig, tannines zijn er nauwelijks. Ondanks dat hij geen houtrijping heeft gehad meen ik toch ook iets van vanille te proeven. Het is geen zware wijn, hij is behoorlijk fris en luchtig. Op dag twee leek hij zelfs nog iets milder te zijn maar op dag drie werd hij weer iets scherper en complexer, wat ik zelf het lekkerst vond. Met andere woorden, hij is zich nog aan het ontwikkelen. Wanneer je van fruitig houdt moet je hem nu opentrekken en op 15° uitschenken. Voor meer complexiteit denk ik dat je hem pas rond 2014 zult moeten opentrekken, mits uiteraard onder de juiste omstandigheden bewaard. Deze wijn is onder andere verkrijgbaar in IJsselstein bij Lekkerkerker Tasty Wines Studio.