Rietvallei WO Robertson Dark Cin Cinsaut 2016

M'n tweede monocépage pas van de druif cinsault, in de druifbijbel Wine Grapes als cinsaut geschreven en in Zuid-Afrika heet deze druif hermitage. Een van de ouders van pinotage, de ander zijnde pinot noir. Dertien procentjes alcohol, acht maanden rijping in Frans eikenhouten vaten van 300 liter, tweede- en derdejaars. Dieprode tot paarse kleur, intensiteit 3 uit 5. Licht aromatisch, rood fruit, bessen, zure kersen, vanille, kruidig, beetje aards. In de mond droog, hoge zuren, iets drogend, tannines 1 uit 5, bittertje, tikje alcoholisch, warme en middellange afdronk. Niet al te hoge smaakintensiteit, rode bessen, zure kersen, hout, licht aards. Doorsnee wijn, beetje dun, de cinsault is beter geschikt om rosé van te maken in mijn optiek.

Sotomanrique DOP Cebreros Naranjas Azules Garnacha 2019

Bij de eerste koude slok voel ik het al: kippenvel. Hele hoge zuren zorgen daar voor en dat is goed. Ook bij de smaak proef ik gelijk dat dit met opwarming in het glas alleen maar beter gaat worden. Da's een leuk vooruitzicht. Het gaat hier over een rosé van de druif grenache noir oftewel garnacha, hij is Spaans van origine. Alcohol is 13%, uiteraard geen hout. Weer eens een prachtige lichte zalmroze "Provence" kleur in het glas. Licht aromatisch, rode appel, citroen, iets notig, pinda, floraal, heel licht oxidatief maar op een positieve manier. In de mond droog, hele hoge laat trekkende zuren, speekselopwekkend, strak, middellange afdronk. Gematigde smaakintensiteit, citroen, rode appel, peer. Hele frisse terrasrosé. Laten die nou bijna weer open mogen! Verkrijgbaar bij Granada Wijnen.

Azienda Agricola Ricci DOC Colli Tortonesi 'El Matt' 2014

Croatina. Nogal wat verwarring op het internet en zelfs in de druifbijbel Wine Grapes waarin het lijkt alsof de suggestie wordt gedaan dat het gaat om de druif bonarda Piemontese maar dat is toch echt een andere. Ook de bonarda die pontificaal op etiketten van Zuid-Amerikaanse flessen prijkt is absoluut niet dezelfde, dit is de douce noire. Het is te verklaren. De DOC Colli Tortonesi laat namelijk nogal wat verschillende druivenrassen toe. Voor de 'Rosso' is dat onder meer de bonarda Piemontese maar dus ook de croatina, die dan weer gewoon 'bonarda' als synoniem heeft. Heeft u 'm? Laat ik maar gewoon gaan proeven. Alcohol is 14,5%, twaalf maanden rijping in vaten van acaciahout. Dieprood in het glas, magenta in de rand. Aromatisch, veel tertiaire tonen, leer, teer, hout, koffie, laurier, kruiden, specerijen, naaldbomen, na flink walsen ook diep zwart fruit, rijp, bramen, kersen, pruimen. Zeer complexe neus. In de aanzet een klein zoetje, precieze en hoge zuren, sappig, klein bittertje, wat drogende tannines, lange afdronk. Na een paar uur lucht heeft het fruit in de mond de overhand. Rijpe zwarte kersen, pruimen, bramen, cederhout, leer, teer, kruidig, donkere chocolade, vlezig. Weer wil ik graag de vergelijking maken met een rijpe Bordeaux Grand Cru Classé, met alle respect naar beide wijnstreken. Zeer fraaie wijn, mooi gerijpt maar nog vol frisheid. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Domaine de Pellehaut IGP Côtes de Gascogne Famille Béraut Manseng Noir 2019

Vergeet gros manseng, vergeet petit manseng... die hebben genetisch zeer weinig te maken met de druif van vandaag: manseng noir. Zo'n tien jaar geleden herontdekt in het zuidwesten van Frankrijk. Ik kwam bij toeval een exemplaar tegen bij een grote Nederlandse wijnimporteur. Daarop googelde ik verder en ontdekte nog een monocépage die niet in Nederland te verkrijgen is. Na contact en betaling werd er een fles naar me toegestuurd. Gelijk na het ontkurken schrok ik een beetje van wat er in m'n glas zat. Een zeer hoog gehalte Beaujolais Nouveau; banaan, perendrups, framboos. Iets te jong, frivool en snoeperig naar mijn smaak. Gistsoort VR5 van DSM of wellicht thermoflash-vinificatie was mijn eerste verdenking. Tegenwoordig weet ik dat ik de wijn dan even moet laten voor wat-ie is en op dag twee en drie terugproeven. Dag twee was inderdaad al een stuk veelbelovender. En dan bedoel ik ook echt een verbetering van 400 procent, minimaal. Op dag drie geen verandering meer. Flink beluchten dus. Alcohol is 13%, geen hout. Droog, hoge zuren, klein bittertje, middellange afdronk. Rijp rood fruit, bessen, kersen, tikje animaal, leer, koffie. Echt een wereld van verschil in positieve zin vergeleken met m'n bevindingen op de eerste dag. Zo zie je maar weer, af en toe behoeft de wijn een tweede kans.

Fonjoya IGP Pays d'Hérault Mont Baudile Solaïs 2020

Een rosé van dezelfde bottelaar als degene die ik gisteren in m'n glas had maar een totaal andere stijl. Bijna dezelfde mix van druivenrassen, alleen de syrah ontbreekt bij deze Solaïs. Overigens denk ik dat het ontbreken van die syrah wel degelijk een groot verschil teweeg brengt. Wel grappig en tevens interessant dat een wijnmaker zo'n enorm verschil kan maken tussen rosé's onder een ander label. Uiteraard is de ligging van de wijngaarden alsmede de rijpheid van de druiven het eerste element waarmee hij moet werken. Alcohol is 12%, geen hout, druivenrassen cinsault 50%, grenache noir 40% en carignan 10%. In het glas heel licht zalmroze. Best aromatisch, licht kruidig, honingmeloen, peer, aardbei, citroen. Mooi zacht mondgevoel, speekselopwekkende en stevige zuren, strak, lange afdronk. Niet zo'n intense smaak als de rosé van gisteren maar subtieler, eleganter. Hier komt eerst het citrusfruit naar voren, citroen, limoen, dan honingmeloen, peer, gele appel, als laatste pas het rode fruit in de vorm van aardbei. Hele volwassen rosé, blijft redelijk lang nagalmen in de afdronk, fris, dorstlessend, eetlustopwekkend. Hij kan zich meten met mijn benchmark, de 'Whispering Angel'. Zeer elegante stijl. Verkrijgbaar via de site van Brederode Wijnkopers.

Fonjoya IGP Pays d'Hérault Mont Baudile Fier Comte Rosé Cuvée Réservée 2020

Rosé zet ik altijd in de koelkast voordat ik hem open. Eigenlijk komt-ie op het moment van inschenken dan te koud in het glas, zo rond de 8°C. Pas tussen de 14°C en 17°C zijn alle geuren en smaken optimaal. Rosé drink je echter vaak wanneer het zonnetje lekker schijnt en dan wil je hem juist koud. Ik heb er nu eentje in m'n glas die koud uit de koeling al meteen heel veel prijsgeeft. Een blend van de druivenrassen grenache noir, syrah, carignan en cinsault, alcohol is 13%, geen hout. De kleur is zoals een rosé uit de Provence; licht zalmroze. De neus is redelijk ingetogen; limoen, watermeloen, peer, floraal, rozen. In de mond een klein fruitig zoetje, fraaie zuren, klein bittertje, balancerend tussen filmend en strak, warme en lange afdronk. De smaakintensiteit is overweldigend, in ieder geval voor rosé dan, zelfs wanneer hij nog koud is. Eigenlijk begint het met een enorme kruidigheid, garrigue, de typisch Zuid-Franse vegetatie. Gevolgd door rijp rood fruit als aardbei, kers, braam. Dan treedt de familie Citrus aan; rode grapefruit, citroen, limoen. Om af te toppen met een pittig zwart pepertje, watermeloen, peer, rozenbottel en wat florale tonen. Het voelt alsof je een vier-gangen diner naar binnen werkt. Ik denk dat ik mijn nieuwe huis-rosé gevonden heb. In Nederland verkrijgbaar, ook voor de Horeca, via de site van Brederode Wijnkopers.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Hemels Roze 2020

Na een korte zomerse periode in maart brak er een eveneens korte maar heftige winterweek aan in april. Dacht je dat je geen ruiten meer hoefde te krabben 's ochtends dan had je het mis. Inmiddels kruipen we weer langzaam naar de echte lente met bijbehorende bloesembloei en een schuw zonnetje. Maar als-ie dan schijnt is het rosé-tijd! Dat is gelijk in m'n aankoopgedrag te merken. Wijndomein St. Martinus maakt er ook eentje met de prachtige naam Hemels Roze. Of-ie ook zo hemels is dat ga ik nu proeven. Alcohol is 12%, geen hout, druivenrassen monarch, pinotin en cabernet cortis. In het glas een behoorlijk volle oranje kleur, bijna lichtrood. Microscopisch kleine bubbeltjes plakken aan de glaswand. Flink aromatisch, veel rood fruit, aardbei, framboos, peer, watermeloen. In de mond een klein tinteltje rond de tong, droog, hoge zuren, klein bittertje, speekselopwekkend, korte afdronk. Gemiddelde smaakintensiteit, rood fruit, aardbei, framboos, rode grapefruit, peer, limoen, citroen. Lekkere bite, beetje Spaans temperament. Overigens heb ik het vermoeden dat ik hier het "Bergdorpje Rosé" in m'n glas had en er een ander etiket op de fles is geplakt. Wanneer ik de webshop bekijk zie ik opeens compleet andere specificaties bij de "Hemels Roze".

Firma Bruis Betuws Wijndomein HopHout Thee

Een partner die geen alcohol lust is in een restaurant meestal aangewezen op frisdrank, alcoholvrij bier of alcoholvrije wijn. Ze heeft eens in Restaurant Solo bij een vijf-gangen diner een arrangement alcoholvrije 'cocktails' mogen beleven, bij elke gang een andere. Kleurrijk en feestelijk zag elk glas er uit. Ik heb iedere keer ook een slokje mogen proeven en was uitermate positief verrast. Heel divers, aansluitend bij het gerecht, totaal geen concessies. Dit was voor iedereen aan te raden, ook wanneer je wel alcohol lust. Helaas is Restaurant Solo er niet meer. Bij Restaurant Vaartsche Rijn, inmiddels ook ter ziele, heeft ze een keer thee gedronken bij een gerecht. Ook hierbij verraste mij de goede aansluiting bij het gerecht. Dat thee wel degelijk gastronomisch inzetbaar is zal niemand verbazen. Nu heeft de Firma Bruis op het Betuws Wijndomein een mousserende drank op basis van thee weten te maken. HopHout Thee heet het en is alcoholvrij. Geen gedealcoholiseerde wijn dus. Mijn interesse werd gewekt door het persbericht dat ik in mijn mailbox ontving:

De oudste drank van de wereld in een nieuwe jas

Firma Bruis maakt wilde veldthee, een smaakvol alcoholvrij alternatief waarin gebruik wordt gemaakt van hetgeen de natuurlijke omgeving van het Betuws Wijndomein te bieden heeft. HopHout Thee is 'cold brew', een koud getrokken mousserende thee cuvée. Een natuurlijke melange van kamillebloem, munt, jasmijn, verveine en een hint van hop en hout. HopHout Thee is een mousserende wilde thee gemaakt van pure ingrediënten. Door koud te extraheren worden de aroma’s langzaam en gelijkmatig aan de thee afgegeven. Firma Bruis geeft HopHout Thee haar karakter door de thee te rijpen op gebruikte houten wijnvaten van het domein. Zo wordt het fruit en de tannine van de wilde veldthee subtiel geïntegreerd met de hoptonen en de houttoasting. "Onze wilde veldthee is een spannende, non-alcoholische gastronomische begeleider". Thee heeft van nature een rijk smaakpalet en is net als wijn een perfecte begeleider van gerechten. Firma Bruis wil met HopHout Thee gasten verrassen en thee in de gastronomie naar een hoger level brengen. "Thee is de mooiste vervanger van wijn met haar culinaire kracht en is daarom een smaakvolle aanvulling op je non-alcoholisch arrangement". HopHout Thee is de eerste mousserende thee in de nieuwe lijn non-alcoholische alternatieven van Firma Bruis. De firma maakte al eerder sappen en ciders van restfruit uit de Betuwe. Het innoveren en gebruiken van reststromen staat centraal in de bedrijfsvoering van ondernemers Diederik Beker en Arina van Leenen, bekend van wijngaard Betuws Wijndomein. Combineer HopHout Thee met zeefruit zoals mosselen, scheermesjes of kokkels en zilte groenten zoals lamsoor, zeekraal of strandbiet. Nederlandse boerenkaas fondue en HopHout zijn ook een perfect koppel! Wel eens aan een non-alcoholische theecocktail gedacht?

Nou, na de bijna-thee ervaring met de oranje wijn van gisteren wil ik wel eens proeven of dit gastronomisch kan zijn en een smakelijk alternatief biedt voor alcoholvrije wijn. Alhoewel dat laatste me vrij eenvoudig lijkt. Ik ga hem samen met mijn vrouw drinken om te kijken of ook zij het lekker zal vinden. Grove bubbels in het glas bij een fonkelende goud-gele kleur, de mousse redelijk snel verdwenen. In de neus is het vooral de munt die van zich doet spreken, een beetje tandpasta-achtig, de kamille is ook evident. Jasmijn en verveine zijn mij eerlijk gezegd onbekend als geur dus daar kan ik niet over oordelen. Over het algemeen is wat iedereen onder de geur van thee verstaat overduidelijk. In de mond een behoorlijk zoetje, gebalanceerde zuren, duidelijk aanwezig koolzuur, langer dan gemiddelde afdronk. De smaakintensiteit is niet hoog, het is vooral de munt die ik duidelijk proef, de kamille komt er wat verder in de afdronk bij. De hop en het hout proef ik niet maar wellicht dat zij er vooral voor de structuur zijn. Het is een zoete drank maar zeker niet plakkerig, de bubbel maakt het feestelijk én draagt bij aan het verkwikkende mondgevoel. Persoonlijk zou ik liever de munt wat minder aanwezig willen zien en de overige kruiden wat meer. Al met al is dit in mijn optiek een beter alternatief dan alcoholvrij gemaakte wijn en zeker in restaurants zou deze HopHout inclusief het leuke verhaal erbij niet misstaan op de kaart. Als binnenkomer bij een eerste amuse kun je hier leuk mee scoren.

Archil Guniava Krakhuna 2018

Als je deze wijn nog zou willen bestellen dan ben je te laat. Hij is inmiddels verdwenen van de site van Andere Wijn. Ook hiervan wist ik niet op voorhand wat ik ervan kon verwachten. De krakhuna is een witte druif en ook op de site stond hij als zodanig beschreven maar meer oranje dan dit ben ik ze nog niet tegengekomen, getaand bijna. Ik ken menig rosé die lichter gekleurd is. Hij heeft de kleur van een zeer gerijpte en oude zoete wijn zoals Sauternes of Tokaj. Dan zijn de druiven ook nog eens biologisch én biodynamisch geteeld én het is een vin naturel. Veel puurder dan dit, maar da's mijn persoonlijke mening, vind je ze niet. Vergist en opgevoed in ondergrondse qvevri's, aardewerken amfora's, een typisch Georgische vinificatiemethode, dus geen hout, alcohol is 13%. Intens oranje gekleurd, heel licht nevelig. Zwak aromatisch, floraal, kamillethee, bruine appel, abrikoos, mandarijn, maggi. In de mond een minuscuul fruitig zoetje, toch denk ik dat er niet meer dan 2 gram per liter restsuiker in zit, gematigde zuren, meer filmend dan strak, lange afdronk, goede balans. De smaak is niet heel intens maar wel geconcentreerd en blijft lang hangen, kamillethee, ice-tea, ingedroogde abrikoos, bruine appel, licht notig. Is dit lekker? Nee, absoluut niet. Dit is apart, anders. Het is als sterk getrokken thee met alcohol. Dit is oranje wijn in de overtreffende trap. Persoonlijk vind ik dit reuze interessant maar voor de "gewone" consument schiet dit zijn doel voorbij. Ik sta vooraan wanneer het propageren van unieke, vergeten en nieuwe druivenrassen de insteek is, laat daar geen misverstand over bestaan. We moeten deze druivenrassen koesteren. Ook alternatieve vinificatiemethoden juich ik toe maar niet wanneer ze een grens overschrijden. Die grens is drinkbaarheid en algemene acceptatie. Met dit exemplaar zijn die grenzen helaas overschreden. Ik vind hem zeer interessant maar dat komt omdat ik een grapegeek ben, een druifdwaas, een wijnwappie! Schenk dit echter aan een nietsvermoedende terrasgast en die spuugt het meteen weer uit. Als wijnliefhebber of wijnkenner moet je dit echter zeker eens proberen. Op Instagram zag ik kritiek op een bepaalde oranje wijn en ik begrijp nu volledig wat hij ermee bedoelde. En dan is mijn tolerantiegrens waarschijnlijk nog een stuk hoger dan de zijne en dan die van menig consument vrees ik. Zuren, bitters, tannines... ik heb er inmiddels een enorme immuniteit voor opgebouwd. Het zal wel komen doordat ik enorm gefascineerd ben... of is het gevaccineerd?

Lyrarakis Wines PGI Crete Gero-Deti Melissaki 2019

Wanneer ik deze wijn een oogstjaar eerder besteld zou hebben dan had ik hem kunnen rubriceren als "witte wijn". Sinds oogstjaar 2019 echter laat Lyrarakis Wines de schilletjes van de druiven meevergisten wat resulteert in een enorme kleurintensiteit dusdanig dat hij heden ten dage als "oranje wijn" door het leven mag gaan. Niet dat daar officiële regels voor zijn maar de specifieke vinificatiemethode alsmede de kleur die daaruit volgt zeggen eigenlijk al genoeg. Het zal wel iets psychisch zijn maar zowel vin naturel als orange wine hebben bij mij een streepje voor. Alsof de wijn puurder en eerlijker is en wellicht is dat ook wel zo. Het voelt in ieder geval zo. De druif melissaki is nu al de zoveelste die niet in de druifbijbel Wine Grapes staat. De hashtag #1368druivenrassen die ik hanteer zou eigenlijk in #1368plusdruivenrassen gewijzigd moeten worden want ik heb er nu al redelijk veel op Wijn-Blog besproken die nog niet door het schrijverstrio zijn beschreven en ongetwijfeld zullen er meer volgen. Gelukkig is daar ook nog het internet alwaar ik vind dat dit een voormalige tafeldruif is en er ook nog een blauwe variant bestaat wat betekent dat ik deze melissaki moet rubriceren als melissaki aspro waarbij aspro het Griekse woord is voor "wit". Alcohol is 13,2%, drie maanden houtrijping in een mix van nieuw Frans eiken en tweedejaars vaten van 400 liter inhoud. In het glas die duidelijke oranje kleur met een gouden gloed. Aromatisch, bruine appel, gedroogde abrikoos, likje vanille, kamillethee, kerriepoeder. In de mond droog, precieze zuren, iets drogend, mini-bittertje, lange en volle afdronk. Intense smaak, bruine appel, gedroogde abrikoos, citroen, grapefruit, iets notig, kerriepoeder, het hout niet waarneembaar, zeer fraai geïntegreerd. Ondanks dat dit op papier een "moeilijke" wijn lijkt te zijn is het van de oranje wijnen één van de meer toegankelijke wijnen. Zie het als een witte wijn met veel meer smaak en dat is mijns inziens dan ook gelijk het doel van oranje wijn. Ik vind het een heerlijk glas en ook deze komt weer bij mijn aanraders terecht. Verkrijgbaar bij Andere Wijn en wederom geldt: zolang de voorraad strekt.

Cremisan Wine Estate Dabouki 2017

Sinds het laatste decennium heeft Israël zijn autochtone druivenrassen (her)ontdekt en omarmd. Vaak nog niet beschreven in de druifbijbel Wine Grapes omdat ze relatief 'nieuw' zijn. Zo ook de dabouki; dabuki, dabuqi, dabouk, dabouqui... meerdere synoniemen voor dezelfde Israëlische druif, voorheen vooral als tafeldruif geteeld. Ik heb er een witte wijn uit 2017 van in m'n glas. Dat lijkt al wat gedateerd voor wit maar dat valt in dit geval gelukkig reuze mee. Alcohol is slechts 11%, geen houtopvoeding. Helder, strogeel. Licht aromatisch, floraal, gele appel, iets vegetaal, de neus laat weinig los. In de mond droog, hoge zuren, strak, ziltig. Smaken van citroen, ananas, gele appel, hooi, mineralig. Geen wijn die een verpletterende indruk maakt, hij is wat ingetogen, verlegen, lieflijk. Al opwarmend wordt hij nog vriendelijker en het mondgevoel iets zachter. Verkrijgbaar bij winkels gespecialiseerd in Israëlische en koshere producten.

Adriano Gigante DOC Friuli Colli Orientali Pignolo Riserva 2009

Pignolo. Een zeldzame en recentelijk nieuw leven ingeblazen Italiaanse druif uit de regio Friuli. Hij bestaat daar echter al zeker sinds de zeventiende eeuw. Na de ramp met de druifluis was hij bijna verdwenen maar in de jaren zeventig van de twintigste eeuw werd er een complete rij met stokken aangetroffen bij een abdij in een wijngaard die de phylloxera had overleefd. Niet vaak koop ik wijnen met een dergelijk hoog prijskaartje maar wanneer het een onbekende en zeldzame druif betreft maak ik graag een uitzondering. Ik heb er geen spijt van. Wijnmaker Adriano Gigante maakt er een gigantisch lekkere wijn van. Alcohol is maar liefst 14,5%, ongetwijfeld een gevolg van het uiterst warme en gulle oogstjaar 2009. In totaal twee jaar mocht de wijn rijpen in eikenhouten vaten van 350 liter. In het glas een dieprode kleur, intensiteit 4 uit 5. Een zwoele, warme, wat weeïge neus. Rijp, zondoorstoofd zwart fruit, eucalyptus, vanille, salmiak, kruidkoek, speculaas, rokerig. Ik wil m'n gok er gewoon niet uithalen. Heerlijk complex aroma! In de mond een klein zoetje, echt mooie zuren, speekselopwekkend hoog, klein bittertje, iets drogende tannines (3 uit 5), ellenlange afdronk, zeer goede balans. Hoge smaakintensiteit, het hout zeer evident maar niet storend, goed aanvullend. Rijp, zondoorstoofd zwart fruit, pruim, drop, eucalyptus, laurier, leer, koffie, rokerig. Met alle respect naar beide wijnstreken maar dit smaakt naar een hele goede Grand Cru Classé uit Bordeaux. En wat een leven en potentie zit er nog in! Het zal me niets verbazen dat dit over nog eens twintig jaar perfect te drinken is. Verklaar me voor gek maar ondanks de prijs gaat toch ook deze wijn bij mijn aanraders. Verkrijgbaar (zolang de voorraad strekt!) bij Andere Wijn.

Viña Tridado Fortaleza del Rey Rosé Wine Tempranillo 2019

Net als oogstjaar 2018 komt ook 2019 weer bij mijn aanraders terecht. Zo'n correcte en lekkere wijn voor zo weinig geld, dat verdient een beloning. Het is helaas geen standaard artikel bij de AH, ik zie deze rosé eigenlijk alleen maar "in de bonus" en dan is-ie slechts drie euro. Normaal gesproken een prijsklasse waar ik hard van wegloop maar in dit geval is dat helemaal niet nodig. Alcohol is 11%, geen hout. Prachtige, heldere, fonkelende zalmroze kleur. Ingetogen aroma, een lichte kruidigheid, rode appel, citroen. In de mond een heel klein rond fruitig zoetje, fraaie speekselopwekkende zuurtjes, toch meer filmend dan strak, klein bittertje, korte afdronk. Smaken van citroen, rode appel, aardbei, framboos, lekker sappig. Meer rood fruit dit keer en dat is helemaal niet erg. Dat is zelfs meer dan welkom. Heerlijk!

Vinogorje Orahovica-Slatina Slavonija Frankovka Rosé 2019

Met mooi weer heb ik altijd meer zin in rosé. Die kan soms iets complex zijn maar over het algemeen is het toch lekker makkelijk achterover klokken. Het gaat tenslotte niet altijd om het analyseren en bij rosé gaat het juist vaak om genieten van het moment of het gezelschap waar we ons in bevinden. Op z'n typisch kneuterig Hollands gezegd: gezellig! Ook dat gaat uitstekend met een rosé uit Kroatië van de druif blaufränkisch die daar dan weer frankovka wordt genoemd. Alcohol is 12,5%, geen hout. In het glas helder maar wel een behoorlijke hoeveelheid wijnsteenzuur onderin de fles. Een enorme kleurintensiteit voor rosé, diep oranje-rood. De trend voor steeds lichtere rosé is kennelijk nog niet in het "Oostblok" doorgedrongen. Licht aromatisch, boers, rode appel, aardbei. In de mond droog, fraaie hoge zuren, korte afdronk. Niet zo'n hoge smaakintensiteit, citroen, aardbei. Schroefdop, dus je kunt hem ook nog eens lekker meenemen naar het park of strand en heerlijk slobberen. Wel je eigen troep weer opruimen en thuis weggooien hoor. Deze rosé is verkrijgbaar bij De Proeftafel te Zeist.

Viña Luis Felipe Edwards DO Valle Central Favoritos Merlot 2019

Favoritos is één van de vele merken van het grote Chileense wijnhuis Luis Felipe Edwards. Deze serie wijnen is onder meer te vinden bij de leden die zijn aangesloten bij de Superunie. En dat zijn er best veel. Met zo'n 1700 verschillende winkels zijn ze goed voor ongeveer 30% marktaandeel in Nederland. Dirk van den Broek, Plus, Deen, Hoogvliet, Vomar, Jan Linders, Boon's Markt... om maar enkele namen te noemen waar je deze wijn kunt vinden. De serie Favoritos kent twee kwaliteiten: classic en reserva. Het verschil zit 'm voornamelijk in de ligging van de wijngaarden. De merlot druiven van het classic exemplaar dat ik nu in m'n glas heb komen van de Central Valley. Vaste lezers van Wijn-Blog weten dat ik niet veel heb met wijnen van de druif merlot. Maar bij deze Favoritos werd ik al meteen blij bij de eerste snuif in m'n glas. Licht aardse tonen, kruidig, rijp zwart fruit, tikje animaal, boers en rustiek. Tegelijkertijd voerde het aroma me naar Zuidelijk gelegen vakantie-oorden met zelfs een vleugje garrigue. Geen idee of de vegetatie die daarvoor verantwoordelijk is ook staat aangeplant in de Valle Central van Chili maar ik krijg er een Pyrénées-Orientales-gevoel van. En dat ligt toch echt in Frankrijk. Mini-zoetje, fraaie zuren, bittertje, lange afdronk, heel sappig. Rijp zwart fruit, pruimen, kersen, bramen, bessen, tevens animaal en aards, leer, natte bosgrond, koffie, kruidig, laurier, tijm, rozemarijn. Voor net geen vijf euro vind ik hem verdomd lekker voor een "supermarktwijn" in dit prijssegment. Alcohol is 13,5%, geen informatie over houtgebruik, ik heb de indruk van niet. Ik ga hem zelfs bij mijn aanraders scharen.

Maison Ventenac AOP Cabardès Stéphanie & Olivier Ramé Les Plos Réserve 2017

Het tweede exemplaar uit de Decantage-box. Een blend van de druivenrassen syrah 35%, cabernet sauvignon 30%, merlot 30% en grenache 5%, alcohol is 13,5%, geen hout. Naar aanleiding van m'n bevindingen vlak na het openen van de fles en het vervolg op dag één had ik er weinig positiefs over te melden, maar dat is persoonlijk. Ik hou niet zo van snoepige, iets zoete, te ronde, te fruitige en te gelikte jonge rode wijn. Alsof daar een trucje voor is, bepaalde gistsoorten of zo. Wat blijkt nou? Je moet de geopende fles een etmaal laten staan! Wat een wereld van verschil de volgende dag. Het frivole, makkelijke en "gefabriceerde" heeft plaats gemaakt voor rustiek, roestig en boers. Zo heb ik 'm veel liever. Dus wel even op tijd rekening mee houden wanneer je hem gaat inplannen bij een dinertje of een gezellig avondje met vrienden. Flink overklotsen in een karaf of op een andere manier goed beluchten is ook nog een mogelijkheid. Dieprode kleur, magenta in de rand. Licht aromatisch, animaal, leer, zwarte peper, kruidig, zwart fruit, eucalyptus. In de mond droog (nu wel), flinke zuren, rijpe en afgeronde tannines (2 uit 5), speekselopwekkend, heel sappig, bittertje, middellange afdronk. Best hoge smaakintensiteit, donker zwart fruit, gedroogde pruim, bessen, kersen, animaal, leer, zwarte peper, kruidig, tijm, eucalyptus, licht aards toontje in de finale. Zo is-ie helemaal prima, niets meer aan doen. Boers, rustiek, roestig... dat somt de stijl wel zo'n beetje op. Ik hou d'r wel van.

Deze wijn werd mij geschonken door Lev van Decantage. Een abonnement waarbij je iedere maand twee kwaliteitswijnen ontvangt voor 25 euro. Het spannende is dat je niet van tevoren weet wat je zult krijgen. Er staat ook geen assortiment op z'n website dus "your guess is as good as mine". Wel garandeert Lev dat je waar voor je geld krijgt en als er een wijn bij zit die goed bevalt dan is deze altijd na te bestellen. Meer uitleg over zijn concept kun je HIER vinden.

Anne de Joyeuse IGP Pays d'Oc Very Viognier 2019

"Very Viognier" is de naam en inderdaad, deze wijn is zeer typerend voor het druivenras. Nog steeds kan ik mijn eerste Viognier niet uit m'n hoofd krijgen en alle wijnen die ik daarna heb geproefd waren er niet mee te vergelijken. Het exemplaar van vandaag doet in ieder geval heel erg goed z'n best. Helder, fonkelend, licht goudgeel in het glas. Best aromatisch, floraal (uiteraard), kamille, boterbloem, roos, tropisch fruit, mango, lychee, perzik. In de mond droog, fraaie zuren, een flink kruidig bittertje, warme lange afdronk. Hoge smaakintensiteit, tropisch fruit, lychee, mango, perzik, floraal. Heel laat in de afdronk komt er iets droppigs bij. Exemplarisch Viognier en ook niet teveel in your face, ingetogen, elegante stijl. Alcohol is 13%, geen hout.

Deze wijn werd mij geschonken door Lev van Decantage. Een abonnement waarbij je iedere maand twee kwaliteitswijnen ontvangt voor 25 euro. Het spannende is dat je niet van tevoren weet wat je zult krijgen. Er staat ook geen assortiment op z'n website dus "your guess is as good as mine". Wel garandeert Lev dat je waar voor je geld krijgt en als er een wijn bij zit die goed bevalt dan is deze altijd na te bestellen. Meer uitleg over zijn concept kun je HIER vinden.